Όρασις του «Καιρού του Τέλους» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Όρασις του «Καιρού του Τέλους»

1. Πόσο μακρός είναι ο «καιρός του τέλους», και γιατί εδόθη η εντολή να «σφραγισθή το βιβλίον» έως τότε;

«ΔΙΟΤΙ η όρασις ανήκει εις τον καιρόν του τέλους.» (Δανιήλ 8:17, Α.Σ.Μ.) Αυτός ο «καιρός του τέλους» καλύπτει μια περίοδο πολλών ετών, των ετών μιας γενεάς, και μπορεί να λάβη υπόστασι μόνο όταν εκπνέουν οι καιροί των Εθνών και όταν η βασιλεία του Μεσσίου είναι έτοιμη να αναλάβη τη διακυβέρνησι της γης. Ένας βέβαιος καιρός είχε ορισθή, για να επέλθη κατ’ αυτόν το πλήρες τέλος των μεγάλων εθνών που κυριαρχούν τώρα επάνω στη γη, και ο καιρός αυτός άρχισε το 1914 μ.Χ. και θα τερματισθή με την κραταιή μάχη του Αρμαγεδδώνος. «Σφράγισον την αναγραφήν μέχρι της ωρισμένης περιόδου.» (Φ. Φέντον) Ναι, ο καιρός γι’ αυτή την περίοδο είναι ωρισμένος, αλλά έως τώρα ο Ιεχωβά δεν έχει αποκαλύψει την πραγματική ημέρα ή το έτος του τέλους της στον πιστό του λαό, αυτός, όμως, τα γνωρίζει. Κατά τη διάρκεια αυτής της ωρισμένης περιόδου, ίσης προς το μήκος μιας γενεάς, θα συμβούν καταπληκτικά θαύματα. Πράγματι, η όλη πορεία των ανθρωπίνων γεγονότων θα αλλάξη, σε ό,τι αφορά το σύστημα πραγμάτων, τη διακυβέρνησι των εθνών και τους τρόπους διαβιώσεως. Νέα συστήματα πραγμάτων θα εισαχθούν, που θα οδηγήσουν τελικά σε ειρήνη, χαρά, υγεία και αιώνια ζωή. Ο Ιεχωβά θα γίνη γνωστός στο λαό του και ‘οι αίνοι του θα ψάλλωνται από ανατολών ηλίου έως δυσμών’. Απελευθέρωσις στην πληρέστατη έννοια θα είναι η ευλογημένη μερίδα εκείνων που λατρεύουν και ευλογούν τον Θεόν του Δανιήλ. Ο Ιεχωβά, ο Κριτής όλης της γης και του ουρανού, θα πραγματοποιήση την ευδοκία του.

2. Γιατί ο καιρός αυτός είναι ο μεστότερος από γεγονότα σε όλη την ιστορία, και με ποιο αποτέλεσμα στον ουρανό και στη γη;

² Η προφητεία του Δανιήλ αποκαλύπτει πώς, κατά τη διάρκεια του «καιρού του τέλους», η κυριαρχία θα αφηρείτο από τις δυνάμεις που κυβερνούν τώρα, αόρατες και ορατές, και θα εδίδετο στον Μεσσίαν τον Άρχοντα, ο οποίος είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και στους αγίους του Υψίστου Θεού. Ο καιρός γι’ αυτή τη μεταβίβασι εξουσίας έχει πραγματικά έλθει και το όνομα του Ιεχωβά πρέπει τώρα να υψωθή. Δεν θα μπορούσε να υπάρξη μεστότερος από γεγονότα καιρός στην ιστορία του κόσμου. Είναι αληθινά συγκινητικό να ζη κανείς και να μαρτυρή την παρέλευσι με μεγάλο θόρυβο του παλαιού συστήματος πραγμάτων και την εγκαινίασι του νέου και καλυτέρου συστήματος πραγμάτων. Ναι, αυτό είναι το μέγιστο γεγονός της γης, διότι ο καιρός έχει έλθει επί τέλους να τεθή σε λειτουργία η βασιλεία του Ιεχωβά Θεού μέσω του Χριστού τού Βασιλέως όλων των βασιλέων. Ο κολοφών των αιώνων έφθασε, η μεγαλοπρεπέστερη, η ενδοξότερη ημέρα έχει χαράξει. Ο ουρανός ευφραίνεται, η γη χαίρει, και εκατομμύρια ανθρώπων ψάλλουν δυνατά από άδολη αγαλλίασι, αινώντας τον Ιεχωβά τον Δημιουργόν, διότι είναι άξιος. «Και έψαλλον την ωδήν Μωυσέως του δούλου του Θεού, και την ωδήν του Αρνίου, λέγοντες, Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] Θεέ Παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθινοί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.], και δοξάσει το όνομά σου; διότι είσαι μόνος όσιος.»—Αποκάλυψις 15:3, 4.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙ ΑΡΧΙΖΕΙ

3, 4. Τι θα μας βοηθήση να εκτιμήσωμε πραγματικά την προφητεία του Δανιήλ; και ποια είναι η εξέχουσα αιτία για παγγήινον αίνο;

