Γνώσις που Δεν Μπορεί να Προέρχεται από Ανθρώπους

ΔΕΝ εξεύρετε το μέλλον της αύριον διότι ποια είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός, όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται.» Αυτά τα λόγια, που παρατίθενται από τη Βίβλο, εκφράζουν μια αναμφισβήτητη αλήθεια—εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε θετικά να γνωρίζουμε τι θα γίνη αύριο.—Ιακ. 4:14.

Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, δεν θα ήταν πολύ πιο δύσκολο, ίσως, αδύνατο να προείπουν οι άνθρωποι σημαντικά μελλοντικά γεγονότα με αλάνθαστη ακρίβεια και με σαφή χρονολογικό προσδιορισμό «αιώνες προηγουμένως; Δεν θα ήταν η ύπαρξις τέτοιων προβλέψεων ή προφητειών μέσα στη Βίβλο μια ισχυρή υποστήριξις του ισχυρισμού της ότι είναι θεόπνευστη; Αλλ’ υπάρχουν τέτοιες προφητείες στη Βίβλο; Ας δούμε:

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΗ

Η Βαβυλών, κτισμένη επάνω στις δύο πλευρές του Ποταμού Ευφράτη, ήταν κάποτε η επιβλητική πρωτεύουσα της μεγάλης Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας. Επειδή περιεβάλλετο από φοινικόδενδρα και ήταν εφωδιασμένη μ’ ένα δίκτυο για διαρκή προμήθεια νερού και εκείτο στον εμπορικό δρόμο που ωδηγούσε από τον Περσικό Κόλπο στη Μεσόγειο Θάλασσα, η πόλις βρισκόταν πράγματι σε μια εξαιρετική τοποθεσία, Παρ’ όλα αυτά, προτού ακόμη η Βαβυλών μεταβληθή από ένας απλός δορυφόρος της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας σε πρωτεύουσα της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας που είχε κατακτήσει τον κόσμο, ο Εβραίος προφήτης Ησαΐας είχε δηλώσει τον όγδοο αιώνα προ Χριστού: «Και η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξο καύχημα των Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα· ουδέποτε θέλει κατοικηθή ουδέ θέλει κατασκηνωθή έως γενεάς και γενεάς· ούτε Άραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποιμένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί.»—Ησ. 13:19, 20.

Κανένας σήμερα δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι αυτά τα λόγια έχουν εκπληρωθή, διότι από πολλούς ήδη αιώνες η Βαβυλών κείται σε ερείπια. Ακόμη και την άνοιξι δεν υπάρχει τίποτε για να μπορούν να βόσκουν πρόβατα και κατσίκια. Η Βαβυλών έφθασε πράγματι σ’ ένα άδοξο τέλος. Ο Ανώτατος Έφορος των Γαλλικών Μουσείων Αντρέ Παρρό είπε:

«Μου δίνει πάντοτε την εντύπωσι της ολοκληρωτικής καταστροφής. . . . [Οι τουρίστες] γενικά απογοητεύονται πολύ και με μια φωνή σχεδόν αναφωνούν ότι δεν υπάρχει τίποτε για να δουν. Πιστεύουν ότι θα δουν ανάκτορα, ναούς και τον Πύργο της Βαβέλ· τους δείχνουν μόνον σωρούς από ερείπια, που αποτελούνται κυρίως από πυρακτωμένα τούβλα—δηλαδή από ηλιοκαμένους, γκρίζους και αργιλλώδεις ογκολίθους, που είναι ερειπωμένοι και καθόλου εντυπωσιακοί. Η ερήμωσις που έκαμαν οι άνθρωποι έχει συμπληρωθή από τις καταστροφές της φύσεως, η οποία παίρνει ακόμη το φόρο της από οτιδήποτε οι ανασκαφές φέρνουν στο φως. Λόγω της διαβρώσεως και της φθοράς που προκαλείται από τη βροχή, τον άνεμο και την παγωνιά, και τα πιο επιβλητικά μνημεία, αν δεν συντηρηθούν, θα επιστρέψουν στη σκόνη από την οποία ανασύρθηκαν. . . Καμμιά ανθρώπινη δύναμις δεν μπορεί να ανακόψη αυτή τη συνεχή απογύμνωσι. Δεν είναι πλέον δυνατόν ν’ ανοικοδομηθή η Βαβυλών· το πεπρωμένο της έχει εκπληρωθή. . .. Η Βαβυλών.. . έχει πλήρως εξαφανισθή.»—Η Βαβυλών και η Παλαιά Διαθήκη, σελ. 13, 14.

