Υπέρ Πάσαν Απόκτησίν σου Απόκτησον Κατανόησιν
«Η σοφία είναι το πρώτιστον· απόκτησον σοφίαν· και υπέρ πάσαν απόκτησίν σου, απόκτησον κατανόησιν.»—Παροιμίαι 4:7, Μία Αμερ. Μετ.
1. Γιατί είναι σπουδαία η γνώσις του Αγίου; Τι σημαίνει αυτή;
Ο ΙΕΧΩΒΑ, ο μέγας Θεοκράτης, κατανοεί τα πάντα και δίνει κατανόησι στους πιστούς του δούλους όταν την χρειάζονται. Η κατανόησις αυτή είναι μια από τις κύριες απαιτήσεις για κατάλληλη Θεοκρατική υπηρεσία. Είναι εκείνο που διακρίνει έναν ώριμο δούλο από ένα νεοφώτιστο. Ο σοφώτατος άνθρωπος των αρχαίων χρόνων είπε: «Η γνώσις του Αγίου είναι κατανόησις.» (Παροιμίαι 9:10, Μία Αμερ. Μετ.) Εκείνος που ήταν σοφώτερος από τον αρχαίον σοφόν είπε σ’ αυτόν τον Άγιον: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.» Αυτή η γνώσις του Αγίου σημαίνει πολύ περισσότερα από μια απλή διανοητική αντίληψι της υπάρξεώς του. Σημαίνει μια αποδεδειγμένη γνώσι του Ιεχωβά και των σκοπών του, η οποία αντέχει σε όλες τις προσπάθειες ανατροπής της. Σημαίνει κατανόησι του Θεού και εκτίμησι του γιατί πράττει όσα πράττει.
2. Ποια σύστασις μας δίδεται για ν’ αυξήσωμε σε κατανόησι;
2 Αυτή η αποδεδειγμένη και δοκιμασμένη γνώσις που δεν μπορεί να ανατραπή, είναι κάτι για το οποίον πρέπει να αγωνισθή κανείς. Είναι κάτι, που χωρίς αυτό δεν μπορούμε να προχωρήσωμε, αν ελπίζομε να απολαύσωμε αιώνια ζωή ευλογημένη από τη βασιλεία του Θεού. Κρατήστε στο νου αυτό το γεγονός, και θα προκύψη μια καλυτέρα εκτίμησις της δυνάμεως και της σημασίας των θεοπνεύστων λόγων των Παροιμιών 4:7, που χρησιμοποιούνται ως τίτλος μας. Αν κατανοούμε ότι ο Θεός είναι ο Πατήρ μας, τότε θα δώσωμε προσοχή σ’ εκείνο που μας διδάσκει, και αυτό θα αυξήση την κατανόησι που έχομε γι’ αυτόν και για την σχέσι μας προς αυτόν. «Ακούσατε, τέκνα, παιδείαν πατρός, και προσέχετε ν’ αποκτήσετε κατανόησιν. Διότι δίδω εις εσάς καλήν διδασκαλίαν· μη εγκαταλίπητε τον νόμον μου. Η σοφία είναι το πρώτιστον· απόκτησον σοφίαν· και υπέρ πάσαν απόκτησίν σου, απόκτησον κατανόησιν.» (Μία Αμερ. Μετ.) Επιπρόσθετα στην προτροπή ενός πατρός, έχομε επίσης τη συμβουλή του σοφού και πιστού του υιού, ο οποίος επωφελήθηκε ο ίδιος από τις οδηγίες του πατρός του: «Διότι και εγώ εστάθην υιός του πατρός μου, αγαπητός και μονογενής ενώπιον της μητρός μου· και με εδίδασκε και μοι έλεγεν, Ας κρατή η καρδία σου τους λόγους μου· φύλαττε τας εντολάς μου, και θέλεις ζήσει.»—Παροιμίαι 4:1-4, 7.
3. Γιατί η κατανόησις είναι αναγκαία επιπρόσθετα προς τη σοφία;
3 Σ’ αυτή την πορεία για την απόκτησι κατανοήσεως αναγνωρίζομε ότι ένας μπορεί να έχη αξιόλογη γνώσι και να μην έχη ωστόσο κατανόησι. Η κατανόησις δεν ασχολείται μόνο με το γεγονός, αλλά και με το γιατί και το διότι των πραγμάτων. Περιλαμβάνει την εφαρμογή ή χρήσι της γνώσεως αυτής για το ύψιστο καλό. Συνεπώς, η γνώσις χωρίς κατανόησι έχει πολύ μικρή αξία. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό όταν πρόκειται για την εφαρμογή της γνώσεως που έχομε για τον Θεό, την βασιλεία του και το νόμο του. Τα παραπάνω εδάφια δείχνουν επίσης ότι είναι δυνατόν να έχη κανείς σοφία και να μην έχη ωστόσο κατανόησι. Θα μπορούσε ν’ αποφασίσωμε ν’ ακολουθήσωμε μια κατάλληλη πορεία. Μπορεί να έχωμε καθιερωθή να υπηρετήσωμε τον Κύριο, πράγμα που είναι μια σοφή ενέργεια· επιπρόσθετα, όμως, πρέπει ν’ αποκτήσωμε κατανόησι. Ο απόστολος λέγει ότι η διαφορά μεταξύ υιού και δούλου είναι ότι στους υιούς ο Κύριος Ιησούς καθιστά γνωστόν τι πράττει ο Πατήρ του. (Ιωάννης 15:15) Μας αποκαλύπτει το γιατί και το διότι των πραγμάτων που είναι ανάγκη να γνωρίζωμε. Αυτή η κατανόησις είναι προσιτή σε κάθε τέκνο του Θεού, πρέπει όμως αυτό να ενεργήση για να την αποκτήση. Χωρίς αυτή δεν μπορεί να επιτύχη στη Χριστιανική του κλήσι.
