Ιεραποστολικός Ζήλος—Σημάδι της Αληθινής Χριστιανοσύνης

«ΟΥΔΕ να φάγωσιν ηυκαίρουν.» Τα λόγια αυτά συνοψίζουν το ρυθμό του ζήλου του Ιησού Χριστού καθώς εκτελούσε τον ιεραποστολικό διορισμό του από τον ουράνιο πατέρα του. (Μάρκ. 6:31) Ήταν ολόψυχος, ως το σημείο που μπορούσε να λέει: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Ιωάν. 4:34) Ο Ιησούς πήγαινε κι ερχόταν σ’ ολόκληρη τη χώρα κηρύττοντας το «ευαγγέλιον». (Λουκ. 8:1) Τι εκδήλωση ιεραποστολικού ζήλου!

Για να επιταχύνει το έργο του, ο Ιησούς με προσευχή διάλεξε 12 μαθητές και τους απέστειλε το έτος 31 Κ.Χ. Τους έδωσε οδηγίες: «Εις οδόν εθνών μη υπάγητε, . . . υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 10:5-7) Τον καιρό εκείνο όχι μόνο τους δόθηκαν λεπτομερείς οδηγίες για το πώς να κάνουν το έργο τους, αλλά τα λόγια αυτά συγκεκριμένα περιόριζαν τον τομέα του κηρύγματος τους. Σ’ εκείνους τους τομείς τόσο αυτοί όσο και ο Κύριος τους μόχθησαν με ζήλο ως το έτος 33 μ.Χ.

Έχοντας κατά νου αυτούς τους περιορισμούς στον τομέα, ίσως μερικοί απ’ τους μαθητές του Ιησού να αναρωτιόνταν γι’ αυτά που τους είπε ακριβώς πριν απ’ τον θάνατο του. Ο Ιησούς τους έδωσε ένα «σημείο» που θα χαρακτήριζε το «τέλος του συστήματος» και προείπε ότι αυτό το «ευαγγέλιον» θα κηρυσσόταν σ’ όλη την οικουμένη για «μαρτυρία εις πάντα τα έθνη» πριν έρθει το τέλος. Αργότερα, ο αναστημένος Ιησούς τόνισε στους μαθητές του ότι επρόκειτο να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη». Τελικά, ακριβώς πριν απ’ την ανάληψη του, είπε στους μαθητές του: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθει το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.»—Ματθ. 24:3, 14· 28:19· Πράξ. 1:8.

Με την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. ήρθε η υποσχεμένη έκχυση του αγίου πνεύματος, και ο Πέτρος έλαβε τη δύναμη να χρησιμοποιήσει το πρώτο ‘κλειδί της βασιλείας’. Σαν αποτέλεσμα, γύρω στους 3.000 Ιουδαίους και προσήλυτους έγιναν Χριστιανοί. (Ματθ. 16:18, 19· Πράξ. 2:1-4, 14-41) Στα επόμενα τρεισήμισι χρόνια, ο Πέτρος χρησιμοποίησε δύο ακόμη «κλειδία», έτσι ώστε το ιεραποστολικό έργο πραγματικά έφτασε σε πάντα τα έθνη. (Πράξ. 8:14-17· 10:23-48) Πόσο αληθινό ήταν ότι το άγιο πνεύμα τους είχε δώσει «δύναμιν» έτσι ώστε το ίδιο πνεύμα που είχε εκδηλώσει ο Ιησούς νάναι και πάλι φανερό! Η αφήγηση του ιεραποστολικού έργου αυτών των πρώτων Χριστιανών, όπως βρίσκεται στο βιβλίο των Πράξεων, δίνει καθαρή απόδειξη τρομερού ζήλου. Θα πρέπει να ήταν ευχαριστημένος ο απόστολος Παύλος που μπορούσε να λέει, γύρω στο 61 Κ.Χ., ότι το «ευαγγέλιον» είχε ‘κηρυχθή εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν’!—Κολ. 1:23.

Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΖΗΛΟΣ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

Εν τούτοις, με την προειπωμένη αποστασία και απώλεια του πνεύματος του Θεού που τη συνόδευε, εκείνος ο ιεραποστολικός ζήλος σχεδόν εξαφανίστηκε για πάνω από 1.700 χρόνια. Στη θέση του, ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος κατέφυγε στο σπαθί του πολέμου, στην αποικιοκρατία και σ’ άλλες αντιγραφικές μεθόδους για να κάνει «προσηλύτους». Επρόκειτο ο ιεραποστολικός ζήλος του Χριστού και των αληθινών ακολούθων του να χαθεί για πάντα; Αυτό δεν μπορούσε ποτέ να γίνει, γιατί ο ίδιος ο Ιησούς είχε προείπει ότι το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυσσόταν σ’ όλη την οικουμένη για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη στη διάρκεια της παρουσίας του, που άρχισε το 1914.

Στη δεκαετία του 1870 έγινε φανερό ότι το άγιο πνεύμα ήταν με τον Κάρολο Τ. Ρώσσελ και τους ειλικρινείς σπουδαστές της Γραφής που ήταν συνταυτισμένοι μαζί του. Συνεπώς, ο αληθινός ιεραποστολικός ζήλος έγινε φανερός ακόμη μια φορά. Γρήγορα εκκλησίες των σπουδαστών της Γραφής εμφανίστηκαν σ’ ολόκληρη τη βόρειο—Αμερικανική ήπειρο. Το πρώτο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες ιδρύθηκε στο Λονδίνο της Αγγλίας το 1900. Ο Ρώσσελ έκανε περιοδείες κηρύγματος στην Ευρώπη, και στη δεύτερη περιοδεία του, το 1903 εγκαταστάθηκε ένα Γραφείο της Εταιρίας στη Γερμανία. Τον επόμενο χρόνο ένα άλλο τμήμα ιδρύθηκε, αυτόν τον καιρό στην Αυστραλία, όπου το ιεραποστολικό έργο είχε αρχίσει στη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Το 1911 και 1912, ο Ρώσσελ και άλλοι έκαναν μια παγκόσμια περιοδεία, κηρύττοντας σε μέρη όπως η Σιγκαπούρη, οι Φιλιππίνες, η Κίνα και η Ιαπωνία. Αληθινά, ο ιεραποστολικός ζήλος που άφησε για παράδειγμα ο Ιησούς ήταν και πάλι φανερός. Αλλά, όπως και στην περίπτωση του Ιησού, ο ζήλος τους για μαρτυρία ξεσήκωσε την ανοιχτή εναντίωση του Σατανά. Έτσι το ιεραποστολικό έργο δεν προχώρησε χωρίς προβλήματα και δοκιμασίες.

Το 1915 ο αδελφός Ρώσσελ διατύπωσε τη γνώμη ότι υπήρχε ακόμη πολύ ιεραποστολικό έργο να γίνει. Αλλά το 1916 τελείωσε τη γήινη πορεία του. Θα συνέχιζε αυτή η μικρή ομάδα των διωγμένων Χριστιανών να εκδηλώνει ιεραποστολικό ζήλο; Πράγματι συνέχισε. Ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ, ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας ενθάρρυνε σθεναρά όλους τους Χριστιανούς (που σήμερα είναι γνωστοί σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά) να συμμετάσχουν με ζήλο στην ιεραποστολική δράση. Εκείνοι που μπορούσαν να μεταβούν σε ξένες χώρες προσκλήθηκαν να το κάνουν αυτό, κι έτσι μικρές ομάδες πήγαν στην Αφρική, στην Ινδία, στη Γερμανία, στην Ταϋλάνδη, στην Κίνα και σε πολλά νησιά. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, τουλάχιστον λίγο ιεραποστολικό έργο γινόταν σε περισσότερες από 60 χώρες. Μερικοί που πήγαν τότε σ’ εκείνα τα μακρυνά μέρη υπηρετούν ακόμη εκεί, ύστερα από 40 ή 50 χρόνια!

ΝΕΕΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΕ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος περιόρισε πολύ το ιεραποστολικό έργο που γινόταν σε πολλές απ’ αυτές τις χώρες, θα οδηγούσε αυτός ο πόλεμος κατ’ ευθείαν στον Αρμαγεδδώνα; (Αποκ. 16:14, 16) Πλησίαζε το ιεραποστολικό έργο που είχε αρχίσει ο Ιησούς στη συμπλήρωση του; Αυτά τα ερωτήματα απαντήθηκαν με τη σαφέστερη κατανόηση της Αποκαλύψεως 17:8, που παρουσιάστηκε στη δημόσια διάλεξη «Ειρήνη—Μπορεί να Διαρκέσει;» στη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1942. Από την ομιλία αυτή οι Μάρτυρες έμαθαν ότι θα υπήρχε μια μεταπολεμική περίοδος ειρήνης. Έχοντας αυτό κατά νου, ο Ν. Χ. Νορρ, ο τρίτος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των διευθυντών της Εταιρίας Σκοπιά, έθεσε τα σχέδια για να επωφεληθούν από την περίοδο της ειρήνης που τώρα περίμεναν.