Με όμοιο τρόπο η Νινευή, η πρωτεύουσα της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, κατέληξε σε ερείπια. Κι αυτό επίσης επιβεβαιώνει την ακριβή εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών. Ο προφήτης Σοφονίας, τον έβδομο αιώνα π.Χ. είχε δηλώσει τι θα συνέβαινε στη Νινευή: «[Ο Θεός] θέλει καταστήσει την Νινευή εις αφανισμόν, τόπον άνυδρον ως η έρημος. Και ποίμνια θέλουσι βόσκεσθαι εν μέσω αυτής.»—Σοφ. 2:13, 14.

Οι αποδείξεις μαρτυρούν ακόμη και σήμερα ότι το θέλημα του Θεού, όπως είχε εκφρασθή σ’ αυτή την προφητεία, έχει εκπληρωθή. Δύο μεγάλοι λόφοι εντοπίζουν τη θέσι που άλλοτε βρισκόταν η υπερήφανη Ασσυριακή πρωτεύουσα. Στην κορυφή του ενός λόφου βρίσκεται ένα χωριό μ’ ένα κοιμητήριο κι ένα Μουσουλμανικό τέμενος. Αλλά στον άλλον, εκτός από λίγο χορτάρι και μερικές λωρίδες καλλιεργημένης γης, δεν υπάρχει τίποτε. Την άνοιξι, μπορεί να δη κανείς πρόβατα και κατσίκια να βόσκουν εκεί.

Μπορούσε κανείς να προβλέψη ότι και οι δυό ισχυρές πόλεις, η Βαβυλών και η Νινευή, θα είχαν αυτό το τέλος; Μπορούσε κανένας άνθρωπος να προβλέψη ότι στον τόπο της αρχαίας Νινευή θα έβοσκαν πρόβατα και κατσίκια, ενώ στην ερημωμένη Βαβυλώνα κανείς δεν θα έβλεπε τέτοια ζώα να βόσκουν εκεί; Ούτε ο Ησαΐας ούτε ο Σοφονίας ισχυρίσθηκαν ποτέ ότι αυτοί επενόησαν αυτά τα προφητικά αγγέλματα. Αντιθέτως, ανέφεραν ότι όσα έλεγαν ήταν ο «λόγος» ή το άγγελμα του αληθινού Θεού του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. (Ησ. 1:1, 2· Σοφ. 1:1) Καθώς παρατηρούμε την ακριβή εκπλήρωσι των προφητειών των δεν έχομε ισχυρούς λόγους να δεχθούμε ως αληθινά όλα όσα είπαν;

Κανένα επιχείρημα σχετικά με τον χρόνο της συγγραφής και τα παρόμοια δεν μπορεί να εξασθενήση τη δύναμι αυτών των εκπληρωμένων προφητειών. Μέχρι τον πρώτο αιώνα π.Χ. η Βαβυλών υπήρχε, μολονότι δεν απελάμβανε την παλαιά της δόξα. Εν τούτοις, ο Ρόλος του Ησαία που ανεκαλύφθη στη Νεκρά Θάλασσα (και ο οποίος κατά τους επιστήμονες χρονολογείται από το τέλος του δευτέρου αιώνος ή τις αρχές του πρώτου αιώνος π.Χ.) περιείχε την ίδια προφητεία για τη Βαβυλώνα, όπως και τα μεταγενέστερα χειρόγραφα. Έτσι κανείς δεν έχει βάσι για να ισχυρισθή ότι αυτά τα πράγματα κατεγράφησαν αφού είχαν ήδη συμβή και έκαμαν να φαίνωνται ότι είναι προφητείες. Ούτε μπορεί κανείς να δώση Ικανοποιητικές εξηγήσεις για τα ερείπια στα οποία κατέληξαν η Βαβυλών και η Νινευή.

