‘Αγρυπνείτε, Στέκεσθε Στερεοί, Ενδυναμούσθε’
«Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε. Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη.»—1 Κορ. 16:13, 14.
1. (α) Ποια δύναμις είναι πίσω από το κήρυγμα των αγαθών νέων; (β) Ποιο αποτέλεσμα έχει το άγγελμα στις διάνοιες των ανθρώπων;
Ο ΙΕΧΩΒΑ έθεσε τη δύναμί του πίσω από το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του. Είναι ζηλωτής στο να κάνη ώστε η εγκαθιδρυμένη βασιλεία του να διακηρύττεται σε όλη τη γη. (Ησ. 9:6, 7· 55:11) Το άγγελμά του εξέρχεται σε όλο τον κόσμο, με την απεριόριστη δύναμί του πίσω απ’ αυτό. Ζωτικό, ζωντανό ακόμη δε και προειδοποιητικό κινδύνου είναι το άγγελμα αυτό! Πραγματικά αφυπνίζει τους ανθρώπους. «Σηκώθητι ο κοιμώμενος, και ανάστηθι εκ των νεκρών, και θέλει σε φωτίσει ο Χριστός.» (Εφεσ. 5:14) Με τον λόγον του Ιεχωβά στη διάνοιά μας γινόμεθα ζωντανοί. (Κολ. 2:13) Κινούμεθα στο να μεταβάλωμε τους τρόπους της σκέψεως και διαβιώσεώς μας. (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:22-24) Πράγματι, το να λάβωμε αυτόν τον λόγον στη διάνοιά μας και στην καρδιά μας σημαίνει να έχωμε μια ισχυρή, αφυπνιστική επιρροή μέσα μας.
2. Γιατί είναι ειδικά τώρα καιρός ν’ αφυπνισθούμε;
2 Οι Χριστιανοί, μια και αφυπνίσθησαν, δεν πρέπει να ξαναπέσουν στον ύπνο. Δεν μπορούν ν’ αντιγράψουν το ανθρώπινο γένος γενικά, που κοιμάται βαθιά ως προς την πραγματικότητα. Διότι, όσο και αν φαίνεται παράξενο, η γενεά αυτή—η πιο ταχυκίνητη από όλες τις γενεές—κοιμάται καθώς πλησιάζει διαρκώς περισσότερο το κορύφωμα του Αρμαγεδδώνος. Η άγνοια αυτού του εξόχως σπουδαίου γεγονότος απειλεί να καταπιή σε συμφορά ολόκληρο τον κόσμο. Μια θεόπνευστη προειδοποίησις, που έγινε πριν από πολύν καιρό, έχει από τότε υπογραμμισθή με το πέρασμα πολλών εκατονταετηρίδων: «Είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν.» (Ρωμ. 13:11) Ειδικά για τους Χριστιανούς αντηχεί καθαρά η προειδοποίησις: «Να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ’ ότε επιστεύσαμεν.» (Ρωμ. 13:11) Όλοι οι κοιμώμενοι, ΑΦΥΠΝΙΣΘΗΤΕ!
3. Ποια είναι η ορθή διανοητική κατάστασις για τους Χριστιανούς σ’ αυτόν τον καιρό της κρίσεως;
3 Δεν συμφωνείτε ότι η υπνηλία όσον αφορά τα γεγονότα της γενεάς αυτής είναι τελεία μωρία; Ιδιαίτερα κατάλληλη είναι η νουθεσία να αγρυπνούμε τώρα. Ο καιρός παρέρχεται γρήγορα γι’ αυτό το παλαιό πονηρό σύστημα πραγμάτων και εκείνοι που δεν θέλουν να απολεσθούν μαζί του πρέπει να εξέλθουν απ’ αυτό. (Αποκάλ. 18:4) Αυτή είναι η «ημέρα του Ιεχωβά», για την οποίαν οι πιστοί ήλπιζαν επί μακρόν, είναι η μεγάλη μεταβατική περίοδος από το παλαιό σύστημα στους νέους ουρανούς και στη νέα γη. (2 Πέτρ. 3:4, 13) Δεν είναι, λοιπόν, πρακτικό να αγρυπνούμε σ’ έναν καιρό τέτοιας κρίσεως και να είμεθα νηφάλιοι; «Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμεν, και ας εγκρατευώμεθα. Διότι οι κοιμώμενοι, την νύκτα κοιμώνται· και οι μεθύοντες, την νύκτα μεθύουσιν· αλλ’ ημείς, όντες της ημέρας, ας εγκρατευώμεθα, ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης, και περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας. Διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ’ εις απόλαυσιν σωτηρίας, δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—1 Θεσ. 5:6-9.
