Η Πλησιάζουσα Ειρήνη των Χιλίων Ετών

«Θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 20:6

1. Πλανητική ειρήνη στη σελήνη ή ειρήνη εδώ στη γη—ποιο προτιμούν οι άνθρωποι, και γιατί;

ΟΤΑΝ οι τρεις αστροναύται μέσα στο ανθρωποποίητο διαστημόπλοιό των περιεστράφησαν γύρω από τη σελήνη δέκα φορές την εποχή των Χριστουγέννων του έτους 1968, παρετήρησαν ότι τα πράγματα ήσαν πολύ ειρηνικά στη σελήνη που απείχε εβδομήντα μόλις μίλια. Όταν επανήλθαν ασφαλώς στη γη μας, μπήκαν πάλι σ’ ένα κόσμο, στον οποίον οι πόλεμοι εμαίνοντο και όπου εξεδηλώνοντο ισχυροί φόβοι για την έκρηξι ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, ενός πυρηνικού πολέμου. Ωστόσο ήσαν πάρα πολύ ευτυχείς που επανήλθαν στην ταραγμένη μας γη. Και γιατί όχι; Ποιος θέλει να μεταβή στη σελήνη για ν’ απολαμβάνη πλανητική ειρήνη; Εκείνο που επιθυμούν οι κανονικοί άνθρωποι είναι παγκόσμια ειρήνη ακριβώς εδώ στη γη, όπου ανήκομε. Αυτή η επιθυμία της καρδίας των δεν είναι αδικαιολόγητη, διότι ακριβώς εδώ στη γη πρόκειται ν’ απολαύσουν μια ειρήνη χιλίων ετών, και τούτο μ’ έναρξι πολύ σύντομα. Τι θα λέγατε αν θα ζήτε για να την ιδήτε ν’ αρχίζη; Θα θεωρούσατε τον εαυτό σας πάρα πολύ ευνοημένο πράγματι.

2, 3. (α) Γιατί οι άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα των αρχόντων του κόσμου να εγκαθιδρύσουν διαρκή παγκόσμια ειρήνη: (β) Τι μπορεί να λεχθή για μια πληθυσμιακή έκρηξι, και πώς αυτή επηρεάζει την ειρήνη;

² Οι παγκόσμιες συνθήκες σήμερα θα σας παρακινήσουν χωρίς αμφιβολία να ερωτήσετε, «Ποιος θα εισαγάγη και θα διατηρήση αυτή την ειρήνη των χιλίων ετών;» Ύστερ’ από όλη την επίδειξι των ιδίων των εαυτών των, που έκαμαν οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις υποθέσεις του κόσμου, ως ειρηνοποιών ή διατηρητών της ειρήνης, ορθώς έχετε χάσει εμπιστοσύνη στην ικανότητα των ανθρώπων να κάμουν ένα τέτοιο κολοσσιαίο πράγμα. Σ’ εσάς τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο της εγκαθιδρύσεως μιας διαρκούς παγκοσμίου ειρήνης φαίνονται ανυπέρβλητα για τους ανθρώπους. Είσθε ενήμερος της εκρηκτικής αυξήσεως του ανθρωπίνου πληθυσμού της γης, και έχετε διαβάσει την ολοσέλιδη αγγελία της εφημερίδος, με την επικεφαλίδα: «Η Πληθυσμιακή Βόμβα Απειλεί την Ειρήνη του Κόσμου,» αγγελίες δε αυτού του είδους δημοσιεύονται επανειλημμένως από την «Εκστρατεία για τον Έλεγχο της Πληθυσμιακής Εκρήξεως.» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 9 Φεβρουαρίου 1969) Επίσης, κάτω από την συνταρακτική επικεφαλίδα «Η Αγγλία Προβλέπει μια Κόλασι στη Γη» διαβάσατε τη δήλωσι που έκαμε στο Λονδίνον, Αγγλίας, στις 23 Νοεμβρίου 1968, ο Λόρδος Ρίτσυ-Κάλντερ, πρόεδρος της Συντηρητικής Επιτροπής, στην οποία είπε, εν μέρει:

³ «Τρομάζω πάντοτε όταν ακούω ανθρώπους να ομιλούν μ’ αισιοδοξία για την πληθυσμιακή έκρηξι ως αν αυτό ήταν ζήτημα του μέλλοντος, ή για την παγκόσμιο πείνα ως αν επρόκειτο για κάποια απειλή, ενώ εκατοντάδες εκατομμυρίων άνθρωποι μπορούν να πιστοποιήσουν ότι είναι ήδη εδώ—και να το βεβαιώσουν ενόρκως με πνιγμένη αναπνοή. . . . Εγώ ενδιαφέρομαι να διαφυλάξω το πνεύμα του ανθρώπου όχι από τον άδη του υπερπέραν αλλά από τον άδη επάνω στη γη.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 24 Νοεμβρίου 1968.

4. Ποιο ετόνισε ο Χάξλεϋ ότι ήταν το πιο επείγον πρόβλημα του κόσμου, και ποιο ερώτημα αφαιρεί τώρα την ειρήνη της διανοίας;

⁴ Αυτό απλώς επιβεβαιώνει εκείνο που είπε ο Τζούλιαν Χάξλεϋ, πρώην γενικός διευθυντής του Εκπαιδευτικού, Επιστημονικού και Μορφωτικού Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, στην ιδία πόλι δεκατέσσερα χρόνια ενωρίτερα (7 Σεπτεμβρίου 1954) στη διάσκεψη των Κοινοβουλευτικών για Παγκοσμία Κυβέρνησι, δηλαδή, ότι «το πιο επείγον πρόβλημα του κόσμου ήταν η αύξησις τον πληθυσμού, που απειλεί να υπερβή τις προμήθειες τροφίμων.» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 8 Σεπτεμβρίου 1954) Ένα σκεπτόμενο άτομο, επομένως, ερωτά, Ποια θα είναι η κατάστασις του πληθυσμού και των τροφίμων δεκατέσσερα χρόνια ύστερ’ από σήμερα; Εκείνο που λογικώς οδηγούμεθα ν’ αναμένουμε δεν μας δίνει καμμιά ειρήνη διανοίας.

5. Γιατί η τακτοποίησις των μικροτέρων πολέμων δεν αλλάζει την όλη εικόνα, και ποιες ενοχλητικές εξελίξεις υπάρχουν στην Άπω Ανατολή;

⁵ Η τακτοποίησις των μικροτέρων πολέμων, όπως στο Βιετνάμ και στη Μέση Ανατολή, δεν μπορεί ν’ αλλάξη την εικόνα του συνόλου. Η εχθρότης των δύο μεγάλων πολιτικών ομάδων εξακολουθεί να παραμένη. Σχολιάζοντας τις «Υποθέσεις του Έθνους,» η εφημερίς Τάιμς Νέας Υόρκης έλεγε στο φύλλο της τής 6ης Δεκεμβρίου 1968 (σελίς 98, παράγραφοι 4, 5): « . . . ο ψυχρός πόλεμος, μολονότι άλλαξε πολύ, εν τούτοις απέχει πολύ από το να έχη λήξει. Οι κίνδυνοί του δεν έχουν μειωθή. Αν υπάρχη κάτι βέβαιο είναι ότι αυξάνουν.» Αυτό εξέφραζε τον φόβο ότι η συνεχής διάσπασις του Σοβιετικού μπλοκ εθνών είναι πιθανόν να ωθήση τους Ρώσους σε νέα και απελπιστικά μέτρα. Αυτό μας υπενθυμίζει ότι ο αμέσως διπλανός γείτων της Σοβιετικής Ενώσεως, η Κομμουνιστική Κίνα, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα γι’ αυτήν, ναι, και για πολλούς από τον υπόλοιπο κόσμο. Πρέπει να προστεθή στον τρόμο που προκαλεί ο τεράστιος πληθυσμός της και το ανησυχητικό γεγονός ότι η Κομμουνιστική Κίνα είναι τώρα μια πυρηνική δύναμις με την ικανότητα να εκτοξεύη μακράς ακτίνος βλήματα. Με την συνεχή επιτυχία στον τομέα των βλημάτων και με το ν’ αρχίζη να συσσωρεύη τα όπλα της στο έτος 1972, και κατόπιν να τα κρατή στο ύψος των, η Κομμουνιστική Κίνα «θα είναι σε θέσι ν’ αναπτύξη 15 ως 20 Διηπειρωτικά Βαλλιστικά Βλήματα ως το 1975 περίπου.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 3 Φεβρουαρίου 1969.

