Κεφάλαιον 6
Ο Θεός Έρχεται για τη Σωτηρία του Ανθρωπίνου Γένους
1. Ποια πεποίθησι μπορούμε να έχωμε ότι ο Θεός θα έλθη για τη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής;
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ, σε αρμονία με την αξιοπρέπεια της παγκοσμίου κυριαρχίας του, χειρίζεται μ’ ένα θαυμαστό τρόπο προβλήματα φαινομενικά άλυτα. Και αφού δούμε την έκβασι, λέμε, ‘Απλούστατα, δεν μπορούσε να γίνη με άλλο τρόπο και τόσο τέλεια, δίκαια και καλά.’(Βλέπε Ησαΐας 55:9.) Έτσι, όπως δείχνει και η Αγία Γραφή, από την πρώτη στιγμή που έγινε η πρόκλησις ως προς την ορθότητα της διακυβερνήσεώς του, ο Θεός απεκάλυψε ότι θα ερχόταν για τη σωτηρία της ανθρώπινης φυλής, όταν ανήγγειλε: «Αυτό [το σπέρμα] θέλει σου [Σατανά] συντρίψει την κεφαλήν.» (Γένεσις 3:15) Καθώς προχωρούσε ο καιρός, ο Θεός θα άφηνε τους ανθρώπους να ιδούν την επεξεργασία του σκοπού του.
2, 3. (α) Ποιος προωρίσθηκε από τον Ιεχωβά Θεό να είναι το υποσχεμένο «σπέρμα»; (β) Για ποιους λόγους ήταν λογικό να εκλεγή αυτός;
2 Ποιος προωρίζετο ειδικά από τον Θεό να είναι το «σπέρμα» που τελικά θα συνέτριβε την κεφαλή του Σατανά; Ο μονογενής Υιός του Θεού! Εξελέγη να είναι εκείνος που θα υπηρετούσε για την οριστική τακτοποίησι του επιμάχου ζητήματος σχετικά με τη δικαιωματική, δίκαιη και άξια άσκησι της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Γιατί εξελέγη αυτός ο μεγάλος που ήταν τόσο κοντά στην καρδιά του Ιεχωβά; Να γιατί. Όταν ο Σατανάς έκαμε την πρόκλησί του, έθεσε σε αμφισβήτησι, τη νομιμοφροσύνη όλων των ατόμων του σύμπαντος, περιλαμβανομένου και αυτού του Υιού του Θεού. Εκτός απ’ αυτό, το ζήτημα της νομιμοφροσύνης αφωρούσε αυτόν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα του Θεού, διότι αυτός ήταν ο πρώτος Υιός του Ιεχωβά, δεύτερος στο σύμπαν μετά απ’ Αυτόν. Υπήρξε συνεργάτης του Θεού στη δημιουργία του σύμπαντος. (Κολοσσαείς 1:15-17) Ένας που προκαλούσε τον Θεό θα μπορούσε να πη, ‘Απ’ όλα τα πλάσματα που πρέπει να είναι πιστά στην υπηρεσία του Θεού, αυτός θα έπρεπε να είναι ο πιο πιστός.’ Έτσι η πρόκλησις του Σατανά έφερε στο προσκήνιο αυτόν τον Ισχυρό Υιό του Θεού.
3 Στις Παροιμίες επίσης, κεφάλαιο όγδοο, αυτός ο Υιός, που προεικονίζετο από τη σοφία, λέγει για το δημιουργικό έργο του Θεού τα εξής: «Η τρυφή μου ήτο μετά των υιών των ανθρώπων.» (Εδάφ. 31) Αγαπούσε βασικά το ανθρώπινο γένος. Με χαρά δέχθηκε αυτόν τον διορισμό να διεκδικήση τον Πατέρα του, πρώτα από νομιμοφροσύνη σ’ Αυτόν και, επίσης, από αγάπη για το ανθρώπινο γένος.