4. Ποια είναι η πνευματική κατάστασις του «Χριστιανικού κόσμου», και ποιοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν;
4 Σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει επείγουσα ανάγκη αφυπνίσεως. Παρά τη φαινομενική θρησκευτική δραστηριότητα, η πνευματική απάθεια στις θρησκευτικές οργανώσεις του «Χριστιανικού κόσμου» είναι διαβόητη. Θορυβημένοι οι κληρικοί μερικές φορές κράζουν με παράπονο. Ο ένας κατόπιν του άλλου στέκουν στους άμβωνάς των για να κατακρίνουν την ανηθικότητα, την πνευματική υπνηλία, τη χλιαρότητα και την αδιαφορία προς τη θρησκεία από μέρους των ενοριτών των. Διότι η θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου» φαίνεται να έχασε τη ζωτική της δύναμι· τα εκκλησιάσματά της κυλίονται με αυταρέσκεια στον υλισμό και στην πνευματική στασιμότητα. Αλλά γιατί οι κληρικοί να θρηνολογούν τόσο μεγαλόφωνα την πνευματική υπνηλία και τη θρησκευτική αδιαφορία που βλέπουν προς κάθε κατεύθυνσι; Εκείνο που βλέπουν είναι απλώς μια αντανάκλασις του εαυτού των! Ιδού πώς τους περιέγραψε πριν από πολύν καιρό ο Ησαΐας: «Πάντες [είναι] χωρίς νοήσεως· πάντες κύνες άλαλοι, μη δυνάμενοι να υλακτήσωσι· κοιμώμενοι, κοιτόμενοι, αγαπώντες νυσταγμόν.»—Ησ. 56:10.
5. Ποια δραστηριότητα διεγείρει η αληθινή Χριστιανοσύνη σ’ εκείνους που προσέχουν το άγγελμα;
5 Ας κοιμίζη ο λεγόμενος «Χριστιανισμός» τα θύματά του, ας τα κρατή σε άγνοια, ας τα ναρκώνη με δεισιδαιμονίες και φόβους. Η αληθινή Χριστιανοσύνη είναι διαφορετική· παρακινεί σε δράσι. (Ησ. 61:1-3) Για κείνον που προσέχει το άγγελμα, καθίσταται επείγον να κηρύξη. (2 Τιμ. 4:2) Ένεκα τούτου, ποιος μπορεί να φθάση τον παραδειγματικό ιεραποστολικό ζήλο και ενθουσιασμό των μαρτύρων του Ιεχωβά για το κήρυγμα; Αυτή η αξιοσημείωτη διάκρισις ανήκει σ’ αυτούς αποκλειστικά μέσα στον υπναλέον αυτόν κόσμο. Οι εξωτερικοί παρατηρηταί συχνά εκδηλώνουν θαυμασμό για την απίστευτη, απαράμιλλη δραστηριότητά των.
