ΕΡΓΑΣΙΑ, ΕΡΓΟ

Η καταβολή σωματικής ή διανοητικής προσπάθειας για την επίτευξη ενός σκοπού και το προϊόν μιας τέτοιας προσπάθειας. Η εργασία επαινείται στις Γραφές. (Εκ 5:18) Είναι δώρο Θεού για τον άνθρωπο να τρώει, να πίνει και να «απολαμβάνει το καλό για όλη τη σκληρή εργασία του», και είναι θέλημα Θεού να «χαίρεται ο άνθρωπος τα έργα του». (Εκ 3:13, 22) Η εργασία δεν μπήκε στη ζωή του ανθρώπου μετά το αμάρτημά του αλλά πριν, εφόσον ο Ιεχωβά ανέθεσε στο τέλειο, αναμάρτητο ζευγάρι εργασία όταν τους έδωσε την εντολή να καθυποτάξουν τη γη. (Γε 1:28) Ωστόσο, η μάταιη εργασία αποτέλεσε συνέπεια της αμαρτίας.—Γε 3:19· παράβαλε Ρω 8:20, 21.

Ο Μωσαϊκός Νόμος προέβλεπε περιόδους ανάπαυσης από την εργασία. Οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να εργάζονται την ημέρα του εβδομαδιαίου Σαββάτου. (Εξ 20:8-11) Επίσης, «κανενός είδους κοπιαστική εργασία» δεν έπρεπε να γίνεται σε περιόδους άγιας συνέλευσης.—Λευ 23:6-8, 21, 24, 25, 34-36.

Ο Ιεχωβά και ο Γιος του Εργάζονται. Ο Ιεχωβά εργάζεται, τα δε έργα του περιλαμβάνουν τη δημιουργία των ουρανών, της γης, των ζώων, του ανθρώπου, καθώς και άλλων πραγμάτων. (Γε 1:1· 2:1-3· Ιωβ 14:15· Ψλ 8:3-8· 19:1· 104:24· 139:14) Είναι κατάλληλο να αναγνωρίζει κανείς το μεγαλείο των έργων του Ιεχωβά, εξυμνώντας τον και ευχαριστώντας τον για αυτά. (Ψλ 92:5· 107:15· 145:4-10· 150:2) Τα έργα του Θεού είναι πιστά και ασύγκριτα, είναι φτιαγμένα με σοφία και είναι «αλήθεια και κρίση».—Ψλ 33:4· 86:8· 104:24· 111:7.

Ο Ιεχωβά έκανε ένα «μεγάλο έργο» απελευθερώνοντας τους Ισραηλίτες από τα δεσμά των Αιγυπτίων και καθιστώντας τους ικανούς να πάρουν στην κατοχή τους τη Χαναάν. (Κρ 2:7) Ενίοτε, τα έργα του περιλαμβάνουν την εκτέλεση θεϊκής κρίσης. (Ιερ 50:25) Γι’ αυτό και προειπώθηκε μέσω του Ησαΐα: «Διότι ο Ιεχωβά θα εγερθεί . . . για να επεξεργαστεί το έργο του—το έργο του είναι ασυνήθιστο». (Ησ 28:21) Ένα τέτοιο “ασυνήθιστο έργο” έλαβε χώρα το 607 Π.Κ.Χ. και ξανά το 70 Κ.Χ., όταν ο Ιεχωβά επεξεργάστηκε, ή επέφερε, την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της.—Αββ 1:5-9· Πρ 13:38-41· βλέπε ΔΥΝΑΜΗ, ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΕΡΓΑ.

Η προσωποποιημένη σοφία παριστάνεται σαν να βρίσκεται δίπλα στον Ιεχωβά κατά το έργο της δημιουργίας ως «δεξιοτέχνης εργάτης» του. (Παρ 8:12, 22-31· παράβαλε Ιωα 1:1-3.) Όταν ο σοφός Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ήταν στη γη ως άνθρωπος, έδειξε ότι εργαζόταν και ότι, παρ’ όλο που τα υλικά δημιουργικά έργα που αφορούσαν τη γη είχαν ολοκληρωθεί, ο Ιεχωβά εξακολουθούσε να εργάζεται, όπως φαίνεται από τα λόγια του Ιησού: «Ο Πατέρας μου εργάζεται ως τώρα, και εγώ εργάζομαι». (Ιωα 5:17) Για τον Ιησού, το να κάνει το έργο που του είχε αναθέσει ο Ιεχωβά ήταν τόσο ωφέλιμο, ικανοποιητικό και αναζωογονητικό όσο και η τροφή. (Ιωα 4:34· 5:36) Τα έργα του Χριστού γίνονταν στο όνομα του Πατέρα του, προέρχονταν από τον Πατέρα και έδειχναν ότι ο Ιησούς ήταν «σε ενότητα με τον Πατέρα». (Ιωα 10:25, 32, 37, 38· 14:10, 11· 15:24· Πρ 2:22) Ο Ιησούς ολοκλήρωσε με επιτυχία το έργο που του είχε αναθέσει ο Θεός εδώ στη γη.—Ιωα 17:4.

