Είσθε Έτοιμος για τις Ευθύνες Ενός Βαπτισμένου Μάρτυρος;

«Και καθώς εξηκολούθουν την οδόν, ήλθον εις τι ύδωρ· και λέγει ο ευνούχος, Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;»​—Πράξ. 8:36.

1. Ποιες αλλαγές φέρνει σ’ ένα άτομο το Χριστιανικό βάπτισμα;

ΟΠΩΣ ένας άνθρωπος, που μετακινείται από μια χώρα σε μια νέα, μαθαίνει μια νέα γλώσσα και αναλαμβάνει μια νέα εργασία, έτσι είναι και το βήμα του Χριστιανικού βαπτίσματος. Το άτομο που κάνει αυτή τη μετακίνησι εγκαταλείπει αυτό το παλαιό σύστημα με τους δεσμούς του και την υποταγή του σ’ αυτό και προσέρχεται να συναναστραφή μ’ αυτούς οι οποίοι αποτελούν το πνευματικό έθνος του Θεού και να γίνη μέλος της κοινωνίας Νέου Κόσμου του λαού του Ιεχωβά παγκοσμίως. Μολονότι εξακολουθούν να βρίσκωνται μέσα στον κόσμο, δεν αποτελούν πια μέρος του, διότι τώρα αναγνωρίζουν τη δύναμι και την εξουσία της ουρανίας κυβερνήσεως του Θεού, της βασιλείας του, στη ζωή των. Και αντί να είναι διηρημένοι από εθνικιστική ή γλωσσική άποψι, μαθαίνουν τώρα την ‘καθαράν γλώσσαν’ που ομιλεί από κοινού όλος ο λαός του Ιεχωβά, την γλώσσα της αληθείας από τις Γραφές. (Σοφον. 3:9) Τελικά, αναλαμβάνουν ένα νέο διορισμό έργου, εισερχόμενοι στην υπηρεσία του Δημιουργού των, κάνοντας αυτή την υπηρεσία πρωτίστου ενδιαφέροντος στη ζωή των.

2. Πώς μπορεί ένας να γίνη μαθητής του Χριστού;

² Είσθε έτοιμος για μια τέτοια αλλαγή; Είναι καταφανές ότι αυτή απαιτεί πολλή σκέψι, προγραμματισμό και προσευχή. Γι’ αυτό οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ενθαρρύνουν κανένα να σπεύση να βαπτισθή χωρίς προηγουμένως να μάθη πλήρως τι σημαίνει αυτό και ποιες είναι οι ευθύνες ενός βαπτισμένου Μάρτυρος. Ωστόσο το έργο, που διέταξε ο Ιησούς να γίνη και στο οποίο ενασχολούνται παγκοσμίως οι μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι να προετοιμάζουν ειλικρινείς ανθρώπους για μια τέτοια ενέργεια. Το έργο των είναι να ‘μαθητεύσουν ανθρώπους από όλα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς . . . διδάσκοντες αυτούς.’ (Ματθ. 28:19, 20, ΜΝΚ) Αυτό δεν είναι απλώς ζήτημα καταχωρίσεως του ονόματος ενός ατόμου στον κατάλογο μελών μιας εκκλησίας, ή της εγγραφής σε κάποιο δόγμα προς απόκτησιν των προσόντων για την ιδιότητα του μέλους αυτού, η οποία κατάστασις μπορεί να διατηρήται από τότε επ’ αόριστον άσχετα με την πορεία διαγωγής του ατόμου. Για να είναι ένας μαθητής του Χριστού, οφείλει πρώτα να εξαρτισθή μέσω μελέτης, ν’ αποκτήση πίστι με το ν’ ακούη τον Λόγο του Θεού, και κατόπιν ν’ αποφασίση να κάμη αυτό το βήμα να ταχθή με το μέρος του Θεού λαμβάνοντας στάσι ως ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά Θεού.

3. Τι πρέπει ν’ αναμένη ένα άτομο που δείχνει ενδιαφέρον για την αλήθεια, αλλά ποια στάσι πρέπει να έχη;

³ Εκείνοι οι οποίοι προχωρούν προς μια τέτοια κατεύθυνσι υφίστανται συνήθως επίθεσι με τον ένα ή τον άλλο από τους πολλούς υπούλους τρόπους που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για ν’ αποθαρρύνη εκείνους οι οποίοι επιθυμούν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Μπορεί αυτή να είναι εναντίωσις από την οικογένεια ή από φίλους· μπορεί απλώς να είναι ο φόβος του τι θα σκεφθούν οι άλλοι. Αλλά είναι κάτι που πρέπει ν’ αναμένεται, διότι, όπως έγραψε ο Παύλος στο εδάφιο 2 Τιμόθεον 3:12, «πάντες . . . οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.» Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια παράβασι εκ μέρους των, αλλά οφείλεται στη βασική αλήθεια που εξήγησε ο Ιησούς στους μαθητάς του: «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπον προς εσάς, Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού, Εάν εμέ έδιωξαν, και σας θέλουσι διώξει.» (Ιωάν. 15:19, 20) Αυτό δεν αποτελεί αιτία ανησυχίας, διότι όταν είμεθα με το μέρος του Ιεχωβά, τίποτε απ’ αυτά που μπορεί να κάμη ο Σατανάς δεν μπορεί να μας προξενήση διαρκή βλάβη. Μάλλον, ο Ιησούς έδειξε ότι αυτό έπρεπε να είναι για μας ένας λόγος ευτυχίας, αν υποφέρωμε χάριν του ονόματός του και γινώμεθα αντικείμενα επιθέσεως του Σατανά όπως ακριβώς ήταν και ο Ιησούς.​—Ματθ. 5:11.