4. Γιατί ο Θεός δεν μπορούσε ν’ αγνοήση την αμαρτία ή να την αφήση να συνεχίζεται ανεξέλεγκτα;
4 Τώρα, λοιπόν, αφού ο Θεός αγαπούσε το ανθρώπινο γένος, θα μπορούσε να συγχωρήση την πονηρία που έφερε στο σύμπαν ο Σατανάς μαζί με τον Αδάμ; Μπορούσε ο Θεός να πη σε κάθε άτομο που αμάρτησε, ‘Επειδή σ’ αγαπώ και θέλω να σου δείξω έλεος, θα παραβλέψω την αμαρτία σου’; Σε αρμονία με τη δικαιοσύνη και την ευθύτητά του, δεν μπορούσε ν’ αγνοήση την αμαρτία και να την αφήση να συνεχίζεται ανεξέλεγκτη. Αν το έκανε αυτό, θα υπονόμευε το θεμέλιο της κυβερνήσεώς του.—Ψαλμοί 89:14.
5. Τι συμβαίνει στην κυβέρνησι όταν παραβλέπη την ανομία ή επιτρέπη στους παραβάτες του νόμου να συνεχίζουν τις παραβάσεις των;
5 Έχομε το παράδειγμα των αποτελεσμάτων της «ανεκτικότητος», και, στην πραγματικότητα, της παραβλέψεως της ανομίας, μερικών σημερινών εθνών. Σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα έθνη υπήρξαν αμελή και δεν εξεδήλωσαν ζήλο στο να ενεργήσουν εναντίον των παραβατών. Οι εγκληματίες αφέθηκαν ανενόχλητοι. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν οι άνθρωποι την εμπιστοσύνη τους στις κυβερνήσεις και τελικά όλα να καταρρεύσουν. Ο Παγκόσμιος Κυβερνήτης δεν θα αφήση να συμβή αυτό με τους νόμους του.
6. Πώς ο προφήτης Αββακούμ και ο απόστολος Παύλος τονίζουν ότι ο Θεός δεν παραβλέπει την αμαρτία;
6 Συνεπώς, ο Ιεχωβά, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, έχοντας ευθύνη να διατηρήση τον νόμο και την τάξι στο σύμπαν, δεν παραβλέπει την αμαρτία. «Ο Θεός δεν εμπαίζεται.» (Γαλάτας 6:7) Στο βιβλίο του Αββακούμ 1:13 ο προφήτης λέγει στον Ιεχωβά: «Οι οφθαλμοί σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης εις την ανομίαν· δια τι επιβλέπεις εις τους παρανόμους;» Επέτρεψε τη διάπραξι ανομίας μόνο για ένα καλό σκοπό και, για ένα σχετικώς σύντομο διάστημα. Στην πραγματικότητα, ο τρόπος που προέκρινε ο Θεός είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να βοηθήση το ανθρώπινο γένος.
ΕΝΑ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
7. (α) Πώς ο Αδάμ ‘επώλησε’ τους ανθρώπους στην δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου; (β) Πώς ο Ψαλμός 49:6-9 εκφράζει την ανικανότητα του ανθρώπου ν’ απελευθερωθή;
7 Ο Αδάμ ‘επώλησε’ τους μελλοντικούς του απογόνους σε δουλεία στην αμαρτία και τον θάνατο χωρίς τη συγκατάθεσί τους. Το τίμημα που έλαβε για την «πώλησι» ήταν το να κάνη ιδιοτελώς ό,τι επιθυμούσε, και αυτό τον ώθησε σε ανταρσία εναντίον του Θεού. (Ρωμαίους 7:14) Η ανικανότης του ανθρώπου ν’ απαλλαγή από τη δουλεία στο θάνατο, εκφράζεται στον τεσσαρακοστό ένατο Ψαλμό, εδάφια έξη έως εννέα :«Οίτινες ελπίζουσιν εις τα αγαθά αυτών και καυχώνται εις το πλήθος του πλούτου αυτών· ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· Διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διαπαντός, ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν.» Το τίμημα ήταν εξαιρετικά πολύτιμο, πολύ υψηλό, πέραν από τις δυνατότητες όλων των ανθρώπων. Από πλευράς ικανότητος του ατελούς ανθρώπου, η ανακούφισις ήταν τόσο μακρυά, ώστε ήταν «ανεύρητος διαπαντός,» στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμμιά ελπίδα. Έτσι, αν επρόκειτο να απελευθερωθή ποτέ ο άνθρωπος, έπρεπε ο Θεός να λάβη κάποια πρόνοια.—Παράβαλε με Ψαλμό 79:9.
