στο σπίτι του Φιλίππου του ευαγγελιστή, ο οποίος ενδεχομένως εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια όταν τελείωσε η περιοδεία κηρύγματος που είχε κάνει νωρίτερα. Μερικοί από τους μαθητές εκεί συνόδευσαν τον απόστολο από εκείνο το λιμάνι μέχρι την Ιερουσαλήμ, παρότι ο Παύλος, ενόσω ήταν στην Καισάρεια, είχε προειδοποιηθεί από τον προφήτη Άγαβο για τον κίνδυνο που τον περίμενε.—Πρ 21:10-16.

Λόγω μιας πλεκτάνης που στήθηκε στην Ιερουσαλήμ με στόχο τη δολοφονία του, ο Παύλος οδηγήθηκε αργότερα ως κρατούμενος στην Καισάρεια με αυστηρά μέτρα φρούρησης, όπου παραδόθηκε στον Κυβερνήτη Φήλικα για να δικαστεί. (Πρ 23:23, 24) Η αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ της φορτισμένης ατμόσφαιρας θρησκευτικής προκατάληψης στην Ιερουσαλήμ που συνοδευόταν από οχλαγωγίες και των σχετικά εύτακτων συνθηκών στην Καισάρεια θεωρείται απόδειξη της ισχυρής ρωμαϊκής επιρροής στη δεύτερη αυτή πόλη, καθώς και της θέσης που κατείχε ως η έδρα της κύριας ρωμαϊκής φρουράς. Ο Κυβερνήτης Φήστος, ο οποίος διαδέχθηκε τον Φήλικα, ανάγκασε τους Ιουδαίους εχθρούς του Παύλου στην Ιερουσαλήμ να κατεβούν στην Καισάρεια για να υποβάλουν τις εναντίον του κατηγορίες, οπότε ο Παύλος, προκειμένου να αποφύγει τη δίκη στην Ιερουσαλήμ, επικαλέστηκε τον Καίσαρα. (Πρ 25:1-12) Ενώ βρισκόταν στην Καισάρεια περιμένοντας να μεταφερθεί στη Ρώμη, ο Παύλος μπόρεσε να δώσει δυναμική μαρτυρία για τη Χριστιανοσύνη ενώπιον του Φήστου και των βασιλικών επισκεπτών του, του Βασιλιά Αγρίππα Β΄ και της αδελφής του, της Βερνίκης. (Πρ 25:13, 22-27· 26:1-32) Από την Καισάρεια, ο Παύλος ξεκίνησε ως κρατούμενος το ταξίδι που θα τον έφερνε τελικά στη Ρώμη.—Πρ 27:1, 2.

Κατά τη διακυβέρνηση του Νέρωνα, ξέσπασε έντονη διαμάχη ανάμεσα στους Ιουδαίους και στους Σύριους κατοίκους της Καισάρειας, και διάφορα γεγονότα που σημειώθηκαν εκεί πιστεύεται ότι πυροδότησαν την εξέγερση η οποία οδήγησε τελικά στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ.

Το 1961 βρέθηκε μια πέτρα στο θέατρο της Καισάρειας η οποία έφερε λατινική επιγραφή με το όνομα του Πόντιου Πιλάτου—η πρώτη τέτοια επιγραφή που βρέθηκε.

(Καισάρεια του Φιλίππου).

Πόλη στις πηγές του Ιορδάνη Ποταμού, στη θέση της οποίας υπάρχει σήμερα το μικρό χωριό Μπανιάς. Το χωριό αυτό βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια τοποθεσία εξαίσιας φυσικής ομορφιάς. Οι τρεις πλευρές του περιβάλλονται από βουνά, με τη χιονοσκέπαστη κορυφή του Όρους Αερμών να υψώνεται μεγαλόπρεπα στα ΒΑ, ενώ Δ εκτείνεται μια καταπράσινη πεδιάδα, την οποία ποτίζει μία από τις κύριες πηγές του Ιορδάνη που αναβλύζει από κάποια κοντινή σπηλιά.

