Επομένως, ο Ιωάννης δεν περιόρισε την εμφάνιση, την ύπαρξη και τη δράση αυτού του αντίχριστου αποκλειστικά σε κάποια μελλοντική εποχή, αλλά έδειξε ότι ο αντίχριστος ήταν τότε παρών και θα συνέχιζε να υφίσταται.—1Ιω 4:3.

Το να αρνείται κάποιος ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και ο Γιος του Θεού περιλαμβάνει αναπόφευκτα την άρνηση οποιασδήποτε ή και όλων των Γραφικών διδασκαλιών που τον αφορούν—δηλαδή αφορούν την καταγωγή του, τη θέση του στη διευθέτηση του Θεού, το γεγονός ότι εκπληρώθηκαν στο πρόσωπό του οι προφητείες των Εβραϊκών Γραφών για τον υποσχεμένο Μεσσία, τη διακονία του, τις διδασκαλίες και τις προφητείες του—και παράλληλα περιλαμβάνει κάθε εναντίωση προς αυτόν ή οποιαδήποτε απόπειρα αντικατάστασής του ως του διορισμένου από τον Θεό Αρχιερέα και Βασιλιά. Αυτό καθίσταται σαφές και από άλλα εδάφια, τα οποία, ενώ δεν χρησιμοποιούν τον όρο «αντίχριστος», εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια σκέψη. Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς δήλωσε: «Αυτός που δεν είναι στο πλευρό μου είναι εναντίον μου, και αυτός που δεν μαζεύει μαζί μου σκορπίζει». (Λου 11:23)