Η Προσεχής Ευωχία για Όλους τους Λαούς

«Και επί του όρους τούτου ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.»—Ησ 25:6, ΜΝΚ

1. Αντί ν’ απολαμβάνη μια ευωχία, τι δοκιμάζει, ως σύνολον, όλος ο κόσμος;

Ο ΚΟΣΜΟΣ ως σύνολο δεν απολαμβάνει σήμερα μια ευωχία από πλούσιες τροφές και ποτά. Μάλλον, ο κόσμος είναι κάθε χρόνο πιο πεινασμένος. Το επικίνδυνο αυτό γεγονός τονίζεται συνεχώς από τις εκθέσεις που δημοσιεύονται για τους λιμούς, τις σιτοδείες και τους υποσιτισμούς σε μεγάλες περιοχές της οικουμένης.

2. Για ποιους λόγους η Ινδία υποδεικνύεται ως παράδειγμα τούτου;

² Παραδείγματος χάριν, ανησυχητικές εκθέσεις καταφθάνουν από τη μεγάλη εκείνη υπο-ήπειρο, την Ινδία. Οι επικεφαλίδες των εφημερίδων της 10ης Οκτωβρίου 1964, έγραφαν «Η ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ—Λιμοί και Μόλυνσις των Υδάτων Εξαγριώνουν τους Χαρακτήρες και Θέτουν σε Κίνδυνο την Υγεία.» (Τάιμς Νέας Υόρκης) Ενωρίτερα, δηλαδή, στις 2 Αυγούστου 1964, υπήρχαν οι εξής επικεφαλίδες: «Η Πείνα Αυξάνει στην Ινδία—Υπάρχει Φόβος Μεγαλυτέρας Κρίσεως στο Έθνος εφ’ όσον η Αύξησις του Πληθυσμού Υπερβαίνει την Παραγωγή Τροφίμων.» Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψι γεωργών. Από τα 450.000.000 κατοίκων της Ινδίας τα τέσσερα πέμπτα και πλέον ζουν σε αγροτικές περιοχές. Λόγω των βελτιωμένων μεθόδων και μέσων, οι Ινδοί αγρόται παράγουν περισσότερα, αλλά η ετησία συγκομιδή Ινδικών βρεφών είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτούς. Πολύ λίγη ανακούφισι προσέφερε τώρα στα εκατομμύρια η πρόρρησις του Ινδού Υπουργού Επισιτισμού στη Βουλή ότι η Ινδία θα είναι σε θέσι να διαθρέψη τον πληθυσμό της κατά το τέλος του τετάρτου πενταετούς σχεδίου το 1971. Για πολλά άτομα αυτό είναι κάτι που θα το δείξη το μέλλον.—Τάιμς Νέας Υόρκης, 11 Σεπτεμβρίου και 16 Αύγουστου 1964.

3. Ποιες είναι οι ενδείξεις επί του ζητήματος της πτωχείας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Βορείου Αμερικής;

³ «Αυτός ο Πλούσιος Κόσμος Μας Αντιμετωπίζει Λιμό» είναι η επικεφαλίς, την οποία μια Αμερικανική Σοσιαλιστική εφημερίς έθεσε σ’ ένα άρθρο της, υπό ημερομηνίαν 19 Σεπτεμβρίου 1964. Ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αναφέρεται ότι υφίσταται εκτεταμένη πενία σε μερικές περιοχές. Αναφέρεται ότι το 1960 ο αποθανών Πρόεδρος Τζων Φ. Κέννεντυ είπε: «Είναι γεγονός ότι δέκα επτά εκατομμύρια Αμερικανοί πηγαίνουν κάθε βράδυ στο κρεββάτι των πεινασμένοι.» Αυτό εσήμαινε το έν δέκατον περίπου του συνολικού πληθυσμού της χώρας για την εποχή εκείνη. Ύστερ’ από τέσσερα χρόνια το Αμερικανικό Κογκρέσσο ενέκρινε ένα νομοσχέδιο για την καταπολέμησι της πενίας, με τη διάθεσι ποσού 950 εκατομμυρίων δολλαρίων, την εποχή δ’ εκείνη, ο Πρόεδρος Λύντον Β. Τζόνσον είπε: «Η Κυβέρνησίς μας, από τώρα και στο εξής, κηρύττει άνευ όρων πόλεμο κατά της πενίας στην Αμερική.»

