ή να μη μετάσχη δραστήρια στο έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως! Ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα μπορεί να γίνη αιτία σε κάποιον να παραμελήση τις υποχρεώσεις της Χριστιανικής διακονίας. Δημοφιλή περιοδικά ή μυθιστορήματα μπορεί ν’ αποδειχθούν τόσο απορροφητικά ώστε να γίνουν αιτία σε κάποιον να παραμελήση τις πνευματικές του ανάγκες. Όλες αυτές οι στιγμιαίες καλωσύνες κάποιου προς τον εαυτό του οπωσδήποτε θα έχουν παρατεταμένα επιβλαβή αποτελέσματα. Πόσο εύστοχο είναι το ρητό, «Όταν το καθήκον και η απόλαυσις συγκρούωνται, αφήστε την απόλαυσι να συντριβή.» Περιμένετε τη φορά που η απόλαυσις δεν θα συγκρούεται με το καθήκον.

Θα μπορούσατε να είσαστε αφιλάγαθοι προς τον εαυτό σας με ακατάλληλο τρόπο; Ναι, αν έχετε τη φιλοδοξία να γίνετε πλούσιος, η αγάπη για το χρήμα μπορεί να σας παρακινήση σε εργασία, ιδρώτα, έντασι και μηχανορραφίες. Μπορεί να σας κάνη να παραβήτε νόμους ή να σας επιφέρη νευρική κατάπτωσι. Το ότι αυτή η επιδίωξις πλούτου κάνει κακό στον εαυτό σας, το διασαφηνίζει ο Λόγος του Θεού, διότι λέει: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» Διαπερνούν «εαυτούς με οδύνας πολλάς.» Αλήθεια, με το ν’ ακολουθήση κανείς μια τέτοια πορεία κάνει κακό στον εαυτό του, αν όχι επίσης και στην οικογένειά του.—1 Τιμ. 6:9, 10.

Στο σημείο αυτό περιλαμβάνεται η δεύτερη μεγάλη εντολή που είπε ο Ιησούς Χριστός—«θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Πρέπει να αγαπούμε τον εαυτό μας. Πρέπει να εκδηλώνωμε καλωσύνη στον εαυτό μας. Αλλά δεν πρέπει να το κάνωμε αυτό ιδιοτελώς, άσοφα. Η αγάπη για τον εαυτό μας περιορίζεται από την πρώτη εντολή, η οποία απαιτεί από μας να αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμι. Η εκτέλεσις αυτής της εντολής θα απαιτήσει μερικές φορές να είμαστε «αφιλάγαθοι» προς τον εαυτό μας. Και η αγάπη για τον εαυτό μας περιορίζεται επίσης από τη δεύτερη εντολή, να αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. (Μάρκ. 12:29-31) Αν θυμώμαστε τις υποχρεώσεις μας προς τον Θεό μας και τον πλησίον μας, θα μπορέσωμε να σύρωμε τη γραμμή ανάμεσα στο πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να είμαστε καλοί προς τον εαυτό μας.

Γιατί ‘Να Υποτασσώμεθα’;

ΜΕΤΑΞΥ των πολλών εντολών που επαναλαμβάνονται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, είναι, ‘να υποτασσώμεθα.’ Στο εδάφιο Ρωμαίους 13:1 διαβάζομε: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας,» δηλαδή, στις κυβερνήσεις. Οι νεώτεροι νουθετούνται να ‘υποτάσσωνται εις τους πρεσβυτέρους.’ (1 Πέτρ. 5:5) Έπειτα, πάλι, ο απόστολος Παύλος νουθετεί: «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας.»—Εφεσ. 5:22.

Η υποταγή αντίκειται προς τις διαθέσεις πολλών ατελών ανθρώπων, τόσο πολύ, στην πραγματικότητα, που κάθε είδος κοινωνικού κινήματος αποσκοπεί στην εναντίωσι, συχνά με βίαιο τρόπο κατά της υποταγής. Παραδείγματος χάρι, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, πριν από λίγο καιρό, σε μια μέρα μόνο, ανέφεραν τα εξής παραδείγματα βίαιου στασιασμού κατά της εξουσίας: «Δύο βόμβες εξερράγησαν στο Κεντρικό Λονδίνο νωρίς σήμερα.» ‘Εννέα άτομα τραυματίστηκαν στις πέντε επαρχιακές πόλεις του Μάντσεστερ, Λίβερπουλ, Κόβεντρυ, Μπρίστολ και Σάουθαμπτον.’ Στην ίδια σελίδα υπήρχε ο τίτλος: «21 Άτομα Τραυματίσθηκαν όταν Εξερράγη Βόμβα σε Υπερπλήρες Λεωφορείο.» Ανέφερε επίσης ότι το Ιράν κήρυξε ημέρα πένθους σε ανάμνησι του ότι «διαδηλωτές σφαγιάσθηκαν σε συγκρούσεις με δυνάμεις ασφαλείας.» Όλοι αυτοί, στην πραγματικότητα, στασίαζαν κατά της υποταγής στις εξουσίες που υπάρχουν.

