Σε πολλά από τα προφητικά βιβλία της Αγίας Γραφής, είναι καταγραμμένες θεϊκές υποσχέσεις σχετικά με την αποκατάσταση του Ισραήλ από τους τόπους της εξορίας του στην ερημωμένη του πατρίδα. Ο Θεός θα φρόντιζε να καλλιεργηθεί και να σπαρθεί αυτή η εγκαταλειμμένη γη, να αποφέρει πλούσιες σοδειές, καθώς και να γεμίσει από ανθρώπους και ζώα, ενώ οι πόλεις θα ανοικοδομούνταν και θα κατοικούνταν, και οι άνθρωποι θα έλεγαν: «Εκείνη η γη που ήταν ερημωμένη έχει γίνει σαν τον κήπο της Εδέμ». (Ιεζ 36:6-11, 29, 30, 33-35· παράβαλε Ησ 51:3· Ιερ 31:10-12· Ιεζ 34:25-27.) Ωστόσο, αυτές οι προφητείες δείχνουν επίσης ότι οι παραδεισιακές συνθήκες σχετίζονταν με τους ίδιους τους ανθρώπους, οι οποίοι, μέσω πιστότητας στον Θεό, μπορούσαν τώρα να “βλαστήσουν” και να αναπτυχθούν ως «δέντρα δικαιοσύνης», απολαμβάνοντας όμορφη πνευματική ευημερία σαν «καλοποτισμένος κήπος», καθώς θα κατακλύζονταν από τις πλούσιες ευλογίες του Θεού επειδή θα είχαν την εύνοιά του. (Ησ 58:11· 61:3, 11· Ιερ 31:12· 32:41· παράβαλε Ψλ 1:3· 72:3, 6-8, 16· 85:10-13· Ησ 44:3, 4.)

Είναι φανερό, ωστόσο, ότι οι προφητείες αποκατάστασης που κατέγραψαν οι Εβραίοι προφήτες περιλαμβάνουν στοιχεία που θα βρουν επίσης κατά γράμμα εκπλήρωση στον αποκαταστημένο επίγειο Παράδεισο.

Ο παράδεισος για τον οποίο μίλησε ο Παύλος στο εδάφιο 2 Κορινθίους 12:4 θα μπορούσε και αυτός να αναφέρεται στο μελλοντικό παράδεισο, τόσο τον κατά γράμμα όσο και τον πνευματικό, αυτών των προφητειών των Εβραϊκών Γραφών. Επίσης, πιθανώς να πρόκειται για όραμα “του παραδείσου του Θεού”, δηλαδή των ευλογητών συνθηκών στον ουρανό.—Απ 2:7.