Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Πρέπει να Πληρώνωμε Ολόκληρο τον Φόρο;

ΛΙΓΑ πράγματα εξερεθίζουν τους ανθρώπους τόσο πολύ παντού όσο η πληρωμή φόρων. Ομοσπονδιακοί, πολιτειακοί και τοπικοί φόροι παίρνουν περίπου 36 σεντς από κάθε δολλάριο που κερδίζει ο μέσος Αμερικανός. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες παίρνουν ακόμη περισσότερο. Επίσης πολλοί φορολογούμενοι αισθάνονται ότι προσωπικώς λαμβάνουν λίγα πραγματικά οφέλη από τους φόρους που πληρώνουν.

Επί πλέον, μερικοί υποστηρίζουν ότι οι φόροι των σπαταλούνται, ότι χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν ανθρώπους που αρνούνται να εργασθούν και για να επενδύσουν τα πορτοφόλια διεφθαρμένων πολιτικών. Επίσης, ισχυρίζονται, ότι η συλλογή φόρων είναι άδικη, και ότι ενώ οι περισσότεροι πολίται πληρώνουν όλον τον φόρο, οι πλούσιοι χρησιμοποιούν «τρόπους διαφυγής» για να πληρώσουν λίγο ή καθόλου φόρο.

Ο Προϊστάμενος της Διευθύνσεως ελέγχου του Εσωτερικού Εισοδήματος των Ηνωμένων Πολιτειών, εσχολίασε: «Το ηθικό αίσθημα του κοινού μπορεί να πληγωθή μόνον από πράγματα που συμβαίνουν στην κυβέρνησι και στη βιομηχανία. Κάθε φορά που ένας φορολογούμενος παίρνει μια εφημερίδα διαβάζει ότι κάποιος, που έχει ήδη πολλά χρήματα, έχει κάμει δωροδοκία ή κάτι άλλο παράνομο. Μετά από λίγο, διερωτάται, ‘Γιατί πρέπει να αγωνίζωμαι τόσο πολύ για να είμαι έντιμος, αφού κανένας άλλος δεν είναι;’»

Έτσι, εκατομμύρια άτομα καταφεύγουν στη φοροδιαφυγή. Το περιοδικό Νιους Φροντ αναφέρει ότι μια πρόσφατη υπολογιστική έρευνα στην Σουηδία «απεκάλυψε ότι ένας στους τρεις ιατρούς απεδείχθη απατεών ως προς τον φόρο.» Στην Ιταλία, η φοροδιαφυγή είναι, όπως αναφέρεται, τόσο διαδεδομένη ώστε οι φορολογικές εξουσίες αυτομάτως αυξάνουν το ποσόν. Μπορούν να πολλαπλασιάσουν το δηλωμένο εισόδημα ενός φορολογουμένου με ελεύθερο επάγγελμα και τρεις φορές πριν να καθορίσουν τον φόρο.

Πώς η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία βλέπει την φοροδιαφυγή; Μια οικονομική μελέτη που καλείται «Ο Φόρος του Ατομικού Εισοδήματος και η Οικονομική Ανάπτυξις» αναφέρει: «Έγινε μεγάλος θόρυβος, πριν από λίγον καιρό, όταν η Οσσερβατόρε Ρομάνο, η επίσημη εφημερίδα του Βατικανού, εδήλωσε εις κύριον άρθρο ότι η φοροδιαφυγή δεν είναι αμαρτία.»

Είναι η άποψις της εκκλησίας ορθή; Επιδοκιμάζει η Βίβλος με κάποιον τρόπον ή συγχωρεί τη φοροδιαφυγή;

Όχι, δεν επιδοκιμάζει. Όταν ο Ιησούς Χριστός ρωτήθηκε αν ήταν κατάλληλο να πληρώνωνται φόροι ή όχι, πήρε ένα νόμισμα, και ρώτησε: «Τίνος εικόνα έχει και επιγραφήν; Και αποκριθέντες είπον, του Καίσαρος. Ο δε είπε προς αυτούς, Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» (Λουκάς 20:22-25) Ναι, ο φόρος ανήκει στον «Καίσαρα,» δηλαδή, στις κυβερνητικές εξουσίες, και ο Ιησούς δεν έκαμε καμμιά παραχώρησι για παράνομη παρακράτησι μέρους αυτού.

