Το ότι συγγραφέας της επιστολής του Ιακώβου ήταν ο “αδελφός του Ιησού”, και όχι κάποιος από τους συνονόματους αποστόλους (είτε ο γιος του Ζεβεδαίου είτε ο γιος του Αλφαίου), διαφαίνεται στην αρχή της επιστολής του. Εκεί ο συγγραφέας συστήνεται ως «δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού», όχι ως απόστολος. Παρόμοια, και ο αδελφός του ο Ιούδας συστήθηκε ως «δούλος του Ιησού Χριστού, αδελφός δε του Ιακώβου». (Ιακ 1:1· Ιου 1) Και τα δύο αδέλφια, με ταπεινότητα, απέφυγαν να συστηθούν ως σαρκικοί αδελφοί του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Θεόπνευστη επιστολή των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Είναι μια από τις λεγόμενες καθολικές επιστολές διότι, όπως η Πρώτη και η Δεύτερη του Πέτρου, η Πρώτη του Ιωάννη και η επιστολή του Ιούδα (αλλά ανόμοια με τις περισσότερες επιστολές του αποστόλου Παύλου), δεν απευθύνεται σε κάποια συγκεκριμένη εκκλησία ή άτομο. Αυτή η επιστολή απευθύνεται στις «δώδεκα φυλές που είναι διασκορπισμένες».—Ιακ 1:1.

Συγγραφέας. Ο συγγραφέας συστήνεται απλώς ως: «Ο Ιάκωβος, δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού». (Ιακ 1:1) Ο Ιησούς είχε δύο αποστόλους με το όνομα Ιάκωβος (Ματ 10:2, 3), αλλά είναι απίθανο να έγραψε την επιστολή κάποιος από αυτούς. Ο απόστολος Ιάκωβος που ήταν γιος του Ζεβεδαίου υπέστη μαρτυρικό θάνατο περίπου το 44 Κ.Χ. (Πρ 12:1, 2) Όπως υποδεικνύουν τα ίδια τα περιεχόμενα, είναι πολύ απίθανο να γράφτηκε η επιστολή σε τόσο σύντομο διάστημα από το σχηματισμό της Χριστιανικής εκκλησίας. (Ιακ 1:1) Ο άλλος απόστολος Ιάκωβος, ο γιος του Αλφαίου, δεν διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στο Γραφικό υπόμνημα, και γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα για αυτόν. Η αμεσότητα της επιστολής του Ιακώβου φαίνεται να καταρρίπτει την πιθανότητα να ήταν συγγραφέας ο Ιάκωβος ο γιος του Αλφαίου, διότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι εκείνος θα είχε προσδιορίσει τον εαυτό του ως έναν από τους 12 αποστόλους, έτσι ώστε να υποστηρίξει τα δυνατά του λόγια με αποστολική εξουσία.

Απεναντίας, τα στοιχεία υποδεικνύουν τον Ιάκωβο, τον ετεροθαλή αδελφό του Ιησού Χριστού, στον οποίο προφανώς είχε κάνει μια ειδική εμφάνιση ο αναστημένος Χριστός και ο οποίος ήταν εξέχουσα φυσιογνωμία μεταξύ των μαθητών. (Ματ 13:55· Πρ 21:15-25· 1Κο 15:7· Γα 2:9) Ο συγγραφέας της επιστολής του Ιακώβου συστήνεται ως «δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού», κατά τρόπο πολύ παρόμοιο με του Ιούδα, ο οποίος εισήγαγε την επιστολή του λέγοντας ότι ήταν «δούλος του Ιησού Χριστού, αδελφός δε του Ιακώβου». (Ιακ 1:1· Ιου 1) Επιπλέον, ο χαιρετισμός της επιστολής του Ιακώβου περιλαμβάνει τη λέξη «Χαίρετε!» όπως και η επιστολή σχετικά με την περιτομή η οποία στάλθηκε στις εκκλησίες. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ήταν προφανώς αυτός που μίλησε καθοριστικά στη σύναξη “των αποστόλων και των πρεσβυτέρων” στην Ιερουσαλήμ.—Πρ 15:13, 22, 23.

Για Ποιους Γράφτηκε. Ο Ιάκωβος έγραψε την επιστολή προς «τις δώδεκα φυλές που είναι διασκορπισμένες». (Ιακ 1:1 [ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ, Κείμενο]) Εδώ απευθύνεται στους πνευματικούς του “αδελφούς”, εκείνους που διακρατούν «την πίστη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού», ιδίως μάλιστα σε όσους ζούσαν εκτός Παλαιστίνης. (1:2· 2:1, 7· 5:7) Ο Ιάκωβος βασίζει μεγάλο μέρος της επιχειρηματολογίας του στις Εβραϊκές Γραφές, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι η επιστολή του προοριζόταν μόνο για τους Ιουδαίους Χριστιανούς, ακριβώς όπως το να είναι κανείς εξοικειωμένος στη σημερινή εποχή με τις Εβραϊκές Γραφές δεν αποδεικνύει ότι έχει Ιουδαϊκή καταγωγή. Η αναφορά του στον Αβραάμ ως “τον πατέρα μας” (2:21) εναρμονίζεται με τα λόγια του Παύλου στα εδάφια Γαλάτες 3:28, 29, όπου δείχνει ότι το να ανήκει κάποιος στο αληθινό σπέρμα του Αβραάμ δεν εξαρτάται από το αν είναι Ιουδαίος ή Έλληνας. Επομένως, οι «δώδεκα φυλές» στις οποίες απευθύνεται η επιστολή πρέπει να είναι ο πνευματικός «Ισραήλ του Θεού».—Γα 6:15, 16.