Οικοδομώντας μια Πετυχημένη Θετή Οικογένεια

ΤΗ ΜΕΡΑ του γάμου του ο Φέλιξ έγινε αυτόματα και γονέας. Η γυναίκα του είχε από τον προηγούμενο γάμο της μια εφτάχρονη κόρη. Καθώς αργότερα εκείνη τη μέρα περπατούσε μαζί με την καινούρια του προγονή, συγκλονίστηκε όταν την άκουσε να χρησιμοποιεί βρώμικη γλώσσα και με καλοσύνη τη διόρθωσε. Η πικρή της απάντηση τον άφησε άναυδο: «Κοίτα, δεν είσαι ο πατέρας μου!» Ο Φέλιξ, σαν Χριστιανός, ήθελε να οικοδομήσει μια οικογένεια που θα δόξαζε Εκείνον ‘στον οποίο οφείλει το όνομά της κάθε οικογένεια’. Τώρα, όμως, είχε μια αμυδρή εικόνα των έντονων συναισθημάτων τα οποία έπρεπε να αντιμετωπίσει στην καινούρια του θετή οικογένεια.—Εφεσίους 3:15.

Ενώ στο παρελθόν ο κύριος λόγος που ξαναπαντρευόταν κανείς και δημιουργούσε μια νέα ανάμικτη οικογένεια ήταν ο θάνατος του συντρόφου του, σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες» η ξαφνική αύξηση των διαζυγίων έχει οδηγήσει σε ρεκόρ αριθμούς θετών οικογενειών. (2 Τιμόθεον 3:1-5) Γιατί; Επειδή σχεδόν το 80 τα εκατό των διαζευγμένων ξαναπαντρεύονται—πολλοί με παιδιά. Επίσης, υπάρχουν οι γάμοι εκείνων που έχουν εξώγαμα παιδιά. Σύμφωνα με το Ίδρυμα Θετών Οικογενειών, το 1990 οι περισσότεροι στις Ηνωμένες Πολιτείες θα αποτελούν μέρος ενός δεύτερου γάμου παρά ενός πρώτου γάμου—κάνοντας τη θετή οικογένεια ένα από τα επικρατέστερα είδη σπιτικών! Αλλά η θετή οικογένεια έχει τα δικά της μοναδικά προβλήματα.

Μια Διαφορετική Κατάσταση

Ενώ στον πρώτο γάμο η κύρια πηγή των δυσκολιών είναι η ανωριμότητα των συντρόφων, στον καινούργιο γάμο η κύρια πηγή είναι το πώς θα ανατραφούν τα παιδιά. Για τον καινούργιο γονέα, είναι δύσκολο να κερδίσει την αγάπη και τον σεβασμό των παιδιών με τα οποία δεν έχει φυσικούς δεσμούς—τα οποία μπορεί να τον βλέπουν σαν παρείσακτο. Ο φυσικός γονέας πρέπει να μάθει να δείχνει αγάπη για τον καινούργιο του σύντροφο χωρίς να αποξενώνει τα δικά του ή τα δικά της παιδιά. Και όταν η θετή οικογένεια ενώνει παιδιά διαφορετικού φύλου ή όταν ο άντρας αναλαμβάνει την κηδεμονία μιας προγονής, χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια επειδή υπάρχει ο κίνδυνος της σεξουαλικής ανηθικότητας. Χαρακτηριστικά, το 25 τα εκατό των οικογενειών με προγόνια έχουν ανήθικες σεξουαλικές σχέσεις μέσα στο σπίτι τους.—1 Κορινθίους 6:9, 10.

Τα προγόνια, επίσης, αγωνίζονται συχνά με ένα φάσμα συναισθημάτων—απόρριψη, ζήλια, πικρία και συγκρούσεις για πιστότητα. Το τραύμα του διαζυγίου ή του θανάτου του ενός γονέα κάνει αυτήν την περαιτέρω προσαρμογή ακόμη πιο δύσκολη. Δυστυχώς, οι εκθέσεις δείχνουν ότι περισσότερες από τέσσερις στις δέκα ανάμικτες οικογένειες καταλήγουν στο διαζύγιο μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια. Ωστόσο, μπορεί να οικοδομηθεί μια πετυχημένη θετή οικογένεια. Πώς;

