πήγε κατ’ ευθείαν μέσα στο θέατρο περνώντας δίπλα μου, χωρίς καν να με προσέξη. Ήμουν πραγματικά ευγνώμων στον Ιεχωβά στο τέλος της υπηρεσιακής εκείνης ημέρας.

Μια αίθρια χειμερινή βραδιά, όταν επέστρεψα από μια επανεπίσκεψι που έκαμα σ’ έναν Μορμόνο επίσκοπο, έλαβα τον μικρό φάκελλο που περιείχε την αίτησι φοιτήσεως στην πρώτη σειρά σπουδαστών της νέας σχολής που εγκαινίαζε η Εταιρία για να καταρτίση ιεραποστόλους που θ’ απεστέλλοντο σε αγρούς του εξωτερικού. Αφού εξήτασα τα πράγματα με προσευχή, συνεπλήρωσα εκείνη την αίτησι το βράδυ εκείνο και την επέστρεψα. Το υπόλοιπο του μηνός ήταν γεμάτο συγκινήσεις. Η σύντροφός μου ήλθε με το αυτοκίνητο και το ρυμουλκούμενο όχημά της. Κατόπιν, όταν σχεδόν εγκατέλειψα την κρυφή ελπίδα που έτρεφα να πάω στη σχολή Γαλαάδ, ήλθε μια επιστολή εγκριτική της αιτήσεώς μου, με μια επιταγή για τα έξοδα ταξιδιού μου ως τη Νέα Υόρκη.

Αφού εταξίδεψα δέκα μέρες, επισκεπτομένη φίλους στο Λος Άντζελες, στο Σακραμέντο, και τη μητέρα μου στο Όρεγκον, έφθασα στην Ίθακα της Νέας Υόρκης κι απ’ εκεί επροχώρησα προς τη Σχολή Γαλαάδ. Οι πέντε μήνες που επακολούθησαν ήσαν μια ευχάριστη πείρα χωρίς καμμιά επισκίασι. Εδιαβάζαμε κι εμελετούσαμε όλη τη Γραφή και ελαμβάναμε πολλή εκπαίδευσι στη θεοκρατική διακονία για πρώτη φορά. Άρχισαν, επίσης, πολλές καλές φιλίες που διατηρούμε ακόμη.

Μερικοί από μας ανέμεναν να μεταβούν αμέσως στον τόπο διορισμού μας στο εξωτερικό, στο Μεξικό, αλλ’ η Μεξικανική κυβέρνησις καθυστέρησε τις θεωρήσεις πολλών από την ομάδα μας επί τρία σχεδόν έτη. Στο τέλος ήλθαν οι θεωρήσεις όλων, εκτός από τη δική μου. Το βράδυ, που ανεχώρησαν οι τελευταίοι τέσσερες, εδοκίμασα κάποια θλίψι που ποτέ άλλοτε δεν την εγνώρισα. Ήλθε το πρωί κι έσπευσα να οργανώσω το έργον μου, καταβάλλοντας τις καλύτερες φροντίδες για τις μελέτες που είχαν αφήσει τ’ άλλα κορίτσια, μαζί με τη δική μου. Ως αποτέλεσμα των συνδυασμένων μας κόπων πολλά άτομα καλής θελήσεως ήλθαν στην αλήθεια εκείνο το θέρος. Αποτελεί βαθιά ικανοποίησι να τους βλέπω στις διεθνείς συνελεύσεις με τις οικογένειες των και τους μικρούς που εμεγάλωσαν μαζί τους. Ένα από τα κορίτσια εφοίτησε στη Σχολή Γαλαάδ.

Επί τέλους ήλθε η θεώρησίς μου να πάω στο Μεξικό! Εκεί, στη διάρκεια των επομένων μηνών, το όνειρο του να κηρύξω σ’ αυτούς τους λαμπρούς και φιλικούς ανθρώπους έγινε μια μεγάλη πραγματικότης. Επακολούθησε περισσότερο έργον ειδικού σκαπανέως στο Χιούστον, του Τέξας, και κατόπιν το φθινόπωρο του 1948 διωρίσθηκα να εργασθώ στο Ελ Σαλβαντόρ και με αυτό είχα άλλη μια ευχάριστη έκπληξι. Έπρεπε να πάω στον προορισμό μου μέσω Νέας Υόρκης. Ενόσω ήμουν στη Νέα Υόρκη, η νέα μου σύντροφος, Αδελφή Μπόουιν (που είχε εργασθή και στο Μεξικό) κι εγώ επεράσαμε μια εβδομάδα στο Μπέθελ, βοηθώντας μερικούς στα γραφεία και στο εργοστάσιο, επεσκέφθηκα δ’ επίσης και τη Σχολή Γαλαάδ και τον ραδιοφωνικό σταθμό WBBR στο Στάτεν Άιλαντ.