³ Ο καιρός για την απελευθέρωσι των τέκνων της οργανώσεως του Θεού Σιών από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία είναι όταν ο Ιεχωβά Θεός αρχίζη να κυβερνά ως Βασιλεύς. Και πρέπει να συσχετίσωμε τη διακυβέρνησι της Βασιλείας μ’ αυτή τη μεγάλη απελευθέρωσι για να εκτιμήσωμε πραγματικά την προφητεία του Δανιήλ, που σημειώνει σαφώς τον καιρό για μας. Είναι ένας καιρός μεγάλης αγαλλιάσεως, διότι οι αιχμάλωτοι ελευθερώνονται, τα διασκορπισμένα πνευματικά τέκνα επιστρέφουν στην πνευματική Σιών, έρχονται πραγματικά στον οίκο τους. Και γιατί να μην είναι ένας καιρός μεγάλης ευφροσύνης! Ακόμη και τα κοσμικά έθνη μήπως δεν ψάλλουν δυνατά και κροτούν τα χέρια τους και σχεδόν κάνουν την ίδια την ατμόσφαιρα να αλαλάζη ευτυχία όταν οι στρατοί των επιστρέφουν από τον πόλεμο, και όταν οι αιχμάλωτοι του πολέμου επιστρέφουν στη χώρα των, στις πόλεις των, στα σπίτια των και στους αγαπητούς των; Πόσο, λοιπόν, πολύ περισσότερο θα έπρεπε η Σιών να ευφραίνεται όταν ο νικητής Αρχηγός της προελαύνη θριαμβευτικά, και όταν οι αιχμάλωτοι ελευθερώνονται και το Σημείο σηκώνεται ψηλά οδηγώντας τους πάλι στην πόλι του Θεού, στον «οίκον» των; Η ημέρα όλων των ημερών είναι παρούσα. Ο ψαλμωδός, διευθυνόμενος από το άγιο πνεύμα του Θεού, εξέφερε πολλές εκφράσεις αγαλλιάσεως σχετικά με τον καιρό που ο Ιεχωβά θα κυβερνούσε ως Βασιλεύς. «Εν εκείνη τη ημέρα» όλα όσα ζουν θα ευφραίνονταν. Σχετικά με τούτο αξίζει να διαθέσωμε μέρος του χρόνου μας για να διαβάσωμε πολλούς απ’ αυτούς τους ψαλμούς, ιδιαίτερα τους Ψαλμούς 93ον έως 100όν. Παραθέτομε εδώ λίγες εκφράσεις: «Ο Ιεχωβά βασιλεύει· μεγαλοπρέπειαν είναι ενδεδυμένος· ενδεδυμένος είναι ο Ιεχωβά δύναμιν, και περιεζωσμένος· και την οικουμένην εστερέωσεν, ώστε δεν θέλει σαλευθή.» «Δεύτε, ας αγαλλιασθώμεν εις τον Ιεχωβά· ας αλαλάξωμεν εις το φρούριον της σωτηρίας ημών. Ας προφθάσωμεν ενώπιον αυτού μετά δοξολογίας· . . . Θεός μέγας είναι ο Ιεχωβά, και Βασιλεύς μέγας υπέρ πάντας τους θεούς.» «Ο Γιαχβέ έγινε βασιλεύς. Ας τρέμωσιν οι λαοί· είναι ενθρονισμένος επί των χερουβείμ, ας σεισθή η γη. Ο Γιαχβέ είναι μέγας εν Σιών, και επί πάντας τους λαούς είναι υψηλός. Ας δοξολογώσι το όνομά του—μέγα και φοβερόν.»—Ψαλμός 93ος 1 και 95ος 1-3, Α.Σ.Μ.· Ψαλμός 99ος 1-3, Μ.Ι.Ρ.

⁴ Ολόκληρο το σύμπαν επιδεικνύει τη μεγαλειότητα του Ιεχωβά, αλλά αυτό γίνεται ιδιαιτέρως στο αγιαστήριο της Σιών. Η γλώσσα των ψαλμών φαίνεται να εξαντλήται σε χαρούμενες εκφράσεις αγαλλιάσεως. Είναι σαν να έλεγε ο ψαλμωδός, ‘Ξεσπάστε σε άσμα και μουσική!’ Για ν’ αντιληφθούμε τη σημασία, το νόημα, τη χαρά, το σκοπό που βρίσκεται πίσω από τα εμπνευσμένα προφητικά λόγια, δεν πρέπει να τα διαβάσωμε μονότονα, ή όπως ένας θα διάβαζε μια εφημερίδα. Όχι, διότι πάλλονται από ζωή, έντασι, ευγνωμοσύνη και θέρμη με την κατανόησι ότι η από πολύν καιρό υποσχεμένη ημέρα της απελευθερώσεως από όλη την πονηρία και όλα τα πονηρά πρόσωπα έχει έλθει, διότι ‘ο Ιεχωβά έγινε Βασιλεύς’.

5. Για τον λαό του Θεού στην εποχή του Δανιήλ ποια ήσαν τα επείγοντα ερωτήματα της ώρας καθώς φανερώνεται από την προσευχή του Δανιήλ;

⁵ Στη διάρκεια της προφητικής σταδιοδρομίας του Δανιήλ, ο λαός του Θεού βρισκόταν στην 70ετή περίοδο της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ, οι δε οράσεις, τα θαυμάσια και οι προφητείες ελαμβάνοντο από τον Δανιήλ στη γη της εξορίας. Ποθούσε και λαχταρούσε για την επιστροφή στην Ιερουσαλήμ όπου ο Ιεχωβά θα ήταν Βασιλεύς και τα τέκνα της Σιών θα μπορούσαν να τον λατρεύουν με καθαρότητα και χωρίς τις μολυντικές Βαβυλωνιακές επιρροές και τη δουλεία. Πότε θα ερχόταν η επιστροφή; και πώς; ήσαν τα μεγάλα ερωτήματα. Ο Δανιήλ εκζητούσε τον Ιεχωβά με προσευχή και ικεσία για να εύρη τις απαντήσεις, και γι’ αυτή την αιτία ήταν πολύ αγαπητός. «Τώρα λοιπόν εισάκουσον, Θεέ ημών, την προσευχήν του δούλου σου, και τας δεήσεις αυτού, και επίλαμψον το πρόσωπόν σου, ένεκεν του Κυρίου, επί το ηρημωμένον αγιαστήριόν σου. Κλίνον, Θεέ μου, το ωτίον σου, και άκουσον· άνοιξον τους οφθαλμούς σου, και ιδέ τας ερημώσεις ημών, και την πόλιν επί την οποίαν εκλήθη το όνομά σου· διότι ημείς δεν προσφέρομεν τας ικεσίας ημών ενώπιόν σου δια τας δικαιοσύνας ημών, αλλά δια τους πολλούς οικτιρμούς σου. Κύριε, εισάκουσον· Κύριε, συγχώρησον· Κύριε, ακροάσθητι, και κάμε· μη χρονίσης, ένεκέν σου, Θεέ μου· διότι το όνομά σου εκλήθη επί την πόλιν σου, και επί τον λαόν σου.»—Δανιήλ 9:17-19.

