ΧΗΡΑ

Γυναίκα της οποίας ο σύζυγος έχει πεθάνει και αυτή δεν έχει ξαναπαντρευτεί. Ο θάνατος του συζύγου διασπά το γαμήλιο δεσμό, και η χήρα είναι ελεύθερη να ξαναπαντρευτεί, αν το επιλέξει. (Ρθ 1:8-13· Ρω 7:2, 3· 1Κο 7:8, 9) Υπό το πατριαρχικό σύστημα, και μεταγενέστερα υπό το Μωσαϊκό Νόμο, ο αδελφός ενός άντρα που είχε πεθάνει άτεκνος έπρεπε να πάρει ως σύζυγό του τη χήρα του αδελφού του και να αποκτήσει μαζί της παιδί, για να συνεχιστεί η γραμμή του πεθαμένου συζύγου της.—Γε 38:8· Δευ 25:5-10· Ρθ 4:3-10· βλέπε ΑΝΔΡΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ.

Μετά το θάνατο του συντρόφου τους, οι χήρες μπορούσαν να επιστρέψουν στο σπίτι του πατέρα τους. (Γε 38:11) Στο Νόμο, γινόταν ειδική πρόβλεψη σχετικά με αυτό για την κόρη ενός ιερέα η οποία ήταν χήρα ή διαζευγμένη. Εφόσον ο ιερέας λάβαινε δέκατα για τη συντήρηση του σπιτικού του, η κόρη μπορούσε να έχει μερίδιο σε αυτή την προμήθεια. Έτσι εξασφαλιζόταν ότι δεν θα περιερχόταν η ίδια σε φτώχεια, και αποτρεπόταν το όνειδος που ίσως επισωρευόταν στο ιερατείο σε διαφορετική περίπτωση. (Λευ 22:13) Για τις χήρες που δεν είχαν τέτοιου είδους υποστήριξη ή προστασία, ο νόμος του Θεού προέβλεπε ότι δικαιούνταν να μαζεύουν τα υπολείμματα από τους αγρούς, τους ελαιώνες και τα αμπέλια (Δευ 24:19-21), να συμμετέχουν στους πλουσιοπάροχους εορτασμούς κάθε χρόνο (Δευ 16:10-14) και, κάθε τρίτο έτος, να έχουν μερίδιο από τα δέκατα που συνεισέφερε το έθνος (Δευ 14:28, 29· 26:12, 13).

Το Ενδιαφέρον του Ιεχωβά και του Χριστού για τις Χήρες. Ο Ιεχωβά περιέγραψε τον εαυτό του ως Εκείνον «που εκτελεί κρίση για το αγόρι που είναι ορφανό από πατέρα και για τη χήρα». (Δευ 10:18) Ισχυρές παραινέσεις περιέχονται στο Νόμο όσον αφορά την απόδοση πλήρους και ισότιμης δικαιοσύνης στις χήρες. (Εξ 22:22-24· Δευ 24:17) Εξαγγελλόταν κατάρα εναντίον εκείνων που διέστρεφαν την κρίση των χηρών (Δευ 27:19), και οι προφήτες στα συγγράμματά τους υποστήριζαν την κατάλληλη μεταχείρισή τους.—Ησ 1:17, 23· 10:1, 2· Ιερ 22:3· Ιεζ 22:7· Ζαχ 7:9, 10· Μαλ 3:5.

Ο Ιησούς εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για την ευημερία των χηρών στον Ισραήλ όταν καταδίκασε τους γραμματείς ως αυτούς «που καταβροχθίζουν τα σπίτια των χηρών».—Μαρ 12:38-40· Λου 20:46, 47.

Χριστιανική Βοήθεια Προς τις Χήρες. Στη διάρκεια της έκτακτης ανάγκης που ανέκυψε στη Χριστιανική εκκλησία λίγο μετά την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., οι ελληνόφωνες χήρες παραβλέπονταν στην καθημερινή διανομή. Όταν αυτό φέρθηκε στην προσοχή των αποστόλων, εκείνοι θεώρησαν το ζήτημα τόσο σημαντικό ώστε διόρισαν «εφτά αναγνωρισμένους άντρες . . . γεμάτους πνεύμα και σοφία» προκειμένου να διασφαλίζουν τη δίκαιη διανομή της τροφής.—Πρ 6:1-6.

