Γιατί ο Αγών για Διακράτησι Ακεραιότητος;
«Καλήτερος ο πτωχός, ο περιπατών εν τη ακεραιότητι αυτού, παρά τον πλούσιον τον διεστραμμένον τα χείλη αυτού και όντα άφρονα.» «Ας με ζυγίση δια της στάθμης της δικαιοσύνης, και ας γνωρίση ο Θεός την ακεραιότητά μου.»—Παροιμίαι 19:1· Ιώβ 31:6.
1-3. (α) Ποιος ήταν ο πρώτος που διέρρηξε την ακεραιότητα, και πώς περιγράφεται αυτό στη Βίβλο; (β) Πώς προχώρησε ο Σατανάς με τα φαύλα σχέδιά του, και ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα στο ανθρώπινο γένος;
ΟΙ κινδυνώδεις συνθήκες και η έλλειψις ακεραιότητος που επικρατούν τώρα σε όλο τον κόσμο δεν είναι τυχαίες. Αποτελούν μέρος μιας σχεδιασμένης εκστρατείας για την καταστροφή του ανθρωπίνου γένους. Ποιου είναι η εκστρατεία; θα ερωτήσετε. Πρέπει να πάμε πίσω πολλά χρόνια στην ιστορία, για να βρούμε την απάντησι. Από το απώτερο παρελθόν διαβάζομε μια προφητεία για το τι θα συμβή στον πρώτον εκείνον που διέρρηξε την ακεραιότητα. Η Βίβλος εκθέτει την ιστορία. Η περιγραφή βρίσκεται στον Ιεζεκιήλ 28:13-18:
2 «Εστάθης εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού· . . . Ήσο χερούβ κεχρισμένον, δια να επισκιάζης· και εγώ σε έστησα· ήσο εν τω όρει τω αγίω του Θεού· περιεπάτεις εν μέσω λίθων πυρίνων. Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι. Εκ του πλήθους του εμπορίου σου ενέπλησαν το μέσον σου από ανομίας, και ήμαρτες· δια τούτο θέλω σε απορρίψει ως βέβηλον από του όρους του Θεού· και θέλω σε καταστρέψει εν μέσω των πυρίνων λίθων, χερούβ επισκιάζον. Η καρδία σου υψώθη δια το κάλλος σου· έφθειρας την σοφίαν σου δια την λαμπρότητά σου· θέλω σε ρίψει κατά γης· θέλω σε εκθέσει ενώπιον των βασιλέων, δια να βλέπωσιν εις σε. Εβεβήλωσας τα ιερά σου δια το πλήθος των αμαρτιών σου, δια τας αδικίας του εμπορίου σου· δια τούτο θέλω εκβάλει πυρ εκ μέσου σου, το οποίον θέλει σε καταφάγει· και θέλω σε καταστήσει σποδόν.»
3 Τα λόγια αυτά είχαν απευθυνθή στον βασιλέα της Τύρου, αλλά είναι προφητικά και αφορούν εκείνον που γνωρίζομε τώρα ως Σατανάν ή Διάβολον. Αυτός ήταν αρχικά το επισκιάζον χερούβ στον κήπο της Εδέμ. Ο Θεός τού έδωσε μια ιερή παρακαταθήκη. Τον ετοποθέτησε με εξουσία να εποπτεύη τον άνθρωπο για να μπορή να φροντίζη για τις ανάγκες του ανθρωπίνου γένους και να προνοή για όσα θα εχρειάζοντο οι άνθρωποι. Όμως το επισκιάζον χερούβ δεν εκράτησε ακεραιότητα στην ιερή παρακαταθήκη του. Είχε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, όπως δείχνουν οι Γραφές. Ανομία βρέθηκε μέσα του. Εσκέφθηκε ότι έπρεπε να έχη τη λατρεία που απηυθύνετο στον Παντοδύναμον Θεόν, στον Ιεχωβά, τον Δημιουργόν. Εστασίασε, λοιπόν, και άρχισε να εξασκή πονηρία, ζητώντας να απομακρύνη όλα τα πλάσματα από τον Θεό και να τα στρέψη στον εαυτό του. Επέτυχε κάνοντας το ανθρώπινο γένος να παρακούση. Ο Αδάμ και η Εύα ήσαν οι πρώτοι άνθρωποι. Ήσαν επίσης οι πρώτοι επάνω στη γη που διέρρηξαν την ακεραιότητά των απέναντι του Θεού. Από τον καιρό εκείνο και έπειτα κάθε ανθρώπινο πλάσμα που έζησε αντιμετώπισε την πρόκλησι αν μπορή ή όχι να διακρατήση την ακεραιότητά του απέναντι του Θεού.—Γένεσις 3.