Προγραμματίσθηκε μια σχολή ειδικά σχεδιασμένη για να εκπαιδεύει Χριστιανούς για ιεραποστολική υπηρεσία στο εξωτερικό, μαζί με μια καλύτερη εκκλησιαστική εκπαίδευση για τοπικό ιεραποστολικό έργο. Την 1 Φεβρουαρίου 1943, η πρώτη τάξη της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς άρχισε τα μαθήματα της. Τι πίστη έδειχνε αυτό! Ουσιαστικά δεν υπήρχαν χώρες στις οποίες θα μπορούσαν να σταλούν αυτοί οι ιεραπόστολοι. Εν τούτοις, με πεποίθηση ότι θα υπήρχε μια περίοδος ειρήνης που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, αυτοί εκπαιδεύονταν.

Τελικά, οι περισσότεροι από τους ιεραποστόλους από τις πρώτες τάξεις της Σχολής Γαλαάδ μπόρεσαν να πάνε σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και στα νησιά της Καραϊβικής, για να χρησιμοποιήσουν εκεί την εκπαίδευση τους ώστε να βοηθήσουν και άλλους. Τις μέρες εκείνες υπήρχαν πολλά προβλήματα για να υπερνικηθούν. Η εξεύρεση μέρους για να ζήσει κανείς, η γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, η τροφή, η εναντίωση των κληρικών και οι δεισιδαιμονίες, όλ’ αυτά μεγάλωναν τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν αυτοί οι νέοι ιεραπόστολοι. Στις περισσότερες απ’ αυτές τις χώρες, μόνο ένα ή δυο άτομα ενδιαφέρονταν ή ήταν δραστήρια στο Χριστιανικό έργο μαρτυρίας όταν έφτασαν οι ιεραπόστολοι. Παρ’ όλα αυτά τα εμπόδια, πολλοί από κείνους τους πρώτους ιεραποστόλους υπηρετούν ακόμη σε κείνες τις χώρες. Πόσο χαρούμενοι είναι που υπάρχουν τώρα πάνω από 380.000 Μάρτυρες που υπηρετούν μαζί τους στην Κεντρική και Νότια Αμερική και την Καραϊβική!

Πώς προετοίμασε η Σχολή Γαλαάδ αυτούς τους ιεραποστόλους; Ένας ιεραπόστολος, που έχει υπηρετήσει για 24 χρόνια στην Ανατολή σχολιάζει: «Εφόσον το κύριο όργανό μας στον ιεραποστολικό αγρό θα ήταν η Γραφή, η μελέτη της Βίβλου βιβλίο με βιβλίο και συχνά εδάφιο προς εδάφιο, μαζί με σχετικά μαθήματα ιστορίας, γεωγραφίας και τρόπου ζωής στους Βιβλικούς χρόνους, ήταν κατά τη γνώμη μου το πιο σπουδαίο μέρος της εκπαιδεύσεως μας. Επιπλέον, είχαμε μαθήματα ασκήσεων για να οξυνθεί η ικανότητά μας να συζητάμε και να διδάσκουμε τους ανθρώπους. Βοηθηθήκαμε να δούμε τι προσαρμογές θα χρειάζονταν για να απολαύσουμε τη ζωή στο νέο περιβάλλον. Κάτι άλλο που με βοήθησε πολύ ήταν οι πέντε μήνες που έζησα στη Σχολή Γαλαάδ με μια μεγάλη ‘οικογένεια’ από όλες τις τάξεις των ανθρώπων. Αυτό με βοήθησε να προσαρμοσθώ να ζω με μια ιεραποστολική ‘οικογένεια’ που περιλάμβανε μέλη από διάφορα περιβάλλοντα». Καθώς τα χρόνια πέρασαν, το πρόγραμμα της Σχολής Γαλαάδ συγχρονίστηκε για να γίνει ακόμη πιο πρακτικό και αποτελεσματικό στη βοήθεια νέων ιεραποστόλων για να προετοιμασθούν για διορισμό σε ξένες χώρες.

