Τήρησις Υποταγής σ’ Όλους τους Κλάδους της Ζωής

ΥΠΟΤΑΓΗ! Πάρα πολλά άτομα επαναστατούν στη σκέψι της υποταγής, αλλ’ οι αφιερωμένοι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι, είτε τους αρέσει, είτε όχι, όλοι εκτός από τον Θεό, είναι και πρέπει να είναι υποτεταγμένοι σε κάποιον. Ακόμη κι ο Ιησούς Χριστός είναι σε υποταγή στον Πατέρα του, παρά το αντίθετον του τριαδικού δόγματος.​—1 Κορ. 11:3· 15:28.a

Δεν μπορούμε να διαφύγωμε. Ο Ιεχωβά Θεός είναι Θεός τάξεως. Για να υπάρχη τάξις, απαιτείται οργάνωσις, και το να υπάρχη οργάνωσις σημαίνει αρχή υποταγής, η οποία αρχή εφαρμόζεται σε κάθε σφαίρα της ανθρωπίνης δράσεως, σε κάθε κλάδο της ζωής. Όπως το εκφράζει ο απόστολος Πέτρος: «Υποτάχθητε . . . πάντες δε υποτασσόμενοι εις αλλήλους, ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην.»​—1 Πέτρ. 5:5.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, ζήτημα δούλων, οι οποίοι είναι σε υποταγή στους κυρίους των, την οποία υποταγή πρέπει να υφίστανται αγογγύστως. Όχι, όμως, σε όλα, αλλά μόνο σε όσα δικαιούνται νομικώς οι κύριοί των. Οι κύριοι δεν είναι κατάλληλο να παρεμβαίνουν στη θρησκεία των δούλων των, ούτε μπορούν ν’ απαιτούν από τους δούλους των εγκληματικές πράξεις. Αυτό υπογραμμίζει το γεγονός ότι η υποταγή των δούλων στους κυρίους των είναι σχετική, συγκριτική υποταγή, όχι απόλυτη· Δεν παραμερίζει την υποταγή στον Θεό. Ως τον βαθμό, που δεσμεύονται σήμερα οι Χριστιανοί στους προϊσταμένους των για να προσπορισθούν πράγματα έντιμα στα όμματα όλων των ανθρώπων, στον ίδιο βαθμό μπορεί να λεχθή ότι είναι και σε υποταγή.​—Τίτον 2:9-12.

Σχετική υποταγή απαιτείται, επίσης, από τις Χριστιανές συζύγους, άσχετα με το αν είναι Χριστιανοί οι σύζυγοι των ή όχι. Μολονότι πρέπει να «υποτάσσονται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα», αυτή η υποταγή πρέπει να είναι ισορροπημένη μ’ ένα φόβο στον Θεό κι έναν ευσυνείδητο σεβασμό στο θέλημα του Θεού. (Εφεσ. 5:24) Απόδειξις του ότι πρόκειται για σχετική υποταγή καταδεικνύεται στο γεγονός ότι πρέπει αυτή να αποδίδεται για να μην προσάπτεται μομφή στη λατρεία του Ιεχωβά.​—Τίτον 2:3-5.

Κατόπιν είναι η σχετική υποταγή όλων των Χριστιανών στις ανώτερες εξουσίες, στους πολιτικούς άρχοντας, που έχουν τοποθετηθή στις σχετικές θέσεις των από τον Θεό. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν να διαφύγουν αυτή την υποταγή ενόσω είναι αμφότεροι στη γη. Μολονότι οι Χριστιανοί είναι ελεύθεροι, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την ελευθερία ως δικαιολογία για να περιπαίξουν τους νόμους, που δεν αντιβαίνουν στους νόμους του Θεού, ούτε για να επιδίδωνται σε ηθικές απρέπειες, εγείροντας τη δίκαιη αγανάκτησι των αρχών. Μάλλον, οι Χριστιανοί θ’ αποδίδουν σε όλους ό,τι τους οφείλεται, την τιμή και τον σεβασμό, ανάλογα με τη θέσι των.​—Ρωμ. 13:1-7.

Αυτή η υποταγή, εν τούτοις, δεν σημαίνει τη σύναψι κογκορδάτων με κοσμικές κυβερνήσεις, ώστε μ’ αυτά ν’ αποκτηθούν ωρισμένες εύνοιες σε αντάλλαγμα του να αφήνωνται οι κυβερνήσεις στις υψηλές των θέσεις, όπως έκαμαν μερικοί. Τέτοια φιλία με τον κόσμο θα εσήμαινε έχθρα στον Θεό· διότι πρόκειται για υποταγή που τους καθιστά μέρος του κόσμου. Το γεγονός, ότι η υποταγή των Χριστιανών στον Καίσαρα είναι σχετική, παρατηρείται, επίσης, στο γεγονός ότι πρόκειται περί συνειδήσεως.​—Ιάκ. 4:4· Ιωάν. 17:16.

Αλλά, πρωτίστως, οι Χριστιανοί πρέπει να είναι σε υποταγή στον Ιεχωβά Θεό και στο ορατό επίγειο όργανο ή μέσον, που αυτός χρησιμοποιεί. Σχετικά με αυτή την υποταγή μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.»​—Εβρ. 13:17.

Η υποταγή μέσα στη Χριστιανική εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει πολλές πλευρές. Οι νέοι πρέπει να είναι σε υποταγή στους μεγαλυτέρους, οι γυναίκες στους άνδρες, κάθε μέλος ατομικώς στους διωρισμένους υπηρέτας, οι διακονικοί βοηθοί στον προεδρεύοντα επίσκοπο. Αυτή η πειθώ ή υποταγή καταδεικνύεται με τη συνεργασία αλλήλων, με τη συνέπεια, με την αξιοπιστία, με το να πράττωμε το καλύτερο. Ιδιαίτερα σημαίνει να είμεθα σε υποταγή στις διευθετήσεις για τη διακονία του αγρού, είτε οι οδηγίες αυτές δίδονται απ’ ευθείας από το κυβερνών σώμα, είτε δίδονται μέσω των περιοδευόντων ή τοπικών εκπροσώπων.

Οι Χριστιανοί, τηρώντας υποταγή σε όλους τους κλάδους της ζωής, πλήρη υποταγή στον Ιεχωβά Θεό, θεοκρατική υποταγή μέσα στην κοινωνία μαρτύρων του Νέου Κόσμου, και σχετική υποταγή σ’ εκείνους, που προΐστανται ως οικονομικοί των κύριοι, σε συζύγους ή σε πολιτικές ανώτερες εξουσίες του παλαιού αυτού κόσμου, θα διακρατούν ακεραιότητα, θ’ αποφεύγουν να προσάπτουν μομφή στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά και θ’ αποκτήσουν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και ζωή αιώνια στον νέο του κόσμο της δικαιοσύνης.

[Υποσημειώσεις]