Το Πιστεύετε Πραγματικά;
ΣΥΧΝΑ ένας άνθρωπος λέγει, «Το πιστεύω αυτό,» όταν δίνη απλώς διανοητική συγκατάθεσι σε κάτι που είναι αληθινό. Η διανοητική του συγκατάθεσις δεν σημαίνει ότι αυτός πρόκειται να ενεργήση σε αρμονία με αυτό. Μπορεί να είναι όπως μερικοί Χριστιανοί του πρώτου αιώνος μ.Χ., στους οποίους ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι εις· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι, και φρίττουσι. Θέλεις όμως να γνώρισες, ω άνθρωπε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά;»—Ιακ. 2:19, 20.
Οι άγγελοι που έγιναν δαίμονες ακολουθώντας μια στασιαστική πορεία εγνώριζαν ότι ο Θεός υπήρχε. Έπρεπε να πιστεύουν σ’ αυτόν. Αλλ’ η πίστις εκείνη δεν τους υποκινούσε να ενεργούν σύμφωνα με το θέλημά του.
Συνεπώς, η πίστις που έχει αξία στα όμματα του Ιεχωβά Θεού δεν είναι απλώς ένα ζήτημα αναγνωρίσεως ενός πράγματος ως αληθινού. Εκείνος που ενεργεί σύμφωνα με την πίστι του δείχνει ότι η πίστις του είναι γνησία.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΙΣ ΥΠΟΚΙΝΕΙ ΣΕ ΔΡΑΣΙ
Αν είσθε ένας από τους αφιερωμένους μάρτυρας του Ιεχωβά, πιστεύετε ότι η γενεά των ανθρώπων που ζουν τώρα είναι στις «έσχατες μέρες» της. Πιστεύετε ότι είναι επείγον να βοηθήσωμε τους άλλους να γίνουν επιδοκιμασμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού και να συμορφωθούν για να επιζήσουν από την επικείμενη παγκόσμια «θλίψι» που θα τερματίση τις έσχατες ημέρες.» Πιστεύετε επίσης ότι το θέλημα του Θεού είναι «να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας.» (1 Τιμ. 2:4) Μήπως τα όσα πιστεύετε για τις ‘έσχατες ημέρες,’ για την επικείμενη ‘θλίψι’ και για τον σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο, σας υποκινούν σε δράσι; Αποδεικνύει η όλη πορεία της ζωής σας ότι πραγματικά πιστεύετε ότι τώρα είναι οι «έσχατες ημέρες» και ότι η ζωή των ανθρώπων βρίσκεται σε κίνδυνο;
Εκείνος που είναι, πραγματικά αφωσιωμένος στον Ιεχωβά Θεό κι έχει βαθειά αγάπη για τους συνανθρώπους του ενεργεί σύμφωνα με την πίστι του. Επιδίδεται σθεναρά στη διακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας στους άλλους. Γι’ αυτό οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ απασχολημένοι σ’ αυτή τη δράσι. Ακόμη και σε χώρες όπου το έργο των διεξάγεται με μεγάλη δυσκολία λόγω επισήμου εναντιώσεως, δεν παύουν να κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» (Ματθ. 24:14) Πραγματικά, το γενικό σύνολον των ωρών που αφιέρωσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε ένδεκα απ’ αυτές τις χώρες στη δημοσία κήρυξι του λόγου του Θεού το περασμένο έτος ήταν πολύ μεγαλύτερο από το έργο της ίδιας περιόδου του προηγουμένου έτους. Αυτό είχε γίνει και σε άλλες χώρες, περιλαμβανομένης και της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Κορέας, του Μεξικού, της Ολλανδίας, της Νιγηρίας, της Ισπανίας και της Ζάμπια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι είναι συνταυτισμένοι με τους μάρτυρας του Ιεχωβά ζουν με πλήρη αναγνώρισι του γεγονότος ότι τώρα είναι πράγματι οι «έσχατες ημέρες»—όχι, ούτε και στις χώρες που κατωνομάσαμε παραπάνω. Μολονότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκπληρώνουν πολλά ως σύνολον, είναι αναμφισβήτητο ότι μερικά άτομα θα μπορούσαν να κάμουν πολύ περισσότερα. Συμβαίνει αυτό σ’ εσάς; Σε μερικές χώρες, περιλαμβανομένης της Αυστραλίας, των Βρεττανικών Νήσων, της Δυτικής Γερμανίας, των Φιλιππίνων και των Ηνωμένων Πολιτειών, η γενική έκθεσις δείχνει λιγώτερες ώρες που δαπανήθηκαν στην κήρυξι της Βασιλείας και στη μαθήτευσι πέρυσι, παρά προπέρυσι. Ωστόσο δεν μπορεί να λεχθή ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ομαδικά δεν εργάσθηκαν σκληρά σ’ αυτές τις χώρες. Ασφαλώς, τα εκατομμύρια των ωρών που εδαπάνησαν αντανακλούν ζήλο στη χρησιμοποίησι των ευκαιριών των για να βοηθήσουν τους άλλους ν’ αποχτήσουν επίγνωσι του λόγου του Θεού. Ήσαστε σεις προσωπικά ζηλωτής σ’ αυτό το έργο; Η αυτοεξέτασις μπορεί να είναι επωφελής.
