Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η Χριστιανική άποψις όσον αφορά την πληρωμή λογαριασμών;—Λ.Δ., Η.Π.Α.

Μολονότι αυτή η ερώτησις καλύπτει αμέτρητες καταστάσεις, η βασική απάντησις είναι απλή. Η συμβουλή στο εδάφιο Ρωμαίους 13:8 εφαρμόζεται ακριβώς σ’ αυτή την περίπτωσι: «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν, ειμή το να αγαπάτε αλλήλους». Ασφαλώς θα ήταν έλλειψις αγάπης εκ μέρους ενός ατόμου το ν’ αποφεύγη να πληρώνη χρήματα που οφείλει σε κάποιον άλλον, είτε τα έχει δανεισθή είτε αυτά είναι αντάλλαγμα εμπορευμάτων ή υπηρεσιών που έλαβε. Ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε προς αυτή την κατεύθυνσι: «Δανείζεται ο ασεβής και δεν αποδίδει, ο δε δίκαιος ελεεί και δίδει».—Ψαλμ. 37:21.

Επίσης βαρύνει πολύ στο ζήτημα και το γεγονός ότι οι Χριστιανοί είναι έντιμοι.Ο απόστολος Παύλος εξέφρασε πολύ καλά αυτό το σημείο όταν είπε: «Είμεθα πεπεισμένοι, ότι έχομεν καλήν συνείδησιν, θέλοντες να πολιτευώμεθα κατά πάντα καλώς.» (Εβρ. 13:18) Όταν ένα άτομο αγοράζη κάτι, λέγει στην πραγματικότητα ότι συμφωνεί να πληρώση για το εμπόρευμα που έλαβε. Για πολλούς λόγους είναι συνήθως φρόνιμο να πληρώνη κανείς μετρητοίς και όχι να χρεώνεται.a Εν τούτοις είναι δυνατόν να υπάρξουν περιπτώσεις οπότε ένας Χριστιανός βάζει χρέος για μια αγορά που έκαμε. Στα περισσότερα μέρη ένα άτομο που βρίσκεται σ’ αυτή τη θέσι υποχρεούται να πληρώση γι’ αυτά που αγόρασε ή ν’ αντιμετωπίση δικαστική ενέργεια. Αλλά πέραν από κάθε φόβο γι’ αυτές τις συνέπειες, ο Χριστιανός κινείται από προσωπική επιθυμία να ζη σύμφωνα με την υπονοούμενη συμφωνία που έκαμε όταν αγόρασε το εμπόρευμα. Δέχεται και ακολουθεί τη συμβουλή του Ιησού: «Ας είναι ο λόγος σας, Ναι, ναι· Ου, ου».—Ματθ. 5:37.

Είναι πολύ συνηθισμένο μεταξύ κοσμικών ανθρώπων, οι οποίοι λίγο ενδιαφέρονται για την επιδοκιμασία του Θεού, να παραμελούν εκουσίως την πληρωμή των λογαριασμών των. Πολλά απ’ αυτά τα άτομα πιθανόν να βρίσκουν αποκρουστική τη σκέψι να διαρρήξουν ένα κατάστημα και να κλέψουν εμπορεύματα από τα ράφια. Αλλά δεν βρίσκουν καθόλου άτοπο να βγάλουν τα ίδιο εμπόρευμα από την κυρία είσοδο και κατόπιν εσκεμμένως ν’ αρνούνται να πληρώσουν. Διαφέρει αυτό πολύ από την κλοπή;