8, 9. Τι έπρεπε να κάμη ο Ιεχωβά Θεός για να βοηθήση το ανθρώπινο γένος και να διατηρήση την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη της κυβερνήσεώς του;
8 Για να έχη σχέσεις μ’ εκείνους που γεννήθηκαν στην αμαρτία, μολονότι αυτό συνέβη χωρίς να φταίξουν οι ίδιοι, ο Θεός έπρεπε να έχη κάποια νόμιμη βάσι, πάνω στην οποία να πολιτεύεται μαζί τους. (Ψαλμός 51:5· Ρωμαίους 5:12) Διαφορετικά, όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να πεθάνουν για πάντα, επειδή ο νόμος του Θεού απαιτούσε την απομάκρυνσι των αμαρτωλών από το σύμπαν. Μόνον η θυσία ενός άλλου ανθρώπου, ενός τελείου ανθρώπου, ως ‘πολύτιμο’ τίμημα, θα μπορούσε να εξαγοράση όσα είχε χάσει ο Αδάμ.—1 Τιμόθεον 2:5, 6.
9 Συνεπώς, ο Ιεχωβά χρειαζόταν κάποιον—κάποιον του οποίου η θυσία θ’ αποτελούσε τη νομική βάσι μέσω του οποίου θα πολιτευόταν. Όπως ακριβώς μια ανθρώπινη κυβέρνησις δεν θα μπορούσε κατάλληλα να διαπραγματεύεται με εγκληματίες, έτσι και ο Ιεχωβά Θεός δεν θα μπορούσε να πολιτεύεται άμεσα με αμαρτωλούς ανθρώπους και συγχρόνως να διατηρή την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη της κυβερνήσεώς του.
10, 11. Με το να συγχωρεί τις αμαρτίες και να θεωρή τους ανθρώπους δίκαιους, πώς ο Θεός έδειξε (α) την ευθύτητα και τη δικαιοσύνη του; (β) πόσο κακή είναι η αμαρτία δείχνοντας συγχρόνως το έλεός του;
10 Με το να θεσπίση αυτή τη νομική βάσι, ο Ιεχωβά θα ήταν σε θέσι ν’ αποδείξη την ορθότητα της παγκοσμίου κυριαρχίας του, δείχνοντας επίσης πόσο κακή είναι η αμαρτία. Συγχρόνως μπορούσε να δείξη έλεος στους ανθρώπους. Ο απόστολος Παύλος το διατυπώνει ως εξής:
11 «Επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού, τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων διά της μακροθυμίας του Θεού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού εν τω παρόντι καιρώ, διά να ήναι αυτός δίκαιος και να δικαιόνη τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν.»—Ρωμαίους 3:23-26.
12. Ποια προβλήματα αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος που επιθυμεί σπλαχνικά να φέρη έναν «ανεπιθύμητο» μέσα στην οικογένειά του σαν μέλος; (Ρωμαίους 5:8)
12 Θα μπορούσαμε να εξεικονίσωμε τη λογικότητα και τη νομιμότητα του τρόπου ενεργείας του Θεού μ’ ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή. Υποθέστε ότι ένας άνθρωπος, ένας οικογενειάρχης, έχει μια έντιμη, καθαρή και υπάκουη οικογένεια. Έχει μάθει για κάποιο νέο που βρίσκεται στη φυλακή, μ’ ένα μεγάλο πρόστιμο εις βάρος του, για κάτι κακό που έκαμε. Αυτός ο νέος είχε μπλέξει με κακές συναναστροφές και είχε μάθει κακούς τρόπους. Ωστόσο, ο οικογενειάρχης πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήση τον φυλακισμένο και τελικά να τον αναμορφώση. Για να είναι εν τάξει με τον εαυτό του και την καθαρή, και αξιοσέβαστη οικογένειά του, δεν μπορεί να τον φέρη αμέσως στο σπίτι του και να επιτρέψη στην οικογένειά του να συναναστρέφεται αυτόν τον νέο σ’ αυτή την κατάστασι. Τι μπορεί λοιπόν να κάμη για να βοηθήση;
13. Ποια βήματα θα μπορούσε να κάμη αυτός ο άνθρωπος για να κάμη τον νέο ένα κατάλληλο και νόμιμο μέλος της οικογενείας του;
13 Ο οικογενειάρχης θα μπορούσε να βάλη ένα φίλο του να πληρώση το πρόστιμο, πράγμα που θα απήλλασσε τον φυλακισμένο από την απόφασι του δικαστηρίου, και να ζητήση από το δικαστήριο να τον θέση υπό επιτήρησι. Ύστερ’ από κατάλληλη εκπαίδευσι και διαπαιδαγώγησι του νέου, ο φίλος θα μπορούσε να τον παραδώση στον οικοδεσπότη αναμορφωμένο, ώστε να μπορή να γίνη δεκτός ως ένα καθαρό και αξιοσέβαστο μέλος της οικογενείας. Έτσι θ’ αντιμετωπίζονταν πλήρως όλες οι νομικές απαιτήσεις. Ο οικογενειάρχης θα ήταν εντελώς ευθύς και δίκαιος με τον τρόπο της ενεργείας του, και θα έδειχνε συγχρόνως έλεος στον νέο.