6. Ποιο θαυμαστό μέσον επικοινωνίας μεταξύ ουρανού και γης πρέπει να σημειωθή στη μικρογραφική εκπλήρωσι της απελευθερώσεως;

⁶ Μ’ ένα μικρογραφικό τρόπο πολλές προφητείες έλαβαν μερική εκπλήρωσι όταν ο Ισραήλ επέστρεψε μετά την 70-ετή ερήμωσι. Χιλιάδες έκαμαν το μακρό τους ταξίδι επιστρέφοντας μέσα από τους ανώμαλους δρόμους από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ, και μέσα σε πολύ ταραχώδεις καιρούς ανοικοδόμησαν την πόλι και το ναό και επεσκεύασαν τα τείχη που είχαν καταπέσει. Ο Ιεχωβά κατηύθυνε και ευλόγησε αυτή την επιστροφή. Έδωσε ακόμη αποκαλυπτική πληροφορία για την παρηγορία του Δανιήλ μέσω ενός από τους αγγέλους του. «Εν τη αρχή των ικεσιών σου εξήλθεν η προσταγή, και εγώ ήλθον να δείξω τούτο εις σε· διότι είσαι σφόδρα αγαπητός· δια τούτο εννόησον τον λόγον, και κατάλαβε την οπτασίαν.» (Δανιήλ 9:23) Είναι συγκινητικό να μάθη κανείς πώς ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί μερικούς από τους αγγέλους του. «Και ήκουσα φωνήν ανθρώπου εν μέσω του Ουλαΐ, ήτις έκραξε και είπε, Γαβριήλ, κάμε τον άνθρωπον τούτον να εννοήση την όρασιν.» (Δανιήλ 8:16) Αυτός ο ίδιος Γαβριήλ είχε προσδιορισθή για να εκφράση τον σκοπόν του Ιεχωβά σχετικά με τη γέννησι του Υιού του Θεού, στη Μαρία. «Εν δε τω μηνί τω έκτω, απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ονομαζομένην Ναζαρέτ, προς παρθένον ηρραβωνισμένην με άνδρα ονομαζόμενον Ιωσήφ, εξ οίκου Δαβίδ· και το όνομα της παρθένου, Μαριάμ.» (Λουκάς 1:26, 27) Αληθινά αυτή η χρήσις αγγελικών αγγελιαφόρων για να συνδέουν τη γη και τον ουρανό, αποτελούσε ένα θαυμαστό μέσον επικοινωνίας.

7. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι σήμερα επίσης είναι σε λειτουργία μια τέτοια θαυμαστή μέθοδος επικοινωνίας;

⁷ Είναι επίσης γεγονός ότι σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες οι άγγελοι χρησιμοποιούνται αοράτως να φροντίζουν για την ίδια ιερή υπηρεσία. «Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου.» (Ψαλμός 91ος 11) Πόσο ωραία αυτό εξεικονίζεται για μας στο όνειρο που εδόθη στον Ιακώβ τον εκλεκτόν δούλον του Θεού. «Και είδεν ενύπνιον, και ιδού, κλίμαξ εστηριγμένη εις την γην, της οποίας η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανόν· και ιδού, οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ’ αυτής. Και ιδού, ο Ιεχωβά ίστατο επάνωθεν αυτής και είπεν, Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκ· την γην, επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν, και εις το σπέρμα σου.» (Γένεσις 28:12, 13, Α.Σ.Μ.) Και ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε ότι ο Ναθαναήλ θα έβλεπε κάτι όμοιο. «Και λέγει προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Από του νυν θέλετε ιδεί τον ουρανόν ανεωγμένον, και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον Υιόν του ανθρώπου.» (Ιωάννης 1:51) Ναι, ο Ιεχωβά έδωσε εντολή στους αγγέλους να υπακούουν στις διαταγές του Βασιλέως σ’ εκείνες τις μέρες, και το ίδιο, επίσης, τώρα: «Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην λέγει “Και ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του Θεού.” Και περί μεν των αγγέλων λέγει, “Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα”.»—Εβραίους 1:6, 7.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΕΤΕΛΕΙΩΣΑΝ

8. Πώς προσδιορίζομε τον καιρό της τελείας εκπληρώσεως της οράσεως;

⁸ Η μεγάλη απελευθέρωσις για την οποίαν εδίδετο υπόσχεσις επί χιλιάδες χρόνια, αρχίζει όταν οι «καιροί των Εθνών» τελειώνουν, πράγμα που συνέβη το 1914 μ.Χ. Ισχυρά βασίλεια των Εθνών εκυβέρνησαν τη γη και τον λαόν του Θεού από το 607 π.Χ., καθώς είχε δηλωθή στον βασιλέα του Ισραήλ: «Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών του Ισραήλ, του οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας, ούτω λέγει Κύριος ο Ιεχωβά· Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή, και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» (Ιεζεκιήλ 21:25-27, Α.Σ.Μ.) Η έκτασις αυτής της χρονικής περιόδου είναι 2.520 χρόνια, από το 607 π.Χ. έως το 1914 μ.Χ. Σε όλους αυτούς τους πολλούς αιώνες το έθνος του Θεού δεν είχε ποτέ βασιλέα από τη γραμμή του Δαβίδ που να κυβερνά στο θρόνο, διότι το στέμμα επεφυλάσσετο για κείνον στον οποίον ανήκει, δηλαδή, τον κεχρισμένον Βασιλέα του Θεού, τον Ιησούν Χριστόν. «Αλλ’ εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου. Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Ιεχωβά είπε προς εμέ, “Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης”.»—Ψαλμός 2:6-8 και Ψαλμός 110, Α.Σ.Μ.