4. Ποια κατανόησι πρέπει να φθάση να έχη ένα άτομο που σκέπτεται το βάπτισμα;

⁴ Εν τούτοις, αυτό σημαίνει ότι εκείνοι οι οποίοι κάνουν έργο μαθητεύσεως και διδασκαλίας οφείλουν να προετοιμάζουν εκείνους με τους οποίους μελετούν για να είναι από πριν ωπλισμένοι ν’ αντισταθούν σ’ αυτή την εναντίωσι. Αυτή είναι μια αιτία, επίσης, για την οποία ένα άτομο που σκοπεύει να βαπτισθή δεν πρέπει να βιασθή να το κάμη, αλλά ν’ αποκτήση πρώτα καλή κατανόησι του Λόγου του Θεού, ισχυρή πίστι στον Ιεχωβά, και προθυμία να τον υπηρετή πιστά, άσχετα με το τι μπορεί να συμβή. Ο σπουδαστής πρέπει να φθάση στο σημείο να εκτιμήση ότι ο Ιεχωβά είναι ο Μέγας Διδάσκαλος μέσω του εμπνευσμένου Λόγου του της Αγίας Γραφής. Όπως λέγει το εδάφιο Ησαΐας 48:17 (ΜΝΚ.) «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο διδάσκων σε δια την ωφέλειάν σου, ο οδηγών σε δια της οδού δι’ ης έπρεπε να υπάγης.» Μαθαίνει, όχι ότι ο Ιεχωβά τον χρειάζεται, αλλά ότι αυτός χρειάζεται τον Ιεχωβά και ότι έχει γεννηθή στην αμαρτία κι επομένως έχει ανάγκη των προμηθειών του Ιεχωβά για ζωή και για σωτηρία μέσω το Χριστού Ιησού. Πράγματι, ο καθένας, είτε το αντιλαμβάνεται αυτό είτε όχι, είναι δούλος της αμαρτίας κι έτσι χωρίς ελπίδα αιωνίου ζωής ως τον καιρό που θα δεχθή το αντίλυτρο που επρομήθευσε ο Ιεχωβά μέσω του Ιησού. (Εκκλησ. 7:20· Ρωμ. 6:17, 18, 22, 23) Όταν η μελέτη και η πίστις ενός του δείξουν σαφώς πόση χάρις είναι εκ μέρους του Θεού, όχι μόνο να μάθη αυτός την αλήθεια, αλλά και η ολοκάρδια αφιέρωσίς του να γίνη αποδεκτή από τον Δημιουργό, τότε μπορεί ν’ αντιληφθή γιατί εκείνοι που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ και οι οποίοι τώρα κάνουν αυτό το βήμα της αφιερώσεως, κράζουν με φωνή μεγάλη, «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»​—Αποκάλ. 7:10.

5. Ποιες αλλαγές μπορούν να είναι αναγκαίες πριν από το βάπτισμα όπως δείχνουν οι Γραφές;

⁵ Μπορεί ν’ αντιληφθή, επίσης, γιατί πρέπει να γίνη αλλαγή στη ζωή ενός ατόμου προτού η αφιέρωσίς του γίνη δεκτή από τον Ιεχωβά. Όπως είπε ο Ιησούς, «Οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν.» (Ιωάν. 4:23) Εκείνοι, όμως, οι οποίοι ασκούν λατρεία σύμφωνα με μερικούς θρησκευτικούς τυπικισμούς για να τους βλέπουν οι άνθρωποι, ή που η θρησκευτική των διδασκαλία είναι μολυσμένη με ψεύδος, δεν μπορούν ν’ αναμένουν ότι ο τρόπος Λατρείας των ευαρεστεί τον Θεό. Αντιθέτως, σχετικά με την παγκοσμία οργάνωσι της ψευδούς λατρείας, ακούεται μια φωνή από τον ουρανό, η οποία διακηρύσσει: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής.»​—Αποκάλ. 18:4· Ματθ. 6:1-5· 1 Κορ. 10:20, 21.