Βάση για το Χειρισμό των Προβλημάτων

«Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήση οίκον, εις μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν». (Ψαλμός 127:1) Το να ‘οικοδομήσει’ ο Ιεχωβά μια θετή οικογένεια σημαίνει να κατευθυνθούν οι προσπάθειες έτσι ώστε η οικογένεια να έχει την ευλογία του με το να βάζουν τις εντολές, τις αρχές και τις συμβουλές του πρώτα. «Το μόνο πράγμα που άλλαξε τα πράγματα για μας», εκμυστηρεύτηκε ο Φέλιξ, «ήταν η τοποθέτηση του Λόγου του Θεού μπροστά από τα συναισθήματα των άλλων μέσα στην οικογένεια. Απέφευγα να λέω στην προγονή μου τη δική μου γνώμη πάνω στα ζητήματα, αλλά με το να χρησιμοποιώ τη Βίβλο δημιουργήθηκε μια κοινή βάση μεταξύ μας». Χρησιμοποιούσε τη Βίβλο για ‘επανόρθωση’ και σαν βάση για το σπιτικό του. (2 Τιμόθεον 3:16) Όταν τα παιδιά βλέπουν ότι ακόμη και οι γονείς υπακούνε ‘στη συμβουλή του Ιεχωβά’, κατανοούν ότι οι σταθερές του αρχές και όχι απλώς οι ιδιοτροπίες ενός θετού γονέα κυβερνούν το σπίτι.—Παροιμίαι 19:21· 20:7.

Ένα ζευγάρι που ο καθένας έφερε τρία παιδιά στη νέα τους οικογένεια, πέτυχε επειδή «τα παιδιά προσπάθησαν πραγματικά να εφαρμόσουν τη Βίβλο». Όταν μεγάλωσαν, το ένα απ’ αυτά τα παιδιά έγραψε: «Όταν γίνεται ανάμιξη δύο οικογενειών, το μεγαλύτερο ζήτημα μπορεί εύκολα να γίνει μάλλον κοινωνικό στη φύση του παρά πνευματικό και αυτό γιατί η προσοχή στρέφεται απλώς στο πώς θα τα πας καλά με τους άλλους παρά στο να υπηρετήσεις τον Ιεχωβά σαν οικογενειακή μονάδα». Πολλές πετυχημένες Χριστιανικές θετές οικογένειες συμφωνούν ότι το κλειδί είναι να αγωνιστείς για μια καλή προσωπική σχέση με το Θεό προσπαθώντας σκληρά να ακολουθείς το Λόγο του.

Η Ανάγκη για Διάκριση

Σε λίγο διάστημα από τότε που ξαναπαντρεύτηκε η μητέρα της, η δωδεκάχρονη Μάρλα έγινε στασιαστική και μάλιστα έφευγε από το σπίτι αρκετές φορές. Οι γονείς της, ορθά απαιτούσαν την υπακοή της αλλά παρέβλεπαν τη συναισθηματική ρίζα του προβλήματος. «Η μητέρα μου και εγώ ήμαστε τόσο δεμένες», είπε η Μάρλα, «που αισθανόμαστε σαν αδελφές. Κοιμόμαστε μάλιστα μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Αλλά όταν ήρθε στο σπίτι ο πατριός μου, έχασα αυτή τη στενή σχέση. Σύντομα αισθάνθηκα πως δεν υπήρχε χώρος για μένα». Συχνά ο θετός γονέας δεν καταλαβαίνει πώς αυτός ή αυτή αντικαθιστά φαινομενικά το προγόνι στα αισθήματα του φυσικού γονέα και παραβλέπει τη συναισθηματική αναστάτωση που προξενεί αυτό. Τι χρειάζεται;

«Διά της συνέσεως [διορατικότητας, ΜΝΚ]», λένε οι Παροιμίες 24:3, ένα σπιτικό «στερεώνεται». Η διορατικότητα βλέπει πέρα από τις πράξεις ή τα λόγια το γιατί γίνονται ή λέγονται αυτά. Για παράδειγμα, ένα προγόνι μπορεί να φαίνεται ότι μένει σε απόσταση. Αλλά γιατί; Δεν θα μπορούσε αυτό να οφείλεται στη σύγκρουση της αφοσίωσής του που περιλαμβάνει τα συναισθήματά του ή τα συναισθήματά της για τον γονέα που έφυγε; Η ερευνήτρια Ελίζαμπεθ Αϊνστάιν, που είναι η ίδια μητριά, έγραψε στο βιβλίο της Η Θετή Οικογένεια: «Ο πραγματικός γονέας ενός παιδιού ποτέ δεν μπορεί να αντικατασταθεί—ποτέ. Ακόμη και ένας γονέας που είναι νεκρός ή ένας που έχει εγκαταλείψει τα παιδιά του διατηρεί σπουδαίο μέρος στη ζωή των παιδιών. Όπως έμαθα μόλις πρόσφατα, το μυστικό για έναν θετό γονέα είναι να μην κολακεύει τα παιδιά για να τους αποσπάσει την αφοσίωσή τους από τους γονείς τους». Λέει «ότι αυτός είναι ο πιο πιθανός δρόμος για να φτάσετε στην καρδιά των προγονιών σας». Διακρίνοντάς το αυτό, ο Χριστιανός θετός γονέας προσπαθεί να μην αναμένει «άμεση αγάπη» ούτε να αισθάνεται προσωπικά απορριμμένος όταν δεν τον βλέπουν φιλικά. Αλλά αυτό δεν είναι εύκολο.