4. Ποιος έτσι πραγματικά μας συμβουλεύει; Τι πρέπει εμείς να κάνωμε;
4 Αυτή η συμβουλή ενός πατρός προς τον υιό του προέρχεται πρωτίστως από τον Ιεχωβά και απευθύνεται στον μονογενή του Υιό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, περιλαμβάνει, δε και τα μέλη του σώματος του Χριστού. Αλλά γενικώς εφαρμόζεται σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα που θα επιτύχη ποτέ ζωή στην βασιλεία του Ιεχωβά. Συνεπώς, αυτή η προτροπή—που προέρχεται από τους δύο μεγίστους διδασκάλους του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό—να δώσωμε προσοχή στον λόγο του Θεού, να αποκτήσωμε κατανόησι αυτού του λόγου, για να μπορέσωμε να εκτιμήσουμε πλήρως τη σχέσι μας με τον Θεό μας και την οργάνωσί του, είναι κάτι που πρέπει να το εκτιμήσωμε εξαιρετικά και να το λάβωμε πολύ σοβαρά. «Άκουε, υιέ μου, την διδασκαλίαν του πατρός σου, και μη απορρίψης τον νόμον της μητρός σου.» (Παροιμίαι 1:8) Από μέρους μας πρέπει κάτι να κάνωμε. Πρέπει να αποκτήσωμε κατανόησι των σκοπών του Ιεχωβά και να μάθωμε πώς εφαρμόζονται σ’ εμάς ατομικώς, και ομαδικώς. Αν αρνούμεθα ή αμελούμε να αποκτήσωμε αυτή την κατανόησι, διακινδυνεύομε την μέλλουσα ύπαρξί μας σε οποιοδήποτε μέρος της επικρατείας του Θεού.
5. Ποια προτίμησι του νέου Βασιλέως Σολομώντος επήνεσε Κύριος ο Θεός;
5 Στους παλαιούς καιρούς ο Κύριος επήνεσε πάρα πολύ τον Βασιλέα Σολομώντα διότι επιθυμούσε μια νοήμονα καρδιά περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα. Μία εξέτασις της πορείας του Σολομώντος και της ευαρεσκείας του Κυρίου γι’ αυτή θα είναι επωφελής εδώ. «Εφάνη δε Κύριος εν Γαβαών εις τον Σολομώντα καθ’ ύπνον δια νυκτός· και είπεν ο Θεός, Ζήτησον τι να σοι δώσω.» Ο Σολομών απήντησε: «Δος λοιπόν εις τον δούλον σου καρδίαν νοήμονα εις το να κρίνη τον λαόν σου, δια να διακρίνω μεταξύ καλού και κακού· διότι τις δύναται να κρίνη τον λαόν σου τούτον τον μέγαν;» Και ήρεσεν ο λόγος εις τον Κύριον, ότι ο Σολομών εζήτησε το πράγμα τούτο. Και είπεν ο Θεός προς αυτόν, Επειδή εζήτησας το πράγμα τούτο, και δεν εζήτησας εις σεαυτόν πολυζωίαν, και δεν εζήτησας εις σεαυτόν πλούτη, και δεν εζήτησας την ζωήν των εχθρών σου, αλλά εζήτησας εις σεαυτόν σύνεσιν δια να εννοής κρίσιν, ιδού, έκαμα κατά τους λόγους σου· ιδού έδωκα εις σε καρδίαν σοφήν και συνετήν, ώστε δεν εστάθη πρότερόν σου όμοιός σου, ουδέ μετά σε θέλει αναστηθή όμοιός σου· έτι δε έδωκα εις σε και ό,τι δεν εζήτησας, και πλούτον και δόξαν, ώστε μεταξύ των βασιλέων δεν θέλει είσθαι ουδείς όμοιός σου καθ’ όλας τας ημέρας σου.»—1 Βασιλέων 3:5, 9-13.
6. Γιατί η προτίμησίς του ευαρέστησε τον Ιεχωβά; Τι προεσκίαζε;
6 Η προτίμησις του Σολομώντος ευαρέστησε τον Ιεχωβά Θεό διότι ανεγνώριζε Αυτόν ως υπέρτατον. Έδειχνε ότι ο Ιεχωβά είναι η μόνη κατάλληλη πηγή κατανοήσεως και ότι ο Σολομών ήταν ένας δούλος που ήθελε να τον υπηρετή πιστά και ότι ο λαός που επρόκειτο να κριθή ήταν λαός του Ιεχωβά. Αυτή η σοφή εκλογή προσδιορίζει τη σοφή πορεία που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι δούλοι του Θεού, προεσκίαζε δε την ορθή πορεία που θα ελάμβανε ο Αρχηγός τους, ο πιστός και αληθινός δούλος του Ιεχωβά. Ο προφήτης Μωυσής εξεδήλωσε επίσης παραδειγματική πραότητα και απέβλεπε στον Ιεχωβά για κατανόησι και καθοδηγία, και γι’ αυτό Κύριος ο Θεός εχρησιμοποίησε έντονα τον Μωυσή.—Αριθμοί 12:3.
7. Ποιο είναι το μέγιστο παράδειγμά μας εκζητήσεως κατανοήσεως; Γιατί:
7 Εντούτοις, το μέγιστο παράδειγμα που έχομε εκζητήσεως και εφαρμογής της κατανοήσεως είναι, βέβαια, ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ, διότι αυτός είπε: «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. . . . Δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός.» (Ιωάννης 5:30) Με το να μη ζητή το δικό του θέλημα δεν έφθειρε τη σοφία του και την κατανόησι του. ‘Ο Ιησούς έγινε εις ημάς σοφία από Θεού.’ (1 Κορινθίους 1:17-19, 30) Θα κάνωμε, λοιπόν, καλά να δώσωμε ιδιαίτερη προσοχή στο παράδειγμα που έθεσε για μας. Πριν όμως το κάνωμε αυτό ας εξετάσωμε μια άλλη πλευρά του ζητήματος.
8. Μπορεί να χαθή η κατανόησις; Τίνος το παράδειγμα αποδεικνύει αληθινή την απάντησί σας;
8 Το γεγονός ότι ένας έχει κατανόησι έως τώρα δεν αποτελεί εξασφάλισι του ότι η κατανόησις αυτή θα είναι δική του παντοτινά. Για να διατηρηθή, αυτή η κατανόησις πρέπει να περιθάλπεται, να διαφυλάττεται και ν’ αγωνίζεται κανείς γι’ αυτήν. Δεν πρέπει ν’ αφήνωμε να εγείρεται κανένα ζήτημα που ανήκει στην βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού, χωρίς ν’ αποκτούμε μια κατάλληλη κατανόησι και άποψι του ζητήματος αυτού. Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού σχετικά με αυτό; Ποια είναι η Θεοκρατική μου ευθύνη απέναντι αυτού; Οτιδήποτε κι αν πληρώση κανείς για απόκτησι κατανοήσεως δεν είναι υπερβολική τιμή. Ο Σολομών, ο δούλος του Ιεχωβά που επαινέθηκε πολύ, έχασε την κατανόησί του, η οποία κάποτε ήταν τόσο πολύτιμη και σπουδαία γι’ αυτόν. Έθεσε την αφοσίωσί του σε άλλα πράγματα παρά στον Κύριο. Ικανοποίησε τις επιθυμίες της ανθρώπινης καρδιάς του, η οποία είναι «απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη». (Ιερεμίας 17:9) Αυτή η επιστήριξις στο δικό του θέλημα, διέφθειρε την κατανόησί του και απέθανε καταδικασμένος από τον Θεό. (1 Βασιλέων 11:1-11) Αυτό διδάσκει ότι κανένα άλλο πλάσμα, και αν αυτό είναι τόσο κοντά και τόσο προσφιλές όσο μια σύζυγος, δεν πρέπει να επιτραπή να δημιουργήση φραγμό ανάμεσα στον δούλο και τον Θεό του. Ο Σολομών έλαβε κατάλληλη προειδοποίησι για την συνέπεια της πορείας του, αλλά επροτίμησε να την αγνοήση· αυτό δε ήταν ένα επικίνδυνο βήμα και εσήμαινε ότι είχε αρχίσει η φθορά της κατανοήσεως.
