ΛΥΔΙΑ

(Λυδία).

Αυτή η γυναίκα και το σπιτικό της ήταν μεταξύ των πρώτων ατόμων τα οποία ασπάστηκαν τη Χριστιανοσύνη στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα του έργου του αποστόλου Παύλου στους Φιλίππους γύρω στο 50 Κ.Χ. Προηγουμένως η Λυδία ζούσε στα Θυάτειρα, μια πόλη της Μικράς Ασίας γνωστή για τις βιοτεχνίες βαφής που υπήρχαν εκεί. Αργότερα, στους Φιλίππους της Μακεδονίας, η Λυδία πουλούσε πορφύρα—είτε την ίδια τη βαφή είτε ενδύματα και υφάσματα βαμμένα με πορφύρα. Φαίνεται ότι ήταν κεφαλή του σπιτικού της (το οποίο θα μπορούσε να περιλαμβάνει δούλους και υπηρέτες) και, επομένως, ίσως ήταν χήρα ή άγαμη.—Πρ 16:14, 15.

Η Λυδία, μια γυναίκα που «λάτρευε τον Θεό», πιθανότατα ήταν προσήλυτη στον Ιουδαϊσμό. Στους Φιλίππους μπορεί να ζούσαν λίγοι Ιουδαίοι και να μην υπήρχε συναγωγή, γι’ αυτό και τα Σάββατα η ίδια και άλλες ευλαβείς γυναίκες συνάγονταν δίπλα σε έναν ποταμό έξω από την πόλη. Όταν ο απόστολος Παύλος κήρυξε σε αυτές τις γυναίκες, η Λυδία άκουσε προσεκτικά. Αφού βαφτίστηκε μαζί με το σπιτικό της, ικέτευσε τον Παύλο και τους συντρόφους του να μείνουν μαζί της, λέγοντας: «Αν έχετε κρίνει ότι είμαι πιστή στον Ιεχωβά, μπείτε στο σπίτι μου». Μια τέτοια ειλικρινής προσφορά φιλοξενίας δεν θα μπορούσε να μη γίνει δεκτή. Ο συγγραφέας των Πράξεων, ο Λουκάς, ο οποίος ήταν σύντροφος του Παύλου σε κάποια ταξίδια του, προσθέτει: «Μας ανάγκασε να πάμε».—Πρ 16:11-15.

Αργότερα, όταν ο Παύλος και ο Σίλας ελευθερώθηκαν από τη φυλακή, πήγαν και πάλι στο σπίτι της Λυδίας. Εκεί ενθάρρυναν τους αδελφούς και κατόπιν έφυγαν από τους Φιλίππους.—Πρ 16:36-40.

Ίσως η φιλοξενία της Λυδίας να ήταν—τουλάχιστον εν μέρει—η αφορμή για την οποία ο Παύλος έγραψε στους Φιλιππησίους: «Ευχαριστώ τον Θεό μου πάντοτε, κάθε φορά που σας θυμάμαι σε κάθε δέησή μου για όλους εσάς, καθώς αναπέμπω τη δέησή μου με χαρά, λόγω της συνεισφοράς σας στα καλά νέα από την πρώτη ημέρα μέχρι αυτή τη στιγμή».—Φλπ 1:3-5.