14. Πάνω σε ποια βάσι ο Θεός συμφιλιώνεται με την ανθρώπινη οικογένεια;
14 Ο Θεός πολιτεύεται, πράγματι, με την ανθρώπινη οικογένεια μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού, ο οποίος ενεργεί σ’ αυτό το ζήτημα ως αντιπρόσωπος του Ιεχωβά. Εκείνοι που υπακούουν στη διευθέτησι του Θεού, έχουν νόμιμη στάσι μαζί του. Εξαγοράζονται και συμφιλιώνονται ή έρχονται σε αρμονικές σχέσεις με τον Θεό. (Κολοσσαείς 1:13, 14, 20) Αποκτούν προσωπική σχέσι και μπορούν να τον αποκαλούν «Πατέρα.»—Ματθαίος 6:9.
Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ
15. Γιατί ο Υιός του Θεού έπρεπε να σταλή στη γη;
15 Ο Υιός του Θεού, λοιπόν, εστάλη στη γη—για να γίνη άνθρωπος, να γεννηθή από μια γυναίκα. Θα μπορούσε να υπηρετήση για να δοκιμασθή η ακεραιότης του εδώ στη γη, όπου ηγέρθη το ζήτημα. Θα μπορούσε επίσης να είναι το αντίλυτρο για τους ανθρώπους. Με θαυματουργική γέννησι μέσω της παρθένου Μαρίας έγινε ένας ανθρώπινος γιος του Θεού.—Γαλάτας 4:4.
16. (α) Πώς ο Ιησούς γεννήθηκε σαν τέλειο παιδί αφού είχε ατελή μητέρα; (β) Γιατί ο Ιησούς, όταν ήταν παιδί καθώς και αργότερα, χρειαζόταν ιδιέταιρη προστασία;
16 Αυτός ο γιος γεννήθηκε από μια ατελή γυναίκα, αλλ’ ο ίδιος ήταν τέλειος και αμόλυντος. Η τέλεια ζωή του μεταφέρθηκε από το ουράνιο πνευματικό βασίλειο στη μήτρα της Μαρίας. Ο άγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στη Μαρία: «Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού.» (Λουκάς 1:35) Το άγιο πνεύμα του Θεού έθεσε ένα τείχος αόρατης δυνάμεως γύρω από τη Μαρία, ώστε να γεννηθή ο Ιησούς Χριστός, σαν ένα τέλειο βρέφος. Φυσικά, ο Σατανάς θα επιθυμούσε να καταστρέψη ή να βλάψη αυτόν τον Υιό, αν ήταν δυνατόν, πριν ακόμη γεννηθή. Εξετάστε τις μετέπειτα προσπάθειές του να φονεύση τον Ιησού, όπως αποκαλύπτονται στο Ματθαίος 2:7-16 και Λουκάς 4:28-30.