Φυσικά, οι περιστάσεις ποικίλλουν από χώρα σε χώρα και από άτομο σε άτομο. Εν τούτοις, όλοι μας πρέπει συνεχώς ν’ αγρυπνούμε μήπως παραβλέψωμε την πολύτιμη σχέσι μας με τον Θεό και παύσωμε να ενεργούμε σύμφωνα με ό,τι γνωρίζομε ως αληθινό. Κανένας άλλος παρά μόνον ο Ιησούς Χριστός αφύπνισε τους ακολούθους του ως προς τον κίνδυνο του να παγιδευθούν προτού εκτελεσθή η θεία κρίσις. Είπε: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γίνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 21:34-36) Προσπάθεια χρειάζεται για ν’ αντισταθούμε στις πιέσεις που θα μπορούσαν να μας βυθίσουν σ’ ένα βαθύ πνευματικό ύπνο.
ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΥΣΤΑΓΜΟ
Οι υπερβολές σε τροφή και ποτό, καθώς και σε άλλες απολαύσεις πρέπει ν’ αποφεύγωνται. Οι υπερβολές αυτές αμβλύνουν τη διανοητική και πνευματική αντίληψι και παραφορτώνουν την καρδιά με αισθήματα ενοχής. Κάνουν επίσης τα καλά κίνητρα της καρδιάς να παραγκωνίζωνται από σαρκικές επιθυμίες. Όσον επιτρέπουν στις σαρκικές επιθυμίες των να τους κυριεύουν δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα σταθούν ενώπιον του Κυρίου Ιησού Χριστού ως επιδοκιμασμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού όταν οι «έσχατες ημέρες» αποκορυφωθούν στην πλήρη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων.—2 Πέτρ. 3:11-14.
Μολονότι ένα άτομο μπορεί να μην επιδίδεται στη λαιμαργία και στη μέθη, μπορεί ωστόσο ν’ ακολουθή μια πορεία που παρακωλύει την πνευματική του επαγρύπνησι. Μπορεί ν’ αφήνη την ψυχαγωγία να καταλαμβάνη μια πολύ εξέχουσα θέσι στη ζωή του κι έτσι να εξασθενίζη την επιθυμία του να βοηθήση τους άλλους να έλθουν σ’ επίγνωσι της αληθείας του Θεού. Είναι ζωτικό για κάθε αφιερωμένο δούλο του Θεού να εξετάζη τη στάσι του και τον τρόπο της ζωής του.
Ρωτήστε τον εαυτό σας: Είναι η σχέσις μου με τον Θεό το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μου; Πού είναι η καρδιά μου;
Αν κάνετε αυτό που ξέρετε ότι είναι σωστό, έχετε λόγο να είσθε ευτυχής με την υπηρεσία σας στον Θεό. Αυτό είναι σε αρμονία με ό,τι λέγει, ο λόγος του Θεού: «Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας, και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.»—Ιακ. 1:25.
Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ
Μερικοί αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού, εν τούτοις, δεν απολαμβάνουν αυτή την ευτυχία, μολονότι μπορεί να μην επιδίδωνται σε υπερβολική τροφή ή ποτό ή στην επιδίωξι τέρψεων. Ποιο είναι το πρόβλημά των; Οι καρδιές των έγιναν ‘βεβαρυμένες από τις μέριμνες του βίου,’ δηλαδή, έχουν γίνει υπερβολικά ανήσυχοι για τα προς το ζην. (Ματθ. 6:25-34) Η ανησυχία των για την προμήθεια τροφίμων, ιματισμό και στέγασι αφήρεσε από τις καρδιές των την καθησυχαστική διαβεβαίωσι ότι ο Ιεχωβά Θεός θα προμηθεύση ό,τι χρειάζονται οι δούλοι του. Όταν συμβαίνη αυτό, τα κίνητρα της καρδιάς συγκεντρώνονται σε υλιστικά πράγματα. Η επιθυμία του να συμμερισθούν με άλλους τις θαυμαστές επαγγελίες του Ιεχωβά Θεού μειώνεται. Τα σχέδια για ένα ασφαλές μέλλον του εαυτού των και της οικογενείας των γίνονται το κύριο μέλημα της ζωής των. Αυτό μπορεί να οδηγήση στην ανάληψι επιχειρήσεων που καταναλίσκουν χρόνο, σε πολλή πρόσθετη απασχόλησι, ή σε εκτεταμένες οικοδομικές εργασίες.
