«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»

Η Βιβλική Προφητεία Δεν Αποτελεί Θέμα Ιδίας Διασαφήσεως

ΜΕΡΙΚΕΣ φορές οι άνθρωποι κάνουν ακριβώς προβλέψεις βασισμένες σε προσωπική τους ερμηνεία τάσεων και περιστατικών που υφίστανται, αλλά συχνά οι προρρήσεις των είναι εσφαλμένες. Αυτό συμβαίνει διότι οι διαθέσιμες ενδείξεις είναι είτε ακατάλληλα αξιολογημένες είτε ανεπαρκείς για μια αξιόπιστη πρόβλεψι. Αντιθέτως οι Βιβλικές προφητείες προέρχονται από μια αλάνθαστη πηγή. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε·: «Ουδεμία προφητεία της Γραφής γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως διότι δεν ήλθε πότε προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ από του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του θεού»—2 Πέτρ. 1:20, 21.

Πράγματι η εξήγησις του ανθρώπου σχετικά με το πώς οι υπάρχουσες συνθήκες θα επηρεάσουν το μέλλον γενικά είναι κάτι εντελώς διάφορο από τις θεόπνευστες προφητείες. Παραδείγματος χάριν, οι Ιουδαίοι του ογδόου αιώνος π.Χ. ένοιωθαν ότι ήσαν ασφαλείς στις ωχυρωμένες πόλεις των.

Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίον οι άνθρωποι έβλεπαν το μέλλον.—Συγκρίνατε το Ιερεμίας 5:17· 7:4,14· 14:13· 37:5-10.

Πόσο διαφορετικός ήταν εν τούτοις ο προφητικός λόγος του Θεού! Μέσω του προφήτου του Ιερεμία ο Ιεχωβά είπε: Οι Χαλδαίοι «θέλουσιν εξολοθρεύσει δια της ρομφαίας τας οχυράς πόλεις σου, επί τας οποίας συ ήλπιζες.» (Ιερεμ. 5:17) «Δια τούτο θέλω κάμει εις τον οίκον, εφ ον εκλήθη το όνομα μου, . . . καθώς έκαμα εις την Σηλώ» (Ιερεμ. 7:14), όπου ήταν τοποθετημένη η κιβωτός στις ημέρες του Ιησού του Ναυή. (Ιησ. Ναυή 18:1) «Ιδού το στράτευμα του Φαραώ το εξελθόν εις βοήθειαν υμών θέλει επιστρέψει εις την γην αυτού, την Αίγυπτον και οι Χαλδαίοι θελουσι επαναστρέψει και πολεμήσει κατά της πόλεως ταύτης και θέλουσι κυριεύσει αυτήν και κατακαύσει αυτήν εν πυρί.» (Ιερεμ. 37:7, 8) Όσο και αν εφαίνοντο απίστευτοι αυτοί οι λόγοι στους Ισραηλίτες, εν τούτοις εξεπληρώθησαν.—Ιερεμ. 44:2.

Δεν ήσαν λιγώτερο καταπληκτικές οι προφητείες που ελέχθησαν από τον Ιησού Χριστό πάνω από έξη αιώνες αργότερα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ λόγω της απιστίας της στον Ιεχωβά και της απορρίψεως του Υιού του ως Μεσσία. -Ματθ. 23:37-39 Λουκ. 19:42-44.

Για να μην έχουν την τύχη της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Όταν δε ιδήτε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσι εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν.» (Λουκ. 21:20, 21) Οι μαθηταί του Ιησού θα μπορούσαν κάλλιστα ν’ απορήσουν πώς θα ήταν δυνατόν να διαφύγουν χωρίς να κινδυνεύση σοβαρά ή ζωή των. Η ανθρώπινη λογίκευσις θα είχε τη γνώμη ότι εφόσον οι εχθροί θα είχαν περικυκλώσει την πόλι, τότε θα ήταν πολύ αργά για να διαφύγουν. Αλλ’ εντελώς ανέλπιστες εξελίξεις έκαμαν δυνατή τη διαφυγή.

Ο Κέστιος Γάλλος ήλθε εναντίον της Ιερουσαλήμ το 66 μ.Χ. Αν και η κατάληψις της πόλεως ήταν στα χέρια του, δεν επέμεινε στην πολιορκία. «Ο Κέστιος,» γράφει ο Ιουδαίος ιστορικός Ιωσηπος, «αιφνιδίως ανεκάλεσε τους άνδρες του, εγκατέλειψε κάθε ελπίδα, αν και δεν υπήρχε κανείς λόγος, και αντίθετα προς κάθε λογική απεχώρησε από την Πόλι.» Αυτή η παράξενη στροφή των γεγονότων, τόσο αντίθετα προς ότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να σκεφθή σχετικά με τις πλεονεκτικές περιστάσεις του Κέστιου, έδωσε τη δυνατότητα στους Χριστιανούς να προσέξουν την προφητική προτροπή του Ιησού να φύγουν από την καταδικασμένη πόλι.