17. Πώς δείχνουν οι Γραφές ότι ο Ιησούς διετήρησε την τελειότητά του ως τον θάνατό του;
17 Σ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής του, ο Ιησούς παρέμεινε σ’ αυτή την τέλεια κατάστασι. Ήταν «όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών.» (Εβραίους 7:26) Η επίγεια πορεία της ζωής του Ιησού τακτοποίησε το ζήτημα της ακεραιότητος προς τον Θεό πέρα από κάθε αμφιβολία, μ’ ένα τέλειο και πλήρη τρόπο. Ο ίδιος είπε πριν από τον θυσιαστικό του θάνατο: «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου και δεν έχει ουδέν εν εμοί,» και «τώρα είναι κρίσις του κόσμου τούτου, τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου [ο Διάβολος] θέλει εκβληθή έξω.» (Ιωάννης 14:30· 12:31· 2 Κορινθίους 4:4) Ο Σατανάς δεν μπόρεσε ποτέ να κάμη τον Ιησού Χριστό να ενδώση κάτω από πίεσι, και συνεπώς δεν είχε καμμιά επιρροή επάνω στον Ιησού, δεν μπορούσε να φέρη καμμιά βάσιμη κατηγορία εναντίον του Ιησού. Ο Ιησούς ‘ενίκησε τον κόσμον’ με το ν’ αρνηθή ν’ αμαρτήση μαζί με τον κόσμο.—Ιωάννης 16:33· 8:46.
18. (α) Γιατί η δικαιοσύνη που απενεμήθη στον Ιησού όταν ήταν στη γη δεν ήταν δωρεά; (β) Αν κάποιος άλλος από τους ανθρώπους, ανακηρύσσεται δίκαιος, γιατί είναι πραγματικά μια δωρεά;
18 Ο απόστολος Παύλος είπε για τον Ιησού: «Έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε, και γενόμενος τέλειος κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν.» (Εβραίους 5:8, 9) Έτσι, επειδή ο Ιησούς αποδείχθηκε άξιος ο Θεός τον ανεκήρυξε δίκαιο στο τέλος της επιγείου πορείας του. Αναστήθηκε σε πνευματική ζωή, «εδικαιώθη εν πνεύματι.» (1 Τιμόθεον 3:16) Είχε τα προσόντα και διωρίσθηκε στον ουρανό ως ο τέλειος Αρχιερεύς προς όφελος του ανθρωπίνου γένους. Ο Θεός δεν χρειάσθηκε ν’ απονείμη στον Χριστό δικαιοσύνη σαν δωρεά διότι ως αναμάρτητος άνθρωπος, και είχε και διετήρησε μια δίκαιη στάσι προς τον Θεό από την αρχή ως το τέλος. Γι’ αυτόν το λόγο η θυσία του Ιησού ήταν τελεία και μπορούσε να χρησιμεύση ως βάσις για ν’ ανακηρυχθούν δίκαιοι και άλλοι άνθρωποι. Αν άλλοι ανακηρύσσωνται δίκαιοι, αυτό δεν γίνεται λόγω της δικής τους δικαιοσύνης, αλλά βάσει της εξιλεωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού. Στη δική τους περίπτωσι πρόκειται πραγματικά για μια δωρεά σ’ αυτούς.—Ρωμαίους 5:17.
19. Ποια θέσι έχει ο Ιησούς σχετικά μ’ εκείνους που θέλουν να υπηρετούν τον Θεό;
19 Μ’ αυτή την πιστή πορεία ο Ιησούς έγινε κατάλληλος για υποστηρικτής όλων εκείνων που επιθυμούν να υπηρετούν τον Θεό. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον [ή υποστηρικτήν] προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών.» (1 Ιωάννου 2:1, 2) Καλείται επίσης «μεσίτης Θεού και ανθρώπων.» (1 Τιμόθεον 2:5) Ο Διάβολος προσπαθεί να βρη σφάλμα στους δούλους του Θεού από την εποχή του Άβελ, γιου του Αδάμ. Ο Σατανάς καλείται «ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.—Αποκάλυψις 12:10.