«Δεν αισθάνομαι από κανέναν απορριμμένη εκτός από την κόρη του άντρα μου», είπε θρηνώντας μια μητριά. «Η απόρριψη από την Έμυ μετατρέπει μια ηλιόλουστη μέρα σε σκοτεινή, μια πλήρη καρδιά σε άδεια». Και πρόσθεσε: «Ενδιαφέρομαι για την Έμυ. Θέλω να πετύχω σαν μητριά». Όπως είναι ευνόητο μια τέτοια απόρριψη πληγώνει. Όμως, η Βίβλος συμβουλεύει: «Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων». (Εκκλησιαστής 7:9) Αν κάποιος είναι ευαίσθητος—προσβάλλεται εύκολα—και τρέφει πικρία «εν τω κόλπω», πιθανόν αυτό να οδηγήσει σε απερίσκεπτα λόγια και πράξεις.

Πώς όμως η διορατικότητα λειτουργεί στην πράξη; Όταν η νέα προγονή τού Φέλιξ καταφέρθηκε με δριμύ τρόπο εναντίον του, αυτός θυμήθηκε ότι το κορίτσι είχε ιδιαίτερα συνδεθεί με τον πεθαμένο πατέρα της. «Έχεις δίκιο, εγώ δεν είμαι ο πατέρας σου, αλλά θα ήθελα να είμαι ένας φίλος, καθώς επίσης και πνευματικός σου αδελφός», ήταν η διακριτική του απάντηση. Έτσι να είστε «σοφός την καρδίαν», αλλά ταυτόχρονα να καλλιεργείτε τον εαυτό σας για να μην είναι ‘ευερέθιστος’!—Παροιμίαι 16:21· 14:1.

Η έλλειψη εξοικείωσης μέσα σε μια θετή οικογένεια συχνά οδηγεί σ’ αυτό που η Βίβλος αποκαλεί «αυθάδεια [αλαζονεία, ΜΝΚ]», δηλαδή, ‘ισχυρογνώμονα διαγωγή’ ή ‘σε απαιτήσεις που είναι τελείως αδικαιολόγητες και πιέζουν αδιάλλακτα’, όπως δίνει τον ορισμό ένα Εβραϊκό λεξικό. Αυτός ο εγωκεντρισμός προκαλεί έναν αγώνα. (Παροιμίαι 13:10) «Μολονότι ήταν πολύ δύσκολο να το κάνω, προσπάθησα να πάψω να σκέφτομαι μόνο τα δικά μου συναισθήματα», ομολόγησε μια προγονή. «Όταν το έκανα αυτό, μπορούσα να διακρίνω τα αισθήματα του άλλου και να μπαίνω στη θέση του. Βέβαια εξακολουθείς να έχεις αισθήματα, αλλά αναπτύσσεις αισθήματα που περιλαμβάνουν και το άλλο άτομο».

Για να αναπτυχθούν τέτοια τρυφερά αισθήματα για τους άλλους θα πρέπει μια θετή οικογένεια να επικοινωνεί μεταξύ της! Το εδάφιο Παροιμίες 13:10 προσθέτει: «Η δε σοφία είναι μετά των δεχομένων συμβουλάς [μ’ αυτούς που συμβουλεύονται αλλήλους, ΜΝΚ]». Οι τακτικές οικογενειακές συζητήσεις—το ότι ‘συμβουλεύονται αλλήλους’—μπορούν να εξομαλύνουν τα προβλήματα και να δημιουργήσουν οικογενειακή ενότητα. Οι γονείς, ωστόσο, πρέπει να είναι ενωμένοι στον τρόπο σκέψης στη διάρκεια αυτών των συζητήσεων. Με τον καιρό, η επιμονή να γίνονται τέτοιες συζητήσεις συνήθως φέρνει καλά αποτελέσματα. Παρατηρήστε κι άλλες βοηθητικές υποδείξεις στη σελίδα 26.—1 Πέτρου 3:8.