6, 7. Στις 29 Ιανουαρίου 1969, ποιος προσεφέρθη να λύση τα προβλήματα της παγκοσμίας ειρήνης, και με ποια λόγια;

⁶ Πράγματι τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν για παγκόσμια ειρήνη με ανθρώπινα μέσα είναι τεράστια, κι εν τούτοις υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι προσφέρονται να καταπιασθούν μ’ αυτά τα προβλήματα. Ένας απ’ αυτούς φαίνεται να είναι ο τριακοστός έβδομος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Στην ομιλία του μετά την εγκατάστασί του την 20ή Ιανουαρίου 1969, είπε:

⁷ «Σήμερα έδωσα όρκο ενώπιον του Θεού και των συμπατριωτών μου, να υποστηρίξω και να υπερασπίσω το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Σ’ αυτό τον όρκο, προσθέτω τώρα αυτή την ιερή υποχρέωσι: Θ’ αφιερώσω το αξίωμά μου, τις δυνάμεις μου και όλη τη σοφία που μπορώ να συγκεντρώσω στην υπόθεσι της ειρήνης. . . . Η μεγίστη τιμή που μπορεί ν’ απονείμη η ιστορία είναι ο τίτλος του ειρηνοποιού. Αυτή η τιμή κάνει τώρα νεύμα στην Αμερική—η ευκαιρία βοηθείας για να οδηγηθή ο κόσμος τουλάχιστον έξω απ’ αυτή την κοιλάδα της αναταραχής και προς το υψηλό εκείνο επίπεδο ειρήνης που ο άνθρωπος έχει ονειρευθή απ’ αυτή τη χαραυγή του πολιτισμού. Αν επιτύχωμε, οι γενεές που θα έλθουν θα λέγουν για μας που ζούμε τώρα ότι έχομε υπερνικήσει την εποχή μας, ότι βοηθήσαμε να γίνη ο κόσμος ασφαλής για το ανθρώπινο γένος. . . . Το πεπρωμένο μας δεν προσφέρει το κύπελλο της απελπισίας, αλλά το ποτήριον της ευκαιρίας. Ώστε ας το δράξωμε, όχι με φόβο, αλλά μ’ ευφροσύνη—και καθώς ‘ιππεύομε επί της γης μαζί,’ ας προχωρήσωμε, σταθεροί στην πίστι μας, αμετακίνητοι στον σκοπό μας, επιφυλακτικοί στους κινδύνους, αλλά υποστηριζόμενοι από την εμπιστοσύνη μας στο θέλημα του Θεού και στην υπόσχεσι του ανθρώπου.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 21 Ιανουαρίου 1969.

8. Ποιο μακαρισμό του Χριστού είναι πιθανόν να είχε υπ’ όψιν του ο νεο-ορκισθείς πρόεδρος, αλλά ποια Βιβλική προφητεία είχε ασφαλώς υπ’ όψιν;

⁸ Είναι πιθανόν ότι ο πρόεδρος είχε υπ’ όψιν του τα περίφημα λόγια του Ανδρός εκείνου του οποίου ισχυρίζεται ότι είναι ακόλουθος, όπως τα έχει καταγράψει ο βιογράφος του Ιησού Ματθαίος Λευί: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί· διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού.» (Ματθ. 5:9) Αλλ’ ο πρόεδρος θα είχε τουλάχιστον υπ’ όψι του μια αρχαία προφητεία του ογδόου αιώνος προ Χριστού. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι γι’ αυτό; Διότι, όταν επρόφερε τον όρκο με το δεξί χέρι υψωμένο, είχε το αριστερό του χέρι τοποθετημένο επάνω σε δύο οικογενειακές Άγιες Γραφές, που η σύζυγός του κρατούσε την μία επάνω στην άλλη ανοιγμένες στην προφητεία του Ησαΐα, δεύτερο κεφάλαιο, τέταρτο εδάφιο, το οποίο λέγει: «Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 20 Ιανουαρίου 1969, πρώτη σελίς, τελευταία στήλη) Το ότι είχε το αριστερό του χέρι επάνω σ’ αυτό το Γραφικό εδάφιο δεν ήταν τυχαίο, αλλά προμελετημένο. Σ’ αυτό το Γραφικό εδάφιο εξεφράζετο «το θέλημα του Θεού» πριν από δύο χιλιετηρίδες και πλέον, και τώρα ο πρόεδρος προσέθετε «την υπόσχεσι του ανθρώπου.»

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ;

9. Εξαρτάται η εκπλήρωσις αυτής της Βιβλικής προφητείας από κάποια προϋπόθεσι, και τι μπορεί, τότε, να λεχθή για ένα κόσμο χωρίς πόλεμο;

⁹ Ασφαλώς, αν τα προφητικά λόγια του Ησαΐα, κεφάλαιο δεύτερο, εδάφιο τέταρτο, αναγγέλλουν το θέλημα του Παντοδυνάμου Θεού, χωρίς αμφιβολία θα πραγματοποιηθούν και θα υπάρξη μια ημέρα παγκοσμία ειρήνη. Αλλά μήπως η τελική εκπλήρωσις αυτών των προφητικών λόγων απαιτεί κάποιον όρο; Μήπως η εκπλήρωσίς των ισχύει υπό τον όρο «της υποσχέσεως του ανθρώπου»; Μήπως η εκπλήρωσίς των εξαρτάται από την «υπόσχεσι» των πολιτικών αρχόντων των εθνών και του λαού; Αν ναι, τότε, θα υπάρξη ποτέ στη γη ένας κόσμος χωρίς πόλεμο;

10, 11. (α) Για να φέρουν την παγκόσμια κατάστασι, που εβουλεύθη ο Θεός, πώς άνθρωποι του κόσμου σκέπτονται να την φέρουν; (β) Πώς παραβάλλει ο Θεός τους τρόπους των με τον ιδικό του τρόπο;

¹⁰ Εξέχοντες, άνθρωποι του κόσμου με επιρροή, πιθανόν να βλέπουν την τελική κατάστασι του κόσμου που εβουλεύθη ο Θεός. Κινούμενοι από θρησκευτική συγκίνησι, μπορούν να υπόσχωνται με κάθε ειλικρίνεια να χρησιμοποιήσουν το πολιτικό των αξίωμα, τις δυνάμεις των και όλη τη σοφία που μπορούν να συγκεντρώσουν για να εργασθούν για την πραγματοποίησι αυτής της παγκοσμίου καταστάσεως όπως την εβουλεύθη ο Θεός. Αλλά τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς τους ανθρώπους, όταν, τον καιρό που δίνουν την υπόσχεσί των, έχουν υπ’ όψι των να εργασθούν γι’ αυτή με τον ιδικό τους τρόπο σύμφωνα με τη σοφία αυτού του κόσμου, και όχι με τον τρόπο του Θεού σύμφωνα με την ιδική του σοφία όπως εκτίθεται στον γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή; Έχομε λόγους να πιστεύωμε ότι ο Θεός θα ευοδώση τις προσπάθειές των να εκπληρώσουν την «υπόσχεσί» των με τον τρόπο που αυτοί μόνοι των απεφάσισαν; Ή μήπως αληθεύει ότι αυτοί οι άνδρες «υποσχέσεως» θα εργασθούν πράγματι εναντίον του «θελήματος του Θεού»; Υπήρξε ως τώρα ο τρόπος του ανθρώπου να εγκαταστήση διαρκή παγκόσμια ειρήνη και ο τρόπος του Θεού; Η καταφανής έλλειψις της ευλογίας του Θεού επάνω στον τρόπο ενεργείας του ανθρώπου ως τώρα απαντά Όχι! Αλλά μέσω του ιδίου προφήτου Ησαΐα ο ίδιος ο Θεός απαντά σ’ αυτό το ζωτικό ερώτημα, λέγοντας:

¹¹ «Αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών, ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει ΚΥΡΙΟΣ. Αλλ’ όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί μου είναι υψηλότεροι των οδών υμών, και αι βουλαί μου των βουλών υμών. Διότι . . . ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.»—Ησ. 55:8-11.

12, 13. (α) Ύστερ’ από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ποιος ήταν ο τρόπος του ανθρώπου για να προλάβη ένα άλλο παγκόσμιο πόλεμο; (β) Πώς το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική υιοθέτησε αυτό τον τρόπο ως θέλημα του Θεού;

¹² Ο προφορικός και γραπτός λόγος του Θεού δεν θ’ αποτύχη ποτέ. Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τον λόγο της «υποσχέσεως» που ελάλησαν άνθρωποι πολιτικής ισχύος; Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 αυτοί οι άνδρες είχαν διάθεσι να προλάβουν την έκρηξι μιας άλλης παγκοσμίας συρράξεως. Ποιος ήταν ο τρόπος που οι πολιτικοί άνδρες οι οποίοι ησχολούντο με την συνθήκη ειρήνης είχαν αποφασίσει να τον προλάβουν; Με το να ενσωματώσουν στη συνθήκη ειρήνης τον λεγόμενο Χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών. Όταν άρχισε να ισχύη η συνθήκη ειρήνης, άρχισε να λειτουργή και η Κοινωνία των Εθνών. Μέσω αυτής της Κοινωνίας των Εθνών οι άνθρωποι που την υπεστήριζαν υπεσχέθησαν πολλά. Φαινομενικά η Κοινωνία των Εθνών ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, διότι ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» υπεστήριξε την Κοινωνία. Το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική ωμίλησε ως αν ενεργούσε ως εκπρόσωπος του Θεού:

¹³ «Αυτή η Κοινωνία δεν είναι απλώς μια πολιτική σκοπιμότης· είναι μάλλον η πολιτική έκφρασις της Βασιλείας του Θεού επί της γης. . . . Η Εκκλησία μπορεί να δώση ένα πνεύμα καλής θελήσεως, χωρίς το οποίο καμμιά Κοινωνία των Εθνών δεν μπορεί ν’ ανθέξη. . . . Η Κοινωνία των Εθνών έχει τις ρίζες της στο Ευαγγέλιο. Όπως το Ευαγγέλιο, και ο δικός της αντικειμενικός σκοπός είναι ‘επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία’.»—Δελτίον Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, Τόμ. ΙΙ, Αριθμ. 1, Ιανουαρίου 1919, σελίδες 12-14.

