ευχήθηκε την ευλογία του Ιεχωβά, λέγοντας: «Ύπαγε εις ειρήνην· και ο Θεός του Ισραήλ ας σοι δώση την αίτησίν σου, την οποίαν ήτησας παρ’ αυτού.»—1 Σαμ. 1:17.

Πώς επηρεάσθηκε η Άννα από την προσευχή που έκανε, καθώς επίσης και από τα λόγια του Ηλεί; Βρήκε πραγματική παρηγοριά. Η Άννα έφαγε και «το πρόσωπον αυτής δεν ήτο πλέον σκυθρωπόν.» (1 Σαμ. 1:18) Έχοντας αναθέσει το ζήτημα στον Ιεχωβά Θεό, απηλλάγη από βαθειά εσωτερική λύπη. Η Άννα αντελήφθη ότι ο Ύψιστος ενδιαφερόταν γι’ αυτήν ως άτομο, και με εμπιστοσύνη απέβλεπε σ’ αυτόν για βοήθεια. Η Άννα, μολονότι δεν εγνώριζε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, απελάμβανε εσωτερική ειρήνη. Πρέπει να είχε αντιληφθή ότι είτε η περίοδος στειρότητος γι’ αυτήν θα ετελείωνε, ή ότι ο Ιεχωβά Θεός, με κάποιον άλλο τρόπο, θ’ ανεπλήρωνε την έλλειψι που προέκυπτε από τη στειρότητά της.

Η εμπιστοσύνη της Άννας στον Παντοδύναμο Θεό, ασφαλώς έφερε αποτελέσματα. Γέννησε ένα αγόρι και το ωνόμασε Σαμουήλ. Μετά τον απογαλακτισμό του, η Άννα έφερε τον Σαμουήλ στον ναό για υπηρεσία στο αγιαστήριο. (1 Σαμ. 1:19-28) Επειδή η Γραφή αναφέρει μια γενεαλογική εγγραφή για τους Λευίτες «από τριών ετών ηλικίας και πάνω,» θα μπορούσε πολύ καλά να ήταν το αγόρι τουλάχιστον τριών ετών εκείνο τον καιρό.—2 Χρον. 31:16.

Η Άννα, εκτιμώντας την καλωσύνη που έδειξε ο Ιεχωβά σ’ αυτήν, προσέφερε μια προσευχή ευχαριστίας. Αυτή η προσευχή δόξαζε τον Ιεχωβά και έδειχνε ότι Εκείνος είναι απαράμιλλος. Η Άννα είπε: «Δεν υπάρχει άγιος καθώς ο Κύριος· διότι δεν είναι άλλος πλην σου, ουδέ βράχος καθώς ο Θεός ημών.» (1 Σαμ. 2:2) Η Άννα, στη δική της περίπτωσι, είχε αντιληφθή ότι ο Ύψιστος είναι σαν σταθερός βράχος, δηλαδή, αξιόπιστος και σταθερός. Μπορεί να βασίζεται κανείς σ’ αυτόν.

Η Άννα επίσης επρόκειτο ν’ απολαύση και άλλες ευλογίες. Μια φορά, όταν ήλθε με τον σύζυγό της στη Σηλώ, ο Ηλεί τους ευλόγησε και τους δύο, λέγοντας: «Ο Κύριος να αποδώση εις σε σπέρμα εκ της γυναικός ταύτης, αντί του δανείου [του Σαμουήλ] το οποίον εδάνεισεν εις τον Κύριον.» (1 Σαμ. 2:20) Η Άννα είχε τη χαρά να δη αυτή την ευλογία να εκπληρώνεται. Τελικά έγινε μητέρα τριών ακόμη αγοριών και δύο κοριτσιών.—1 Σαμ. 2:21.

Όπως ακριβώς η Άννα βρήκε παρηγοριά στην προσευχή, έτσι κι εμείς επίσης, μπορούμε να βρούμε ενθάρρυνσι αναθέτοντας όλες τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά Θεό. Εκείνος θ’ απαντήση σε όλα τα ερωτήματα που εναρμονίζονται με τον σκοπό του. Έτσι, όταν εκχέωμε την καρδιά μας στον ουράνιο Πατέρα μας, είθε κι εμείς, όπως η Άννα, να μην είμεθα ‘σκυθρωποί πλέον,’ αλλά βέβαιοι ότι εκείνος θ’ απομακρύνη το φορτίο μας, όποιο κι αν είναι, ή θα μας δώση τη δύναμι να το ανθέξωμε.

Τριάς—Από Ποια Πηγή;

Μια κύρια διδασκαλία της πλειονότητας των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου είναι το δόγμα της Τριάδος, η ενότης και η εξίσωσις του Πατέρα, του Υιού (του Λόγου) και του αγίου πνεύματος. Σύγχρονοι υποστηρικταί αυτής της διδασκαλίας συχνά ισχυρίζονται ότι η διδασκαλία αυτή βασίζεται στις Άγιες Γραφές και ότι αποτελεί Χριστιανικό δόγμα από την πρώτη περίοδο της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Ωστόσο, ο Άλβαν Λάμσον, Διδάκτωρ Θεολογίας, εξέτασε τις ενδείξεις γι’ αυτή την άποψι και ιδιαιτέρως για το αν ο Ιουστίνος Μάρτυς και άλλοι αρχικοί συγγραφείς εδέχοντο και εδίδασκαν αυτή τη διδασκαλία. Ο Δρ Λάμοον παρατηρεί:

«Για τα αρχικά και διακριτικά χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του Λόγου, όπως εδιδάχθη από τους νομομαθείς Πατέρες του δευτέρου και τρίτου αιώνος, πρέπει να στραφούμε, όχι στις Ιουδαϊκές Γραφές, ούτε στις διδασκαλίες του Ιησού και των αποστόλων του, αλλά στον Φίλωνα [τον Ιουδαίο φιλόσοφο του πρώτου αιώνος μ.Χ.] και στους Αλεξανδρινούς Πλατωνιστάς. Σε αρμονία μ’ αυτή την άποψι, υποστηρίζομε ότι η διδασκαλία της Τριάδος σχηματίσθηκε προοδευτικώς και σχετικώς αργότερα· ότι προήλθε από μια πηγή τελείως ξένη απ’ εκείνη των Ιουδαϊκών και Χριστιανικών Γραφών· ότι ανεπτύχθη, και εισήχθη στη Χριστιανοσύνη, μέσω των χειρών των Πλατωνιζόντων Πατέρων· ότι στον καιρό του Ιουστίνου [πιθανώς 100-165 μ.Χ.], και πολύ αργότερα, η διακεκριμένη φύσις και η κατωτερότης του Υιού εδιδάσκοντο παγκοσμίως· και ότι μόνο το πρώτο σκιώδες περίγραμμα της τριάδος ήταν τότε ορατό.»—Η Εκκλησία των Πρώτων Τριών Αιώνων, (στην Αγγλική), σελίς 34.