9. Ποια Γραφική απόδειξις υπάρχει που να φανερώνη ότι η στέψις του Βασιλέως των βασιλέων δεν μπορούσε να λάβη χώραν πριν από αυτές τις «έσχατες ημέρες»;

⁹ Η στέψις δεν επρόκειτο να γίνη στην πρώτη έλευσι του Ιησού Χριστού, αλλά στη δεύτερη. Αυτός δεν επρόκειτο να είναι Βασιλεύς ενός μικρού μόνο μέρους της γης αυτής, αλλά Βασιλεύς όλων. Είναι «Βασιλεύς βασιλέων». «Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα· δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων· και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, εις δόξαν Θεού Πατρός.» (Φιλιππησίους 2:9-11) «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα· όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.» (1 Κορινθίους 15:24, 25) Όταν οι καιροί των Εθνών εκπνεύσουν, τότε κάθε εξουσία θα συντριβή. (Ψαλμός 110:5, 6) «Θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.» (Ψαλμός 2:9) Όχι, δεν θα είναι μια κατά γράμμα πόλις η έδρα αυτού του μεγαλειώδους, ενδόξου, κραταιού Βασιλέως, αλλά ο ουρανός ο ίδιος. Μ’ αυτές ακριβώς τις ιερές αλήθειες αποκτούμε τη βάσι για την κατάλληλη κατανόησι του 12ου κεφαλαίου του Δανιήλ, και βλέπομε τους πιστούς του Ιεχωβά σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες να εκζητούν ένθερμα από τον Θεό τη σημασία των γεγονότων της σημερινής εποχής και να επιδιώκουν μια κατανόησι της οράσεως των επαγγελιών του Ιεχωβά για να παρηγορήσουν το λαό του.—Ησαΐας 40:1, 2· 44:2, 8· 45:1-4.

Η ‘ΕΓΕΡΣΙΣ’ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ

10. Πώς προσδιορίζομε την ταυτότητα του «Μιχαήλ», και από ποια άποψι αυτός εγείρεται;

¹⁰ Το Δανιήλ 12:1 λέγει: «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή [απελευθερωθή, Α.Σ.Μ.] ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» Το όνομα αυτού του αγγέλου, «Μιχαήλ», έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Σημαίνει «Ποιος είναι σαν τον Θεό; ή, όμοιος με τον Θεό;» Ο Χριστός Ιησούς είναι «εικών του Θεού». (2 Κορινθίους 4:4) Είναι «απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού». (Εβραίους 1:3) «Είναι εικών του Θεού του αοράτου, . . . δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα.» (Κολοσσαείς 1:15-17) Είναι ο διωρισμένος Άρχων του Ιεχωβά, που κάθεται στα δεξιά του. Συνεπώς, σύμφωνα με τη σημασία του ονόματος Μιχαήλ, το εδάφιο θα είχε ως εξής: «Τότε εκείνος, που είναι όμοιος με τον Θεό, θα εγερθή.» Επί μακρόν χρόνον ο Χριστός επερίμενε να έλθη ο καιρός για να εγερθή υπέρ των υιών του λαού του Θεού. Επί τέλους η ημέρα έρχεται. «Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμός 110:2, Α.Σ.Μ.) Αυτός είναι ο «άρχων ο μέγας», ο πρώτιστος. Επί τέλους έρχεται. Και γιατί έρχεται; Η προφανής απάντησις είναι, για να βοηθήση και υπερασπίση το λαό του και να καταστρέψη τους εχθρούς του. Είναι καιρός κρίσεως, και ο Κριτής του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός. Η ημέρα της απελευθερώσεως φθάνει όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός εγείρεται υπέρ των υιών του λαού του Θεού.—Ψαλμός 50:1-6.

11. Τι φανερώνεται στις προφητείες του Ιησού ως προς τη διάρκεια του «καιρού της θλίψεως»;

¹¹ Αν και η δήλωσις που αφορά τον καιρό της θλίψεως είναι βραχεία, δεν πρέπει να το θεωρήσωμε αυτό ότι σημαίνει πως ο καιρός της θλίψεως είναι πολύ σύντομος. Διότι είμεθα υποχρεωμένοι να λάβωμε υπ’ όψιν τις πολλές άλλες προφητείες του βιβλίου του Δανιήλ, και άλλων μερών της Αγίας Γραφής, για ν’ αντιληφθούμε πόσος θα είναι ο καιρός αυτός. Ο Χριστός Ιησούς συμπλέκει αυτές τις πολλές προφητείες και τις επεκτείνει όταν εξηγή στους μαθητάς του μερικά από τα γεγονότα που πρέπει να λάβουν χώραν στις έσχατες ημέρες. (Βλέπε Ματθαίον 24) Δείχνει την αρχή του καιρού αυτού και πώς οι θλίψεις αυξάνουν, και αναφέρει μερικά από τα δεινά που πρόκειται να επέλθουν στον κόσμο κατά τη διάρκεια αυτού του καιρού της θλίψεως. Το μήκος του χρόνου υποδεικνύεται απ’ αυτόν όταν λέγη, «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Ματθαίος 24:34) Η πραγματική σημασία αυτών των λόγων είναι, αναμφισβήτητα, εκείνη, σύμφωνα με την οποία μια «γενεά» λαμβάνεται με τη συνήθη έννοια, όπως εις Μάρκον 8:12 και Πράξεις 13:36, αναφέρεται, δηλαδή, σ’ εκείνους που ζουν στη χρονική περίοδο που εξετάζεται. Επρόκειτο, λοιπόν, σ’ ‘αυτή τη γενεά’ να επέλθουν οι συσσωρευμένες κρίσεις. (Ματθαίος 23:36) Αυτό, επομένως, σημαίνει ότι από το 1914 δεν θα περάση μια γενεά ώσπου να εκπληρωθούν όλα, και ανάμεσα σ’ έναν καιρό μεγάλης θλίψεως.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ

12. Ποιοι είναι «ο λαός σου», και πώς άλλες προφητείες τονίζουν το γεγονός ότι «θέλει απελευθερωθή»;

