Ο Ισραήλ και οι “Καιροί των Εθνών”

«Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό των Εθνών [Γκογίμ], εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»—ΛΟΥΚΑΣ 21:24.

1. Πώς εκπληρώθηκαν τα λόγια του Ιησού σχετικά με την Ιερουσαλήμ, αλλά ποιο ερώτημα μένει να απαντηθεί;

ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΦΤΑ χρόνια αφότου είπε τα παραπάνω λόγια ο Ιησούς, η πόλη της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες κάτω από τον Στρατηγό Τίτο, το 70 μ.Χ. Αλλά τι θα πούμε για το υπόλοιπο της προφητείας του, για την περίοδο εκείνη κατά την οποία η Ιερουσαλήμ θα ποδοπατιόταν από τα έθνη, τα Γκογίμ, όπως τα αποκαλούν σήμερα οι Ιουδαίοι;

2. (α) Σήμαιναν τα λόγια του Ιησού ότι η πόλη δεν θα ξαναχτιζόταν και δεν θα ξανακατοικιόταν; (β) Παρά την προσωρινή κατάληψη της ιερής πόλης από τους Σταυροφόρους, πώς η Ιερουσαλήμ εξακολούθησε να ποδοπατιέται από τα Έθνη ωσότου τελείωσαν οι «καιροί»;

² Εκείνα τα λόγια δεν σήμαιναν ότι η Ιερουσαλήμ δεν θα ξαναχτιζόταν και δεν θα ξανακατοικιόταν «εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών [Γκογίμa].» Στη διάρκεια του επόμενου αιώνα η πόλη ξαναχτίστηκε, και οι λεγόμενοι Σταυροφόροι πολέμησαν για να την καταλάβουν στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκείνοι οι αιμοσταγείς Σταυροφόροι του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου αποδείχτηκε ότι ήταν Εθνικοί, ή Γκογίμ, ακριβώς το ίδιο όπως ήταν Γκογίμ κι εκείνοι που κατείχαν την πόλη προηγουμένως, καθώς κι εκείνοι οι οποίοι πήραν βίαια την πόλη από τους Σταυροφόρους κατόπιν. Μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 εκείνοι οι Γκογίμ («άπιστοι,» όπως συνήθιζε να τους αποκαλεί ο Χριστιανικός κόσμος) εξακολουθούσαν να ποδοπατούν την πόλη που είναι τόσο ιερή για τους Ιουδαίους.

3. Καθώς η κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τα Βρετανικά στρατεύματα τον Δεκέμβριο του 1917 πλησίαζε, τι είπε ο Βρετανός Υπουργός των Εξωτερικών Μπάλφουρ στο Λόρδο Ρότσιλντ, αλλά σε ποιους δόθηκε η Παλαιστίνη μετά τον πόλεμο;

³ Στις 9 Δεκεμβρίου 1917, τα Βρετανικά στρατεύματα κάτω από το Στρατηγό Άλλενμπυ πήραν την Ιερουσαλήμ από τους Τούρκους, οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με τον Κάιζερ Γουλιέλμο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Καθώς εκείνο το κατόρθωμα πλησίαζε, ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Άρθουρ Μπάλφουρ ειδοποίησε στις 2 Νοεμβρίου 1917 τον Λόρδο Ρότσιλντ της φημισμένης Ιουδαϊκής οικογένειας των Ρότσιλντ, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας έβλεπε ευνοϊκά την ίδρυση μιας πατρίδας για τους Ιουδαίους στην Παλαιστίνη. Ωστόσο, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Κοινωνία των Εθνών (Γκογίμ) που ιδρύθηκε το 1920 έδωσε στη Μεγάλη Βρετανία την εντολή να κηδεμονεύει την Παλαιστίνη (περιλαμβανομένης και της Ιερουσαλήμ) η οποία την κράτησε μέχρι το έτος 1948. Δεν είχε καθοριστεί ποιος επρόκειτο να πάρει στην κατοχή του την Ιερουσαλήμ μετά την εκπνοή της Εντολής.

4. Όταν τελείωσε η Βρετανική Εντολή πάνω στην Παλαιστίνη το 1948, τι έγινε εκεί από μέρους των ενδιαφερομένων μερών;

⁴ Όταν η Βρετανική Εντολή τερματίστηκε το 1948, τα ενδιαφερόμενα μέρη ενήργησαν αμέσως. Οι Μωαμεθανοί ανέλαβαν τον έλεγχο μεγάλου μέρους της ανατολικής περιοχής, περιλαμβανομένων και των τειχών της πόλης της Ιερουσαλήμ και του τεμένους για τη λατρεία του Αλλάχ. Οι Ιουδαίοι κατέλαβαν το δυτικό μέρος της Παλαιστίνης και δημιούργησαν το σύγχρονο έθνος του Ισραήλ. Αλλά μόνο μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967 πήραν την περιτειχισμένη πόλη της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες, περιλαμβανομένου και του Τείχους των Δακρύων, πάνω από το οποίο στεκόταν κάποτε ο ναός λατρείας των Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι προχώρησαν νικηφόρα και κατέλαβαν τη δυτική όχθη του Ποταμού Ιορδάνη μαζί με τον Μουσουλμανικό πληθυσμό της.

5. (α) Σαν αποτέλεσμα του Πολέμου των Έξι Ημερών του 1967, πώς η σημερινή Ιερουσαλήμ έπαψε να ποδοπατιέται από τα έθνη; (β) Παρά την ελεύθερη κατάσταση της Ιερουσαλήμ από το 1967, γιατί βρίσκουμε ότι κάτι λείπει;

⁵ Έτσι η επίγεια Ιερουσαλήμ εξακολούθησε να ποδοπατιέται από τους Εθνικούς μέχρι το 1967. Αλλά από τότε, σύμφωνα με όλες τις εξωτερικές ενδείξεις, η Ιερουσαλήμ είχε πάψει να ποδοπατιέται από τους Εθνικούς. Ωστόσο, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε, «Και λοιπόν;» Μήπως έφερε ευλογία σ’ όλο το ανθρώπινο γένος το ότι το Ισραήλ έβαλε τέρμα στο ποδοπάτημα της Ιερουσαλήμ από τους Εθνικούς το έτος 1967; Πολλά έθνη, αντί να το δεχτούν αυτό σαν μια ευλογία, απεχθάνονται την ύπαρξη του Ισραήλ. Ασφαλώς η δημιουργία του σύγχρονου έθνους του Ισραήλ δεν οδήγησε στην ίδρυση της Βασιλείας του Ιουδαίου Μεσσία. Είναι φανερό ότι το Ισραήλ δεν αποβλέπει στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, δηλαδή, στον Ιεχωβά, για βοήθεια και σωτηρία. Η κυβέρνηση του δεν είναι βασιλεία με γνήσιο απόγονο της βασιλικής γραμμής του αρχαίου Βασιλιά Δαβίδ που να κάθεται πάνω σ’ ένα θρόνο στην Ιερουσαλήμ.