Ο Ιησούς είπε: «Αυτός που ασκεί πίστη σε εμένα, και εκείνος επίσης θα κάνει τα έργα που κάνω εγώ· και θα κάνει έργα μεγαλύτερα από αυτά, επειδή εγώ πηγαίνω στον Πατέρα». (Ιωα 14:12) Προφανώς, ο Χριστός δεν εννοούσε ότι οι ακόλουθοί του θα έκαναν μεγαλύτερα θαύματα από ό,τι εκείνος, διότι πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αποδίδεται σε κάποιον από τους ακολούθους του θαύμα ανώτερο από αυτό που έκανε ο Ιησούς όταν ανέστησε τον επί τέσσερις ημέρες νεκρό Λάζαρο. (Ιωα 11:38-44) Εφόσον, όμως, ο Ιησούς θα πήγαινε στον Πατέρα, και οι ακόλουθοί του θα λάβαιναν το άγιο πνεύμα για να είναι μάρτυρές του «τόσο στην Ιερουσαλήμ όσο και σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης» (Πρ 1:8), θα κάλυπταν μεγαλύτερη περιοχή και θα εργάζονταν περισσότερο χρονικό διάστημα από ό,τι ο Ιησούς, οπότε, με αυτή την έννοια, θα έκαναν έργα μεγαλύτερα από τα δικά του.

Η Αναγκαιότητα της Εργασίας. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι «ο εργάτης είναι άξιος του μισθού του», δείχνοντας έτσι ότι εκείνοι που θα κοπίαζαν για πνευματικά ζητήματα δεν θα στερούνταν τα αναγκαία για τη ζωή. (Λου 10:7) Ωστόσο, όπως τόνισε ο απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς, το οκνηρό άτομο που αρνείται να εργαστεί δεν αξίζει να τρώει εις βάρος των άλλων, αλλά πρέπει να μάθει να εργάζεται με τα χέρια του ώστε να φροντίζει για τις ανάγκες του. (1Θε 4:11· 2Θε 3:10, 12) Παρομοίως, ο κλέφτης δεν πρέπει να «κλέβει πια», αλλά πρέπει να «εργάζεται σκληρά».—Εφ 4:28.

Η Ποιότητα της Εργασίας των Υπηρετών του Θεού. Οποιαδήποτε εργασία και αν κάνει ο υπηρέτης του Ιεχωβά, πρέπει να θυμάται τη σχέση του με τον Θεό, κάνοντας τα πάντα «ολόψυχα όπως για τον Ιεχωβά, και όχι για ανθρώπους». (Κολ 3:23) Αυτό προϋποθέτει εργατικότητα (Παρ 10:4· 13:4· 18:9), εντιμότητα και πιστότητα. Η εκδήλωση τέτοιων ιδιοτήτων φέρνει δόξα στον Θεό, όπως φαίνεται από τη νουθεσία που δόθηκε στους Χριστιανούς δούλους: «Οι δούλοι ας υποτάσσονται στους ιδιοκτήτες τους σε όλα τα πράγματα και ας τους ευαρεστούν, χωρίς να αντιμιλούν ή να διαπράττουν κλοπή, αλλά δείχνοντας καλή πιστότητα στο πλήρες, ώστε να στολίζουν τη διδασκαλία του Σωτήρα μας του Θεού σε όλα τα πράγματα».—Τιτ 2:9, 10· Εφ 6:5-8· Εβρ 13:18.

Κατάλληλη Αξιολόγηση των Αγαθών. Οι Χριστιανοί πρέπει να αποβλέπουν με εκτίμηση στον Θεό για να ευλογεί τα έργα τους και να μην ανησυχούν υπερβολικά για τις υλικές τους ανάγκες. Ο Ιησούς συμβούλεψε τους ακολούθους του να επιζητούν πρώτα τη Βασιλεία. (Ματ 6:11, 25-33) Επίσης, τους πρότρεψε: «Να εργάζεστε, όχι για την τροφή που αφανίζεται, αλλά για την τροφή που παραμένει για ζωή αιώνια». (Ιωα 6:27) Ως εκ τούτου, οι υπηρέτες του Θεού εκδηλώνουν σοφία καθώς θεωρούν τα χρήματα και τα υλικά πράγματα που αποκτούν με την εργασία τους υποδεέστερα σε σχέση με τα πνευματικά πλούτη, τα οποία είναι πολύ πιο σημαντικά. Επιπλέον, χρησιμοποιούν τους υλικούς πόρους που τους αποφέρει η εργασία τους για να προωθούν τα πνευματικά συμφέροντα, και έτσι “κάνουν φίλους” τους τον Θεό και τον Χριστό.—Εκ 7:12· Λου 12:15-21· 16:9.

