Καθώς ο Ιωάννης παρατηρεί το θηρίο, πληροφορείται πως οι πέντε από τους εφτά βασιλιάδες που εξεικονίζονται από τα εφτά κεφάλια είχαν ήδη πέσει, ενώ ο ένας υπήρχε εκείνη την εποχή και ο έβδομος επρόκειτο να έρθει στο μέλλον. Αυτό καθαυτό το κατακόκκινο θηρίο είναι ένας όγδοος βασιλιάς αλλά είναι απόρροια ή προϊόν των προηγούμενων εφτά.

Απ 17:3-5, 9-14.

Μερικοί λόγιοι εφαρμόζουν αυτό το όραμα στην ειδωλολατρική Ρώμη, και τα εφτά κεφάλια σε εφτά αυτοκράτορες της Ρώμης, τους οποίους ακολούθησε ένας όγδοος αυτοκράτορας. Διαφωνούν, ωστόσο, ως προς το ποιοι αυτοκράτορες πρέπει να συμπεριληφθούν. Η ίδια η Αγία Γραφή δεν κατονομάζει περισσότερους από τρεις Ρωμαίους αυτοκράτορες, ενώ ένας τέταρτος (ο Νέρων) μνημονεύεται με τον τίτλο «Καίσαρας». Άλλοι λόγιοι πιστεύουν πως τα «κεφάλια», δηλαδή οι «βασιλιάδες», αντιπροσωπεύουν παγκόσμιες δυνάμεις, όπως στο βιβλίο του Δανιήλ. Είναι αξιοσημείωτο πως η Αγία Γραφή όντως κατονομάζει πέντε παγκόσμιες δυνάμεις στις Εβραϊκές Γραφές, συγκεκριμένα την Αίγυπτο, την Ασσυρία, τη Βαβυλώνα, τη Μηδοπερσία και την Ελλάδα, ενώ οι Ελληνικές Γραφές κατονομάζουν και μια έκτη δύναμη, τη Ρώμη, που κυβερνούσε την εποχή του Ιωάννη. Αν και με αυτή την εκδοχή ο έβδομος “βασιλιάς” δεν κατονομάζεται, το γεγονός ότι δεν είχε ακόμη εμφανιστεί όταν ο Ιωάννης κατέγραψε την Αποκάλυψη επιτρέπει αυτή την ανωνυμία. Ο όγδοος βασιλιάς, το συμβολικό κατακόκκινο θηρίο, συνενώνει κατά κάποιον τρόπο στο πρόσωπό του αυτά τα εφτά κεφάλια ενώ συγχρόνως προέρχεται από αυτά.