Ενωμένοι Λάτρεις του Μόνου Αληθινού Θεού
«Κύριε [Ιεχωβά, ΜΝΚ], . . . συ είσαι Θεός μόνος».—Ψαλμός 86:9, 10.
1. (α) Τι έχει θέσει σε λειτουργία ο Ιεχωβά για να φέρει ενότητα λατρείας; (β) Τι προέκυψε σύντομα απ’ αυτή την «οικονομία»;
ΕΝΟΤΗΤΑ λατρείας—πόσο ελκυστική είναι! Αλλά η πλειονότητα των ανθρώπων ποτέ δεν τη δοκίμασε. Παρ’ όλ’ αυτά, η ενότητα λατρείας δεν είναι απλώς ένα όνειρο. Είναι σκοπός του Θεού. Πριν από δεκαεννιά αιώνες ο Ιεχωβά έθεσε σε λειτουργία μια «οικονομία», το αντικείμενο της οποίας είναι η ενότητα—ενότητα παρόμοια μ’ εκείνη που θα έβρισκε κανείς σ’ ένα στενά συνδεδεμένο, γεμάτο αγάπη σπιτικό. Η ενότητα που παρήγαγε αυτή η «οικονομία» σύντομα έκανε τους Χριστιανούς Ιουδαίους να προσφέρουν τη λατρεία τους συναναστρεφόμενοι στοργικά με τους Σαμαρείτες· έπειτα έγιναν ευπρόσδεκτοι στην εκκλησία και οι απερίτμητοι Εθνικοί. Και το πιο σπουδαίο, όλοι φέρθηκαν σ’ ενότητα με τον Ιεχωβά Θεό με βάση την πίστη τους στην εξιλεωτική για την αμαρτία αξία της θυσίας του Ιησού. Έφτασαν ν’ απολαμβάνουν μαζί του τη σχέση που έχουν οι γιοι μ’ ένα στοργικό Πατέρα.
2. (α) Ποια είναι η «οικονομία», και πότε τέθηκε σε λειτουργία; (β) Ποια είναι η σημασία της σύναξης ‘των εν τοις ουρανοίς’;
2 Τα εδάφια Εφεσίους 1:9, 10 στρέφουν την προσοχή σ’ αυτή την «οικονομία», λέγοντας: «Κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν [ή, μια διαδικασία για το χειρισμό των υποθέσεων του σπιτικού] του πληρώματος των καιρών [από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. κι έπειτα], να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και [αργότερα] τα επί της γης». Η συγκέντρωση ‘των εν τοις ουρανοίς’, δηλαδή, των ατόμων που θα ήταν μαζί με το Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του, έγινε πρώτα μέσα από τους Ιουδαίους, μετά από τους Σαμαρείτες κι έπειτα από τους Εθνικούς.
3. Τι έχει παραγάγει η σύναξη των ‘επί της γης’;
3 Στην εποχή μας, ιδιαίτερα από το 1935, βλέπουμε τη σύναξη ‘των επί της γης’, δηλαδή, εκείνων οι οποίοι θα ευνοηθούν με ζωή σε μια Παραδεισένια γη. Ήδη εκατομμύρια άτομα έχουν ανταποκριθεί σ’ αυτή τη δεύτερη φάση της στοργικής «οικονομίας» του Θεού. Αυτοί προέρχονται απ’ όλα τα έθνη και απ’ όλες τις ομάδες γλωσσών. Η ενότητα που βρίσκουν δεν είναι απλώς μια σωματική σύναξη ανθρώπων οι οποίοι συνεχίζουν να κρατούν τις προηγούμενες πεποιθήσεις και συνήθειές τους. Αντίθετα, όπως προειπώθηκε στο εδάφιο Ησαΐας 2:3, μαθαίνουν τις οδούς του Ιεχωβά έτσι ώστε να μπορούν ‘να περπατούν στα μονοπάτια του’.