Ποιοι μπορεί να είναι κατάλληλοι για να πάρουν αυτή την εξειδικευμένη εκπαίδευση; Μιλώντας γενικά, οι απαιτήσεις είναι ότι εκείνοι που κάνουν αίτηση πρέπει να είναι μεταξύ 21 και 40 ετών ηλικίας, χωρίς να υπάρχουν άτομα που να εξαρτώνται απ’ αυτούς ή να έχουν άλλες υποχρεώσεις που θα τους εμπόδιζαν από του να υπηρετήσουν οπουδήποτε στον κόσμο. Μπορεί να είναι άγαμοι, ή παντρεμένοι τουλάχιστον δυο χρόνια, και πρέπει νάχουν καλή υγεία. Πρέπει να έχουν βαπτιστεί τουλάχιστον τρία χρόνια προηγουμένως, και να έχουν υπηρετήσει πρόσφατα τουλάχιστον δύο χρόνια χωρίς διακοπή σαν ολοχρόνιοι διαγγελείς της Βασιλείας. Όσοι υποβάλλουν αίτηση θα πρέπει να έχουν γνήσιο ιεραποστολικό πνεύμα—να μην υποκινούνται από πνεύμα περιπέτειας αλλά, μάλλον, από την επιθυμία να εκτελέσουν το έργο που τους ανατέθηκε. Αυτό απαιτεί να υποκινούνται από βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά και τους συνανθρώπους τους στο μελλοντικό διορισμό τους. Αυτό το είδος της αγάπης είναι εκείνο που θα τους υποκινεί να είναι πραγματικά ευχαριστημένοι στο διορισμό τους, έστω κι αν τα πράγματα δεν θα είναι τόσο βολικά και άνετα όπως θα ήταν συνηθισμένοι προηγουμένως—Λουκ. 10:27.

ΕΧΕΤΕ ΓΝΗΣΙΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΖΗΛΟ;

Προφανώς, μόνο ένας μικρός σχετικά αριθμός Μαρτύρων του Ιεχωβά μπορούν να υπηρετούν σαν ιεραπόστολοι σε ξένες χώρες. Εν τούτοις, όλοι οι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού θα πρέπει να έχουν τον ίδιο αυτό ιεραποστολικό ζήλο. Θα πρέπει, όμως, να παραδεχτούμε ότι χρειάζεται προσπάθεια για να διατηρηθεί αυτός ο ζήλος, γιατί υπάρχουν πολλοί περισπασμοί.

Μερικές φορές οι νεαροί Μάρτυρες στο Γυμνάσιο εκφράζουν την επιθυμία να κάνουν στόχο τους το ολοχρόνιο ιεραποστολικό έργο, είτε στην πατρίδα τους είτε στο εξωτερικό. Αλλά τον καιρό που θα μπορούσαν να έχουν τα προσόντα γι’ αυτή την ειδική υπηρεσία εκείνος ο αρχικός ζήλος έχει εξαφανιστεί. Τι έχει συμβεί; Μήπως επέτρεψαν στο πνεύμα του κόσμου να τους παρασύρει; Το πνεύμα του κόσμου είναι πνεύμα εγωιστικής ικανοποιήσεως, επιδιώξεως απολαύσεων και περιφρονήσεως για τη σκληρή εργασία και την υπευθυνότητα. Το πνεύμα αυτό έχει επηρεάσει μερικούς στο σημείο ώστε να μη βρίσκουν πια ικανοποίηση στο να κάνουν καλά μια εργασία. Για πολλούς στον κόσμο, μια καριέρα θα πρέπει να είναι «διασκεδαστική», «συναρπαστική», ή «γοητευτική». Αλλιώς, είναι κάτι που δεν τους τραβά. Γι’ αυτό, ειδικά οι νέοι Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες, θα πρέπει να ρωτήσουν τον εαυτό τους: Μήπως ένα μέτρο αυτής της αγάπης για τη βολική ζωή μ’ έχει επηρεάσει; Μήπως το πνεύμα του κόσμου—ή κάτι άλλο—έχει αδυνατίσει το ζήλο μου για το ιεραποστολικό έργο;