6. Τι πρέπει να παραδεχτούμε σχετικά με το ρόλο της επίγειας Ιερουσαλήμ από το 1967 και σχετικά με την προφητεία του Ησαΐα 2:1-4;

⁶ Έτσι, στην περίπτωση της επίγειας Ιερουσαλήμ από το 1967, δεν βλέπουμε την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα 2:2-4:

«Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών· και πάντα τα έθνη [γκογίμ] θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσι υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών [γκογίμ] και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος [γκόυ] εναντίον έθνους [γκόυ], ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»

7. Σε πλήρη αντίθεση με την προφητεία του Ησαΐα 2:1-4, τι βλέπουμε σήμερα, και τι θα πούμε για την προφητεία του Ζαχαρία 8:23;

⁷ Τα έθνη, αντί να σφυρηλατήσουν τα πολεμικά τους όπλα σε εργαλεία ειρήνης, εξοπλίζονται ακόμη πιο βαριά από οποτεδήποτε προηγουμένως για πόλεμο, όπως κάνει και η ίδια η Δημοκρατία του Ισραήλ. Κι ακόμη, δεν βλέπουμε να εκπληρώνεται σήμερα η προφητεία του Ζαχαρία 8:23, δηλαδή:

«Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.»

8. Ποια αμφιβολία δημιουργούν σχετικά με το 1967 όλα τα προηγούμενα;

⁸ Όλα τα προηγούμενα δημιουργούν αμφιβολίες για το αν το 1967, το έτος του Πολέμου των Έξι Ημερών, είναι το σωστό έτος που εκπληρώθηκε η παρακάτω προφητεία: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκάς 21:24) Στην πραγματικότητα «οι καιροί των Εθνών» τερματίστηκαν νωρίτερα. Ας εξετάσουμε την απόδειξη για να δούμε ότι έτσι συνέβη πραγματικά.

9. (α) Όταν ο Ιησούς είπε, «η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη,» σε ποια «Ιερουσαλήμ» αναφερόταν, και τι εκπροσωπούσε εκείνη η «Ιερουσαλήμ»; (β) Επομένως, τι θα συμβεί όταν συμπληρωθεί η καταπάτηση της «Ιερουσαλήμ»;

⁹ Ο Ιησούς, λέγοντας ότι η ‘Ιερουσαλήμ’ θα ποδοπατιόταν από τα Έθνη, είχε κατά νου το τι ήταν η επίγεια Ιερουσαλήμ πριν αρχίσει η καταπάτησή της από τα Έθνη. Ο ίδιος είχε πει λίγο προηγουμένως: «Μη ομόσητε μηδόλως μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού . . . μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως.» (Ματθαίος 5:34, 35) Έτσι, όταν τα Έθνη άρχισαν να ποδοπατούν την Ιερουσαλήμ καθώς εξασκούσαν παγκόσμια κυριαρχία, ποδοπατούσαν τη Βασιλεία του Θεού όπως αντιπροσωπευόταν από τη βασιλική πόλη της Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα μ’ αυτό στη συντέλεια των Καιρών των Εθνών όταν συμπληρώθηκε η καταπάτηση αυτού που εξεικόνιζε η Ιερουσαλήμ, ιδρύθηκε ξανά η Βασιλεία του Θεού στα χέρια του βασιλικού απογόνου του Βασιλιά Δαβίδ, του Μεσσία.

10. (α) Ποια λόγια στον Ιεζεκιήλ απευθύνθηκαν στον τελευταίο Δαβιδικό βασιλιά; (β) Ποιος αποδείχτηκε ότι είχε το «νόμιμο δικαίωμα» να κυβερνάει, και τι έκανε ο Θεός γι’ αυτόν;

¹⁰ Σχετικά μ’ αυτό η προφητεία του Ιεζεκιήλ 21:25-27, που απευθυνόταν στον τελευταίο Δαβιδικό βασιλιά, λέει: «Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών του Ισραήλ, του οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει [ο οποίος έχει το νόμιμο δικαίωμα, ΜΝΚ]· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» Εκείνος που έχει «το νόμιμο δικαίωμα» να κυβερνάει αποδείχτηκε ότι δεν ήταν κανείς άλλος από τον Ιησού Χριστό, τον απόγονο του Βασιλιά Δαβίδ. Πίσω στο έτος 33 μ.Χ. υπήρξαν πάνω από 500 Εβραίοι οι οποίοι έγιναν μάρτυρες του γεγονότος ότι Αυτός είχε αναστηθεί από τον Θεό την τρίτη μέρα μετά τον μαρτυρικό του θάνατο.—1 Κορινθίους 15:3-20.

Ο Μεσσίας Υποτάσσεται στους Καιρούς των Εθνών

11. Γιατί δεν προσπάθησε ο Ιησούς να κάνει τον εαυτό του βασιλιά στην Ιερουσαλήμ., κι έτσι τι είπε στον κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο;

¹¹ Ούτε πριν ούτε μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς προσπάθησε ο Ιησούς ο Μεσσίας να καθήσει σαν Βασιλιάς στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να εκθρονίσει τον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος ήταν τότε ο Ρωμαίος κυβερνήτης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Ένας λόγος γι’ αυτό ήταν ότι «οι καιροί των Εθνών,» για τους οποίους μίλησε στο Λουκάς 21:24, ακόμη συνεχίζονταν. Έτσι υποτάχθηκε σ’ εκείνη τη θεία διευθέτηση. Σύμφωνα μ’ αυτό, είπε στον Πιλάτο: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»—Ιωάννης 18:36.

