Σημείον της Βασιλείας εν Δυνάμει

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ για τον καιρό παρατηρούνται κάθε ημέρα προσεκτικά από πλήθη ανθρώπων γύρω σ’ όλον τον κόσμο. Οι ανέσεις, οι πόροι ζωής, ακόμη δε και αυτή η ζωή πιθανόν να εξαρτώνται από αυτό. Εν τούτοις, τα ίδια αυτά πλήθη λίγη προσοχή δίνουν στα σημεία των καιρών της εποχής μας, σημεία, τα οποία προειδοποιούν για μια μεγάλη θύελλα θλίψεων, που είναι ενώπιον μας. Αν οι άνθρωποι, αντί να υιοθετήσουν την άποψι ότι το μέλλον είναι ένα σφραγισμένο βιβλίο, που δεν θα έπρεπε κανείς ούτε να προσπαθήση καν να καταλάβη, ζητούσαν αξιόπιστη πληροφορία γι’ αυτό το βιβλίο και για το πώς να διαβάσουν τα σημεία των καιρών μας με ακρίβεια, τότε θα έθεταν το ερώτημα που έθεσαν οι μαθηταί του Ιησού: «Διδάσκαλε, πότε λοιπόν θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον, όταν μέλλωσι ταύτα να γείνωσιν;»—Λουκ. 21:7.

Ποια ήσαν «ταύτα», για τα οποία οι μαθηταί υπέβαλαν ερώτησι; Στο έκτο εδάφιο του ιδίου αυτού κεφαλαίου του κατά Λουκάν Ευαγγελίου αναγράφεται η προειδοποίησις του Ιησού για την επικειμένη καταστροφή του ναού στην Ιερουσαλήμ. Στα εδάφια 20 έως 24 προεφήτευσε, επίσης, ότι η Ιερουσαλήμ θα ηρημώνετο και ότι οι κάτοικοί της «θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» Ένας από εκείνους τους τέσσερες μαθητάς, που υπέβαλαν το ερώτημα, (ο Ιωάννης) επέζησε από το έτος 70 μ.Χ., όταν ένα εκατομμύριο και πλέον Ιουδαίοι απωλέσθησαν, το πλείστον εν στόματι μαχαίρας, και όταν ο Στρατηγός Τίτος απέστειλε 100.000 περίπου σε αιχμαλωσία σε διάφορα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η πόλις και ο ναός της επυρπολήθησαν και κατεστράφησαν εκ θεμελίων. Έτσι τα γεγονότα απέδειξαν την ακρίβεια της προφητείας του Ιησού.

ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΣΤΑΣΙΕΣ

Σε μια παράλληλη αφήγησι σημειώνεται ότι οι μαθηταί ερώτησαν, επίσης, για κάτι άλλο: «Είπε προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων (ΜΝΚ )];» Σημειώστε τώρα την απάντησι του Ιησού σ’ αυτό το ερώτημα. Αφού ετόνισε ότι πολλοί θα ήρχοντο και ψευδώς θα ισχυρίζοντο ότι είναι ο επανελθών Κύριος και ατόπως θα διήγειραν ανθρώπους με το επικείμενο τέλος του συστήματος πραγμάτων, διεκήρυξε: «Όταν δε ακούσητε πολέμους και ακαταστασίας, μη φοβηθήτε· διότι πρέπει ταύτα να γείνωσι πρώτον· αλλά δεν είναι ευθύς το τέλος.» (Λουκ. 21:9) Αυτό, λοιπόν, είναι ένας υπαινιγμός ότι έπρεπε να περάση μια σημαντική περίοδος χρόνου πριν παρατηρηθή το σημείον της δευτέρας του παρουσίας.