6. Ποια πράγματα θ’ απαιτηθούν για να είναι η αφιέρωσις ενός δεκτή από τον Ιεχωβά;

⁶ Μερικά άτομα διαπιστώνουν ότι είναι ανάγκη να κάμουν μια πραγματική αλλαγή στον τρόπο της ζωής των για να είναι κατάλληλοι να πλησιάσουν τον Ιεχωβά με την αφιέρωσι. Ο Ψαλμός 15:1-3 (ΜΝΚ) ερωτά: «Ω Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού· ο μη καταλαλών δια της γλώσσης αυτού, μηδέ πράττων κακόν εις τον φίλον αυτού.» Έτσι πιθανόν να παραστή ανάγκη να προσαρμόση ένας τη διάνοιά του στον τρόπο σκέψεως του Ιεχωβά και να συμμορφώση τη ζωή του σύμφωνα με τους δικαίους κανόνες του με την βοήθεια της ενεργού δυνάμεώς του. Εκείνοι οι οποίοι εξακολουθούν να διάγουν ένα έκλυτο τρόπο ζωής, δείχνοντας ότι είναι φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, εκείνοι οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις επιθυμίες αυτής της ζωής μάλλον παρά για την αιώνιο ζωή και οι οποίοι δείχνουν ότι είναι φίλοι αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων, αποδεικνύουν έτσι ότι είναι οι εχθροί του Θεού. Αυτός ούτε καν προσέχει τις προσευχές των, και πολύ ολιγώτερο δέχεται μια ανειλικρινή αφιέρωσι, η οποία ισοδυναμεί με το να λέγη κανείς ένα πράγμα και να πράττη άλλο.​—Ησ. 1:15-17· Ιάκ. 4:4.

7. Ποιο προνόμιο και ευθύνη μπορούμε να έχωμε;

⁷ Εν τούτοις, όλοι οι άνθρωποι με έντιμη καρδιά, οι οποίοι αποκτούν γνώσιν του Λόγου και των σκοπών του Ιεχωβά, προσκαλούνται να συμμετάσχουν στο μεγάλο έργο που αναφέρεται στον Ψαλμό 148:13, 14 (ΜΝΚ): «Ας αινώσι το όνομα του Ιεχωβά· διότι το όνομα αυτού μόνου είναι υψωμένον· η δόξα αυτού είναι επί την γην και τον ουρανόν. . . . Αινείτε τον Γιάχ, πάντες οι λαοί!» Αυτή, πράγματι, είναι μια από τις ευθύνες ενός βαπτισμένου Μάρτυρος. Ο Θεός είναι πράγματι αγαθός για να δίνη στον απλό άνθρωπο την τιμή να τον υπηρετή μ’ αυτό τον τρόπο. Και έχοντας υπ’ όψιν τι προνόμιο είναι να εκπροσωπούμε τον Ιεχωβά μ’ αυτό τον τρόπο με το να φέρωμε την αλήθεια σε άλλους όπως κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην από οικία σε οικία διακονία των, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί οι μόνοι που προσκαλούνται να συμμετάσχουν σ’ αυτό το έργο είναι εκείνοι οι οποίοι όχι μόνον έχουν φθάσει στο σημείο να εκτιμούν τις Γραφές και την ελπίδα της Βασιλείας, αλλά έχουν, επίσης, μεταρρυθμίσει τη ζωή των ώστε να είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Όπως είπε ο Ιησούς σε προσευχή στον Πατέρα του, στο εδάφιο Ιωάννης 17:6: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. Ιδικοί σου ήσαν, και εις εμέ έδωκας αυτούς, και τον λόγον σου εφύλαξαν.» Ναι, αυτοί έχουν εξέλθει απ’ αυτό το σύστημα με τη διαφθορά και την περιφρόνησί του στις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού και έχουν φθάσει στο σημείο να φυλάττουν και ν’ ακολουθούν τον Λόγο του Θεού. Αυτοί ‘φυλάττουν τας εντολάς του Θεού’ και γίνονται κατάλληλοι να ‘έχουν την μαρτυρίαν του Ιησού.’​—Αποκάλ. 12:17.

8. (α) Εξηγήστε ποια προετοιμασία πρέπει να κάνη ένα άτομο που σκέπτεται το βάπτισμα; (β) Ποιες είναι μερικές βασικές αλήθειες με τις οποίες πρέπει να εξοικειωθή;