12. Σαν μελετητής των Εβραϊκών Γραφών πότε ήξερε ότι τελείωναν οι Καιροί των Εθνών ο Ιησούς και με ποιο γεγονός, κι έτσι τώρα ποιο ερώτημα δημιουργείται για εκείνους τους «καιρούς»;

¹² Σαν μελετητής των θεόπνευστων Εβραϊκών Γραφών, ο Ιησούς ο Μεσσίας γνώριζε ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν αρχίσει πριν καταλάβουν οι Ρωμαίοι την Ιερουσαλήμ και εγκαταστήσουν εκεί κυβερνήτες. Ήξερε ότι είχαν αρχίσει όταν η Ιερουσαλήμ είχε κατεδαφιστεί ως τα θεμέλια για πρώτη φορά το έτος 607 π.Χ. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Εθνικό Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας, τον οποίον αποκάλεσε «Ο δούλος μου,» για να ανατρέψει την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα. (Ιερεμίας 43:10) Η κυριαρχία του κόσμου από τα έθνη συνεχίστηκε μέχρι τις μέρες του Ιησού του Μεσσία και κατόπιν ως τον διορισμένο καιρό του Θεού για να εκπνεύσουν οι Καιροί των Εθνών. Μέχρι τότε η Βασιλεία του Μεσσία, η Βασιλεία που δεν επρόκειτο να είναι «εκ του κόσμου τούτου,» έπρεπε να περιμένει. Έτσι, πόσους «καιρούς» μετρώντας από το 607 π.Χ., θα διαρκούσε η διακυβέρνηση από τα Έθνη;

13. Με ποιον τρόπο έδειξε ο Θεός στον βασιλιά της Βαβυλώνας τον αριθμό εκείνων των «καιρών,» και με ποιο αποτέλεσμα πάνω στο βασιλιά;

¹³ Ο Ιεχωβά Θεός έδειξε πόσοι θα ήταν οι Καιροί των Εθνών σ’ ένα όνειρο που έστειλε στον Ναβουχοδονόσορ, τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει σαν «δούλο» Του. Μολονότι είχε χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει «την πόλιν του μεγάλου Βασιλέως,» την Ιερουσαλήμ, ωστόσο, σαν αποτέλεσμα της εκπλήρωσης του ονείρου που είχε δει, ο Ναβουχοδονόσορ ήταν υποχρεωμένος ν’ αναγνωρίσει τον Ιεχωβά σαν τον «Ύψιστον» και τον «Βασιλέα των ουρανών.» (Ματθαίος 5:35· Δανιήλ 4:34, 37) Μ’ αυτόν τον «δούλο» του, ο Ύψιστος Θεός και Βασιλιάς των ουρανών έκανε ν’ αρχίσουν οι «καιροί των Εθνών» το 607 π.Χ.

14. Ενόψει των πολεμικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή το 1917, ποιες δηλώσεις έκαναν οχτώ κληρικοί στο Μανιφέστο τους που εκδόθηκε στο Λονδίνο;

¹⁴ Είναι ενδιαφέρον ότι προς το τέλος του 1917, όταν τα Βρετανικά στρατεύματα κατέλαβαν τη σύγχρονη ξαναχτισμένη Ιερουσαλήμ στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οχτώ από τους πιο διάσημους κληρικούς της Αγγλίας συναντήθηκαν στο Λονδίνο, και εξέδωσαν ένα Μανιφέστο που περιείχε εφτά δηλώσεις οι οποίες περιλάμβαναν και τα ακόλουθα:

«ΠΡΩΤΟΝ. Ότι η παρούσα κρίση δείχνει το τέλος των καιρών των Εθνών. . . .

«ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Ότι ο Ισραήλ θα αποκατασταθεί στη δική του γη σε κατάσταση απιστίας, και αργότερα θα μεταστραφεί με την εμφάνιση του Χριστού για χάρη τους.

«ΠΕΜΠΤΟΝ. Ότι όλα τα ανθρώπινα σχέδια ανοικοδόμησης πρέπει να είναι δευτερεύοντα σε σχέση με τη δεύτερη Έλευση του Κυρίου μας, γιατί όλα τα έθνη θα υπόκεινται στην κυβέρνησή του. . . .

«ΈΒΔΟΜΟ. Ότι οι αλήθειες που ενσωματώνονται σ’ αυτή τη δήλωση είναι μεγίστης πρακτικής αξίας για να καθορίσουμε το χαρακτήρα και τη δράση ενός Χριστιανού σχετικά με τα επείγοντα προβλήματα της ώρας.»

15. (α) Τι εξεικονιζόταν από το δέντρο με τα πολύ απλωτά κλαδιά στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ; (β) Ποια ήταν η θέση της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας στην παγκόσμια κυριαρχία στη διάρκεια του καιρού της τρέλας του Ναβουχοδονόσορ; (γ) Πώς συνεχίστηκε η παγκόσμια κυριαρχία όταν η Βαβυλώνα είχε πάψει να είναι παγκόσμια αυτοκρατορία;

¹⁵ Στο όνειρο που ο Ιεχωβά Θεός έστειλε στον «δούλο» του, στον Βασιλιά Ναβουχοδονόσορ, υπήρχαν «επτά καιροί» που είχαν καθοριστεί από τον ουρανό. Πώς συνδέονται αυτοί με «τους καιρούς των εθνών» ή πώς συμπίπτουν και είναι ταυτόσημοι μ’ αυτούς; Με τον εξής τρόπο: Στο προφητικό όνειρο το πανύψηλο, με πολύ απλωτά κλαδιά δέντρο εικονίζει την παγκόσμια κυριαρχία με μια αφηρημένη έννοια. Επειδή στον καιρό του ονείρου ο Ναβουχοδονόσορ, ο «δούλος» του Ιεχωβά Θεού ασκούσε αυτή την παγκόσμια κυριαρχία, το δέντρο συνδέεται μ’ αυτόν προσωπικά, ώστε θα μπορούσε να λεχθεί ότι το δέντρο εξεικονίζει αυτόν. Αλλά κόπηκε η παγκόσμια κυριαρχία του όταν τρελάθηκε και δεν καθόταν πάνω στον αυτοκρατορικό θρόνο; Μήπως έπαψε η παγκόσμια κυριαρχία από τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία; Όχι, αλλά εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι την αποκατάστασή του στο θρόνο και μέσα από τις βασιλείες των διαδόχων του, του Ευείλ-μερωδάχ, του Ναβονίδη και του Βαλτάσαρ. Μετά απ’ αυτό, η παγκόσμια κυριαρχία των Εθνών συνεχίστηκε μέσω των διαδοχικών παγκόσμιων δυνάμεων, της Αυτοκρατορικής Περσίας, της Αυτοκρατορικής Ελλάδας, της Αυτοκρατορικής Ρώμης, μαζί με το εκβλάστημά της, τη Βρετανο-Αμερικανική παγκόσμια δύναμη.

16. Τίνος πραγματικά η παγκόσμια κυριαρχία κατακόπηκε στη διάρκεια των διαδοχικών αυτών παγκόσμιων δυνάμεων, και πόσοι «καιροί» έπρεπε να περάσουν πάνω από τον κουτσουρεμένο κορμό του συμβολικού δέντρου;

¹⁶ Στη διάρκεια όλης αυτής της μακράς χρονικής περιόδου, τίνος η παγκόσμια κυριαρχία πραγματικά κόπηκε και βρισκόταν ξαπλωμένη στο έδαφος, ειδικά όπως εξεικονιζόταν από την Ιερουσαλήμ «την πόλιν του μεγάλου Βασιλέως»; Ήταν η κυριαρχία εκείνου τον οποίον ο Ναβουχοδονόσορ αποκάλεσε ‘Ύψιστο’ και ‘Βασιλιά των ουρανών,’ του Ιεχωβά. Το κουτσουρεμένο δέντρο, με σιδερένια και χάλκινα δεσμά, εξεικόνιζε την παγκόσμια κυριαρχία Του που βρισκόταν σε αναστολή. Ο Ιεχωβά Θεός είχε αποφασίσει ότι «επτά καιροί» έπρεπε να περάσουν πάνω απ’ αυτόν τον συμβολικό κουτσουρεμένο κορμό.