Οι ‘πόλεμοι και ακαταστασίες’, που άκουσαν εκείνη και οι επόμενες γενεές των Χριστιανών, περιελάμβαναν αναμφιβόλως και τις Ιουδαϊκές ανταρσίες εναντίον της Ρώμης, μια στο 66 μ.Χ. και μια άλλη το 132 μ.Χ., την μακρά πάλη μεταξύ των Ανατολικών και Δυτικών τμημάτων της Αυτοκρατορίας για την υπεροχή, τις εισβολές των βορείων βαρβάρων, τους πολυαρίθμους πολέμους μεταξύ εκείνων που επέφεραν τον τεμαχισμό της αποσυντεθειμένης Αυτοκρατορίας, τις Σταυροφορίες, τον Τριακονταετή Πόλεμο, το Ναπολεόντειο Πόλεμο και πολλούς άλλους. Γιατί πρέπει έτσι να εννοήσωμε το ζήτημα; Διότι ο Ιησούς είχε πληροφορήσει τους μαθητάς του ότι «η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:24) Δια μέσου όλης αυτής της ταραχώδους ιστορίας ως το τέλος του δεκάτου ένατου αιώνος δεν είδαν απελευθέρωσι της Ιερουσαλήμ.

Μόλις στο τέλος περίπου του δευτέρου ημίσεως του δεκάτου ενάτου αιώνος οι άγρυπνοι Χριστιανοί άρχισαν ν’ αντιλαμβάνωνται κατόπιν μελέτης με προσευχή της Βιβλικής χρονολογίας ότι οι προσδιωρισμένοι «καιροί των εθνών», μια περίοδος 2.520 ετών, στη διάρκεια των οποίων άθεες ανθρώπινες κυβερνήσεις θα ασκούσαν κυριαρχία επάνω στους κατοίκους της γης δίχως διακοπή από ουρανία επέμβασι, θα έληγαν το έτος 1914.a Δεν μπορούσε, επομένως, ως την χρονολογία αυτή να υπάρξη εκπλήρωσις της προφητείας: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» δια κρίσιν. (Ματθ. 25:31-33) Έτσι αυτό το έτος 1914 ανεμένετο με μεγάλη προσδοκία. Όταν το έτος εκείνο εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος περιέλαβε όλα τα ηγετικά έθνη της γης, και όταν ακολούθησαν οι άνευ προηγουμένου συνθήκες ασθενειών, επιδημιών και πείνας, οι σπουδασταί της Γραφής αμέσως διέκριναν την εκπλήρωσι των λόγων του Ιησού: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν. Και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι, και πείναι και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού.»—Λουκ. 21:10, 11.

ΤΟ «ΣΗΜΕΙΟΝ» ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κάνοντας διάκρισι μεταξύ αυτού του πολέμου και των ‘πολέμων και ακαταστασιών’ που προηγήθησαν, θα πρέπει να σημειώσωμε ότι η εθνική οικονομία όλων των εμπολέμων εθνών είχε κανονισθή έτσι ώστε κάθε άνδρας, γυναίκα και παίδι υπεχρεώθη να συμβάλλη στην πολεμική προσπάθεια. Η δαπάνη αυτού του πολέμου σε απώλεια ανθρωπίνης ζωής στα πεδία των μαχών και μόνο—περίπου 13.000.000—ήταν διπλασία και πλέον της δαπάνης όλων των πολέμων μαζί που έλαβαν χώραν στα προηγούμενα 125 χρόνια. Σε χρηματική αξία η δαπάνη υπερέβη τα 337.000.000.000 δολλάρια, ένας καταπληκτικός αριθμός πράγματι. Καθώς ο πόλεμος επλησίαζε προς ένα τέλος, η επιδημία της γρίππης εξαπλώθηκε σ’ όλη τη γη, προκαλώντας εξασθένησι σε 500.000.000 και πλέον ανθρώπους που έπληξε, και αφήνοντας 20.000.000 και πλέον νεκρούς πίσω της. Η πείνα, η οποία προήλθε εν μέρει από την συγκέντρωσι του ανθρωπίνου δυναμικού στον πόλεμο, εισέπραξε, επίσης, τον φρικτό φόρο της από τη ζωή. Στη Σοβιετική Ρωσία και μόνο πολλά εκατομμύρια πέθαναν από πείνα μεταξύ του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Μετά το 1914, ιδιαίτερα από το 1948, μεγάλες καταχθόνιες δυνάμεις φαίνεται ότι βρίσκονται σ’ ενέργεια, συγκλονίζοντας τον πλανήτη μας, καταστρέφοντας την επιφάνεια του με δονήσεις και παράγοντας τουλάχιστον ένα καταστρεπτικό σεισμό κάθε χρόνο. Το 1960 το Περού, το Μαρόκο, η Αλγερία, η Ιαπωνία και η Χιλή επλήγησαν όλες, μ’ ένα σύνολο απωλειών σε θανάτους που υπερβαίνει τις 26.500. Στη Χιλή και μόνο οι ζημίες υπελογίσθησαν σε 300.000.000 δολλάρια και πλέον. Το 1962 το Ιράν και η Κολομβία υπέστησαν μεγάλες αναταραχές, από τις οποίες το Ιράν ανέφερε περίπου 12.400 νεκρούς. Το 1963 η Λιβύη, η Γιουγκοσλαβία και το Κασμίρ, στις Ινδίες, επλήγησαν σφοδρά, μ’ ένα σύνολο από 1.390 νεκρούς και 16.000 περίπου αστέγους. Στις αρχές του 1964, η Αλάσκα συνεκλονίσθη κατά γράμμα, οι δε ζημίες της από τον σεισμό και το σεισμικό θαλάσσιο κύμα, που επακολούθησε, επλησίασαν τα 750.000.000 δολλάρια. Πράγματι η πρόβλεψις του Ιησού ότι «θέλουσι γείνει . . . σεισμοί μεγάλοι» εύρε μια εκπληκτική εκπλήρωσι στην εποχή μας.

