εις όντινα δε επιπέση, θέλει κατασυντρίψει αυτόν.» Ματθ. 21:33-44

12. Ποιους καρπούς δεν προσέφεραν οι γεωργοί του τυπικού εθνικού αμπελώνος, και έτσι, πώς ο Θεός θα εξασφάλιζε τον τρυγητό ορθών καρπών;

¹² Τι καρπούς έπρεπε να προσφέρουν στον Υιόν του Θεού, τον Ιησού Χριστό, οι Ισραηλίται γεωργοί του εθνικού «αμπελώνος» του Ιεχωβά; Έπρεπε να προσφέρουν πίστι στον Υιό ως τον αληθινό, υποσχεμένο Μεσσία και να τον δεχθούν ως τον Υιό Εκείνου ο οποίος εφύτευσε και κατείχε τον εθνικόν «αμπελώνα» του Ισραήλ. Αν απέδιδαν καρπούς τέτοιου είδους στον Υιό του Θεού, το αποτέλεσμα θα ήταν να περιληφθούν στην πραγματική Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Επειδή δεν παρήγαγον τους καρπούς που έπρεπε να χαρακτηρίζουν την τυπική βασιλεία του Θεού στον Ισραήλ, το προνόμιο που είχαν, να αποτελέσουν δηλαδή τη βασιλεία του Θεού, θ’ αφαιρείτο απ’ αυτούς ως έθνος. Γι’ αυτό, επρόκειτο να δημιουργηθή ένα άλλο έθνος γεωργών του «αμπελώνος.» Το νέο αυτό έθνος θα παρήγε καρπούς κατάλληλους για τη βασιλεία του Θεού. Αυτοί οι γεωργοί θ’ απέδιδαν τους καταλλήλους καρπούς στον Θείο Φυτευτή και Ιδιοκτήτη αυτού του αμπελώνος.

13. (α) Τι ενόμισαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν οι Ιουδαίοι γεωργοί του αμπελώνος» αρπάζοντας την κληρονομία του Υιού του Ιδιοκτήτου; (β) Τι είπε ο Ιησούς ότι θα συνέβαινε στον βασιλικό λίθο τον οποίον απέρριψαν οι οικοδομούντες;

¹³ Ο σπουδαίος παράγων βάσει του οποίου ο Θεός καθορίζει ποιοι θ’ απολαύσουν τα προνόμια της Μεσσιανικής βασιλείας του, είναι οι ‘καρποί.’ Οι Ιουδαίοι γεωργοί ενόμισαν ότι, με το να κατακρατήσουν τους δικαίως αναμενόμενους καρπούς και μάλιστα να θανατώσουν τον Ιησού, τον ‘κληρονόμον’ της βασιλείας του Θεού, θα μπορούσαν ν’ αρπάξουν την κληρονομιά του. Ενόμισαν ότι θα μπορούσαν να διατηρηθούν στην ηγεσία της τυπικής βασιλείας του Θεού, κάτω από τη διαθήκη του Μωσαϊκού νόμου. (Ιωάν. 11:47-53) Αλλά δεν μπορούσε να γίνη αυτό, σύμφωνα με το συμπέρασμα που συνάγεται από την παραβολή του Ιησού. (Ματθ. 21:41) Τι είπε ο Ιησούς για τον βασιλικό λίθο, τον οποίον οι οικοδόμοι ενός οικοδομήματος για τον Θεό είχαν αποδοκιμάσει την προηγούμενη ακριβώς μέρα μετά τη θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ; Αυτός ο λίθος θα εγίνετο κεφαλή γωνίας του νέου βασιλικού οικοδομήματος του Θεού, της ουρανίας ‘βασιλείας του Θεού.’