4. (α) Ποιο είναι το μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίζει τώρα το σύμπαν; (β) Ποια ήταν η θέσις του Σατανά αφού διέρρηξε την ακεραιότητά του απέναντι του Θεού;
4 Ο Σατανάς είναι μια δύναμις που εξαπέλυσε κακό στη γη και στους ουρανούς και με την κακή του ενέργεια ήγειρε ένα ζήτημα, και το ζήτημα αυτό είναι: Ποιος είναι υπέρτατος; Προσπαθεί να επιβάλη την ιδέα του ότι μπορεί να κάμη όλα τα πλάσματα επάνω στη γη να τον λατρεύσουν, και ότι ο Θεός δεν μπορεί να έχη πλάσματα επάνω στη γη που θα είναι πιστά σ’ αυτόν, που θα τον υπηρετούν, και υπό δοκιμασίαν ακόμη. Το ερώτημα είναι, Μπορεί ο Ιεχωβά να εκτελέση τον αρχικό του σκοπό να γεμίση τη γη με δίκαια πλάσματα; Έτσι το μεγάλο επίμαχο ζήτημα έφθασε να είναι ζήτημα ακεραιότητος. Μολονότι ο Σατανάς έπαυσε να έχη την εξουσιοδότησι του Θεού, μολονότι απεμακρύνθη από τη θέσι του ως επισκιάζοντος χερούβ, απερρίφθη νομικώς, εν τούτοις δεν απεκλείσθη από το να είναι παρών στον κόσμον αυτόν. Ο Θεός ώρισε καιρόν· παρεχώρησε καιρόν στον Διάβολο για να προσπαθήση ν’ αποδείξη την πονηρή του πρόκλησι. Και έτσι ο Σατανάς εξήσκησε από τον καιρό εκείνο επιρροή επάνω στους ανθρώπους και στην ανάπτυξι του πολιτισμού των.
5. Πώς η Γραφή δείχνει ότι ο Σατανάς ενδιαφέρεται για ανθρώπους και κυβερνήσεις επάνω στη γη και προσπαθεί ν’ απομακρύνη όλους τους ανθρώπους από τον Θεό;
5 Έχομε το κλειδί για την κατανόησι τούτου στο βιβλίο του Ιώβ στη Γραφή. Εις Ιώβ 1:6-12 διαβάζομε: «Ημέραν δε τινα, ήλθον οι υιοί του Θεού δια να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου [Ιεχωβά, ΑΣ], και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Κύριον, και είπε, Περιελθών την γην, και εμπεριπατήσας εν αυτή, πάρειμι. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλόν μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν, και απεχόμενος από κακού; Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Κύριον, και είπε, Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν, και την οικίαν αυτού, και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γης· πλην τώρα έκτεινον την χείρά σου, και έγγισον πάντα όσα έχει, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Ιδού εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρά σου. Και εξήλθεν ο Σατανάς απ’ έμπροσθεν του Κυρίου.» Η αφήγησις αυτή των Γραφών δείχνει καθαρά ότι ο Σατανάς ή Διάβολος έχει επίγεια συμφέροντα. Εκείνο τον καιρό επολιτεύετο με το πεπτωκός ανθρώπινο γένος, περιπλανώμενος γύρω στη γη. Ήταν ο αόρατος κυρίαρχος. Είχε πλάσματα που τον υπηρετούσαν. Ωργάνωσε αυτά τα πλάσματα σε διάφορες μορφές κυβερνήσεως. Ναι, σήμερα έχει κυριαρχία επάνω σε όλες τις κυβερνήσεις της γης. Το πρόγραμμα αυτό το άρχισε με τη Βαβυλώνα στον καιρό του Νεβρώδ, και οι Γραφές μάς λέγουν ότι αυτός είναι ο «θεός του αιώνος τούτου».—2 Κορινθίους 4:4, Κριτική Έκδοσις Κειμένου.