ΟΙ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ

Φυσικά, μερικά άτομα μπορεί να προσπαθήσουν να υποτιμήσουν την αξία των Βιβλικών προφητειών, αποδεικνύοντας ότι υπήρχαν και άλλοι προφήτες στους αρχαίους χρόνους που δεν ήσαν εμπνευσμένοι από τον Θεό της Βίβλου, τον Ιεχωβά. Αλλά τι είχαν προφητεύσει αυτοί οι άλλοι προφήτες; Είχαν πραγματική αξία οι προφητείες τους; Παρατηρήστε τα σχόλια της Αμερικάνικης Εγκυκλοπαίδειας (Έκδοσις 1956, τόμ.22,σελ. 664) «Δεν έχει διασωθή καμμιά αξιόλογη γραπτή έκθεσις των λόγων κάποιου απ’ αυτούς τους προφήτες που δεν ήσαν Εβραίοι. . . . Οι προφητείες άλλων εθνών, εκτός των Εβραίων, ήσαν συνήθως μαντείες που εδίδοντο ως απάντησις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις ατόμων, και γι’ αυτό δεν είχαν γενική ή διαρκή αξία.» Έτσι η ύπαρξις άλλων προφητών δεν διαψεύδει με κανένα τρόπο το γεγονός ότι οι Εβραίοι προφήτες ήσαν θεόπνευστοι. Αντιθέτως, η μεγάλη αντίθεσις, που υπάρχει στις προφητικές εκφράσεις, επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό της Βίβλου ότι είναι άγγελμα του Θεού.

Επί πλέον, οι προφητείες που έχουν καταγραφή στη Βίβλο είχαν ένα συγκεκριμένο σκοπό. Ακόμη και όταν προειδοποιούσαν για μια καταστροφή που θα επήρχετο σαν τιμωρία λόγω παραβιάσεως των ορθών ηθικών αρχών, οι προφητείες που ήσαν θεόπνευστες έδιναν στους ανθρώπους και στα έθνη την ευκαιρία να εξετάσουν σοβαρά τις οδούς των και τη συμπεριφορά τους, να κάμουν αλλαγές και να αποφύγουν την καταστροφή. Αυτό συνέβαινε με όλες τις δημόσιες προαναγγελίες θείας κρίσεως, όπως φαίνεται από το άγγελμα που έδωσε ο θεός μέσω του προφήτου τον Ιερεμία: «Εν τη στιγμή, καθ’ ην ήθελον λαλήσει κατά έθνους ή κατά βασιλείας, δια να εκριζώσω και να κατασκάψω και να καταστρέψω, εάν το έθνος εκείνο, κατά του οποίου ελάλησα, επιστρέψη από της κακίας αυτού, θέλω μετανοήσει περί του κακού, το οποίον εβουλεύθην να κάμω εις αυτό.»—Ιερεμ. 18:7, 8.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προφητεία του Ιωνά που απηυθύνετο εναντίον της Νινευή τον ένατον αιώνα π.Χ. Ο Ιωνάς διήρχετο την πόλι λέγοντας: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή.» (Ιωνάς 3:4) Αυτό το άγγελμα τέτοια εντύπωσι στους Νινευίτες ώστε μετανόησαν για τα σφάλματα τους. Ο βασιλεύς ενεδύθη σάκκον και διέταξε, όλος ο λαός και τα κατοικίδια ζώα να νηστεύσουν και να ενδυθούν σάκκους. Επειδή οι Νινευίτες μετενόησαν, διέφυγαν την καταστροφή που διαφορετικά θα είχε επέλθει επάνω τους στο τέλος της προσδιορισμένης περιόδου των σαράντα ημερών.—Ιωνάς 3:5-10.

Ένα άλλο σχετικό παράδειγμα είναι η προφητεία του Ιησού Χριστού, που προέλεγε ότι η Ιερουσαλήμ και ο ναός της θα κατεστρέφονταν στη διάρκεια της γενεάς που είχε ακούσει τα λόγια του. Εκείνη η προφητεία έδειχνε ειδικά πώς μπορούσαν να διαφύγουν με το να ενεργήσουν αμέσως. Ο Ιησούς είχε πη στους μαθητάς του: «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω, και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν.»—Λουκάς 21:20, 21.