14. Γιατί ο Ιησούς δεν εθεώρησε άστοχο να πη την παραβολή της αμπέλου και των κλημάτων λίγο πριν από τη σύλληψί του στη Γεθσημανή;

¹⁴ Όσο για την ‘αληθινή άμπελο’ που είχε φυτεύσει και καλλιεργούσε ο Ιεχωβά Θεός, ο Ιησούς εγνώριζε ότι δεν επρόκειτο να νεκρωθή, μολονότι επετράπη στους Ιουδαίους γεωργούς της τυπικής εθνικής ‘αμπέλου’ να τον θανατώσουν αργότερα, την ημέρα του Πάσχα. Γι’ αυτό, μολονότι σε λίγη μόλις ώρα θα επήγαινε στον κήπο της Γεθσημανή και θα συνελαμβάνετο, ο Ιησούς δεν έκρινε άστοχο να δώση στους μαθητές του την παραβολή της αμπέλου και των κλημάτων.

15. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 15:1-5, ποιος είναι ο γεωργός της ‘αληθινής αμπέλου’ και τι κάνει στα κλήματα αναλόγως του αν φέρουν καρπόν ή όχι;

¹⁵ «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή,» είπε ο Ιησούς, «και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν. Τώρα σεις είσθε καθαροί δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς. Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ’ εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν εμοί. Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.»—Ιωάν. 15:1-5.

Η ΦΥΤΕΥΣΙΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

16, 17. (α) Πότε ο Ιεχωβά εφύτευσε την ‘αληθινή άμπελο’ και πώς; (β) Πώς ο Ιησούς Χριστός ήταν μεγαλύτερος από τον πατριάρχη Ιακώβ, και πότε παρήχθησαν «κλήματα» στην ‘αληθινή άμπελο’;

¹⁶ Πότε εφύτευσε αυτή την καρποφόρο άμπελο ο Μέγας Γεωργός; Το έτος 29 μ.Χ., όταν έχρισε τον Ιησού, που μόλις είχε βαπτισθή, με το άγιο πνεύμα του. (Ησ. 61:1, 2) Τότε ο Ιεχωβά έθεσε τον κεντρικό κορμό της συμβολικής ‘αμπέλου’ της Μεσσιανικής βασιλείας. Εδώ είναι καλό να θυμηθούμε ότι η τυπική βασιλεία του Ισραήλ επήγασε από τον πατριάρχη Ιακώβ, ο οποίος επωνομάσθηκε Ισραήλ. Αυτός απέκτησε δώδεκα γιους, από τους οποίους προήλθαν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ. (Πράξ. 7:8-14) Έτσι, ο Ιησούς Χριστός αντιστοιχούσε με τον Ιακώβ.

¹⁷ Ο Μεγαλύτερος Ιακώβ αποτελούσε τον κεντρικό κορμό της αμπέλου. Εξέλεξε δώδεκα αποστόλους, που έγιναν τα μελλοντικά «κλήματα» αυτής της πνευματικής ‘αμπέλου.’ (Ιωάν. 15:16· 6:70) Γι’ αυτό, εκείνη τη βραδυά του Πάσχα, τους απεκάλεσε «κλήματα.» Αλλά μετά από 51 μέρες, την ημέρα της Πεντηκοστής, δώδεκα πιστοί απόστολοι εχρίσθησαν με άγιο πνεύμα. Μ’ αυτό τον τρόπο έγιναν δώδεκα δευτερεύοντα θεμέλια του νέου έθνους του πνευματικού Ισραήλ. Επάνω σ’ αυτά οικοδομείται η ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ. (Αποκ. 21:14· Εφεσ. 2:20) Εν τούτοις, εκείνη την ημέρα της Πεντηκοστής, και άλλοι, που ανήκαν σ’ εκείνη την ομάδα των 120 μαθητών, ήσαν μεταξύ των πρώτων που έλαβαν το άγιο πνεύμα και μιλούσαν ξένες γλώσσες, κι έτσι έγιναν κι αυτοί «κλήματα» σ’ αυτή την πνευματική άμπελο, τον Ιησού Χριστό.

