Αποφασιστική Μάχη και Θάνατος. Οι νεοσύστατες δυνάμεις του Αβεσσαλώμ υπέστησαν συντριπτική ήττα από τους έμπειρους πολεμιστές του Δαβίδ. Η μάχη έφτασε μέσα στο δάσος του Εφραΐμ. Ενώ ο Αβεσσαλώμ έφευγε πάνω στο βασιλικό του μουλάρι, πέρασε κάτω από τα χαμηλά κλαδιά ενός μεγάλου δέντρου και, όπως φαίνεται, το κεφάλι του πιάστηκε στη διχάλα ενός κλαδιού με αποτέλεσμα να μείνει μετέωρος στο κενό. Ο άνθρωπος που ανέφερε στον Ιωάβ ότι τον είχε δει είπε ότι δεν επρόκειτο να παρακούσει την παράκληση του Δαβίδ και να σκοτώσει τον Αβεσσαλώμ ούτε για «χίλια κομμάτια ασήμι [αν επρόκειτο για σίκλους, περ. $2.200]», αλλά ο Ιωάβ δεν είχε τέτοιους ενδοιασμούς και κάρφωσε τρία βέλη στην καρδιά του Αβεσσαλώμ· έπειτα, δέκα από τους άντρες του χτύπησαν και αυτοί τον Αβεσσαλώμ συμμετέχοντας μαζί με τον αρχηγό τους στην ευθύνη για το θάνατό του. Στη συνέχεια έριξαν το σώμα του σε ένα κοίλωμα και το σκέπασαν με έναν σωρό από πέτρες ως ανάξιο ταφής.—2Σα 18:6-17· παράβαλε Ιη 7:26· 8:29.

Μόλις έφτασαν αγγελιοφόροι στον Δαβίδ, στη Μαχαναΐμ, η πρώτη του έγνοια ήταν ο γιος του. Όταν έμαθε για το θάνατο του Αβεσσαλώμ, ο Δαβίδ, βηματίζοντας πέρα δώθε στο ανώγειο και κλαίγοντας, έλεγε: «Γιε μου Αβεσσαλώμ, γιε μου, γιε μου Αβεσσαλώμ! Μακάρι να πέθαινα εγώ αντί για εσένα, Αβεσσαλώμ γιε μου, γιε μου!» (2Σα 18:24-33) Μόνο ο απερίφραστος, ευθύς τρόπος με τον οποίο του μίλησε και τον λογίκευσε ο Ιωάβ έβγαλε τον Δαβίδ από τη μεγάλη του θλίψη για την τραγική πορεία και το τέλος αυτού του ωραίου και πολυμήχανου νεαρού, η έντονη φιλοδοξία του οποίου τον έκανε να πολεμήσει εναντίον του χρισμένου του Θεού, οδηγώντας έτσι τον εαυτό του στην καταστροφή.—2Σα 19:1-8· παράβαλε Παρ 24:21, 22.

Ο 3ος Ψαλμός γράφτηκε από τον Δαβίδ τον καιρό της εξέγερσης του Αβεσσαλώμ, σύμφωνα με την επιγραφή που βρίσκεται στην αρχή του ψαλμού.

Το Μνημείο του Αβεσσαλώμ. Ο Αβεσσαλώμ είχε ανεγείρει μια στήλη στην «Κοιλάδα του Βασιλιά», η οποία ονομάζεται και «Κοιλάδα Σαυή», κοντά στην Ιερουσαλήμ. (2Σα 18:18· Γε 14:17) Την είχε ανεγείρει επειδή δεν είχε γιους να διαιωνίσουν το όνομά του μετά το θάνατό του. Φαίνεται, επομένως, ότι οι τρεις γιοι του που αναφέρονται στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 14:27 είχαν πεθάνει ενόσω ήταν μικροί σε ηλικία. Ο Αβεσσαλώμ δεν θάφτηκε στον τόπο του μνημείου του αλλά αφέθηκε σε ένα κοίλωμα στο δάσος του Εφραΐμ.—2Σα 18:6, 17.

Υπάρχει ένα μνημείο λαξευμένο σε βράχο, στην Κοιλάδα Κιδρόν, το οποίο ονομάστηκε Τάφος του Αβεσσαλώμ, αλλά η αρχιτεκτονική του μαρτυρεί ότι ανάγεται στην ελληνορωμαϊκή περίοδο, ίσως στην εποχή του Ηρώδη. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά βάση για να συνδεθεί το όνομα του Αβεσσαλώμ με αυτό.

Βλέπε ΑΒΙΑ Αρ. 7.

(Αβιά) [Πατέρας μου Είναι ο Ιεχωβά].

Στο εδάφιο 2 Βασιλέων 18:2 εμφανίζεται ο τύπος «Αβί» ως συντετμημένη μορφή αυτού του ονόματος. Μια άλλη παραλλαγή του η οποία αναφέρεται στο Μασοριτικό κείμενο, στα εδάφια 1 Βασιλέων 14:31· 15:1, 7, 8, είναι το όνομα «Αβιάμ». Ωστόσο, στο εδάφιο 1 Βασιλέων 14:31, περίπου 12 εβραϊκά χειρόγραφα καθώς και η Βομβεργιανή έκδοση της εβραϊκής Αγίας Γραφής του Ιακώβ μπεν Χαγίμ (1524-1525) έχουν τον τύπο «Αβιά».

1. Εγγονός του Βενιαμίν, ο έβδομος από τους εννιά γιους του Βεχέρ στη σειρά με την οποία κατονομάζονται.—1Χρ 7:8.

2. Σύμφωνα με το Μασοριτικό κείμενο, Αβιά ονομαζόταν η σύζυγος του Εσρών, εγγονού του Ιούδα από τη νύφη του τη Θάμαρ. Η εν λόγω Αβιά πιθανόν να ήταν η μητέρα του Ασχούρ, του πατέρα της Θεκωέ.—1Χρ 2:4, 5, 24· βλέπε ΕΣΡΩΝ Αρ. 2.

3. Ο δεύτερος γιος του προφήτη Σαμουήλ ο οποίος, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του τον Ιωήλ, διορίστηκε κριτής του Ισραήλ στη Βηρ-σαβεέ από τον ηλικιωμένο πατέρα του. Επειδή αυτοί διέστρεφαν την κρίση, δωροδοκούνταν και αποσπούσαν κέρδη με άδικο τρόπο, οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ ζήτησαν από τον Σαμουήλ να διορίσει έναν βασιλιά για να τους κυβερνάει.—1Σα 8:1-5· 1Χρ 6:28.

4. Ιερέας, απόγονος του Ααρών, ο οποίος στις ημέρες του Βασιλιά Δαβίδ ήταν αναγνωρισμένη κεφαλή ενός από τους πατρικούς οίκους του Ισραήλ. Ο Δαβίδ χώρισε το ιερατείο σε 24 υποδιαιρέσεις, καθεμιά από τις οποίες υπηρετούσε στο αγιαστήριο μία εβδομάδα κάθε έξι μήνες. Ο πατρικός οίκος του Αβιά κληρώθηκε να είναι επικεφαλής της όγδοης υποδιαίρεσης και έκτοτε ήταν γνωστός ως η «υποδιαίρεση του Αβιά». (1Χρ 24:3-10· Λου 1:5) Έτσι λοιπόν, αναφέρεται ότι ο ιερέας Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη του Βαφτιστή, ανήκε στην «υποδιαίρεση του Αβιά».

5. Ένας από τους 28 γιους του Ροβοάμ, αποκαλούμενος και Αβιάμ, ο οποίος έγινε ο δεύτερος βασιλιάς του δίφυλου βασιλείου του Ιούδα και κυβέρνησε από το 980 μέχρι το 978 Π.Κ.Χ. (1Βα 14:31–15:8) Ήταν βασιλικός γόνος του Δαβίδ τόσο από τη μεριά του πατέρα του όσο και από τη μεριά της μητέρας του, ανήκε δε στη 16η γενιά μετά τον Αβραάμ στη βασιλική γενεαλογική γραμμή του Ιησού Χριστού. (1Χρ 3:10· Ματ 1:7) Από τις 18 συζύγους και τις 60 παλλακίδες του, ο Ροβοάμ αγαπούσε περισσότερο τη Μααχά (αποκαλούμενη Μιχαΐα στο εδάφιο 2 Χρονικών 13:2), η οποία ήταν εγγονή του Αβεσσαλώμ, και της έδειξε μεγαλύτερη εύνοια από ό,τι στις υπόλοιπες με το να εκλέξει ως διάδοχο του θρόνου