Πώς μπόρεσαν οι μαθηται του Ιησού να συμμορφοθούν μ’ αυτά τα προφητικά λόγια; Η ανθρώπινη λογική θα υποστήριζε ότι το να προσπαθήση κανείς να διαφύγη από την Ιερουσαλήμ, μετά την πολιορκία της από τις εχθρικές δυνάμεις, θα ήταν κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο. Αλλ’ όπως δείχνουν τα συγγράμματα του Ιουδαίου ιστορικού Ιωσήπου του πρώτου αιώνος, εντελώς απροσδόκητες εξελίξεις άνοιξαν την οδό της διαφυγής.

Ήταν στο έτος 66 μ.Χ., όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα με αρχηγό τον Κέστιο Γάλλο εβάδισαν εναντίον της Ιερουσαλήμ. Η κατάληψις της πόλεως φαινόταν βέβαιη. Εν τούτοις κατά παράδοξο τρόπο, ο Κέστιος δεν επεδίωξε να ολοκληρώση την πολιορκία. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι ο Κέστιος «ξαφνικά απέσυρε τους στρατιώτες του εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα, μολονότι δεν είχε συναντήσει αντίστασι, και χωρίς κανένα απολύτως λόγο απεσύρθη από την Πόλι.» Αυτή η απροσδόκητη στροφή των γεγονότων έδωσε την αναγκαία ευκαιρία σ’ εκείνους που πίστευαν στην προφητεία του Ιησού να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία και να βρουν ασφάλεια στην ορεινή επαρχία που βρισκόταν ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού.

Αλλά τι συνέβη σ’ εκείνους που δεν είχαν δώσει προσοχή στην προφητεία του Ιησού; Αυτοί πέρασαν μια περίοδο μεγάλων ταλαιπωριών. Τον καιρό του Πάσχα του έτους 70 μ.Χ. τα Ρωμαϊκά στρατεύματα με αρχηγό τώρα τον Τίτο, επέστρεψαν κι’ επολιόρκησαν εκ νέου την Ιερουσαλήμ. Μολονότι η πολιορκία διήρκεσε λιγώτερο από πέντε μήνες, τ’ αποτελέσματα ήσαν τρομερά. Η πόλις ήταν κατάμεστη από τους εορταστάς του Πάσχα και, καθώς δεν υπήρχε τρόπος να μεταφερθούν τρόφιμα μέσα στην πόλι, επήλθαν τρομερές συνθήκες πείνας. Από τα 1.100.000 περίπου άτομα που αναφέρεται ότι πέθαναν στη διάρκεια της πολιορκίας, οι περισσότεροι ήσαν θύματα της πανώλης και της πείνας. Οι 97.000 που συνελήφθησαν αιχμάλωτοι (από την αρχή του πολέμου μέχρι τέλους), υπέστησαν πολλές ταπεινώσεις. Πολλοί υποχρεώθηκαν να κάνουν σκληρές εργασίες στην Αίγυπτο και στη Ρώμη. Άλλοι παρεδόθησαν για να βρουν τραγικό θάνατο στις αρένες των Ρωμαϊκών επαρχιών. Όσοι ήσαν ηλικίας κάτω των δεκαεπτά ετών πωλήθηκαν ως δούλοι. Οι πιο ψηλοί και ευπαρουσίαστοι κρατήθηκαν για τις Ρωμαϊκές θριαμβευτικές πομπές.

Η Ιερουσαλήμ και ο ένδοξος ναός της κατεδαφίσθηκαν. Το μόνο που παρέμεινε όρθιο ήταν το δυτικό τείχος και τρεις πύργοι. «Το υπόλοιπο τείχος περιεκύκλωνε την Πόλι,» γράφει ο Ιώσηπος «ισοπεδώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε όποιος επισκεπτόταν αυτόν τον τόπο δεν μπορούσε να πιστέψη ότι κάποτε είχε κατοικηθη.»