Μερικές φορές λαμβάνει, κανείς ένα λογαριασμό για υπηρεσίες που του προσεφέρθησαν, όπως από έναν που έκαμε κάποια επισκευή, από ένα γιατρό ή κάποιο νοσοκομείο. Το γεγονός ότι το άτομο αυτό δεν έχει λάβει εμπόρευμα ή άλλα είδη δεν μεταβάλλει καθόλου την πραγματικότητα της υποχρεώσεως. Αντιπροσωπευτικό της νομικής απόψεως που επικρατεί σε πολλά μέρη είναι αυτό που γράφει η «Αμερικανική Νομοθεσία» (Τόμ. 58, σελ. 512, στην Αγγλική) : «Ελλείψει, διαφορετικών περιστατικών, υπονοείται ότι ένα άτομο που ζητεί από κάποιον να προσφέρη σ’ αυτό υπηρεσίες αποδέχεται έτσι να πληρώση για τις υπηρεσίες που του προσεφέρθησαν». Μια σοφή πορεία που μπορεί να προλάβη δυσχέρειες είναι να υπολογίση κανείς όσο το δυνατόν προηγουμένως ποια θα είναι η δαπάνη. Αυτό αληθεύει είτε ένας έχει να κάμη με κάποιον επαγγελματία όπως οδοντίατρο, δικηγόρο ή γιατρό, είτε μ’ ένα τεχνικό όπως ένα ξυλουργό, ελαιοχρωματιστή ή ηλεκτρολόγο. Ο Ιησούς συνέστησε αυτή τη στάσι του υπολογισμού από πριν, όταν είπε: «Τις εξ υμών θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία δια να τελειώση αυτόν»;—Λουκ. 14:28.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ γνωστοί για την εντιμότητά των σε κάθε μορφή της ζωής. Κι έτσι έπρεπε να συμβαίνη. Γνωρίζουν ότι για να έχουν την επιδοκιμασία του Θεού οφείλουν να είναι έντιμοι και στις οικονομικές υποθέσεις των και σε κάθε άλλη εκδήλωσι της ζωής. Έτσι δεν εμπλέκονται σε «έξυπνες» εμπορικές μεθόδους που απατούν τους πελάτας ή την κυβέρνησι, δεν δικαιολογούν την ανεντιμότητα ή τις ενέργειες έξω της ηθικής εννοίας με το να καλύπτονται πίσω από σωματειακούς νόμους ή άλλες νόμιμες διατάξεις τεχνικού χαρακτήρος, ή εκουσίως να παραλείπουν την πληρωμή των λογαριασμών των.b Όλο αυτό είναι σύμφωνο με τη συμβουλή της Γραφής να είναι κανείς έντιμος και ν’ αποφεύγη να ψεύδεται, να κλέπτη, να εξαπατά και να είναι άπληστος.—Κολοσ. 3:9· Εφεσ. 4:28· 1 Κορ. 6:8-10.

Στη σπανία περίπτωσι που συμβαίνει κάτι απροσδόκητο, όπως ένα ατύχημα, και καθιστά αδύνατη την πληρωμή από τον Χριστιανό ενός λογαριασμού στην ώρα του, η εντιμότης του και η ευθύτης του θα τον καθοδηγήσουν. Παραδείγματος χάριν, από εκτίμησι για τον πιστωτή του θα τον επισκεφθή και θα του εξηγήση τι συνέβη. Είναι πολύ πιθανόν ο πιστωτής να εκτιμήση πολύ την εντιμότητα του Χριστιανού και να δεχθή την πληρωμή σε μικρότερες δόσεις ή κάτι όμοιο αντί να παραπέμψη το ζήτημα για είσπραξι σε δικηγόρο και κατόπιν να λάβη μόνο ένα τμήμα του ποσού που θα εισπραχθή. Η αναμφισβήτητη εντιμότης του Χριστιανού όσον αφορά την απόφασί του να πληρώση το λογαριασμό παραμένει σε σαφή αντίθεσι με τα άτομα εκείνα τα οποία αγνοούν ένα λογαριασμό που δεν μπορούν ή προτιμούν να μη πληρώσουν.

Ώστε ακόμη και στο ζήτημα της πληρωμής λογαριασμών ο Χριστιανός μπορεί να υποστηρίξη την καλή φήμη που έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ότι είναι έντιμοι. Έτσι δεν προσάπτεται μομφή στην εκκλησία και η οδός της αληθείας θα επαινήται.—2 Πέτρ. 2:2.

[Υποσημειώσεις]