Γύρω στο Πάσχα του έτους 70 μ.Χ. τα Ρωμαϊκά στρατεύματα, υπό την αρχηγία του Τίτου, επέστρεψαν και επολιόρκησαν πάλι την Ιερουσαλήμ. Τέσσερες περίπου δεκαετίες προηγουμένως ο Ιησούς είχε προείπει ότι ο εχθρός θα κατεσκεύαζε ένα χαράκωμα γύροι από την πόλι. (Λουκ. 19:43) Εν τούτοις ακόμα και τότε δεν υπήρχε απτή απόδειξις ότι θα μπορούσε αυτό να συμβή ειδικά εφόσον αυτό δεν ήταν κάτι συνηθισμένο. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι σ ένα πολεμικό συμβούλιο εξεφράσθησαν πολλές άποψης για την κατάληψι τής πόλεως. Προφανώς ο Τίτος μόνος συνέλαβε την ιδέα περικυκλώσεως της Ιερουσαλήμ με τοίχο για να μη μπορέσουν οι Ιουδαίοι να φύγουν από την πόλι κι έτσι να τούς αναγκάση να παραδοθούν ή αν αυτό δεν εγίνετο, να κάμη πιο εύκολη την κατάληψι της πόλεως λόγω της πείνας που θα επακολουθούσε.

Εκείνο που δεν ανεμένετο άρχισε να γίνεται. Τα επιχειρήματα του Τίτου εκέρδισαν. Κατόπιν το στράτευμα ωργανώθηκε για ν’ αναλάβη την εκτέλεσι του σχεδίου. Οι λεγεώνες και τα μικρότερα τμήματα του στρατού συναγωνίζονταν το ένα το άλλο για να τελειώσουν το έργο. Ατομικά οι άνδρες ωθούντο υπό την επιθυμία να ευχαριστήσουν τούς ανωτέρους των. Η γύρω από την Ιερουσαλήμ περιοχή σε μήκος δέκα περίπου μιλίων απογυμνώθηκε από τα δένδρα της για να προμηθεύση υλικά για την εκτέλεσι του έργου. Το καταπληκτικό, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, είναι ότι το οχύρωμα αυτό συμπληρώθηκε σε τρεις μόνον ημέρες, ένα έργο που κανονικά θ’ απαιτούσε μήνες για να τελειώση.

Ο Ιησούς είχε προφητεύσει για τον ναό και την πόλι: «Δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον.» (Λουκ. 19:44, 21:6) Αυτό ήταν δύσκολο να το προβλέψη κανείς, ακόμα και στην αρχή τής πολιορκίας, διότι ο Τίτος επιθυμούσε να κάμη ακριβώς το αντίθετο. Προσέξτε τα λόγια που απηύθυνε στους Ιουδαίους, όπως αναφέρονται από τον Ιώσηπο: «Χωρίς καθόλου να το θέλω έφερα πολιορκητικά μηχανήματα για να υπερπηδήσω τα τείχη σας· τους στρατιώτες μου, που διψούν για το αίμα σας, τους κρατώ δεμένους· μετά από κάθε νίκη, ως να ήταν ήττα, σας επρότεινα ανακωχή. Όταν έφθασα κοντά στον Ναό σας πάλι εγώ ελεύθερα εμείωσα τα δικαιώματα μου ως νικητού και σας επρότεινα να σώσετε τούς αγίους τόπους σας για τη δική σας χρήσι, προσφέροντάς σας ελευθερία να εξέλθετε και εγγύησι για την ασφάλειά σας ή μια ευκαιρία, αν θέλατε, να πολεμήσετε κάπου αλλού.»

Αλλ’ αντίθετα με τις αρχικές προθέσεις του νικητου Τίτου, η προφητεία εξεπληρώθη. Ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι ολόκληρη η πόλις και ο ναός της κατεδαφίσθηκαν εκτός από τρεις πύργους και ένα μέρος του δυτικού τείχους. Ο ίδιος αναφέρει: «Όλα τα υπόλοιπα οχυρώματα που περιέβαλλαν την πόλι είχαν ισοπεδωθή σε τέτοιο βαθμό που οποιοσδήποτε επεσκέπτετο τον τόπο δεν πίστευε ότι κάποτε αυτή η περιοχή ήταν κατοικημένη.»

Οι Βιβλικές προφητείες είναι πράγματι προϊόν του πνεύματος του Θεού και δεν βασίζονται στην προσωπική διασάφησι από ανθρώπους των συνθηκών η τάσεων που υπήρχαν τον καιρό που ελέχθησαν ή κατεγράφησαν. Συνεπώς, καθώς έγραψε ο Πέτρος, ο οποίος παρέστη μάρτυς της μεταμορφώσεως του Ιησού, «έχομεν βεβαιότερον, τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε, ως εις λύχνον φέγγον τα εν σκοτεινώ τόπω.» ( 2 Πέτρ. 1:19) Προσέχοντας τον προφητικό Λόγο μπορεί να απολαύσωμε το προνόμιο να ιδούμε το τέλος όλης της πονηρίας και ν’ απολαύσωμε τις ευλογίες ενός νέου συστήματος πραγμάτων το οποίο προελέχθη ότι θα γίνη πραγματικότης στη γενεά μας.—Λουκ. 21:25-32· 2 Θεσ. 1:6-10· Αποκαλ. 21:4, 5.