¹² «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει απελευθερωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» (Δανιήλ 12:1, Α.Σ.Μ.) Η μεγαλειώδης λοιπόν αυτή υπόσχεσις θα τηρηθή. Τα πνευματικά τέκνα της Σιών πρόκειται να κληθούν από οπουδήποτε είναι διεσπαρμένα. «Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· από ανατολών θέλω φέρει το σπέρμα σου, και από δυσμών θέλω σε συνάξει· θέλω ειπεί προς τον βορράν, Δος· και προς τον νότον, Μη εμποδίσης· φέρε τους υιούς μου από μακράν, και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης.» (Ησαΐας 43:5, 6) «Λέγων προς τους δεσμίους, Εξέλθετε· προς τους εν τω σκότει, Ανακαλύφθητε. Θελουσι βοσκηθή πλησίον των οδών, και αι βοσκαί αυτών θέλουσιν είσθαι εν πάσι τοις υψηλοίς τόποις. Ιδού, ούτοι θέλουσιν ελθεί μακρόθεν· και ιδού, ούτοι από βορρά και από νότου, και ούτοι από της γης του Σινείμ. Ευφραίνεσθε, ουρανοί· και αγάλλου, η γη· αλαλάξατε, τα όρη· διότι ο Ιεχωβά παρηγόρησε τον λαόν αυτού, και τους τεθλιμμένους αυτού ηλέησεν. Ύψωσον κύκλω τους οφθαλμούς σου, και ιδέ πάντες ούτοι συναθροίζονται ομού, έρχονται προς σε. Ζω εγώ, λέγει ο Ιεχωβά, ότι συ θέλεις ενδυθή πάντας τούτους ως κόσμημα, και ως νύμφη θέλεις στολισθή αυτούς.»—Ησαΐας 49:9, 12, 13, 18· Ψαλμός 87:2, 5, 6, Α.Σ.Μ.

13. Πώς πολλοί εγείρονται από τη χωματοειδή κατάστασί τους, με ποια διαφορετικά αποτελέσματα, και γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Θεός θα τους «συνάξη»;

¹³ Ο καιρός ήλθε για τη Σιών να σηκωθή και να λάμψη, διότι το φως της έχει πράγματι έλθει. (Ησαΐας 60:1-3 και 52:1, 2) Τα τέκνα της Σιών εφέρθηκαν έξω από τη μυστική Βαβυλώνα. Ελευθερία ήλθε, και το τέλος της Βαβυλώνος έφθασε. Ο πρώην κατακτητής τώρα κατακτάται. Η δόξα της μεγάλης αυτής πόλεως ετελείωσε, και ο ισχυρός της άρχων, Σατανάς, κείται χαμηλά και καταφρονημένος. Μερικοί που κινούνται μαζί με τους ελευθερωμένους αιχμαλώτους γίνονται άνομοι, πονηροί και άξιοι περιφρονήσεως, και αυτό είναι για την αιώνια καταισχύνη τους. Εβγήκαν από το «χώμα» (Δανιήλ 12:2) της Βαβυλώνος, αλλά δεν ζουν στη Σιών. Πεθαίνουν. (Ματθαίος 24:48-51) Η απελευθέρωσις των αιχμαλώτων προχωρεί, διότι όπως ακριβώς θα χρειαζόταν καιρός στις ημέρες που ο Ισραήλ ήταν στην κατά γράμμα Βαβυλώνα για να φθάση ο λόγος κατά μήκος και πλάτος της χώρας, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Απαιτούνται χρόνια για να φθάση σε όλα τα «άλλα πρόβατα» του Κυρίου, αλλά θ’ ακούσουν όλα, διότι είναι απόφασις του Μεγάλου Βασιλέως να τα φέρη όλα μαζί. Είναι δύσκολο να εξευρεθούν, διότι είναι τόσο πλατειά διασκορπισμένα. Αλλά, ευχαριστούμε τον Ιεχωβά Θεό, θα συναχθούν και το έργο μας δεν θα έχη επιτελεσθή προτού ευρεθούν. Αλλά, «Ζη ο Ιεχωβά, όστις ανήγαγε τους υιούς Ισραήλ εκ της γης του Βορρά, και εκ πάντων των τόπων όπου είχε διώξει αυτούς· και θέλω επαναφέρει αυτούς πάλιν εις την γην αυτών, την οποίαν έδωκα εις τους πατέρας αυτών. Ιδού, θέλω αποστείλει πολλούς αλιείς, λέγει ο Ιεχωβά, και θέλουσιν αλιεύσει αυτούς· και μετά ταύτα θέλω αποστείλει πολλούς κυνηγούς, και θέλουσι θηρεύσει αυτούς από παντός όρους, και από παντός λόφου, και από των σχισμών των βράχων.» (Ιερεμίας 16:15, 16, Α.Σ.Μ.) Αυτή η μεγάλη σύναξις είναι πρωτίστως του Θεού, δοσμένη στα χέρια του Ιησού Χριστού, και σ’ εμάς, τον λαόν του Θεού επάνω στη γη, επιτρέπεται φιλάγαθα να συμμετάσχωμε στο μεγαλειώδες τους έργον. Ποτέ ας μη συμπεράνωμε ότι είναι δικό μας έργον ώστε να λάβωμε για τον εαυτό μας τον έπαινο ότι εφέραμε μερικούς στη Σιών, ωσάν να ήσαν δικά μας πρόβατα. Όχι, δεν είναι δικά μας· ανήκουν στον Θεό· αλλ’ ω η χαρά της συμμετοχής σ’ αυτό το έργο της συνάξεως και της χρησιμοποιήσεώς μας να βοηθήσωμε άλλους να γνωρίσουν το δρόμο που οδηγεί έξω από την αιχμαλωσία και μέσα στην οργάνωσι του Θεού!

«ΟΙ ΣΥΝΕΤΟΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΚΛΑΜΨΕΙ»

14. Ποια Γραφική επιβεβαίωσι έχομε του γεγονότος ότι εν βρισκόμαστε στον καιρό που ‘εκλάμπουν’ οι ‘συνετοί’;

¹⁴ «Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος· και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην, ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων.» (Δανιήλ 12:3) Ο Ιησούς είπε, «Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι . . . και θέλουσι συλλέξει [οι άγγελοι] εκ της βασιλείας αυτού . . . τους πράττοντας την ανομίαν· και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών.» (Ματθαίος 13:39-43) Σημειώστε πόσο όμοια είναι αυτά τα λόγια μ’ εκείνα του Δανιήλ, κεφάλαιον 12. Τώρα βρισκόμαστε στον καιρό της συνάξεως, τον θερισμό των βασιλικών υιών του Θεού, πριν επέλθουν οι χειμερινές θύελλες της μάχης του Αρμαγεδδώνος για την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Επί πολλά χρόνια ο Θεός κατηύθυνε τους αγγελικούς του αγγελιαφόρους να φροντίζουν για τα συμφέροντα του συναγμένου λαού του. Προς χάριν του λαού του, και για τη διαφύλαξί του, πολλά πονηρά πρόσωπα συνελέγησαν και εξεβλήθησαν, το καθαριστικό δε αυτό έργο προχωρεί ακόμα. Οποιοσδήποτε βλάπτει τα τέκνα του Θεού ή βαδίζει ανόμως δεν θα παραμείνη στη σύναξι των δικαίων. Αλλά οι ταπεινοί εκείνοι, πιστοί και αφωσιωμένοι, που δίνουν προσοχή στον λόγον και στις εντολές του Ιεχωβά, ευλογούνται θαυμάσια. Αλλά πώς μπορούν να ‘εκλάμψουν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία’;