Απλώς επειδή τα οφέλη της φορολογίας αναγνωρίζονται ως κοινωνικά μάλλον παρά ως ατομικά, αυτό δεν λιγοστεύει την ηθική υποχρέωσι της πληρωμής φόρων. Θα προτιμούσατε να αγοράζατε εσείς για δικό σας όλον τον πυροσβεστικό εξοπλισμό ή να μισθώνατε κάποιον για ν’ απομακρύνη τα σκουπίδια σας ή να μεταφέρη την αλληλογραφία σας σε άλλες πόλεις, ή να έχετε στην υπηρεσία σας μια σωματοφυλακή εν απουσία της αστυνομίας και των φυλακών; Και τι θα κάνατε για την προστασία των περιουσιακών σας δικαιωμάτων από «σφετεριστάς,» αφού κανένας δεν θα επληρώνετο για να διατηρή κυβερνητικά αρχεία; Οι κυβερνήσεις συνήθως παρέχουν τέτοιες ωφέλιμες υπηρεσίες. Έτσι, δεν πρέπει να πληρώνωμε γι’ αυτές πλήρως, ακριβώς όπως πληρώνομε για άλλες υπηρεσίες;

Η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών, επί παραδείγματι, εμπιστεύεται στον λαό να υπολογίζουν τον δικό τους φόρο. Λίγοι επίσημοι έλεγχοι γίνονται σχετικώς για να τους εξετάσουν. Αυτό το σύστημα της βεβαιώσεως φόρου από τον ίδιο τον φορολογούμενο βασίζεται κυρίως σε εκούσια συμμόρφωσι. Ας μιλήσωμε εντίμως, πρέπει ένα άτομο να παραβιάση αυτή την εμπιστοσύνη μόνον και μόνον επειδή δεν υπάρχει κανένας να στέκεται εκεί για να απαιτή ολόκληρη την πληρωμή όπως συμβαίνει με άλλες αγορές;

Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, αφού συζήτησε για την προστασία που προέρχεται από τους κυβερνητικούς νόμους, έγραψε: «Διά τούτο είναι ανάγκη να υποτάσσησθε,» όχι μόνον ένεκα της αστυνομικής εξουσίας, «αλλά και διά την συνείδησιν. Επειδή διά τούτο πληρώνετε και φόρους . . . Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα· εις όντινα οφείλετε τον φόρον, τον φόρον.»—Ρωμ. 13:4-7.

Όπως ακριβώς συμβαίνει συχνά σήμερα, η Ρωμαϊκή κυβέρνησις των ημερών του Ιησού και του Παύλου είχε τους διεφθαρμένους πολιτικούς της. Αυτά τα άτομα έκαναν πολλά κακά πράγματα. Επί παραδείγματι, οι Ρωμαϊκές εξουσίες κατεδίκασαν τον Ιησούν σε θάνατον, και ο Παύλος φυλακίσθηκε και πιθανόν θανατώθηκε στα χέρια των. Αλλ’ οι Χριστιανοί δεν χρησιμοποίησαν αυτά τα έργα ως δικαιολογία για να διαφύγουν την πληρωμή φόρων. Ούτε οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει να χρησιμοποιούν παρόμοια έργα ως δικαιολογία για να μη πληρώνουν φόρους.

Ευθύνη για τη Χρησιμοποίησι των Φόρων

Εν τούτοις, μερικοί άνθρωποι εξεγείρονται με τη σκέψι ότι τα χρήματα από τους φόρους των διατίθενται σε πελώριες στρατιωτικές δαπάνες, ή μπορεί να αντιδρούν σε κάποιον ιδιαίτερο «άδικο» πόλεμο. Μπορεί να νομίζουν ότι ο Θεός τους θεωρεί προσωπικώς υπευθύνους για τον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιούνται οι φόροι των. Μια τέτοια άποψις εξεφράσθη από ένα ειρηνόφιλο άτομο στον «Χριστιανικόν Αιώνα» της 11ης Νοεμβρίου 1970.