4. Ποιες προειδοποιήσεις διεσαλπίσθησαν από τον Βρεττανό ιστορικό Τόυνμπυ και τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄;

⁴ Πριν από αυτό, το 1959, ο Βρεττανός ιστορικός Δρ Άρνολντ Ι. Τόυνμπυ, μιλώντας ενώπιον του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, στη Ρώμη, είπε ότι οι λαοί του κόσμου θα πρέπει να θέσουν υπό έλεγχο την αύξησι του πληθυσμού. Το ανθρώπινο γένος οφείλει να το κάμη αυτό, είπε, αν «πρόκειται τώρα να διαφυλαχθή από τις δυστυχίες που επεσώρευσαν προηγουμένως επάνω του ο λοιμός και ο πόλεμος.» Και προειδοποίησε ότι: «Γρήγορα ή αργά, η παραγωγή τροφίμων θα φθάση στο ανώτατο όριό της.» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 3 Νοεμβρίου 1959) Στο πρώτο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα, που μετέδωσε ο άρχων του Κράτους του Βατικανού, Πάπας Παύλος ΣΤ΄, στις 23 Δεκεμβρίου 1963, συνεφώνησε ότι το κυριώτερο πρόβλημα του κόσμου είναι να θέση τέρμα στην πείνα, αλλά δεν ήταν πρόθυμος να επιτρέψη όπως οι Ρωμαιοκαθολικοί βοηθήσουν στην επίλυσι του προβλήματος με τον έλεγχο επί των γεννήσεων, τον οποίον έλεγχο εχαρακτήρισε «αθέμιτον».

5. Τι συνέβη στον παγκόσμιο πληθυσμό κατά τα περασμένα λίγα χρόνια, και τι προβλέπεται γι’ αυτόν ως το 2000 μ.Χ.;

⁵ Η αύξησις του παγκοσμίου πληθυσμού κάθε χρόνο έφθασε να είναι τόσο μεγάλη ώστε να ονομασθή «έκρηξις του παγκοσμίου πληθυσμού.» Το 1961 ο πληθυσμός του κόσμου είχε αυξηθή κατά 50 εκατομμύρια. Τώρα, όμως, η ετησία αύξησις είναι 63.000.000, σύμφωνα με μια έκθεσι των Ηνωμένων Εθνών του 1964. Σ’ αυτήν ανεφέρετο ότι η αύξησις του πληθυσμού προχωρεί με ρυθμό που αποτελεί ρεκόρ· το ετήσιο όριο αυξήσεως ανέρχεται. Η αύξησις είναι πολύ μεγάλη όχι μόνο στην Ασία, όπου ζη το ήμισυ σχεδόν του ανθρωπίνου γένους, αλλά και στη Λατινική Αμερική, όπου ο πληθυσμός, που ήταν 200.000.000 πέρυσι, αυξάνει τόσο γοργά ώστε αναμένεται ότι θα διπλασιασθή μέσα σε είκοσι έτη· και η μελέτη, η οποία έγινε από τα Ηνωμένα Έθνη, υπολογίζει ότι ως το τέλος αυτής της εκατονταετηρίδος θα αυξηθή από 625.000.000 σε 750.000.000. Πραγματικά, αυτή η μελέτη των Ηνωμένων Εθνών βλέπει τον πληθυσμό ολοκλήρου της γης να διπλασιάζεται ως το έτος 2000 μ.Χ. και να πλησιάζη τα έξη δισεκατομμύρια ή ακόμη και να τα ξεπερνά.