Σε αυτή την πόλη έλαβε χώρα μια μάχη μεταξύ της Αιγύπτου και των νικηφόρων δυνάμεων του Αντίοχου Γ΄ (του Μεγάλου) (περ. 200 Π.Κ.Χ.). Τότε ήταν γνωστή ως Πανεάς, όνομα που δόθηκε στην πόλη προς τιμήν του ειδωλολατρικού θεού Πάνα, θεού της γονιμότητας, ο οποίος λατρευόταν εκεί. Το έτος 20 Π.Κ.Χ. η Πανεάς παραχωρήθηκε από τον Καίσαρα Αύγουστο στον Ηρώδη τον Μέγα, ο οποίος έχτισε κατόπιν εκεί έναν λευκό μαρμάρινο ναό και τον αφιέρωσε στον Αύγουστο. Αργότερα, ο γιος του Ηρώδη, ο Φίλιππος ο τετράρχης, επέκτεινε και εξωράισε την πόλη προς τιμήν του Τιβέριου Καίσαρα. Τότε δόθηκε στην πόλη το όνομα Καισάρεια και, για να διαχωρίζεται από την ομώνυμη πόλη-λιμάνι, ονομάστηκε Καισάρεια του Φιλίππου. Μεταγενέστερα, η πόλη επεκτάθηκε ξανά και εξωραΐστηκε από τον Ηρώδη Αγρίππα Β΄ και μετονομάστηκε σε Νερωνιάδα, παρ’ όλο που το όνομα αυτό περιέπεσε γρήγορα σε αχρησία μετά το θάνατο του Νέρωνα. Ο Ιώσηπος εξιστορεί ότι, έπειτα από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ., ο στρατηγός Τίτος διοργάνωσε μονομαχίες εκεί, χρησιμοποιώντας ως θύματα Ιουδαίους αιχμαλώτους. (Ο Ιουδαϊκός Πόλεμος, Ζ΄, 23, 24 [ii, 1]) Με την πάροδο του χρόνου η πόλη επανέκτησε την αρχαία ονομασία της, Πανεάς, και στην αραβική (όπου δεν υπάρχει «π») το όνομα αυτό πήρε τη μορφή Μπανιάς.

Καθ’ οδόν προς «τα χωριά της Καισάρειας του Φιλίππου», ο Ιησούς ρώτησε τους μαθητές του: «Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είναι ο Γιος του ανθρώπου;» δίνοντας το έναυσμα για τη βαθιά συζήτηση που επακολούθησε σχετικά με το βράχο πάνω στον οποίο θα θεμελιωνόταν η Χριστιανική εκκλησία και τη χρήση των κλειδιών της Βασιλείας των ουρανών.—Μαρ 8:27· Ματ 16:13-20.

Αυτό που προξενεί πόνο, θλίψη, στενοχώρια. Προκειμένου να αποδοθούν σωστά οι έννοιες της πολύ περιεκτικής σε νοήματα εβραϊκής λέξης ρα‛, η λέξη αυτή μεταφράζεται κατά περίπτωση, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, “κακό”, “σκυθρωπός”, “άσχημος”, «συμφορά», “κακοήθης”, “μη γενναιόδωρος”, “φθονερός”. (Γε 2:9· 40:7· 41:3· Δευ 6:22· 28:35· Παρ 23:6· 28:22) Η λέξη κακός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μπορεί να οριστεί ως (1) φαύλος από ηθική άποψη και (2) ολέθριος· στο μεταφρασμένο κείμενο είτε έχει διατηρηθεί αυτούσια είτε αποδίδεται “βλαβερός”, “εσφαλμένος”. (Ρω 7:19· 12:17· Κολ 3:5· Τιτ 1:12· Εβρ 5:14) Το εβραϊκό ρήμα καλάλ σημαίνει «καταριέμαι».—Βλέπε ΚΑΤΑΡΑ.

Όπως χρησιμοποιείται την πρώτη φορά στις Γραφές, η λέξη ρα‛ αποτελεί τον αντίποδα του καλού. Ο Αδάμ έλαβε την εντολή να μη φάει από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού (ρα‛) και επιπλέον