Τα βέλη (εβρ. κείμενο, χετς· ελλ. κείμενο, βέλος [από τη ρίζα βάλλω, που σημαίνει «ρίχνω»]) φτιάχνονταν από καλάμια ή ελαφρύ ξύλο, και στις βάσεις τους έβαζαν συνήθως φτερά. Οι αιχμές των βελών φτιάχνονταν αρχικά από πυρόλιθο ή από κόκαλο και μεταγενέστερα από μέταλλο. Μερικές φορές έφτιαχναν τα βέλη ακιδωτά, τα βύθιζαν σε δηλητήριο (Ιωβ 6:4) ή τα κάλυπταν με κάποιο εύφλεκτο υλικό. (Ψλ 7:13) Όταν επρόκειτο για εμπρηστικό βέλος, τοποθετούσαν μέσα σε τρύπες που υπήρχαν στην άκρη της μεταλλικής αιχμής του στουπί μουσκεμένο σε λάδι, το οποίο και άναβαν όταν χρησιμοποιούσαν το βέλος. Σε μια δερμάτινη θήκη ή φαρέτρα τοποθετούσαν συνήθως 30 βέλη. Ασσυριακά ανάγλυφα δείχνουν ότι οι φαρέτρες που μεταφέρονταν πάνω στα άρματα περιείχαν 50 βέλη.—Παράβαλε Ησ 22:6.

Η σαΐτα (εβρ., μασσά‛) ήταν προφανώς ένα κοντό αιχμηρό βλήμα παρόμοιο με το βέλος. (Ιωβ 41:26) Η εβραϊκή λέξη σέλαχ, που αποδίδεται «βέλος», προέρχεται από τη ρίζα σαλάχ που σημαίνει «στέλνω (έξω)· απλώνω». (Ιωβ 20:25· Γε 8:8, 9· Εξ 9:15) Η εβραϊκή λέξη ζικκίμ υποδηλώνει «πύρινα βέλη» και είναι συγγενική της λέξης ζικώθ, που σημαίνει «σπίθες».—Παρ 26:18· Ησ 50:11.

Οι Ρωμαίοι έφτιαχναν σαΐτες από κοίλα καλάμια, στην κάτω πλευρά των οποίων, κάτω από την αιχμή, υπήρχε μια σιδερένια υποδοχή που μπορούσε να γεμίσει με καιόμενη νάφθα. Κατόπιν έριχναν τη σαΐτα από χαλαρό τόξο, εφόσον η εκτόξευσή της από τεντωμένο τόξο θα είχε ως αποτέλεσμα να σβήσει η φωτιά. Αν κάποιος προσπαθούσε να σβήσει ένα τέτοιο καταστροφικό βέλος με νερό, απλώς θα δυνάμωνε τη φλόγα, ενώ ο μόνος τρόπος για να το σβήσει ήταν να το σκεπάσει με χώμα. Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε τη λέξη βέλος όταν έγραψε για «τα πυρωμένα βέλη» που μπορεί κάποιος να σβήσει με τη μεγάλη ασπίδα της πίστης.—Εφ 6:16.

Τη «μεγάλη ασπίδα» (εβρ., τσιννάχ) την κρατούσαν οι βαριά οπλισμένοι πεζικάριοι (2Χρ 14:8) και μερικές φορές ένας ασπιδοφόρος άντρας. (1Σα 17:7, 41) Ήταν είτε ωοειδής είτε ορθογώνια σαν πόρτα. Προφανώς, μια παρόμοια «μεγάλη ασπίδα» προσδιορίζεται και στο εδάφιο Εφεσίους 6:16 από τη λέξη θυρεός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου (παράγωγο της λέξης θύρα).

Ένα σπουδαίο εξάρτημα της πνευματικής πανοπλίας είναι η «μεγάλη ασπίδα της πίστης». Όπως η μεγάλη ασπίδα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος, έτσι και η πίστη στον Ιεχωβά Θεό και στην ικανότητα που έχει να εκπληρώνει τις υποσχέσεις του θα δώσει στον Χριστιανό τη δυνατότητα να “σβήσει όλα τα πυρωμένα βέλη του πονηρού”. (Εφ 6:16· παράβαλε Ψλ 91:4.) Η πίστη θα βοηθήσει τον Χριστιανό να αποκρούσει επιθέσεις από πονηρά πνεύματα, να αντισταθεί σε πειρασμούς για τη διάπραξη ανηθικότητας, να απορρίψει υλιστικές επιθυμίες και να μην υποκύψει στο φόβο, στην αμφιβολία ή στην υπερβολική λύπη.—Γε 39:7-12· Εβρ 11:15· 13:6· Ιακ 1:6· 1Θε 4:13.