Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Μήπως Μεταμελείται ο Θεός;

«Ο ΘΕΟΣ δεν είναι άνθρωπος να ψευσθή, ούτε υιός ανθρώπου να μεταμεληθή· αυτός είπε και δεν θέλει εκτελέσει; Ή ελάλησε και δεν θέλει εμμείνει;»—Αριθμ. 23:19.

Αυτά τα θεόπνευστα λόγια που είπε ο Βαλαάμ δείχνουν ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν μεταμελείται με τον τρόπο που μεταμελούνται οι άνθρωποι. Εμείς μπορεί να κρίνωμε άσχημα μερικά ζητήματα ή μπορεί να σφάλλαμε με άλλους τρόπους κι επομένως έχομε αισθήματα μεταμέλειας. Ο Ύψιστος, όμως, ποτέ δεν κάνει λάθη. Οι Γραφές μάς λέγουν: «Τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ.» (Δευτ. 32:4) Συνεπώς, ο σκοπός του Ιεχωβά παραμένει αναλλοίωτος.

Παραδείγματος χάριν, ποτέ δεν θα μεταμεληθή επειδή διώρισε τον Υιόν του ως αρχιερέα κατά την τάξι Μελχισεδέκ. Ο ψαλμωδός ανέφερε: «Ώμοσεν ο Ιεχωβά και δεν θέλει μεταμεληθή, συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Ψαλμ. 110:4· Εβρ. 7:21) Επειδή ο Υιός θα παραμείνη πάντοτε πιστός, ο Ιεχωβά δεν θα έχη ποτέ κανένα λόγο ν’ αλλάξη τη στάσι Του προς αυτόν. Ο σκοπός του σχετικά με τον Υιό δεν είναι εσφαλμένος.

Ομοίως, ο Παντοδύναμος δεν θα μεταμεληθή ποτέ επειδή εξέλεξε τους Ισραηλίτας χάριν των πιστών προγόνων τους. Είναι αλήθεια ότι επανειλημμένως απεδείχθησαν άπιστοι και στον πρώτον αιώνα μ.Χ. η πλειονότης απέρριψε τον υποσχεμένο Μεσσία. Παρ’ όλ’ αυτά, ένα υπόλοιπο ανταποκρίθηκε ευνοϊκά. Το γεγονός ότι οι συμπατριώται των απεδείχθησαν εχθροί των «αγαθών νέων,» δεν προδιέθεσε τον Θεό έναντι αυτού του πιστού υπολοίπου. Επίσης, αυτό δεν άλλαξε το γεγονός ότι οι προγονοί των είχαν υπηρετήσει τον Ιεχωβά πιστά. Επομένως, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να γράψη τα εξής: «Κατά δε την εκλογήν [είναι] αγαπητοί δια τους πατέρας [λόγω των πατέρων]. Διότι ανεπίδεκτα μεταμέλειας είναι τα χαρίσματα και η πρόσκλησις του Θεού.» (Ρωμ. 11:28, 29) Πράγματι, το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο ήταν αγαπητό στον Θεό, παρά την απιστία της πλειονότητος.

Υπάρχει, όμως, μια ειδική έννοια με την οποία ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να μεταμεληθή. Στις Γραφές διαβάζομε τα εξής: «Μετεμελήθη κατά το πλήθος του ελέους αυτού.» (Ψαλμ. 106:45) Πώς πρέπει να κατανοηθή αυτό;

Αφού ο Ιεχωβά Θεός δεν κάνει σφάλματα, το ότι «μετεμελήθη» αναφέρεται προφανώς σε μια αλλαγή στάσεως προς τους ανθρώπους. Τι είναι αυτό, όμως, που προκαλεί μια τέτοια αλλαγή εκ μέρους του;

Ας εξετάσωμε την κατάστασι στις ημέρες του Νώε. Εκείνο τον καιρό η γη ήταν γεμάτη βία. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Είδεν ο Ιεχωβά ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας. Και μετεμελήθη ο Ιεχωβά ότι εποίησε τον άνθρωπον επί της γης· και ελυπήθη εν τη καρδία αυτού.»—Γεν. 6:5, 6, ΜΝΚ.

Δεν πρέπει να συμπεράναμε απ’ αυτό ότι ο Θεός αισθανόταν ότι είχε κάνει λάθος επειδή δημιούργησε τον άνθρωπο. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβαίνη, διότι χαρακτήρισε όλα του τα δημιουργικά έργα «καλά λίαν,» καθώς τα συνέκρινε με τις δικές του αρχές τελειότητος. (Γεν. 1:31) Μάλλον, ο Ιεχωβά μετεμελήθη ή λυπήθηκε που οι άνθρωποι είχαν εκλέξει ν’ ακολουθήσουν μια πορεία ανυπακοής. Λυπήθηκε που όλοι, εκτός από τον Νώε και την άμεση οικογένεια του, διεφθάρησαν τόσο ώστε ήταν αναγκασμένος να λάβη δικαιολογημένη δράσι εναντίον τους.