4. (α) Σε ποια έκταση θα επιτευχθεί ενότητα λατρείας, και πώς το περιγράφει αυτό η Βίβλος; (β) Μετά την τελική δοκιμή, ποια σχέση θα απολαμβάνουν με τον Ιεχωβά οι τελειοποιημένοι άνθρωποι;
4 Αυτό που βλέπουμε σήμερα, όμως, δεν είναι η πλήρης έκταση στην οποία θα πραγματοποιηθεί η ενότητα. Ο σκοπός του Θεού καθιστά βέβαιο ότι όλη η νοήμων δημιουργία θα ενωθεί σε αληθινή λατρεία. Στον απόστολο Ιωάννη δόθηκε μια πρόγευση της θαυμάσιας κατάστασης που θα υπάρχει στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, και την περιγράφει στο εδάφιο Αποκάλυψις 5:13, λέγοντας: «Παν κτίσμα, το οποίον είναι εν τω ουρανώ και επί της γης και υποκάτω της γης και όσα είναι εν τη θαλάσση και πάντα τα εν αυτοίς, ήκουσα ότι έλεγον· Εις τον καθήμενον επί του θρόνου [δηλαδή στον Ιεχωβά] και εις το Αρνίον [στον Ιησού Χριστό] έστω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων». Ο Ιωάννης εκεί είδε τον καθένα να είναι ενωμένος κάτω από τον Ιησού Χριστό στη λατρεία του Ιεχωβά. Μετά, όταν η τελική δοκιμασία περάσει και όλοι όσοι στασιάσουν τότε, θα έχουν καταστραφεί, ο Ιεχωβά στοργικά θα υιοθετήσει σαν γιους του μέσω του Χριστού όλους τους τελειοποιημένους ανθρώπους που θα έχουν αποδειχθεί όσιοι. Θα γίνουν μέρος της ενωμένης παγκόσμιας οικογένειας του Θεού, και σ’ όλους αυτούς ο Ιεχωβά θα είναι ο μόνος Θεός, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος και στοργικός Πατέρας. Τι συγκινητική προοπτική είναι αυτή! Είναι η θερμή σας επιθυμία να περιληφθείτε σ’ αυτή την ευτυχισμένη οικογένεια λάτρεων;—Ρωμαίους 8:20, 21.
«Συ Είσαι Θεός Μόνος»
5, 6. Στον Ψαλμό 86, τι έγραψε ο Δαβίδ για Εκείνον που είναι το αντικείμενο της λατρείας μας;
5 Μια εξέταση του Ψαλμού 86 μπορεί να μας βοηθήσει να διακρίνουμε τι χρειάζεται να κάνουμε για να μετέχουμε σ’ αυτή την ευλογία. Ο Δαβίδ, ο συγγραφέας αυτού του Θεόπνευστου ψαλμού, είχε ήδη ένα υπόμνημα αφοσίωσης σε ζητήματα αληθινής λατρείας. Αλλά αντιλήφθηκε ότι ο ίδιος προσωπικά χρειαζόταν να εξακολουθεί να προοδεύει πνευματικά, και αυτό αντανακλάται σ’ αυτά που έγραψε.
6 Στα εδάφια 8-10 συγκεντρώνει την προσοχή σ’ Εκείνον ο οποίος ήταν το αντικείμενο της λατρείας του, λέγοντας: «Δεν είναι όμοιός σου μεταξύ των θεών, Κύριε [Ιεχωβά, ΜΝΚ]· ουδέ έργα όμοια των έργων σου. Πάντα τα έθνη, τα οποία έκαμες, θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου, Κύριε [Ιεχωβά ΜΝΚ], Και θέλουσι δοξάσει το όνομα σου· διότι μέγας είσαι και κάμνεις θαυμάσια· συ είσαι Θεός μόνος».