⁸ Για να φυλάττη ένας τις εντολές και να εκτελή το έργο της μαρτυρίας, απαιτείται ακριβής γνώσις της αληθείας. Όπως εσχολίασε ο Παύλος: «Ο διδάσκων λοιπόν άλλον, σεαυτόν δεν διδάσκεις;» (Ρωμ. 2:21) Ιδιαιτέρως πριν από ένα τόσο σπουδαίο βήμα όπως είναι το βάπτισμα, είναι ανάγκη ν’ αποκτήση ένας ακριβή θεμελιώδη γνώσι των Γραφών και του τι απαιτείται από ένα βαπτισμένο μάρτυρα του Ιεχωβά. Οι υποψήφιοι για βάπτισμα, επομένως, ενθαρρύνονται να διαβάζουν και να μελετούν την Αγία Γραφή προσεκτικά. Ως βοήθεια για την απόκτησι ακριβούς γνώσεως η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά ενεθάρρυνε όλα τα άτομα πριν από το βάπτισμα να μελετήσουν ή τουλάχιστον να διαβάσουν προσεκτικά τα βασικά βιβλία μελέτης της Αγίας Γραφής ‘Πράγματα, εις τα Οποία Είναι Αδύνατον Να Ψευσθή ο Θεός’ και Ζωή Αιώνιος​—εν τη Ελευθερία των Υιών του Θεού (ή, αν αυτά δεν υπάρχουν στη γλώσσα σας, άλλες πρόσφατες εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά οι οποίες καλύπτουν παρόμοια ύλη). Αυτές οι εκδόσεις βοηθούν να τεθή η βάσις για μια όμοια με βράχο πίστι, διότι καλύπτουν θέματα όπως το πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για την ύπαρξι του Θεού, ποιο ιερόν βιβλίο θρησκείας είναι η αλήθεια, και πώς να γίνη κανείς ένας από τους ανθρώπους «ευδοκίας» του Θεού. Εκτός από τη δογματική πληροφορία, ο σπουδαστής μαθαίνει για τις αντίστοιχες θέσεις του ανδρός και της γυναικός στη Χριστιανική εκκλησία, την σπουδαιότητα της ουδετερότητος μέσα σ’ αυτό το παλαιό σύστημα, την ιερότητα του αίματος, και τον αγώνα που πρέπει να διεξάγη εναντίον των πονηρών πνευματικών δυνάμεων για να λάβη τελικά τις παραδεισιακές ευλογίες που επιφυλάσσει ο Θεός γι’ αυτούς οι οποίοι τον υπηρετούν πιστά.

9. Γιατί είναι κατάλληλο για ένα άτομο που σκέπτεται το βάπτισμα να συζητήση μαζί με τον επίσκοπο της εκκλησίας προτού αναλάβη αυτό το βήμα;

⁹ Επί πλέον, η Εταιρία Σκοπιά έχει προμηθεύσει προσφάτως στην Αγγλική, και σε διάφορες άλλες γλώσσες, το βιβλίο «Λύχνος εις τους Πόδας Μου Είναι ο Λόγος Σου,» που δείχνει τη Γραφική βάσι της συγχρόνου οργανώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γη. Στο πρώτο μέρος αυτής της εκδόσεως υποβάλλονται μερικές βασικές Γραφικές ερωτήσεις, μαζί με τις απαντήσεις των υπό μορφήν Γραφικών παραπομπών. Όταν ο σπουδαστής συζητήση μαζί με τον επίσκοπο της τοπικής εκκλησίας και μπορεί να βεβαιώση ότι η ζωή του είναι σε αρμονία με το Γραφικό υπόδειγμα και δείξη ότι μπορεί να σχολιάση με κατανόησι αυτές τις βασικές αλήθειες, τότε, πράγματι, αυτό το άτομο είναι σε θέσι ν’ αφιερώση τον εαυτό του με προσευχή στον Ιεχωβά και να υποβληθή στο εν ύδατι βάπτισμα ως συμβολισμό της αφιερώσεώς του να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά. Αυτοί οι περίφημοι οδηγοί για την απόκτησι ακριβούς γνώσεως, που προμηθεύει ο Ιεχωβά ως ο Μέγας Διδάσκαλος μέσω του αγωγού του επικοινωνίας στη γη σήμερα, μας βοηθούν να εκτιμήσωμε τι απαιτεί ο Ιεχωβά από κάθε άτομο που τον αγαπά και επιθυμεί να τον υπηρετήση. Τότε πράγματι αυτό το άτομο βρίσκεται σε θέσι να πη όπως είπε ο Αιθίοψ με τον οποίο συνεζήτησε ο Φίλιππος την αλήθεια: «Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;»​—Πράξ. 8:36.

10. (α) Τι σημαίνει το βάπτισμα για το άτομο, και γιατί είναι τόσο σπουδαίο; (β) Ποιες ευλογίες επέρχονται στο άτομο που βαπτίζεται;