15, 16. Πώς μπορούν να ‘εκλάμψουν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία’;

¹⁵ Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε τον Ψαλμό 19:4, 5: «Εν αυτοίς έθεσε σκηνήν δια τον ήλιον· και ούτος εξέρχεται ως νυμφίος εκ του θαλάμου αυτού· αγάλλεται ως ο ανδρείος εις το να τρέξη το στάδιον.» «Ιδού, εκεί έχει στηθή σκηνή δια τον ήλιον! Ούτος λάμπει ως νυμφίος εξερχόμενος εκ του θαλάμου αυτού, αγάλλεται ως ο ανδρείος να τρέξη τον δρόμον αυτού.» (Μ.Μ.) Αυτό δεν είναι βαθμιαίο χάραγμα και ανάδυσις πάνω από τον μακρινόν ορίζοντα, αλλά μια αιφνίδια έκλαμψις, που δεν έχει διακηρυχθή ή αναγγελθή, όπως ακριβώς ο ήλιος ξεπροβάλλει σε όλη τη λαμπρότητά του στα πλάτη της Μεσογείου. «Ούτω να απολεσθώσι πάντες οι εχθροί σου, ω Γιαχβέ, οι δε αγαπώντες αυτόν ας ήναι ως ο ήλιος ανατέλλων εν τη δόξη αυτού.»—Κριταί 5:31, Μ.Ι.Ρ.

¹⁶ Έτσι θα είναι οι συνετοί άγιοι του Θεού στην υπηρεσία της Βασιλείας σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες—γεμάτοι από σθένος, ζωτικότητα και ενεργητικότητα λόγω της χαράς της Βασιλείας. Σκιρτώντας από άδολη ευχαρίστησι, διανύουν με ζήλο το στάδιον. Ενώπιόν των είναι το έργον των, και θα επιτελεσθή σύμφωνα με το πρόγραμμα του Θεού. Δεν έχουν καιρό να χρονοτριβούν κατά μήκος του δρόμου· δεν καθυστερούν. Το φως της Βασιλείας λάμπει ολοένα λαμπρότερο. Όπως ακριβώς ο ισχυρός ήλιος διασκορπίζει το σκότος της νυκτός και το κάνει να εξαφανισθή και ακατάσχετα προχωρεί από λαμπρότητα σε μεγαλύτερη λαμπρότητα, έτσι και οι άγιοι δούλοι του Ιεχωβά αυξάνουν και επεκτείνουν τις προσπάθειές των. Και αν επρόκειτο όλοι οι κάτοικοι του κόσμου να εναντιωθούν και να πολεμήσουν εναντίον του, δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν ή να αναβάλουν επί ένα δευτερόλεπτο την ανατολή και τη λάμψι του ηλίου. Έτσι και ο λαός του Ιεχωβά θα λάμψη στη Βασιλεία τόσο λαμπρά όσο και ο ήλιος. Όλες οι τρομερές δυνάμεις του κόσμου του Σατανά δεν μπορούν να σταματήσουν το φως της αληθείας από το να εκλάμψη ούτε επί ένα δευτερόλεπτο. Ας έχωμε, λοιπόν, πεποίθησι στη δύναμι του Θεού, διότι «ο Θεός είναι μεθ’ ημών». Ναι, ας απολεσθούν εκείνοι που προσπαθούν να μας σταματήσουν.

17. Ποια ειδική παρηγορία μπορούμε να λάβωμε από την εικόνα του «ηλίου», και επομένως γιατί θα κάνωμε καλά να είμεθα «συνετοί»;

¹⁷ Ας μη λησμονούμε ότι, λόγω νεφών θυέλλης, η λαμπρότης του ηλίου δεν φαίνεται αμέσως. Προσωρινώς η λάμψις του μπορεί να επισκοτισθή· αλλά ο ήλιος είναι εν τούτοις εκεί, και σύντομα προβάλλει σε όλη τη δόξα του. Το ίδιο συμβαίνει και με την έκλαμψι των συνετών στη Βασιλεία. Μερικές φορές καταδίωξις, απαγορεύσεις και παρεμποδίσεις παρεμβαίνουν για λίγον καιρό στην έκλαμψι και το φως μερικώς επισκοτίζεται. Αλλά θυμηθήτε ότι η Βασιλεία είναι παρούσα και ότι ο Χριστός Ιησούς είναι Βασιλεύς, και αυτός ορίζει ότι οι δίκαιοι πρέπει να λάμψουν έτσι. Αν είσθε από εκείνους τους πιστούς που περιορίζονται και παρεμποδίζονται από τις κοσμικές δυνάμεις στην από μέρους τους λατρεία του Ιεχωβά, παρηγορηθήτε και χαρήτε διότι η ημέρα του Ιεχωβά είναι παρούσα και η νύχτα ετελείωσε για τον λαόν του Ιεχωβά, και ακόμη διότι θα φερθήτε έξω από τις δυσκολίες και τις προγραφές που υποφέρετε και θα εκλάμψετε ακόμη περισσότερο λαμπρά. Ναι, στον ορίζοντα είναι τα μαύρα σύννεφα που προμηνύουν μια μεγάλη καταιγίδα· αλλά να είσθε ευδιάθετοι, διότι η μεγάλη ημέρα εχάραξε και ο ήλιος της δικαιοσύνης έχει ανατείλει για να μη δύση ποτέ πάλι. Να είσθε, λοιπόν, σοφοί, υπακούοντας στον λόγον του Ιεχωβά

18. Ποιοι είναι εκείνοι που αντλούν ευλογία από την έκλαμψι των συνετών; Πώς;