17. (α) Πώς αποδίδουν μερικοί μεταφραστές την Εβραϊκή έκφραση «επτά καιροί»; (β) Πώς συνέβη ώστε, και μετά την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ, να συνεχιστεί η καταπάτησή της από τα Έθνη;

¹⁷ Η Ζωντανή Βίβλος, Η Μετάφραση του Μόφφατ, η Σημερινή Αγγλική Μετάφραση, και η Μία Αμερικανική Μετάφραση χρησιμοποιούν αντί της φράσης «επτά καιροί,» τη φράση «επτά χρόνια.» Η τρέλα του Ναβουχοδονόσορ, που ήταν πιθανόν αυτό που λέγεται λυκανθρωπία, διήρκεσε εφτά χρόνια. Όταν συνήλθε αναγνώρισε τον Θεό που τον θεράπευσε, αλλά δεν αποκατέστησε το λαό του Θεού στην πατρίδα του. Ο Ιεχωβά Θεός είχε αποφασίσει ότι η Ιερουσαλήμ και η γη του Ιούδα έπρεπε να παραμείνουν έρημες για 70 χρόνια. Έτσι η καταπάτηση της Ιερουσαλήμ από τα Έθνη συνεχίστηκε, ακόμη και μετά την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ από τους επαναπατρισθέντες Ιουδαίους το 537 π.Χ. Πώς συνέβη αυτό; Επειδή εξακολούθησαν να είναι υποταγμένοι στον έλεγχο των Εθνών, χωρίς να υπάρχει απόγονος από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ που να κάθεται στο θρόνο στην Ιερουσαλήμ σαν ανεξάρτητος βασιλιάς. Έτσι είναι φανερό ότι στην περίπτωση του Ιεχωβά Θεού, οι «επτά καιροί» είναι συμβολικοί, κι έτσι, μακρύτερης διάρκειας από εφτά χρόνια μετρώντας από το 607 π.Χ.—Δανιήλ 4:16, 23, 25, 32.

18. Με πόσα χρόνια ισοδυναμούν αυτοί οι «επτά καιροί,» αν τους υπολογίσουμε συμβολικά, κι έτσι πότε τελείωσαν;

¹⁸ Στον Βιβλικό προφητικό υπολογισμό του χρόνου, ένα σεληνιακό έτος υπολογίζεται ότι αντιστοιχεί σε 360 μέρες. Έτσι ένα συμβολικό έτος, ή ‘καιρός,’ θα αντιστοιχούσε σε 360 ημερολογιακά έτη. Εφτά συμβολικοί «καιροί,» ή «έτη,» θα αντιστοιχούσαν επομένως σε 7X360, ή 2.520 έτη. Αν υπολογιστούν από το έτος 607 π.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ, «η πόλις του μεγάλου Βασιλέως,» καταστράφηκε από τον «δούλο,» του Ιεχωβά, τον Ναβουχοδονόσορ, κι έτσι άρχισε η καταπάτηση της Ιερουσαλήμ από τα έθνη, εκείνα τα 2.520 χρόνια θα τελείωναν το φθινόπωρο του έτους 1914 μ.Χ.

19. (α) Πώς ξεχώρισε το έτος 1914 πάνω στη γη; (β) Τι ήταν καιρός να κάνει «ο Βασιλεύς των ουρανών» το έτος εκείνο στον τόπο της διαμονής του;

¹⁹ Πάνω στη γη, το έτος εκείνο ξεχώρισε από την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου για το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ωστόσο, ψηλά στη διαμονή του «Βασιλέως των ουρανών,» ήταν καιρός να δείξει αυτός ότι «ο Ύψιστος είναι Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει, δίδει αυτήν.» (Δανιήλ 4:32) Τότε ήταν ο ορισμένος καιρός να ‘έρθει εκείνος εις τον οποίον ανήκει’ και να ‘τη δώσει σ’ αυτόν’ ο Ύψιστος. (Ιεζεκιήλ 21:30-32) Αυτός ήταν ο δοξασμένος Μεσσίας, εκείνος τον οποίον ο Βασιλιάς των ουρανών γέννησε για να είναι πνευματικός Γιος, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, αναστημένος σε ζωή στον ουρανό. (Ψαλμός 2:1-7) Τότε ήταν ο καιρός για να πει σ’ αυτόν ο Βασιλιάς του ουρανού: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Ψαλμός 110:1, 2) Αυτό ασφαλώς σήμαινε ότι οι «καιροί των Εθνών» είχαν πραγματικά τερματιστεί.

“Ο Ισραήλ του Θεού” και το Τέλος των Καιρών των Εθνών

1, 2. (α) Ποια κατάσταση μέσα στη σημερινή περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ δείχνει ότι ο Ιεχωβά δεν ανέλαβε και πάλι την παγκόσμια κυριαρχία του μέσω εκείνης της πόλης; (β) Αλλά ποια άλλη πόλη με το όνομα αυτό πρέπει τώρα να ληφθεί υπόψη;

ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ του έτους 1917, καθώς συνεχιζόταν ο πόλεμος, τα Βρετανικά στρατεύματα κάτω από τις διαταγές του Στρατηγού Άλλενμπυ πήραν την Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους Τούρκους. Σε ολόκληρη τη γη οι, φυσικοί Ιουδαίοι χαιρέτησαν αυτό το γεγονός. Αλλά μέχρι σήμερα η συνεχής παρουσία του Μουσουλμανικού τεμένους πάνω στο Όρος Μοριά μέσα στην περιτειχισμένη Ιερουσαλήμ εμποδίζει το χτίσιμο οποιουδήποτε ναού για την Ιουδαϊκή λατρεία σε εκείνη τη θέση που προηγουμένως στεκόταν ο ναός του Βασιλιά Σολομώντα. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Θεός για τον οποίο είχε χτιστεί εκείνος ο ναός από τον βασιλικό γιο του Δαβίδ δεν ασκεί παγκόσμια κυριαρχία με τη Μεσσιανική Βασιλεία του μέσω της επίγειας Ιερουσαλήμ, τώρα που «οι καιροί των Εθνών» έχουν τελειώσει. Τι θα πούμε όμως για την άλλη Ιερουσαλήμ; Ποια Ιερουσαλήμ; Εκείνη για την οποία μιλάει η θεόπνευστη επιστολή που γράφτηκε στους μαθητές του Μεσσία Ιησού στη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας, μερικά χρόνια μετά την προφητεία του Ιησού για την καταστροφή της ξαναχτισμένης πόλης της Ιερουσαλήμ, που συνέβη το 70 μ.Χ. Εκεί στους Γαλάτες κεφάλαιο 4, εδάφια 25, 26, (ΜΝΚ) διαβάζουμε:

² ‘Τώρα αυτή η Άγαρ [η δούλη του Εβραίου πατριάρχη Αβραάμ] σημαίνει το Σινά, ένα βουνό στην Αραβία, και αυτή αντιστοιχεί με την σημερινή Ιερουσαλήμ, γιατί είναι σε δουλεία με τα παιδιά της [τους πολίτες της και τους υπηκόους της]. Αλλά η άνω Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη [σαν την ελεύθερη σύζυγο του Αβραάμ, τη Σάρρα], και αυτή είναι μητέρα μας.’

3, 4. (α) Ποια αναγνώρισε ο Παύλος μαζί με τους Γαλάτες Χριστιανούς, ότι είναι η πνευματική «μητέρα» του; (β) Με ποιον τρόπο το έθνος Ισραήλ υπήρχε μέρος της παγκόσμιας οργάνωσης του Θεού;

³ Ο συγγραφέας αυτών των λόγων ήταν ο προσηλυτισμένος στον Χριστιανισμό Εβραίος Σαούλ της Ταρσού ο οποίος έγινε εκλεγμένος απόστολος του Μεσσία Ιησού. ‘Η σημερινή Ιερουσαλήμ’, για την οποία έγραψε, αποβλήθηκε από την οργάνωση του Θεού, όπως ακριβώς η Άγαρ αποβλήθηκε από το σπιτικό του Αβραάμ, και καταστράφηκε το 70 μ.Χ. Ο Παύλος δεν αναγνώριζε πια εκείνη την επίγεια Ιερουσαλήμ σαν πνευματική του μητέρα. Αναγνώριζε ‘την Άνω Ιερουσαλήμ’ δηλαδή, την Ιερουσαλήμ που είναι στους ουρανούς, σαν πνευματική του μητέρα. Μαζί μ’ εκείνους τους Γαλάτες Χριστιανούς, ο Παύλος ήταν ένα από τα ‘παιδιά της.’

⁴ Όταν, στο όρος Σινά, ο Θεός έφερε το λαό Ισραήλ σε σχέση μαζί του μέσω της διαθήκης του Νόμου η οποία έγινε με μεσίτη τον Μωυσή, εκείνο το έθνος του Ισραήλ έγινε τώρα το ορατό μέρος της παγκόσμιας οργάνωσης του Ιεχωβά. Ανήκε σ’ εκείνη την οργάνωση, όπως ακριβώς η δούλη Άγαρ ανήκε στη Σάρρα, την αρχική σύζυγο του Αβραάμ. Η Σάρρα εξεικόνιζε την ελεύθερη ‘άνω Ιερουσαλήμ.’ Αυτή παράγει το υποσχεμένο σπέρμα.

5. Έτσι σε ποιον τόπο θα αναλάμβανε ο Ιεχωβά την άσκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας στο τέλος των Καιρών των Εθνών, και ποιο ερώτημα θα ήταν επίκαιρο να απαντήσει, και με ποιον τρόπο θα το απαντούσε;

⁵ Με αυτά υπόψη, όταν ο Ιεχωβά Θεός άσκησε και πάλι την παγκόσμια κυριαρχία του στο τέλος των Καιρών των Εθνών στο χτυπημένο από πόλεμο έτος 1914, αυτό θα πρέπει να είχε σχέση με αυτή την «άνω Ιερουσαλήμ». Τότε ήταν ο καιρός για να απαντήσει έμπρακτα στο ερώτημα που έθεσε ο θεόπνευστος συγγραφέας Βασιλιάς Δαβίδ, στον Ψαλμό 2:1-6:

«Δια τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού [του Μεσσία του], λέγοντας, ‘Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις αυτών.’ Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς. Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς. Αλλ’ εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.»—Βλέπε επίσης Πράξεις 4:24-26.

6. (α) Γιατί η εγκατάσταση του Μεσσιανικού Βασιλιά στο τέλος των Καιρών των Εθνών ήταν αόρατη στους επίγειους άρχοντες; (β) Παρά την εκ των προτέρων ειδοποίηση για δεκαετίες, για ποιο πράγμα συνέχισαν οι κοσμικοί άρχοντες να ετοιμάζονται εκείνο τον κρίσιμο καιρό;

⁶ Ναι, στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 ήταν κατάλληλο να εκπληρώσει ο Ιεχωβά αυτά τα προφητικά λόγια που γράφτηκαν από τον Βασιλιά Δαβίδ στον Ψαλμό 110:1, 2: «Είπεν ο Κύριος [ο Ιεχωβά, ΜΝΚ] προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος [ο Ιεχωβά, ΜΝΚ] την ράβδον της δυνάμεως σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» Η ενθρόνιση του Μεσσιανικού Βασιλιά έγινε πάνω στο ουράνιο Όρος Σιών και, επομένως, ήταν αόρατη στους βασιλιάδες και στους ανώτερους αξιωματούχους των κυβερνήσεων πάνω στη γη. Μολονότι το τέλος των Καιρών των Εθνών είχε για δεκαετίες αναγγελθεί σε εκδόσεις από την Εταιρία Σκοπιά ότι θα γινόταν το φθινόπωρο του 1914, εκείνοι οι επίγειοι άρχοντες ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν στην ανάληψη της παγκόσμιας κυριαρχίας από τον Μεσσία. Συνέχιζαν να κάνουν τις πιο εκσυγχρονισμένες προετοιμασίες για διεθνή πόλεμο. Όμως, φαινομενικά, το 1914 ξεκίνησε ειρηνικά. Τότε, στις 28 Ιουλίου τα έθνη βυθίστηκαν σε πόλεμο.