7. Γιατί είναι πολύ σπουδαία η αναγνώριση ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος Θεός;
7 Την εποχή του Δαβίδ, όπως σήμερα, τα έθνη είχαν πολλούς θεούς. Αλλά, με γνήσια εκτίμηση, ο Δαβίδ είπε στον Ιεχωβά: «Συ είσαι Θεός μόνος». Ο Ιησούς Χριστός τόνισε την ίδια αλήθεια. Το βράδι προτού πεθάνει προσευχήθηκε στον Πατέρα του, απευθυνόμενος σ’ αυτόν σαν «τον μόνον αληθινόν Θεόν». (Ιωάννης 17:3) Ωστόσο, ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος λατρεύει μια Τριάδα, εκατομμύρια άνθρωποι υποκλίνονται μπροστά στα είδωλα· άλλοι έχουν θεοποιήσει εξέχοντα πρόσωπα, το χρήμα, τον εαυτό τους και το σεξ. Τι συμβαίνει λοιπόν μ’ εσάς; Συμμερίζεστε προσωπικά την πεποίθηση ότι ‘δεν υπάρχει κανένας σαν τον Ιεχωβά’, ότι αυτός είναι ‘ο μόνος αληθινός Θεός’;
8. Όπως έδειξε το εδάφιο Ψαλμός 86:11, τι απαιτείται απ’ όλους εκείνους οι οποίοι θέλουν να λατρεύουν τον Ιεχωβά;
8 Ο Δαβίδ βλέποντας στο μέλλον από την εποχή του, οραματίστηκε ανθρώπους να βγαίνουν απ’ όλα τα έθνη και να έρχονται να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Χωρίς αμφιβολία, ο Δαβίδ κατάλαβε ότι όταν τα άτομα αυτά θα έρχονταν να λατρέψουν τον Ιεχωβά, θα υπήρχαν πολλά πράγματα για να μάθουν. Έπρεπε να κάνουν αλλαγές στη ζωή τους. Αλλά ο Δαβίδ ήταν ρεαλιστής επίσης, αναγνωρίζοντας ότι και αυτός χρειαζόταν εκπαίδευση και ότι ήταν απαραίτητο να κάνει κι άλλες προσαρμογές στη ζωή του. Στον Ψαλμό 86:11 είπε: «Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν σου, και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου· προσήλωνε την καρδίαν μου εις τον φόβον του ονόματός σου». Είναι αυτή και δική σας επιθυμία;
9. Γιατί είμαστε ένας ενωμένος λαός, και ποια ευθύνη έχουμε σχετικά μ’ αυτό;
9 Η ενότητα που υπάρχει ήδη ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πραγματικά εξέχουσα. Κι αυτό συμβαίνει επειδή, σαν ομάδα, αισθανόμαστε ειλικρινά σαν το Δαβίδ—επιζητούμε την κατεύθυνση του Ιεχωβά και ενεργούμε σε αρμονία μ’ αυτή. Πρέπει να επιθυμούμε επίσης να συμβάλλουμε σ’ αυτή την ενότητα προσωπικά, με τη στάση μας και τη διαγωγή μας. Ακόμη, μπορούμε να διαφυλάξουμε την ενότητά μας και να βοηθάμε κι άλλους να τη γευθούν προσπαθώντας να καλλιεργήσουμε στα νεοενδιαφερόμενα άτομα εκτίμηση για τα διάφορα πράγματα που μας ενώνουν.
Ισχυροί Ενοποιητικοί Παράγοντες
10. Ποιος είναι ο πρώτος από τους παράγοντες που μας ενώνουν;
10 Πρώτο είναι το γεγονός ότι όλοι μας λατρεύουμε τον Ιεχωβά και αναγνωρίζουμε το δικαίωμά του να καθορίζει τον κανόνα για το τι είναι καλό και τι κακό. (Αποκάλυψις 14:6, 7· Γένεσις 2:16, 17) Τι θαυμάσιο αποτέλεσμα είχε αυτό πάνω στο λαό του Ιεχωβά παγκόσμια! Ο Ιεχωβά, όπως αναφέρει η Βίβλος, είναι «ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοίκων την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Άγιος». (Ησαΐας 57:15) Όταν τον λατρεύουμε και συμμορφωνόμαστε με τους κανόνες του, αυτό έχει ανυψωτικό αποτέλεσμα πάνω μας. Και, επειδή οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται σ’ όλα τα μέρη της γης, η συμμόρφωσή μας μ’ αυτούς, μας έχει ενώσει μαζί σαν ένα λαό.
11. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους καινούργιους να συμμετέχουν σ’ αυτή την ενότητα;
11 Αλλά μερικές φορές άτομα που έχουν συνταυτιστεί μαζί μας μπλέκονται σε σοβαρά εσφαλμένη διαγωγή. Γιατί; Όταν ρωτήθηκαν για τη σχέση που είχαν με το Θεό, μερικοί είπαν, ‘ο Θεός δεν ήταν πραγματικός για μένα’. Έτσι ποτέ δεν πήραν σοβαρά τις απαιτήσεις του. Μπορούμε να βοηθήσουμε εκείνους με τους οποίους μελετάμε ώστε να είναι ο Ιεχωβά πραγματικός γι’ αυτούς; Είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε σ’ αυτούς ότι αληθινή λατρεία δε σημαίνει απλώς να δεχθούμε ορισμένες δοξασίες, να πηγαίνουμε στην Αίθουσα Βασιλείας και ίσως να αφιερώνουμε λίγες ώρες στην υπηρεσία αγρού από καιρό σε καιρό. Αυτοί που θέλουν να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά χρειάζεται να έχουν στενή προσωπική σχέση μαζί του. Πρέπει να μαθαίνουν να προσεύχονται σ’ αυτόν τακτικά και προσωπικά, να επιζητούν την κατεύθυνσή του σε καθετί που κάνουν, (Φιλιππησίους 4:6· Παροιμίαι 3:5, 6) Έπειτα θα αρχίσουν να μετέχουν κι αυτοί στη μεγαλειώδη ενότητα που απολαμβάνουμε εμείς.
12, 13. (α) Πώς ο δεύτερος παράγων που αναφέρεται εδώ έχει ενοποιητικό αποτέλεσμα πάνω μας; (β) Τι πρέπει να κάνει ένα άτομο για να ωφεληθεί πλήρως απ’ αυτό;
12 Δεύτερο είναι το εξής: Είμαστε ενωμένοι επειδή, οπουδήποτε κι αν είμαστε μέσα στον κόσμο, έχουμε το Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, για να μας καθοδηγεί. Αναγνωρίζουμε ότι η Βίβλος είναι Θεόπνευστη, κι ένα από τα πράγματα που έλκυσε πολλούς από μας στους Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι το ότι οι Μάρτυρες προσκολλούνται ειλικρινά στη Βίβλο.—2 Τιμόθεον 3:16, 17.
13 Αυτοί με τους οποίους μελετάμε θα συμφωνήσουν μαζί μας όταν τους πούμε ότι η Βίβλος είναι ο Λόγος του Θεού. Αλλά πόσα πράγματα έχουν διαβάσει από τη Βίβλο; Θα ήταν ωφέλιμο να ενθαρρύνουμε τον καθένα να τη διαβάσει όλη, και καθώς θα το κάνουν αυτό να βλέπουν πώς πρέπει η Βίβλος να επηρεάσει τις αποφάσεις που παίρνουν στην καθημερινή ζωή. Ο Ιησούς ήξερε τόσο καλά το θέλημα του Πατέρα του και το είχε εντυπώσει τόσο βαθιά στη διάνοια και στην καρδιά του ώστε μπορούσε να λέει, «Εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις αυτόν». (Ιωάννης 8:29) Τι θαυμάσιος στόχος είναι αυτός για όλους μας!
