Σπείρετε με Αφθονία και Θερίστε με Αφθονία

ΥΠΑΡΧΕΙ ένα ρητόν, «Όσο πιο πολλά βάζεις κάπου, τόσο πιο πολλά βγάζεις απ’ εκεί.» Εν τούτοις, αυτό το γνωμικόν, φαίνεται καλύτερο απ’ ό,τι συμβαίνει πραγματικά. Πόσοι διέθεσαν περισσότερον καιρό, ενέργεια και χρήμα σ’ ένα ωρισμένο σχέδιο απ’ όσο άλλοι, μόνο για να θερίσουν λιγώτερα διότι «καιρός και περίστασις» συναντά όλους τους ανθρώπους; Αλλ’ ο κανών που ελέχθη από τον απόστολο Παύλο, όταν έγραψε στους Κορινθίους Χριστιανούς που ευημερούσαν και είχαν σαρκικό φρόνημα, εφαρμόζεται αμετάβλητα: «Ο σπείρων με φειδωλίαν, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει· και ο σπείρων με αφθονίαν, και με αφθονίαν θέλει θερίσει.»​—Εκκλησ. 9:11· 2 Κορ. 9:6.

Γιατί; Διότι εκείνο που είχε υπ’ όψιν ο απόστολος Παύλος δεν ήταν μια ανταμοιβή σε υλικά αποκτήματα αλλά κάποια άλλη ανωτέρου είδους​—η αμοιβή της ‘ευλογίας του Ιεχωβά που πλουτίζει, και στην οποία λύπη δεν προστίθεται’, και το ότι «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»​—Παροιμ. 10:22, ΜΝΚ· Πράξ. 20:35.

Σημειώστε, επίσης, ότι στον Γραφικό κανόνα η έμφασις δεν είναι στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα. Ένα άτομο μπορεί να δώση πολλά κι ωστόσο να δίνη με φειδωλία· ένα άλλο άτομο μπορεί να δώση λίγα, κι ωστόσο να δίνη με αφθονία. Γι’ αυτό κι ο απόστολος παρετήρησε σχετικά με τούτο: «Διότι εάν προυπάρχη η προθυμία, είναι τις ευπρόσδεκτος, καθ’ όσα έχει, ουχί καθ’ όσα δεν έχει.»​—2 Κορ. 8:12.

Σε οποιονδήποτε τομέα ανθρωπίνων σχέσεων και προσπαθείας κι αν στρέψωμε το βλέμμα μας, θα δούμε εφαρμοζόμενον τον κανόνα ότι εκείνος που σπείρει με αφθονία θερίζει και με αφθονία. Αυτό εφαρμόζεται σε σχέσεις μεταξύ γειτόνων, μεταξύ εργοδότου και εργαζομένου, μεταξύ καταστηματάρχου και πελάτου, και ούτω καθεξής. Όπως ετόνισε ο Ιησούς: «Δίδετε, και θέλει δοθή εις εσάς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και συγκεκαθισμένον και υπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τον κόλπον σας· διότι με το αυτό μέτρον με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.» Όχι ότι αυτό θα επακολουθήση στην κάθε περίπτωσι· υπάρχουν μερικά πολύ ιδιοτελή άτομα, αλλ’ ο «λαός» θα το πράξη, διότι αυτός είναι ο γενικός κανών, διότι η γενναιοφροσύνη είναι μεταδοτική, όπως και η φιλαργυρία.​—Λουκ. 6:38.

Πώς αυτή η αρχή εφαρμόζεται στον οικογενειακό κύκλο! Σύζυγοι, οι οποίοι σπείρουν άφθονα σε χρόνον, σε τρυφερότητα, σε προσοχή, σε στοργή και σε υπομονή, θα διαπιστώσουν ότι και οι σύντροφοί των κάνουν το ίδιο, όσοι δε σπείρουν φειδωλά σ’ αυτά τα σημεία, θα θερίσουν φειδωλά. Γονείς, οι οποίοι σπείρουν άφθονα σε χρόνον, σε ενδιαφέρον, σε υπομονή, σε αγάπη και σε διαπαιδαγώγησι, θα θερίσουν άφθονα στο να έχουν τέκνα που θα τέρπουν την καρδιά τους. Αναμφιβόλως μια βασική αιτία της νεανικής εγκληματικότητος σήμερα είναι η απροθυμία των γονέων να σπείρουν άφθονα ως προς τα τέκνα των θυσιάζοντας προσωπικές τέρψεις για να διαθέσουν σ’ αυτά τον χρόνο, τη φροντίδα και τη στοργή που χρειάζονται για ν’ αναπτυχθούν σε άτομα ακεραιότητος.​—Δευτ. 6:5-7· Εφεσ. 6:4.