«ΜΕ ΟΛΗΝ ΣΟΥ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ», ΑΠΟΚΤΗΣΟΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΝ
9. Πώς ο Μωυσής σε μια περίπτωσι δοκιμασίας έγινε παράδειγμα του λυπηρού αυτού γεγονότος;
9 Όμοια ο Μωυσής, που ήταν γνωστός ως ο πιο πράος άνθρωπος σε όλη τη γη, εξεδήλωσε μεγάλη διάκρισι και κατανόησι του θελήματος και των σκοπών του Ιεχωβά για τον εαυτό του και το λαό του Θεού που είχε το προνόμιο να υπηρετή. Τόσο, όμως, τον απεμάκρυνε η προσωπική του σπουδαιότης και τόσο τον ετάραξε η επανειλημμένη παράβαση των Ισραηλιτών, ώστε αρνήθηκε να τιμήση κατάλληλα τον Ιεχωβά ενώπιόν των. Σημειώστε τα λόγια του άλλοτε πράου και ταπεινού Μωυσέως: «Και συνεκάλεσαν ο Μωυσής και ο Ααρών την συναγωγήν έμπροσθεν της πέτρας· και είπε προς αυτούς, Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης; . . . Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν και προς τον Ααρών, Επειδή δεν με επιστεύσατε, δια να με αγιάσητε έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, δια τούτο σεις δεν θέλετε φέρει την συναγωγήν ταύτην εις την γην, την οποίαν έδωκα εις αυτούς.» (Αριθμοί 20:10, 12) Η κατανόησις του Μωυσέως εφθάρη, ενόμισε τον εαυτό του ίσον με τον Θεό στο να παρέχη ευλογίες στον Ισραήλ.
10. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της κατανοήσεως; Γιατί;
10 Ο μεγαλύτερος εχθρός της κατανοήσεως είναι ο ατομισμός σε οποιαδήποτε μορφή, το να θεωρούμε το άτομο μας σπουδαίο, το να υπεραγαπούμε το άτομό μας ή να είμεθα επιεικείς σ’ αυτό. Ο ατομισμός συσκοτίζει το επίμαχο ζήτημα και αμαυρώνει την όρασι. Συνεπώς, αν θέλομε να διατηρήσωμε την κατανόησι, πρέπει εξακολουθητικά να κρατούμε το εγώ μας σε υποταγή και να προσηλώνωμε απλό το μάτι μας στη δόξα του Κυρίου, να μελετούμε το λόγο του και να τον συλλογιζώμεθα και ν’ ακολουθούμε πιστά τα παραδείγματα που εκθέτει ο Κύριος στις Γραφές για την καθοδηγία μας. Τώρα ας εξετάσωμε τον Ιησούν, ο οποίος ‘έγινε σ’ εμάς σοφία’ και παράδειγμα αποκτήσεως και διατηρήσεως της κατάλληλης κατανοήσεως.
11. Πώς απέκτησε ο Ιησούς κατανόησι; Πώς την αποκτούμε εμείς;
11 Ο Ιησούς είχε γνώσι, σοφία και τελεία κατανόησι των θείων σκοπών. Αυτή η τελεία γνώσις, σοφία και κατανόησις δεν ήλθε αυτόματα σ’ αυτόν· έπρεπε να την αποκτήση με μελέτη, σκέψι και προσευχή, όπως ακριβώς κι εμείς. (Δευτερονόμιον 17:18-20) Η πιστή του πορεία από την άποψι αυτή εκτίθεται ως παράδειγμα για να το ακολουθήσωμε. (1 Πέτρου 2:21) Οι συλλογισμοί του και τα συμπεράσματά του βασίζονται σε μια τελεία κατανόησι του θείου θελήματος. Αυτοί οι συλλογισμοί και τα συμπεράσματα είναι εντελώς ξένα προς τις ανθρώπινες μεθόδους λογικεύσεως, και τα πλείστα από τα συμπεράσματά του είναι εντελώς διάφορα από τα δικά μας, λόγω των ατελειών μας και των ανθρωπίνων κλίσεων που είναι σαρκικές. (Ησαΐας 55:8, 9) Η πορεία της ενεργείας που αυτός συνιστά για τους ακολούθους του είναι η ορθή, αδιάφορο πόσο αυτή μπορεί να συγκρούεται με τη δική μας, πρέπει δε να της δώσωμε προτεραιότητα απέναντι των δικών μας συμπερασμάτων ή οποιουδήποτε άλλου κτίσματος. Πρέπει να μεταμορφωθούμε με μια ανανέωσι της διανοίας μας για να προσαρμοσθούμε στο νου του Θεού όπως εκφράζεται στο λόγο Του, προτού μπορέσωμε να έχωμε πραγματική γνώσι, σοφία και κατανόησι.
12, 13. Ποια αρχή τον κυβερνούσε στη σχέσι του προς τον Θεό; Ποιοι πειρασμοί το αποδεικνύουν;
12 Η στάσις του Ιησού όσον αφορά τη σχέσι του και την σχέσι μας προς τον Ιεχωβά Θεό εκτίθεται στο Ματθαίο 22:37: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.» Εκυβερνάτο πάντοτε από αυτή την αρχή ο ίδιος και την συνιστούσε για όλους τους άλλους. Όταν ο Διάβολος παρέθετε κακώς Γραφικές περικοπές και εισηγείτο την εσφαλμένη τους εφαρμογή στις προσωπικές ανάγκες του Ιησού, σε όλες τις περιπτώσεις ο Ιησούς τιμούσε το όνομα και τον λόγον του Ιεχωβά και εφανέρωνε την κατανόησί του με την κατάλληλη εφαρμογή των Γραφικών περικοπών.
