Δευτερονόμιο 25:5, 6

Και ο πρωτότοκος που θα γεννηθεί από αυτήν πρέπει να συνεχίσει το όνομα του νεκρού αδελφού του, ώστε να μην εξαλειφθεί το όνομά του από τον Ισραήλ». Αυτό αναμφίβολα εφαρμοζόταν είτε ήταν παντρεμένος ο εν ζωή αδελφός είτε όχι.

Όταν την έπαιρνε ο αδελφός του συζύγου της, ο πρωτότοκος γιος επρόκειτο να έχει, όχι το όνομα του αδελφού του συζύγου, αλλά το όνομα του πεθαμένου άντρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το παιδί έπαιρνε πάντοτε το προσωπικό όνομα εκείνου, αλλά ότι συνέχιζε την οικογενειακή γραμμή, η δε κληρονομική ιδιοκτησία παρέμενε στο σπιτικό του πεθαμένου άντρα.