6. Ως προς ποια προνόμια και ευθύνες πρέπει να είναι τώρα ζωντανοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά;
6 Όπως ο Νώε και η οικογένειά του, οι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να είναι πάρα πολύ δραστήριοι στον καιρό στον οποίον ζουν. Ο Νώε, όχι μόνο κατεσκεύασε ένα μεγάλο πλοίο, αλλά και διεσάλπισε την προειδοποίησι στους άλλους ν’ αφυπνισθούν προτού να είναι πολύ αργά. (2 Πέτρ. 2:5) Ο Ιεχωβά, ο οποίος ήταν ο μεγάλος Αφυπνιστής στον καιρό του Νώε, κατηύθυνε τον Υιό του να προΐδη και να δείξη ότι μια όμοια νυσταλέα κατάστασις θα επικρατούσε σήμερα: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς . . . δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:37-39) Στην εκπλήρωσι, η απασχόλησις με κάθε είδους ιδιοτελείς υποθέσεις ενεργεί τώρα σαν ναρκωτικό στους ανθρώπους. Ο Ιεχωβά, εξασκώντας πάλι παρ’ αξίαν αγαθότητα στον τελευταίο αυτόν καιρό, διασαλπίζει μια μεγαλόφωνη προειδοποίησι κινδύνου για να αφυπνίση τους κοιμωμένους. Είναι το άγγελμα της Βασιλείας, η ελπίδα της ατελεύτητης ζωής στον νέο κόσμο του Ιεχωβά σ’ αυτή τη γενεά. (Ησ. 55:2· Εφεσ. 2:4, 5) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αν κατανοούν πλήρως αυτά τα γεγονότα, όπως και ο Νώε, πρέπει πράγματι να είναι ζωντανοί ως προς τα προνόμιά των και τις ευθύνες των.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ
7. Γιατί δεν μπορούν οι Χριστιανοί να είναι οκνηροί;
7 Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν μπορούν τώρα να είναι νωθροί ή οκνηροί, θερμαινόμενοι στον ήλιο ή ξαπλώνοντας με νωχέλεια. Πρέπει να είναι εντατικά απασχολημένοι! Με κατάλληλη ταπεινοφροσύνη μπορούν να λάβουν τον μύρμηκα ως λαμπρό παράδειγμα φιλοπονίας: «Ύπαγε προς τον μύρμηκα, ώ οκνηρέ· παρατήρησον τας οδούς αυτού, και γίνου σοφός.» (Παροιμ. 6:6) Αποφεύγουν τη στρεβλή και διεστραμμένη σκέψι—η οποία μπορεί να οδηγήση μόνο σ’ ένα παντοτινόν ύπνο χωρίς καμμιά διαταραχή—ότι η λατρεία του Ιεχωβά είναι πολύ απαιτητική, πολύ κουραστική ή δεν είναι άξια της προσπαθείας. (Ιερεμ. 51:39, 57) Παρατηρούν ότι ο Ιεχωβά καταδικάζει ως θανατηφόρον τον πνευματικόν ύπνο σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους. «Έως πότε θέλεις κοιμάσθαι, οκνηρέ; πότε θέλεις σηκωθή εκ του ύπνου σου; Ολίγος ύπνος, ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον· έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος.» (Παροιμ. 6:9-11) «Η οκνηρία καταλήγει εις βαθύν ύπνον.»—Παροιμ. 19:15, ΜΜ.
8. (α) Είναι ο Θεός ενήμερος των όσων γίνονται επάνω στη γη; (β) Για να λατρεύωμε τον Ιεχωβά, αφού μπήκαμε στην οργάνωσι του, τι απαιτείται;
8 Δεν πρέπει οι μάρτυρες του Ιεχωβά να μιμούνται τον Θεό που λατρεύουν, τον ζώντα Θεόν τον εν ουρανοίς; (Ψαλμ. 11:4) Αυτός, ως ο Παντοδύναμος Θεός του σύμπαντος, είναι πλήρως ενήμερος των πραγμάτων που γίνονται επάνω στη γη, τα οποία διερευνά συνεχώς και κατευθύνει προς ένα θριαμβευτικό αποκορύφωμα. Πόσο παράλογο είναι να νομίζωμε ότι χρειάζεται να αφυπνισθή επειδή κοιμάται, όπως ο θεός των προφητών του Βάαλ, τον οποίον ο Ηλίας κάποτε ωνείδισε! (1 Βασ. 18:27) Έχοντας έλθει στην οργάνωσι του Ιεχωβά, πρέπει να τον λατρεύωμε με το να είμεθα άγρυπνοι, προσεκτικοί και να μη γινώμεθα αδιάφοροι προς τη διακονία μας. Δεν πρέπει να διακόψωμε την επαγρύπνησί μας και ν’ αποκοιμίσωμε τον εαυτό μας μπαίνοντας σε μια ψευδαίσθησι ασφαλείας και σε λησμοσύνη επειδή απλώς ακούσαμε να κηρύττωνται τα αγαθά νέα και συνδεθήκαμε με την οργάνωσι του Ιεχωβά. Διατηρούμεθα νηφάλιοι με το να ασκούμε επιμελώς τη λατρεία μας, με οξύτητα διανοίας, με το να είμεθα άγρυπνοι ν’ ακολουθούμε το θέλημα του Ιεχωβά, που αναγράφεται στον λόγον του, όπως εκφράζεται με το πνεύμα του μέσω της οργανώσεώς του.