14. (α) Πώς απεδείχθη ότι οι εκκλησίες έσφαλλαν όσον αφορά την Κοινωνία των Εθνών; (β) Ποια στάσι λαμβάνουν τώρα οι θρησκευόμενοι απέναντι στα Ηνωμένα Έθνη, και αποτελεί αυτό οποιαδήποτε εγγύησι για την ανθεκτικότητά των;

¹⁴ Είναι καταφανές ότι αυτές οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» έσφαλλαν όσον αφορά αυτό, διότι εκείνη η Κοινωνία των Εθνών δεν άνθεξε. Εκείνο ακριβώς το οποίο είχε σχεδιασθή με τη σοφία του ανθρώπου να προλάβη ήταν αυτό που την έθεσε εκτός δράσεως, δηλαδή, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Κοινωνία μετεβίβασε τα πράγματά της στα Ηνωμένα Έθνη, την παγκόσμια οργάνωσι ειρήνης η οποία ήλθε σε ύπαρξι στις 24 Οκτωβρίου 1945. Άλλη μια φορά αυτή η διεθνής οργάνωσις παγκοσμίου ειρήνης και ασφαλείας εφαίνετο ότι είναι σύμφωνη με το «θέλημα του Θεού,» διότι ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» ευλαβώς την υπεστήριξε. Ακόμη και οι πάπαι της Πόλεως του Βατικανού προσήλθαν προς υποστήριξί της, ο δε Πάπας Παύλος ο ΣΤ΄ ωμίλησε προσωπικώς σ’ αυτήν σε μια περίπτωσι στα κεντρικά γραφεία της στη Νέα Υόρκη. Σήμερα εκατόν είκοσι έξη έθνη είναι μέλη της, περιλαμβανομένου και του έθνους το οποίο προσφάτως εγκατέστησε τον τριακοστό έβδομο πρόεδρό του. Ο νέος πρόεδρος έδειξε πώς θα εκπληρώση την «υπόσχεσι του ανθρώπου,» δηλαδή σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη, μαζί με άλλες αλλά μικρότερες διεθνείς συμμαχίες. Αλλά η ευλογία του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου» δεν προσφέρει καμμιά μεγαλύτερη εγγύησι απ’ αυτήν που προσέφερε στην Κοινωνία των Εθνών ότι τα Ηνωμένα Έθνη θ’ ανθέξουν.

15. Υπάρχει βάσις για ν’ αποδώση η ιστορία τον τίτλο του Ειρηνοποιού στην Κοινωνία των Εθνών και στα Ηνωμένα Έθνη, και εκπληρώνεται από τα Η.Ε. η Βιβλική προφητεία που είναι χαραγμένη στον τοίχο της πλατείας;

¹⁵ Η ιστορία δεν μπορεί ν’ αποδώση στην Κοινωνία των Εθνών την τιμή να φέρη τον τίτλο του Ειρηνοποιού. Δεν υπάρχει καμμιά βάσις για να τιμήση η ιστορία τα Ηνωμένα Έθνη με τον τίτλο του Ειρηνοποιού. Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη εκστομίζουν μεγάλα λόγια ειρήνης και διεξάγουν διαπραγματεύσεις για ν’ αποκαταστήσουν ή να διατηρήσουν ειρήνη σε διάφορα μέρη της γης, τα έθνη μέλη της ετοιμάζονται για πόλεμο. Τα πιο ισχυρά μέλη του Συμβουλίου της Ασφαλείας είναι και τα πιο ισχυρά εξωπλισμένα έθνη σ’ όλη την ανθρώπινη ιστορία. Η παγκόσμια ειρήνη σήμερα, έτσι όπως είναι, είναι μια ειρήνη τρόμου, μια ειρήνη η οποία διατηρείται μόνο λόγω του τρομακτικού φόβου ενός πυρηνικού, βακτηριολογικού και ραδιολογικού πολέμου που σημαίνει την καταστροφή του συγχρόνου πολιτισμού. Πού, λοιπόν, είναι η εκπλήρωσις των λόγων, οι οποίοι είναι χαραγμένοι μ’ εμφανή τρόπο σ’ ένα τοίχο της 42ας Οδού που βλέπει στην πλατεία των Ηνωμένων Εθνών στο μέσον της πόλεως της Νέας Υόρκης; Ποιων λόγων; Αυτών: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»

ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΥΠΟΣΧΕΣΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

16. Ποια προκαταρκτική απαίτησις που προελέχθη στο εδάφιο Ησαΐας 2:4 δεν εκπληρώνεται, από τα έθνη που αναλαμβάνουν να γίνουν ειρηνοποιοί;

¹⁶ Άσχετα με το τι κάνει η ανθρωπίνη ιστορία, η οποία εγράφη από μη θεοπνεύστους ανθρώπους, για να τιμήση ανθρώπους και έθνη με τίτλους, ο ίδιος ο Θεός δεν έχει σκοπό ν’ απονείμη τη «μεγίστη τιμή» που φέρει ο τίτλος του Ειρηνοποιού σε κανένα πολιτικό αυτού του δευτέρου ημίσεως του εικοστού αιώνος. Αυτή η τιμή, που βρίσκεται στο ιδικό Του χέρι, δεν κάνει τώρα νεύμα σε κανένα μέλος των Ηνωμένων Εθνών ή σε οποιοδήποτε έθνος έξω απ’ αυτά. Ούτε ένα απ’ αυτά τα έθνη και τους λαούς του κόσμου δεν δέχεται από το στόμα του Θεού αυτά που λέγει η προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 2:4 ότι θα προηγηθούν από τη σφυρηλάτησι των μαχαιρών σε υνία, και των λογχών αυτών σε δρέπανα και από την μη εκμάθησι πια του πολέμου από τα έθνη. Αυτά τα εναρκτήρια λόγια αυτού του προφητικού εδαφίου λέγουν: «Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς.»

17, 18. (α) Ποια αντίστοιχη προφητεία επαναλαμβάνει αυτή την απαίτησι; (β) Πώς ενεργούν τα έθνη απέναντι σ’ αυτή την απαίτησι, και ποιο τίτλο δεν θ’ αποδώση σ’ αυτά η θεία ιστορία;

¹⁷ Μια προφητεία της ιδίας αρχαίας εποχής, η οποία αντιστοιχεί με την προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 2:4, η προφητεία του εδαφίου Μιχαίας 4:3, λέγει: «Και θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών, και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»

¹⁸ Τα έθνη δεν δέχονται να κριθούν από Κύριον τον Θεό. Υποβάλλουν τα προβλήματά των στη Γενική Συνέλευσι ή στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ή στο Διεθνές Δικαστήριό της στη Χάγη της Ολλανδίας. Δεν ενεργούν σύμφωνα με τις κρίσεις που αναγράφονται στον γραπτό Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Τα έθνη, ακόμη και τα ‘ισχυρά έθνη,’ τα οποία είναι «έως εις μακράν» απ’ εκεί που ζούσαν οι προφήται Ησαΐας και Μιχαίας, δεν λαμβάνουν καμμιά επιτίμησι από Κύριον τον Θεό όπως εκτίθεται στον γραπτό Λόγο του ή όπως παρατίθεται από τους εκπροσώπους του μέσα απ’ αυτόν τον γραπτό Λόγο. Αν είχαν δεχθή και προσέξει την κρίσι και την επιτίμησί του, θα είχαν σφυρηλατήσει τις μάχαιρές των σε υνία και τις λόγχες των σε δρέπανα και δεν θα εσήκωναν πια μάχαιρα πολέμου εναντίον αλλήλων ούτε και θα εμάθαιναν πια πόλεμο. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι δεν το πράττουν αυτό. Επομένως, άσχετα με την «υπόσχεσι του ανθρώπου,» καμμιά ελπίς για διαρκή παγκοσμία ειρήνη δεν μπορεί να υπάρχη εκ μέρους των εθνών, είτε σε μια ενωμένη οργάνωσι είτε μεμονωμένα. Κανένας πολιτικός άρχων ή έθνος δεν μπορεί να παρουσιασθή και να είναι εκείνος που η θεία ιστορία θα του αποδώση την μεγάλη τιμή και τον τίτλο του Ειρηνοποιού.

19. Εξαρτάται το εδάφιο Ησαΐας 2:4 από την «υπόσχεσι ανθρώπου,» και από ποιο γεγονός μπορούν να λάβουν παρηγοριά τα άτομα που επιθυμούν διακαώς ειρήνη;

¹⁹ Τίποτε, όπως ένας αφοπλισμένος κόσμος που μαθαίνει ειρήνη, δεν μπορεί ν’ αναμένεται από την «υπόσχεσι του ανθρώπου,» ο οποίος ακολουθεί την οδό και την σοφία του ανθρώπου και όχι την οδό και την σοφία του Θεού, που είναι υψηλότερα από την ανθρωπίνη όσο και ο ουρανός. Ο Παντοδύναμος Θεός ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, δεν εξαρτάται από την «υπόσχεσι του ανθρώπου.» Η πρόρρησίς του για το μέλλον δεν είναι μ’ αυτό τον όρο. Τα λόγια στο εδάφιο Ησαΐας 2:4 είναι μια χωρίς όρους προφητεία. Μολονότι οι λαοί και τα ισχυρά έθνη της εποχής μας προγραμματίζουν και ενεργούν εναντίον της, αυτή η ένδοξη προφητεία θ’ αποδειχθή αληθινή. Ο Θεός θα φροντίση γι’ αυτό, διότι ποιος άνθρωπος, ποιος λαός, ποιο ισχυρό έθνος μπορεί να επιτύχη εναντίον Του; Απ’ αυτό το βέβαιο γεγονός ας λάβουν παρηγοριά όλα τα άτομα, τα οποία επιθυμούν διακαώς μια αιωνία παγκοσμία ειρήνη όπως προλέγεται στο Λόγο του Θεού.