13 «Τότε ο Ιησούς εφέρθη υπό του Πνεύματος εις την έρημον, δια να πειρασθή υπό του διαβόλου. Και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα, και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων, είπεν, Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι. Ο δε αποκριθείς είπεν, Είναι γεγραμμένον, “Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού.” Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και στήνει αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού, και λέγει προς αυτόν, Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ρίψον σεαυτόν κάτω· διότι είναι γεγραμμένον, “Ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου,” και “Θέλουσι σε σηκόνει επί των χειρών αυτών, δια να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου.” Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Πάλιν είναι γεγραμμένον, “Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου.” Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει προς αυτόν, Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν, Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, “Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.” Τότε αφίνει αυτόν ο διάβολος· και ιδού, άγγελοι προσήλθαν και υπηρέτουν αυτόν.» (Ματθαίος 4:1-11) Ο Ιεχωβά με τη σειρά του εβεβαίωσε την πίστι και πιστότητα του Ιησού αποστέλλοντας τους αγγέλους του να τον υπηρετήσουν αφού είχε περάσει η δοκιμασία. Ο Ιησούς, ωστόσο έπρεπε πρώτα να υπομείνη τη δοκιμασία και να δείξη την πίστι του.
14, 15. Ποια σημεία κατανοήσεως διακρίνομε στο παράδειγμα του Ιησού;
14 Ο ταπεινός δούλος του Ιεχωβά που επιθυμεί έντονα να αποκτήση κατανόησι, θα μελετήση αυτό το παράδειγμα. Πρώτα, θα σημειώση ότι ο Ιησούς δεν εδιάλεξε ν’ ακολουθήση την πορεία που αυτός ήθελε, ούτε εξέλεξε την περιοχή της προτιμήσεώς του. ‘Εφέρετο υπό του πνεύματος.’ Οι προτιμήσεις του και οι ιδέες του για το τι έπρεπε να γίνη δεν ήταν σπουδαίο πράγμα. Η ίδια στάσις φανερώνεται σε κάθε σημείο που αντιμετώπισε. Το μεγάλο ζήτημα δεν ήταν η ικανοποίησις των σωματικών του αναγκών—αδιάφορο πόσο νόμιμες μπορεί να φαίνονταν αυτές Οι ανάγκες—ή το να ακολουθήση ένα φαινομενικώς ευκολώτερο και επιθυμητότερο τρόπο για να εκτελέση το έργο του Πατρός του. Είχε κατανόησι. Εγνώριζε τους σκοπούς του Πατρός του. Αυτή η κατανόησις μαζί με το πνεύμα του Ιεχωβά τον καθιστούσε ικανόν να εννοή και να εφαρμόζη κατάλληλα αυτές τις Γραφικές περικοπές που είχε εσφαλμένως εφαρμόσει ο Σατανάς και να απαντά με περικοπές κατάλληλα εφαρμοσμένες σύμφωνα με τους σκοπούς του Πατρός του.
15 Ο Ιησούς ήξερε καλά ότι αν χρησιμοποιούσε τη δύναμί του για να μετατρέψη τους λίθους σε άρτο θα άφηνε ένα παράδειγμα ιδιοτελείας για να το ακολουθήσουν οι μαθηταί του. Θα χρησιμοποιούσε τη Θεόδοτη δύναμί του για τη δική του άνεσι μάλλον παρά για τη δόξα του Πατρός του. Αυτό θα ήταν μάλλον ένας λίθος προσκόμματος για τους μαθητάς του παρά ένα κατάλληλο παράδειγμα. Είχε πίστι ότι ο Θεός του θα ικανοποιούσε τις ανάγκες του όταν θα ερχόταν ο καιρός· και ο Θεός το έκαμε αυτό. Η κατανόησις του Ιησού του έλεγε ότι αν πηδούσε από το πτερύγιον του ναού και διεφυλάττετο, θα μπορούσε να αποκτήση οπαδούς, οι οπαδοί όμως αυτοί δεν θα τον εδέχοντο λόγω των αιωνίων αρχών του Θεού του που είχε κάμει διαθήκη να τις φανερώση, αλλά λόγω του θεαματικού κατορθώματος που επετέλεσε. Ο Ιεχωβά δεν θα εδοξάζετο, ούτε θα ευηργετείτο ο λαός με μια τέτοια πορεία. Ομοίως, με το να πέση και να προσκυνήση το Σατανά, και αν ακόμη θα μπορούσε να έχη επιτυχία ένα τέτοιο σχέδιο, ποιο θα ήταν το όφελος; Αν αποκτούσε τα βασίλεια του κόσμου τούτου θα είχε απλώς ένα άθροισμα σκευών ετοιμασμένων για αναπόφευκτη και τελική καταστροφή. Τα σχέδια του Σατανά δεν είναι ποτέ μια διέξοδος, μέσω της οποίας να καταστούν γνωστά τα πλούτη της δόξης του Θεού για σκεύη ελέους που Αυτός έχει ετοιμάσει για τη δόξα Του. (Ρωμαίους 9:21-23) Η κατανόησις του Ιησού τον κατέστησε ικανό να εκτιμήση καθαρά ότι η καλύτερη και μόνη κατάλληλη κατεύθυνσις ήταν η κατεύθυνσις του Κυρίου να προσκαλή ανθρώπους καλής θελήσεως να υποταχθούν στις αρχές του Ιεχωβά, όπως αποκαλύπτονται στον Χριστό Ιησού, για τη μεταμόρφωσί τους και για να γραφή έτσι ο νόμος Του στις καρδιές τους.
16. Τι χρειάζεται, λοιπόν για ν’ αντισταθούμε στους πειρασμούς του Διαβόλου;
16 Αυτή η σειρά παραδειγμάτων που εκτίθεται από τον Ιησού για την οικοδομή μας, περιλαμβάνει τους διαφόρους τρόπους με τους οποίους ο Διάβολος πλησιάζει τους δούλους του Κυρίου, μέσω της επιθυμίας της σαρκός, της επιθυμίας των οφθαλμών και της αλαζονείας του βίου, με την προσπάθεια να τους κάμη να λοξοδρομήσουν από το να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά. (1 Ιωάννου 2:16, 17) Χρειάζεται κατανόησις για ν’ αντισταθούμε σ’ αυτά. Μελετήστε τα προσεκτικά, σκεφθήτε τα, και με όλα σας τα μέσα αποκτήστε κατανόησι. Ο Διάβολος είχε και εχρησιμοποίησε γνώσι. Ο Ιησούς είχε και εχρησιμοποίησε κατανόησι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά.
17, 18. Τι δημιουργεί η κατανόησις; Τι αυτό μας βοηθεί να κάνωμε;
17 Σχετικά με τον Ιησού είναι γραμμένο ότι «υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.» (Εβραίους 12:2) Οι Γραφές φανερώνουν ότι ο Ιησούς είχε μια προσωπική χαρά εκπληρώνοντας τους σκοπούς του Πατρός του και λαμβάνοντας την υποσχεμένη αμοιβή. Φανερώνουν ένα προσωπικό αντικειμενικό σκοπό, μια αμοιβή που θα ήταν δική του, όλα αυτά σύμφωνα με την ευαρέσκεια του ουρανίου Πατρός του, ο οποίος έθεσε τη χαρά αυτή ενώπιόν του.