¹⁰ Μ’ αυτό το βήμα του βαπτίσματος τίθεται ένας με δραστήριο τρόπο στο πλευρό του Θεού, και αποδεικνύει την πίστι του στον Ιεχωβά και τον Χριστό Ιησού. Αναλαμβάνει έτσι τον αγώνα για τη Χριστιανική πίστι με το να εισέλθη στις τάξεις εκείνων που υπηρετούν τον Χριστό. (2 Τιμ. 2:3, 4) Έχει κάμει την αφιέρωσί του στον Ιεχωβά με προσευχή, αποφασισμένος στην πραγματικότητα ν’ αφιερώση τον εαυτό του στο να πράττη το θέλημα του Θεού χωρίς όρους. Σ’ αυτή την ενέργειά του ακολουθεί το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς όπως αναγράφεται στις Γραφές. Δείχνει ότι επιθυμεί ν’ ακολουθήση την ηγεσία του αγίου πνεύματος του Θεού. Μια τέτοια πορεία έχει την επιδοκιμασία του Θεού και φέρνει την υποστήριξι του πνεύματός του και την ενθάρρυνσι και συμπαράστασι της οργανώσεώς του καθώς επίσης και την βεβαίωσι μιας καλής συνειδήσεως ότι το άτομο προσπαθεί ειλικρινά να ευαρεστήση πλήρως τον Θεό. (Μάρκ. 1:9-11· 1 Πέτρ. 3:21.) Έτσι όταν το άτομο βυθίζεται κάτω από το ύδωρ στον τόπο βαπτίσματος, είναι ως να έχη ταφή ή αποθάνει με συμβολικό τρόπο όσον αφορά την προηγουμένη του κατάστασι ζωής και κατόπιν εγείρεται για μια νέα έναρξι, έτοιμο και πρόθυμο να συμμορφωθή πλήρως με την κατεύθυνσι του Θεού στη ζωή του. Το βάπτισμα είναι επομένως μια ιεροπρεπής υπόσχεσις η οποία γίνεται προς τον Δημιουργό. Εφόσον τίποτε στη ζωή ενός ανθρώπου δεν μπορεί να έχη μεγαλύτερη σημασία από τη σχέσι του με τον Θεό, το βάπτισμα του ως Χριστιανού είναι, επομένως, το πιο σπουδαίο βήμα στη ζωή του.​—Εκκλησ. 5:4-6.

11. (α) Πώς το βάπτισμα διαφέρει από την κατ’ ιδίαν προσευχή αφιερώσεως του ατόμου στον Θεό; (β) Τι δείχνει το βάπτισμα ότι αναγνωρίζει το άτομο;

¹¹ Υπάρχει συνήθεια να παρευρίσκωνται και άλλα αφιερωμένα άτομα ως μάρτυρες στην τελετή τον καιρό του βαπτίσματος. Αυτοί αναγνωρίζουν ότι εκείνος που βαπτίζεται ομολογεί δημοσία ότι αποδέχεται τις ευθύνες και τα προνόμια που προκύπτουν από το να είναι ένας βαπτισμένος Μάρτυς. Αλλά δεν είναι αυτοί οι μόνοι μάρτυρες. Όπως είπε ο Ιησούς το άτομο βαπτίζεται «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος.» Επομένως, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά και ο Ιησούς είναι μάρτυρες οι οποίοι ενδιαφέρονται σ’ αυτές τις ευκαιρίες. Ενδιαφέρονται διότι αυτό το άτομο έφθασε στο σημείο ν’ αναγνωρίση ότι ο Ιεχωβά είναι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος και Ζωοδότης και ότι ο Ιησούς, ο Υιός του και Λυτρωτής μας, είναι ο ενθρονισμένος Βασιλεύς του νέου συστήματος δικαιοσύνης του Ιεχωβά. Αναγνωρίζει την καθοδηγητική εξουσία και δύναμι του πνεύματος του Ιεχωβά στη ζωή του και αντιλαμβάνεται ότι η αφιέρωσις και το βάπτισμά του τον θέτουν με το μέρος του «τοσούτου νέφους μαρτύρων,» οι οποίοι σήμερα ακολουθούν πιστά την ηγεσία ‘του αρχηγού και τελειωτού της πίστεως των, Ιησού.’​—Εβρ. 12:1, 2.

12. Γιατί συνιστάται ν’ ακολουθήση ένας την πορεία αφιερώσεως στον Θεό παρ’ όλα τα εμπόδια;

¹² Το βάπτισμα φέρνει ευθύνες και προνόμια, αλλά και εναντίωσι, επίσης. Ο Ιησούς έδειξε ότι η αφιέρωσις από ένα άτομο του εαυτού του στον Ιεχωβά πρέπει να λάβη προτεραιότητα στη ζωή του, ακόμη και επάνω από την οικογένεια ή τους συγγενείς του αν αυτοί εναντιώνωνται. Μόνο με την πιστότητα του θα μπορέση ένα άτομο να ευαρεστήση τον Ιεχωβά και ίσως θα εντυπώση στην οικογένειά του τη σπουδαιότητα του να λάβουν και αυτοί την ιδία πιστή πορεία που οδηγεί σε ζωή. (Ρωμ. 10:13) Όπως είπε ο Ιησούς, «Όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού, και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.» (Λουκ. 14:26, 27) Είσθε πρόθυμος να το κάμετε αυτό; Ο αντικειμενικός σκοπός, για τον οποίον αγωνίζεται ένα άτομο είναι ένας μεγάλος σκοπός​—αιώνιος ζωή. Εφόσον η αμοιβή είναι μεγάλη, είναι πολύ λογικό ότι το να το επιτύχη ένας δεν είναι εύκολο, αλλά με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπορεί να κερδηθή. Ο Ιησούς περιέγραψε αυτή την ανταμοιβή ως μια στενή πύλη και τεθλιμμένη οδό που λίγοι την ευρίσκουν, αλλά, όταν την βρουν, αυτή είναι η οδός στην οποία πρέπει να προσκολληθούν άσχετα με τα προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν κατά μήκος του δρόμου. (Ματθ. 7:14) Εφόσον ο Ιεχωβά έδειξε τόση αγάπη για μας μέσω της θυσίας του Υιού του, για να καταστήση δυνατή αυτή την προσδοκία της ζωής, θέλομε να δείξωμε, επίσης, ακλόνητη αγάπη σ’ Αυτόν με το να ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσί μας.​—1 Ιωάν. 4:9.