Οποιαδήποτε κι αν είναι η ηλικία σας, ακόμη και αν είστε κάποιος που δεν μπορείτε να συμμετάσχετε πλήρως σ’ αυτό το ιεραποστολικό έργο είτε στην πατρίδα σας είτε στο εξωτερικό, θα ήταν ευεργετικό να εξετάσετε τον εαυτό σας για να καθορίσετε αν έχετε γνήσιο ιεραποστολικό ζήλο ή όχι. Εάν καταλαβαίνετε ότι ο ιεραποστολικός ζήλος σας είναι κάπως ελλιπής τι μπορείτε να κάνετε γι’ αυτό;

Ίσως μια επανεξέταση των Πράξεων στο κεφάλαιο τέσσερα θα σας βοηθήσει να εντοπίσετε μερικά σημεία που χρειάζονται περισσότερη προσοχή ώστε να μπορείτε να μιμηθείτε πληρέστερα τον ιεραποστολικό ζήλο των Χριστιανών του πρώτου αιώνα. Σημειώστε ότι σύμφωνα με το εδάφιο 13, οι εναντιούμενοι αναγνώριζαν ότι οι απόστολοι «ήσαν μετά του Ιησού». Ίσως οι διάφορες επιδιώξεις αυτής της ζωής να έχουν περιορίσει το να ‘είσθε μετά του Ιησού’ μέσω Γραφικής μελέτης ως το σημείο που να έχετε χάσει λίγο από τον αρχικό σας ζήλο.

Το εδάφιο 23 δείχνει ότι, ακόμη και μετά την αντιμετώπιση μιας δίκης, οι απόστολοι ξανασυναθροίστηκαν με τους ομόπιστούς τους όσο το δυνατόν γρηγορότερα για πνευματική ενθάρρυνση και για να οικοδομήσουν ο ένας τον ζήλο του άλλου. Αντίθετα αν ένα άτομο επιτρέπει στην ψυχαγωγία και σ’ άλλες δράσεις που δεν είναι καθ’ εαυτές κακές να τον εμποδίσουν από το να συναθροίζεται τακτικά με τους συγχριστιανούς του, βαθμιαία θα χάσει τον αληθινό ιεραποστολικό ζήλο. Η ωραία προσευχή που αναφέρεται στα εδάφια 24-30 δίνει επιπρόσθετη καθοδήγηση σ’ εκείνους που ζητούν αυξημένο ζήλο. Παρατηρήστε πώς οι μαθητές του Ιησού προσευχήθηκαν για να έχουν θάρρος να μιλάνε. Ζητάτε κι εσείς με θέρμη τη δύναμη του πνεύματος του Θεού να σας βοηθήσει να αυξήσετε το ζήλο σας όπως έκαναν εκείνοι οι πιστοί στην προσευχή τους αυτή; Εάν το ζητάτε, τότε μπορείτε να περιμένετε αποτελέσματα όμοια μ’ εκείνα που αναγράφονται στο εδάφιο 31. Ο Ιεχωβά απάντησε στην προσευχή τους, γέμισαν με άγιο πνεύμα και «ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας».

Ο Ιησούς είπε ότι το «ευαγγέλιον» επρόκειτο να κηρυχθεί σ’ όλη την οικουμένη για μαρτυρία. Κάνοντας αυτό το προνομιακό έργο, μερικοί Χριστιανοί εκδηλώνουν ιεραποστολικό ζήλο στον τομέα της πατρίδας τους, άλλοι σε περιοχή ξένων χωρών. Με ενθουσιασμό, ‘λαλούν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας^’.

Με την παρ’ αξία αγαθότητα του Ιεχωβά, το άγγελμα της Βασιλείας ακούγεται τώρα σε περισσότερες από 200 χώρες, σε σύγκριση με τις 54 όταν ιδρύθηκε η σχολή Γαλαάδ. Σαν τι μοιάζει η ζωή ενός ιεραποστόλου; Πώς ικανοποιούνται οι υλικές του ανάγκες; Πού ζουν; Πώς αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της γλώσσας; Εάν συλλογίζεστε την ιεραποστολική υπηρεσία σε ξένες χώρες, η επόμενη αφήγηση θα σας είναι ειδικά ενθαρρυντική.