Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Πρέπει να Γεννηθήτε και Πάλι;

ΕΞΕΧΟΥΣΑ ανάμεσα στα δώρα του Θεού προς το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος είναι η ευκαιρία να έλθη κάποιος σε φιλικές σχέσεις με Αυτόν μέσω του Ιησού Χριστού, με την ελπίδα αποκτήσεως αιωνίου ζωής—Ιωάν. 3:16.

Τι πρέπει να κάμη κανείς για ν’ αποκτήση αυτή την αμοιβή; Πολλοί αξιούν ότι όλοι όσοι θέλουν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή πρέπει να ‘γεννηθούν και πάλι.’ Παραθέτουν τους λόγους του Ιησού προς τον Νικόδημο: «Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. . . . εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.»—Ιωάννης 3:3, 5.

Τα άτομα αυτά αναφέρονται επίσης στο 1 Ιωάννου 5:1, το οποίον λέγει: «Πας όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός εκ του Θεού εγεννήθη,» και απ’ αυτό συνάγουν το συμπέρασμα ότι όσοι αληθινά πιστεύουν στον Ιησού πρέπει να ‘αναγεννηθούν’ ή να ‘γεννηθούν εκ νέου’ ως τέκνα Θεού.

Είναι πράγματι αυτή η σημασία των εδαφίων αυτών; Αν πρόκειται, ν’ απολαύσετε μια καλή σχέσι με τον Θεό και αιώνια ζωή, πρέπει να ‘γεννηθήτε πάλι’; Ας εξετάσωμε τι εννοεί η Αγία Γραφή με αυτά τα λόγια.

Ο απόστολος Πέτρος, στην 1 Πέτρου 1:3, 4, εξηγεί τον σκοπόν της νέας γεννήσεως ως εξής: «Κατά το πολύ έλεος αυτού [του Θεού] ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ υμάς.»

Άτομα τα οποία ο Θεός καλεί στον ουρανό θα είναι αθάνατα, άφθαρτα πνευματικά πρόσωπα, «μέτοχοι θείας φύσεως.» (1 Κορ. 15:42-44, 53· 2 Πέτρ. 1:4) Εφ’ όσον «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσι,» τα άτομα αυτά πρέπει να υποστούν αλλαγή. (1 Κορ. 15:50) Για να έχουν αυτή την ελπίδα πρέπει να «γεννηθούν εξ ύδατος,» τελώντας Χριστιανικό βάπτισμα στο ύδωρ. Επίσης, πρέπει να γεννηθούν ή να αποκυηθούν από το άγιο «πνεύμα» του Θεού, αποκτώντας με τον τρόπο αυτό την προοπτική να απολαύσουν πνευματική ζωή στους ουρανούς. (Ιωάν. 3:5) Αυτοί που έχουν αναγεννηθή με τον τρόπο αυτό γίνονται πνευματικοί «υιοί» του Θεού.—Ρωμ. 8:14, 15.

Γιατί ο Θεός υιοθετεί ανθρώπους για πνευματική ζωή στους ουρανούς; Το Αποκάλυψις 20:6 αναφέρει: «Θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.» Ο απόστολος Παύλος διεκήρυξε: «Εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει.» (2 Τιμ. 2:12) Ο σκοπός του Θεού, λοιπόν, να καλέση ανθρώπους στον ουρανό, είναι για να σχηματίση μια ουράνια κυβέρνησι υπό τον Χριστόν Ιησούν.—Αποκάλ. 5:9, 10.

Μια κυβέρνησις αποτελείται μόνον από ένα μικρό μέρος του συνόλου του πληθυσμού. Μήπως δείχνει η Αγία Γραφή ότι μόνον ένας περιορισμένος αριθμός αποτελεί την ουράνια κυβέρνησι του Θεού; Παρατηρήστε πόσοι αναφέρονται στην Αποκάλυψι 14:1: «Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το [ουράνιον] όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες.» Τα εδάφια 3 και 4 λέγουν ότι είναι ‘εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης,’ όχι όλοι όσοι κερδίζουν σωτηρία, αλλά μάλλον αυτοί είναι μόνον «απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.»—Παράβαλε με Ιάκωβον 1:18.

Οι Γραφές δείχνουν ότι και άλλοι εκτός από αυτούς θα κερδίσουν αιώνια ζωή. Ο Ιησούς είπε ότι είχε «και άλλα πρόβατα, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης.» (Ιωάν. 10:16) Η Αποκάλυψις, στο έβδομο κεφάλαιο, αντιπαραβάλλει τους 144.000 Χριστιανούς πνευματικούς Ισραηλίτες μ’ ένα «όχλον πολύν, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση» και τον οποίον το Αρνίον, ο Ιησούς Χριστός, οδηγεί εις «ζώσας πηγάς υδάτων.» (Εδάφια 4, 9, 17· Γαλ. 6:16) Στην παραβολή περί διαχωρισμού των εθνών «καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων,» ο Ιησούς διαχώρισε εκείνους που ωνόμασε «αδελφούς» του από τα «πρόβατα» που, ωστόσο, ‘κληρονομούν τη βασιλεία [του Θεού]’ και εισέρχονται σε «ζωήν αιώνιον.»—Ματθ. 25:32, 34, 40, 46· Ρωμ. 8:29.