9. Πώς ο Ιησούς ετόνισε την αγρυπνία σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους;
9 Διαβάζοντας προσεκτικά το κεφ. 13 του Μάρκου θα παρατηρήσετε ότι ο Ιησούς κατ’ επανάληψιν ετόνισε την αγρυπνία σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους. «Προσέχετε, αγρυπνείτε . . . Και όσα λέγω προς εσάς, προς πάντας λέγω, Αγρυπνείτε.» (Μάρκ. 13:33, 37) Μας έδωσε παραβολές σχετικά με την εποχή μας για να μας πληροφορήση ποιος ανταμείβεται επειδή είναι επιμελής και άγρυπνος όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού, την παρουσία της και τα συμφέροντά της. Η πνευματική ευημερία και ευτυχία που εκδηλώνεται από την τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου» των μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ αυτά τα χρόνια, παρετηρήθη δημοσίως από όλους. Πόση χαρά έχομε για την εκπλήρωσι του εδαφίου: «Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως»!—Ματθ. 24:45-47.
10. Τι σημαίνει για ένα Χριστιανό το να στέκη πνευματικώς άγρυπνος;
10 Αν έχωμε υπ’ όψι όλα τα βαρυσήμαντα γεγονότα από την ‘έλευσι του Κυρίου’, ποιος είναι εκείνος που στέκει πραγματικά άγρυπνος τώρα; Είναι πραγματικά άγρυπνος ένας που παρακολουθεί κατά περιστάσεις μια συνάθροισι, και μάλιστα αν κάνη απλώς την εμφάνισί του, καθήμενος νυσταλέα όλη την ώρα και μη συμμετέχοντας ποτέ στα σχόλια; Αυτό φέρνει στη διάνοιά μας το Παροιμίαι 19:24: «Ο οκνηρός εμβάπτει την χείρα αυτού εις τα τρυβλίον, και δεν θέλει ουδέ εις το στόμα αυτού να επιστρέψη αυτήν.» Ένας που δεν ανοίγει ποτέ το στόμα του στις συναθροίσεις της εκκλησίας δεν κρατεί ασάλευτη την ομολογία της ελπίδος του και δεν παρακινεί τους αδελφούς του σε αγάπη και καλά έργα, έστω και αν δεν εγκαταλείπη το να συνέρχεται εντελώς. (Εβρ. 10:23-25) Για να στέκη κανείς πνευματικώς άγρυπνος πρέπει να επωφελήται πλήρως της εβδομαδιαίας μελέτης της Σκοπιάς και να παρακολουθή και τις άλλες συναθροίσεις τακτικά. Επί πλέον, ένας τελείως άγρυπνος μάρτυς είναι ένα φιλόπονο άτομο, που βρίσκεται πάντοτε στο κέντρον υπηρεσίας και αναλαμβάνει την ηγεσία στη διακονία.
11. Εκτός από το να περιμένουν υπομονητικά ώσπου να ενεργήση ο Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα, τι πρέπει να κάμουν επίσης οι Χριστιανοί;
11 Οι ικανότητες διαυγούς σκέψεως των Χριστιανών σ’ αυτόν τον καιρόν του τέλους πρέπει να τηρούνται σε συνεχή διέγερσι. Ο Πέτρος ενεπνεύσθη να γράψη σπουδαία πράγματα όσον αφορά τη γνώσι μας και την υπηρεσία μας στη διακονία του αγρού, που δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγουν την προσοχή μας. Αφού ανασκοπεί μερικές από τις αρχές που εξετάσαμε πιο πάνω, κάνει την εξής υπόμνησι: «Προγνωρίζοντες ταύτα, φυλάττεσθε, δια να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων, και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας. Αυξάνεσθε δε εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού.» (2 Πέτρ. 3:17, 18) Ενώ δε περιμένετε με υπομονή τον λίγο καιρό που απομένει προτού ο Ιεχωβά πατάξη τον Σατανά στον Αρμαγεδδώνα, σπεύδετε εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.—2 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ.
ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
12. Γιατί είναι δύσκολο να διατηρήσωμε μια αφυπνισμένη διανοητική και πνευματική κατάστασι;
12 Μολονότι ο Χριστιανός επιθυμεί ένθερμα να διατηρήση μια αφυπνισμένη διανοητική και πνευματική κατάστασι, η πίεσις ολοκλήρου αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι εναντίον τούτου. Ούτε καν να σκεφθήτε ν’ αποκοιμηθήτε! Διαπαιδαγωγήστε τον εαυτό σας να παραμένη άγρυπνος. Έχετε έναν παρωργισμένο, μοχθηρό εχθρό, ο οποίος είναι πάρα πολύ εξαπολυμένος για δράσι. Δεν θα περιεφέρεσθε αδιάφορα στους δρόμους, ούτε θα μισοκοιμώσαστε στον ήλιο αν ένα άγριο θηρίο έτρεχε εξωφρενικά στους δρόμους, ζητώντας να χτυπήση, να ακρωτηριάση και να καταβροχθίση όλους όσους θα μπορούσε. «Ο αντίδικός σας διάβολος», λέγει ο απόστολος, κάνει ακριβώς αυτό. Λοιπόν «εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε». (1 Πέτρ. 5:8, 9) Ο Γωγ της γης του Μαγώγ αποκαλύπτεται ότι οδηγεί μια επίθεσι με μεγάλο ανάμικτο πλήθος (που παριστάνει τις δυνάμεις του Σατανά, αόρατες και ορατές) εναντίον του λαού του Ιεχωβά, του πιστού υπολοίπου και πολλών άλλων προβάτων που ελπίζουν να επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος. Δεν είναι αυτοί ειδικώς που πρέπει να παραμένουν αφυπνισμένοι και άγρυπνοι, στέκοντας στη θέσι των ώσπου ο Ιεχωβά να αναλάβη δράσι;—Ιεζεκιήλ κεφάλαια 38, 39· Αποκάλ. 16:15.
13. (α) Για να παραμένωμε άγρυπνοι, τι δεν πρέπει να λησμονούμε; (β) Τι ρόλο παίζει η προσευχή στο να διατηρούμεθα άγρυπνοι;
13 Εκείνο που συμβουλεύει ο Παύλος είναι να αγρυπνούμε. (1 Κορ. 16:13) Όλοι οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν μια επείγουσα ανάγκη, διότι ο Σατανάς πλησιάζει ύπουλα εκείνους που γίνονται αδιάφοροι ή αμελείς. Αλλά μερικοί από μας φαίνεται να είναι πολύ νυσταλέοι πνευματικώς. Είναι καιρός να παραμένωμε άγρυπνοι και να εμμένωμε στην προσευχή—ναι, να μην είμεθα όμοιοι με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη στις τελευταίες ώρες του Ιησού στη Γεθσημανή. (Ματθ. 26:36-45) Μήπως βλέπετε εκείνους τους ευνοημένους αποστόλους σαν να ήσαν ένα είδος ηλιθίων, στους οποίους ο Ιησούς χρειάσθηκε ν’ απευθύνη προκλητικά λόγια: «Ούτω δεν ηδυνήθητε μίαν ώραν να αγρυπνήσητε μετ’ εμού; . . . Κοιμάσθε το λοιπόν, και αναπαύεσθε.» (Ματθ. 26:40, 45) Αλλά μην παραλείπετε να προσέξετε το σημείο που εφαρμόζεται και σε σάς επίσης: «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.» (Ματθ. 26:41 ) Ολίγες μόνο ώρες αργότερα, ο Πέτρος αρνήθηκε έντονα τον Διδάσκαλό του, και κατόπιν έκλαυσε πικρά. Ο Ιησούς προείδε τα αποτελέσματα της ελλείψεως διανοητικής και πνευματικής αγρυπνίας εκ μέρους του Πέτρου. (Ματθ. 26:74, 75) Και εδώ επίσης, σ’ αυτή την αποκορυφωτική δοκιμασία του, ο Ιησούς τονίζει για μας το σπουδαίο μέρος που παίζει η προσευχή για να διατηρηθούμε προσεκτικοί και άγρυπνοι. Όταν ένα άτομο προσεύχεται ένθερμα στον Ιεχωβά, αφυπνίζει τη διάνοιά του, εξετάζει τον εαυτό του και ζητεί διόρθωσι και προστασία μέσω του Ιεχωβά και της οργανώσεώς του. Όπως, λοιπόν, προέτρεψε ο Παύλος τους Κολοσσαείς, «εμμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας.»—Κολ. 4:2.
