του Ιεχωβά. Σκεφθήτε πόσο πολύτιμοι ήσαν ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ στην ορατή θεοκρατική οργάνωσι τότε! Τι παραδείγματα ήσαν πιστότητος, θεοκρατικής υποταγής, καταλληλότητος για το έργον του Θεού και της ανταμοιβής του για νομιμοφροσύνη και αφοσίωσι στον Θεό! Είναι επίσης άξια παραδείγματα για μας στη διάρκεια των δοκιμασιών μας σήμερα.

ΔΟΞΑ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΔΟΞΑ

19. (α) Για την επέκτασι τίνος πρέπει να εργαζώμεθα, και πώς πρέπει να βοηθούμε τους εντοπίους πιστούς να ιδούν το πλάτος της οργανώσεως: (β) Πώς μπορούμε να είμεθα ισχυρά παραδείγματα της ορθής πορείας απέναντί της;

¹⁹ Ο Λόγος του Θεού, η Γραφή, που είναι οργανωτικό βιβλίο, περιέχει κάθε παρακίνησι και ενθάρρυνσι να θέτωμε τη θεοκρατική οργάνωσι πριν από τον εαυτό μας και να την αναγνωρίζωμε και να εμμένωμε σ’ αυτήν νομοταγώς κάτω από όλες τις περιστάσεις. Η προσπάθειά μας πρέπει να είναι να επεκτείνωμε την οργάνωσι και να την ιδούμε να ευημερή κάτω από την ευλογία του Θεού αντί να μεγαλοποιούμε απλώς τον εαυτό μας στις υποθέσεις της και στην εκτίμησι και επιρροή εκείνων που είναι μέσα στην οργάνωσι. Γιατί να μην είμεθα όμοιοι με τη Ραάβ η οποία έκαμε διαθήκη με τους Ισραηλίτες κατασκόπους όχι για τη δική της μόνο προστασία και διαφύλαξι κατά την θαυματουργική πτώσι της Ιεριχώ, αλλά και για την προστασία και διαφύλαξι όλων των συγγενών της που θα επίστευαν και θα ζητούσαν ασφάλεια στον οίκον της; (Ιησ. Ναυή 2:1-21) Πρέπει να προσπαθήσωμε να βοηθήσωμε και άλλους να ιδούν τη θεοκρατική οργάνωσι με την οποία είμεθα συνταυτισμένοι και της οποίας είμεθα και δούλοι και σύμβολα, όπως ήσαν ακριβώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην τεραστία συνέλευσι του Ιουλίου του 1953 στο Στάδιο Γιάγκη της πόλεως Νέας Υόρκης. Αν εργαζώμεθα ως υπηρέται τμημάτων ή ως ιεραπόστολοι σε χώρες του εξωτερικού εν σχέσει με τη δική μας χώρα, πρέπει να βοηθήσουμε τους εντοπίους πιστούς και μάρτυρας ν’ αναπτύξουν μια οξεία εκτίμησι της θεοκρατικής οργανώσεως, που περιλαμβάνει περισσότερα από τη δική τους απλώς τοπική οργάνωσι, βοηθώντας τους έτσι να υψωθούν επάνω από μια περιωρισμένη επαρχιακή άποψι του τι σημαίνει οργάνωσις. Η δική μας αδιάρρηκτη ενότης και αρμονία με την οργάνωσι, η δική μας συμμόρφωσις με τις διατάξεις της, η δική μας σταθερή συνεργασία μαζί της ως επιμελών διαγγελέων των αγαθών νέων της Βασιλείας θα είναι ένα ισχυρό παράδειγμα. Από αγάπη γι’ αυτήν θα θέλωμε να την ιδούμε να στέκη καθαρή, πάντοτε κατάλληλη για την αγνή χρήσι του μεγάλου της Δημιουργού και οικοδόμου, του Ιεχωβά Θεού. Η αγάπη μας γι’ αυτήν δεν θ’ αφήση τον πύρινο διωγμό να μας αποχωρίση απ’ αυτήν.