Με το να ‘συμβουλεύονται αλλήλους’ μπορούν να χειριστούν συνετά ακόμη και την πιθανότητα σεξουαλικού σφάλματος. Μερικοί γονείς έχουν μιλήσει ξεκάθαρα στα παιδιά τους προτού οι ίδιοι ξαναπαντρευτούν και εξέτασαν πράγματα όπως πώς πρέπει να ντύνονται τα κορίτσια ή να φέρονται στον θετό πατέρα και στα ετεροθαλή αδέλφια. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, χρειάζεται να γίνονται συχνά κι άλλες συζητήσεις, παίρνοντας οι γονείς την πρωτοβουλία, επειδή τα παιδιά μπορεί από ντροπή να διστάζουν.

Όταν Χρειάζεται Διαπαιδαγώγηση

Χωρίς αμφιβολία το πιο λεπτό ζήτημα στην οικοδόμηση μιας θετής οικογένειας είναι ο τρόπος χειρισμού της διαπαιδαγώγησης. Επειδή «η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας» ενός παιδιού—περιλαμβανομένου και του προγονιού—η διαπαιδαγώγηση με συνέπεια είναι ζωτική. (Παροιμίαι 22:15· 13:1) Μια Χριστιανή διαπίστωσε ότι η προγονή της είχε ζήσει μια ζωή χωρίς περιορισμούς. «Ήμουν πολύ προσεκτική για να μην παραβώ την διευθέτηση της αρχηγίας», είπε η Πατ, της οποίας η προγονή τελικά έγινε μια από τις καλύτερες φίλες της. «Ήμουν πάντα πρόθυμη να της εξηγήσω το γιατί, να μιλάω και να εξετάζω μαζί της τα πράγματα, αλλά δεν λύγιζα αν δεν της άρεσαν. Ήμουν πολύ σταθερή στις διευθετήσεις του Ιεχωβά».

«Βασικά, η διαπαιδαγώγηση αποδίδει», αναφέρουν οι σύμβουλοι για θετές οικογένειες Δρ Έμιλυ και Τζων Βίσερ, «μόνο όταν το άτομο που λαβαίνει τη διαπαιδαγώγηση ενδιαφέρεται για τις αντιδράσεις του ατόμου που δίνει τη διαπαιδαγώγηση και τη σχέση του μαζί του». Μέχρις ότου αναπτυχθεί αυτός ο δεσμός, μερικοί έχουν αφήσει τον πραγματικό γονέα να είναι ο κύριος παιδαγωγός. Φυσικά ο θετός πατέρας παραμένει κεφαλή του σπιτιού, αλλά συζητώντας καθαρά με τη σύζυγό του τους λόγους για τους οποίους χρειάζεται η διαπαιδαγώγηση θα μπορούσε να αφήσει εκείνη στην πραγματικότητα να την εφαρμόσει. Κατά τη Γραφή, και οι δυο γονείς μπορούν να βάζουν πειθαρχικούς ‘νόμους’. (Παροιμίαι 1:8· 6:20· 31:1) Επειδή κάθε θετή οικογένεια διαφέρει, δεν υπάρχουν άκαμπτοι κανόνες για το πώς να δίνεται η διαπαιδαγώγηση. Ωστόσο, ο θετός γονέας πρέπει ‘να διορθώνει σύμφωνα μ’ αυτό που είναι σωστό’, να μην αντιδράει υπερβολικά και να μην εξοργίζει το παιδί με το να αναμένει πάρα πολλές αλλαγές πολύ σύντομα. (Ησαΐας 28:26-29· Κολοσσαείς 3:21) Από την άλλη μεριά, τα θετά παιδιά πρέπει να δέχονται τη διαπαιδαγώγηση. Η Εσθήρ των Βιβλικών χρόνων υπάκουε με εκτίμηση στον κηδεμόνα της ή θετό πατέρα της Μαροδοχαίο ο οποίος τη μεγάλωσε αφού πέθαναν οι γονείς της. Η διαπαιδαγώγησή του τη βοήθησε να γίνει μια υπέροχη γυναίκα.—Εσθήρ 2:7, 15,20.