14. Γιατί ο τρίτος παράγων που αναφέρεται εδώ είναι ζωτικός, και τι μπορούμε να κάνουμε για να οικοδομήσουμε εκτίμηση γι’ αυτό στους καινούργιους;
14 Ένας τρίτος παράγων που μας ενώνει είναι ότι όλοι μας ωφελούμαστε από το ίδιο πνευματικό πρόγραμμα διατροφής. Αναγνωρίζουμε ‘τον πιστό και συνετό δούλο’, σαν το όργανο που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για να προμηθεύει πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό. (Ματθαίος 24:45-47) Δεν υπάρχει αμφιβολία στη διάνοιά μας ότι αυτός ο «δούλος» αποτελείται από τους χρισμένους από το πνεύμα κληρονόμους της ουράνιας Βασιλείας, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα μόνο ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκτιμούμε αυτά που κάνει ο «δούλος» και το Κυβερνών Σώμα του φροντίζοντας για τις πνευματικές μας ανάγκες. Και ευχαριστούμε το Θεό για την αφθονία των θαυμάσιων πνευματικών προμηθειών που έχουμε. (Ησαΐας 65:13, 14) Αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για να ενσταλάξουμε στα άτομα τα οποία πρόσφατα συνταυτίστηκαν με την εκκλησία εκτίμηση γι’ αυτή τη διευθέτηση;
15, 16. (α) Σε ποιον αποβλέπουμε σαν Αρχηγό μας; (β) Πώς η εκτίμηση για το ρόλο του Ιησού στη λατρεία μας επηρεάζει τη στάση μας μεταξύ μας;
15 Ένας τέταρτος ενοποιητικός παράγων, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ζωτικός, είναι ότι ο Ιησούς Χριστός, και όχι άνθρωπος, είναι ο Αρχηγός μας κι εκείνος μέσω του οποίου όλοι μας πλησιάζουμε τον Ιεχωβά για λατρεία. Στη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας της ζωής του σαν ανθρώπου, ο Ιησούς τόνισε τη σπουδαιότητα αυτού του γεγονότος. Στα εδάφια Ματθαίος 23:8, 10 είπε: «Σεις όμως μη ονομασθήτε . . . καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός». Σήμερα, άσχετα με το πού μπορεί να βρίσκεται στον κόσμο ένα άτομο, αν ρωτούσε ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά, ‘Ποιος είναι ο αρχηγός σου;’ θα έπαιρνε την ίδια απάντηση: ‘Ο Κύριος Ιησούς Χριστός’.
16 Μόνο μέσω του Χριστού μπορούμε ευπρόσδεκτα να πλησιάσουμε τον Ιεχωβά για λατρεία. Γιατί; Επειδή όλοι μας γεννηθήκαμε στην αμαρτία, καταδικασμένοι σε θάνατο. Κανένας μας δε διαφέρει από τους άλλους στο ζήτημα αυτό. Ο μόνος τρόπος που γίναμε δεκτοί σαν δούλοι του Ιεχωβά, ήταν με βάση την πίστη μας στη θυσία του Ιησού Χριστού, και μόνο μέσω αυτού μπορούμε τώρα να πλησιάσουμε τον Ιεχωβά με προσευχή. Η εγκάρδια εκτίμηση του γεγονότος αυτού είναι ένας ζωτικός παράγων στην αληθινή λατρεία.—Ρωμαίους 3:23· Ιωάννης 14:6.
17. Πώς η στάση μας απέναντι στη Βασιλεία του Θεού μάς έκανε να ξεχωρίζουμε από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο αλλά μας ενώνει μαζί σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά;
17 Ο πέμπτος παράγων που μας ενώνει είναι ότι άσχετα με το πού ζούμε, αποβλέπουμε στη Βασιλεία του Θεού σαν τη μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα. (Ματθαίος 6:9, 10· Δανιήλ 2:44) Ο κλήρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν το έχει κάνει αυτό. Το αποτέλεσμα είναι να μπλέκονται στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου και στους πολέμους του. Σε άμεση αντίθεση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλες τις χώρες έχουν βάλει στην καρδιά τους το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός είπε ότι οι μαθητές του ‘δε θα ήταν μέρος του κόσμου’. (Ιωάννης 17:15, 16) Σε αρμονία με το Λόγο του Θεού, έχουμε μετατρέψει τα σπαθιά μας σε υνία και τις λόγχες μας σε δρέπανα. Δε σηκώνουμε ενάντια στο συνάνθρωπό μας σαρκικά όπλα, ούτε μαθαίνουμε πια τον πόλεμο. (Μιχαίας 4:3) Είμαστε σταθερά πεπεισμένοι ότι η μόνη λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας είναι η Βασιλεία του Θεού. Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε ενωμένοι με τους ομοπίστους μας Μάρτυρες σ’ όλο τον κόσμο, σε μια αληθινή διεθνή αδελφότητα.