14. Γιατί ο Ισραήλ έχασε την εύνοια του Ιεχωβά, και με ποια καταστρεπτικά αποτελέσματα;
14 Κάποτε όλος ο Ισραήλ έμενε προστατευμένος μέσα στη συναγωγή του Ιεχωβά. Οκνηρία και αδιαφορία για τις οδηγίες και τις εντολές του Ιεχωβά κατέληξε σε συμφορά. Ο Παύλος τονίζει ότι οι Ισραηλίται «ετυφλώθησαν» και «ετυφλώθησαν αι διάνοιαι αυτών.» (Ρωμ. 11:7, 25· 2 Κορ. 3:14) Ποια απαγορευτική τιμή χρειάσθηκε να πληρώσουν για την αδιαφορία των να δώσουν προσοχή! Οι αδιάφοροι αυτοί κατελήφθησαν τελείως από τον Διάβολο και παρεδόθησαν σε κάθε μορφή αηδούς πονηρίας: «Εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα· πλήρεις όντες πάσης αδικίας.»—Ρωμ. 1:21, 28-31.
15. Για ποιους ισχυρούς λόγους αποτελεί μωρίαν η αδιαφορία για τη διδασκαλία και το κήρυγμα, ιδιαίτερα τώρα;
15 Ο καιρός μας είναι ο μεγάλος καιρός θερισμού που εκτελεί ο ουράνιος Πατήρ μας. Δεν είναι καιρός για να είσθε αδιάφοροι στη διδασκαλία και στα προνόμιά σας υπηρεσίας. «Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.» (Παροιμ. 10:5) Έχει τάχα ο Ιεχωβά μια θέσι στον νέο του κόσμο για κείνους που τον καταισχύνουν με την οκνηρία των; Ή για κείνους που νομίζουν ότι μπορούν να καθυστερούν τώρα, να παίρνουν τα πράγματα στα ελαφρά και να ενδιαφέρωνται κυρίως για τις ανέσεις των; Ο ενεργητικός Υιός του Ιεχωβά, ο πιστός και αληθινός Μάρτυς, Χριστός Ιησούς, λέγει: «Επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου.»—Αποκάλ. 3:16.
16. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πρέπει να χαλαρώσουν την αγρυπνία των με το πέρασμα του χρόνου;
16 Ευτυχώς, η αύξησις της κοινωνίας του Νέου Κόσμου αποδεικνύει ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εργάζονται. Εκτελούν ένα μεγάλο έργο κηρύγματος και δεν κάθονται απλώς ακούοντας και διαβάζοντας, ‘οκνηροί εις την σπουδήν’. (Ρωμ. 12:11) Ούτε πρόκειται να χαλαρώσουν την αγρυπνία των και να γίνουν νωθροί επειδή απλώς έχει περάσει μισός αιώνας σχεδόν από τη γέννησι της Βασιλείας. Όχι, θα εξακολουθήσουν να είναι ζωντανοί και δραστήριοι στην υπηρεσία της Βασιλείας, σαν τον συνετόν άνδρα που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω σε στερεή πέτρα. (Λουκ. 6:47, 48) «Ότε δε έγεινε πλημμύρα, προσέβαλεν ο ποταμός κατά της οικίας εκείνης, και δεν ηδυνήθη να σαλεύση αυτήν· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί την πέτραν.»—Λουκ. 6:48.
ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΙ
17, 18. (α) Σε ποιο θεμέλιο βασίζεται η πίστις; (β) Σε ποια πορεία στη ζωή οδηγεί η πίστις;
17 « Στέκεσθε εν τη πίστει», τονίζει κατόπιν ο απόστολος. (1 Κορ. 16:13) Η πίστις μας, που ευαρεστεί τον Θεό, βασίζεται στη γνώσι. (Εβρ. 11:6) Οι προσδοκίες μας οι σχετικές με αυτήν διακρατούνται με βεβαιότητα, χωρίς αμφιβολίες και ταλαντεύσεις. Λαμβάνομε, συνεπώς, μια σταθερή, υπεύθυνη πορεία στη ζωή, η οποία βασίζεται με εμπιστοσύνη στις αλήθειες του λόγου του Θεού, σ’ ένα πέτρινο θεμέλιο, και δεν αρχίζομε, μ’ ένα παιδαριώδη τρόπο, πράγματα που δεν μπορούμε να τελειώσωμε ούτε μετακινούμεθα από το ένα καθήκον της διακονίας στο άλλο καθώς μας υπαγορεύει η ιδιοτροπία ή η φαντασία χωρίς ν’ ακολουθούμε το έργο μας πλήρως ως ένα επιτυχές τέλος. (Ιάκ. 1:6-8· 4:7, 8· Εφεσ. 4:13· 1 Κορ. 13:11) Πρέπει,, λοιπόν, να έχωμε πίστι και να είμεθα συνεπείς και σταθεροί για να καταδείξωμε τη στερεότητα της πίστεώς μας με έργα.—Ιάκ. 2:14-26.
18 Η σταθερότης στη στάσι ενός Χριστιανού προκύπτει από το ότι αυτός αναλαμβάνει ευθύνη για τις υποχρεώσεις που συνεβλήθη να αναλάβη. Αυτός αφιερώθη στον Θεό—πράγμα που σημαίνει ένα βήμα προς τα εμπρός. Θετική ενέργεια πρέπει να επακολουθήση. Μαθαίνει να χειρίζεται την ευθύνη στη διακονία, να είναι αξιόπιστος και να προχωρή. Στην κοινωνία του Νέου Κόσμου υπάρχουν κατάλληλοι, υποβοηθητικοί υπηρέται πρόθυμοι να τον βοηθήσουν γι’ αυτόν τον σκοπό. Κάθε πρόνοια λαμβάνεται για να βοηθηθούν όλοι να στέκουν σταθεροί και να λαμβάνουν την ευλογία και επιδοκιμασία του Ιεχωβά.
19. Ποιες σχέσεις πρέπει να καλλιεργή ένας Χριστιανός για να στέκη σταθερός;
19 Ο Ιεχωβά γνωρίζει τι χρειάζεται να πράξωμε για να στέκωμε σταθεροί. Για να έχωμε σταθερότητα στην πίστι μας, μας διδάσκει να τηρούμεθα χωρισμένοι από τον κόσμο. Ο σύνδεσμος με ανθρώπους του κόσμου επιτρέπεται ως το βαθμό επαφής που απαιτείται από το κήρυγμα του ευαγγελίου και την επιτρεπόμενη κοσμική εργασία. (Ιάκ. 1:27· 4:4· Ιωάν. 17:15· Εφεσ. 4:17, 18) Νουθετούμεθα, εν τούτοις, να αποφεύγωμε αυστηρά τις κακές, επιβλαβείς έξεις του παλαιού αυτού συστήματος και να οικοδομούμε τη διάνοια μας με κατανόησι πνευματικών πραγμάτων. «Αδελφοί, μη γίνεσθε παιδία κατά τας φρένας· αλλά γίνεσθε νήπια μεν εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας.» (1 Κορ. 14:20) Μερικοί, ιδιοτελώς και πεισμόνως, κάνουν ένα σοβαρό λάθος όσον αφορά τους συντρόφους που εκζητούν. Το να δημιουργή κανείς κοινωνικές σχέσεις με ανθρώπους του κόσμου και να συναναστρέφεται μαζί τους δεν συντελεί στο να στέκη σταθερός ως Χριστιανός. Στους απροσέκτους της εποχής του, που προτιμούσαν τέτοιους κακά διαλεγμένους φίλους, ο Παύλος έγραψε: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.» (1 Κορ. 15:33, 34) Όχι, μη πλανάσθε και δικαιολογείτε την προσκόλλησί σας σε τέτοιους φίλους επειδή είναι προσωπικώς πιο επιθυμητοί, κοινωνικώς πιο ευπρόσδεκτοι ή οικονομικώς πιο επωφελείς σε σας από τους αδελφούς. Αν η συντροφιά τέτοιων ατόμων είναι πιο επιθυμητή σε σας, τότε είναι καιρός να εξετάσετε τον εαυτό σας. Μη νομίζετε ανοήτως ότι είσθε προσωπικώς τόσο ισχυρός ώστε να μπορήτε να ριψοκινδυνεύσετε εξασθενίζοντας ή συμβιβάζοντας τη σταθερή σας στάσι στην πίστι. Είναι πολύ καλύτερα να καλλιεργήτε σχέσεις στις συναθροίσεις της εκκλησίας και στο κήρυγμα του αγρού με τους ταπεινούς αδελφούς σας.