Μερικές φορές η διαπαιδαγώγηση που κάνει ο θετός πατέρας υπονομεύεται από την εύνοια που δείχνει ο γαμήλιος σύντροφος στο φυσικό του παιδί και δεν επιβάλλει αυτή τη διαπαιδαγώγηση. Μια Χριστιανή μητέρα με τρία παιδιά, η οποία ξαναπαντρεύτηκε, είπε: «Νιώθεις σαν να πιέζεσαι ανάμεσα σε δύο άτομα που αγαπάς πάρα πολύ». Ποτέ μην ξεχνάτε ότι η σχέση σας με τον γαμήλιο σύντροφό σας έρχεται πρώτη. Αν και μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι οδυνηρό, προσπαθήστε να εμποδίσετε τη φυσική στοργή να μπει ανάμεσά σας. Ο Αβραάμ συνετά δεν άφησε κανένα άλλο μέλος του σπιτικού να καταστρέψει τη σχέση του με τη σύζυγό του τη Σάρρα ή να γίνει εμπόδιο στην εκτέλεση του θείου θελήματος.—Γένεσις 16:1-6· 21:8-14.

Αν και μπορεί κάποιος να μην μπορεί να νιώσει το ίδιο για ένα θετό παιδί όπως για ένα φυσικό, και στα δυο πρέπει να φέρεται δίκαια. Μια βασική αρχή για τη λήψη αποφάσεων είναι: «Να μην έχετε ευνοούμενους». (1 Τιμόθεον 5:21, Φίλλιπς) Είναι εύκολο να δικαιολογήσουμε τα σφάλματα ενός φυσικού παιδιού και να μεγαλοποιήσουμε τα σφάλματα ενός θετού παιδιού. Είναι καλύτερο να συζητάνε ο σύζυγος και η σύζυγος ιδιαίτερα οποιεσδήποτε διαφωνίες σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση, να φτάνουν σε κάποιο συμπέρασμα και έπειτα να παρουσιάζουν ενωμένο μέτωπο στα παιδιά. Αφού μεγάλωσε σε μια πετυχημένη θετή οικογένεια με παιδιά από προηγούμενους γάμους και των δυο, η Αλέζια, 19 χρόνων τώρα, θυμάται: «Ένα σπουδαίο πράγμα ήταν πως οι γονείς μου ήταν συνεπείς με τη διαπαιδαγώγηση. Ξέραμε ότι άσχετα με το τίνος γιος ή κόρη ήμαστε θα μας τιμωρούσαν για τα λάθη μας. Οι κανόνες τους ή οι προσδοκίες τους ήταν πάντοτε οι ίδιες».

Να Είστε Υπομονετικοί—Απαιτείται Χρόνος

«Κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού· καλήτερος ο μακρόθυμος παρά τον υψηλόφρονα». (Εκκλησιαστής 7:8) Ενώ πολλοί παραιτούνται στη διάρκεια των αδέξιων αρχικών σταδίων, εκείνοι που επιμένουν συνήθως διαπιστώνουν ότι η οικογένεια αρχίζει να λύνει τα προβλήματά της. «Οι ερευνητές λένε ότι χρειάζονται τέσσερα με εφτά χρόνια για να γίνει μια καινούργια θετή οικογένεια σταθερή, να αναπτύξει μια αίσθηση ‘ενότητας’», ανέφερε η αυθεντία Ελίζαμπεθ Αϊνστάιν. Η εφαρμογή Βιβλικών αρχών μπορεί να συντομεύσει αυτή την περίοδο της προσαρμογής· παρ’ όλα αυτά, επιβάλλεται να είναι κανείς μακρόθυμος!

Ένας αλαζόνας ή εγωιστής [άντρας ή γυναίκα] ο οποίος μπορεί να νομίζει ότι ξέρει πώς ακριβώς πρέπει να λειτουργήσει η οικογένεια, και περιμένει άμεσες αλλαγές «διεγείρει έριδας». Οι διάφοροι τύποι οικογενειακής ζωής και οι ισχυρές απόψεις που ενισχύονται με τις συνήθειες των ετών δεν αλλάζουν γρήγορα. Με σύνεση μην ‘εμπιστεύεστε στη δική σας ευστροφία πνεύματος’ ή στις ξαφνικές παρορμήσεις, αλλά με μετριοφροσύνη βασιστείτε στην κατεύθυνση και τη βοήθεια του Ιεχωβά.—Παροιμίαι 28:25, 26.