18. Πώς η καρποφορία του πνεύματος του Θεού μάς ενώνει; Δώστε παραδείγματα.
18 Σαν έκτο παράγοντα στην ενότητά μας στρέφουμε την προσοχή στην καρποφορία που παράγει το άγιο πνεύμα του Θεού στη ζωή των λάτρεων του Ιεχωβά. Και τι ελκυστική καρποφορία είναι αυτή—το είδος εκείνο που καθιστά ευχάριστο το να είμαστε μαζί! Άσχετα με τους τομείς στους οποίους προσωπικά χρειάζεται να βελτιωθούμε, είναι αληθινό αυτό που είπε ο Ιησούς: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους».—Ιωάννης 13:35· Γαλάτας 5:22, 23.
19. Με ποιον ενωνόμαστε αν συμμετέχουμε στη Χριστιανική διακονία;
19 Εκτός απ’ όλα τα προηγούμενα υπάρχει και το εξής έβδομο σημείο: Όλοι μας σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουμε την ευθύνη να κηρύξουμε τα καλά νέα της Βασιλείας. Αυτή είναι μια ευθύνη, αλλά και προνόμιο επίσης. Όπως εξήγησε ο απόστολος Παύλος, με το να μετέχουμε στη Χριστιανική διακονία γινόμαστε συνεργάτες του Θεού. Ενώ ο ένας από μας μπορεί να φυτεύει και ο άλλος να ποτίζει, ο Ιεχωβά είναι Εκείνος που προκαλεί την αύξηση η οποία φέρνει καινούργιους μαθητές.—Ματθαίος 24:14· 1 Κορινθίους 3:6-9.
Σταθερά στο Πλευρό της Αληθινής Λατρείας
20. (α) Γιατί μερικοί οι οποίοι μπορεί να έρχονται στην Αίθουσα Βασιλείας δεν απολαμβάνουν πλήρως τις ευλογίες αυτής της ενωμένης λατρείας; (β) Γιατί είναι επείγον να πάρουν μια θετική στάση στο πλευρό του Ιεχωβά τώρα;
20 Καθώς αυτοί που πρόσφατα συνταυτίστηκαν με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά υιοθετούν προσωπικά αυτές τις αλήθειες, οι οποίες μας ενώνουν, και καθώς αυτοί εργάζονται σε αρμονία μ’ αυτές, κι αυτοί επίσης μπορούν να δοκιμάσουν τη χαρά που προέρχεται από τη συμμετοχή στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού. Μερικοί, ωστόσο, αρκούνται σε μια επιφανειακή γνώση της αλήθειας. Μαθαίνουν κάτι για τις ευλογίες της Βασιλείας του Θεού, αλλά δεν αφήνουν την αλήθεια να ριζώσει μέσα στην καρδιά τους. Τους αρέσει να είναι μαζί μας, αλλά δε θέλουν να πουν ότι θα ενεργούν πάντα σύμφωνα με τον τρόπο του Ιεχωβά. Από μερικές απόψεις, μοιάζουν με ορισμένους στις μέρες του προφήτη Ηλία, μ’ εκείνους στους οποίους ο Ηλίας είπε αποφασιστικά: «Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; εάν ο Κύριος ήναι Θεός, ακολουθείτε αυτόν· αλλ’ εάν ο Βάαλ, ακολουθείτε τούτον». (1 Βασιλέων 18:21) Όταν έρθει ο προσδιορισμένος καιρός του Ιεχωβά για να καταστρέψει το παρόν κακό σύστημα, δε θα καθυστερήσει. Δεν πρόκειται να αναβάλει αυτόν τον καιρό ή ν’ αλλάξει τους κανόνες του ώστε να βολέψουν κι εκείνους οι οποίοι εξακολουθούν ακόμη να μένουν προσκολλημένοι στον κόσμο, εκείνους οι οποίοι είναι τελείως απρόθυμοι να μάθουν για το θέλημα του Θεού και να το πράξουν. Πόσο σπουδαίο είναι, λοιπόν, για όλους εκείνους που δείχνουν ενδιαφέρον για την αλήθεια ν’ αναλάβουν θετική δράση τώρα για να δημιουργήσουν μια πραγματική και μόνιμη σχέση με τον Ιεχωβά!