7. Όταν ο Μεσσίας ενθρονίστηκε σαν βασιλιάς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, ποια σχέση άρχισε ανάμεσα σ’ αυτόν και στη γη, και γιατί συμβαίνει αυτό;

⁷ Η ενθρόνιση του Μεσσία σαν Βασιλιά στα δεξιά του Ιεχωβά το ίδιο εκείνο έτος σημείωσε την αρχή της αόρατης παρουσίας του σχετικά με τη γη μας. Πώς αυτό; Γιατί ήταν κατάλληλο γι’ αυτόν σαν νεοενθρονισμένο Βασιλιά πάνω από τη γη να στρέψει την προσοχή του στη γήινη επικράτειά του, η οποία τότε βρισκόταν κάτω από τους εχθρούς του, που φιλοδοξούσαν ν’ αποκτήσουν αυτοκρατορική παγκόσμια εξουσία. ‘Η ράβδος της δύναμης του’ στάλθηκε από την «άνω Ιερουσαλήμ», προς τη γη μας. Με προσταγή του Ιεχωβά αυτός άρχιζε να ‘κυβερνάει στο μέσον των εχθρών του’ κάτω εδώ στη γη. Επίσης στη γη αυτή κατέρριψε τον Διάβολο και τους δαίμονες του από τον ουρανό.—Αποκάλυψις 12:7-17.

8. Για το «σημείο» ποιου πράγματος ρώτησαν οι απόστολοι τον Ιησού, και, σύμφωνα με τον Ψαλμό 2:1, σε ποια κατάσταση θα βρίσκονταν τότε τα έθνη;

⁸ «Το σημείον» που περιέγραψε ο Μεσσίας Ιησούς σαν απόδειξη της αόρατης «παρουσίας» του έγινε ορατό στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Λίγο πριν από τον μαρτυρικό θάνατο του Ιησού οι απόστολοι τον ρώτησαν: «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνος;» (Ματθαίος 24:3) Σύμφωνα με τον Ψαλμό 2:1, τα έθνη ήταν σε αναταραχή τον καιρό που ο Θεός θα εγκαθιστούσε τον Μεσσία Ιησού σαν Βασιλιά στην ουράνια Ιερουσαλήμ ή Σιών.

9. (α) Παρέστησαν οι απόστολοι που έκαναν το ερώτημα αυτόπτες μάρτυρες μιας θλίψης στη διάρκεια του πρώτου αιώνα τόσο μεγάλης που δεν θα είχε το όμοιό της ποτέ; (β) Έτσι σαν τι είδους εκπλήρωση χρησίμευσε το ότι ήταν μάρτυρες για πράγματα που ανέφερε ο Ιησούς στον Ματθαίο 24:7-15;

⁹ Κατά πόσον ο Ιησούς όταν έδινε την απάντησή του είχε υπόψη τον Ψαλμό 2:1, και επίσης τον Ψαλμό 110:1-4 δεν γνωρίζουμε. Όπως και να είναι, η απάντησή του συμφωνεί με τις προφητείες που είχαν γίνει από τον Βασιλιά Δαβίδ, και εκπληρώθηκαν πιο εντυπωσιακά από το 1914 και έπειτα, παρά στα 37 χρόνια από τον καιρό που οι απόστολοι έκαναν το ερώτημα μέχρι την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 70 μ.Χ. Ασφαλώς εκείνη η συγκλονιστική Ιουδαϊκή συμφορά δεν έμεινε μοναδική στην ιστορία. Δεν ήταν χειρότερη, για παράδειγμα, από τη σφαγή των 6.000.000 Ιουδαίων από τη Ναζιστική Χιτλερική κυβέρνηση πριν και στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ δεν ήταν μια «θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει.» (Ματθαίος 24:21) Αυτό που είδαν με τα μάτια τους μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα οι απόστολοι που είχαν κάνει το ερώτημα ήταν μια μικρογραφική εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, σχετικά με τις πείνες, τους σεισμούς, τις επιδημίες, τους πολέμους και τους διωγμούς, καθώς και σχετικά με την εξάλειψη της «Ιερουσαλήμ». Δεν ήταν ανάγκη να οδύρονται γι’ αυτό, γιατί η ουράνια Ιερουσαλήμ εξακολουθούσε να υπάρχει.

10. Σε ποιο συμπέρασμα μας οδηγεί η μεγαλύτερη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού;

¹⁰ Τα πράγματα εκείνα που συνέβαιναν εκείνον τον καιρό δεν αποτελούσαν το σύνθετο «σημείο» που έδειχνε την «παρουσία» του και τη «συντέλεια του αιώνος». Έτσι για να βεβαιωθεί η αξιοπιστία της προφητείας του Ιησού, έπρεπε να υπάρχει μια μεγαλύτερη εκπλήρωση των λόγων του αργότερα στη διάρκεια των ημερών του τελευταίου υπολοίπου του «μικρού ποιμνίου» του των κληρονόμων της Βασιλείας. (Λουκάς 12:32) Αυτή η εκπλήρωση θα γινόταν από το τέλος των Καιρών των Εθνών και έπειτα μέχρι τώρα. Καθώς παρατηρούμε την παγκόσμια ιστορία από τη χρονολογία εκείνη, κάτω από το φως της Βιβλικής προφητείας δεν μπορούμε παρά να πεισθούμε ότι ζούμε στη «συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].» (Ματθαίος 24:3· Μάρκος 13:4) Αυτή η πεποίθηση υποστηρίζεται από την εκπλήρωση της Αποκαλύψεως 6:3-17, που γράφτηκε πάνω από 25 χρόνια μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και μιλάει για τους τέσσερις ιππείς της Αποκαλύψεως, όπως τους ονομάζουν οι άνθρωποι.

11. Τι μπορούν να θυμηθούν για τους καιρούς του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα μέλη της «εκκλησίας των πρωτοτόκων» που επέζησαν, και πώς συγκρίνονται οι εκπληρώσεις της προφητείας του Ιησού στη διάρκεια του πρώτου αιώνα με τις εκπληρώσεις αυτών των τελευταίων γεγονότων;

¹¹ Μερικοί από το υπόλοιπο της ‘εκκλησίας των πρωτοτόκων οι οποίοι είναι καταγραμμένοι στους ουρανούς’ ζουν ακόμη σήμερα, και θυμούνται καλά την Ισπανική γρίππη. (Εβραίους 12:23) Αυτή η τρομερή αρρώστια σάρωσε τη γη προς το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ήταν μια από τις επιδημίες που είχαν προλεχθεί, και θανάτωσε περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπους από όσους σφάχτηκαν στη διάρκεια των τεσσάρων και πλέον χρόνων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέλη του υπολοίπου που επιζούν ακόμη θυμούνται επίσης το διωγμό των Χριστιανών σπουδαστών της Γραφής οι οποίοι προσπαθούσαν να μην αναμιχθούν στην ενοχή αίματος του κόσμου. Θυμούνται πώς ο διωγμός αυτός αποκορυφώθηκε με τη φυλάκιση του προέδρου (48 χρόνων), του γραμματέα-ταμία (54 χρόνων), και έξι άλλων μελών του προσωπικού των κεντρικών γραφείων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, με κατηγορίες που αναιρέθηκαν το 1919. Σ’ εκείνον τον καιρό του διωγμού διάφορα βιβλία της Εταιρίας απαγορεύτηκαν στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και αφέθηκαν ελεύθερα μόνο μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν ληφθούν όλα αυτά υπόψη, αυτά που συνέβησαν στους αποστολικούς χρόνους στη διάρκεια του πρώτου αιώνα σε εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού ωχριούν σε σημασία όταν συγκριθούν με παρόμοια γεγονότα σε μια παγκόσμια κλίμακα στη διάρκεια του 1914-1918 μ.Χ.