Οι Αμοιβές της Επιτυχίας

Η γνώση, οι επιδεξιότητες και η πείρα των μελών μιας θετής οικογένειας μπορούν να εμπλουτιστούν από το παρελθόν που έχει κάθε μέλος τής οικογένειας. Μια Χριστιανή μητέρα είπε για τη θετή της κόρη: «Η Βαλερί πρόσθεσε ποικιλία στην οικογένειά μας. Είχε έναν διαφορετικό τρόπο να βλέπει τα πράγματα ο οποίος μερικές φορές διεύρυνε τις απόψεις μας». Το να συνδεθείτε με ένα παιδί που είναι βιολογικά δικό σας είναι ένα πράγμα, αλλά το να δημιουργήσετε μια στενή επαφή εκεί που δεν υπάρχει φυσική στοργή—όταν το παιδί αυτό μπορεί να καταφέρεται εναντίον σας—περιγράφεται από πολλούς ευτυχισμένους θετούς γονείς σαν «ιδιαίτερο δώρο».

Μολονότι τα προβλήματα είναι τρομερά, όταν μπορεί κανείς να τα λύσει, αυτό θερμαίνει την καρδιά. Μια τέτοια σκληρή δοκιμασία μπορεί να ενισχύσει σπουδαίες πνευματικές ιδιότητες όπως είναι η υπομονή, η κατανόηση, το να μπαίνεις στη θέση του άλλου και η αυτοθυσία. «Έμαθα πώς να χειρίζομαι διάφορες καταστάσεις όσο μπορούσα καλύτερα και τα υπόλοιπα τα άφηνα στον Ιεχωβά», είπε η Λουίζα αφού ανέθρεψε τρία θετά παιδιά. «Αυτό ήταν ένα πολύ σπουδαίο μάθημα. Με βοήθησε να γίνω καλύτερο πνευματικό πρόσωπο. Καταλαβαίνετε ότι αν υπηρετείτε τον Ιεχωβά δεν βαστάζετε μόνος σας το καθετί».

Η αμοιβή τού να βλέπεις την οικογένειά σου να δοξάζει το Θεό κάνει την προσπάθεια να αξίζει. Όταν ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε στο γιο του πώς να οικοδομήσει ένα ναό προς αίνο του Ιεχωβά, του έδωσε επίσης αυτό που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι το κλειδί για την οικοδόμηση μιας πετυχημένης θετής οικογένειας. Είπε: «Ο Κύριος έστω μετά σου . . . μόνον ο Κύριος να σοι δώση σοφίαν και σύνεσιν και . . . να φυλάττης τον νόμον Κυρίου του Θεού σου. Τότε θέλεις ευοδωθή».—1 Χρονικών 22:11-13.

[Πλαίσιο στη σελίδα 26]

ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

(1) Βρείτε κατάλληλη ώρα και μέρος για να συζητάτε τακτικά τα συναισθήματά σας.

(2) Όλοι πρέπει να προσπαθούν να μιλάνε από την καρδιά τους και να εκφράζουν οποιοδήποτε παράπονο ή συναισθηματική βλάβη. Δηλώστε σαφώς ότι υπολογίζονται τα αισθήματα κάθε μέλους.—Ιώβ 33:3

(3) Προσπαθείτε να παρουσιάζετε τα λόγια σαν εκφράσεις συναισθημάτων μάλλον παρά σαν κατηγορίες. Π.χ., «Όταν ήρθα στο σπίτι ένιωσα λύπη και θυμό βλέποντας ότι κανένας δεν έπλυνε τα πιάτα», αντί «Κανένας δεν ενδιαφέρεται εδώ. Όλοι είστε πραγματικά ιδιοτελείς και χωρίς αίσθημα ευθύνης».—Κολοσσαείς 4:6.

(4) Να είστε φιλάγαθοι ο ένας στον άλλον και να προσπαθείτε να μπαίνετε στη θέση του άλλου κατανοώντας τα συναισθήματά του.—Εφεσίους 4:31, 32.

(5) Επεξεργαστείτε πρακτικές και λογικές λύσεις λαβαίνοντας υπόψη οποιεσδήποτε Γραφικές αρχές περιλαμβάνονται.

(6) Τελειώστε μια συζήτηση με θετικά, ενθαρρυντικά σχόλια που βοηθάνε στο να αναπτυχθεί οικογενειακή θέρμη και δίνουν σε κάθε μέλος μια αίσθηση αξίας.—Εφεσίους 4:29.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Οι γονείς που ανταλλάσσουν σκέψεις μεταξύ τους συχνά αποφεύγουν προβλήματα σχετικά με τα θετά παιδιά.