20. Γιατί είναι δύσκολο να στέκωμε σταθεροί στην πίστι, αλλά ποια ενθάρρυνοι έχομε προς τον σκοπόν αυτόν:
20 Το να στέκωμε σταθεροί στην πίστι σημαίνει αγώνα επειδή ο αντίδικός μας είναι ο Σατανάς ή Διάβολος. Ευαρεστεί πολύ τον Ιεχωβά το ν’ ανθιστάμεθα στον Διάβολο και να διακρατούμε ακεραιότητα μαζί με τους πιστούς αδελφούς μας σε όλη τη γη. (1 Πέτρ. 5:9, 10) Η πιστότης των αδελφών μας πρέπει να μας εμπνέη να εργαζώμεθα σκληρά κι εμείς επίσης, και να στέκωμε σταθεροί, αποβλέποντας στο μέλλον και για άλλες ακόμη ευλογίες από μέρους του Ιεχωβά. «Επειδή δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν.» (1 Τιμ. 4:10) Έτσι, η ευτυχία μας τώρα προέρχεται από το να φέρωμε την ευθύνη που ο Ιεχωβά ευαρεστείται τώρα να αναθέση στον καθένα από μας, απολαμβάνοντας τα προνόμιά μας και βαδίζοντας τελείως αφυπνισμένοι σ’ αυτή την ημέρα της παρουσίας του Ιεχωβά μ’ ένα άξιο τρόπο. «Μόνον πολιτεύεσθε αξίως του ευαγγελίου του Χριστού, δια να ακούσω, είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε ενώ είμαι απών, την κατάστασίν σας, ότι στέκεσθε εις έν πνεύμα, συναγωνιζόμενοι εν μια ψυχή δια την πίστιν του ευαγγελίου· και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων· το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απωλείας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού.»—Φιλιππησ. 1:27, 28.
21. Πώς μπορούμε να παραμείνωμε σταθερά αγκυροβολημένοι στην οργάνωσι του Ιεχωβά;
21 Δεν είμεθα πολύ τυχεροί να ευρισκώμεθα σταθερά αγκυροβολημένοι στην οργάνωσι που οικοδόμησε ο Ιεχωβά; Έχοντας αφυπνισθή ως προς το άγγελμα της Βασιλείας, ας είμεθα τώρα προσεκτικοί, παραμένοντας μέσα στα όρια της δράσεως και της διαγωγής που σημειώνονται για μας από τις Γραφές: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.»—Εφεσ. 5:15-17, ΜΝΚ.
22. Σ’ αυτόν τον αποφασιστικό καιρό, ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας;
22 Ο Ιησούς μάς λέγει ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας σ’ αυτόν τον αποφασιστικό καιρό: το να παραμένωμε αφυπνισμένοι και να στέκωμε σταθεροί: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, . . . Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 21:34-36) Συνετά δεν θα παραμελήσωμε αυτήν την ένδοξον οδόν της σωτηρίας, αλλά θα «προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμεν ποτέ.» (Εβρ. 2:1, 3) Ο Ιεχωβά επρομήθευσε αυτές τις αναψυκτικές αρχές για να μας οδηγούν στο δρόμο της σταθερότητος της πίστεως και της πνευματικής ισχύος σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους. Με τη βοήθειά του και την χάρι του είθε όλοι εμείς να μπορέσαμε τελικά να πούμε σε κατακλείδα σαν τον απόστολο: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα.»—2 Τιμ. 4:7.