Υπάκουη Δράση από «τον Ισραήλ του Θεού»

12. (α) Απαντώντας στο ερώτημα σχετικά με το «σημείο» της παρουσίας του, τίνων το διωγμό ανέφερε, και από ποια φυλή κατάγονταν οι πρώτοι από αυτούς; (β) Ποιο πράγμα έχει αντικαταστήσει ‘τον κατά σάρκα Ισραήλ’;

¹² Απαντώντας στο ερώτημα σχετικά με «το «σημείον» της αόρατης «παρουσίας» του, ο Ιησούς δεν ανέφερε κανένα διωγμό πάνω στον ‘Ισραήλ κατά σάρκα.’ (1 Κορινθίους 10:18) Προείπε τον διωγμό των μαθητών του, οι πρώτοι από τους οποίους ήταν ακόμη βέβαια, φυσικοί περιτμημένοι Ιουδαίοι και προσήλυτοι. Αλλά με την εκπλήρωση της προφητείας του Ιωήλ 2:28, 29 από τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. κι έπειτα, οι μαθητές του έγιναν ένας νέος Ισραήλ, ένας πνευματικός Ισραήλ. (Πράξεις 1:6-2:42) Γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα ο απόστολος Παύλος, που είχε προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό, έγραψε στους Χριστιανούς στη Γαλατία και τους είπε: «Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών.» (Γαλάτας 4:26) Και κοντά στο τέλος της επιστολής του παρατήρησε: «Ούτε περιτομή ισχύει τι ούτε ακροβυστία, αλλά νέα κτίσις. Και όσοι περιπατήσωσι κατά τον κανόνα τούτον, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού.»—Γαλάτας 6:15, 16.

13. Σε ποιο εξέχον χαρακτηριστικό του «σημείου» της «συντέλειας του αιώνος» ζητούν να έχουν μέρος το υπόλοιπο και οι σύντροφοί τους, και με ποια αποτελέσματα μέχρι σήμερα;

¹³ Τώρα, αφού το υπόλοιπο εκείνου του Ισραήλ του Θεού» βλέπει να ξετυλίγεται το «σημείον» της «συντέλειας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ],» ποια πορεία δράσης πρέπει να αναλάβουν υπάκουα; Την πορεία εκείνη με την οποία θα έχουν μερίδα στην εκπλήρωση εκείνου του εξέχοντος χαρακτηριστικού του «σημείου» που προείπε ο Ιησούς, λέγοντας: «Ο δε υπομείνας [το διωγμό] έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη [τα γκογίμ], και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθαίος 24:13, 14· Μάρκος 13:9, 10) Το έτος που ακολούθησε το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού» που επέζησε άρχισε να εκτελεί με υπακοή εκείνη την προφητική εντολή. Σαν αποτέλεσμα, σήμερα, σε 205 χώρες και σε 190 περίπου γλώσσες, «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» κηρύττεται από το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών και των συντρόφων τους μαρτύρων του Ιεχωβά. Και όλα αυτά παρά το διωγμό και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

14. Με το να δίνουν αυτή τη μαρτυρία γνωστοποιούν τη λήξη ποιων «καιρών» για τα έθνη, και πώς πραγματικά συνέβη αυτό;

¹⁴ Με αυτήν την ακατανίκητη μαρτυρία σχετικά με την εγκαθιδρυμένη Βασιλεία, τα γκογίμ, «τα Έθνη», ειδοποιούνται για να καταλάβουν ότι οι «καιροί» τους, οι «επτά καιροί» τους, για την καταπάτηση της Ιερουσαλήμ τερματίστηκαν το φθινόπωρο του 1914. (Λουκάς 21:24) Η Ιερουσαλήμ για την οποία πρόκειται εδώ είναι, όχι η επίγεια Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή, αλλά η ουράνια Ιερουσαλήμ, γιατί εκεί, στον ουρανό είναι ο τόπος όπου ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε τον Μεσσία του, τον χρισμένο Γιο του Ιησού, όταν οι Καιροί των Εθνών εξέπνευσαν το 1914. Επομένως, «η αγία πόλις» που τα έθνη, οι Εθνικοί επρόκειτο να ποδοπατούν «τεσσαράκοντα δύο μήνας», σύμφωνα με την Αποκάλυψη 11:1, 2, δεν ήταν «η επουράνιος Ιερουσαλήμ» στην οποία ο Μεσσίας Ιησούς βασίλευε από το 1914. (Εβραίους 12:22) Μάλλον, εκείνο που ποδοπατιόταν ήταν το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού» για 42 σεληνιακούς μήνες ή τρισήμισι σεληνιακά έτη, εξαιτίας του διωγμού στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά τον καιρό της δεύτερης συνέλευσης των σπουδαστών της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 1922, είχαν αποκατασταθεί πλήρως πνευματικά. Έτσι ο διωγμός του υπολοίπου στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μέρος του «σημείου» που θα αποδείκνυε ότι ο Ιησούς ήταν παρών στη Βασιλεία του από το 1914 κι έπειτα στην άνω Ιερουσαλήμ, που είχε πάψει εντελώς να ποδοπατιέται.—Ματθαίος 24:3, 9-13.

15. Ποιο πράγμα άρχισαν τότε να κάνουν όσο ποτέ προηγουμένως το υπόλοιπο και οι σύντροφοί τους, και από αυτή την άποψη άφησαν να ποδοπατιούνται;

¹⁵ Τότε ήταν που το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού» άρχισε μια επίθεση όσο ποτέ προηγουμένως για να «διαφημίσει τον Βασιλιά και τη Βασιλεία.» Μιλώντας πνευματικά, δεν έμειναν ξαπλωμένοι για να ποδοπατιούνται πια από τους Εθνικούς.—Αποκάλυψις 11:7-15.