18 Ένα μέρος αυτής της μεγάλης χαράς ήταν το να γίνη Βασιλεύς στην ένδοξη βασιλεία του Θεού, ήταν η χαρά ότι θα μπορούσε, αν έμενε πιστός, να είναι το όργανον που θα χρησιμοποιούσε ο ουράνιος Πατήρ του για να διευθύνη τη δράσι της Βασιλείας που θα διεκδικούσε το όνομα του Ιεχωβά και θα χορηγούσε ανείπωτες ευλογίες στα πιστά πλάσματα ολοκλήρου του σύμπαντος. Αυτή η χαρά που είχε τεθή ενώπιον του Ιησού, και την οποίαν αυτός επιθυμούσε τόσο πολύ, παριστάνεται στις Γραφές σαν ένας θησαυρός κρυμμένος στον αγρό· απητείτο να πωλήση όλα όσα είχε, για να αποκτήση αυτόν τον αγρό. Τα μέλη του σώματος του Χριστού, που είναι κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού, καλούνται και απαιτείται να ακολουθήσουν τα ίχνη του. Και αυτοί επίσης απαιτείται να πωλήσουν όλα όσα έχουν για να είναι μαζί του στη Βασιλεία. Η ίδια πλούσια χαρά έχει τεθή ενώπιόν τους και πρέπει να τους εμπνέη με την ίδια αμετάβλητη πεποίθησι ότι καμμιά θυσία δεν είναι πάρα πολύ μεγάλη και κανένα εμπόδιο πάρα πολύ δύσκολο να υπερνικηθή, για να λάβουν μέρος σ’ αυτή την ένδοξη αμοιβή στην οποία τους εκάλεσε ο Ιεχωβά.—Ματθαίος 13:44.
19. Έχει αυτό εφαρμογή στους Ιωναδαβίτες; Αν ναι πώς;
19 Όμοια οι Ιωναδαβίτες ή τα «άλλα πρόβατα», που πολύ θα ευλογηθούν και θα τιμηθούν υπό την ένδοξη αυτή βασιλεία και θα είναι αποδέκτες των ευλογιών της, απαιτείται να εξετάσουν αυτό το ανεκτίμητης αξίας προνόμιο και απαιτείται να ακολουθήσουν πορεία πιστότητος όμοια μ’ εκείνη που ακολούθησε ο Ιησούς και τα μέλη του σώματός του για να γίνουν κατάλληλοι για τις ευλογίες της. Συνεπώς η ‘πώλησις όλων όσα έχουν’, το να εγκαταλείψουν τα πάντα για να αποκτήσουν αυτόν τον «πολύτιμον μαργαρίτην», είναι ζωτικού ενδιαφέροντος για όλα τα μέλη του σώματος του Χριστού και τους πιστούς των συντρόφους, τους Ιωναδαβίτας. Η εκτίμησίς μας γι’ αυτό αυξάνει με κατάλληλη κατανόησι. Αποκτήστε κατανόησι!—Ματθαίος 13:45, 46.
20. Πώς ο Ιησούς ανέλαβε την επιχείρησι αυτή χωρίς εμπόδια;
20 Η στάσις του Ιησού και η μέθοδος με την οποίαν ανέλαβε αυτή τη μεγάλη επιχείρησι, αναγράφεται στο Ματθαίο 8:20-22: «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς, και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας· ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να κλίνη την κεφαλήν.» Ο μεγάλος αντικειμενικός του σκοπός ήταν να υπηρετήση τον Θεό του και να εμπιστεύεται σ’ αυτόν για όλα τα άλλα. Δεν ενδιαφερόταν να συσσωρεύση ατομικόν επίγειο θησαυρό. Δεν επιθυμούσε να αποκτήση τον πλούτον του κόσμου τούτου, ούτε κτήματα, ούτε ακόμη μια κατοικία. Δεν προσπαθούσε ούτε να έχη ακόμη τα συνήθη πράγματα που άλλα πλάσματα εθεωρούσαν αναγκαία για την ύπαρξί τους. Ενδιαφερόταν για ένα πράγμα, την απόκτησι εκείνου του αγρού που περιείχε τον κρυμμένο θησαυρό. Όλα τα άλλα γήινα αποκτήματα θα ήταν φορτικά και θα γίνονταν εμπόδια στα σχέδιά του· γι’ αυτό με χαρά τα εγκατέλειψε μάλλον, παρά να τα έχη με οποιοδήτοτε τρόπο εμπόδια στον μεγάλο αντικειμενικό του σκοπό.
21. Πώς ξεκίνησε στην πορεία της δράσεώς του;
21 Ο Ιησούς ξεκίνησε με μια επίσημη ανάληψι των υποχρεώσεων που συνδέονταν με το έργο. Παρουσίασε τον εαυτό του στον Πατέρα του λέγοντας (όπως εκφράσθηκε από τον ψαλμωδό), ‘Ιδού έρχομαι . . . δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.’ Μετά τις σαράντα ημέρες του στην έρημο, όπου αναμφιβόλως μελετούσε, εσκέπτετο και εσχεδίαζε προσεκτικά την μελλοντική του πορεία, και αφού επειράσθη από τον Διάβολο, προχώρησε με την θετική εκείνη απόφασι να αγοράση αυτόν τον «αγρό» και να αποκτήση τον πολύτιμο εκείνο θησαυρό με κάθε δαπάνη. Δεν σταμάτησε να πη, ‘Έχω αρκετά χρήματα στην τράπεζα για να φροντίσω για τον εαυτό μου αν αυτό το έργο καταρρεύση ή αν τα πράγματα δεν πάνε καλά;’ Ούτε ζήτησε ένα ρυμουλκούμενο σπίτι και ούτε επέμεινε για κάποιες προμήθειες που θα του παρείχαν άνεσι στον καιρό της διεξαγωγής αυτής της επιχειρήσεως. Όχι, εξήλθε αμέσως από την έρημο και πήγε κατ’ ευθείαν στο έργο της εξυπηρετήσεως των σκοπών του Παντοδυνάμου Θεού σύμφωνα με τη διαθήκη του. Κηρύττοντας αυτό το ευαγγέλιο της Βασιλείας και προσκαλώντας ακολούθους να ενωθούν μαζί του στο έργο αυτό, κατανοούσε τι έκανε.
ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
22. Ποια στάσι έλαβαν εκείνοι τους οποίους προσκάλεσε να ενωθούν μαζί του ως μαθηταί του;
22 Ο Ιησούς προσκάλεσε, μεταξύ άλλων, τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να ενωθούν στο έργο του να γίνουν αλιείς ανθρώπων. Αυτοί άφησαν αμέσως τις αλιευτικές εργασίες τους. Όπως και ο Ιησούς, δεν σταμάτησαν επ’ αόριστον για να εξετάσουν, ‘Τι θα μου στοίχιση αυτό;’ ή ‘Έχω αρκετά χρήματα ώστε να φροντίσω για τις ανάγκες μου όταν θ’ ασχολούμαι σ’ αυτό το έργο;’ ούτε είπαν, ‘Αν αυτό αποτύχη, όλη η πελατεία μου θα φύγη, και τι θα γίνω εγώ;’ Όχι, αλλά άφησαν αμέσως τις αλιευτικές εργασίες τους και προχώρησαν και ακολούθησαν τον Ιησού. Με το πέρασμα του χρόνου, και άλλοι μαθηταί, ομοίας διαθέσεως, ενώθηκαν μαζί τους και αναπτύχθηκε ο πυρήν μιας σημαντικής οργανώσεως.
23, 24. Ποιους, και με ποιες οδηγίες, απέστειλε πρώτους;
23 Ήλθε τέλος ο καιρός να αποστείλη αυτούς τους μαθητάς στην αποστολή των ως αλιέων ανθρώπων. Εδιάλεξε τους περισσότερο προχωρημένους, ωρίμους και Θεοκρατικούς για να σχηματίση αυτόν τον πρώτο όμιλο σκαπανέων και τους απέστειλε στην υπηρεσία ως αντιπροσώπους της Βασιλείας. Υπήρχαν δώδεκα ακριβώς απ’ αυτούς.
24 Οι οδηγίες του Κυρίου προς αυτούς ήταν έντονες και σαφείς. Στο Ματθαίο 10:5-10 διαβάζομε: «Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς, και παρήγγειλεν εις αυτούς, λέγων, Εις οδόν εθνών μη υπάγητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε. Μη έχετε χρυσόν, μηδέ άργυρον, μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας σας· μη σακκίον δια την οδόν, μηδέ δύο χιτώνας, μηδέ υποδήματα, μηδέ ράβδον· διότι ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού.» Η ομοιότης της αποστολής αυτής με την πορεία της διακονίας του Ιησού είναι εκπληκτική.
25. Γιατί ο Ιησούς τους απέστειλε χωρίς βάρη;
25 Αυτή η μέθοδος εκτελέσεως του έργου θα ήχησε ασφαλώς παράδοξα στ’ αυτιά των μαθητών, επειδή ήταν τόσο τελείως αντίθετη προς την ανθρώπινη λογίκευσι, ώστε θα μπορούσε κανείς να νομίση ότι οι μαθηταί δεν θα κατανοούσαν· αλλά αυτοί ήταν πρόθυμοι. Δεν μπορούμε ν’ απομακρυνθούμε από το γεγονός ότι αυτή είναι η κατεύθυνσις που ακολούθησε ο ίδιος ο Ιησούς και αυτή είναι η πορεία της ενεργείας που συνιστούσε στους μαθητάς του να λάβουν. Φυσικά εγείρεται το ζήτημα· γιατί ο Ιησούς υπεστήριζε μια τέτοια πορεία για τον εαυτό του και τους ακολούθους του; Ο Ιησούς εγνώριζε ότι το να επισωρεύσουν οποιαδήποτε άλλα γήινα αγαθά εκτός από εκείνα που ήταν απολύτως αναγκαία να πάρουν μαζί τους, θα ήταν απλώς περιττά βάρη επάνω τους και θα παρεμπόδιζαν την αποστολή που είχαν λάβει από τον Ιεχωβά. Τα πράγματα αυτά θα επεβράδυναν την πρόοδο του έργου που ξεκινούσαν να κάνουν. Συνεπώς, από την αρχή τούς συνέστησε ότι δεν έπρεπε να επιβαρυνθούν με τέτοια πράγματα. Η αποστολή τους προήρχετο από τον Ιεχωβά. Αυτός τους είχε αναθέσει ένα πολύ σπουδαίο έργον· έπρεπε να εγκαταλείψουν όλα τα μη αναγκαία βάρη που θα παρεμπόδιζαν την εκτέλεσι του έργου αυτού. Τα πράγματα αυτά θα ήταν απλώς κάτι για το οποίο θα έπρεπε να μεριμνούν, κάτι που θα εδίχαζε την προσοχή τους ανάμεσα στην επισώρευσι αγαθών και στην αποστολή που είχαν λάβει από τον Κύριο. Ο Ιησούς ήθελε, επάνω από κάθε άλλο πράγμα, να είναι οι διάνοιές τους ελεύθερες και εντελώς αφοσιωμένες στην αποστολή αυτή για να εξασφαλισθή η επιτυχία της. Ο Ιησούς είχε κατανόησι και βοηθούσε τους μαθητάς να κατανοούν.
ΤΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΙ ΤΗΣ
26. Πώς αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό από την ανθρώπινη πορεία ενεργείας;
26 Αυτή η κατεύθυνσις είναι εντελώς διαφορετική από την ανθρώπινη κατεύθυνσι. Σήμερα, ακόμη και μεταξύ εκείνων που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, μπορεί ασφαλώς να λεχθή ότι σχεδόν ο καθένας, όταν εξετάζει την ολοχρόνια υπηρεσία, το πρώτο πράγμα που σκέπτεται είναι: ‘Τι γήινους πόρους έχω; έχω κάτι για να βασίζωμαι σ’ αυτό; Μπορεί ν’ αρρωστήσω ή πιθανόν αυτό το έργο να μην έχη ικανοποιητική εξέλιξι· τότε τι θα κάμω, αν δεν έχω ένα σπίτι ή άλλες προμήθειες για να στραφώ σ’ αυτές;’ Αυτή είναι η φυσική λειτουργία του ανθρωπίνου νου· θέτει τον εαυτό μας πρώτον, τον δε Θεό και τις απαιτήσεις του δεύτερον. Αυτή δεν είναι λογίκευσις σύμφωνα με την κατανόησι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Συνεπώς είναι σαρκική, γήινη, δαιμονιώδης. Το ερώτημα που αντιμετωπίζει σ’ ένα τέτοιο ζήτημα ο καθένας που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός, είναι, Ποιος έχει δίκιο, ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος και Κεφαλή μας ή εγώ; Όλοι θα συμφωνήσουν ότι ο Κύριος έχει δίκιο. Έχω, λοιπόν, εγώ, αρκετή πίστι στον Παντοδύναμο Θεό για να δεχθώ την κατεύθυνσι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ν’ ακολουθήσω την πορεία της ενεργείας που αυτός εχάραξε για τους πιστούς ακολούθους του και την οποία πορεία διεκράτησαν οι πιστοί μαθηταί του όταν ήταν μαζί τους στην πρώτη του έλευσι; Χωρίς περιστροφές το ερώτημα είναι, Είμαι προετοιμασμένος να πωλήσω όλα όσα έχω, για να έχω μερίδα στη βασιλεία του Θεού;
27, 28. Γιατί πρέπει να συσσωρεύωμε κατανόησι, όχι βάρη; Δώστε παραδείγματα.