6. (α) Πώς είχε δειχθή η υπερτάτη θέσις του Θεού από την ανταρσία και έπειτα; (β) Ποια δοκιμή έγινε σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα από τον καιρό εκείνο και έπειτα;
6 Η συνομιλία μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Σατανά, που αναγράφεται στο βιβλίο του Ιώβ, δείχνει ότι ο Ιεχωβά Θεός διετήρησε τη θέσι του ως του Παντοδυνάμου, του Δημιουργού. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να κάμη οτιδήποτε ήθελε στον Ιώβ, λόγω του φραγμού της προστασίας που ο Ιεχωβά είχε θέσει εκεί. Ο Θεός ήταν ακόμη εκείνος που είχε την εξουσία και επρόκειτο να τακτοποιήση το ζήτημα αυτό. Ο Θεός επρόκειτο να μεγαλύνη το όνομά του σε όλη τη γη. Γι’ αυτό ακριβώς δεν κατέδειξε αμέσως την υπερτάτη του δύναμι φονεύοντας τον Σατανάν, αλλά του επέτρεψε να παραμείνη. (Έξοδος 9:16) Από τον καιρό του Αδάμ και Εύας και έπειτα, η δοκιμή της ακεραιότητος συνεχίσθηκε. Κάθε ανθρώπινο πλάσμα εξέλεγε πράγματι ζωή ή θάνατο. Ο Αδάμ και η Εύα διέρρηξαν την ακεραιότητά τους απέναντι του Θεού. Η εκλογή των, λοιπόν, ήταν θάνατος. Η ιστορία δείχνει ότι απέθαναν.—Γένεσις 5:5.
7. Στη δοκιμή της ακεραιότητος, ποιες απώλειες υπέστη ο Ιώβ;
7 Ο Ιώβ ήταν άνθρωπος αφοσιώσεως προς τον Θεό και αποτελεί μια εξέχουσα περίπτωσι ατόμου που εκράτησε ακεραιότητα απέναντι του Θεού υπό δοκιμασίαν. Όταν ο Ιεχωβά αφήρεσε τον φραγμό της προστασίας που είχε θέσει γύρω στον Ιώβ, ο Ιώβ υπέστη μεγάλες απώλειες. Υπέστη την απώλεια των κτηνών του· μερικών από θύελλα· άλλων, διότι του εκλάπησαν. Έχασε τους δούλους του, οι οποίοι εφονεύθησαν από λαφυραγωγούς. Τα επτά παιδιά του και οι τρεις θυγατέρες του, εσυμποσίαζαν μαζί και μια θύελλα επήλθε που κατέστρεψε το σπίτι των και εχάθηκαν. Όλος ο πλούτος του Ιώβ και όλα τα υπάρχοντα του εξέλιπαν. Καμμιά όμως προσωπική βλάβη δεν είχε επέλθει σ’ αυτόν.—Ιώβ 1:13-19.
8-10. (α) Αφού απέτυχε να διαρρήξη την ακεραιότητα του Ιώβ με τις αρχικές δοκιμασίες, τι έκαμε κατόπιν ο Σατανάς; (β) Ποια πορεία έλαβε ο Σατανάς και με ποια αποτελέσματα;
8 Το ιστορικό του Ιώβ συνεχίζεται και λέγει στο δεύτερο κεφάλαιο: «Ημέραν δε τινα, ήλθον οι υιοί του Θεού δια να παρασταθώσιν ενώπιον του Ιεχωβά· και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς, δια να παρασταθή ενώπιον του Ιεχωβά. . . . Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλόν μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν, και απεχόμενος από κακού; και έτι κρατεί την ακεραιότητα αυτού, αν και με παρώξυνας κατ’ αυτού, δια να εξολοθρεύσω αυτόν άνευ αιτίας. Και απεκρίθη ο Σατανάς προς τον Ιεχωβά, και είπε, Δέρμα υπέρ δέρματος, και πάντα, όσα έχει ο άνθρωπος, θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου, και έγγισον τα οστά αυτού και την σάρκα αυτού, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον. Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Ιδού αυτός εις την χείρά σου· μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον. Τότε εξήλθεν ο Σατανάς απ’ έμπροσθεν του Ιεχωβά, και επάταξε τον Ιώβ με έλκος κακόν, από του ίχνους των ποδών αυτού έως της κορυφής αυτού. Και έλαβεν εις εαυτόν όστρακον, δια να ξύηται με αυτό· και εκάθητο εν μέσω του σποδού. Τότε είπε προς αυτόν η γυνή αυτού, Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; βλασφήμησον τον Θεόν, και απόθανε.»—Ιώβ 2:1-9, ΑΣ.