Αν η καρδιά σας αποκλίνη ποτέ προς αυτή την κατεύθυνσι, τι πρέπει να κάμετε; Με προσευχή σκεφθήτε πού βρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Είναι λογικό να συνεχίζω τις υποθέσεις της ζωής με τέτοιο τρόπο ώστε ν’ αγνοώ ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων σε λίγο θα φθάση στο τέλος του; Είναι σωστό, τον χρόνο που θα μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω για να βοηθήσω τους άλλους πνευματικώς, να τον δαπανώ σε απόκτησι πραγμάτων τα οποία δεν μου είναι πράγματι αναγκαία;
Θυμηθήτε ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν υποσχέθηκε να διαφυλάξη ωραίες κατοικίες και άλλα υπάρχοντα όταν θα καταστραφή το πονηρό αυτό σύστημα. Υποσχέθηκε να διαφυλάξη τη ζωή. Οι περασμένες εκτελέσεις των κρίσεων του Ιεχωβά το αποδεικνύουν αυτό. Οποιαδήποτε κατοικία ή άλλα υπάρχοντα που μπορεί να είχε ο Νώε και η οικογένειά του, αλλά που δεν μπορούσαν να εισαχθούν μέσα στην κιβωτό, καταστράφηκαν. Πριν από την πτώσι της Ιερουσαλήμ, το έτος 607 π.Χ., ελέχθη στον γραμματέα του προφήτου Ιερεμία Βαρούχ: «Ιδού, εκείνο το οποίον ωκοδόμησα, εγώ θέλω κατεδαφίσει· και εκείνο το οποίο εφύτευσα, εγώ θέλω εκριζώσει, και σύμπασαν την γην ταύτην. Και συ ζητείς εις σε αυτόν μεγάλα; μη ζητής· διότι, ιδού, εγώ θέλω φέρει κακά επί πάσαν σάρκα, λέγει ο Ιεχωβά, αλλά την ζωήν σου θέλω δώσει εις σε ως λάφυρον, εν πάσι τοις τόποις όπου υπάγης.» (Ιερεμ. 45:4, 5) Ομοίως, οι Χριστιανοί που εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ πριν από την καταστροφή της το 70 μ.Χ., έσωσαν μόνο τη ζωή τους και τα λίγα υλικά πράγματα που μπόρεσαν να μεταφέρουν. Κάθε άλλο πράγμα έπρεπε να το εγκαταλείψουν.
Ας είμεθα ευχαριστημένοι και ας χαίρωμε με ό,τι ο Θεός μάς δίνει ως «λάφυρόν» μας—την ψυχή μας—που θα την διαφυλάξη από την επερχόμενη καταστροφή.
Δεν θα ήταν, λοιπόν, ανόητο κι επικίνδυνο πράγμα να επιδιώκωμε υλικά συμφέροντα και να παραμελούμε πνευματικά πράγματα; «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ.» (Λουκ. 17:32) Μπορεί κάλλιστα να ήταν η προσήλωσίς της στα υλικά πράγματα των Σοδόμων που την έκαμε να παρακούση στην αγγελική υπόδειξι και να στραφή πίσω, και συνεπώς να χάση την ζωή της.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε οικοδομή και απόκτησις υλικών υπαρχόντων είναι κακό πράγμα σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’ Ούτε σημαίνει ότι οι δούλοι του Θεού πρέπει να καταδικασθούν σε πραγματική φτώχεια. Η συνετή χρήσις των υλικών αγαθών μπορεί πραγματικά να δώση ελευθερία για ν’ αφιερώση κανείς περισσότερο χρόνο στην προώθησι των πνευματικών συμφερόντων, και αυτό είναι αξιέπαινο.—Λουκ. 16:9.
Αν θέσωμε την αληθινή λατρεία πρώτη στη ζωή μας, δεν θα μας καταλάβη απρόοπτα η καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Μπορούμε τότε να έχωμε την ικανοποίησι ότι χρησιμοποιηθήκαμε ως μέσον για να βοηθήσωμε πολλούς ανθρώπους ν’ αποκτήσουν ζωή. Αυτό είναι, βέβαια, μια καλή αμοιβή για το ότι υπήρξαμε επιμελείς στην επίδειξι της πίστεώς μας με θετική ενέργεια. Αν αυτή είναι η επιθυμία σας, ας δείξη όλη η πορεία της ζωής σας ότι πιστεύετε ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες» αυτού του συστήματος πραγμάτων.
[Πλαίσιο στη σελίδα 249]
«ΕΣΧΑΤΑΙ ΗΜΕΡΑΙ» ΕΝΤΟΣ ΜΙΑΣ ΓΕΝΕΑΣ
1914 ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Αύξισις της Ανομίας.
Έθνος εναντίον έθνους.
Σεισμοί.
Λιμοί.
Στενοχωρία εθνών εν απορία.
Καιροί κακοί.
Απείθεια στους γονείς.
Αδιάλλακτοι.
Άνθρωποι ακρατείς.