Ο απόστολος Παύλος, στα εδάφια 1 Τιμόθεο 5:3-16, έδωσε πλήρεις οδηγίες για τη στοργική φροντίδα των χηρών στη Χριστιανική εκκλησία. Η εκκλησία έπρεπε να φροντίζει τις άπορες χήρες. Αλλά αν η χήρα είχε παιδιά ή εγγόνια, έπρεπε αυτά να αναλάβουν την ευθύνη να καλύπτουν τις ανάγκες της ή, όπως συμβούλεψε ο Παύλος: «Αν κάποια πιστή γυναίκα έχει χήρες [δηλαδή χήρες με τις οποίες είναι συγγενής], ας τους προσφέρει η ίδια βοήθεια, και ας μη σηκώνει η εκκλησία το βάρος. Τότε θα μπορεί η εκκλησία να προσφέρει βοήθεια σε εκείνες που είναι πραγματικά χήρες [δηλαδή που δεν έχουν κανέναν και είναι αβοήθητες]». Η χήρα που καταγραφόταν στον κατάλογο για υλική βοήθεια από την εκκλησία έπρεπε να “μην είναι κάτω από εξήντα χρονών”, επίσης έπρεπε να έχει καλό ηθικό υπόμνημα πιστής και στοργικής αφοσίωσης στον Ιεχωβά, καθώς και φιλοξενίας και αγάπης προς τους άλλους. Από την άλλη πλευρά, ο απόστολος συστήνει να ξαναπαντρεύονται οι νεαρές χήρες, να κάνουν παιδιά και να διαχειρίζονται το σπιτικό τους, ώστε να μην πέσουν σε παγίδα λόγω των σεξουαλικών ορμών, καθώς και για να αποφύγουν τον κίνδυνο να γίνουν «αργόσχολες, . . . σπερμολόγοι και άτομα που ανακατεύονται στις υποθέσεις των άλλων».

Ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, τόνισε τη σπουδαιότητα της φροντίδας των ορφανών και των χηρών στη θλίψη τους όταν, ως προϋπόθεση για τη λατρεία που είναι καθαρή και αμόλυντη από την άποψη του Θεού, παραλλήλισε αυτή τη φροντίδα με το να κρατάει κανείς τον εαυτό του χωρίς κηλίδα από τον κόσμο.—Ιακ 1:27.

Ανάμεσα στις χήρες με αξιοσημείωτη πίστη συγκαταλέγεται η Θάμαρ (Γε 38:6, 7), η Ναομί και η Ρουθ (Ρθ 1:3-5), η Αβιγαία (1Σα 25:37, 38, 42), η χήρα στα Σαρεπτά (1Βα 17:8-24) και η Άννα η προφήτισσα (Λου 2:36, 37· παράβαλε την περιγραφή του Λουκά για την Άννα με τα κριτήρια που περιγράφει ο Παύλος στα εδ. 1Τι 5:3-16 για τη χήρα η οποία είναι άξια φροντίδας). Επίσης, μια ανώνυμη χήρα επαινέθηκε πολύ από τον Ιησού επειδή συνεισέφερε στο ναό όλα όσα είχε.—Μαρ 12:41-44.

Μεταφορική Χρήση. Οι αποδοκιμασμένες και ερημωμένες πόλεις παρομοιάζονται συμβολικά με χήρες. (Θρ 1:1· παράβαλε Ιερ 51:5.) Η Βαβυλώνα η Μεγάλη, η «μεγάλη πόλη η οποία έχει βασιλεία πάνω στους βασιλιάδες της γης», καυχιέται, όπως και ο εξεικονιστικός τύπος της, η αρχαία Βαβυλώνα, ότι δεν θα γίνει ποτέ χήρα. Εντούτοις, όπως η αρχαία Βαβυλώνα έγινε όντως «χήρα», έτσι θα γίνει και η σύγχρονη Βαβυλώνα η Μεγάλη.—Ησ 47:8, 9· Απ 17:18· 18:7, 8.