16. Από το 1914, ποιος βασιλιάς ιππεύει και προχωρεί ακάθεκτα στο μέσον των εχθρών, και με ποιον τρόπο θα υπάρξει σύντομα μια αντιστροφή των πραγμάτων στο ζήτημα του ποδοπατήματος;

¹⁶ Με μια ένδοξη αντιστροφή των πραγμάτων, από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 ο ενθρονισμένος Βασιλιάς Ιησούς Χριστός βασιλεύει στην ουράνια Ιερουσαλήμ, και προχωρεί ακάθεκτα στο μέσον των επίγειων εχθρών του. Σύντομα, αφού η μαρτυρία για τη Βασιλεία θα έχει δοθεί διεθνώς, θα έρθει το τέλος «της συντέλειας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].» Εκείνοι οι Εθνικοί εχθροί, ή τα «έθνη» θα κατακοπούν σαν ένα παραφορτωμένο κλήμα. Τότε θα τους ρίξει μέσα στο ‘μεγάλο πατητήρι του θυμού του Θεού,’ και εκεί θα τους δώσει ένα ποδοπάτημα που τους αξίζει, συνθλίβοντας απ’ αυτούς το ίδιο το αίμα της ζωής τους. (Αποκάλυψις 14:18-20) «Θέλει ποιμάνει αυτούς [τα έθνη] εν ράβδω σιδηρά· και αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του παντοκράτορος.»—Αποκάλυψις 19:15.

17. Ποια είναι η τελική παραβολή στην προφητεία του Ιησού για το «σημείο,» και πώς γίνεται καλό στους πνευματικούς «αδελφούς» του άρχοντα;

¹⁷ Η εκπλήρωση της παραβολής του Ιησού για τα πρόβατα και τα κατσίκια επρόκειτο να είναι μέρος του «σημείου» που θα έδειχνε την αόρατη «παρουσία» του και τη «συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].» (Ματθαίος 24:3· 25:31-46) Σύμφωνα μ’ αυτή την προφητεία, εκατομμύρια έχουν τώρα δεχτεί τη μαρτυρία της Βασιλείας που δίνεται από το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού.» Έχουν ανταποκριθεί κατάλληλα, με εκτίμηση. Αυτά τα συμβολικά «πρόβατα» κάνουν καλό ακόμη και στον πιο μικρό από τους πνευματικούς «αδελφούς» του Βασιλιά Ιησού Χριστού που τώρα βασιλεύει. Σε συνεργασία μ’ αυτούς τους «αδελφούς» του, τα «πρόβατα» κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του προειπωμένου κηρύγματος «τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας» σ’ όλη τη γη για τελική μαρτυρία.

18. Ποια «βασιλεία» θέλουν να κληρονομήσουν τα συμβολικά πρόβατα, και πώς θα τους δοθεί η πρόσκληση να το κάνουν αυτό;

¹⁸ Αυτά τα συμβολικά «πρόβατα» θέλουν να κληρονομήσουν «την βασιλείαν την ητοιμασμένην [γι’ αυτά] από καταβολής κόσμου.» (Ματθαίος 25:34) Η πρόσκληση για να το κάνουν αυτό θα τους γίνει από τον «Υιόν του ανθρώπου» καθώς αυτοί θα μπουν στη «μεγάλη θλίψη,» με προοπτική να επιζήσουν κάτω από θεία προστασία. Αυτό θα γίνει σε εκπλήρωση των τελικών λόγων της παραβολής του Ιησού: «Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν [τα συμβολικά κατσίκια που παραλείπουν να κάνουν το καλό στους «αδελφούς» του Χριστού] εις κόλασιν [αποκοπή (το θάνατο), ΜΝΚ] αιώνιον, οι δε δίκαιοι [τα συμβολικά πρόβατα] εις ζωήν αιώνων.» (Ματθαίος 25:46) Αυτοί θα είναι η «σάρκα» που θα σωθεί από τη ‘μεγάλη θλίψη όμοια της οποίας δεν έγινε από την αρχή του κόσμου ως τώρα, ούτε και θα ξαναγίνει.’ Για χάρη των «εκλεκτών» του Θεού [του υπολοίπου του «Ισραήλ του Θεού»] θα συντομευτεί η διάρκεια των ημερών εκείνης της πιο μεγάλης από όλες τις γήινες θλίψεις.—Ματθαίος 24:21, 22.

19. Μέσα από που θα βγει ο «πολύς όχλος,» και τι θα κάνουν σχετικά με την επικράτεια της «Βασιλείας» μέσα στην οποία θα φερθούν;

¹⁹ Έτσι ο «πολύς όχλος» των όμοιων με πρόβατα ανθρώπων θα ‘βγουν από τη μεγάλη θλίψη’ και θα μπουν στην καθαρισμένη γήινη επικράτεια του Βασιλιά Ιησού Χριστού. (Αποκάλυψις 7:9-14) Από την αρχή του νέου συστήματος αυτοί θα πάρουν μέρος στο να μετατρέψουν αυτή την επικράτεια της Βασιλείας σ’ έναν γήινο Παράδεισο παγκόσμια όπως ήταν ο αρχικός σκοπός του Δημιουργού όταν έδωσε τη θεία εντολή στους γονείς ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, στον Αδάμ και στην Εύα.—Γένεσις 1:27-31· 2:5-9.

20. Στο μεταξύ, τι κάνουν αυτοί οι όμοιοι με πρόβατα μαζί με το υπόλοιπο, και σε ποια σημασία του «σημείου» προσκολλούνται, μέχρι «το τέλος»;

²⁰ Στο μεταξύ, μέχρις ότου ακούσουν την πρόσκληση του «Υιού του ανθρώπου» που τώρα βασιλεύει σε ουράνια δόξα: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου,» αυτοί οι δίκαιοι όμοιοι με πρόβατα εξακολουθούν να εργάζονται ώμο με ώμο με το υπόλοιπο του Ισραήλ του Θεού.» (Ματθαίος 25:34) Σαν αυτούς τους πνευματικούς Ισραηλίτες και αυτοί επίσης δεν χάνουν την πίστη τους στη σημασία του τέλους των Καιρών των Εθνών το 1914. Έτσι, επειδή δεν τυφλώνουν τα μάτια τους με το λαμπρό «σημείο» της «παρουσίας» του Μεσσία Ιησού σαν Βασιλιά, αυτοί δοξάζουν τη διακονία τους σαν επίγειοι υπήκοοί του και με χαρά προχωρούν, κηρύττοντας «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σ’ ολόκληρη τη γη ενόψει του «τέλους» που φτάνει γοργά.—Ματθαίος 24:14.

Μπορείτε να απαντήσετε;

□ Τι αποδεικνύει η εκπλήρωση όλων των χαρακτηριστικών του προειπωμένου «σημείου»;

□ Σε ποια δράση συμμετέχουν ο «Ισραήλ του Θεού» και οι σύντροφοί τους;

□ Ποια είναι η «αγία πόλις» που ποδοπατήθηκε «τεσσαράκοντα δύο μήνας,» και ποια «Ιερουσαλήμ» δεν ποδοπατήθηκε;

□ Τι θα συμβεί σε κάθε ομάδα όταν συμπληρωθεί ο διαχωρισμός των συμβολικών προβάτων και κατσικιών;