Αυτή βέβαια η αρχή εφαρμόζεται και στον τομέα της μαθήσεως, στην ατομική μελέτη. Ο σπουδαστής, που σπείρει άφθονα χρόνο κι ενέργεια σε επιμελή μελέτη, θα θερίση άφθονα σε μια διάνοια πλήρη γνώσεων και μια καλή έκθεσι έργου. Το ίδιο συμβαίνει και στη Χριστιανική διακονία. Αν ένας επιδίδεται επιμελώς, εξοικονομώντας συνετά τον χρόνο του για μελέτη της Αγίας Γραφής, διαθέτοντας τακτικές ώρες αποκλειστικά γι’ αυτήν, αναγινώσκοντας ίσως ακόμη και όταν ταξιδεύη ή όταν αναμένη άλλους ή όταν βρίσκεται σε σταθμούς λεωφορείων ή τραίνων, θα γίνη ένας ‘εργάτης ανεπαίσχυντος, ορθοτομών τον λόγον της αληθείας.’—2 Τιμ. 2:15.

Ακόμη και στο ζήτημα της προσευχής η αρχή αυτή της άφθονης σποράς και αφθόνου θερισμού εφαρμόζεται. Μήπως είναι οι προσευχές μας φειδωλές ως προς την έκτασι ή το περιεχόμενον ή είναι άφθονες και στα δύο; Αν σπείρωμε άφθονα σε προσευχή, σκεπτόμενοι και τους άλλους εκτός από τον εαυτό μας και τις άμεσες οικογένειές μας, και αν εμμένωμε στην προσευχή, εκφραζόμενοι πλήρως αντί να την περνούμε κατά ένα μηχανικό τρόπο, τότε κι εμείς μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα θερίσωμε άφθονα από την ευλογία του Ιεχωβά. Γι’ αυτό και νουθετούμεθα να ‘προσευχώμεθα αδιαλείπτως,’ και να ‘προσκαρτερούμεν εις την προσευχήν.’ Ναι, «μη μεριμνάτε περί μηδενός· αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.»​—1 Θεσ. 5:17· Ρωμ. 12:12· Φιλιππησ. 4:6, 7.

Επίσης, η Γραφική αυτή αρχή του να θερίζωμε ό,τι σπείραμε εφαρμόζεται στον διδασκαλικό κλάδο, στο εκπαιδευτικό στάδιο. Ένας εκπαιδευτής, δημοδιδάσκαλος ή καθηγητής πανεπιστημίου που δίνει φειδωλά στους σπουδαστάς ή μαθητάς του δεν θα βρη ικανοποίησι στο έργον του. Αλλ’ εκείνος που δίνει με αφθονία από τον χρόνον του, τη δύναμί του, το ενδιαφέρον του και τον εαυτό του, θα θερίση με αφθονία, σε εκτίμησι απ’ αυτούς και στο να βλέπη την πρόοδό των, αν δεν πάρη και προαγωγή επίσης.

Αυτή ιδιαίτερα αληθεύει στη μεγαλύτερη απ’ όλες τις διδακτικές ενασχολήσεις, την ενασχόλησι στη Χριστιανική διακονία. Εφόσον ένας Χριστιανός διάκονος σπείρει με αφθονία τον σπόρο της Θείας αληθείας στις καρδιές των ανθρώπων της περιφερείας όπου διακονεί, θα θερίση με αφθονία. Και αν συμμελετά τη Γραφή με κάποιον και δεν δείχνεται φειδωλός ως προς το ενδιαφέρον του και τον χρόνον που δαπανά με τον άνθρωπον αυτόν​—επισκεπτόμενος ίσως αυτόν για λίγη ώρα από καιρό σε καιρό και σε μέρες διάφορες από την καθωρισμένη μέρα της συμμελέτης—​μπορεί να ελπίζη ότι θα θερίση με αφθονία.

Αυτή η αρχή μπορεί να εξηγήση τον λόγο, για τον οποίον σε ωρισμένες περιπτώσεις ένας ευαγγελιζόμενος εκκλησίας, του οποίου οι υποχρεώσεις του επιτρέπουν να δαπανά μόνον ένα περιωρισμένο χρονικό διάστημα στην υπηρεσία, μπορεί να έχη περισσοτέρους καρπούς να δείξη για τους κόπους του παρά ένας που έχει περισσότερο χρόνο για να δαπανήση. Σπείροντας με αφθονία, είναι ειλικρινής σε ό,τι κάνει· λαμβάνει ένα ζωηρό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους του τομέως του​—παρακολουθώντας όλους όσοι απουσίαζαν στις πρώτες επισκέψεις του και κάνοντας επανεπισκέψεις οπουδήποτε υπάρχει σπινθήρ ενδιαφέροντος. Εκείνοι, με τους οποίους διεξάγει οικιακές Γραφικές μελέτες, αισθάνονται την ειλικρίνειά του και νοιώθουν την επείγουσα ανάγκη να ενεργήσουν σύμφωνα με όσα μαθαίνουν. Σύντομα παρακολουθούν συναθροίσεις εκκλησίας και πηγαίνουν μαζί του στην υπηρεσία. Τ’ αποτελέσματα που αποκομίζονται από τέτοια απεριόριστη υπηρεσία είναι άφθονα.

Όλοι, λοιπόν, ας σπέρνουν με αφθονία σε κάθε τομέα της ανθρωπίνης σχέσεως και προσπαθείας. Κάνοντας τούτο, ασφαλώς θα θερίσουν με αφθονία, αν όχι σε είδος, αναμφιβόλως σε πνευματικές ευλογίες.