Έχει σημασία το γεγονός ότι η καταστροφή ήταν τόσο ολοκληρωτική. Γιατί; Διότι δεν ήταν αυτή η πρόθεσις του Στρατηγού Τίτου. Ο Ιστορικός Ιώσηπος παραθέτει τα λόγια που είπε ο Τίτος στους Ιουδαίους: «Με πολλή απροθυμία έφερα μηχανές για να καταρρίψω τα τείχη σας: τους στρατιώτες μου, που ήσαν πάντα διψασμένοι για το αίμα σας, τους συνεκράτησα: μετά από κάθε νίκη σαν να ήμουν εγώ ο νικημένος, σας εκλιπαρούσα να κάνωμε ανακωχή. Όταν έφθασα κοντά στο ναό παρέβλεψα σκοπίμως τα δικαιώματα μου ως νικητού και σας παρεκάλεσα να φεισθήτε τους ιερούς σας τόπους και να κρατήσετε το Αγιαστήριο για δική σας χρήσι, κι επίσης σας προσέφερα την ελευθερία να διαφύγετε με εγγύησι για την ασφάλεια σας ή, αν το επιθυμούσατε, είχατε την ευκαιρία ν’ αγωνισθήτε σε άλλο έδαφος.» Εν τούτοις, ανεξάρτητα από το ποια ήταν η αρχική πρόθεσις του Τίτου, η προφητεία του Ιησού για την Ιερουσαλήμ και τον ναό της επληρώθηκε: «Δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον.»—Λουκάς 19:44· 21:6.

Μέχρι σήμερα, στην πόλι της Ρώμης, μπορεί κανείς να δη την Αψίδα του Τίτου που εξυμνεί την επιτυχή κατάληψι της Ιερουσαλήμ από τον ίδιο το 70 μ.Χ. Αυτή η αψίς που στέκεται εκεί είναι σαν να υπενθυμίζη σιωπηλά ότι η αποτυχία να συμμορφωθή κανείς με τις προειδοποιήσεις των αληθινών προφητειών, όπως παρατίθενται στη Βίβλο, οδηγεί σε καταστροφή.

Ας σημειωθή επίσης ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ισχυρίσθηκε ότι αυτός επενόησε εκείνα που προέλεγε. Ο Ιησούς, όπως ακριβώς και οι Εβραίοι προφήτες που έζησαν πριν απ’ αυτόν, ανεγνώριζαν ότι πραγματική πηγή της εμπνεύσεως των ήταν ο Θεός. Σε μια περίπτωσι είπε σε ωρισμένους Ιουδαίους: «Η ιδική μου διδαχή δεν είναι εμού, αλλά του πέμψαντός με. Εάν τις θέλη να κάμη το θέλημα αυτού, θέλει γνωρίσει περί της διδαχής, αν ήναι εκ του θεού ή αν εγώ λαλώ απ’ εμαυτού.» (Ιωάν. 7:16, 17) Επομένως, η εκπλήρωσις των προφητικών λόγων του Ιησού μπορούσε να επιβεβαιώση ότι αυτός ήταν πράγματι ο «λόγος» του Θεού.

ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ

Το γεγονός, ότι όσοι κατά το παρελθόν ενήργησαν σε αρμονία με τον προφητικό λόγο του Θεού διεφύλαξαν τη ζωή τους, ασφαλώς τονίζει πόσο σπουδαίο είναι να δίνωμε προσοχή σ’ αυτόν σήμερα. Πολλές προφητείες, μολονότι έχουν γραφή πριν από πολλούς αιώνες, πρόκειται να εκπληρωθούν και γι’ αυτό απαιτούνται θετικές ενέργειες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται προφητείες που μιλούν για το επερχόμενο τέλος της διαφθοράς, των αδικιών και της καταπιέσεως.

Εκείνος ακριβώς που προείπε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ενδόξου ναού της. ο Ιησούς Χριστός, προεφήτευσε επίσης μια μεγαλειώδη απελευθέρωσι των συγχρόνων μαθητών του από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων στην εποχή μας. Σχετικά με τις συνθήκες που θα εχαρακτήριζαν την εγγύτητα της απελευθερώσεως, ο Ιησούς απεκάλυψε ότι θα προηγείτο μια πολύ άσχημη και σκοτεινή περίοδος. Θα ήταν σαν ο ήλιος, η σελήνη και οι αστέρες να μη φώτιζαν πια τη γη και οι άνθρωποι θα ψηλαφούσαν στα τυφλά μέσα στο σκοτάδι. (Ματθ. 24:29) Ο Ιησούς είπε: «Επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα, οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.»—Λουκάς 21:25, 26.

