ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Ναι, εκείνοι που πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, μέσω του οποίου ο Θεός έκανε την προμήθεια για απολύτρωσι, θα απολαύσουν ζωή αιώνια από την οποία είχαν αποκοπή εξ αιτίας της εσκεμμένης παρακοής του Αδάμ.

Ακόμη και τώρα, όσοι αποδέχονται πραγματικά τη θυσία του Ιησού ωφελούνται. Φυσικά, είναι ακόμη ατελείς. Ο καιρός του Θεού για την αποκατάστασι του ανθρώπινου γένους σε κατά γράμμα ανθρώπινη τελειότητα δεν έχει φθάσει ακόμη. Αλλά αν, λόγω ατελείας, αμαρτάνουν, αυτό δεν διασπά ανεπανόρθωτα τη σχέσι τους με τον ουράνιο Πατέρα τους. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Ταύτα σας γράφω δια να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον.» (1 Ιωάν. 2:1, 2) Ναι, αν αμαρτάνωμε λόγω ατελείας, μπορούμε να προσευχώμαστε στον Θεό με βάσι τη θυσία του Ιησού, πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θα μας συγχωρήση.—1 Ιωάν. 1:7-9.

Μήπως αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι η αμαρτία δεν έχει πράγματι σημασία πια; Λόγω αυτής της στοργικής προμήθειας, μπορούμε τώρα να διαπράττωμε οποιαδήποτε αμαρτία θέλομε, και να είμαστε βέβαιοι ότι θα συγχωρηθούμε λόγω της θυσίας του Ιησού; Όχι, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Αν θέλωμε να ωφεληθούμε απ’ αυτή την προμήθεια, πρέπει να επιδείξωμε την ίδια στάσι προς την αμαρτία που είχε και ο Ιησούς. Ο Ιησούς ‘αγαπά δικαιοσύνη και μισεί την ανομία,’ κι έτσι πρέπει κι εμείς. (Εβρ. 1:9) Όπως ο Παύλος, πρέπει να ‘δαμάζωμε το σώμα μας και να το δουλαγωγούμε’ για να υπερνικούμε την τάσι προς την αμαρτία. (1 Κορ. 9:27) Αυτό περιλαμβάνει σαφή κατανόησι του τι είναι αμαρτία και αγώνα για ν’ αντισταθούμε σ’ αυτήν. Ο Θεός θα μας βοηθήση σ’ αυτό, και το αποτέλεσμα θα είναι πραγματική μεταμόρφωσις σ’ εμάς σαν άτομο.—Ρωμ. 12:2.

Αν όμως, δεν καταπολεμήσωμε τις αμαρτωλές τάσεις μας, μπορεί τα περαιτέρω λόγια του αποστόλου Παύλου να εφαρμοσθούν σ’ εμάς: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως.»—Εβρ. 10:26, 27.

Τελικά, εκείνοι που δείχνουν ότι, παρά την ατελή σάρκα, επιθυμούν πραγματικά να ελευθερωθούν από τη δουλεία στην αμαρτία, αποκτούν μια ακόμη πιο θαυμάσια προσδοκία. Τους δίδεται η υπόσχεσις της ευκαιρίας να ζήσουν σε μια νέα τάξι όπου η αμαρτία θα είναι πράγμα του παρελθόντος. Θα εξαλειφθή τελείως από τη δημιουργία του Θεού. Τότε, «δεν θέλουσι κακοποιεί ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Κυρίου, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» (Ησ. 11:9) Ο θεόπνευστος ψαλμωδός μάς υπόσχεται ότι «ο ασεβής [ή ο εκούσιος αμαρτωλός] δεν θέλει υπάρχει.» Αντίθετα, οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:10, 11.

Όλα τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας—η ασθένεια, ο θάνατος, και η αποξένωσις από τον Θεό—θα είναι πράγματα του παρελθόντος. (Αποκ. 21:3, 4) Αντίθετα, ο σκοπός του Θεού γι’ αυτή τη γη θα εκπληρωθή στο πλήρες.—Ματθ. 6:9, 10.

Ναι, χάρις στη λυτρωτική θυσία του Ιησού, το ευπειθές ανθρώπινο γένος έχει τη θαυμάσια ευκαιρία τελικά ν’ απελευθερωθή από τη δουλεία στην αμαρτία. Συνεπώς, η ενθάρρυνσις του ψαλμωδού είναι πολύ επίκαιρη: «Έκκλινον από του κακού και πράττε το αγαθόν, και θέλεις διαμένει εις τον αιώνα. Διότι ο Κύριος αγαπά κρίσιν, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού· εις τον αιώνα θέλουσι διαφυλαχθή.»—Ψαλμ. 37:27, 28.

Ένα Δαπανηρό Βιβλίο

Προτού ο Μαρτίνος Λούθηρος πραγματοποιήση τη μετάφρασί του, υπήρχαν ήδη τυπωμένες μεταφράσεις της Βίβλου στη Γερμανική γλώσσα. Μια χειρόγραφη Γερμανική έκδοσις του έτους 1350 περίπου μ.Χ. τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1465. Πόσο στοίχισε; Περίπου το «αντίστοιχο μιας αστικής κατοικίας ή δεκατεσσάρων σιτευτών μόσχων.»—«Η Ιστορία της Βίβλου του Καίμπριτζ», Τόμ. 3, σελίδες 94, 95, 423.