¹⁸ Η έκλαμψις κάνει να βλέπουν πλήθη το δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουν, διότι είναι φως που διασκορπίζει το σκότος. «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και εις τους καθημένους εν τόπω και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν εις αυτούς.» (Ματθαίος 4:14-16· Ησαΐας 9:1-4) Ναι, γίνεται καθαρός ο δρόμος έξω από το σκότος της Βαβυλώνος, διότι ο ήλιος της Βασιλείας λάμπει επάνω του. Οι πιστοί, λοιπόν, διακηρύττουν τις αλήθειες της Βασιλείας με τόλμη, χωρίς φόβο ανθρώπου ή περιστάσεων, διότι γνωρίζουν ποιον υπηρετούν και γιατί υπηρετούν, και πού πηγαίνουν. Εκλάμψατε, λοιπόν, σεις που αποτελείτε τον λαόν του Ιεχωβά, έτσι ώστε τα πλήθη που επιστρέφουν να μη χάσουν το δρόμο τους και να μην προσκόψουν καθώς κινούνται με ζήλο προς την αγία πόλι. Εκείνοι που εκλάμπουν είναι οι συνετοί, και θ’ ανταμειφθούν από τον Ιεχωβά για πάντα. Ευλογητά προνόμια τώρα και αιώνιος αίνος στο νέο κόσμο θα είναι η μερίδα σας.

ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ, ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΜΟΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ

19-21. Ποιος παριστάνεται από τον «ενδεδυμένον λινά» που στέκει «επάνωθεν των υδάτων» και τι σημαίνει η ερώτησις που τίθεται;

¹⁹ Το Δανιήλ 12:5-7 συνεχίζει: «Και εγώ ο Δανιήλ εθεώρησα, και ιδού, ίσταντο δύο άλλοι είς εντεύθεν επί του χείλους του ποταμού, και είς εκείθεν επί του χείλους του ποταμού. Και είπεν ο είς προς τον άνδρα τον ενδεδυμένον λινά, όστις ήτο επάνωθεν των υδάτων του ποταμού, Έως πότε θέλει είσθαι το τέλος των θαυμασίων τούτων; Και ήκουσα τον άνδρα τον ενδεδυμένον λινά, όστις ήτο επάνωθεν των υδάτων του ποταμού, ότε ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν, και ώμοσεν εις τον ζώντα εις τον αιώνα, ότι θέλει είσθαι εις καιρόν, καιρούς, και ήμισυ καιρού· και όταν συντελεσθή ο διασκορπισμός της δυνάμεως του αγίου λαού, πάντα ταύτα θέλουσιν εκπληρωθή.» Ο ενδεδυμένος λινά εδώ προσκιάζει τον Ιησού Χριστό, και αυτό κατανοείται εύκολα με τη βοήθεια άλλων εδαφίων. «Εσήκωσα τους οφθαλμούς μου, και είδον, και ιδού είς άνθρωπος ενδεδυμένος λινά, και αι οσφύες αυτού ήσαν περιεζωσμέναι με χρυσίον καθαρόν του Ουφάζ· το δε σώμα αυτού ήτο ως βηρύλλιον, και το πρόσωπον αυτού ως θέα αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ως λαμπάδες πυρός, και οι βραχίονες αυτού και οι πόδες αυτού ως όψις χαλκού στίλβοντος, και η φωνή των λόγων αυτού ως φωνή όχλου.» (Δανιήλ 10:5, 6) «Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού.» (Δανιήλ 7:13) Ο Χριστός Ιησούς είναι ο διωρισμένος από τον Ιεχωβά «επάνωθεν των υδάτων», τα οποία είναι λαοί, έθνη και γλώσσες.

²⁰ Ερώτησις γίνεται, «Έως πότε θέλει είσθαι το τέλος των θαυμασίων τούτων;» Αυτό εξεικονίζει τον λαόν του Ιεχωβά σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες να ερωτά, «Επί πόσον καιρό θα συνεχισθούν αυτά τα πράγματα;» Ο άγγελος που στέκει επάνω από τα νερά με υψωμένο χέρι σαν σε μια στάσι όρκου προς τον Θεό, είναι όμοιος με την όρασι που αναγράφεται στην Αποκάλυψι 10:5-7, η οποία είναι επίσης για τις έσχατες ημέρες: «Και ο άγγελος τον οποίον είδον ιστάμενον επί της θαλάσσης και επί της γης, εσήκωσε την χείρα αυτού εις τον ουρανόν, και ώμοσεν εις τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, όστις έκτισε τον ουρανόν, και τα εν αυτώ, και την γην και τα εν αυτή, και την θάλασσαν και τα εν αυτή, ότι καιρός δεν θέλει είσθαι έτι· αλλ’ εν ταις ημέραις της φωνής του εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη να σαλπίση, τότε θέλει τελεσθή το μυστήριον του Θεού, καθώς εφανέρωσε προς τους εαυτού δούλους τους προφήτας.

²¹ Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έχει την κυριαρχία όλων των λαών και εθνών από το ένα άκρον έως το άλλο· η έκτασις των υδάτων περικλείεται στην ισχυρή του εξουσία. «Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισε, και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι, Η βασιλεία του κόσμου έγεινε του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων . . . Ευχαριστούμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας,» (Αποκάλυψις 11:15, 17, Μ.Ν.Κ.) Πριν απ’ αυτό, εβασίλευε η μυστική Βαβυλών με τον θεόν της, Σατανάν. (Αποκάλυψις 17:15, 18· 19:6) «Ο Ιεχωβά βασιλεύει· μεγαλοπρέπειαν είναι ενδεδυμένος· ενδεδυμένος είναι ο Ιεχωβά δύναμιν, και περιεζωσμένος· και την οικουμένην εστερέωσεν, ώστε δεν θέλει σαλευθή· Ύψωσαν οι ποταμοί, Ιεχωβά, ύψωσαν οι ποταμοί την φωνήν αυτών· οι ποταμοί ύψωσαν τα κύματα αυτών.» (Ψαλμός 93ος, 1, 3, Α.Σ.Μ.) Πόσο εξόχως εκφραστικός και θετικός είναι ο λόγος του Θεού! πόσο καθαρά δείχνει ότι όταν ο Ιεχωβά κυβερνά ως Βασιλεύς όλοι οι ποταμοί (τα πλήθη) υψώνουν τις φωνές τους!