18. Από ποια ευκαιρία δεν επωφελήθηκε ο φυσικός Ισραήλ, όπως εκτίθεται στα εδάφια Έξοδος 19:6, 7, και σε ποιους ο Πέτρος εφαρμόζει τα λόγια της θείας αυτής δηλώσεως;

¹⁸ Τότε ήλθε σε ύπαρξι το νέο έθνος, ο πνευματικός Ισραήλ. Ο φυσικός Ισραήλ ως έθνος δεν επωφελήθηκε από την ευκαιρία που είχε θέσει ενώπιόν του ο Ιεχωβά, μέσω του μεσίτου του Μωυσέως, σύμφωνα με τα εδάφια Έξοδος 19:6, 7. Τα λόγια, λοιπόν, εκείνης της θείας δηλώσεως εφαρμόσθηκαν από τον απόστολο Πέτρο στα μέλη του νέου έθνους του πνευματικού Ισραήλ. Πού; Στην πρώτη θεόπνευστη επιστολή του, 1 Πέτρου 2:9, 10, όπου είναι γραμμένο: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως· οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού, οι ποτέ μη ηλεημένοι, τώρα δε ελεηθέντες.»

19. Μετά την εκπλήρωσι των εδαφίων Ησαΐας 5:5-7, τι συνέβη στο έθνος του πνευματικού Ισραήλ, και γιατί ο Ιεχωβά δεν εφρόντισε γι’ αυτό λιγώτερο απ’ όσο είχε φροντίσει για τον τυπικό «αμπελώνα» του Ισραήλ;

¹⁹ Ευτυχώς, το Χριστιανικό έθνος του πνευματικού Ισραήλ εξακολούθησε ν’ ανθίζη αφότου ο Ιεχωβά εξετέλεσε τους προειδοποιητικούς λόγους που εκτίθενται στα εδάφια Ησαΐας 5:5-7, στη συμβολική ‘άμπελο’ του φυσικού Ισραήλ. Ως ο Γεωργός ή Καλλιεργητής εκείνου που εφύτευσε, φροντίζει κατάλληλα τα «κλήματα» της ‘αληθινής αμπέλου,’ του Ιησού Χριστού, όπως ακριβώς φρόντιζε και την προηγούμενη άμπελον του φυσικού Ισραήλ έως το έτος 33 μ.Χ. Το κάνει αυτό με σκοπό να διατηρήση μια καθαρή, παραγωγική ομάδα ‘κλημάτων’ που είναι μαθηταί του Ιησού Χριστού. Τα παραβλάσταρα και τα ξερά κλαδιά δεν πρέπει να έχουν καμμιά θέσι μεταξύ των ‘καθαρών’ κλημάτων. Γι’ αυτό και στην παραβολή του ο Ιησούς είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν. Τώρα σεις είσθε καθαροί δια τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς»—Ιωάν. 15:2, 3.

20. Επειδή δέχθηκαν τι πράγμα, εχαρακτήρισε ο Ιησούς ‘καθαρούς’ τους ένδεκα πιστούς αποστόλους, σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 6:67-69;

²⁰ Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο προδότης απόστολος, δεν ήταν παρών όταν είπε ο Ιησούς αυτά τα λόγια. Ο Ιησούς τον είχε ήδη απολύσει από τη συντροφιά τους στο τέλος του Πασχαλινού δείπνου. (Ιωάν. 13:26-30) Οι ένδεκα πιστοί απόστολοι που είχαν μείνει δέχθηκαν εγκάρδια τον λόγο του ή Μεσσιανικό άγγελμα, και γι’ αυτό τον λόγο τους χαρακτήρισε ‘καθαρούς.’ Παραδείγματος χάριν, στα βόρεια μέρη της Καπερναούμ, όταν ο Ιησούς ερώτησε εκείνους τους αποστόλους, «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» ο Σίμων Πέτρος απήντησε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος,» ή «συ ει ο άγιος του Θεού,» Κείμενον.—Ιωάν. 6:67-69.