20, 21. (α) Γιατί ο Θεός δεν άλλαξε όσον αφορά τον δεδηλωμένο σκοπό του; (β) Με ποια λόγια των εδαφίων Ησαΐας 9:6, 7 προείπε ο Ιεχωβά τον Ειρηνοποιό του;

²⁰ Ο Θεός δεν αλλοιούται όσον αφορά τον δεδηλωμένο σκοπό του. Επί δύο χιλιετηρίδες περίπου τώρα είχε εκείνον τον οποίο έχει χρίσει ή καθιερώσει για να υπηρετή ως Ειρηνοποιός για όλο το ανθρώπινο γένος. Μέσω του προφήτου Ησαΐα ο Θεός προείπε τον αφοπλισμό των κατοίκων της γης και το ότι δεν θα εμάθαιναν πια πόλεμο. Μέσω τον ιδίου προφήτου ο Θεός προείπε αυτόν τον Ειρηνοποιό. Έχομε ήδη εξετάσει τον Ησαΐα, δεύτερο κεφάλαιο, εδάφιο τέταρτο. Ανοίξτε τώρα το ένατο κεφάλαιο, εδάφια έκτο και έβδομο, και διαβάστε για τη γέννησι και το έργο αυτού του Ειρηνοποιού:

²¹ «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων Ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του ΚΥΡΙΟΥ των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»

22. Πώς αυτή η προφητεία δείχνει εκείνον στον οποίο πρέπει ν’ αποβλέπωμε για μια ειρηνική βασιλεία χιλίων ετών;

²² Ακούστε πάλι αυτά τα προφητικά λόγια: «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.» Σ’ αυτά τα λόγια δίδεται η απαράβατη υπόσχεσις του Θεού για μια ατελεύτητη κυβέρνησι μιας χωρίς τέλος ειρήνης. Είναι η κυβέρνησις ενός παιδίου που εγεννήθη μέσα στην οικογενειακή γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ, ο υιός του οποίου το όνομα επρόκειτο να κληθή «Αρχών Ειρήνης.» Η ζωή του επρόκειτο να είναι τόσο μακρά όσο και η ειρηνική του κυβέρνησις—ατελεύτητη, αθάνατη. Το γεγονός ότι το όνομά του επρόκειτο, επίσης, να είναι «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» το υποστηρίζει αυτό. Αυτό θα κατέληγε στο να είναι αυτός ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, διότι η θεία προφητεία λέγει ότι αυτή η ειρηνική ατελεύτητη κυβέρνησις θα ήταν «επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος.» Σ’ αυτή τη βασιλεία αυτού του Μονίμου Κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ ως Του Άρχοντος της Ειρήνης πρέπει ν’ αποβλέψωμε για την πλησιάζουσα ειρήνη των χιλίων ετών. Αυτός είναι εκείνος τον οποίον τιμά Κύριος ο Θεός με τον τίτλο του Ειρηνοποιού, και όχι κάποιος πολιτικός ή κάποιο έθνος αυτού του εικοστού αιώνος.

23. Γιατί δεν πρέπει να χάσωμε την πίστι μας στην επαλήθευσι της προφητείας του Ησαΐα έστω και αν έχη δοθή πριν από τόσο πολύ καιρό;

²³ Είναι αλήθεια ότι δυόμιση χιλιετηρίδες και πλέον έχουν παρέλθει από τότε που ελέχθη και κατεγράφη αυτή η προφητεία από τον προφήτη του Θεού Ησαΐα, και τώρα ευρισκόμεθα σε μια εποχή που τα έθνη προσπαθούν ν’ απομακρύνουν τον παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος θα ήταν ο μέγιστος και χειρότερος σ’ όλη την ανθρωπίνη ιστορία. Αλλά δεν πρέπει να χάσωμε την πίστι στην επαλήθευσι της προφητείας του Ησαΐα για τον Ειρηνοποιό και για την αιώνια ειρήνη στη γη. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων είναι πίσω απ’ αυτή την προφητεία, που Αυτός ο ίδιος ενέπνευσε με το άγιο πνεύμα του. Η προφητεία κλείνει λέγοντας: «Ο ζήλος του ΚΥΡΙΟΥ των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.» Ο ζήλος του δεν έχει ψυχρανθή ως τώρα σχετικά με την προφητεία, διότι το ίδιο το όνομά του και η υπόληψίς του διακυβεύονται σχετικά μ’ αυτό. Δεν έχει ψευσθή ποτέ σε οτιδήποτε άλλο· θ’ αποδειχθή ότι δεν ψεύδεται όσον αφορά αυτή την προφητεία, επίσης. Αυτός είναι ‘Θεός, ο οποίος είναι αδύνατον να ψευσθή.’—Τίτον 1:2· Εβρ. 6:18.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ

24. Τι δείχνει η ιστορία όσον αφορά το αν οποιοσδήποτε από τους βασιλείς της Ιερουσαλήμ από την εποχή του Ησαΐα κι έπειτα απεδείχθη ότι είναι ο υποσχεμένος Άρχων Ειρήνης;

²⁴ Ο ομιλητής του Θεού, ο προφήτης Ησαΐας, εξακολούθησε να προφητεύη ως τη βασιλεία του Βασιλέως Εζεκία της Ιερουσαλήμ, αλλά ο Εζεκίας απεδείχθη ότι δεν ήταν το υποσχεμένο «παιδίον» ή «υιός» ο οποίος επρόκειτο να τιμηθή με τον τίτλο του Ειρηνοποιού, Του Άρχοντος Ειρήνης. Ούτε και οι επτά βασιλείς, οι οποίοι διεδέχθησαν τον Εζεκία στον «θρόνον του Δαβίδ» στην Ιερουσαλήμ, ως τον τελευταίο βασιλέα, τον Σεδεκία, απεδείχθη ότι ήταν ο υποσχεμένος Άρχων Ειρήνης. Πράγματι, το ενδέκατο έτος της βασιλείας του Βασιλέως Σεδεκία η αγία πόλις Ιερουσαλήμ και ο ναός της που είχε ανοικοδομηθή από τον προγενέστερο Βασιλέα Σολομώντα είχαν καταστραφή από τα στρατεύματα της ειδωλολατρικής Βαβυλώνας, και ο λαός που είχε κατακτηθή μετεφέρθησαν αιχμάλωτοι στη μακρινή Βαβυλώνα. Μόνον εβδομήντα χρόνια αργότερα η πόλις Ιερουσαλήμ κι ένας ναός για τη λατρεία του Θεού άρχισε να οικοδομήται από απελευθερωμένους εξόριστους.

25. Πότε και πού άρχισε να εκπληρώνεται η προφητεία τον Ησαΐα με τη γέννησι του ‘παιδίου’, του ‘υιού’, του Μονίμου Κληρονόμου του Δαβίδ;

²⁵ Αλλά, τότε, διεψεύσθη και εψυχράνθη «ο ζήλος του ΚΥΡΙΟΥ των δυνάμεων»; Καθόλου! Παρά την φαινομενική αυτή αποτυχία της προφητείας του Ησαΐα, ο ζήλος του Θεού ήταν πιο θερμός παρά ποτέ όσον αφορά την εκπλήρωσι της προφητείας. Ο ‘θρόνος του Δαβίδ’ δεν εστήθη ποτέ πια στην Ιερουσαλήμ, αλλ’ αυτό δεν είχε σημασία. Η γραμμή της βασιλικής οικογενείας του Βασιλέως Δαβίδ δεν είχε εξαλειφθή αλλά συνεχίζετο. Κατόπιν πεντακόσια τριάντα πέντε χρόνια ύστερ’ από την έναρξι της εκ νέου ανοικοδομήσεως της Ιερουσαλήμ, άρχισε η εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα με τη γέννησι ενός υποσχεμένου ‘παιδίου,’ του ‘υιού’ ο οποίος επρόκειτο να είναι ο Μόνιμος Κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ. Αυτό συνέβη το δεύτερο έτος πριν από την έναρξι της Κοινής μας Χρονολογίας· με άλλα λόγια, το έτος 2 π.Χ. Αυτό έλαβε χώρα στη γενέτειρα του Βασιλέως Δαβίδ, δηλαδή, στη Βηθλεέμ-Ιούδα, σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Μιχαία (5:2).

26, 27. Σύμφωνα με τον Λουκά, ποιους έκαμε μάρτυρας ο Θεός τη νύχτα της γεννήσεως του βρέφους;

²⁶ Ο ζηλωτής Κύριος των δυνάμεων, για ν’ αποδείξη ότι αυτή η αρχαία του προφητεία εξεπληρώνετο, εφρόντισε φυσικά να υπάρχουν μάρτυρες της γεννήσεως του υποσχεμένου Άρχοντος Ειρήνης. Πριν απ’ όλα έκαμε να υπάρχουν άγγελοι μάρτυρες της γεννήσεως του παιδίου. Κατόπιν έκαμε να παραστούν ποιμένες της Βηθλεέμ μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Τη νύχτα των αρχών του φθινοπώρου του έτους 2 π.Χ. ο άγγελος Κυρίου του Θεού ενεφανίσθη σ’ αυτούς τους ποιμένας, οι οποίοι εφύλατταν τα πρόβατά των στον αγρό κοντά στη Βηθλεέμ. Ένας ερευνητής των γεγονότων της γεννήσεως, ένας ιατρός που ωνομάζετο Λουκάς, μολονότι δεν ήταν αυτός ο οποίος ενήργησε τον τοκετό του βρέφους, αναφέρει: «Άγγελος Κυρίου εξαίφνης εφάνη εις αυτούς, και δόξα Κύριου έλαμψε περί αυτούς, και εφοβήθησαν φόβον μέγαν. Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη. Και εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.»—Λουκ. 2:8-14, Κριτικόν Κείμενον.