27 Γνωρίζοντας τις περιωρισμένες μας δυνατότητες, και την δύναμι των γηίνων επιθυμιών μας, καθώς και την αγρυπνία του Διαβόλου να μας βοηθήση να τις ικανοποιήσωμε, ο Κύριος ετόνισε στις Γραφές αυτό το ζήτημα του ν’ αποκτήσωμε κατανόησι. Υπέδειξε ότι είναι πολύ αναγκαίο να αποκτήσωμε πρώτα κατανόησι· και όταν φθάσωμε σ’ αυτό, θα μπορέσωμε να εκτιμήσωμε ότι θα ήταν πολύ ανόητο πράγματι να προσπαθούμε να πλαισιώσωμε τη Βασιλεία μ’ ένα σωρό περιττά βάρη που είναι προωρισμένα να εμποδίσουν την πρόοδό μας και να διαφθείρουν τις διαθέσεις μας.
28 Ως ένα παράδειγμα: Σήμερα ένας άνθρωπος που έχει ιδιοκτησία αξίας εκατό χιλιάδων δολλαρίων, απαιτείται να πληρώνη τέσσερες χιλιάδες περίπου δολλάρια το χρόνο σε φόρους, ή πάνω από τριακόσια δολλάρια κάθε μήνα. Δεν μπορεί να πάρη την ιδιοκτησία του μαζί του στον ουρανό αν είναι μέλος του σώματος του Χριστού. Τι θα την κάμη; Ακόμη και αν είναι Ιωναδαβίτης, είναι ζήτημα αν θα μπορούσε να την διαφυλάξη μέσα από τον Αρμαγεδδώνα. Γιατί, λοιπόν, να δαπανά όλον αυτόν τον καιρό, την ενέργεια και το χρήμα προσπαθώντας να διατηρήση κάτι που δεν μπορεί να το πάρη στη βασιλεία του Θεού; Αυτός ο καιρός και η ενέργεια και ο μαμμωνάς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην υπηρεσία της Βασιλείας και να μετατραπούν σε θησαυρούς στον ουρανό γι’ αυτόν τον κάτοχο ιδιοκτησίας. Με άλλα λόγια, αυτός σπαταλά την πολλή αυτή προσπάθεια. Προς την ίδια κατεύθυνσι, γίνεται λόγος για έναν άνθρωπο που είχε μεγάλο πλούτο, έναν ευγενή άνθρωπο σύμφωνα με τις κοσμικές αρχές, που είχε αποκτήσει πλούτο που υπερέβαινε τις πιο θερμές προσδοκίες του. Είχε ένα σπίτι στην πόλι, ένα στην εξοχή και ένα στην ακρογιαλιά· ενώ δε ήταν εντελώς μόνος σε μια από τις πολλές αυτές κατοικίες ήλθε ο θάνατος. Όλος ο πλούτος του δεν μπορούσε να τον βοηθήση· ούτε υπηρέτης ούτε άλλο ανθρώπινο πλάσμα δεν ήταν κοντά· πέθανε με λύπη χωρίς να έχη κανένα να τον παρηγορήση· τα μεγάλα του αποθησαυρίσματα δεν του έδωσαν καμμιά βοήθεια. Αν αυτός ο άνθρωπος είχε κάμει αληθινούς φίλους τον Ιεχωβά Θεό και τον Βασιλέα του Ιησού Χριστό δαπανώντας την ενέργειά του στην υπηρεσία της Βασιλείας, εγκαταλείποντας όλα όσα είχε για να αποκτήση εκείνον τον «πολύτιμον μαργαρίτην», θα είχε θησαυρούς στον ουρανό που σκόρος ή σκωρία δεν θα μπορούσαν να τους βλάψουν ούτε κλέπται να τους διαρρήξουν και να τους κλέψουν. Και όταν ερχόταν το τέλος, θα είχε ειρήνη, ικανοποίησι και ευτυχία, που προέρχεται από τον σύνδεσμο με τους μεγάλους εκείνους φίλους, τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό τον Κύριόν μας.
29, 30. Γιατί η πορεία που διάλεξαν οι μαθηταί του Ιησού, ήταν η σοφή πορεία;
29 Η μεγάλη μάζα των λεγομένων «Χριστιανών» ακολουθεί την πορεία της ενεργείας που ακολούθησε αυτός ο πλούσιος άνθρωπος λόγω ελλείψεως κατανοήσεως. Είναι τυφλωμένοι ως προς τα αληθινά γεγονότα της ζωής από τον Σατανά τον Διάβολον, ο οποίος χρησιμοποιεί ως πρόθυμα όργανα απίστους κήρυκας, πολιτικούς χωρίς αρχές και απλήστους κερδοσκόπους. Αυτοί χάνονται από έλλειψι κατανοήσεως. Αυτή η κατανόησις πρέπει να μας αποχωρίση εντελώς από κάθε ανθρώπινη παράδοσι και βάσι, από κάθε πλεονεκτική επιθυμία που το ανθρώπινο πλάσμα εκαλλιέργησε στα περασμένα 6.000 χρόνια. Πρέπει να μας διαφωτίση ως προς το γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξη ασφάλεια ή διαφύλαξις έξω από τον Ιεχωβά Θεό και τον Βασιλέα του Ιησού Χριστό.
30 Όταν αποκτούμε αυτή την κατανόησι, εκτιμούμε πλήρως το γεγονός ότι οι μαθηταί του Ιησού εδιάλεξαν τη σοφή πορεία. Εδέχθηκαν την αποστολή τους με χαρά. Κατενόησαν ότι μόνο ο Κύριος μπορούσε να κατευθύνη τα βήματά τους. Και ήταν πρόθυμοι να δεχθούν αυτή την κατεύθυνσι και να μη στηρίζωνται στη δική τους σύνεσι.—Παροιμίαι 3:5, 6.
ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΘΑ
31. Για ποιον εργάζονταν αυτοί; Και με ποιες προμήθειες;
31 Τώρα παρατηρήστε πώς ετελείωσε ο Κύριος τη συμβουλή του: «Ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού.» Για ποιον εργάζονταν αυτοί οι μαθηταί; Εργάζονταν για κάποιον ανθρώπινον ηγέτη, έστω τον μεγάλον Ιησούν από τη Ναζαρέτ; Εργάζονταν για τους καλής θελήσεως ανθρώπους τους οποίους επεσκέπτοντο και διακονούσαν; Όχι. Ήταν δούλοι του Παντοδυνάμου Θεού, του Πατρός των του εν ουρανοίς. Και Αυτός ήταν εκείνος που τους είχε εγγυηθή την τροφή. Συνεπώς, όλα τα γήινα αποθησαυρίσματα θα έδειχναν έλλειψι πίστεως αρκετής για να εμπιστευθούν στον Ιεχωβά ως το τέλος. Οι μαθηταί δεν έμπαιναν έτσι σε μειονεκτική θέσι· εμπιστεύονταν στον Ιεχωβά. Είχαν πίστι που εβασίζετο σε κατανόησι και ενεργούσαν σύμφωνα με αυτή και αντημείβοντο. Αυτοί, όπως και ο Δαβίδ, μαρτυρούσαν με την πορεία της ζωής των: «Νέος ήμην, και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.»—Ψαλμός 37:25.
32. Ποια πίστι χρειάζονταν; Ποιοι άλλοι πρέπει να την έχουν;
32 Στην περίπτωσι του Ιησού και των μαθητών του δεν επρόκειτο περί αδυναμίας να αποκτήσουν αυτά τα επίγεια πλεονεκτήματα. Ο Ιησούς θα μπορούσε να τα έχη όλα αυτά· είχε τέτοιες ικανότητες που σαν κι αυτές δεν είχε ποτέ κανείς άλλος άνθρωπος που περπάτησε στη γη. Αλλά δεν ήταν αυτό το αντικείμενον της χαράς του. Είχε πίστι, που εβασίζετο σε κατανόησι, ότι όταν θα έβγαινε στην υπηρεσία του Κυρίου, ο Πατήρ του θα εφρόντιζε να έχη αρκετά να φάγη, να απολαμβάνη τον αναγκαίο ύπνο που χρειαζόταν και να έχη επαρκή ενδύματα. Το ίδιο είναι αληθινό και για τους μαθητάς του. Δεν υπήρχε πιθανότης αποτυχίας, διότι ο Παντοδύναμος Θεός του σύμπαντος ήταν Εκείνος που εγγυάτο αυτά τα πράγματα. Αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωσις, ή κάτι που είχε εφαρμογή μόνο στον ειδικό εκείνο καιρό. Ήταν μια αμετάβλητη τακτική που ο Κύριος ώρισε για τον εαυτό του και τους μαθητάς του ν’ ακολουθήσουν τώρα όπως και τότε, αν επρόκειτο να φθάσουν στη Βασιλεία. Αργότερα, όταν απέστειλε τους εβδομήκοντα, τους έδωσε όμοιες οδηγίες. «Μετά δε ταύτα διώρισεν ο Κύριος και άλλους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο έμπροσθεν αυτού, εις πάσαν πόλιν και τόπον, όπου έμελλεν αυτός να υπάγη. Έλεγε λοιπόν προς αυτούς, Ο μεν θερισμός είναι πολύς οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον Κύριον του θερισμού να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού. Υπάγετε· ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως αρνία εν μέσω λύκων. Μη βαστάζετε βαλάντιον, μη σακκίον, μηδέ υποδήματα· και μηδένα χαιρετήσητε κατά την οδόν.» (Λουκάς 10:1-4) Ενέμενε εδώ στην ίδια ακριβώς αρχή που είχε θέσει μπροστά στους προηγουμένους δώδεκα, η ίδια δε αρχή πρέπει να εφαρμοσθή και σήμερα στους πιστούς ακολούθους του Κυρίου Ιησού Χριστού.
33. Γιατί πρέπει να ‘αφήσωμε τους νεκρούς να θάψουν τους εαυτών νεκρούς’;
33 Ένα παράδειγμα τού πόσο κατά γράμμα εφηρμόζετο αυτή η τακτική, μας δίδεται στο Λουκά 9:59, 60· Ένας από τους μαθητάς του Ιησού ήλθε σ’ αυτόν και είπε: ‘Επίτρεψέ με πρώτα να πάω να θάψω τον πατέρα μου.’ Η συμβουλή του Ιησού ήταν, ‘Όχι, έλα και ακολούθησέ με. Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς· αυτή είναι η δουλειά τους. Εκεί έχουν θέσει το συμφέρον τους. Αλλά εσύ έχεις αναλάβει νέα συμφέροντα και δεν μπορείς να επιβαρύνεσαι μ’ αυτά τα πράγματα. Έχεις κληθή σε μια υψηλότερη κλήσι να υπηρετήσης τον Θεό τώρα και να έχης μερίδα στη βασιλεία του σε όλη την αιωνιότητα.’
34, 35. Πώς, λοιπόν, «δοκιμάζομε» κατάλληλα τον Ιεχωβά Θεό;
34 Και μόνο αν θα μπορούσαμε να κρατούμε αυτά τα σημεία μπροστά μας εξακολουθητικά, αυτό θα είχε ανεκτίμητη αξία για μας. Κατανόησις ότι ο Θεός μας θα ικανοποιήση όλες τις ανάγκες μας μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, κατανόησις ότι μπορούμε να εμπιστευώμεθα σ’ αυτόν σε κάθε περίπτωσι επειγούσης ανάγκης, θα μας καθιστούσε ικανούς να πραγματοποιήσωμε την πληρότητα της Χριστιανικής ζωής.
35 Για να μας βοηθήση να αποκτήσωμε αυτή την κατανόησι, ο Ιεχωβά μάς προσκαλεί μέσω του προφήτου του: «Δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού, και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς, ώστε να μη αρκή τόπος δι’ αυτήν.» (Μαλαχίας 3:10, Α.Σ.Μ.) Πώς θα δοκιμάσωμε τον Ιεχωβά εκτός αν βαδίζωμε με επιστήριξι στις υποσχέσεις του; εκτός αν φέρνωμε όλα τα δέκατα στην αποθήκη κι εμπιστευώμεθα σ’ αυτόν; Αν το κάνουμε αυτό, ο Κύριος θ’ αποδείξη αληθινό τον εαυτό του και θα μας καταστήση ικανούς να εκτιμήσωμε με κατανόησι, πόσο πραγματικές είναι οι υποσχέσεις του και πόσο σοφή είναι η συμβουλή του.