9 Εκεί ετέθη σε προσωπική δοκιμασία. Υπέφερε πόνους και στενοχωρία. Ο Σατανάς εχρησιμοποίησε τη σύζυγο του Ιώβ για να προσπαθήση να τον κάμη να διαρρήξη την ακεραιότητά του και να τον ενθαρρύνη λέγοντάς του ν’ αρνηθή τον Θεό και να πεθάνη. Ασφαλώς αυτή ήταν μια πολύ μεγάλη δοκιμασία. Τότε μπαίνουν στη σκηνή τρεις από τους λεγομένους φίλους του. Ούτε αυτοί τον παρηγόρησαν. Άρχισαν να τον κατηγορούν για κάθε είδους αδικοπραγία. Ο Ιώβ υπέμεινε μέσα από όλες αυτές τις δοκιμασίες που επήλθαν σ’ αυτόν προσωπικώς. Εκράτησε την ακεραιότητά του. Βρίσκομε τα λόγια του εις Ιώβ 27:5, «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού.»
10 Ναι, αυτός ποτέ δεν ταλαντεύθηκε στην πίστι και την αφοσίωσι προς τον Ιεχωβά ούτε για μια στιγμή. Ο Ιεχωβά διεφύλαξε τη ζωή του. Ο Ιεχωβά δεν άφησε τον Διάβολο να τον θανατώση. Αλλά στο σημείο αυτό έκαμε μια αναγραφή που παραμένει έως σήμερα. Η αναγραφή δείχνει ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Ιώβ για την ακεραιότητά του. Εις Ιώβ 42:10, 12 (ΑΣ) αναφέρεται: «Και έστρεψεν ο Ιεχωβά την αιχμαλωσίαν του Ιώβ, αφού προσηυχήθη υπέρ των φίλων αυτού· και έδωκεν ο Ιεχωβά εις τον Ιώβ διπλάσια πάντων των όσα είχε πρότερον. Και ευλόγησεν ο Ιεχωβά τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα.»
11. Ήταν σκληρός ο Ιεχωβά επιτρέποντας να δοκιμασθή τόσο αυστηρά ο Ιώβ;
11 Μερικοί μπορεί να ισχυρισθούν ότι ήταν πάρα πολύ σκληρό αυτό που έκαμε ο Ιεχωβά, να επιτρέψη να υποφέρη τόσο πολλά αυτός ο άνθρωπος, ένας καλός άνθρωπος. Αλλά είναι αυτό αληθινό; Ασφαλώς όχι. Δεν ήταν ο Ιεχωβά Θεός εκείνος που τον έθεσε σε δοκιμασία. Ο Ιεχωβά Θεός δεν ήταν υπεύθυνος για τα παθήματα που ήλθαν επάνω του. Ο Θεός τα επέτρεψε και ο Ιώβ ευεργετήθηκε απ’ αυτά. Βλέπομε ότι ετελείωσε την πείρα του με περισσότερα από όσα είχε στην αρχή. Εκέρδισε επειδή ήταν στην εύνοια του Θεού, ήταν ένας αποδεδειγμένος και δοκιμασμένος δούλος του Ιεχωβά, και η Βίβλος μιλεί ευφήμως γι’ αυτόν, πράγμα που τον διαβεβαιώνει για μια ανάστασι στον νέο δίκαιο κόσμο του Θεού.