22. Πώς άλλες μεταφράσεις βοηθούν να φθάσωμε στην ορθή απάντησι που δίδεται από τον «ενδεδυμένον λινά»;

²² Συνεπώς, τώρα ακριβώς απαντά ο Χριστός Ιησούς στο ερώτημα του λαού του, «Έως πότε θέλει είσθαι;» λέγοντας, «Θέλει είσθαι εις καιρόν, καιρούς, και ήμισυ καιρού· και όταν συντελεσθή ο διασκορπισμός της δυνάμεως του αγίου λαού, πάντα ταύτα θέλουσιν εκπληρωθή.» (Δανιήλ 12:7) Δεν συλλαμβάνεται εδώ εύκολα το ορθό νόημα αν κανείς περιορισθή στην ανάγνωσι της Νεοελληνικής Μεταφράσεως της Γραφής. Άλλες μεταφράσεις βοηθούν: «Όταν η διασπορά μέρους του αγίου λαού αχθή εις τέλος, τότε θα συντελεσθώσι πάντα ταύτα.» (Μ.Ι.Ρ.) Η περιθωριακή υποσημείωσις λέγει: «‘Όταν η δύναμις του διασπορέως του αγίου λαού λάβη τέλος.’ (Όξφορντ Γκεζένιους)» «Και όταν θα τεθή τέρμα εις την κατασυντριβήν της δυνάμεως του αγίου λαού, πάντα ταύτα θα συντελεσθώσι.» (Α.Σ.Μ.) «Όταν η δύναμις εκείνου όστις συνέτριψε τον ιερόν λαόν λάβη τέλος, τότε το τέλος όλων πρέπει να φθάση.» (Μ.Μ.· Μ.Α.Μ.) Από τις αποδόσεις αυτές πρέπει σαφώς να εννοηθή ότι η «διασπορά», ο «διασκορπισμός» εκείνων που αποτελούν τον λαόν του Θεού τερματίζεται, για να συναχθούν τώρα μαζί, διότι η δύναμις εκείνου που τους διεσκόρπισε συνετρίβη. Τώρα ακούστε τον λόγον του Χριστού Ιησού: «Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης· και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.» (Ματθαίος 24:31) Διότι η πονηρά δύναμις που τους διέσπειρε συνετρίβη. Θα διέλθουν πολλή θλίψι, αλλά ποτέ δεν θα διασκορπισθούν ξανά.

23. Πότε και πώς συντρίβεται η δύναμις του διασκορπιστού;

²³ Ο Σατανάς είναι ο διασκορπιστής του λαού του Θεού. Είναι ο ωρυόμενος λέων που προσπαθεί να καταβροχθίση. (1 Πέτρου 5:8) Για να επιτευχθή η συντριβή της δυνάμεώς του, θα σεισθούν οι ίδιοι οι ουρανοί· τέτοιες δε ενέργειες μπορούν να προέλθουν μόνο από τον Παντοδύναμο Θεό και τον Βασιλέα του Χριστόν Ιησούν. «Και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ.» (Ματθαίος 24:29, 30) Αυτός είναι ένας από τους σκοπούς του Ιεχωβά τους υποσχεμένους πριν από πολύν καιρό: «Διότι ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· έτι άπαξ μετ’ ολίγον εγώ θέλω σείσει τον ουρανόν, και την γην, . . . και θέλω καταστρέψει τον θρόνον των βασιλείων, και θέλω εξολοθρεύσει το κράτος των βασιλείων των εθνών· και θέλω καταστρέψει αμάξας και τους αναβάτας αυτών· και οι ίπποι και οι αναβάται αυτών θέλουσι πέσει, έκαστος δια της ρομφαίας του αδελφού αυτού.» (Αγγαίος 2:6, 22, Α.Σ.Μ.) «“Έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν.” Το δε “έτι άπαξ” δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν, ως χειροποιήτων, δια να μείνωσι τα μη σαλευόμενα.» (Εβραίους 12:26, 27) «Οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκάς 21:26-28) Είναι, λοιπόν, πολύ φανερό ότι το σάλεμα των δυνάμεων των ουρανών δεν θα επιφέρη αυτό καθ’ εαυτό άμεση και τελεία απελευθέρωσι. Κάτι, εν τούτοις, ετέθη σε κίνησι και αυτό είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως ο δικαιωματικός Άρχων της γης αρχίζοντας την εκστρατεία του εναντίον του εχθρού.

24. Περιγράψατε τα γεγονότα που συμβαίνουν στην περίοδο των τριών και ημίσεος καιρών.

²⁴ Ο κεχρισμένος Βασιλεύς του Θεού, Ιησούς Χριστός, αναλαμβάνει εξουσία στον ουρανό το 1914. Ο προηγούμενος άρχων, Σατανάς ο Διάβολος, αρνείται να αποχωρήση, και ανθίσταται στον νέον βασιλέα, και επακολουθεί μάχη στον ουρανό. Το 12ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως περιγράφει τι συμβαίνει. Η Βασιλεία γεννάται και ο Σατανάς ο «δράκων» στέκει κοντά περιμένοντας να την καταβροχθίση και την καταστρέψη. Πόλεμος ξεσπά, ο Μιχαήλ τον διεξάγει εναντίον του Διαβόλου και των αγγέλων του, με αποτέλεσμα μια ένδοξη νίκη για τον Μιχαήλ, ενώ ο Σατανάς και το δαιμονικό του πλήθος εκβάλλονται από τον ουρανό. Η έδρα της εξουσίας του Διαβόλου εκλείπει, η δύναμίς του συντρίβεται, αλλά για να επιτευχθή αυτό έπρεπε να σεισθούν οι ίδιοι οι ουρανοί. Δεν καταστρέφεται σ’ αυτόν τον καιρό, αλλά του επιτρέπεται να διεξαγάγη πόλεμο εναντίον των αγίων του Θεού επάνω στη γη, να προσπαθήση να τους εξαντλήση. Εν τούτοις, η χωρίς διακοπή παγκόσμια κυριαρχία του έχει τελειώσει. Όλα αυτά συμβαίνουν στην περίοδο «καιρόν, καιρούς, και ήμισυ καιρού» σύμφωνα με το Δανιήλ 12:1, 7.