Κατά τον πλουν βρήκαμε ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας μεταξύ των αξιωματικών του πληρώματος και των συνταξιδιωτών μας. Διεσχίσαμε τη Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαντόρ δια ξηράς και είδαμε μέγα μέρος της χώρας που επρόκειτο να γίνη ο τόπος μας. Το δωμάτιο μας μάς ανέμενε στην πόλι του Ελ Σαλβαντόρ. Εδώ στα τρία πρώτα χρόνια ένας τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός μάς παραχωρούσε μια ώρα την εβδομάδα δωρεάν· έτσι, μετεδώσαμε ραδιοφωνικώς τα περιεχόμενα των βιβλίων «Έστω ο Θεός Αληθής» και «Αύτη Εστίν η Αιώνιος Ζωή» στην Ισπανική, επίσης δε και πολλά άρθρα της Σκοπιάς. Σε λίγο διάστημα εμάθαμε πολλά για τη διαβίωσι σε τροπικές χώρες· αλλά, κυρίως, εμάθαμε ότι το έργον μας είναι περισσότερο το να διδάσκωμε άτομα καλής θελήσεως να είναι ώριμοι μάρτυρες, παρά το να διαθέτωμε μεγάλες ποσότητες εντύπων. Το να βλέπωμε στις συναθροίσεις τα ευτυχή πρόσωπα σταθερών μαρτύρων, που εβοηθήθησαν να μάθουν την αλήθεια, αποτελεί πράγματι μια μεγάλη αμοιβή, που με υποκινεί πάντοτε να εξακολουθώ επιδιώκοντας τον σκοπό μου στη ζωή.

Οι Συναναστροφές Φέρνουν Αποτελέσματα

Ο Βιβλικός κανών «Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί» παριστάνει το πώς οι άνθρωποι επηρεάζονται από τη συναναστροφή τους με κακούς ανθρώπους. Αφ’ ετέρου, οι καλές συναναστροφές συντείνουν στην απόκτησι και διατήρησι καλών ηθών. Ο Ερνέστος Ουάιτ, γράφοντας στο σύγγραμμά του Η Χριστιανική Ζωή και οι Ασυνείδητοι, ομιλεί για «τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζομε ο ένας τον άλλον στις συνήθεις σχέσεις της ζωής.» «Η μακρά και στενή φιλία με άλλο άτομο,» λέγει, «συχνά μας μεταβάλλει με τρόπους που δεν είναι αντιληπτοί σε μας, αλλά μπορούν να είναι πρόδηλοι στους άλλους. Η φιλία έχει μια μεταβλητική δύναμι που υπερβαίνει τα συνειδητά αποτελέσματα της συντροφιάς. Η μεταβλητική αυτή επίδρασις ασκείται σ’ εμάς απαρατήρητα, και κάποτε έρχεται σαν μια εκπληκτική αποκάλυψις για ν’ αποκαλύψη πόσο έχομε επηρεασθή στους τρόπους της σκέψεώς μας, ή ακόμη και στις συνήθειές μας και στους τρόπους ενεργείας μας, από τα πολλά χρόνια της στενής συντροφιάς μας με κάποιον άνδρα ή γυναίκα που αγαπούμε. Ομοίως, είναι αναμφισβήτητο ότι γονείς και διδάσκαλοι μπορούν να μεταδώσουν τα λανθάνοντα ιδιάζοντα αισθήματά των στα παιδιά που είναι υπό τη φροντίδα των. Ούτε οι γονείς ούτε το παιδί έχουν συναίσθησι τούτου, αλλ’ αυτό φαίνεται σε εκδηλώσεις διαγωγής.» Πόσο σπουδαίο είναι να δίνουν ορθά παραδείγματα οι διδάσκαλοι και οι γονείς σε σκέψεις και σε πράξεις!