12. Τι κατορθώνομε να εκτιμήσωμε εξετάζοντας την αναγραφή σχετικά με τον Ιώβ;
12 Ο Σατανάς ο σκληρός αυτός εχθρός, επέφερε τα παθήματα αυτά. Πρέπει να γίνη γνωστό μέσω της αναγραφής αυτής ότι αυτός είναι εκείνος που φέρνει όλες τις δοκιμασίες και τα παθήματα σε όλα τα πλάσματα που βρίσκονται σήμερα επάνω στη γη. Κερδίζομε με την αναγραφή αυτή, με όσα επέρασε ο Ιώβ, διότι έχομε την αναγραφή αυτή για τη δική μας χρήσι, ώστε να μας βοηθήση να εκτιμήσωμε το πραγματικό επίμαχο ζήτημα. Αν δεν κατανοούμε το μεγάλο επίμαχο ζήτημα μεταξύ Ιεχωβά Θεού και Σατανά, το ζήτημα της υπεροχής, δεν μπορούμε να κατανοήσωμε τη Γραφή. Αυτό μας βοηθεί επίσης να δούμε πώς πρέπει να κρατήσωμε ακεραιότητα και δείχνει ποιο είναι το αποτέλεσμα σ’ εκείνους που κρατούν ακεραιότητα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
13, 14. Πρέπει όλοι οι άνθρωποι που θα κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού, να υποστούν τις ίδιες δοκιμασίες, των οποίων έλαβε πείραν ο Ιώβ;
13 Μπορούμε να περιμένωμε ότι όλοι οι άνθρωποι που ζουν επάνω στη γη πρέπει να περάσουν από μια δοκιμασία εξίσου αυστηρή μ’ εκείνην που πέρασε ο Ιώβ για να κερδίσουν την εύνοια του Ιεχωβά και ν’ αποκτήσουν ζωή; Όχι, όχι αυτό· αλλά οποιαδήποτε και αν είναι η δοκιμασία που έρχεται σ’ εμάς, πρέπει να κρατήσωμε την ακεραιότητά μας αν πρόκειται να κερδίσωμε ζωή. Πρέπει να υπομείνωμε με πλήρη πιστότητα στον Ύψιστον Θεόν.—Ματθαίος 10:22.
14 Εις Εβραίους 11 βρίσκομε έναν κατάλογο πιστών ανδρών που έδειξαν υπομονή. Οι άνδρες αυτοί εκράτησαν ακεραιότητα για να μπορέσουν ν’ αποκτήσουν «ανάστασι», για να μπορέσουν να κερδίσουν ζωή. Δεν είχαν όλοι τις ίδιες δοκιμασίες, αλλά όλοι τους εκράτησαν την ακεραιότητά τους. Ας δούμε τι έκαμαν μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους,
15, 16. Πώς εκράτησαν ακεραιότητα ο Άβελ και ο Ενώχ;
15 Ο πρώτος που μνημονεύεται είναι ο Άβελ, ένας άνθρωπος μεγάλης πίστεως, ο οποίος ελάτρευσε τον Θεό και εκράτησε ακεραιότητα, προσφέροντας μια κατάλληλη θυσία στον Θεό. Λόγω της πίστεώς του και λόγω της λατρείας που προσέφερε στον Θεό εφονεύθη από τον αδελφό του. Εκράτησε την ακεραιότητά του μέχρι θανάτου.—Γένεσις 4:3-11.
16 Μνημονεύονται επίσης και άλλοι άνθρωποι που έζησαν πριν από τον κατακλυσμό, ο Ενώχ και ο Νώε. Οι άνθρωποι αυτοί εζούσαν ανάμεσα σε πονηρούς ανθρώπους, οι οποίοι τους υπερέβαιναν πολύ σε αριθμό. Περιεβάλλοντο από επιρροές για να πράξουν ασέβεια, αλλά παρέμειναν στερεοί στην πίστι και άμεμπτοι. Ο Ενώχ ήταν ένας από τους προφήτας του Θεού και έδωσε μαρτυρία για τον Ιεχωβά. Ο Θεός μετέθεσε τον Ενώχ, τον διεφύλαξε, τον επροστάτευσε από το να υποστή βλάβη και ζημία από μέρους των πονηρών εκείνων ανθρώπων που ήσαν γύρω του.—Γένεσις 5:18-24· Ιούδας 14.
17. Ποιες δοκιμασίες της ακεραιότητος επήλθαν στον Νώε, και πώς η πιστότης του ωδήγησε σε ζωή;
17 Ο Νώε ακολούθησε τον δρόμο του Θεού και επίστεψε σε ό,τι του είχε ειπεί ο Θεός. Έδειξε την πίστι του σ’ αυτό κατασκευάζοντας μια κιβωτό, μολονότι ποτέ δεν είχε βρέξει επάνω στη γη από τη δημιουργία του ανθρώπου. (Γένεσις 2:5, 6) Πιθανώς ωνειδίζετο και εχλευάζετο εξακολουθητικά από τους ανθρώπους των ημερών του, ίσως ακόμη και κατεδιώχθη γι’ αυτό, αλλά εκράτησε, εν τούτοις, την ακεραιότητά του απέναντι του Θεού, και γι’ αυτό το λόγο ήταν ένας που επέζησε μέσα από τον κατακλυσμό και είχε ακόμη τη ζωή του όταν η κιβωτός εκάθησε πάλι επάνω στη γη. Ο Νώε ήταν ένας κήρυξ δικαιοσύνης.—Γένεσις 6 έως 9· 2 Πέτρου 2:5.