Μήπως πρέπει τα «πρόβατα» αυτά να γεννηθούν πάλι; Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ο κύριος σκοπός αυτής της αναγεννήσεως είναι να καλέση ανθρώπους στον ουρανό. Αλλά είναι, μήπως, ο ουρανός ο μόνος προορισμός για όσους πιστεύουν στον Ιησού Χριστό; Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι, ο Ιησούς ενεθάρρυνε τους ακολούθους του να προσεύχωνται ώστε το θέλημα του Θεού να «γίνη ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Υπό την έννοιαν αυτή η Αποκάλυψις στο 21:3, 4 περιγράφει τον καιρό οπότε «η σκηνή του Θεού [θέλει είσθαι] μετά των ανθρώπων . . . και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.»

Το ανθρώπινο γένος ζη μόνον στη γη, αφού πλάσματα από σάρκα και αίμα δεν μπορούν να εισέλθουν στον ουρανό. (1 Κορ. 15:50) Εδώ, λοιπόν, στη γη είναι όπου τα «πρόβατα» της παραβολής του Ιησού, περιλαμβανομένου και του «πολλού όχλου,» θ’ αποκτήσουν αιώνια ζωή. «Κληρονομούν την βασιλείαν» με το να κατέχουν έδαφος που θα υπόκειται στην εξουσία του βασιλέως Χριστού Ιησού.a Επειδή, λοιπόν η πνευματική αναγέννησις αποτελεί μια εμπειρία μόνο για κείνους που πηγαίνουν στον ουρανό, οι Χριστιανοί που δεν ανήκουν σ’ εκείνη την τάξι δεν γεννώνται πάλι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι άτομα με επίγειες ελπίδες δεν έχουν άγιο πνεύμα. Πιστοί δούλοι του Θεού στους προχριστιανικούς χρόνους, αν και δεν είχαν αποκυηθή ως πνευματικοί υιοί του Θεού με ουράνιες ελπίδες, είχαν το πνεύμα του Θεού. (Κριταί 6:34· 11:29· 14:6· 2 Σαμ. 23:2· 2 Τιμ. 3:16) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, επί παραδείγματι, ήταν «πλήρης πνεύματος αγίου» και όμως δεν πήγε στους ουρανούς, γιατί ο Ιησούς είπε γι’ αυτόν: «Ο μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών, είναι μεγαλήτερος αυτού.»—Ματθ. 11:11.

Ομοίως σήμερα όλοι όσοι επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Θεό ζητούν την κατεύθυνσι του αγίου του πνεύματος στη ζωή τους. Προσπαθούν να ‘ενδυθούν την νέα προσωπικότητα,’ επιδεικνύοντες τους «καρπούς του πνεύματος,» περιλαμβανομένων της αγάπης, της αγαθότητος, της πραότητος και της εγκρατείας. (Εφεσ. 4:24· Γαλ. 5:22) Ωστόσο δεν χρειάζεται να ‘γεννηθούν πάλι’ για να το κάμουν αυτό.

Είναι ενδιαφέρον, επίσης, ότι τα «πρόβατα» που θα χωρίζονταν από τα «ερίφια» δεν θα ενεφανίζοντο επί σκηνής, μέχρις ότου «έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού,» στη διάρκεια της αοράτου «παρουσίας» του Χριστού κατά τη ‘συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων].’ (Ματθ. 25:31-33· 24:3) Ομοίως, ο «πολύς όχλος» της Αποκαλύψεως 7:9-17 ‘έρχεται εκ της θλίψεως της μεγάλης,’ στο τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων.—Αποκάλ. 7:14· Ματθ. 24:21, 22.

Τα πράγματα αυτά μας βοηθούν να κατανοήσωμε τη δήλωσι του αποστόλου Ιωάννου ότι «πας» όστις πιστεύει στον Ιησούν, εγεννήθη εκ του Θεού. (1 Ιωάν. 5:1) Ο Ιωάννης έγραφε σε έμπιστούς του τού πρώτου αιώνος μ.Χ., εκ των οποίων όλοι ήσαν της ουρανίου τάξεως που ήταν η «απαρχή,» δηλαδή τα πρωτοκάρπια. Μια εξέτασις των συμφραζομένων δείχνει ότι ο Ιωάννης δεν εννοούσε ότι κάθε άτομο σ’ όλους τους αιώνες που θα επίστευε στον Ιησού θα εγεννάτο εκ νέου και θα επήγαινε στους ουρανούς. Αυτό που ήθελε να πη ήταν ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αναγεννηθή εκτός αν πίστευε στον Ιησού Χριστό. Μερικοί στις ημέρες του Ιωάννου αρνούνταν τον Ιησού· αυτούς ο Ιωάννης τους κατέταξε στην τάξι του ‘αντιχρίστου.’—1 Ιωάν. 2:22, 23.

Μήπως πρέπει να αναγεννηθήτε; Όχι, αν είσθε από τους ανθρώπους που η ελπίδα τους είναι να ζήσουν στη γη κάτω από την κυριαρχία της ουράνιας βασιλείας του Θεού. Ωστόσο, πρέπει να μελετάτε τον Λόγο του Θεού με επιμέλεια, να εκζητήτε την κατεύθυνσι του Αγίου πνεύματος του Θεού και να δείχνετε τους καρπούς του στη ζωή σας.—Ιωάν. 17:3.

[Υποσημειώσεις]