²⁷ Ο Ιατρός Λουκάς μάς λέγει ότι οι ποιμένες επήγαν εκεί και βρήκαν το νεογέννητο βρέφος, κι έτσι παρέστησαν αυτόπται μάρτυρες της γεννήσεως του ‘Κυρίου Χριστού,’ μαζί με τους ουράνιους αγγέλους. Ο Ιατρός Λουκάς τερματίζει, λέγοντας: «Και επέστρεψαν οι ποιμένες, δοξάζοντες και υμνούντες τον Θεόν, δια πάντα όσα ήκουσαν και είδον, καθώς ελαλήθησαν προς αυτούς.»—Λουκ. 2:15-20.

28. Ύστερ’ από σαράντα ημέρες, ποιοι έγιναν μάρτυρες της γεννήσεως του βρέφους;

²⁸ Ύστερ’ από σαράντα ημέρες ο θεοφοβούμενος Συμεών και κατόπιν η προφήτις Άννα είδαν και διεπίστωσαν την ταυτότητα του βρέφους, όταν αυτό εφέρθη στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Μ’ αυτό τον τρόπο έγιναν και αυτοί μάρτυρες της εκπληρώσεως της προφητείας του Ησαΐα σχετικά με τον Άρχοντα της Ειρήνης.—Λουκ. 2:22-38.

29. Με ποιο όνομα και ποιους τίτλους ωνομάσθηκε αυτό, και τι σημαίνει το όνομά του;

²⁹ Ο άγγελος ωμίλησε για το βρέφος ως τον ‘Χριστόν Κύριον.’ Οι ελληνόφωνες Ιουδαίοι της εποχής εκείνης τον αποκαλούσαν «Χριστόν Κύριον,» διότι «μεσσίας» και «Χριστός» σημαίνουν το ίδιο, «ο κεχρισμένος.» Δηλαδή, ο κεχρισμένος του Θεού. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού προς την παρθένο μητέρα του, του εδόθη το προσωπικό όνομα Γεσούα· αλλά οι ελληνόφωνες Ιουδαίοι όπως ο Ιατρός Λουκάς τον αποκαλούσαν Ιησούν. Έτσι με τον τίτλο του ωνομάσθηκε Γεσούα Μεσσίας ή Ιησούς Χριστός. (Λουκ. 1:26-33· Ματθ. 1:1, 20-25) Επειδή ήταν ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ ωνομάζετο επίσης «Υιός Δαβίδ.» Γιατί του εδόθη το προσωπικό όνομα Ιησούς; Το Λεξικόν της Βίβλου, υπό Δρος Ουίλλιαμ Σμιθ (σελίς 1346), έκδοσις 1894, λέγει ότι το όνομα Γεσούα ή Ιησούς σημαίνει «Βοήθεια του Ιεχωβά,» ή «Σωτήρ.» Αυτό συμφωνεί με ό,τι είχε ειπεί ο άγγελος στον θετό του πατέρα, τον ξυλουργό Ιωσήφ στη Ναζαρέτ: «Θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.»—Ματθ. 1:18-25.

30. (α) Γιατί ο Βασιλεύς Σολομών δεν ήταν εκείνος που επρόκειτο να εισαγάγη τη βασιλεία μιας χιλιετηρίδος ειρήνης; (β) Τίνος τύπος ήταν όταν ήταν πιστός;

³⁰ Ανάμεσα στους βασιλικούς προγόνους υπήρχε και ο σοφώτατος άνθρωπος των αρχαίων χρόνων, ο Βασιλεύς Σολομών, ο γυιος του Δαβίδ. Τ’ όνομά του σημαίνει «Ειρηνικός» ή «Ειρήνη.» Πολύ κατάλληλα, αυτός εβασίλευσε στην Ιερουσαλήμ, που τ’ όνομά της σημαίνει «Κατοχή Διπλής Ειρήνης.» Παρά τον συνδυασμό αυτό των ονομάτων, η βασιλεία του Σολομώντος δεν εισήγαγε σε μια χιλιετηρίδα ειρήνης. Το πολύ έφερε μια ειρήνη σαράντα ετών. Παρά την σοφή έναρξί του ως βασιλέως στην Ιερουσαλήμ, μετεστράφη σε κακόν κατά το γήρας του. Έγινε καταπιεστικός στον λαό Ισραήλ. Υπέκυψε στις πιέσεις των πολλών ξένων γυναικών του και ενώθηκε μαζί των στη λατρεία άλλων θεών αντί του Ιεχωβά Θεού. Έτσι έχασε την ειρήνη του με τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό, ο οποίος εξέφρασε την αγανάκτησί του αποσπώντας δέκα από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ από το βασίλειο των διαδόχων του Σολομώντος. (1 Βασ. 11:7–12:24· Νεεμ. 13:26, 27) Αλλά στη διάρκεια του ημίσεως και πλέον της τεσσαρακονταετούς βασιλείας του, οπότε ο Σολομών ήταν πιστός στον Ιεχωβά ως Θεόν κι έγραψε τρία βιβλία της Αγίας Γραφής, ο Σολομών εχρησιμοποιήθη ως προφητικός τύπος του αληθινού Μεσσία ή Χριστού.

31. (α) Γιατί ο Ιησούς μπορούσε να ομιλή για τον εαυτό του ως «πλειότερον του Σολομώντος»; (β) Γιατί δεν έλαβε τον θρόνο του Δαβίδ στη γη;

³¹ Ανόμοια με τον Σολομώντα, ο Ιησούς Χριστός ως τέλειος άνθρωπος στη γη ποτέ δεν υπήρξε άπιστος στον Θεό. Έφερε επαξίως το όνομα Γεσούα ή Ιησούς, που σημαίνει «Βοήθεια του Ιεχωβά,» ή «Σωτηρία του Ιεχωβά.» Ο πρόγονός του Σολομών είχε χρισθή με άγιον έλαιον για να είναι βασιλεύς σ’ όλο τον Ισραήλ, αλλά ο Ιησούς είχε χρισθή με άγιο πνεύμα από τον ουρανό τον καιρό του βαπτίσματός του σε ύδωρ στον Ποταμό Ιορδάνη, όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άκουσε τη φωνή του Θεού να λέγη: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:13-17) Ο Ιησούς έγινε από τότε ο Κεχρισμένος ή Χριστός του Θεού με μια έννοια ανώτερος του Σολομώντος. Χωρίς εγωισμό ή υπερβολή ο Ιησούς μπορούσε να ομιλή για τον εαυτό του ως «πλειότερον του Σολομώντος.» (Ματθ. 12:42) Με την πιστότητά του διετήρησε το δικαίωμά του στον «θρόνον του Δαβίδ» ή τη βασιλική διακυβέρνησι επάνω σ’ όλο τον Ισραήλ που εσυμβόλιζε αυτός ο θρόνος. Αλλά ο Θεός δεν έδωσε ποτέ στον κεχρισμένο Ιησού αυτόν τον «θρόνον του Δαβίδ» στη γη. (Λουκ. 1:32, 33) Ο Θεός εδοκίμασε πρώτα την πιστότητα του Ιησού ως το έσχατο όριο, αφήνοντάς τον να πεθάνη ως μια τελεία ανθρωπίνη θυσία επάνω σ’ ένα εκτελεστικό πάσσαλο, ώστε ο Ιησούς να μπορή να ‘σώση τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών.’—Ματθ. 1:21.

32. (α) Τι αποδεικνύει, αν ο Ιησούς διετήρησε την ειρήνη του με τον Θεό ως τη νύχτα που τον επρόδωσαν; (β) Γιατί ο Ιησούς δεν εδέχθη βασιλεία από Διάβολο ή άνθρωπο;

³² Ο κεχρισμένος Ιησούς διετήρησε την ειρήνη του με τον Ιεχωβά Θεό ως το τέλος της επιγείου ζωής του. Λίγο προτού προδοθή και παραδοθή στους εκτελεστάς είπε στους ένδεκα πιστούς από τους δώδεκα αποστόλους του: «Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ.» (Ιωάν. 14:27) Ύστερ’ από ώρες, όταν ίστατο μπροστά στον δικαστικό κριτή, τον Ρωμαίο κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο, ο ειρηνικός Ιησούς του είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. . . . η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» Δεν ήταν κατά παράκλησιν του Ιησού που έθεσε ο Πόντιος Πιλάτος επάνω από την κεφαλή του Ιησού στον εκτελεστικό πάσσαλο την επιγραφή, η οποία έλεγε: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.» (Ιωάν. 18:36· 19:16-22) Ο Ιησούς αρνήθηκε να δεχθή την βασιλεία από το χέρι Διαβόλου ή ανθρώπου. Απέθανε στον εκτελεστικό πάσσαλο, αναμένοντας από τον Θεόν του τον Ιεχωβά να του δώση τον «θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού,» στον οποίον ήταν ο Μόνιμος Κληρονόμος. (Ματθ. 4:8-11· Λουκ. 1:32, 33· Ιωάν. 6:14, 15) Απέθανε αληθής και πιστός σ’ αυτά που είχε κηρύξει, δηλαδή, «Επλησίασεν η βασιλεία του Θεού.»—Μάρκ. 1:14, 15· Ματθ. 4:12-17.