18, 19. Περιγράψτε μερικές από τις πείρες του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ στη διακράτησι ακεραιότητος.
18 Κατόπιν διαβάζομε για τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, ανθρώπους που υπέμειναν με πίστι έξω από την πατρίδα τους. Ο Αβραάμ εστάλη από τον Θεό σε μια ξένη χώρα και δεν εσκέφθηκε να επιστρέψη στη χώρα του όπου θα μπορούσε ν’ απολαμβάνη ανέσεις. Επειδή ο Θεός τού είχε ειπεί να το κάμη αυτό, επήγε σ’ αυτόν τον ξένο τόπο. Εκεί ανέθρεψε την οικογένειά του. Όταν ο Θεός τού είπε να προσφέρη τον γυιό του, ήταν πρόθυμος να αποχωρισθή από τον θησαυρό του αυτόν επειδή ήταν θέλημα του Θεού. Ο Αβραάμ ηγωνίσθη κατά της αδικίας. Αυτός πάντοτε ελάτρευε τον ζώντα Θεόν. Εδίδαξε τη λατρεία του Θεού στον γυιό του Ισαάκ, και ο Ισαάκ ήταν πιστός στο να συνεργασθή με τον πατέρα του για να υπηρετήσουν τον Θεό. Ο Θεός εχρησιμοποίησε τον Αβραάμ και τον Ισαάκ για να κάμη πολλές προφητικές εικόνες, και αυτές βρίσκονται στο βιβλίο της Γενέσεως.
19 Ο Ισαάκ, με τη σειρά του, εδίδαξε στον γυιό του τον ορθό τρόπο λατρείας του Θεού. Ο Ιακώβ, ο πιστός του γυιός, ήταν ο πατέρας του έθνους Ισραήλ. Και αυτός επίσης υπέφερε σε όλη του τη ζωή. Είχε πολλές δυσκολίες με τον δίδυμο αδελφό του Ησαύ, ο οποίος πραγματικά δεν ήταν καθόλου πιστός στον Θεό. Επίσης, ο Ιακώβ επήγε στην Αίγυπτο και εκεί έζησε ως τον καιρό του θανάτου του, πάντοτε αποβλέποντας σ’ εκείνο που είχε υποσχεθή ο Θεός.—Γένεσις 27:41· 28:21.
20. Πώς ο Ιωσήφ ήταν ένα παράδειγμα διακρατήσεως ακεραιότητος σε καιρούς ταραχής και σε καιρούς ευημερίας;
20 Ο Ιωσήφ, ο γυιός του Ιακώβ, μνημονεύεται επίσης στο κεφάλαιο 11 της προς Εβραίους επιστολής. Με την πιστότητα και την ακεραιότητά του είναι εξασφαλισμένη η ανάστασίς του. Υπέφερε πολλά, αλλά πάντοτε κρατούσε την ακεραιότητά του απέναντι του Θεού και είχε υπ’ όψι τις δίκαιες αρχές του Θεού. Επωλήθηκε σε δουλεία από τους αδελφούς του. Όταν ήταν στην Αίγυπτο υπηρετώντας ως δούλος, η γυναίκα του κυρίου του προσπάθησε να τον δελεάση ώστε να διαπράξη ανηθικότητα· αλλ’ αυτός δεν θέλησε. Η γυναίκα αυτή εφρόντισε να φυλακισθή ο Ιωσήφ. Εκεί στη φυλακή υπέμεινε με πίστι και τελικά ο Θεός τον έφερε έξω από το μέρος αυτό και τον εχρησιμοποίησε. Ο Ιωσήφ έδωσε δημόσιον αίνο στον Θεό εν σχέσει με το όνειρο του Φαραώ. Ο Θεός εφρόντισε να δοθή στον Ιωσήφ μια εξυψωμένη θέσις μεταξύ του λαού της Αιγύπτου. Αλλά είτε ήταν στη φυλακή είτε στην υψηλή θέσι της διακυβερνήσεως της Αιγύπτου, δεν υπήρχε αμφισβήτησις στη διάνοιά του για το ποιος ήταν ο υπέρτατος ή για το τι θα έπραττε για να λατρεύση τον Ιεχωβά. Ως τον καιρό του θανάτου του είχε στο νου ότι ο Θεός ήταν πρώτος στη ζωή του. Ενέμεινε, λοιπόν, στην ακεραιότητά του.—Γένεσις 39:9· 41:16· 50:19-26.