Αλλά θεωρεί ο Θεός υπευθύνους τους φορολογουμένους για το πώς χρησιμοποιούνται οι φόροι των; Υπάρχει καμμιά αιτία να πιστεύωμε ότι ο Θεός θέλει ν’ αποφασίζουν οι Χριστιανοί πότε είναι και πότε δεν είναι κατάλληλο να πληρώνουν φόρους;

Ας εξετάσωμε: Η Ιουδαία των ημερών του Ιησού ήταν επαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του να δίνουν τον απαιτούμενο φόρο, εγνώριζε ότι το εισόδημα της επαρχίας υπεστήριζε μια μεγάλη Ρωμαϊκή στρατιωτική δύναμι η οποία διεξήγε επιθετικούς πολέμους. Εγνώριζε επίσης ότι οι κυβερνήσεις θα δώσουν λόγο στον Θεό για τον τρόπο που χρησιμοποιούν τα χρήματα που κατέχουν. Δεν μπορούν να μετατοπίσουν την ευθύνη. Είναι δική των.

Ένα παράδειγμα: Αυτοκίνητα κάθε χρόνο φονεύουν περισσοτέρους από 100.000 ανθρώπους στον κόσμο. Ως εκ τούτου, πρέπει οι Χριστιανοί να αισθάνωνται την υποχρέωσι να αναλάβουν την ευθύνη για ότι κάνουν οι άνθρωποι με τα αυτοκίνητά των, κι έτσι ν’ αρνούνται να εργασθούν σε εργοστάσια αυτοκινήτων; Γνωρίζουν ότι πολλά αυτοκίνητα θα γίνουν όργανα θανάτου. Είναι αυτοί υπεύθυνοι, ή η κυριώτερη ευθύνη εναπόκειται στους οδηγούς;

Ομοίως, ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων των φόρων που οι πολίται πληρώνουν διοχετεύονται συχνά από τις κυβερνήσεις στο στρατό. Αλλά τίνος είναι η ευθύνη όταν τα χρήματα χρησιμοποιούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι ευθύνη της κυβερνήσεως;

Η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν προάγει μια ατμόσφαιρα όπου ο καθένας είναι νόμος στον εαυτόν του. Ο Θεός επιτρέπει στις κυβερνήσεις να έχουν την εξουσία που είναι απαραίτητη για να διατηρηθή η πολιτική τάξις. Επίσης αναγνωρίζει την απαίτησί των να έχουν πόρους που είναι αναγκαίοι για να διεκπεραιώνουν τα έργα των. Είναι, επομένως, υποχρέωσις του Χριστιανού να δίδη στον «Καίσαρα» όσα ‘ανήκουν στον Καίσαρα,’ άσχετα με το πώς ο «Καίσαρ» τα χρησιμοποιεί.

Ο Ιησούς διεσαφήνισε ότι οι φόροι είναι πράγματα που ‘ανήκουν στον Καίσαρα.’ Και δεν υπάρχει Γραφικός υπαινιγμός ότι οι Χριστιανοί φέρουν καμμιά ευθύνη για ότι κάνει ο «Καίσαρ» με τα ‘οφειλόμενα’ εις αυτόν. Η συμβουλή του Ιωάννου του Βαπτιστού σ’ έναν φοροσυλλέκτη, ο οποίος ήθελε να κάνη εκείνο που είναι ορθό, ήταν, όχι να σταματήση τη συλλογή φόρων, αλλά να μη εισπράττη μηδέν περισσότερο παρά το διατεταγμένον.’—Λουκάς 3:13· βλέπε επίσης Λουκάς 19:2-9.

Οι νόμοι του Θεού είναι σύμφωνοι με την πραγματικότητα. Η Βίβλος σοφά διευκρινίζει πού ακριβώς εναπόκεινται οι ευθύνες, αφήνοντας τους Χριστιανούς ελεύθερους, κατά το πλείστον, να διεξάγουν τη δημόσια διακονία που ο Θεός τους έχει αναθέσει.—Ματθαίος 24:14.