33. Γιατί, ανόμοια με τον Σολομώντα, ο Ιησούς Χριστός ζη τώρα, και πώς μπορεί να εισαγάγη την ειρήνη των χιλίων ετών;

³³ Σήμερα, ύστερ’ από τρεις χιλιετηρίδες περίπου, ο άπιστος Σολομών εξακολουθεί να κοιμάται στο θάνατο μαζί με τους προγόνους του. (1 Βασ. 11:41-43) Σήμερα, ύστερ’ από χίλια εννεακόσια και πλέον χρόνια από του θυσιαστικού του θανάτου επάνω στον εκτελεστικό πάσσαλο έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς Χριστός ζη! Την τρίτη ημέρα του θανάτου του ο Παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά τον ανέστησε εκ νεκρών σε ζωή ως πνευματικό του Υιό στον ουρανό, και τον περιέβαλε με αθανασία και αφθαρσία. Καθώς ο Ιησούς Χριστός φανερώθηκε στους μαθητάς του μετά την ανάστασί του εκ νεκρών, επί σαράντα ημέρες πριν από την ανάληψί του στον ουρανό, έφθασαν να υπάρχουν πεντακόσιοι και πλέον αυτόπται μάρτυρες της αναστάσεως του Ιησού Χριστού. (Πράξ. 1:1-5· 2:22-36· 1 Κορ. 15:3-9) Εφόσον τώρα ζη για πάντα, μπορεί πράγματι να γίνη «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» για τον θνήσκοντα κόσμο του ανθρωπίνου γένους. Επίσης, δεν είναι ανάγκη να υπάρξη κάποιο τέλος της ειρηνικής του κυβερνήσεως επάνω στο ανθρώπινο γένος και «δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Ησ. 9:6, 7) Αυτός είναι ο ουράνιος Άρχων που είναι ικανός να εισαγάγη στο αφανισμένο από τους πολέμους ανθρώπινο γένος την ειρήνη των χιλίων ετών. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπορούν να το πράξουν αυτό!

Η ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

34. (α) Γιατί αυτή φαίνεται να είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να κάμη αυτός έναρξι της ειρηνικής του κυβερνήσεως; (β) Ποιος ειδικά πρέπει ν’ απομακρυνθή πρώτα, και γιατί;

³⁴ Αλλά, πότε κάνει έναρξι της κυβερνήσεώς του ατελευτήτου ειρήνης ο Άρχων Ειρήνης; Οι άνθρωποι, που σήμερα έχουν δίκαιες διαθέσεις, κράζουν για μια τέτοια κυβέρνησι. Μήπως αυτή η ίδια η παγκόσμιος κατάστασις δεν χαρακτηρίζει αυτή την εποχή ως την εποχή που θα ήταν πάρα πολύ κατάλληλο να εισαγάγη ο Ιεχωβά Θεός μια τέτοια κυβέρνησι σύμφωνα με την απαράβατη υπόσχεσί του στα εδάφια Ησαΐας 9:6, 7; Είναι καταφανές ότι αυτό συμβαίνει. Αλλά πρέπει προηγουμένως να εκκαθαρισθή από την οδό εκείνος ο οποίος παρεμποδίζει την ειρήνη. Εκείνος που παρουσιάζει το μέγιστο εμπόδιο είναι κάποιος επάνω στον οποίο ούτε τα Ηνωμένα Έθνη ούτε οποιοδήποτε μεμονωμένο έθνος ή άνθρωποι μπορούν να έχουν εξουσία, διότι είναι υπεράνθρωπος. Είναι εκείνος ο οποίος προσέφερε στον Ιησού Χριστό όλα τα βασίλεια αυτού του κόσμου, αν μετεστρέφετο από τη λατρεία του Ιεχωβά ως Θεού, για να λατρεύη αντιθέτως τον μεγάλο Πειραστή. Αυτός ο μέγιστος εμποδιστής της ειρήνης ονομάζεται Σατανάς ή Διάβολος. Αυτός είναι ο άρχων λεγεώνων διαβόλων ή δαιμόνων. (Ματθ. 4:8-11· 12:24-28) Ο Ιησούς Χριστός τον απεκάλεσε ‘άρχοντα του κόσμου τούτου,’ ενώ ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τον ωνόμασε ‘θεόν του κόσμου [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ] τούτου.’ Ο απόστολος Ιωάννης λέγει: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.»—Ιωάν. 12:31· 14:30· 2 Κορ. 4:4· 1 Ιωάν. 5:19.

35. (α) Σύμφωνα με ποιον προφητικό τίτλο μπορεί ο Χριστός ν’ αφαιρέση την εξουσία από τον Σατανά; (β) Ποιοι στη γη αποδεικνύονται εμποδισταί της ειρήνης, και πότε και πώς πρέπει να τους εκτοπίση ο Χριστός;

³⁵ Χρειάζονται περισσότεροι απ’ όλους τους ανθρώπους μαζί για ν’ αφαιρέσουν την εξουσία επάνω στο ανθρώπινο γένος αυτού του μεγίστου εμποδιστού της ειρήνης. Αυτό θα το πράξη ο ουράνιος Ιησούς Χριστός, διότι, σύμφωνα με τα διάφορα ονόματα με τα οποία επρόκειτο να ονομασθή, είναι «Θεός ισχυρός.» Αυτό θα το πράξη αφού πρώτα θέση κατά μέρος τον ορατό εμποδιστή της ειρήνης εδώ στη γη. (Αποκάλ. 19:11 έως 20:3) Αυτό απαιτεί να είναι εν πρώτοις ένας Πολεμιστής Βασιλεύς, που βασιλεύει ανάμεσα στους επιγείους εχθρούς του, τους οποίους τελικά υποτάσσει πλήρως, όπως ακριβώς προείπε ο Βασιλεύς Δαβίδ στον Ψαλμό 110:1-6. Οφείλει να το πράξη αυτό διότι, από το τέλος των ‘καιρών των Εθνών’ το έτος 1914, τα έθνη και οι αυτοκρατορίες αυτού του κόσμου αρνήθηκαν να παραδώσουν με ειρηνικό τρόπο τις επίγειες βασιλείες των σ’ αυτόν, ακόμη δε και ο «Χριστιανικός κόσμος» αρνήθηκε να το πράξη. (Λουκ. 21:24· Ψαλμ. 2:1-6) Ως αυτό το έτος, ύστερ’ από μισό και πλέον αιώνα, τα έθνη αρνούνται να το πράξουν. Τι θα σημάνη αυτό σύντομα για όλο το ανθρώπινο γένος; Τούτο: την έκρηξι του ‘πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος’ στην παγκοσμία κατάστασι που ονομάζεται Αρμαγεδδών. (Αποκάλ. 16:14, 16) Αυτός ο πόλεμος θα εξαλείψη όλους τους ανθρωπίνους εμποδιστάς της ειρήνης.

36. Ύστερ’ από την απομάκρυνσι αυτών των εμποδιστών της ειρήνης, ποια χρονική περίοδος αρχίζει, και πώς ο Αμερικανός πρόεδρος μάς το υπενθυμίζει αυτό στον εναρκτήριο λόγο του;

³⁶ Ύστερ’ απ’ αυτή την απομάκρυνσι όλων των ανθρωπίνων και δαιμονικών εμποδιστών της παγκοσμίου ειρήνης θα έλθη η βασιλεία του Άρχοντος της Ειρήνης σ’ όλη τη γη. Ο ωρισμένος καιρός του Θεού γι’ αυτό πλησιάζει, και μαζί μ’ αυτόν η ειρήνη των χιλίων ετών. Χίλια έτη ισοδυναμούν με μια χιλιετηρίδα. Αυτό μας υπενθυμίζει κάτι που ελέχθη στον εναρκτήριο λόγο του Αμερικανού προέδρου στις 20 Ιανουαρίου 1969, που ανεφέρθη ανωτέρω. Έκαμε παρατηρήσεις σχετικά με την προσέγγισι πραγμάτων που ενδιαφέρουν τους Αμερικανούς και όλο τον «Χριστιανικό κόσμο.» Στην ογδόη παράγραφο της ομιλίας του ο νεο-ορκισθείς πρόεδρος είπε: «Ύστερ’ από οκτώ έτη η Αμερική θα εορτάση την 200ή της επέτειο ως έθνους. Και μέσα στο όριο της ζωής πλείστων ανθρώπων που ζουν τώρα, το ανθρώπινο γένος θα εορτάση το μεγάλο εκείνο νέο έτος που έρχεται μια μόνο φορά σε χίλια χρόνια—την έναρξι της τρίτης χιλιετηρίδος.» Ο πρόεδρος ανεφέρετο στο έτος 2001 μ.Χ.a

37. Για ποια χιλιετηρίδα ενδιαφέρονται περισσότερο οι σπουδασταί της Γραφής που φοβούνται τον Θεό, και από πότε υπολογίζεται αυτή η χιλιετηρίς;

³⁷ Οι μετέπειτα παρατηρήσεις του προέδρου έδειξαν ότι ανέμενε να υπάρχη μια Αμερική το πρώτο έτος αυτής της τρίτης χιλιετηρίδας. Αλλά για τους φοβούμενους τον Θεό σπουδαστάς της Αγίας Γραφής, η οποία περιέχει τόσο τις αρχαίες Εβραϊκές Γραφές όσο και τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, υπάρχει μια πιο σπουδαία χιλιετηρίς, η οποία επισύρει την προσοχή των. Είναι η εβδόμη χιλιετηρίς! Όχι, όχι η εβδόμη χιλιετηρίς υπολογιζομένη από το 1 μ.Χ., αλλά η εβδόμη χιλιετηρίς της υπάρξεως του ανθρώπου εδώ στη γη, η εβδόμη χιλιετηρίς υπολογιζομένη από τη δημιουργία εκ μέρους του Θεού των τελείων ανδρός και γυναικός στον κήπο της Εδέμ. Συνήθως αυτός ο υπολογισμός γίνεται με τον κανόνα Από Κτίσεως Κόσμου, ή κατά το ημερολόγιον του «Έτους του Κόσμου,» που σημαίνει τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους που υπάρχει εδώ.