Γιατί η Αγία Γραφή εντέλλεται, ‘να υποτασσώμεθα;’ Ποιος πρέπει να υποτάσσεται, και σε ποιον; Γιατί η υποταγή αντιτίθεται τόσο πολύ στη διάθεσι;

Το να υποταχθή κανείς αντιτίθεται πάρα πολύ στη διάθεσι, ένεκα της πορείας ανταρσίας την οποία άρχισαν οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα. Εκείνοι κληροδότησαν στους απογόνους τους μια τάσι προς το στασιασμό, ένα πνεύμα ιδιοτελούς ανομίας που δεν ήταν ποτέ τόσο διαδεδομένο όσο σήμερα, όπως ακριβώς προείπε ο Ιησούς. (Ματθ. 24:12) Εν τούτοις, χωρίς αμφιβολία, μέρος της ευθύνης βαραίνει εκείνους που έχουν κάνει κακή χρήσι της εξουσίας τους.

Παρ’ όλα αυτά, η συμβουλή να ‘υποτασσώμεθα’ βασίζεται σε σταθερές αρχές. Αυτό απλώς σημαίνει ότι μερικοί κυβερνούν ή αναλαμβάνουν την αρχηγία και άλλοι πρέπει να υποτάσσωνται. Πώς συμβαίνει αυτό; Επειδή κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξη εξ ολοκλήρου μόνος του. Ο καθένας χρειάζεται ό,τι ο άλλος μπορεί να προμηθεύση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όλα αυτά απαιτούν οργάνωσι. Για τη λειτουργία της οργανώσεως, δεν χρειάζεται μόνο συγκέντρωσις διανοιών αλλά επίσης και αναγνωρισμένη εξουσία. Ένα έθνος, πολιτεία ή επαρχία, μια πόλις ή ένα χωριό, είναι όλα πολιτικές οργανώσεις που χρειάζονται μερικούς για να κυβερνούν και άλλους για να κυβερνώνται ή να υποτάσσωνται. Η αρχή αυτή ισχύει σχεδόν σε κάθε άλλη σφαίρα ανθρώπινης δραστηριότητας, είτε είναι κοσμική είτε θρησκευτική, δημόσια ή οικογενειακή.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθή ότι ακόμη και αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, είναι ανάγκη να υποτάσσωνται μερικές φορές. Παραδείγματος χάρι, κανείς δεν μπορεί να παραβιάση τους νόμους κυκλοφορίας χωρίς να υποστή τιμωρία. Όταν ένα άτομο πηγαίνη στο νοσοκομείο για να χειρουργηθή, διαπιστώνει ότι αυτός ο ίδιος υποτάσσεται σε γιατρούς, νοσοκόμες και άλλους από το προσωπικό του νοσοκομείου. Ένας επιχειρηματίας μπορεί να έχη πολλούς υπαλλήλους σε υποταγή αλλά όταν πηγαίνη στη Χριστιανική εκκλησία του, μπορεί κάλλιστα να υποτάσσεται στους πρεσβυτέρους που προεδρεύουν πάνω σ’ αυτόν και στους ομοπίστους του.

ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

Στην παρούσα ανθρώπινη κοινωνία, οι κυβερνήσεις είναι απαραίτητες για να ζουν οι άνθρωποι μ’ ένα πολιτισμένο τρόπο και να έχουν ένα μέτρο ασφάλειας, για να μην αναφέρωμε τίποτε για τις πολλές υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρη μια κυβέρνησις, σε τοπική ή εθνική κλίμακα. Επομένως, εξυπακούεται ότι πρέπει να υπάρχη προθυμία, ή τουλάχιστον να γίνεται κάποια υποχώρησις, από μέρους των κυβερνουμένων για να μπορέσουν αυτές οι κυβερνήσεις, να επιτύχουν το σκοπό τους. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού προστάζει τους Χριστιανούς ‘να υποτάσσωνται . . . διότι δεν υπάρχει εξουσία ειμή από Θεού.’ Έτσι, οι Χριστιανοί πρέπει να υπακούσουν στους νόμους της χώρας, να είναι ευσυνείδητοι στην πληρωμή φόρων, να τηρούν τους νόμους οδικής κυκλοφορίας και να εκτελούν άλλες υποχρεώσεις. Όλα αυτά για το συμφέρον της ειρήνης και της τάξεως.—Ρωμ. 13:1-7.

Εν τούτοις, η Αγία Γραφή δείχνει σε άλλο σημείο ότι αυτή η υποταγή στις πολιτικές κυβερνήσεις δεν είναι απόλυτη. Αυτή η υποταγή περιορίζεται κι από άλλες Γραφικές προσταγές, όπως «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Και πάλι: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» Ναι, η εντολή να ‘υποτασσώμεθα’ στις πολιτικές κυβερνήσεις αυτού του συστήματος πραγμάτων δεν είναι απόλυτη, αλλά σχετική· εφαρμόζεται τόσο όσο δεν έρχεται σε αντίθεσι με οποιαδήποτε άμεση εντολή του Θεού.—Ματθ. 22:21· Πράξ. 5:29.

ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η Χριστιανική εκκλησία αποτελεί επίσης μια οργάνωσι, με μια κεφαλή, δηλαδή, τον Ιησού Χριστό. Όλα τα μέλη της πρέπει να υποτάσσωνται σ’ αυτόν. Γι’ αυτό το ζήτημα, ο ίδιος ο Ιησούς υποτάσσεται επίσης. Σε ποιον; Στον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. Ναι, η Χριστιανική «εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν.» (Εφεσ. 5:24) Πράγματι, «η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός.»—1 Κορ. 11:3.

Πώς ο Ιησούς Χριστός, μια αόρατη, θεία ύπαρξις στους ουρανούς, ασκεί την ηγεσία του πάνω σε μια ορατή ανθρώπινη εκκλησία εδώ στη γη; Ένας τρόπος είναι μέσω των θεόπνευστων Γραφών. Η εκκλησία μπορεί να θεωρηθή ότι είναι Χριστιανική μόνο αν υποτάσσεται στις εντολές του ίδιου του Ιησού και σ’ εκείνες που δόθηκαν κάτω από έμπνευσι από τους αποστόλους του και άλλους μαθητές.—Ματθ. 18:18· 28:19, 20.

Επί πλέον, ο Ιησούς ασκεί την ηγεσία του στη Χριστιανική εκκλησία μέσω του ‘παράκλητου,’ ‘του πνεύματος της αληθείας, του αγίου πνεύματος ή ενεργού δυνάμεως του Θεού. (Ιωάν. 16:7, 13) Χρησιμοποιεί επίσης αγγέλους για την άσκησι της ηγεσίας του στην εκκλησία του. (Ματθ. 18:10· 24:31· Αποκ. 14:6) Ο Ιησούς Χριστός επίσης ασκεί την ηγεσία του στη Χριστιανική εκκλησία εδώ στη γη μέσω ενός σώματος πιστών κεχρισμένων Χριστιανών, σχετικά με το οποίο ο Ιησούς είπε: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47.

Για να επιτελεσθή το έργο που ο Ιησούς Χριστός διέταξε τους ακολούθους του να κάνουν, δηλαδή να κάνουν μαθητές απ’ όλα τα έθνη, πρέπει να εργάζωνται με ειρήνη και αρμονία. Πρέπει ‘να λέγουν πάντες το αυτό.’ Έτσι, όλοι πρέπει να υποτάσσωνται στο όργανο που αυτός ευαρεστείται να χρησιμοποιή. Όπως διαβάζομε: «Ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης.» Έτσι στη Χριστιανική εκκλησία «πάντα [πρέπει] ας γίνωνται ευσχημόνως και κατά τάξιν.»—1 Κορ. 1:10· 14:33, 40.

Επί πλέον, στη Χριστιανική εκκλησία τα διάφορα μέλη νουθετούνται να υποτάσσωνται μεταξύ τους. «Υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού.» (Εφεσ. 5:21) Ιδιαίτερα οι νεαροί πρέπει να υποτάσσωνται στους ηλικιωμένους ή πρεσβυτέρους: «Ομοίως οι νεώτεροι υποτάχθητε εις τους πρεσβυτέρους. Πάντες δε υποτασσόμενοι εις αλλήλους ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην· διότι ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.»—1 Πέτρ. 5:5.

Επίσης, όλα τα μέλη ατομικά κάθε εκκλησίας, πρέπει να υποτάσσωνται στους διωρισμένους Χριστιανούς πρεσβυτέρους, όπως διαβάζομε: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.» Υπάρχουν λοιπόν δύο λόγοι για τους οποίους πρέπει να υποτάσσωνται οι Χριστιανοί. Ο ένας είναι χάριν της αποτελεσματικότητας, χάριν της ειρήνης ή αρμονίας, για να επιτευχθή η μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα εργασίας και με τον καλύτερο τρόπο. Ο άλλος είναι ότι η αποτυχία να υποταχθούμε θα αποδεικνυόταν φορτίο για κείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία, πράγμα που, με τη σειρά του, θα δημιουργούσε βλάβη σ’ εκείνους που δεν υποτάσσονται.—Εβρ. 13:17.

ΣΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ

Ένας άλλος τομέας όπου εφαρμόζεται η αρχή της υποταγής, είναι το ζήτημα της σχέσεως μεταξύ εργοδότου και εργαζομένου. Όταν ένας άνθρωπος δέχεται κάποιο είδος εργασίας, είναι υποχρεωμένος ν’ αναγνωρίζη την ευθύνη του στον εργοδότη του, με άλλα λόγια, να υποτάσσεται σ’ αυτόν—φυσικά, εφ’ όσον δεν του ζητείται