13. (α) Τι δεν σημαίνει το βάπτισμα για το άτομο; Γιατί; (β) Ποια καλή Γραφική συμβουλή πρέπει να είναι βέβαιος ότι ακολουθεί ένας βαπτισμένος Χριστιανός;

¹³ Όταν ένας έχη βαπτισθή, δεν γέρνει πίσω για να επαναπαυθή στις δάφνες του, με το συναίσθημα ότι έχει πράξει τώρα αυτό που απαιτεί ο Θεός, Αυτό δεν είναι το τέλος του δρόμου, αλλά η αρχή, όπως ακριβώς έδειξε η ζωή του Ιησού. Αυτός έκαμε έναρξι της δημοσίας διακονίας του μετά το βάπτισμά του, και επεδόθη στο έργο του κηρύγματος, παρά την εναντίωσι και το μίσος που εξεδήλωσε η θρησκευτική τάξις της εποχής του, μίσος το οποίον δεν κατευνάσθηκε τελικά παρά μόνο με τον θάνατό του. Έτσι, αναγνωρίζοντας το έργο που υπάρχει εμπρός, ένας ο οποίος αφιερώνει τον εαυτό του στον Ιεχωβά θέλει να είναι βέβαιος ότι είναι καλά εξηρτισμένος γι’ αυτό. Αυτό σημαίνει μελέτη. Όχι μόνο τη μελέτη της εκκλησίας, αλλά προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής έτσι ώστε, όταν έχωμε ανάγκη μιας πειστικής Γραφικής απαντήσεως για να βοηθήσωμε κάποιον να εκτιμήση την αλήθεια, θα είμεθα σε θέσι να την δώσωμε. (1 Τιμ. 4:16) Όπως λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 18:15, «Η καρδία του φρονίμου αποκτά σύνεσιν και το ωτίον των σοφών ζητεί γνώσιν.» Ο Πέτρος παρώτρυνε: «Αυξάνεσθε . . . εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών.» (2 Πέτρ. 3:18) Ο Παύλος συνεβούλευσε, «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» (2 Τιμ. 2:15) Τελικά το εδάφιον Εβραίους 6:1 ενθαρρύνει: «Ας φερώμεθα προς την τελειότητα [την ωριμότητα, ΜΝΚ].» Έτσι ο βαπτισμένος Μάρτυς δεν επιβραδύνει ή παύει τη μελέτη του των Γραφών απλώς επειδή τώρα έχει βαπτισθή ή επειδή πιθανόν εκείνος ο οποίος μελετούσε προηγουμένως μαζί του έπαυσε να προσφέρη αυτή τη βοήθεια. Μάλλον βλέπει την ανάγκη να εξακολουθή ν’ αυξάνη ο ίδιος σε γνώσι και κατανόησι κι έτσι καταστρώνει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για συνεχή προσωπική μελέτη και ζητεί από τον Ιεχωβά μέσω προσευχής να τον βοηθήση με το πνεύμα του να κατανοή τον Λόγο του ολοένα περισσότερο καθώς προχωρεί ο καιρός. (Παροιμ. 2:4-6· Ιάκ. 1:5) Αναγνωρίζει ότι αυτό είναι μία από τις ευθύνες ενός βαπτισμένου Μάρτυρος για να παραμείνη πνευματικά ισχυρός.