38. (α) Ποιον αναγνωρίζει το Ορθόδοξο Ιουδαϊκό ημερολόγιο ως τον καιρόν εγκαταστάσεως του Αμερικανού προέδρου; (β) Πότε, σύμφωνα με τη χρονολογία του Άσσερ, λήγουν οι έξη χιλιετηρίδες της υπάρξεως του ανθρώπου;

³⁸ Έχει αυτό το γεγονός κάποια σχέσι με την προσέγγισι της ειρήνης των χιλίων ετών ή της χιλιετηρίδος; Είναι πολύ καταφανές ότι έχει! Σύμφωνα με το ημερολόγιο των Ορθοδόξων Ιουδαίων, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος εξεφώνησε την εναρκτήριο ομιλία του στην αρχή του πέμπτου σεληνιακού μηνός του έτους 5729 Από Κτίσεως Κόσμου, αυτή δε η χρονολογία βασίζεται στις αρχαίες Εβραϊκές Γραφές μόνον. Αλλά σύμφωνα με τους χρονολόγους ή χρονομετρητάς, οι οποίοι λαμβάνουν υπ’ όψιν και τις θεόπνευστες Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, το Ιουδαϊκό ημερολόγιο είναι κατά διακόσια και πλέον χρόνια οπίσω. Σε μερικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, Καθολικές και Προτεσταντικές, έχουν εμφανισθή ημερομηνίες σύμφωνα με την χρονολογία του διακεκριμένου Ιρλανδού Αγγλικανού ιεράρχου, του Αρχιεπισκόπου Τζέιμς Άσσερ (1581-1656 μ.Χ.). Η Χρονολογία του Άσσερ για τη δημιουργία του ανθρώπου είναι 4004 π.Χ. Μ’ αυτόν τον υπολογισμό, τα έξη χιλιάδες χρόνια ή έξη χιλιετηρίδες από της υπάρξεως του ανθρώπου θα έληγαν το φθινόπωρο του έτους 1997 μ.Χ., ύστερ’ από το οποίο θα έπρεπε ν’ αρχίση η εβδόμη χιλιετηρίς από της υπάρξεως του ανθρώπου.

39. Σύμφωνα με πιο πρόσφατη έρευνα της χρονολογίας της Γραφής, πότε λήγουν οι έξη χιλιετηρίδες;

³⁹ Πιο προσφάτως ειλικρινείς ερευνηταί της Αγίας Γραφής ερεύνησαν εκ νέου τις χρονολογίες της. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των, οι έξη χιλιετηρίδες ζωής του ανθρωπίνου γένους στη γη λήγουν στο μέσον της δεκαετηρίδας που αρχίζει το χίλια εννεακόσια εβδομήντα. Έτσι η εβδόμη χιλιετηρίς από τη δημιουργία του ανθρώπου από τον Ιεχωβά Θεό αρχίζει μέσα σε λιγώτερο από δέκα χρόνια.b

40. Σε ανάμνησι της αναπαύσεώς του την έβδομη δημιουργική ημέρα, ποιο νόμο σχετικά με σάββατο έδωσε ο Θεός στον εκλεκτό του λαό;

⁴⁰ Εκτός από την παγγήινη αλλαγή που οι παγκόσμιες συνθήκες της εποχής μας δείχνουν ότι επέρχεται πολύ γρήγορα, η έλευσις της εβδόμης χιλιετηρίδος από της υπάρξεως του ανθρώπου στη γη υπαινίσσεται μια χαρωπή αλλαγή για το πολεμόπληκτο ανθρώπινο γένος. Σύμφωνα με τα πρώτα δύο κεφάλαια της Αγίας Γραφής ο άνδρας και η γυναίκα έχουν δημιουργηθή προς το τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας. Τώρα ζούμε στην εβδόμη δημιουργική ημέρα, και σ’ αυτή την εβδόμη ημέρα ο Ιεχωβά Θεός ανεπαύθη από τη γήινη δημιουργία. Για να υπάρχη παράλληλο μ’ αυτή την ανάπαυσι του Θεού στην εβδόμη δημιουργική του ημέρα, έδωσε στον προφήτη του Μωυσή τις Δέκα Εντολές, στην τετάρτη από τις οποίες ο Θεός διέτασσε ν’ αναπαύεται ο εκλεκτός του λαός την εβδόμη ημέρα της εβδομάδος. (Έξοδ. 20:8-11) Εκείνη η ημέρα ήταν επομένως η εβδομαδιαία σαββατιαία ημέρα, η ημέρα αποχής από τον ανθρώπινο μόχθο.

41. (α) Με κάποια συγκεκριμένη σαββατιαία ημέρα, ποιο μεγαλύτερο μελλοντικό Σάββατο ετόνισε ο Ιησούς; (β) Σύμφωνα με τον τρόπο που ο Θεός μετρά τον χρόνο, με τι αντιστοιχεί η διακυβέρνησις της χιλιετηρίδος του Χριστού;

⁴¹ Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο μελλοντικός Άρχων Ειρήνης, επέσυρε την προσοχή σε μια μεγαλύτερη Σαββατιαία Ημέρα. Τονίζοντας αυτό, είπε κάποιο εβδομαδιαίο σάββατο όταν τον κατέκριναν: «Ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου.» (Ματθ. 12:1-8) Ανεφέρετο στην ειρηνική βασιλεία του των χιλίων ετών. Ο Ιεχωβά Θεός μετρά τις ανθρώπινες υποθέσεις σύμφωνα μ’ ένα κανόνα μήκους χιλίων ετών. Ενέπνευσε τον προφήτη Μωυσή να γράψη, στον Ψαλμό 90:4: «Χίλια έτη ενώπιόν σου είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε.» Ενέπνευσε, επίσης, τον Χριστιανό απόστολο Πέτρο να γράψη: «Παρά Κυρίω μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία.» (2 Πέτρ. 3:8) Σε προφητική όρασι ο απόστολος Ιωάννης είδε τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονές του να δένωνται και να ρίχνωνται στην άβυσσο για χίλια έτη, στη διάρκεια των οποίων χιλίων ετών ο Ιησούς Χριστός θα εβασίλευε μαζί με τους νικητάς μαθητάς του επάνω σ’ όλο το ανθρώπινο γένος. (Αποκάλ. 5:9, 10· 20:1-7) Έτσι σύμφωνα με την άποψι του Θεού για τον χρόνο, αυτά τα χίλια χρόνια του Υιού του Ιησού Χριστού, αντιστοιχούν απλώς προς ‘ημέραν μίαν.’

42. (α) Για να είναι ο Ιησούς «Κύριος και του σαββάτου,» σε ποια χρονική περίοδο πρέπει να είναι η χιλιετής βασιλεία του; (β) Γιατί το τέλος των έξη χιλιάδων ετών της υποδουλώσεως του ανθρώπου από τον Σατανά είναι ο κατάλληλος καιρός για μια σαββατιαία ανάπαυσι;

⁴² Για να είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός «Κύριος και του Σαββάτου,» η χιλιετής βασιλεία του θα έπρεπε να είναι η εβδόμη από μία σειρά χιλιετών περιόδων ή χιλιετηρίδων. (Ματθ. 12:8) Έτσι θα ήταν μια σαββατική βασιλεία. Από την αρχή της υπάρξεως του ανθρωπίνου γένους ο Σατανάς ή Διάβολος ήταν ελεύθερος, κι έκαμε την ανθρωπίνη οικογένεια να μοχθή σε σκληρή δουλεία, κι έτσι να γεμίση η γη με βία πριν από τον παγγήινο κατακλυσμό της εποχής του Νώε και ασκώντας την επιρροή του ώστε αυτή η ιδία γηραιά γη θα γεμίση από ακόμη μεγαλύτερη βία σήμερα. Σύντομα τώρα έξη χιλιετηρίδες της εκ μέρους του πονηρής εκμεταλλεύσεως του ανθρωπίνου γένους ως δούλων του θα λήξουν, μέσα στο όριο ζωής της γενεάς, η οποία παρέστη μάρτυς παγκοσμίων γεγονότων από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 έως τώρα, σύμφωνα με τα προφητικά λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 24:34. Δεν θα ήταν, λοιπόν, το τέλος των έξη χιλιετηρίδων της γεμάτης μόχθο υποδουλώσεως του ανθρωπίνου γένους κάτω από τον Σατανά ή Διάβολο ο κατάλληλος καιρός για να εισαγάγη ο Ιεχωβά Θεός μια Σαββατιαία χιλιετηρίδα για όλα τ’ ανθρώπινα πλάσματά του; Ναι, πράγματι! Και ο Βασιλεύς του Ιησούς Χριστός θα είναι Κύριος αυτού του Σαββάτου.

43. (α) Ποίου είδους ημέρα ήταν η ημέρα του αρχαίου εβδομαδιαίου σαββάτου όσον αφορά την δραστηριότητα; (β) Στη διάρκεια της σαββατικής του βασιλείας, θα είναι χωρίς εργασία ο Χριστός ή οι υπήκοοί του επάνω στη γη;

⁴³ Στους αρχαίους χρόνους, όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού ήταν κάτω από τις Δέκα Εντολές που είχαν δοθή μέσω του προφήτου του Μωυσέως, το εβδομαδιαίο σάββατο ήταν μια ειρηνική ημέρα. Για να συμφωνή με την αποχή του ιδίου του Θεού από επίγεια εργασία την εβδόμη του δημιουργική ημέρα, ο λαός του ήταν κάτω από θεία εντολή ν’ απέχη από τη σκληρή εργασία των προηγουμένων έξη ημερών, καθώς και τα κατοικίδια ζώα των. (Έξοδ. 20:1-11) Με τον ίδιο τρόπο η σαββατιαία βασιλεία του Χριστού επί χίλια έτη θα είναι ένας ειρηνικός καιρός γι’ αυτή τη γη και τους κατοίκους της. Θα είναι ένας καιρός ολοκληρωτικής αναπαύσεως από τον πόλεμο και τη βία των περασμένων έξη χιλιετηρίδων. Οι μάχαιρες, που αποτελούν σύμβολα φονικών πολέμων, θα έχουν σφυρηλατηθή σε υνία, και οι λόγχες σε κλαδευτήρια αμπέλων. Η ζωή δεν θα είναι μελαγχολική σ’ εκείνη τη σαββατιαία αναπαυτική χιλιετηρίδα. Δεν θα είναι ένας καιρός χωρίς εργασία. Ο Κύριος του Σαββάτου, Βασιλεύς Ιησούς Χριστός, δεν θα είναι χωρίς εργασία, ούτε θα επιτρέπη να είναι οι επίγειοι υπήκοοί του χωρίς εργασία.

44. (α) Γιατί όταν ήταν ο Ιησούς στη γη έκαμε τόσο πολλά από τα θαυματουργά έργα του στο εβδομαδιαίο σάββατο; (β) Πώς αυτό συμφωνεί με τη δήλωσι του Παύλου στο εδάφιο Εβραίους 10:1;

⁴⁴ Γιατί ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη ως Ιουδαίος κάτω από τις Δέκα Εντολές, έκαμε τόσο πολλά από τα θαυματουργικά έργα του την εβδομαδιαία ημέρα του σαββάτου, θεραπεύοντας ασθενείς και αναπήρους; Όχι μόνο για να δείξη ότι ήταν ορθό να αγαθοποιή το σάββατο. Ήταν, επίσης, για να προσκιάση πως, στη διάρκεια της σαββατιαίας βασιλείας του, θ’ απελευθερώση το ανθρώπινο γένος από τη δουλεία του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του και θα το ανακουφίση από τη θανατηφόρο επίδρασι της αμαρτίας και της ατελείας που έχει κληρονομηθή από τους πρώτους ανθρωπίνους γονείς μας, τον Αδάμ και την Εύα. Ο πόλεμος και η βία στη διάρκεια των περασμένων έξη χιλιετηρίδων ωδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπων σε πρόωρο θάνατο και στον τάφο· αλλά ο Κύριος του Σαββάτου, Ιησούς Χριστός, θα εγείρη τις χιλιάδες εκατομμυρίων νεκρούς του ανθρωπίνου γένους από τους τάφους, ακριβώς όπως προεφήτευσε ότι θα κάμη. (Ιωάν. 5:28, 29) Δεν ήταν απλώς σχήμα λόγου, όταν ο αληθής απόστολος του Παύλος έγραψε ότι ο νόμος του Θεού περί σαββάτου είχε «σκιάν των μελλόντων αγαθών.»—Εβρ. 10:1· Κολοσ. 2:16, 17.

ΥΝΙΑ, ΔΡΕΠΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

45. (α) Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συμμορφωθή ήδη με το εδάφιο Ησαΐας 2:4; (β) Πώς αυτή η μορφή της προφητείας θα εξακολουθή να εφαρμόζεται μετά τον Αρμαγεδδώνα και το ρίξιμο στην άβυσσο του Σατανά;

⁴⁵ Ήδη, ακόμη και στη διάρκεια αυτής της γεμάτης πολεμικούς κινδύνους εποχής, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν συμμορφωθή με την προφητεία του εδαφίου Ησαΐας 2:4 κι έχουν σφυρηλατήσει τις μάχαιρές των σε υνία και τις λόγχες των σε δρέπανα. Ύστερ’ από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος και το δέσιμο και ρίξιμο στην άβυσσο του Σατανά και των δαιμόνων του, αυτή η προφητεία θα εξακολουθή να εφαρμόζεται. Γιατί; Για να μπορέσουν οι άνθρωποι, που θα επιζήσουν από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» να χρησιμοποιήσουν τα υνία και τα δρέπανά των για να μεταμορφώσουν αυτή την παραμορφωμένη από τους πολέμους γη στον ένδοξο Παράδεισο που είπε αρχικώς ο Ιεχωβά Θεός στον άνθρωπο να κάμη. (Γεν. 1:26-28· 2:8-14) Ο λόγος του Θεού δεν θα επιστρέψη σ’ αυτόν κενός, ανεκπλήρωτος. Όχι, αλλά κάτω από τη χιλιετή βασιλεία του Υιού του Ιησού Χριστού ολόκληρη αυτή η γη θα καλλιεργηθή σ’ ένα αιώνιο Παράδεισο γεμάτο από απελευθερωμένα, τελειοποιημένα ανθρώπινα πλάσματα. Μέσα σ’ εκείνη την εβδόμη σαββατιαία χιλιετηρίδα ο Βασιλεύς και Κύριος της σαββατιαίας ημέρας θα εξαλείψη όλο το έργο αυτού του μεγίστου απ’ όλους τους ταραχοποιούς της ειρήνης Σατανά ή Διαβόλου.—Λουκ. 23:43.

46. Τι προεσκίαζε η μεταχείρισις των παραβατών του αρχαίου σαββατιαίου νόμου όσον αφορά εκείνους που θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν ταραχή στη διάρκεια της σαββατιαίας χιλιετηρίδος και στο τέλος της;

⁴⁶ Όπως κάτω από τη λειτουργία των Δέκα Εντολών μεταξύ του αρχαίου εκλεκτού λαού του Θεού όλοι οι παραβάται της σαββατιαίας ημέρας εθανατώνοντο, έτσι εκείνοι, που δεν θ’ αποδίδουν υπακοή στον Κύριο της ερχόμενης σαββατιαίας χιλιετηρίδας και θα διαταράσσουν την ειρήνη, θα καταστρέφωνται. (Αριθμ. 15:32-36· Έξοδ. 31:13-17) Όταν ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του λυθούν από την άβυσσο και προσπαθήσουν άλλη μια φορά να διαταράξουν την ειρήνη της γης μας, θα καταστραφούν, και μαζί τους όλοι εκείνοι που θα προσπαθήσουν να κάμουν και πάλι αυτή τη γη ένα πεδίον μάχης, ένα πολεμικό στίβο. (Αποκάλ. 20:7-10, 15) Εκείνοι οι οποίοι θα διατηρούν ειρήνη με τον Θεό θα παραμείνουν στην Παραδεισιακή γη ως εκείνοι που θα φροντίζουν αιωνίως γι’ αυτήν.

47. Σύμφωνα με τον Ψαλμό 72:7 σχετικά με τον Μεγαλύτερο Σολομώντα, πόσο θα διαρκέση η επίγεια ειρήνη;

⁴⁷ Τότε δεν θα είναι ανάγκη να σταλή ένας πύραυλος στη σελήνη για να βρεθή ένας ειρηνικός πλανήτης, διότι τότε θα εκπληρωθή η προσευχή υπέρ του Μεγαλυτέρου Σολομώντος, Βασιλέως Ιησού Χριστού, όπως αναγράφεται στον Ψαλμό 72:7 : «Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη.» Αυτή η ειρήνη δεν θα τελειώση ποτέ, όπως δεν πρόκειται να εκλείψη η σελήνη. Η επίγεια ειρήνη που θα έχη έτσι εγκατασταθή και διατηρηθή στη διάρκεια του χιλιετούς σαββάτου του Μεσσία θα συνεχισθή για πάντα.

48. Ποιοι ετοιμάζονται τώρα γι’ αυτή την ειρηνική χιλιετηρίδα, και ποιοι καλούνται να ενωθούν μαζί των σ’ αυτή την ενέργεια;

⁴⁸ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά της εποχής μας ετοιμάζονται με χαρά γι’ αυτή την πλησιάζουσα ειρήνη των χιλίων ετών. Όλοι όσοι επιθυμούν διακαώς ν’ απολαύσουν αυτή την προειπωμένη «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας [του Θεού]» προσκαλούνται εγκαρδίως να ενωθούν μαζί των για να ετοιμασθούν γι’ αυτή την ευλογητή χιλιετηρίδα ειρήνης.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 39]

Το έγκαιρο και θερμαντικό της καρδιάς άγγελμα που περιέχεται σ’ αυτό το άρθρο παρουσιάσθηκε ως δημοσία ομιλία σε ακροατήρια μ’ ένα συνολικόν αριθμό 840.572 ακροατών στις κυριώτερες πόλεις της Βορείου Αμερικής και Ευρώπης τον Ιούλιο και Αύγουστο του παρελθόντος έτους.

[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 37]