Ο Ιησούς προείπε, επίσης, «φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού.» Αν συνέβαινε να βρεθούμε σε απόστασι ενός χιλιομέτρου από την Χιροσίμα, Ιαπωνίας, τη μοιραία εκείνη ημέρα του 1945, όταν μια ατομική έκρηξις ανέβη σαν μανιτάρι στους ουρανούς κι εσκόρπισε κάτω σαν βροχή ένα πραγματικό θάνατο επάνω στην υπόλοιπη ζωή στη γειτονική περιφέρεια, θα είχαμε δοκιμάσει το ρίγος του φόβου. Από τότε, καθώς μαθαίνομε ότι απλοί άνθρωποι έχουν στη διάθεσί τους εκρηκτικές βόμβες απείρως μεγαλυτέρας καταστρεπτικής δυνάμεως, διαπιστώνομε ότι το μέλλον του ανθρωπίνου γένους είναι πολύ περιωρισμένο. Καθώς οι άνθρωποι με τα πολύ βελτιωμένα επιστημονικά όργανά των ερευνούν τα μυστήρια του ηλίου, της σελήνης και των αστέρων, με στρατιωτικούς αντικειμενικούς σκοπούς ως κύριο μέλημά των, ο φόβος και η ανησυχία για το μέλλον αυξάνουν πάρα πολύ. Τα συμπεράσματα μερικών επιστημόνων σχετικά με το μέλλον του ηλίου και του πλανήτου μας είναι πολύ ανησυχητικά σε πολλούς ανθρώπους. Μερικοί προβλέπουν ότι η ενέργεια του ηλίου θα λήξη και ότι θ’ αφήση τη γη σε κατεψυγμένη κατάστασι, ενώ άλλοι βλέπουν την ακτινοβολία του ηλίου να εντείνεται μέχρι του σημείου, όπου η γη και τα περιεχόμενα της πρόκειται να ψηθούν και να γίνουν εύθραυστα. Το φάσμα του φόβου σήμερα βασανίζει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.

Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΘΝΗ;

Ασφαλώς όλα τα χαρακτηριστικά που αποτελούν το «σημείον» της δευτέρας παρουσίας του Χριστού με Βασιλική εξουσία είναι τώρα αντιληπτά! Τι θα λεχθή, όμως, για την επίγεια Ιερουσαλήμ; Μήπως τώρα θ’ απελευθερώνετο; Όχι· μάλλον, πάλη και διαμελισμός κυριαρχούν σ’ αυτή την πόλι της Παλαιστίνης, όπου Άραβες και Ιουδαίοι κάνουν διαπραγματεύσεις για ιδιοκτησία. Αλλά ευλαβείς σπουδασταί του Λόγου του Θεού αντελήφθησαν ότι δεν επρόκειτο από αυτή την Ιερουσαλήμ και τον Ισραήλ να έλθη η υποσχεμένη ανακούφισις. Μήπως δεν εδήλωσε σαφώς ο Ιησούς ότι «θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών [τον κατά σάρκα Ισραήλ] η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής»; (Ματθ. 21:43) Ποιο είναι αυτό το έθνος; Ο Παύλος δείχνει ότι όλες οι επαγγελίες, τις οποίες απέτυχε ν’ απολαύση ο φυσικός Ισραήλ θα εκπληρωθούν τώρα στους πνευματικούς απογόνους του Αβραάμ, διότι κάνει την εξής δήλωσι: «Εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.» (Γαλ. 3:29) Όσον αφορά τον πνευματικόν Ισραήλ ο ίδιος απόστολος γράφει ότι «το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς», ενώ ο Ιωάννης βεβαιώνει ότι η αγία πόλις, η Νέα Ιερουσαλήμ, βρίσκεται στους ουρανούς.—Φιλιππησ. 3:20· Εβρ. 12:22.

Το 1914 οι «προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών» έληξαν και η ουράνια Ιερουσαλήμ εγέννησε τη βασιλεία του Θεού, η οποία θα κυβερνήση όλα αυτά τα έθνη με σιδηρά ράβδο, για να τα κατασυντρίψη σε τεμάχια. (Αποκάλ. 12:1-5) Τώρα τα έθνη αυτά πρέπει να καταπατηθούν στον ληνόν του οίνου του θυμού του Θεού. (Αποκάλ. 19:15, 16) Το τέλος των είναι πλησίον!

Το έτος 1919 οι πνευματικοί Ισραηλίται, οι οποίοι ευρίσκοντο ακόμη επί της γης, των οποίων το Θεόδοτο έργο κηρύγματος είχε περιορισθή από τα έθνη της γης, ελευθερώθηκαν από μια κατάστασι φόβου και αδρανείας και αποδιοργανώσεως. Από τότε έως τώρα το άφοβο κήρυγμά των για τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας σε όλη τη γη σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου, παρά τις εθνικές και διεθνείς πιέσεις που ασκήθηκαν εναντίον τους, μπορεί να εξηγηθή μόνο με το γεγονός ότι η αόρατη εξουσία της Βασιλείας του Χριστού ελευθέρωσε αυτούς τους πολίτας της Νέας Ιερουσαλήμ γι’ αυτό ακριβώς το έργο που είχε προείπει ο Ιησούς: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Μόνον όταν ήλθε ο καιρός της ουρανίας επεμβάσεως, όταν οι «προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών» έληξαν το 1914, μπορούσε ένα τέτοιο άγγελμα να διακηρυχθή κατάλληλα σε όλη τη γη.

Πόσο αλάνθαστο είναι, λοιπόν, το «σημείον» της εν δυνάμει αοράτου παρουσίας της Βασιλείας! Προεξωπλισμένοι με αυτή την πληροφορία, μπορούμε και πρέπει να κάμωμε τα βήματα, τα οποία θα μας προστατεύσουν από την επικειμένη, μεγίστη θύελλα των αιώνων, την θύελλα της οργής του Ιεχωβά και της εκτελέσεως εναντίον όλων των εθνών και του ιδικού των συστήματος πραγμάτων. «Ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά», είναι η συμβουλή του προφήτου του Θεού. Το να σκεπασθή κανείς σημαίνει ζωή κάτω από τη δικαία, αιώνια διακυβέρνησι της ειρηνικής βασιλείας του Χριστού.—Σοφον. 2:3, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]