αρχιερεύς, έτσι ο Θεός έχρισε τον Ιησούν με το άγιο πνεύμα (που συμβολίστηκε με μια περιστερά που κατέβηκε επάνω του) και άφησε ν’ ακουσθή η φωνή του από τον ουρανό λέγοντας: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθαίος 3:13-17) Η αφιέρωσίς του δεν ήταν κάτι που είχε κάμει η Μαρία γι’ αυτόν στη νηπιακή του ηλικία προτού αποκτήση γνώσι και κατανόησι για να το εκτιμήση. Όχι, αλλά ήταν κάτι που τώρα, σε ηλικία τριάντα ετών, έκαμε πρόθυμα ο Ιησούς για τον εαυτό του. Μ’ αυτήν έθεσε τον εαυτό του στη διάθεσι του Θεού, οτιδήποτε και αν απεκάλυπτε ο Θεός σύμφωνα με ό,τι ήταν γραμμένο στον τόμο του βιβλίου.—Λουκάς 3:21-23· 4:14-21.

31. Σε τι ωδήγησε τελικά η αφιέρωσις του Ιησού, και έτσι τι είδους «οδός» είναι η αφιέρωσίς μας στον Θεό;

³¹ Επί τριάμισυ έτη ο Ιησούς υπηρέτησε επάνω στη γη στο ρόλο του Αρχιερέως, στον οποίον ο Θεός τον είχε καθιερώσει. Έπειτα κατέθεσε την ανθρώπινη θυσία του στο θάνατο. Αλλ’ αυτό δεν ήταν το πλήρες τέλος στο οποίον ωδήγησε η αφιέρωσις του Ιησού στον Θεό. Για να συνεχίση να υπηρετή ως Αρχιερεύς στον ουρανό, ο Θεός τον ανέστησε από τον θάνατο σε ουράνια ζωή ως αθάνατο πνευματικό πλάσμα. Ως τοιούτο, ο δοξασμένος αυτός Αρχιερεύς εισήλθε στα άγια, στον ίδιο τον ουρανό, στην παρουσία του Θεού, παρουσίασε τη λυτρωτική αξία της ανθρωπίνης θυσίας του και προχώρησε να ενεργήση ως μεσίτης της νέας διαθήκης για τους πιστούς του ακολούθους επάνω στη γη. Γι’ αυτούς είναι γραμμένο: «Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια δια του αίματος του Ιησού, δια νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, δια του καταπετάσματος, τουτέστι, της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως.» (Εβραίους 10:19-22) Έτσι τώρα, μέσω αυτού του Αρχιερέως, μπορούμε κι εμείς να τον μιμηθούμε και ν’ αφιερωθούμε στον Θεό ειλικρινώς και με πίστι. Όπως στην περίπτωσι του Ιησού, έτσι και στη δική μας, είναι μια ζώσα οδός, μια οδός για ν’ αποκτήσωμε ζωή.

32. Για ποια ζωή υπάρχει οδός για κείνους που είναι καθιερωμένοι ως υφιερείς, και για ποια ζωή για κείνους από τον «πολύν όχλον» που προσέρχονται σήμερα στον Θεό;

³² Αυτούς τους αφιερωμένους που ο Θεός εκλέγει για να τους καθιερώση και να τους κάμη υφιερείς για να υπηρετήσουν μαζί με τον Ιησούν και να βασιλεύσουν χίλια χρόνια μαζί του, τους σημειώνει ο Θεός στο μέτωπο με το όνομά του. Αυτό σημαίνει ότι ανήκουν σ’ αυτόν ως «λαός δια το όνομα αυτού» και ότι «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων, απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.» (Αποκάλυψις 14:1-5· 22:3-5) Αυτό τους σημειώνει για ζωή στον ουρανό με μια πνευματική ανάστασι. Αλλά σήμερα, εκτός από αυτούς τους 144.000 καθιερωμένους υφιερείς, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων που βλέπουν το προνόμιο ν’ αφιερωθούν στον Θεό μέσω του Αρχιερέως του, θέτοντας τον εαυτό τους στη διάθεσι του Θεού για να τους μεταχειρισθή καθώς αυτός θέλει. Γι’ αυτούς, η οδός αυτή της αφιερώσεως στον Θεό είναι επίσης μια ζώσα οδός, αλλά όχι για ζωή αθάνατη στον ουρανό. Ο Θεός δεν θέλει να τους καθιερώση και να τους χρίση στο ιερατείο με τον Χριστό σύμφωνα με τη νέα διαθήκη. Τους προσδιορίζει να ζήσουν επάνω στη γη στο νέο κόσμο. Έτσι θα παραμείνουν στη γη, όπου θα αποκατασταθή ο παράδεισος. Εν όψει τούτου, ο Θεός θα μεταφέρη μάλιστα ασφαλώς ένα μη αριθμημένον «πολύν όχλον» απ’ αυτούς μέσα από τον ερχόμενο παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, για να μπορέση η ανθρωπότης να συνεχίση μια αδιάρρηκτη ύπαρξι επάνω στη γη από την αρχή και για πάντα. Για ν’ απολαύσετε οποιαδήποτε δυνατότητα επιβιώσεως από τον Αρμαγεδδώνα στον ατελεύτητο νέο κόσμο, είναι ανάγκη ο καθένας σας να κάμη το αρχικό βήμα της αφιερώσεώς του στον Θεό μέσω του Χριστού. Μ’ αυτό τον τρόπο θα λάβετε το σημείο για ζωή.

Αφιέρωσις για Ζωή στο Νέο Κόσμο

1. Πώς έλαβε χώραν έως τώρα αφιέρωσις προσώπων και πραγμάτων, και ποια αφιέρωσις οδηγεί πραγματικά σε μια άγια ζωή;

Σ’ ΟΛΟΥΣ τους καιρούς άνθρωποι αφιέρωσαν τον εαυτό τους σε πολλούς σκοπούς, και αφιέρωσαν πολλά άλλα πράγματα εκτός από τον εαυτό τους. Ο νόμος του Μωυσέως επέτρεπε σ’ ένα στρατολογημένο άνδρα να αφιερώση ή εγκαινιάση ένα σπίτι που είχε κτίσει, προτού ενταχθή στο θεοκρατικό στρατό του Ισραήλ. Ο Βασιλεύς Δαβίδ αφιέρωσε ή εγκαινίασε τον οίκον του, και ένας ψαλμός συνετέθη για την περίπτωσι. (Δευτερονόμιον 20:5· Ψαλμός 30, τίτλος) Οι Ισραηλίτες αφιέρωσαν ή εγκαινίασαν τον οίκον του Θεού των και το θυσιαστήριό του. Μετά την αποκατάστασι της Ιερουσαλήμ αφιέρωσαν τα ανοικοδομημένα τείχη της πόλεως. (Αριθμοί 7:10, 11, 84, 88· 2 Χρονικών 7:9· Έσδρας 6:16, 17· Νεεμίας 12:27) Ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, αφιέρωσε ή εγκαινίασε το χρυσό είδωλο που έστησε στις πεδιάδες Δουρά, και μερικοί γονείς αφιέρωσαν τα τέκνα τους σε κάποιο σκοπό. (Δανιήλ 3:2, 3· Παροιμίαι 22:6· Γένεσις 4:17· 5:18, 22) Η αφιέρωσις ενός ατόμου ή πράγματος, εισάγει το άτομο ή το πράγμα σε κάποιο δρόμο, πορεία ή χρήσι, αλλά δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι το θέτει σε μια άγια ή ιερή