20. Ως συνήγορος και μεσίτης, τι κάνει ο Ιησούς προς όφελος των δούλων του Θεού;
20 Έτσι στη νομική διαμάχη, ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ενώπιον του Θεού σαν ένας υπερασπιστής. Όταν οι πιστοί δούλοι του Θεού κάνουν κάποιο σφάλμα, μια αμαρτία, ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζει αποδείξεις ενώπιον του Θεού ως Δικαστού ότι δεν είναι άξιοι θανάτου—ότι η απολυτρωτική του θυσία καλύπτει τα σφάλματα και τις αμαρτίες τους. Αποδεικνύει ότι η πρόθεσίς τους είναι να κάνουν το ορθό ακόμη και στην κατάστασι της ατελείας τους. (Ρωμαίους 7:15-19) Επισύρει την προσοχή στις πιστές πράξεις τους και στο ότι πλησιάζουν τον Θεό με αληθινή μετάνοια όταν αμαρτάνουν. (Εβραίους 6:10) Τα κάνουν όλ’ αυτά βάσει της θυσίας του Ιησού. (Ιωάννης 16:23) Και ο Θεός δέχεται την μεσολάβησι του Ιησού προς χάριν τους.
ΠΩΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟΚΤΑ «ΤΕΚΝΑ»
21. (α) Πώς ο Ιησούς, ο ένας άνθρωπος, δίδει τη ζωή του «λύτρον αντί πολλών»; (β) Γιατί είναι γνωστός ως ο «έσχατος Αδάμ»;
21 Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη σαν άνθρωπος, είχε τη δύναμι ν’ αποκτήση δική του οικογένεια με τον φυσικό ανθρώπινο τρόπο. Δεν δημιούργησε όμως αυτή την οικογένεια, αλλά με τη θυσία του παραιτήθηκε απ’ αυτή τη δυνατότητα. Όπως είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθαίος 20:28) Έτσι ο Ιησούς έγινε ο «έσχατος Αδάμ.» Ο Αδάμ δημιούργησε μια ατελή οικογένεια, μια οικογένεια με κακά χαρακτηριστικά. Ο Ιησούς Χριστός δημιουργεί μια οικογένεια που αποκτά δικαιοσύνη. Άτομα μπορούν να μεταφερθούν από την οικογένεια του Αδάμ και ν’ αναγεννηθούν μέσω της δικαιοσύνης του Ιησού Χριστού, και με το να ενδυθούν τη νέα προσωπικότητα, μπορούν να γίνουν ‘κατ’ εικόνα του.’ Μπορούν να καθαρισθούν ως γιοι του ‘εσχάτου Αδάμ.’—1 Κορινθίους 15:45, 49.
22. (α) Πώς το Ησαΐας 53:10 δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός αποκτά παιδιά; (β) Μήπως ο Χριστός κρατεί αυτά τα παιδιά δικά του για πάντα, ή τι κάνει;
22 Ο προφήτης Ησαΐας, μιλώντας υπό έμπνευσι στον Ιεχωβά, περιέγραψε μερικά από τα παθήματα του Χριστού και είπε: «Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας, θέλει ιδεί έκγονα.» (Ησαΐας 53:10 ΜΝΚ) Ο Χριστός δεν αποκτά απογόνους με τη φυσική μέθοδο. Αλλ’ ως «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» [Αιώνιος Πατήρ, ΜΝΚ] δημιουργεί μια οικογένεια με τα χαρακτηριστικά του, με τον τρόπο που περιγράφει ο Ησαΐας, επειδή ο Ιεχωβά ‘έδωσε την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας’ για το ανθρώπινο γένος. (Ησαΐας 9:6) Δεν πρέπει ωστόσο να λησμονήσουμε ότι ο Ιησούς Χριστός, αφού τους φέρη σε ανθρώπινη τελειότητα, παραδίδει κατόπιν το εξαγορασμένο και αναμορφωμένο ανθρώπινο γένος στον Ιεχωβά Θεό, «τον Πατέρα. . . . εκ του οποίου πάσα πάτρια εν ουρανοί και επί γης ονομάζεται.»—Εφεσίους 3:14, 15· 1 Κορινθίους 15:26, 28.