Ενόσω θα συνέβαιναν αυτά, οι ακόλουθοι του δεν θα έπρεπε να σκύψουν τα κεφάλια τους από απελπισία και απογοήτευσι. Ο Ιησούς συνέχισε: «Όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού.» Κατόπιν έκαμε μια παρομοίωσι σ’ αυτό το σημείο λέγοντας: «Ίδετε την συκήν και πάντα τα δένδρα. Όταν ήδη ανοίξωσι, βλέποντες γνωρίζετε αφ’ εαυτών ότι ήδη το θέρος είναι πλησίον.»—Λουκάς 21:28-31.

Δεν είναι αλήθεια ότι σήμερα οι άνθρωποι που γνωρίζουν τις παγκόσμιες καταστάσεις, φοβούνται το μέλλον; Δεν γίνονται ο υπερπληθυσμός, η έλλειψις τροφίμων, το έγκλημα και η βία, η μόλυνσις της γης, του αέρος και της θαλάσσης, και η οικονομική αστάθεια ολοένα σοβαρώτερα προβλήματα τα οποία ούτε οι άνθρωποι ούτε τα έθνη μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν με επιτυχία; Υπήρξε ποτέ εποχή πριν από την έκρηξι του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου που το ανθρώπινο γένος αντιμετώπισε τόσο πολλά προβλήματα; Ώστε, δεν είναι όλα αυτά πράγματι σαφείς αποδείξεις ότι ασφαλώς ζούμε στην περίοδο φόβου και ταραχών άνευ προηγουμένου που είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός; Βεβαίως είναι!

Αυτό σημαίνει ότι μια μεγάλη απελευθέρωσις μέσω της βασιλείας του Θεού πρέπει να είναι πολύ κοντά. Αυτή η βασιλεία, σύμφωνα με τις Βιβλικές προφητείες, είναι μια δίκαιη κυβέρνησις που θ’ απαλλάξη αυτή τη γη απ’ όλες τις φθοροποιές επιδράσεις και θα εισαγάγη μια εποχή αληθινής ειρήνης και ασφαλείας.—Δαν. 2:44· 2 Πέτρ. 3:13.

Η Αγία Γραφή θα σας βοηθήση να μάθετε περισσότερα γι’ αυτή τη βασιλεία καθώς επίσης και πώς προείπε ν’ απολαύσετε τη μεγαλειώδη απελευθέρωσι που θα φέρη. Όπως γίνεται φανερό από την ακριβή εκπλήρωσι των προφητειών της, μπορούμε να βασιζώμεθα στη Βίβλο σαν ένα άγγελμα του θεού για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Χωρίς αμφιβολία, δεν επιθυμείτε να είσθε σαν τους απίστους συμπατριώτες του Ιησού, οι οποίοι θα μπορούσαν να διαφύγουν την καταστροφή του πρώτου αιώνος π.Χ. αν είχαν φροντίσει να ενεργήσουν σε αρμονία με τον προφητικό λόγο. Αλήθεια, ποιος καλύτερος τρόπος θα μπορούσε να υπάρχη να διαθέσετε επωφελώς λίγο χρόνο από το να κάμετε θετικές ενέργειες για να μάθετε τα πράγματα που μπορούν να οδηγήσουν εσάς και τους προσφιλείς σας σ’ ένα ασφαλές και ευτυχισμένο μέλλον;

[Εικόνα στη σελίδα 330]

Μπορούσε κανένας άνθρωπος να προβλέψη ότι η ισχυρή Βαβυλών θα γινόταν ερείπια όπου ούτε ποίμνια δεν θα μπορούσαν να βόσκουν. . .. ;

[Εικόνα στη σελίδα 331]

. . . Αλλ’ ότι η Νινευή, μολονότι ερειπωμένη, θα ήταν ένας τόπος που ποίμνια θα μπορούσαν να βόσκουν;

[Εικόνα στη σελίδα 332]

Η Αψίς του Τίτου στη Ρώμη, επιβεβαιώνει την αξιοπιστία του προφητικού Λόγου του Θεού