14. (α) Ποια διευθέτησι έχει ο Ιεχωβά για την ευημερία των δούλων του στη γη, κι επομένως γιατί ένα βαπτισμένο άτομο θα ήθελε να συνεργάζεται με αυτήν; (β) Τι είπε ο Ιησούς για την Χριστιανική ενότητα;

¹⁴ Η μελέτη του καθώς επίσης και η συναναστροφή του με τον λαό του Ιεχωβά τον βοηθεί να κατανοήση ότι ο Ιεχωβά έχει, όχι μόνο μια ουρανία αλλά και μια επιγεία, ορατή οργάνωσι ανθρώπων, οι οποίοι πράττουν το θέλημά του. Ο Ιησούς προείπε ότι ανάμεσα στο λαό του θα υπήρχε μία τάξις ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ η οποία θα επρομήθευε την πνευματική τροφή στην οικογένεια των αφιερωμένων δούλων του Θεού στη γη, ενεργώντας ως αγωγός του επικοινωνίας και επιβλέψεως της πραγματοποιήσεως των συμφερόντων της βασιλείας παγκοσμίως. (Ματθ. 24:45-47) Αυτοί οι κεχρισμένοι επίσκοποι υπηρετούν ως να καθοδηγούνται στις ενέργειές των από την δεξιά χείρα του Χριστού. Έχουν την ιδία άποψι που είχε ο Ιησούς όταν είπε στον Ιεχωβά, «Ουχί το θέλημα μου, αλλά το σον ας γείνη.» (Λουκ. 22:42) Ο Ιησούς, για να εξεικονίση την αρμονία, που θα επικρατούσε στην οργάνωσι του Ιεχωβά, την παρωμοίασε, στα εδάφια Ιωάννης 15:1-10, ως μια άμπελο με κλήματα. Ο Ιεχωβά είναι ο Μέγας Γεωργός, ο Ιησούς είναι η άμπελος κι εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται σε πνευματική ενότητα μ’ αυτόν είναι τα κλήματα. Αυτό σαφώς δείχνει την ανάγκη της αναγνωρίσεως της οργανώσεως του Ιεχωβά στη γη σήμερα. Αυτή η άμπελος είναι μια παραγωγική άμπελος που φέρνει καρπό ο οποίος θα διαρκέση ως τον Αρμαγεδδώνα.​—Εβρ. 13:7, 17.

15. Ποιους καλούς καρπούς πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες να παράγουν όλοι οι Χριστιανοί;

¹⁵ Τι είδους καρπό πρέπει να φέρουν εκείνοι οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στην άμπελο για να έχουν την εύνοια του Θεού και ν’ αποφύγουν να κλαδευθούν ως μη παραγωγικοί βλαστοί; Πράγματι οι Γραφές αναφέρουν δύο είδη καρποφορίας που πρέπει να προσπαθή να καλλιεργή ο Χριστιανός. Ένα είδος είναι η καρποφορία του πνεύματος, περιλαμβανομένης της αγάπης, της χαράς, της ειρήνης, της μακροθυμίας, της χρηστότητος, της αγαθωσύνης, της πίστεως, της πραότητος και της εγκρατείας. (Γαλ. 5:22, 23) Για να παραμείνη ένας σε αρμονία με τον Χριστό και να ευαρεστήση τον Ιεχωβά, πρέπει να παράγη αυτές τις ιδιότητες. Αλλά θέλομε να βλέπουμε αυτή την καρποφορία, όχι μόνο στον εαυτό μας, αλλά επίσης, και σε άλλους. Εκείνοι οι οποίοι είναι μαθηταί του Χριστού κατανοούν ότι είναι θέλημα του Ιεχωβά να μαθητεύσουν και άλλους, επίσης. Όπως λέγει το εδάφιο Παροιμίαι 11:30, «Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής· και όστις κερδίζει ψυχάς είναι σοφός.» Αυτό ήταν το έργο στο οποίο αφιερώθησαν ο Παύλος και οι πρώτοι Χριστιανοί οι ίδιοι. Ο Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους (1:13) ότι ήλπιζε να πάη να διακονήση μεταξύ των ‘δια να απολαύση καρπόν τινα και μεταξύ των, καθώς και μεταξύ των λοιπών εθνών.’ Μ’ αυτό ανεφέρετο στους καρπούς της Βασιλείας ή σε Χριστιανούς μαθητάς. Ο καθένας ο οποίος αφιερώνεται στον Ιεχωβά έχει ευθύνη όσον αφορά αυτό να καταβάλλη προσπάθειες να φέρη καρπό με το να κάνη μαθητάς ανθρώπους από τα έθνη.

16. Πώς οι Γραφές τονίζουν την ευθύνη ενός Χριστιανού και τη σοφή πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήση;