21. Έτσι, από ποια πράγματα ήσαν ‘καθαρά’ αυτά τα αποστολικά κλήματα και τι επίδρασι πρέπει να είχαν επάνω τους τα λόγια του Ιησού, τα οποία τους είπε κατ’ ιδίαν;

²¹ Δεν υπήρχαν λοιπόν νεκροί κλάδοι ακάρπου απιστίας σ’ αυτούς τους δώδεκα πιστούς αποστόλους. Δεν ήσαν προσκολλημένα σ’ αυτούς ενοχλητικά παραβλάσταρα του αντιγραφικού Ιουδαϊσμού. Έδιναν πλήρως την προσοχή τους στην υπόθεσι του ‘αγίου του Θεού.’ Πίστευαν ότι αυτός ήταν «ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.» (Ματθ. 16:16) Σε μια άλλη περίπτωσι, ο Πέτρος του είπε: «Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν· τι λοιπόν θέλει είσθαι εις ημάς;» (Ματθ. 19:27) Ενώπιον αυτών των αποφάσεων, τα λόγια του Ιησού, που τα είπε ιδιαιτέρως στους αποστόλους κατ’ ιδίαν, πρέπει να είχαν μια καθαρτική επίδρασι επάνω τους, αφήνοντάς τους σε μια πνευματική κατάστασι που ήταν ‘καθαρή.’ Όλα τα «κλήματα» που παραμένουν σε μια τέτοια ‘καθαρή’ κατάστασι θα μπορούσαν ν’ αφοσιωθούν πλήρως στον μοναδικό σκοπό της ‘αληθινής αμπέλου’ του Ιεχωβά. Αυτό θα εύφραινε Θεό και ανθρώπους.

Το Είδος της Καρποφορίας που Δοξάζει τον Θεό

1. Με τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ (15:1-5), ποιος έδειξε ότι είναι ο πρώτιστος σκοπός μιας αμπέλου;

ΠΟΙΟΣ πραγματικά είναι ο σκοπός μιας αμπέλου; Πριν από πολύν καιρό, ο Φυτευτής της πρώτης αμπέλου ερώτησε τον προφήτη του Ιεζεκιήλ σχετικά μ’ αυτό, με τα εξής λόγια: «Υιέ ανθρώπου, τι ήθελεν είσθαι το ξύλον της αμπέλου προς παν άλλο ξύλον, τα κλήματα προς παν ό,τι είναι εν τοις ξύλοις του δρυμού; Ήθελον λάβει απ’ αυτής ξύλον δια να μεταχειρισθώσιν εις εργασίαν; ή ήθελον λάβει απ’ αυτής πάσσαλον, δια να κρεμάσωσιν εις αυτόν σκεύος τι; . . . Ιδού, ότε ήτο ακέραιον, δεν εχρησίμευεν εις εργασίαν.» (Ιεζ. 15:1-5) Σαφώς, λοιπόν, ο πρώτιστος σκοπός της αμπέλου είναι να φέρη καρπόν, τα εύγευστα σταφύλια, από τα οποία γίνεται το κρασί.—Κριτ. 9:13

2. Σε αρμονία μ’ αυτό τον σκοπό της αμπέλου, ποιες είπε ο Ιησούς, στο εδάφιο Ιωάννης 15:16, ότι ήσαν οι σκέψεις του στην εκλογή αυτών των αποστολικών ‘κλημάτων’;

² Και στον εορτασμό του τελευταίου Πάσχα του Ιησού με τους μαθητάς του εισήχθη κρασί. Μετά το δείπνο εκείνο, ο Ιησούς έδωσε τη δική του παραβολή για την ‘αληθινή άμπελο’ και τα «κλήματά» της. Μ’ αυτό υπ’ όψιν, μπορούσε να λέγη στους ένδεκα πιστούς αποστόλους του: «Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ’ εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα δια να υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη, ώστε, ό,τι αν ζητήσητε παρά του Πατρός [του Φυτευτού της αμπέλου] εν τω ονόματί μου, να σας δώση αυτό [επειδή φέρετε καρπόν].»—Ιωάν. 15:16.

3. Γιατί η άμπελος κλαδεύεται κάθε εποχή και τι μάθημα μπορεί ν’ αντλήση απ’ αυτό ένα ‘κλήμα’ της ‘αληθινής αμπέλου’ που έχει εκτίμησι;

³ Η άμπελος, για να φέρη καρπό στο πλήρες,