Στο ίδιο συμπέρασμα μπορούμε να καταλήξωμε σχετικά με την εκλογή του Σαούλ εκ μέρους του Ιεχωβά ως πρώτου βασιλέως του Ισραήλ. Τα εδάφια 1 Σαμουήλ 15:10, 11 (ΜΝΚ) λέγουν: «Τότε έγεινε λόγος Ιεχωβά προς τον Σαμουήλ, λέγων, Μετεμελήθην ότι έκαμα τον Σαούλ βασιλέα.» Γιατί; «Διότι εστράφη από όπισθέν μου και τους λόγους μου δεν εξετέλεσε.» Παρατηρήστε ότι η μεταμέλεια του Θεού δεν προήλθε από το ότι πίστευε ότι η εκλογή του Σαούλ εκ μέρους του ήταν εσφαλμένη, αλλά προήλθε από την αποτυχία του Σαούλ να χρησιμοποιήση τα προνόμια του σε αρμονία με το θείο θέλημα. Ο Σαούλ ήταν εκείνος που, ως ελεύθερος ηθικός παράγων, είχε αλλάξει και αυτό προκάλεσε μια αλλαγή και εκ μέρους του Θεού.

Επειδή ο Σαούλ είχε ακολουθήσει μια πορεία παρακοής, έλαβε δυσμενή κρίσι. Αυτή η δικαιολογημένη κρίσις δεν ήταν κάτι για το οποίο ο Ύψιστος θα μετεμελείτο αργότερα. Τα λόγια του Ιεχωβά μέσω του Σαμουήλ ήσαν τα εξής: «Εξέσχισεν ο Ιεχωβά την βασιλείαν του Ισραήλ από σου σήμερον και έδωκεν αυτήν εις τον πλησίον σου, τον καλήτερόν σου· ουδέ θέλει ψευσθή ο Ισχυρός του Ισραήλ, ουδέ μεταμεληθή.»—1 Σαμ. 15:28, 29, ΜΝΚ.

Εν τούτοις, υπήρξαν καιροί οπότε ο Ιεχωβά Θεός εξέφρασε καταδικαστική κρίσι και μετά μετεμελήθη. Και πάλι, έγινε μια αλλαγή εκ μέρους των ανθρώπων που περιελαμβάνοντο. Αυτό φαίνεται στην περίπτωσι των κατοίκων της Νινευή στις ημέρες του Ιωνά. Ο προφήτης Ιωνάς εστάλη για να διακηρύξη σ’ αυτούς τα εξής: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή.» (Ιωνάς 3:4) Επειδή έβαλαν αυτά τα λόγια στην καρδιά τους, οι άνθρωποι, περιλαμβανομένου και του βασιλέως, μετενόησαν. «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από της οδού αυτών της πονηράς· και μετεμελήθη ο Θεός περί του κακού, το οποίον είπε να κάμη εις αυτούς· και δεν έκαμεν αυτό.»—Ιωνάς 3:10.

Με μια έννοια, οι Νινευίται, με το να μετανοήσουν δεν ήσαν πια οι ίδιοι άνθρωποι εναντίον των οποίων ο Ιεχωβά διεκήρυξε κρίσι μέσω του προφήτου του. Εκείνη η κρίσις απευθύνετο σε άτομα που διέπρατταν ανομία, πράγμα το οποίο εκείνοι είχαν παύσει να κάνουν. Επομένως, ο Ιεχωβά Θεός μετεμελήθη ή άλλαξε δικαίως τη στάσι του προς τους Νινευίτας σε αρμονία με την αλλαγή της πορείας της διαγωγής των. Έτσι, όποτε ο Ύψιστος κάνει γνωστή μια επερχόμενη θλίψι, αυτή η εκ των προτέρων διακήρυξις δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία ν’ αλλάξουν. Η αναγγελία μελλοντικών ευλογιών εκ μέρους του είναι ομοίως με επιφυλάξεις.

Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά Θεός θα δώση στα άτομα και στα έθνη απεριόριστο χρόνο και ευκαιρία για να εκλέξουν μια ορθή ή μια εσφαλμένη πορεία. Όταν εξαντληθή το όριον της υπομονής του, θα εκτελέση την αναλλοίωτη κρίσι του. Αυτό συνέβη και στην άπιστη Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Ιερεμία. Η κατάστασις είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο που οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει τόσο σε μια άσχημη πορεία που αρνούντο να μετανοήσουν. Γι’ αυτό ελέχθησαν τα εξής μέσω του Ιερεμία: «Τις θέλει σε οικτείρει, Ιερουσαλήμ; ή τις θέλει σε συλλυπηθή; ή τις θέλει στραφή δια να ερωτήση, Πώς έχεις; Συ με εγκατέλιπες, λέγει Ιεχωβά, υπήγες εις τα οπίσω· δια τούτο θέλω εκτείνει την χείρα μου επί σε και θέλω σε αφανίσει· απέκαμον ελεών [μεταμελούμενος].»—Ιερεμ. 15:5, 6, ΜΝΚ.

Η πολιτεία του Ιεχωβά με το ανθρώπινο γένος μάς διαβεβαιώνει ότι ποτέ δεν θα μεταμεληθή για τον αναλλοίωτο σκοπό του. Ο λόγος του θ’ αποδειχθή αληθινός και θα ενεργήση εντελώς μέσα στα όρια των υποσχέσεων του. Εν τούτοις, αν άτομα εκλέξουν την εσφαλμένη πορεία, θ’ αλλάξη κι εκείνος τη στάσι του προς αυτούς. Μολονότι δεν επιθυμεί να ενεργήση εναντίον τους, η πορεία ενεργείας αυτών των ατόμων απαιτεί απ’ Αυτόν να ενεργήση έτσι σύμφωνα με την αναλλοίωτη αρχή της δικαιοσύνης του. Είθε, λοιπόν, πάντοτε να προσπαθούμε να είμαστε πιστοί στον Θεό.