ΤΟ ΑΝΤΙΛΥΤΡΟ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ
23. Πώς μπορεί να λεχθή ότι το αντίλυτρο που δόθηκε μέσω του Ιησού εξουδετερώνει την αμαρτία;
23 Ανακεφαλαιώνοντας μπορούμε να πούμε ότι το αντίλυτρο που δόθηκε μέσω του Υιού του Θεού, εξουδετερώνει την αμαρτία του Αδάμ. Η αμαρτία του Αδάμ έφερε την πτώσι όλων των ανθρώπων. Το αντίλυτρο, βέβαια, δεν σώζει την κάθε μια ανθρώπινη ψυχή, αλλ’ αντισταθμίζει τ’ αποτελέσματα της αμαρτίας που είναι ριζωμένη μέσα μας. Πώς; Κάθε άνθρωπος που επιθυμεί ν’ απαλλαγή από την αμαρτία και την ατέλεια, μπορεί να την εξαλείψη και να καταστή εντελώς καθαρός. Ακόμη κι εκείνοι που θ’ αναστηθούν, θα έχουν την ευκαιρία να επωφεληθούν από το αντίλυτρο. (Πράξεις 24:15) Εκείνοι που δεν θα λάβουν ζωή θα είναι άτομα που δεν θέλουν επάνω τους τη διακυβέρνησι του Ιεχωβά. Δεν αγαπούν τη δικαιοσύνη και δεν μισούν την ανομία. Αυτοκαταδικάζονται με το να προσθέτουν τις εκούσιες αμαρτίες τους στην κληρονομημένη αμαρτία τους.—Ιωάννης 3:17-21, 36.
24. (α) Στο τέλος, θα υπάρχει κάτι που να επιδεικνύεται ως «επίτευγμα» του στασιασμού του Αδάμ; (β) Θα αφήσουν οι προσπάθειες του Σατανά κάποιο μόνιμο σημείο στο σύμπαν;
24 Συνεπώς, η εξιλεωτική θυσία του Χριστού, την οποία εφαρμόζει η Βασιλική του κυβέρνησις, εξαλείφει εντελώς όσα έκαμε ο Αδάμ. Ο έσχατος εχθρός, ο θάνατος (ο θάνατος που έφερε στο ανθρώπινο γένος η αμαρτία του Αδάμ), θα εκμηδενισθή. Όταν εξαλειφθή ο θάνατος, τότε όλα όσα έκαμε ο Αδάμ—όλα όσα έφερε πάνω στο ανθρώπινο γένος—δεν θα υπάρχουν πια. Δεν θα αφεθή τίποτα απολύτως που να φανερώνη την αμαρτία του Αδάμ. (1 Κορινθίους 15:26, 55-57) Και δεν θα υπάρχη τίποτε που να φανερώνη την αμαρτία του Διαβόλου, διότι όπως λέγει η Βίβλος: «Διά τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου.» (1 Ιωάννου 3:8) Οι προσπάθειες του Σατανά θ’ αποδειχθούν μάταιες και θα χάση τη ζωή του. Η μομφή στο όνομα του Θεού θα εξαλειφθή πλήρως. Το όνομα του Θεού θα τύχη πλήρους διεκδικήσεως για όλη την αιωνιότητα κι εκείνοι που επιθυμούν την κυριαρχία του θα ζουν για πάντα και θα τον αινούν.—Ψαλμός 150.
25. Πώς πρέπει ν’ ανταποκριθούν οι καρδιές μας όταν βλέπωμε τι έκαμε ο Θεός για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους;
25 Τι αγαθότης εκ μέρους του Θεού! Και τι αγάπη εκ μέρους του Κυρίου Ιησού Χριστού! Μπορούμε να πούμε μαζί με τον απόστολο: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού.» Άσχετα με το τι μπορεί να φέρη ο κόσμος για να δημιουργήση αμφιβολίες και να καταβάλη την πίστι μας, με το να έχωμε αληθινή εκτίμησι γι’ αυτά τα πράγματα, μπορούμε να αναφωνήσωμε, ‘ Ένας τέτοιος Θεός αξίζει πλήρως όλη την αφοσίωσι και την υπηρεσία μας!’—Βλέπε Φιλιππησίους 3:8, 9.
[Εικόνα στη σελίδα 69]
Πριν να δεχθή έναν παραστρατημένο νεαρό ξένο σαν μέλος της οικογενείας του, αρχηγός της οικογενείας θα του ζητούσε να καθαρισθή
[Εικόνα στη σελίδα 74]
Γεννηθήκατε από έναν αμαρτωλό πατέρα, τον Αδάμ . . .
[Εικόνα στη σελίδα 75]
. . . Αλλά μπορείτε να εκλέξετε τον Ιησού ως τον ‘Αιώνιο Πατέρα’ σας