21. Πώς ο Μωυσής κατέδειξε ακεραιότητα απέναντι του Θεού;
21 Ο Μωυσής είχε μεγάλη πίστι. Ανετράφη μέσα στη λαμπρότητα της Αιγύπτου από την θυγατέρα του Φαραώ. Θα μπορούσε να έχη προτιμήσει τη δαιμονική λατρεία, τον πλούτο, την ευθυμία της βασιλικής αυλής· αλλά όχι, επήγε με τα καταδυναστευμένα τέκνα του Θεού, με το έθνος Ισραήλ, το έθνος του. Παραμέρισε τον πλούτο και τη δόξα της Αιγύπτου και τελικά ερριψοκινδύνευσε πολλές φορές τη ζωή του επειδή παρουσιάζετο ενώπιον του τυραννικού Φαραώ της Αιγύπτου. Εξεφώνησε τα αγγέλματα της κρίσεως του Θεού εναντίον της Αιγύπτου, χωρίς φόβο, γνωρίζοντας ότι ο Θεός ήταν μαζί του. Ο Θεός τον απηλευθέρωσε, μαζί με το έθνος Ισραήλ, από την Αίγυπτο. Η ανάστασίς του είναι εξασφαλισμένη επειδή ήταν πιστός στην ακεραιότητά του και έδωσε δημόσιον αίνο υπέρ του μέρους του Ιεχωβά στο μεγάλο επίμαχο ζήτημα.—Έξοδος 2:10· 10:28· 14:13-26.
22, 23. Κατονομάστε άλλους ανθρώπους ακεραιότητος στον Ισραήλ και δώστε παραδείγματα του αγώνος των για τη δικαιοσύνη.
22 Το κεφάλαιο 11 της προς Εβραίους επιστολής μνημονεύει και άλλους άνδρας, άνδρας που έζησαν στη Γη της Επαγγελίας, όπως τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι υπεστήριξαν τη λατρεία του Ιεχωβά, αλλά όχι χωρίς εναντίωσι. Ο Γεδεών κατεκρήμνισε τους βωμούς του Βάαλ. Μ’ ένα μικρόν όμιλο και με τη βοήθεια του Ιεχωβά, οι δυνάμεις του Μαδιάμ κατεστράφησαν. Ο λαός τον ήθελε να άρχη επάνω του ως βασιλεύς, αλλ’ αυτός αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο Ιεχωβά άρχει, και έτσι εξύψωσε το όνομα του Ιεχωβά στη γη.—Κριται 6:1 έως 8:28.
23 Ο Σαμψών έθεσε την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά και ο Θεός τού έδωκε δύναμι για να πολεμήση εναντίον των δαιμονολατρών και για την απελευθέρωσι του λαού του Θεού. Ο Σαμψών ήταν εκείνος που κατέρριψε το ναό τού ιχθύος-θεού των Φιλισταίων. (Κριταί 16) Ο Βαράκ, επίσης, διεξήγαγε μια καλή μάχη υπέρ της καθαράς λατρείας, πολεμώντας εναντίον μιας πολυάριθμης στρατιάς Χαναανιτών και ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή του. (Κριταί 4) Οι άνδρες αυτοί εκράτησαν ακεραιότητα απέναντι του Θεού. Το ίδιο επίσης έκαμαν ο Ιεφθάε και ο Δαβίδ, πάντοτε υποστηρίζοντας το μέρος του Θεού στο επίμαχο ζήτημα, πρωταγωνιστώντας για την αληθινή λατρεία.—Κριταί 11· 1 Σαμουήλ 17 και εφεξής.
24. Πώς η ζωή του Σαμουήλ είναι ένα λαμπρό παράδειγμα υπομονής και ακεραιότητος;
24 Ο Σαμουήλ ήταν προφήτης, όχι πολεμικός ανήρ· αλλά αντιπροσώπευσε πιστά την αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Ήταν νεανίας, παιδί απλώς, όταν εμπήκε στην υπηρεσία του Θεού. Υπέμεινε μέσα από όλες τις δοκιμασίες που ήλθαν επάνω του, ζώντας εκεί στις ημέρες του κακού Βασιλέως Σαούλ, ο οποίος ήταν ένας άπιστος βασιλεύς στον Ισραήλ, ο πρώτος βασιλεύς. Ο Σαμουήλ απεκήρυξε τον βασιλέα για την ασέβεια και την απείθεια που επέδειξε. Ο Σαμουήλ δεν ησχύνετο για τις δίκαιες αρχές του Θεού. Ο προφήτης εστάθη και είπε στον βασιλέα ότι είχε άδικο· δεν φοβήθηκε. Ως τον καιρό του θανάτου του, και αυτός επίσης υπέμεινε με ακεραιότητα απέναντι του Θεού.—1 Σαμουήλ 2:11· 13:14· 25:1.
