Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

«Πώς θα Μεγαλώσω αν δε Φύγω από το Σπίτι των Γονιών Μου;»

ΟΠΩΣ και οι περισσότεροι νεαροί, κι εσύ πιθανώς θα αποβλέπεις στο χρόνο που θα έχεις τις ελευθερίες (και τις ευθύνες!) της ενηλικίωσης. Μερικοί, ωστόσο, φαντάζονται ότι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσουν αυτή την ανεξαρτησία είναι να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους και να δοκιμάσουν τη ζωή από πρώτο χέρι.

Ομολογουμένως, οι προκλήσεις τού ‘να τα καταφέρνει κανείς μόνος του’ έχουν βοηθήσει μερικούς νεαρούς να ωριμάσουν γρήγορα. Όμως είναι απαραίτητο να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του, προκειμένου να μεγαλώσει; Μόνο εκείνοι που ‘φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους’ είναι ικανοί να παίρνουν ενήλικες αποφάσεις ή να συμπεριφέρονται υπεύθυνα; Όχι, διόλου. Το βιβλίο, Εφηβεία παρατηρεί: «Απλά το να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι της οικογένειας του δεν εγγυάται την επιτυχημένη μετάβαση [στην ενηλικίωση]. Ούτε το να παραμείνει κανείς σπίτι συνεπάγεται ότι δε θα καταφέρει να μεγαλώσει». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Πολλοί νεαροί οι οποίοι εγκαταλείπουν το σπίτι τους ψάχνοντας για ανεξαρτησία, στην πραγματικότητα καταλήγουν να γίνουν οικονομικά και συναισθηματικά εξαρτημένοι από τους γονείς τους. Από την άλλη, πολλοί που διαλέγουν να παραμείνουν στο σπίτι τους αναπτύσσονται σε ώριμους, υπεύθυνους ενήλικες. ‘Όμως πώς θα μεγαλώσω αν δεν τα καταφέρω να τα βγάζω πέρα μόνος μου;’ ρωτούν μερικοί.

Ωρίμανση—Τι Είναι;

Για μερικούς νεαρούς το να μεγαλώσουν σημαίνει να έχουν δικά τους χρήματα, εργασία και διαμέρισμα. Όμως η Βίβλος λέει διαφορετικά πράγματα. Για παράδειγμα, όταν περιγράφει την ανάπτυξη τού Σαμουήλ, η Βίβλος λέει: «Το δε παιδίον ο Σαμουήλ εμεγάλωνε και ευηρέστει και εις τον Κύριον και εις τους ανθρώπους». (1 Σαμουήλ 2:26) Το μεγαλύτερο μέρος που συνεπάγεται η ωρίμανση βρίσκεται στα λόγια αυτά. Πρώτ’ απ’ όλα, για να ήταν ‘ευάρεστος’ στο Θεό, η συμπεριφορά του Σαμουήλ θα πρέπει να ήταν πέρα από κάθε όνειδος. (Ψαλμός 15:1, 2) Θα πρέπει να προσευχόταν τακτικά και να έδειχνε ‘περηφάνια’ για τους νόμους του Θεού. (Ψαλμός 119:16) Σημείωσε, επίσης, ότι ήταν ‘αρεστός’ στους ανθρώπους. Γνώριζε πώς να συμπεριφέρεται στους ανθρώπους. Έτσι παρ’ ότι ήταν ένα μικρό αγόρι μόνο, ο Σαμουήλ από πολλές απόψεις ήταν μεγάλος.

Ένας ενήλικας, ωστόσο, πρέπει επίσης να παίρνει αποφάσεις για τον εαυτό του. Ο Σολομώντας έγραψε ότι το βιβλίο των Παροιμιών θα έπρεπε «να δώση νόησιν εις τους απλούς, και εις τον νέον μάθησιν και διάγνωσιν [ικανότητα να σκέφτεται, ΜΝΚ]». (Παροιμίαι 1:4) Πολλοί νεαροί, παρ’ ότι έχουν φύγει από το σπίτι τους, τους λείπει αυτή ‘η ικανότητα να σκέφτονται^’. Παίρνουν αποφάσεις που τους βλάπτουν συναισθηματικά και πνευματικά. Όμως, όπως λέει ο Σολομώντας: «Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου, ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί· διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς».—Παροιμίαι 2:10-12.

Το να έχει κανείς αυτή τη «σοφία» και την ‘ικανότητα να σκέφτεται^’ είναι ένα άλλο σημείο ωριμότητας. Και συχνά το να ακούει κανείς και να υπακούει στην κατεύθυνση των γονιών του, είναι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει αυτό. Γιατί η Βίβλος λέει, «Η άνωθεν . . . σοφία πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής». (Ιακώβου 3:17) Τι θα πούμε όμως αν έχεις προβλήματα σπίτι σου; Είναι ακόμη δυνατόν να ωριμάσεις ενόσω θα ζεις εκεί;

‘Βαστάζοντας το Ζυγό στη Νεότητα^’

Καθοδηγεί κανείς τη ζωή του όταν αντιμετωπίζει στα ίσια τα προβλήματα και πασχίζει είτε να τα επιλύσει είτε να τα αντιμετωπίσει πετυχημένα. Τίποτα δεν κερδίζεται με τη φυγή από καταστάσεις που δε μας αρέσουν. Για πολλούς νεαρούς, ωστόσο, το να φεύγουν από το σπίτι είναι απλώς μια φυγή από τους γονείς με τους οποίους έχουν δυσκολία στις σχέσεις ή που νομίζουν ότι είναι πολύ περιοριστικοί. Ο προφήτης Ιερεμίας, ωστόσο, είπε κάποτε: «Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού».—Θρήνοι 3:27.