20. Για ποια πορεία θα λάβωμε την αναγκαία βοήθεια από την οργάνωσι, και επειδή επράξαμε τι, θα έλθη τελικά εξύψωσις;

²⁰ Πάντοτε πρέπει να κρατούμε σαν θησαυρό μια σκέψι, ότι αν αναγνωρίζωμε με ταπεινοσύνη και νομιμοφροσύνη τη θεοκρατική οργάνωσι με ένθερμη, πιστή υποταγή και συνεργασία, και αυτή θα μας αναγνωρίση, θα μας υποστηρίξη, θα εργασθή για μας και θα μας διατηρήση στη θεία υπηρεσία της. Ο κανών που ο έμπειρος Δημιουργός και Θεός της ακολουθεί είναι ο εξής, με τα δικά του λόγια: «Τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντές με θέλουσιν ατιμασθή.» (1 Σαμ. 2:30) Δοξάζοντας τον Θεό και δείχνοντας την υψίστη εκτίμησι γι’ αυτόν μέσω αφωσιωμένης αναγνώρισεως της επιδοκιμασμένης του οργανώσεως, θα συνεχίσωμε μια ευτυχή, ευγνώμονα σχέσι μαζί της και θ’ απολαύσωμε πολλά προνόμια υπηρεσίας μαζί της τώρα. Στο τέλος θα υπάρξη μια κατάλληλη ανταμοιβή από τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού μέσα στη θεοκρατική του οργάνωσι στο νέο κόσμο μετά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αυτό σημαίνει ότι η θεοκρατική οργάνωσις, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσαμε ποτέ να προχωρήσωμε επιτυχώς, θα μας βοηθήση να κρατήσωμε την ακεραιότητά μας απέναντι του Θεού και να συμμετάσχωμε στη διεκδίκησι της κυριαρχίας του στο σύμπαν και στη βασιλεία του υπό τον Χριστόν. Με αιώνια ζωή θα εξυψωθούμε τότε επειδή εταπεινωθήκαμε τώρα υπό την κραταιάν χείρα του Θεού.

Ηρώδης ο Μέγας, Αχαλίνωτος Φονεύς

Ο,ΤΙ αναγράφει η Αγία Γραφή για τους διαφόρους Ηρώδας είναι πολύ σύντομο. Αν ανατρέξωμε στην κοσμική ή άθρησκη ιστορία για να λάβωμε πρόσθετες πληροφορίες, είναι και ενδιαφέρον και ενισχυτικό της πίστεως να σημειώσουμε πόσο αληθινά, πράγματι, απεικονίζουν τον κάθε Ηρώδη χωριστά οι τμηματικές εκείνες Γραφικές αφηγήσεις.

Οι Ηρώδαι και οι άμεσοι προκάτοχοί των εκυβέρνησαν την Παλαιστίνη στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου προ Χριστού αιώνος καθώς και του πρώτου μετά Χριστόν αιώνος. Ήσαν Ιδουμαίοι ή Εδωμίται, των οποίων το έθνος οι Μακκαβαίοι άρχοντες των Ιουδαίων είχαν καθυποτάξει στον δεύτερον αιώνα προ Χριστού. Στις αρχές του πρώτου αιώνος προ Χριστού, ένας Ιδουμαίος, που ωνομάζετο Αντίπας, διωρίσθη από τον τότε κυβερνώντα Ιουδαίον άρχοντα να είναι διοικητής της Ιδουμαίας. Όταν πέθανε, τον διεδέχθη ο γυιος του Αντίπατρος. Αυτός ο Αντίπατρος επέτυχε να προξενήση διένεξιν μεταξύ των μελών της Ιουδαϊκής βασιλικής οικογενείας, από την οποίαν αυτός ωφελήθη, έτσι ώστε ο Ιούλιος Καίσαρ τον έκαμε διοικητήν της Ιουδαίας, καθώς και Ρωμαίον Πολίτην.