21. Ποια πνευματική πρόοδο πρέπει να βοηθάμε τους Βιβλικούς σπουδαστές να κάνουν;
21 Η επιθυμία μας δεν είναι απλώς να μελετάμε στοιχειώδεις αλήθειες με τα άτομα τα οποία προχωρούν για το βάφτισμα, αλλά να τα βοηθάμε να αγωνίζονται προς τη Χριστιανική ωριμότητα. Αυτό περιλαμβάνει την καλλιέργεια μιας όρεξης για στερεή πνευματική τροφή. Χρειάζεται να μάθουν πώς ν’ απολαμβάνουν αυτήν την τροφή, ν’ αποκτούν δύναμη απ’ αυτή και να διακρίνουν πώς μπορεί να τους βοηθήσει για να παίρνουν σωστές προσωπικές αποφάσεις.—Εβραίους 5:12-14
22. Γιατί η διακονία μας είναι πραγματικά ένα μεγαλειώδες προνόμιο;
22 Τι μεγαλειώδες προνόμιο έχουμε που μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτό και να συνεργαζόμαστε σε αρμονία με τη διευθέτηση του Ιεχωβά για την ενοποίηση ανθρώπων απ’ όλα τα έθνη μέσω του Ιησού Χριστού! Ο μόνος αληθινός Θεός μάς έχει δώσει το θαυμάσιο προνόμιο να είμαστε μάρτυρες του αγίου του ονόματος Ιεχωβά. Ο αγαπητός του Γιος, ο οποίος τώρα κυβερνάει σαν Βασιλιάς, ήταν και είναι το υπόδειγμα μας στη λατρεία, η οποία μας δίνει τη δυνατότητα ν’ απολαμβάνουμε μια θερμή, στενή σχέση με τον Ιεχωβά και ενότητα μεταξύ μας. Ας συμμετέχουμε λοιπόν στο πλήρες στο να μεγαλύνουμε το όνομα του Ιεχωβά και στο να βοηθούμε κι άλλους να εκτιμήσουν το πώς μπορούν κι αυτοί επίσης ν’ απολαύσουν τις ευλογίες, οι οποίες ανήκουν αποκλειστικά σ’ εκείνους που είναι ενωμένοι στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού.
Ανασκόπηση
□ Σε ποιο βαθμό θα επιτευχθεί ενότητα λατρείας, και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για σας;
□ Πώς μπορούμε να δείξουμε ότι συμμεριζόμαστε τα αισθήματα που αναγράφονται στον Ψαλμό 86:11;
□ Ποιοι είναι μερικοί από τους ισχυρούς παράγοντες που μας ενώνουν;
□ Ποια περαιτέρω πρόοδο πρέπει να βοηθήσουμε τους σπουδαστές να κάνουν αφού μελετήσουν τις βασικές αλήθειες της Βίβλου;
[Εικόνα στη σελίδα 18]
‘Ιεχωβά, συ είσαι Θεός μόνος’