Ο Μακ, που τώρα είναι 42 ετών, θυμάται πόσο δύσκολο ήταν γι’ αυτόν να ζήσει στο σπίτι του: «Ο μπαμπάς εργαζόταν σε μια ομάδα κατασκευών και έλειπε από το σπίτι σχεδόν όλη τη μέρα. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε εμείς να κάνουμε όλες τις δουλειές στο αγρόκτημα αμέσως μόλις θα ερχόμασταν πίσω από το σχολείο. Όταν έρχονταν οι καλοκαιρινές διακοπές, ο μπαμπάς μάς έπαιρνε μαζί του στη δουλειά όλη τη μέρα. Σκεφτόμουν ότι ήταν ο πιο κακός απ’ όλους τους ανθρώπους που ζούσαν, επειδή δε μας άφηνε να παίξουμε και να χαρούμε. Συχνά σκεφτόμουν, ‘Αν μόνο τα κατάφερνα να φύγω από εδώ για να έχω ένα σπίτι δικό μου!’» Αποδείχτηκε όμως «καλό» το ‘βάσταγμα του ζυγού’ για τον Μακ; Τώρα λέει: «Αυτό που έκανε τότε ο μπαμπάς για μένα ήταν ανεκτίμητο. Με δίδαξε πώς να εργάζομαι σκληρά και να αντέχω στις κακουχίες. Από τότε έχω αντιμετωπίσει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα, αλλά γνωρίζω πώς να τα αντιμετωπίζω με το κεφάλι ψηλά».

Μακαριότητα

Απλά το να ζει κανείς στο σπίτι, ωστόσο, δεν εξασφαλίζει ότι θα γίνει και ώριμος. Ο Χορστ, που έφυγε από το σπίτι του όταν ήταν 17, θυμάται: «Όταν ζούσα στο σπίτι με τους δικούς μου ήταν σαν να ζούσα σε μακαριότητα. Αυτοί έκαναν τα πάντα για μένα. Δεν ήμουν υποχρεωμένος να κάνω καμιά από τις δουλειές του σπιτιού. Αλλά όταν έφυγα από το σπίτι υποχρεώθηκα να αρχίσω να πλένω μόνος μου. Τα ρούχα μου συχνά ήταν φθαρμένα ή λερωμένα».

Ένα μέρος από το να μεγαλώνει κανείς είναι να μαθαίνει πώς να κάνει τα πράγματα μόνος του. Δυστυχώς, όμως, πολλοί νεαροί δε διακρίνουν την αξία τού να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Ασφαλώς το να πετάει κανείς τα σάπια φύλλα ή να κάνει το πλύσιμο δεν έχει και τόσο γούστο όσο το να βάζει τους δίσκους του στο πικ-απ. Αλλά τι θα γίνει αν δε μάθεις ποτέ να κάνεις αυτά τα πράγματα; Μπορεί να γίνεις ένας απελπισμένος ενήλικας, που θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους γονείς του. Γι’ αυτό ο Δρ Ρίτσαρντ Ρομπερτιέλλο συμβουλεύει τους νεαρούς να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις δουλειές του σπιτιού, καθώς αυτή «είναι μια δραστηριότητα που ενθαρρύνει την ανάπτυξη μιας αυτόνομης, ανεξάρτητης προσωπικότητας».

Εσύ (είτε είσαι νεαρός είτε είσαι νεαρή) προετοιμάζεσαι για την τελική ανεξαρτησία με το να μαθαίνεις πώς να μαγειρεύεις, να πλένεις, να σιδερώνεις ή να κάνεις επισκευές στο σπίτι; Τώρα, ίσως να χρειάζεται να πάρεις εσύ την πρωτοβουλία να κάνεις αυτά τα πράγματα, ιδιαίτερα αν οι δικοί σου είναι το είδος των ανθρώπων που τους αρέσει να κάνουν πολλά πράγματα για σένα. Ωστόσο, ένας νεαρός που ονομαζόταν Τίμος, ο οποίος ζήτησε από τους γονείς του να του αναθέσουν μια δουλειά στο σπίτι, λέει ότι «εξεπλάγη» με την προθυμία που οι γονείς του συμφώνησαν! Οι γονείς σου θα μπορούσαν να αντιδράσουν παρόμοια.