Τα Ακατάλληλα Έργα Πρέπει να Αποφεύγονται. Ο Ιεχωβά καθορίζει ποια έργα είναι κατάλληλα και ποια ακατάλληλα. Αυτός «θα φέρει σε κρίση κάθε είδους έργο αναφορικά με κάθε κρυφό πράγμα, ως προς το αν είναι καλό ή κακό». (Εκ 12:13, 14) Επίσης, ο Θεός θα φερθεί στον καθένα ανάλογα με τα έργα του. (Ψλ 62:12) Αυτό το γεγονός και ιδίως η αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό αποτελούν καλούς λόγους αφενός για να απέχει κανείς από ακατάλληλα έργα και αφετέρου για να κάνει έργα που είναι ευάρεστα ενώπιόν του.—1Ιω 5:3· Ψλ 34:14· 97:10· Αμ 5:14, 15.

Προκειμένου να έχουν οι Χριστιανοί τη θεϊκή εύνοια, πρέπει να αποφεύγουν τα «έργα της σάρκας», τα οποία περιλαμβάνουν πράγματα όπως η πορνεία, η έκλυτη διαγωγή, η ειδωλολατρία, η άσκηση πνευματισμού, τα μίση, τα ξεσπάσματα θυμού και τα μεθύσια. Τέτοιες πράξεις θα εμπόδιζαν κάποιον να κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού και προφανώς συγκαταλέγονται στα «άκαρπα έργα του σκοταδιού» τα οποία δεν αποφέρουν κανένα όφελος.—Γα 5:19-21· Εφ 5:3-14· 1Πε 4:3· παράβαλε Ιωα 3:20, 21.

Κατάλληλα Έργα. Το να βασίζεται κανείς στον Ιεχωβά Θεό είναι απαραίτητο για να έχει επιτυχία στα έργα του. (Ψλ 127:1· Παρ 16:3) Ο Θεός είναι αυτός που υποστηρίζει και ενδυναμώνει εκείνους που εργάζονται για να κάνουν το θέλημά του. (2Κο 4:7· Φλπ 4:13) Ενώ η ζωή των ανθρώπων είναι γεμάτη μάταια έργα (Εκ 2:10, 11), τα έργα που σχετίζονται με την αληθινή λατρεία δεν είναι μάταια. Οι Εβραίοι Χριστιανοί έλαβαν τη διαβεβαίωση: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του, εφόσον έχετε διακονήσει τους αγίους και συνεχίζετε να διακονείτε». (Εβρ 6:10) Αυτό το έργο προφανώς περιλάμβανε την παροχή υλικής βοήθειας ή άλλες πράξεις καλοσύνης σε όσους είχαν ανάγκη ή υπέφεραν και διώκονταν. (Παράβαλε Εφ 4:28· Φλπ 4:14-19· 1Τι 6:17, 18· Ιακ 1:27.) Άλλα καλά έργα περιλαμβάνουν τη συμμετοχή στη μαθήτευση (Ματ 28:19, 20· 1Κο 3:9-15) και, στην περίπτωση των αντρών, το να υπηρετεί κανείς ως επίσκοπος σε μια Χριστιανική εκκλησία και να διδάσκει τους ομοπίστους του.—1Θε 5:12, 13· 1Τι 3:1· 5:17.

Πίστη και Έργα. Τα έργα του Μωσαϊκού Νόμου, που περιλάμβαναν πράγματα όπως θυσιαστικές προσφορές, καθαρισμούς και περιτομή, δεν καθιστούσαν ένα άτομο δίκαιο. (Ρω 3:20· 4:1-10· Γα 3:2) Ωστόσο, ο μαθητής Ιάκωβος—ο οποίος δεν πραγματεύεται τα έργα του Μωσαϊκού Νόμου—λέει ότι «ο άνθρωπος θα ανακηρυχτεί δίκαιος μέσω έργων, και όχι μόνο μέσω πίστης» (Ιακ 2:24), διότι πρέπει να υπάρχουν έργα που να καταδεικνύουν και να αποδεικνύουν έμπρακτα την πίστη κάποιου. (Παράβαλε Ματ 7:21-27· Εφ 2:8-10· Ιακ 1:27· 2:14-17· 4:4.) Για παράδειγμα, ο Αβραάμ είχε έργα που αποδείκνυαν την πίστη του, όπως το ότι ήταν πρόθυμος να θυσιάσει τον Ισαάκ. Η Ραάβ επίσης απέδειξε την πίστη της μέσω των έργων της, κρύβοντας τους Ισραηλίτες κατασκόπους.—Εβρ 11:17-19· Ιακ 2:21-25.

Βλέπε επίσης ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ· ΜΙΣΘΩΤΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ.