«Πορευθέντες . . . Μαθητεύσατε . . . Βαπτίζοντες Αυτούς»
«Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς.»—Ματθ. 28:19
1. Σύμφωνα με ειδήσεις του τύπου, πώς έλαβε χώρα μια επείγουσα μορφή βαπτίσματος σε μια Ακτή στο Σαν Φρανσίσκο, Καλιφορνίας, στις 7 Μαΐου 1959;
ΣΥΝΕΒΗ στις 7 Μαΐου 1959, στο Σαν Φρανσίσκο, Καλιφορνίας. Η Σίρλεϋ και ο Άλμπερτ κολυμπούσαν στην είσοδο του κόλπου. Ένας καρχαρίας, επίσης, κολυμπούσε εκεί! Ο Άλμπερτ που τον είδε πρώτος, ειδοποίησε την Σίρλεϋ. Έπρεπε αυτή να κολυμπήση προς την ακτή. Τότε ο καρχαρίας επετέθη. Ο αριστερός βραχίων του Άλμπερτ σχεδόν απεσπάσθη. Περιφρονώντας την επίθεσι του καρχαρία εναντίον της, η Σίρλεϋ εστράφη κολυμπώντας πίσω και άρχισε να σύρη τον Άλμπερτ προς την ακτή. Τελικά τον απεβίβασε στην παραλία. Ο Άλμπερτ είχε τραυματισθή θανάσιμα. Δεν είχε βαπτισθή ως Χριστιανός. Γι’ αυτό η Σίρλεϋ συνέλεξε λίγο νερό από τη θάλασσα και το έρριξε επάνω στο κεφάλι του Άλμπερτ. Η Σίρλεϋ είπε: «Τον εβάπτισα εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, κάνοντας το σημείο του Σταυρού . . . » Του είπε να επαναλάβη μαζί της την πράξι μετανοίας, λέγοντας: « . . . Απεχθάνομαι όλα τ’ αμαρτήματά μου διότι φοβούμαι την απώλεια του ουρανού και τις οδύνες του Άδου, αλλά περισσότερο απ’ όλα διότι αυτά προσβάλλουν εσένα, Θεέ μου, ο οποίος είσαι πάντοτε καλός και άξιος όλης της αγάπης μου».—Περιοδικά Τάιμ και Νιούσγουηκ, 18 Μαΐου 1959· εφημερίς Τάιμς, Νέας Υόρκης, 24 Μαρτίου 1961.
2. Ποια ερωτήματα εγείρονται όσον αφορά το τι είχε επιτευχθή μ’ αυτό το ιεροτελεστικό βάπτισμα;
2 Η Σίρλεϋ είχε σώσει τον Άλμπερτ από περαιτέρω επίθεσι της τίγρεως της θαλάσσης. Για λόγους συνειδήσεως προσπάθησε κατόπιν να τον σώση από την τύχη ενός αβάπτιστου ανθρώπου σύμφωνα με τις θρησκευτικές διδασκαλίες της εκκλησίας της. Μερικά άτομα, μολονότι εθαύμασαν τη θαρραλέα πράξι της, αισθάνθηκαν ωστόσο απορία. Με την εκτέλεσι μιας θρησκευτικής ιεροτελεστίας του «Χριστιανικού κόσμου» είχε σώσει τον Άλμπερτ από το αιώνιο πυρ, αφού προηγουμένως τον είχε σώσει από τα γεμάτα από καρχαρίες νερά; Τον είχε κάμει ένα μαθητή του Χριστού προτού πεθάνη στο νοσοκομείο λίγο αργότερα;
3. Σε αντίθεσι, ποιο ομαδικό βάπτισμα έλαβε χώραν σε μια ακτή της Νέας Υόρκης στις 30 Ιουλίου 1958, και ποιο ομαδικό βάπτισμα του έτους 33 μ.Χ. μας υπενθύμισε αυτό;
3 Η σκέψις μας τώρα στρέφεται από τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού που αντικρίζει η Ακτή του Σαν Φρανσίσκο προς τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού. Στις 30 Ιουλίου 1958, λιγώτερο από ένα χρόνο προτού η Σίρλεϋ βαπτίση με ιεροτελεστικό τρόπο τον Άλμπερτ, έλαβε χώραν ένα βάπτισμα σε μια άλλη ακτή, στο Όρτσαρντ Μπητς, Νέας Υόρκης. Οι 7.136, που εκουσίως θέλησαν να βαπτισθούν, δεν παρέμειναν στην ακτή γι’ αυτό. Επροχώρησαν μέσα στα αλμυρά νερά, όπου άνδρες, αφιερωμένοι Χριστιανοί, τους εβύθισαν πλήρως. Αυτό το τεράστιο βάπτισμα ήταν το θέαμα της ημέρας στην περιοχή της πόλεως Νέας Υόρκης, όπου διεξήγετο η Διεθνής Συνέλευσις το «Θείον Θέλημα» ταυτοχρόνως στο Στάδιο Γιάγκη και στο γειτονικά γήπεδο του μπέιζμπωλ Πόλο Γκράουντς. Αυτό έφερνε στη μνήμη ένα άλλο μεγάλης κλίμακος βάπτισμα, που είχε λάβει χώραν πριν από 1.925 χρόνια, όταν τρεις χιλιάδες περίπου πιστοί είχαν βαπτισθή στην Ιερουσαλήμ από τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού, τον καιρό μιας συνελευσέως στην Ιερουσαλήμ για τον εορτασμό της εορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. (Πράξ. 2:1-42) Αυτοί έδωσαν έτσι δημοσία μαρτυρία της αποφάσεώς των να είναι μαθηταί του Ιησού Χριστού. Οι 7.136 που εβαπτίσθησαν στην Όρτσαντ Μπητς το 1958 θέλησαν, επίσης, να γίνουν αφιερωμένοι μαθηταί αυτού του ιδίου.
4. (α) Λόγω της αποτυχίας του «Χριστιανικού κόσμου» να μεταστρέψη τον κόσμο και λόγω της παρακμής του, ποια ερωτήματα εγείρονται όσον αφορά το βάπτισμα μαθητών του Χριστού; (β) Εξαιτίας τίνος φόβου υπάρχουν πολλοί υποκριτικοί Χριστιανοί σήμερα;
4 Τώρα ευρισκόμεθα στο έτος 1970 μ.Χ. Λόγω της αποτυχίας του «Χριστιανικού κόσμου» να μαθητεύση όλους τους λαούς του κόσμου κι’ έτσι να φέρη μια μεταστροφή του κόσμου αλλά και λόγω της θρησκευτικής παρακμής και της απωλείας επιρροής του κάποιος έκαμε την εισήγησι να ονομασθή αυτή «η μετα-Χριστιανική Εποχή». Εξακολουθούν να γίνωνται μαθηταί αυτού του Χριστού του πρώτου αιώνος σ’ αυτά τα με αυξανόμενο ρυθμό αντιθρησκευτικά έτη του εικοστού αιώνος; Εξακολουθεί να είναι κατάλληλο να γίνωνται μαθηταί εκείνου ο οποίος απέθανε πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον, ή μήπως αυτό είναι απηρχαιωμένο; Σ’ αυτή τη λεγομένη «επαναστατική» εποχή, όταν οι παλαιές αξίες απορρίπτωνται, οι ερωτήσεις αυτές είναι πράγματι σοβαρές. Πολλά άτομα σήμερα, που φοβούνται για το τι σκέπτονται οι γείτονές των, ανυπομονούν να ονομασθούν «Χριστιανοί» διότι διαφορετικά θα χαρακτηρισθούν ως «ειδωλολάτραι,» ή ακόμη και Κομμουνισταί. Αλλά είναι αυτά τα άτομα πράγματι υποκριτικοί Χριστιανοί; Είναι αυτοί οι λεγόμενοι Χριστιανοί πράγματι αυτό που πρέπει να είναι ένας Χριστιανός; Ένας πραγματικός μαθητής του Χριστού δεν είναι ένας υποκριτικός Χριστιανός.
5. Για απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, σε ποια αυθεντία είμεθα υποχρεωμένοι να στραφούμε, και γιατί σ’ αυτή την αυθεντία;
5 Σε ποια αυθεντία θα στραφούμε για να λάβωμε απάντησι σ’ αυτά τα ερωτήματα; Για ειλικρινείς απαντήσεις θα πρέπει ν’ απευθυνθούμε, όχι στον θρησκευτικό κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου,» αλλά σ’ εκείνον τον ίδιο Διδάσκαλο του πρώτου αιώνος, στον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Οι πιστοί μαθηταί του τού πρώτου αιώνος τον έχουν ιστορήσει ανεξάλειπτα στα τελευταία είκοσι επτά βιβλία της Αγίας Γραφής. Αυτή η ιστόρησις δεν παρακάμπτει οποιεσδήποτε ερωτήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα ούτε απαλύνουν αλήθειες και γεγονότα για να μη προσβάλλουν εμάς ή τη θρησκευτική μας ευαισθησία. Οσοδήποτε κι’ αν ενδιαφέρωνται να μειώσουν εκείνον τον Διδάσκαλο του πρώτου αιώνος οι άπιστοι χλευασταί, εν τούτοις αυτός έχει επηρεάσει τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον που περπάτησε ποτέ επάνω στο πρόσωπο της γης μας. Αυτός έβλεπε πολύ μακρύτερα στο μέλλον από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο στη γη. Μήπως απέβλεπε στην εποχή μας, σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα; Ναι. Ενδιεφέρετο να κάμη μαθητάς όχι απλώς τότε στη διάρκεια των τριών και ημίσεως ετών της διδασκαλίας του και του εκ μέρους του κηρύγματος της βασιλείας του Θεού. Ενδιεφέρετο να κάμη και άλλους ακόμη μαθητάς σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα. Και τους κάνει. Πώς το γνωρίζομε;
6. Τα λόγια που παρατίθενται, σχετικά μ’ αυτό ελέχθησαν από τον Χριστό σε ποιο στάδιο της ζωής του, και πώς είχε υποδείξει τον τόπο όπου επρόκειτο να τα πη;
6 Όταν παραθέτωμε εδώ ό,τι είπε σχετικά μ’ αυτό, παραθέτωμε από τα λόγια του μετά την εκ νεκρών ανάστασί του. Εκεί όπου ελάλησε αυτούς τους λόγους είναι ένας συγκεκριμένος τόπος στη γη. Είναι ένα όρος στον τόπο που ωνομάζετο η γη της Γαλιλαίας στην εποχή του, η σημερινή περιοχή της Θαλάσσης της Γαλιλαίας. Πριν από τον θάνατό του είχε εκλέξει αυτή την περιοχή για μια συνάθροισι μαζί μ’ αυτούς μετά την ανάστασί του εκ νεκρών. Τη νύχτα πριν από τον θάνατό του επάνω σ’ ένα εκτελεστικό ξύλο και αφού είχε εγκαθιδρύσει αυτό που ονομάζεται Δείπνον του Κυρίου, είπε στους ένδεκα πιστούς αποστόλους του: «Πάντες υμείς θέλετε σκανδαλισθή εν εμοί την νύκτα ταύτην· διότι είναι γεγραμμένον, «θέλω πατάξει τον ποιμένα, και θέλουσι διασκορπισθή τα πρόβατα της ποίμνης·» αφού δε αναστηθώ, θέλω υπάγει πρότερον υμών εις την Γαλιλαίαν».—Ματθ. 26:31, 32· Μάρκ. 14:27, 28.
7. Πώς επιβεβαιώθηκε αυτή η τοποθεσία την ημέρα της αναστάσεως του Ιησού, και πώς συμπεριεφέρθησαν οι μαθηταί εκεί;
7 Δύο ημέρες αργότερα, την πρωία της αναστάσεώς του εκ νεκρών, ένας άγγελος είπε σε μερικές γυναίκες, οι οποίες είχαν έλθει στον τάφο που ήταν τώρα ανοικτός και κενός: «Υπάγετε ταχέως, και είπατε προς τους μαθητάς αυτού, ότι ανέστη εκ των νεκρών· και ιδού, υπάγει πρότερον υμών εις την Γαλιλαίαν εκεί θέλετε ιδεί αυτόν». Καθώς επήγαιναν για να πουν αυτά στους μαθητάς, συνήντησε αυτές τις γυναίκες ο ίδιος ο αναστημένος Ιησούς. «Μη φοβείσθε», είπε. «Υπάγετε, απαγγείλατε προς τους αδελφούς μου, διά να υπάγωσιν εις την Γαλιλαίαν· και εκεί θέλουσι με ιδεί». Ύστερ’ από μία εβδομάδα και πλέον οι μαθηταί το έπραξαν αυτό. «Οι . . . ένδεκα μαθηταί υπήγον εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος, όπου παρήγγειλεν εις αυτούς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν, προσεκύνησαν αυτόν· τινές δε εδίστασαν».—Ματθ. 28:3-10, 16, 17· Μάρκ. 16:7.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
8. (α) Γιατί πλάσματα στη γη δεν έχουν δικαίωμα να επέμβουν στην εκτέλεσι της εντολής του Χριστού που εδόθη εκεί; (β) Τι είπαν οι απόστολοι Ιωάννης, Παύλος και Πέτρος σχετικά με την κατάστασί του τώρα;
8 Αυτά που άκουσαν οι μαθηταί σ’ εκείνο το μη ονομαζόμενο όρος στη Γαλιλαία ήταν κάτι που προήρχετο από κάποιον ανώτερον από ένα απλόν άνθρωπο· και κανένας άνθρωπος, καμμιά κυβέρνησις ή κανένα έθνος επάνω στη γη δεν έχει δικαίωμα να επέμβη στην εκτέλεσι αυτών που εκείνος διέταξε. Αλλά ναι, άνθρωποι επεμβαίνουν, αλλ’ αυτό μόνο με την άδεια του Θεού, και δεν αποκτούν θεία επιδοκιμασία με το να ενεργούν έτσι. Παρά τις προσπάθειές των πολλοί βαπτισμοί έγιναν κρυφά. Ο Ιησούς, ο οποίος εμφανίσθηκε στους μαθητάς του σ’ εκείνο το όρος της Γαλιλαίας, ήταν ο πρώτος που είχε αναστηθη εκ νεκρών σε ατελεύτητη ζωή, πράγματι σε αθάνατη ζωή. Ονομάζεται με μοναδικό τρόπο «ο πρωτότοκος εκ των νεκρών». (Αποκάλ. 1:5) Ένας άνθρωπος, ο οποίος με θαυματουργικό τρόπο είδε τον Ιησού Χριστό μερικούς μήνες ύστερ’ από την ανάστασί του εκ νεκρών, ενεπνεύσθη να πη σχετικά μ’ αυτόν: «Όστις είναι αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, διά να γείνη αυτός πρωτεύων εις τα πάντα». (Κολ. 1:1, 18) Επίσης, ένας μαθητής ο οποίος συναντήθηκε μαζί του στο όρος της Γαλιλαίας γράφει: «Ο Χριστός άπαξ περί αμαρτιών απέθανεν, . . . θανατωθείς μεν σαρκί ζωοποιηθείς δε πνεύματι». (1 Πέτρ. 3:17, 18, Κείμενον) Κατατάσσεται πρώτος μεταξύ των πνευματικών υιών του Θεού.
9. Με ποια εξουσία εξέδωκε εκεί ο Χριστός την εντολή του προς τους μαθητάς του, και τι αυτή έλεγε;
9 Δικαιωματικά, λοιπόν, μπορούσε να εκδώση την εντολή του με υπεράνθρωπη εξουσία και μπορούσε να θέση την εντολή του επάνω από κάθε εντολή απλών ανθρωπίνων κυβερνητών και αρχόντων, λέγοντας στους μαθητάς του εκεί στη Γαλιλαία: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ]».—Ματθ. 28:18-20.
10. Πόσης διαρκείας είναι η δύναμις που υπάρχει στα λόγια της εντολής του, και γιατί;
10 Υπήρχε δύναμις σ’ αυτά τα λόγια. Και, σήμερα, ύστερ’ από δεκαεννέα αιώνες, εξακολουθεί να υπάρχη σ’ αυτά τα λόγια εκείνη η δύναμις, διότι είναι λόγια μιας Εξουσίας την οποία καμμία κτίσις στον ουρανό ή στη γη δεν τολμά να προκαλέση ή ν’ αγνοήση. «Πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» εδόθη σ’ αυτόν από τον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος είναι η θεία Πηγή κάθε εξουσίας. Αυτός είναι ο ουράνιος Πατήρ του Ιησού Χριστού και είναι Εκείνος ο οποίος τον ανέστησε εκ νεκρών σε αθάνατη ζωή στο πνευματικό επίπεδο υπάρξεως. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τώρα σε μια νέα και υψηλότερη σχέσι με τον ουράνιο Πατέρα λόγω αυτής της αναστάσεως εκ νεκρών. Με την αξία της τελείας του ανθρωπίνης θυσίας, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός εισήλθε σ’ αυτή την ιδία την παρουσία του Υψίστου και Παντοδυνάμου Θεού, του ουρανίου Πατρός του. Σ’ αυτόν παρουσίασε τη τιμή η αξία της ανθρωπίνης θυσίας του χάριν ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, ζώντος και νεκρού. Για την υποστήριξι ή εφαρμογή της ‘πάσης εξουσίας’ που είχε δώσει σ’ αυτόν ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός έλαβε επίσης το «άγιον πνεύμα,» αυτή την αόρατη ενεργό δύναμι του Θεού, για να την ασκήση και να την εκχέη επάνω στους μαθητάς του.
11. (α) Τι δεν πρέπει να σκεφθή κανένας γι’ αυτή την σύγχρονη ημέρα σχετικά με την εξουσία του αναστημένου Χριστού; (β) Τι μπορεί να λεχθή για τον χειρισμό της εξουσίας του και την επιβολή της σ’ αυτό το στάδιο του συστήματος πραγμάτων;
11 Κανένας ας μη πη μέσα του, «Ναι, αλλ’ αυτά συνέβησαν πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια. Αυτή η εξουσία που αναφέρει ο Ιησούς Χριστός δεν εφαρμόζεται στον σύγχρονο, επιστημονικό, επαναστατικό αιώνα μας. Η εξουσία του έχει εξασθενήσει ή μειωθή, όπως η επιρροή του «Χριστιανικού κόσμου,» και δεν λειτουργεί σήμερα. Εμείς ασκούμε εξουσία εδώ επάνω στη γη σήμερα. Εμείς είμεθα εκείνοι, οι οποίοι έχομε πράγματι την εξουσία, κι’ εμείς οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούμε αυτή την εξουσία που κατέχομε ακριβώς με τον τρόπο που εμείς θέλομε, άσχετα με το τι είπε κάποιος πριν από δεκαεννέα αιώνες». Αλλ’ ας μη γίνη κανείς μωρός. Ο Ιησούς Χριστός είναι ένα ιστορικό πρόσωπο, όχι μύθος, και δεν άφησε ποτέ να εκφύγη απ’ αυτόν η εξουσία του ούτε την παρέδωσε σε κάποιον άλλον άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων στη γη σήμερα, είτε στην Πόλι του Βατικανού, είτε στη Γενεύη, της Ελβετίας, ή τη Μόσχα της Ρωσίας, ή οπουδήποτε αλλού. Εξακολουθεί να την κατέχη σήμερα, και την επιβάλλει σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Για να το βεβαιώση στους μαθητάς του αυτό συνώδευσε την με εξουσία εντολή του λέγοντας: «Και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ]». (Ματθ. 28:20) Αυτό το σύστημα πραγμάτων εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ σήμερα, αλλά είναι πολύ καταφανές ότι ευρισκόμεθα στην χρονική περίοδο του τέλους του.
12. (α) Πώς μερικοί υποτιμούν την εξουσία του Χριστού σήμερα, και γιατί πρέπει να επανεξετάσουν το ζήτημα; (β) Ποια πρέπει να είναι η αντίδρασις των μαθητών του σήμερα στην εντολή του, και γιατί;
12 Η ατελεύτητη, υπεράνθρωπη, παγκοσμία εξουσία με την οποία είναι περιβεβλημένος ο αναστημένος Ιησούς Χριστός θα έπρεπε να κάμη όλους εκείνους οι οποίοι χλευάζουν μ’ αυτόν να σταθούν και να σκεφθούν· θα έπρεπε να κάμη όλους εκείνους που λέγουν, «η Χριστιανοσύνη πεθαίνει στην εποχή μας, και είμεθα πιο δημοφιλείς και πιο σπουδαίοι από τον Χριστό», να σταθούν και να κάμουν ορθή εκτίμησι του Χριστού του ουρανίου Υιού του Θεού. Θα έπρεπε αυτό να κάμη, επίσης, όλους εκείνους οι οποίοι είναι οι αληθινοί, γνήσιοι μαθηταί του σήμερα να λάβουν πολύ σοβαρώτερα την εντολή του προς αυτούς, έτσι ώστε η εκτέλεσις της εντολής του να γίνη το μέγιστο πράγμα στη ζωή των, όπως ακριβώς ήταν στη ζωή των μαθητών τού πρώτου αιώνος. Η πραγματοποίηση και εκτίμησις της εξουσίας που υπάρχει πίσω από την εντολή του Χριστού πρέπει να τους κάμη να φλέγωνται ώστε να μη παύσουν ποτέ να την εκτελούν ως το οριστικό τέλος αυτής της ‘συντελείας του συστήματος πραγμάτων.’ Έχουν μαζί των αυτόν «πάσας τας ημέρας» ωσότου αυτό συμβή. Έτσι έχουν την υποστήριξί του.
ΕΡΓΟΝ ΕΠΕΚΤΑΣΕΩΣ
13. (α) Η μαθήτευσις επρόκειτο να περιοριστή σε ποια περιοχή της γης; (β) Με ποιον τρόπο τα πράγματα δεν έπρεπε να συμβαίνουν όπως στην εποχή του Βασιλέως Σολομώντος, όταν η σοφία του ήταν γνωστή σ’ όλη τη γη;
13 Το να είναι ένας μαθητής του αναστημένου Ιησού Χριστού δεν είναι μια παθητική, καλόβολη, εγωκεντρική, ανέκφραστη θρησκεία. Εκφράζεται δημοσία· είναι παραγωγική και αναπαραγωγική, αδύνατον να καταπιεσθή ή να καταπνιγή. Η μαθήτευσις δεν επρόκειτο να περιοριστή σε μια μικρή γωνία της γης, ως κάτι στο οποίο δεν πρέπει να συμμετέχη ο υπόλοιπος κόσμος. Αν υπήρχε κάτι που έπρεπε να γίνη γνωστό και να γίνη προσιτό παγκοσμίως, ήταν αυτό. Δεν ήταν όπως στην περίπτωσι του σοφού Βασιλέως Σολομώντος της Ιερουσαλήμ του ενδεκάτου αιώνος π.Χ., για τον οποίον το ιστορικό υπόμνημα λέγει: «Ήρχοντο εκ πάντων των λαών διά να ακούσωσι την σοφίαν του Σολομώντος, παρά πάντων των βασιλέων της γης, όσοι ήκουον την σοφίαν αυτού». (1 Βασ. 4:34) Ακόμη και η βασίλισσα της Σεβά ήλθε απ’ ό,τι ελέγετο ‘πέρατα της γης’ έως την Ιερουσαλήμ για ν’ ακούση και να ιδή την απόδειξι της σοφίας του Σολομώντος. (Ματθ. 12:42· 1 Βασ. 10:1-13) Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν ακόμη στη γη, ωμίλησε για τον εαυτό του ως κάτι «πλειότερον του Σολομώντος». Η ζωή και ο θάνατός του έχουν επηρεάσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος πολύ περισσότερο απ’ όσο την επηρέασαν η ζωή και ο θάνατος του Σολομώντος. Αντί να προσκαλή και να υποχρεώνη ανθρώπους να προσέλθουν από τις τέσσερες γωνίες της γης στην επίγεια Ιερουσαλήμ για ν’ ακούσουν τη σοφία του και να μάθουν γι’ αυτόν, διέταξε τους μαθητάς του εκεί στη Γαλιλαία να μεταβούν σ’ όλους τους ανθρώπους: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». (Ματθ. 28:19) Δεν έπρεπε ν’ αναμένουν να έρχωνται οι άνθρωποι σ’ αυτούς, αλλ’ αυτοί έπρεπε να πηγαίνουν στους ανθρώπους παντού.
14. Για ποιους ήταν το άγγελμα της σωτηρίας μέσω του Ιησού Χριστού, και πώς αυτό το υπέδειξε επάνω στο Όρος των Ελαιών πριν από την ανάληψί του;
14 Αν και ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη ήταν ένας φυσικός, περιτετμημένος Ιουδαίος, γεννημένος κάτω από το Νόμο του Μωυσέως, εν τούτοις το άγγελμά του δεν ήταν μόνο για τους Ιουδαίους. Μόνο ως μια εύνοια του Θεού, το έλαβαν οι Ιουδαίοι πρώτα. Αλλ’ αυτό το άγγελμα της σωτηρίας μέσω του Ιησού Χριστού ήταν για όλο το ανθρώπινο γένος, και πρέπει να πάη σ’ όλους τους ανθρώπους. Ο αναστημένος Ιησούς Χριστός το υπέδειξε αυτό όχι μόνο στο όρος στη Γαλιλαία αλλά λίγο αργότερα προτού αναχωρήση απ’ αυτή τη γη και αναβή πάλι στον ουρανό στο θείο Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. Στο περίφημο όρος ανατολικά της Ιερουσαλήμ, το Όρος των Ελαιών, απ’ όπου ανέβη στον ουρανό, είπε στους μαθητάς του οι οποίοι τον είχαν συνοδεύσει εκεί: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία· αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια, και έως εσχάτου της γης».—Πράξ. 1:7, 8.
15. (α) Σε μια Γραφική μελέτη ακριβώς πριν απ’ αυτό, πώς υπέδειξε ο Ιησούς στους μαθητάς του σε ποια έκτασι έπρεπε να κηρυχθή άφεσις αμαρτιών μέσω αυτού; (β) Γιατί η μαρτυρία έπρεπε ν’ αρχίση από την Ιερουσαλήμ;
15 Αυτή η μαρτυρία σχετικά με το ζωτικό μέρος του Ιησού στο πρόγραμμα του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους δεν επρόκειτο να περιορισθή μόνο στους φυσικούς περιτετμημένους Ιουδαίους, που ήσαν διεσπαρμένοι στα πέρατα της γης, αλλά έπρεπε να παρουσιασθή και στους Εθνικούς (μη Ιουδαίους), επίσης. Γι’ αυτό ο Ιησούς είχε ειπεί λίγο πριν απ’ αυτό σε μια Γραφική μελέτη που είχε με τους μαθητάς του, τα εξής λόγια: «Ούτως είναι γεγραμμένον, και ούτως έπρεπε να πάθη ο Χριστός, και να αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ. Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων». Γιατί έπρεπε ν’ αρχίσουν από την Ιερουσαλήμ; Διότι επρόκειτο να βαπτισθούν με το άγιο πνεύμα στη διάρκεια της επικείμενης εορταστικής ημέρας της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ, και η πρώτη μαρτυρία των για μετάνοια και άφεσι αμαρτιών μέσω του Χριστού έπρεπε να δοθή στους εορταστάς της Πεντηκοστής τότε σ’ εκείνη την πόλι.—Λουκ. 24:46-49.
16. Σύμφωνα με το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων, πώς συνέβη ακριβώς έτσι στην Ιερουσαλήμ;
16 Πράγματι έτσι συνέβη, και την ημέρα εκείνη της εορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. ο απόστολος Πέτρος είπε σ’ ένα μεγάλο πλήθος Ιουδαίων και προσηλύτων που ερωτούσαν: «Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών· και θέλετε λάβει την δωρεάν του αγίου πνεύματος». Τρεις χιλιάδες περίπου απ’ αυτούς τους Ιουδαίους και προσηλύτους οι οποίοι ήσαν ήδη αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό μετενόησαν από την προηγουμένη των εσφαλμένη στάσι και ενέργεια απέναντι στον Χριστό κι’ εβαπτίσθησαν στο όνομά του ως ακόλουθοί του τώρα. Αυτό ήταν μόνο μια αρχή γι’ αυτούς. Επιθυμούσαν να μάθουν περισσότερα από τους δώδεκα αποστόλους του Χριστού, και οι απόστολοι ήσαν πρόθυμοι, να τους δώσουν περισσότερη διδασκαλία. Κι’ έτσι, μετά το βάπτισμα στο ύδωρ, «ενέμεναν εν τη διδαχή των αποστόλων, και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς».—Πράξ. 2:37-42.
ΕΠΕΚΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ
17. Πώς έφθασε να διαδοθή το ευαγγέλιο σ’ όλη τη γη απ’ εκείνους τους βαπτισμένους στην Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή, αλλά μεταξύ ποιων σ’ όλη τη γη;
17 Εφόσον οι προμήθειες του Θεού για τη διάσωσι όλου του ανθρωπίνου γένους επρόκειτο να είναι διαθέσιμες παγκοσμίως, πόσο σοφό ήταν ότι ο Ιεχωβά εξέχεε το άγιο πνεύμα του μέσω του Χριστού εκεί στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής. Εκείνοι οι Ιουδαίοι και προσήλυτοι που μετεστράφησαν κι’ εβαπτίσθησαν είχαν έλθει από πολλά μέρη της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής, πράγματι «από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν». Έτσι τώρα αφού έλαβαν αρκετή διδασκαλία από τους αποστόλους του Χριστού επέστρεψαν στις χώρες των και διέδωσαν το ευαγγέλιο εκεί. Αλλ’ αυτό το έπραξαν μόνο μεταξύ των φυσικών περιτετμημένων Ιουδαίων που υπήρχαν σ’ εκείνες τις χώρες. (Πράξ. 2:5-12· 11:19) Αλλά τι θα εγίνετο με την επαρχία της Σαμάρειας που ευρίσκετο μεταξύ της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας;
18. Πώς ο θερισμός των βαπτισμένων, γεμάτων από το πνεύμα Χριστιανών επεκτάθηκε μέσα στην επαρχία της Σαμαρείας;
18 Ο Ιησούς είχε κηρύξει κάποτε στους Σαμαρείτας κατοίκους της πόλεως Σιχάρ, και ως αποτέλεσμα εκείνοι οι Σαμαρείται είπαν: «Ημείς ηκούσαμεν, και γνωρίζομεν ότι ούτος είναι αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου». Ναι, όχι μόνο των Ιουδαίων, αλλά «του κόσμου» του ανθρωπίνου γένους. Ήταν καλό ότι ο Ιησούς, ενώ ήταν εκεί στη Σαμάρεια, είπε στους αποστόλους του: «Υψώσατε τους οφθαλμούς σας και ιδέτε τα χωράφια, ότι είναι ήδη λευκά προς θερισμόν. Και ο θερίζων λαμβάνει μισθόν, και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον». (Ιωάν. 4:35, 36, 38-42) Αλλά χρειάσθηκε η διασκορπιστική δύναμις του διωγμού για να ωθήση τους μαθητάς στους αγρούς της Σαμάρειας για να κάμουν έργον θερισμού. Μετά την ανάστασί του εκ νεκρών και πριν από την ανάληψί του στον ουρανό, ο Ιησούς τούς είχε εξουσιοδοτήσει να δώσουν μαρτυρία στους Σαμαρείτας. Έτσι ο ευαγγελιστής Φίλιππος, όταν εξεδιώχθη από την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία λόγω του διωγμού, εισήλθε στη Σαμάρεια κι’ εκήρυξε κι’ εβάπτισε πολλούς Σαμαρείτας πιστούς. Κατόπιν οι απόστολοι στην Ιερουσαλήμ έστειλαν τον Σίμωνα Πέτρον και τον Ιωάννη τον γυιο του Ζεβεδαίου, και αυτοί μετέδωσαν σ’ αυτούς τους πιστούς Σαμαρείτας το άγιο πνεύμα του Θεού.—Πράξ. 8:1-17.
19. Ποια περαιτέρω επέκτασις επρόκειτο ακόμη να λάβη χώραν, και ποιοι καταφανώς εδίσταζαν γι’ αυτήν;
19 Αλλά επρόκειτο να υπάρξη ακόμη μεγαλύτερη επέκτασις! Δεν είχαν κάμει ακόμη επαφή με τους απεριτμήτους Εθνικούς ‘ανθρώπους όλων των εθνών,’ της οικουμένης, ούτε είχε γίνει οποιαδήποτε σύναξις απ’ αυτούς. Οι Ιουδαίοι Χριστιανοί ήσαν διστακτικοί, αν όχι και προκατειλημμένοι, στο να δώσουν την Μεσσιανική μαρτυρία στους απεριτμήτους Εθνικούς ή μη Ιουδαίους. (Πράξ. 10:9-29) Αν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί εξακολουθούσαν να φέρωνται μ’ αυτό τον τρόπο προς τους απεριτμήτους Εθνικούς, αυτό θα εμπόδιζε την επέκτασι της Χριστιανικής εκκλησίας στον ωρισμένο καιρό για την επέκτασί της.
20. Ποια προφητική εβδομάδα έληγε τότε, κι’ έτσι ποιον απέστειλε ο Θεός, και σε ποιον και πώς εξηρτισμένον;
20 Μολονότι οι Ιουδαίοι Χριστιανοί δεν το εγνώριζαν αυτό, η εβδομηκοστή εβδομάς ετών για την αποκλειστική εύνοια του Ιεχωβά Θεού προς τους φυσικούς Ιουδαίους έληγε και επρόκειτο να τερματισθή στο τέλος του θέρους του έτους 36 μ.Χ. Τότε ήλθε ο ωρισμένος καιρός του Θεού να ξεκλειδώση και ν’ ανοίξη τη θύρα για δραστηριότητα της Βασιλείας ανάμεσα σ’ αυτούς τους Εθνικούς. (Δαν. 9:24-27· Ματθ. 16:18, 19) Έτσι σ’ εκπλήρωσι της προφητείας της εβδομηκοστής εβδομάδος του Δανιήλ, ο Ιεχωβά Θεός απέστειλε τον απόστολο Πέτρο, με το δεύτερο από «τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών», για να κηρύξη το άγγελμα της Βασιλείας στους πρώτους απεριτμήτους Εθνικούς πιστούς.
21. Ποιοι έγιναν τώρα δεκτοί στη Χριστιανική εκκλησία, και αυτό πόσο μακριά επέτρεψε να φθάση η επέκτασις, όπως δείχνει ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Κολοσσαείς;
21 Όταν αυτοί οι Εθνικοί που επίστευσαν έλαβαν το άγιο πνεύμα και τις δωρεές του, εβαπτίσθησαν στο ύδωρ σύμφωνα με τις υποδείξεις του Πέτρου. (Πράξ. 10:1-8, 30-48· 11:12-18) Αυτό άνοιξε την οδό για την επέκτασι της Χριστιανικής εκκλησίας μεταξύ των απεριτμήτων Εθνικών ως τα πιο μακρινά σημεία της γης. Άλλοι Ιουδαίοι Χριστιανοί εισήλθαν μέσ’ από τη Νεοανοιγμένη θύρα στον αγρό δράσεως μεταξύ των Εθνικών. Εθνικοί έγιναν δεκτοί στις ήδη εγκαθιδρυμένες εκκλησίες που απετελούντο εξ ολοκλήρου από φυσικούς Ιουδαίους, Σαμαρείτας και προσηλύτους. Είκοσι οκτώ περίπου χρόνια ύστερ’ από τ’ αποχαιρετιστήρια λόγια του Ιησού στο Όρος των Ελαιών, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψη από τη Ρώμη στην εκκλησία των Κολοσσών και να πη περί: «Της ελπίδος του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν». (Κολ. 1:23) Στη διάρκεια της ζωής των οι απόστολοι και οι όμοιοι μ’ αυτούς μαθηταί εκτελούσαν πράγματι την αποστολή που τους είχε αναθέσει ο Χριστός.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΕΚΤΑΣΙΣ
22. Πώς απεδείχθη ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ψευδοπροφήτης όσον αφορά την έκτασι της μαθητεύσεως σ’ αυτό τον εικοστόν αιώνα;
22 Από τότε νέες ήπειροι έχουν ανακαλυφθή από ανθρώπους της Ευρώπης και ανοίξει για το έργο μαθητεύσεως αληθινών Χριστιανών. Αλλά το ανθρώπινο γένος ώφειλε πραγματικά ν’ αναμείνη ως αυτόν τον εικοστόν αιώνα για να ιδή τη μαθήτευσι ‘ανθρώπων πάντων των εθνών’ ως τα πέρατα της γης, ή στις τέσσερες γωνίες της. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένας ψευδοπροφήτης, όταν προείπε την παγκοσμία επέκτασι της δράσεως των αληθινών ακολούθων του στο έργο μαθητεύσεως. Δεν εζήτησε πάρα πολλά από τους πιστούς ακολούθους του, διότι με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού αυτοί έδειξαν προθυμία να μεταβούν τόσο μακριά όσο υπεδείκνυε ο Ιησούς στην εντολή του, «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».—Ματθ. 28:19.
23. Λόγω του τρομακτικού πληθυσμού των εκκλησιών του, μπορεί να λεχθή ότι έχει κάμει ο «Χριστιανικός κόσμος» τη μαθήτευσι που είχε διαταχθή, και πώς γνωρίζομε αν ναι ή όχι;
23 Σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» αριθμεί τα μέλη των εκκλησιών του σ’ εκατοντάδες εκατομμυρίων, ως ένα δισεκατομμύριο περίπου, αλλά δεν έχει πράγματι κάμει αυτό το έργο μαθητεύσεως. Πράγματι, έχει διανείμει Γραφές και τμήματα της Γραφής σε 1.337 περίπου γλώσσες, δύο δισεκατομμύρια και πλέον αντίτυπα σ’ όλα τα μέρη της γης. Αυτό, όμως, δεν έκαμε αυτό καθ’ εαυτό μαθητάς του Χριστού. Πράγματι, ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει χρησιμοποιήσει πυρ και ξίφος και θρησκευτικό διωγμό για να φέρη πλήθη ανθρώπων μέσα στα θρησκευτικά του συστήματα. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που ο Ιησούς Χριστός εξουσιοδότησε τους αποστόλους του και τους κεχρισμένους συνεργάτας των να πορευθούν και να ‘μαθητεύσουν’. Το γεγονός ότι αυτός δεν ήταν ο ορθός τρόπος αποδεικνύεται από το είδος των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών που έχει κάμει, βαπτίζοντάς τους με τον δικό του τρόπο βαπτίσματος. Διηρημένοι σ’ εκατοντάδες διαφόρων θρησκευτικών αιρέσεων, Καθολικοί, Ορθόδοξοι και Διαμαρτυρόμενοι, δεν είναι αυτό που η Αγία Γραφή περιγράφει ως Χριστιανούς.
24. Ποιες μεθόδους, που έχει χρησιμοποιήσει ο «Χριστιανικός κόσμος» για να κάμη μαθητάς δεν επιτρέπουν οι λόγοι του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20;
24 Σύμφωνα με τα λόγια του ιδίου του Ιησού, ποιος ήταν ο τρόπος με τον οποίον έπρεπε να εκτελέσουν οι αληθινοί ακόλουθοί του το έργο μαθητεύσεως όλων των λαών χωρίς διάκρισι όσον αφορά την εθνικότητα; Αυτός είπε: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς». (Ματθ. 28:19, 20) Αυτά τα λόγια δεν παρέχουν έδαφος για εξαναγκασμό ή πίεσι οποιουδήποτε κάτω από την απειλή βασανισμού ή διωγμού. Ούτε περιλαμβάνουν αυτά τα λόγια τη σκέψι θανατώσεως, σφαγής, εκείνων οι οποίοι θα ηρνούντο για λόγους συνειδήσεως να γίνουν μαθηταί. Επειδή ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές ήσαν οι μέθοδοι που εξουσιοδότησε ο Ιησούς να χρησιμοποιούν οι ευπειθείς, πιστοί ακόλουθοί του.
25. Εκείνοι που γίνονται μαθηταί σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 28:19, στην πραγματικότητα τίνος μαθηταί γίνονται;
25 Η εντολή «μαθητεύσατε,» που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Ματθαίος 28:19, σημαίνει «κάμετε μαθητάς ή μαθητευομένους». Για εξεικόνισι τούτου, Η Καινή Διαθήκη—Μια Εκτεταμένη Μετάφρασις, υπό Κ. Σ. Ουέστ, λέγει στο εδάφιο Ματθαίος 28:19: «Καθώς πηγαίνετε, λοιπόν, την οδόν σας, διδάσκετε πάντα τα έθνη, και κάμετε αυτά μαθητάς σας». Φυσικά, εκείνοι οι οποίοι λαμβάνουν διδασκαλία από τους ακολούθους του Ιησού Χριστού, γίνονται μαθηταί των, διότι μαθαίνουν απ’ αυτούς. Αλλά η διδασκαλία πρέπει πράγματι να είναι για τον Χριστό, και πρέπει να διδάσκωνται να τηρούν όσα εκείνος παρήγγειλε στους ακολούθους του, κι’ έτσι αυτός είναι στην πραγματικότητα ο Διδάσκαλος. Πρέπει να γίνεται όπως ακριβώς είπε στους μαθητάς του: «Σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας . . . πάντες δε σεις αδελφοί είσθε». (Ματθ. 23:8) Έτσι εκείνοι που γίνονται μαθηταί γίνονται πράγματι οι μαθηταί αυτού του μόνου Διδασκάλου, Ιησού Χριστού, ο οποίος το παρήγγειλε.
26. Ποιος παραμένει ένας αμετάβλητος Διδάσκαλος αυτών των μαθητών;
26 Ο ανθρώπινος διδάσκαλος μπορεί να πεθάνη ή να πάη κάπου αλλού, αλλά ο Ιησούς Χριστός εξακολουθεί να είναι ο Διδάσκαλος των μαθητών του πάντοτε. Είναι όπως το διατυπώνει η Νέα Αγγλική Βίβλος—Καινή Διαθήκη: «Πορευθήτε λοιπόν και κάμετε όλα τα έθνη μαθητάς μου· βαπτίζετε ανθρώπους παντού».
27. Ποιος είναι ο μόνος εξουσιοδοτημένος τρόπος μαθητεύσεως, και για ποια πράγματα οφείλουν αυτοί να μάθουν, για να βαπτισθούν με το ορθό βάπτισμα;
27 Έτσι η χρήσις πυρός και ξίφους ή μαχαίρας και βασανιστηρίων και ιερών εξετάσεων για να εξαναγκασθούν άνθρωποι να εισέλθουν στη Χριστιανοσύνη είναι απολύτως απηγορευμένα από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο μόνος τρόπος να γίνουν πραγματικοί μαθηταί του Διδασκάλου Ιησού Χριστού είναι ο ειρηνικός, στοργικός τρόπος παρουσιάσεως της Γραφικής μαρτυρίας σχετικά με τον Ιησού Χριστό και υποβοηθήσεώς των να γίνουν μαθηταί του, όχι μαθηταί εκείνου ο οποίος δίνει σ’ αυτούς τη μαρτυρία. Οφείλουν να μάθουν όχι μόνο για τον Υιό, αλλά επίσης και για τον ουράνιο Πατέρα του και για το άγιο πνεύμα, δηλαδή, την αόρατη ενεργό δύναμι του Θεού με την οποία αυτός εκτελεί το θέλημά του. Άλλως, πώς μπορεί ο μαθητής να βαπτισθή «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος»;
28. Πώς καταδεικνύεται η ανάγκη αυτής της μαθήσεως από την περίπτωσι των δώδεκα ανδρών τους οποίους είχε συναντήσει ο Παύλος στην Έφεσο;
28 Παραδείγματος χάριν, υπήρχε στην αρχαία Έφεσο μια δωδεκάδα περίπου ανδρών, οι οποίοι είχαν βαπτισθή μ’ αυτό που εννοούσαν ότι ήταν το βάπτισμα που ετελούσε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Αλλά δεν εγνώριζαν για το άγιο πνεύμα του Θεού, και δεν είχαν βαπτισθή στο όνομα του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού. Μολονότι εγνώριζαν για τον Θεό, δεν τον εγνώριζαν ούτε τον ανεγνώριζαν ως τον Πατέρα του Ιησού Χριστού, του Υιού Του. Επομένως ο απόστολος Παύλος ώφειλε να τους δώση μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό. Ύστερ’ απ’ αυτό ώφειλαν να βαπτισθούν και πάλι, αυτή τη φορά «εις το όνομα του Κυρίου Ιησού». Κατόπιν, όταν ο Παύλος έθεσε τα χέρια του επάνω σ’ αυτούς τους νεοβαπτισμένους, αυτοί έλαβαν το άγιο πνεύμα του Θεού και άρχισαν να προφητεύουν κάτω από την επίδρασί του, κάτι που δεν είχαν κάμει προηγουμένως επειδή δεν εγνώριζαν για το πνεύμα ή για τη λήψι του.—Πράξ. 19:1-7.
29. Τι είναι εκείνο που δείχνει αν, ύστερ’ από το βάπτισμά του, έχη λήξει η ανάγκη να εξακολουθή να διδάσκεται ο μαθητής;
29 Ακόμη και ύστερ’ από το εν ύδατι βάπτισμα, ο μαθητής έχει ανάγκη να διδαχθή περισσότερα. Ο Ιησούς είπε ότι δεν επρόκειτο να βαπτίζωνται μόνο αλλά και να διδάσκωνται εκείνοι που βαπτίζονται «πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Έχει ανάγκη να εξακολουθή να είναι ένας μαθητευόμενος, ένας μαθητής, του Διδασκάλου Ιησού Χριστού. Δεν πρέπει να εξαναγκάζωνται ή να βασανίζωνται «να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς», αλλά πρέπει να διδάσκωνται υπομονητικά, ειρηνικά, στοργικά να φυλάττουν όλες τις εντολές του Χριστού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον δείχνει το Βιβλικό υπόμνημα ότι έκαμαν οι απόστολοι το έργο της μαθητεύσεως, γεγονός που δείχνει ότι αυτός ο τρόπος, όχι ο τρόπος του «Χριστιανικού κόσμου», είναι ο ορθός τρόπος.
30. Το έργο της μαθητεύσεως επρόκειτο να διεξάγεται σε συνδυασμό με ποιο άλλο έργο που προείπε ο Χριστός, και πώς αυτό το γεγονός εξεικονίζεται από τον Παύλο και τον Βαρνάβα στη Μικρά Ασία;
30 Αυτή η μαθήτευσις πρέπει, φυσικά, να γίνεται σε συνδυασμό με το άλλο έργο, που έχει προείπει ο Ιησούς Χριστός στην προφητεία του τού εδαφίου Ματθαίος 24:14, δηλαδή: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος». Αλλ’ αυτή η διακήρυξις ή αναγγελία της Βασιλείας είναι κάτι περισσότερο από ένα δημόσιο έργο, και πρέπει να γίνεται «προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη», όχι για τη μεταστροφή όλων των εθνών. Το ότι διεξήγετο σε συνδυασμό με το κήρυγμα καθίσταται βέβαιο από την αφήγησι όσον αφορά τον Παύλο και τον Βαρνάβα, όταν ειργάζοντο στη Μικρά Ασία, που λέγει τα εξής: «Και αφού εκήρυξαν το ευαγγέλιον εν τη πόλει εκείνη και εμαθήτευσαν ικανούς, υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, επιστηρίζοντας τας ψυχάς των μαθητών, προτρέποντες να εμμένωσιν εις την πίστιν [ενθαρρύνοντες αυτούς, ΜΝΚ]».—Πράξ. 14:21, 22.
31. Εκτός από το έργο κηρύγματος, τι περιλαμβάνει η μαθήτευσις όσον αφορά εκείνον ο οποίος κάνει μαθητάς και τον ίδιο τον μαθητή;
31 Αλλά το έργο της μαθητεύσεως είναι ένα πιο προσωπικό και στενής επικοινωνίας έργο, που διαφέρει από το απλό έργο δημοσίας μαρτυρίας μέσω εξαγγελίας ή διακηρύξεως της Βασιλείας. Η μαθήτευσις απαιτεί διδασκαλία εκτός από τη μαρτυρία που έχει δοθή πρώτα. Η μαρτυρία που εδόθη δημοσία μπορεί ν’ αγνοηθή ή ν’ απορριφθή από το κοινόν γενικά, αλλά το να γίνη ένας μαθητής, μαθητευόμενος, σημαίνει να δεχθή την πληροφορία που δίνει ο εκπαιδευτής και κατόπιν να γίνη ένας ακόλουθος του Διδασκάλου Ιησού Χριστού. Σημαίνει να βαπτισθή στο ύδωρ εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος και κατόπιν να εξακολουθή να λαμβάνη και να εφαρμόζη διδασκαλία από τον μόνο Διδάσκαλο, τον Ιησούν Χριστόν.
32. Πώς αποδεικνύεται, αν ο βαπτιζόμενος γίνεται ο μαθητής εκείνου που τον εβάπτισε ή άλλου ανθρώπου στη γη;
32 Κανένας πιστός, ο οποίος βαπτίζεται μ’ αυτό τον τρόπο που περιγράφεται, δεν βαπτίζεται για να γίνη μαθητής απλώς κάποιου ανθρώπου κατά σάρκα στη γη. Ούτε γίνεται αυτός που βαπτίζεται έτσι μαθητής του αφιερωμένου ανθρώπου ο οποίος τον εβάπτισε στο ύδωρ. (1 Κορ. 1:12-17) Το ότι εκείνοι που εβαπτίσθησαν έγιναν μαθηταί του Ιησού Χριστού είναι σαφές από ό,τι αναγράφεται στο εδάφιο Πράξεις 11:26, το οποίον λέγει: «Πρώτον εν Αντιοχεία [Συρίας] ωνομάσθηααν οι μαθηταί Χριστιανοί [όχι, Παυλισταί]».
[Εικόνα στη σελίδα 170]
Στη Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά το «Θείον Θέλημα» στην πόλι της Νέας Υόρκης εβαπτίσθησαν 7.136 άτομα
[Εικόνα στη σελίδα 171]
Στην περυσινή Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Επί Γης Ειρήνη» στη Νυρεμβέργη, Γερμανίας, εβαπτίσθησαν 5.095 άτομα. Σ’ όλο τον κόσμο, στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1969, εβαπτίσθησαν 120.905 άτομα