Οικονομική Ανεξαρτησία

Όπως λέει η 12χρονη Λούση: «Πολλές φορές πιστεύω ότι είναι άδικο που οι γονείς δε σε αφήνουν να πάρεις αυτά που θέλεις με τα χρήματα σου». Οι νεαροί συχνά προτιμούν να βγάζουν οι ίδιοι τα χρήματα τους και να τα χειρίζονται με το δικό τους τρόπο, και να κάνουν μια δουλειά ένα μέρος της μέρας και τα θεωρούν όλα αυτά μια ανεκτίμητη πείρα. Αλλά εξίσου σημαντικό με το να βγάζει κανείς χρήματα είναι να τα διαχειρίζεται! Ο Δρ Τζέραλντ Μπάχμαν του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών σημειώνει ότι οι νεαροί συχνά δαπανούν τα χρήματα τους σε είδη πολυτελείας. Εκείνοι που σπαταλούν τα χρήματα τους, ωστόσο, συχνά συμπεραίνουν ότι το χρήμα είναι εύκολο να αποκτηθεί και ακόμη ευκολότερο να δαπανηθεί. Πόσο, όμως, σκληρά διαπιστώνουν ότι είναι τα πράγματα όταν φεύγουν για να ζήσουν μόνοι τους! Όπως θυμάται ο Χορστ (που τον αναφέραμε παραπάνω): «Προς το τέλος του μήνα και το πορτοφόλι μου και το ντουλάπι μου ήταν άδεια».

Γι’ αυτό να μάθεις πώς να χειρίζεσαι τα χρήματα σου ενόσω είσαι ακόμη στο σπίτι. Και οι γονείς σου μπορούν να είναι έξοχοι δάσκαλοι. Έχουν χρόνια πείρας στο να το κάνουν αυτό και μπορούν συχνά να σε βοηθήσουν να αποφύγεις πολλές παγίδες. Ίσως βέβαια διστάζουν να σου πουν ακριβώς πόσα χρήματα βγάζουν, αλλά πιθανόν θα είναι περισσότερο από πρόθυμοι να σου πουν πόσα δαπανούν. Το βιβλίο Πούλιν απ Ρουτς προτείνει να τους κάνεις ερωτήσεις όπως οι ακόλουθες: ‘Πόσο κοστίζει κάθε μήνα ο ηλεκτρισμός; Η θέρμανση; Το νερό; Το τηλέφωνο; Τι είδους φόρους πληρώνουμε; Πόσο νοίκι πληρώνουμε;’ Ίσως εκπλαγείς να μάθεις ότι οι εργαζόμενοι νεαροί συχνά έχουν περισσότερα χρήματα στην τσέπη τους απ’ όσο οι γονείς τους! Έτσι αν και εσύ δουλεύεις, να προσφερθείς να κάνεις μια λογική συνεισφορά στις δαπάνες του σπιτικού.

Μάθε Προτού Φύγεις

Όχι, δε χρειάζεται να εγκαταλείψεις το σπίτι σου για να μεγαλώσεις. Αλλά χρειάζεται να εργαστείς σκληρά ενόσω είσαι εκεί για να αναπτύξεις καλή κρίση και ισορροπία. Ή χρηστότητα, η αγαθοσύνη, η πραότητα, η εγκράτεια’ θα σε κάνουν επίσης αρεστό τόσο στον Θεό όσο και στους ανθρώπους. (Γαλάτας 5:22, 23) Αλλά πρέπει να αφιερώσεις χρόνο για να μελετήσεις τη Γραφή και τις εκδόσεις που βασίζονται σ’ αυτήν. Να μάθεις, επίσης, πώς να τα βγάζεις πέρα πετυχημένα με τους άλλους. Να αποδείξεις ότι μπορείς να ανεχτείς κριτική, αποτυχία ή απογοήτευση. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι τα αληθινά χαρακτηριστικά ενός ώριμου Χριστιανού άντρα ή γυναίκας.

Με τον καιρό οι περιστάσεις μπορεί να σε κάνουν να φύγεις από το σπίτι σου—ίσως να παντρευτείς ή να έχεις την ευκαιρία να επεκτείνεις την υπηρεσία σου στο Θεό. Αλλά αν θα έχεις μεγαλώσει αληθινά, το να φύγεις από το σπίτι σου δε θα είναι ένα βύθισμα στη συμφορά. Αυτό που έχεις μάθει εκεί, θα αποδειχτεί ότι είναι ένα στερεό θεμέλιο για την παραπέρα ανάπτυξη σου. Και παρ’ ότι η αναχώρηση σου από το σπίτι μπορεί να διαρρήξει ακόμη περισσότερο τους δεσμούς της εξάρτησης σου, οι δεσμοί της αγάπης και της στοργής ανάμεσα σε σένα και στους γονείς σου θα μείνουν για πάντα ανέπαφοι.

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Το σπίτι μπορεί να είναι ένας τόπος μακαριότητας αν δεν καταβάλεις καμία προσπάθεια για να βοηθήσεις στις δουλειές του σπιτιού

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Οι γονείς μας έχουν αρκετά χρόνια πείρας στη διαχείριση των χρημάτων και συχνά μπορούν να μας διδάξουν πολλά