25. Ποια είδη δοκιμασιών επήλθαν σε άνδρας πίστεως όπως μνημονεύεται εις Εβραίους 11:33-39;
25 Όλοι αυτοί οι πιστοί άνδρες των αρχαίων χρόνων εργάσθηκαν για τη διαφύλαξι της αγνής λατρείας του Θεού και εκράτησαν ακεραιότητα. Η περίπτωσις του καθενός ήταν μια περίπτωσις υπομονής. Υπήρξαν και άλλοι επίσης. Η Γραφή μιλεί ευφήμως γι’ αυτούς. Δείχνει ότι υπέμειναν μεγάλες δοκιμασίες, διάφορα είδη δοκιμασιών, όχι όλοι τις ίδιες, αλλά υπέμειναν οποιεσδήποτε δοκιμασίες και αν ήρχοντο και εκράτησαν την ακεραιότητά των. Είναι αλήθεια ότι ήσαν ολίγοι εν συγκρίσει με τους πολλούς ανθρώπους επάνω στη γη· ήσαν η μειονότης. Οι πλείστοι από τον πληθυσμό της γης εξέπεσαν ή αλλιώς ποτέ δεν εγνώρισαν απολύτως τίποτε για τη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Αυτό έγινε λόγω ιδιοτελείας, εσφαλμένης πληροφορίας ή λόγω του ότι εξησκήθη βία για να κρατηθούν δεσμευμένοι και να κρατηθούν κάτω από την κυριαρχία του Σατανά.—Εβραίους 11:33-39.
26. (α) Γιατί είναι τόσο εκπληκτική η έλλειψις ακεραιότητος στους πλείστους από τον λαόν Ισραήλ; (β) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα σ’ αυτούς;
26 Ακόμη και ανάμεσα στον Ισραήλ, τον υπό διαθήκην εκείνον λαόν του Θεού, υπήρξε εκπληκτική έλλειψις ακεραιότητος. Εδώ ο Θεός είχε προσωπικώς γράψει με τον δάκτυλόν του επάνω σε λίθινες πλάκες. Αυτό θα έπρεπε να είχε εμπνεύσει δέος στον λαό και να τον είχε πείσει ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Υπέρτατος. Αυτοί συμφώνησαν ότι θα υπήκουαν στον νόμον του Θεού και ο Θεός έκαμε προμήθεια για να μπορέσουν να το κάμουν αυτό, επειδή ο νόμος διεφυλάχθη και μετεφέρετο μέσα στην κιβωτό της διαθήκης. Ο Θεός επρονόησε για την ανάγνωσι του νόμου σε καθωρισμένους καιρούς όταν ο λαός συνηθροίζετο στην Ιερουσαλήμ. Ο Θεός είπε ότι ο βασιλεύς έπρεπε να έχη ένα αντίγραφο του νόμου και ότι έπρεπε να τον διαβάζη και να τον ακολουθή. Υπήρχε κάθε λόγος για να τηρή ο λαός αυτός τον νόμον του Θεού και να κρατή την ακεραιότητά του, και συνεφώνησαν να το πράττουν αυτό· αλλά ως έθνος απέτυχαν. Κατ’ επανάληψιν ο λαός εστασίασε. Τελικά, επειδή έθεσαν κατά μέρος τον λόγον του Θεού και δεν ήθελαν να κρατήσουν ακεραιότητα στις οδηγίες του, ο Θεός έκαμε να καταστραφή το έθνος, στο έτος 607 π.Χ. Μόνο ένα μικρό υπόλοιπο ενέμεινε στην αληθινή λατρεία του Θεού. Αυτοί υπήρχαν και συνετέλεσαν στη συνέχισι της αληθινής λατρείας του Θεού έως τον καιρό του Ιησού Χριστού.—Έξοδος 31:18· 19:8· Δευτερονόμιον 17:18· 30:15-20· 31:11· Ιερεμίας 34:12-22· 39:1, 2.