¹⁶ Ο Παύλος αισθανόταν τόσο σοβαρά αυτή την ευθύνη, ώστε είπε: «Διότι εάν κηρύττω το ευαγγέλιον, δεν είναι εις εμέ καύχημα· επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ· ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.» (1 Κορ. 9:16) Αυτό δεν είναι ένα έργο που εκτελούμε με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για την βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά εφ’ όσον εμείς είμεθα έτοιμοι να κάνωμε το μέρος μας. Ο Ιεχωβά είναι εκείνος ο οποίος φέρνει την καρποφορία και την αύξησι ως αποτέλεσμα της δραστηριότητος των δούλων του σ’ όλη τη γη. Ο καθένας ο οποίος αφιερώνει τον εαυτό του στον Ιεχωβά έχει μια σοβαρή ευθύνη ενώπιον του Δημιουργού του. Όπως λέγει το εδάφιο Ιεζεκιήλ 33:8, αν «συ δεν λαλήσης δια να αποτρέψης τον άνομον από της οδού αυτού, εκείνος μεν ο άνομος θέλει αποθάνει εν τη ανομία αυτού, πλην εκ της χειρός σου θέλω εκζητήσει το αίμα αυτού.» Πόσο περισσότερο ευτυχής πορεία είναι να συμμετέχετε δραστηρίως στην επίδοσι της προειδοποιήσεως και ως αποτέλεσμα να έχετε τη χαρά της διασώσεως πολλών ανθρώπων με έντιμη καρδιά για ζωή στο παραδεισιακό νέο σύστημα του Ιεχωβά! Σ’ αυτούς που θα ενεργούσαν έτσι ο Ιησούς εδήλωσε: «Σας λέγω δε, Πας όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει ομολογήσει αυτόν έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού.»​—Λουκ. 12:8.

17. Παρά τις δυσκολίες, για ποιο πράγμα μπορεί να είναι βέβαιος ένας, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Ιεχωβά;

¹⁷ Τι αιτία χαράς να έχη ένας την εύνοια του Υιού! Έτσι ένας, ο οποίος εισέρχεται σε σχέσι αφιερώσεως με τον Ιεχωβά και ο οποίος δέχεται τον Ιησού ως τον Μεσίτην του, αναλαμβάνει αυτομάτως ευθύνες· λαμβάνει, επίσης, πολλές ευλογίες και πολλή χαρά. Αυτό το άτομο αναγνωρίζει ότι ο Ιεχωβά είναι η ισχύς και πηγή βοηθείας του. Εκείνος ο οποίος σώζει και ποιμαίνει τον λαό του. (Ψαλμ. 28:7-9) Διαπιστώνει ότι, η υπηρεσία που εκτελεί για τον Ιεχωβά, αντί να είναι φορτίο, φέρνει σ’ αυτόν πολλή ευτυχία και είναι γι’ αυτόν μια πηγή αναψύξεως. (1 Ιωάν. 5:3) Μολονότι ένας μπορεί να βρίσκεται κάτω από πολλή πίεσι από την οικογένεια ή από φίλους, ή μολονότι οι περιστάσεις είναι προς το παρόν δύσκολες, εκείνος ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκη μια θέσι για τα συμφέροντα της Βασιλείας στη ζωή του, δίνοντας την πρώτη θέσι στον Ιεχωβά και στην υπηρεσία του, θα διαπιστώση ότι ο δρόμος γίνεται ομαλός γι’ αυτόν. Αυτό συνέβη και στους αιχμαλώτους της Σιών οι οποίοι επανήρχοντο, και εξακολουθεί να ισχύη και για τους πνευματικούς Ισραηλίτας σήμερα. Όπως εξαγγέλλει ο Ψαλμός 126:5, 6: «Οι σπείροντες μετά δακρύων, εν αγαλλιάσει θέλουσι θερίσει. Όστις εξέρχεται, και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, ούτος βεβαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού.»

18. Τι πρέπει να κάμη ένα μη βαπτισμένο άτομο, και με ποιό αντικειμενικό σκοπό υπ’ όψιν;

¹⁸ Τι προνόμιο είναι να γνωρίζη ένας την αλήθεια και να συμμετέχη στην προαγωγή των συμφερόντων της Βασιλείας σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’ Όσοι από σας αποβλέπετε στο βάπτισμα, τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός να προετοιμασθήτε γι’ αυτό με προσεκτική μελέτη, με ευθυγράμμισι της ζωής σας σε αρμονία με τις δίκαιες απαιτήσεις του Ιεχωβά, και με προσευχή στον Ιεχωβά για την καθοδήγησί του. Κατόπιν μη συρθήτε οπίσω, αλλά, όπως ο Ιησούς, προχωρείτε σε μεγαλύτερη υπηρεσία και λάβετε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Και όσον αφορά εκείνους οι οποίοι έχουν κάμει αυτό το βήμα, ας ζη ο καθένας σύμφωνα με τις ευθύνες, οι οποίες συνοδεύουν την αφιέρωσι στον Ιεχωβά, γνωρίζοντας ότι «σου είναι, Ιεχωβά, το έλεος· διότι συ θέλεις αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού.» (Ψαλμ. 62:12, ΜΝΚ) Δείξτε σε όλους ότι έχετε μεταφερθή από το παλαιό σύστημα στο νέο, ότι έχετε μάθει και μπορείτε τώρα να διδάξετε την καθαρά γλώσσα της αληθείας κάτω από την διεύθυνσι του Βασιλέως Χριστού διότι προθύμως δέχεσθε τις ευθύνες ενός βαπτισμένου Μάρτυρος.​—Λουκ. 9:59-62.