6. Τι είναι το ανησυχητικό σ’ αυτή την κατάστασι, και από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ποια έφθασε να είναι η κατάστασις του κόσμου όσον αφορά την πείνα;

⁶ Το ανησυχητικό σημείο σ’ αυτή την κατάστασι είναι ότι η αύξησις του αριθμού των ανθρώπων υπερβαίνει την αύξησι της παραγωγής τροφών. Το 1963-1964 υπήρξε ένα ρεκόρ παραγωγής διαφόρων ειδών και αύξησις στη συγκομιδή πολλών πραγμάτων, αλλά η αύξησις αυτή της παραγωγής τροφίμων ήταν πολύ μικρή για ν’ αντισταθμίση την αύξησι του πληθυσμού της γης. Αυτά ανέφερε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών από τη Ρώμη, στις 11 του παρελθόντος Σεπτεμβρίου. Λίγο προηγουμένως ο Γενικός Διευθυντής του ανωτέρω Οργανισμού είπε ότι, λόγω αυτής της ελλείψεως ισοζυγίου μεταξύ της αυξήσεως του παγκοσμίου πληθυσμού και της αυξήσεως της παραγωγής τροφίμων από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κι έπειτα, «το ήμισυ και πλέον του παγκοσμίου πληθυσμού, 1.500 εκατομμύρια, υποφέρουν από πείνα ή υποσιτισμό ή και από τα δύο.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 12 Σεπτεμβρίου 1964, και 20 Νοεμβρίου 1963.

7-9. (α) Ποιος είναι, λοιπόν, ο μέγιστος κίνδυνος που απειλεί το ανθρώπινο γένος, ο προερχόμενος από αυτό το ίδιο; (β) Κατά τον αρθρογράφο Άρθουρ Κροκ, ποια είναι η «πιο επικίνδυνη βόμβα από όλες», και από ποιες απόψεις;

⁷ Ποιος, λοιπόν, είναι ο μέγιστος κίνδυνος που απειλεί το ανθρώπινο γένος και βρίσκεται επί θύραις; Όχι πόλεμος με πυρηνικές βόμβες και βακτηριολογικά και ραδιολογικά όπλα, αλλά αυτό το πρόβλημα των τροφίμων λόγω της γοργής αυξήσεως του παγκοσμίου πληθυσμού. Ακόμη και αν δεν ήρχετο ποτέ ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αυτό το πρόβλημα των τροφίμων θα παρέμενε και θα εχειροτέρευε μέχρις ότου θα έφθανε στο σημείο εκρήξεως. Εναντίον αυτού του κινδύνου εδόθη προειδοποίησις από τον καλώς γνωστό αρθρογράφο Άρθουρ Κροκ, σ’ ένα άρθρο του με τον τίτλο «Η Πιο Επικίνδυνη Βόμβα από Όλες.» Εκεί έλεγε τα εξής:

⁸ «Με τη σπουδή των μεγάλων κρατών να κατασκευάσουν πυρηνικά όπλα κατάλληλα για αγωνιώδη ομαδική καταστροφή. . . , οι Κυβερνήσεις των επρόσεξαν πολύ λίγο στον περιορισμό ενός πολύ πιο επικινδύνου οργάνου για την καταστροφή του πολιτισμού, το οποίον γοργά συνάγεται. Οι κοινωνιολόγοι απεκάλεσαν αυτό το όπλο ‘η βόμβα του πληθυσμού,’ . . . Το Γραφείον Πληροφοριών Πληθυσμού . . . μοχθεί έκτοτε για ν’ αφυπνίση τα πλήθη στην αυτοπαραγόμενη απειλή τους, η οποία στην ωρίμανσί της μπορεί να φθείρη τον πλανήτη με. . . . ‘δισεκατομμύρια ημιθανών λιμοκτονούντων χωρικών, καταδικασμένων σε μια βραχεία, άθλια ζωή μίσους και πείνας’ . . . . Οι ‘περισσότεροι από τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό’, που ζουν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, ‘καταπονημένοι από αρρώστια, κτυπημένοι από φτώχεια, αγράμματοι’, βρίσκονται στις παραμονές μιας πληθυσμιακής εκρήξεως, έγραψε ο Καθηγητής Νοτεστάιν.»

⁹ Αργότερα, ο αρθρογράφος Κροκ, κάτω από την επικεφαλίδα «Το Κύριον Πρόβλημα επί της Γης Τυγχάνει Κάποιας Προσοχής», έγραψε τα εξής: «Η συνταγή για ένα λαμπρό μέλλον . . . παραλείπει να κάμη και απλή ακόμη μνεία μιας τάσεως, η οποία, αν παραμείνη ανεξέλεγκτη, θα προκαλέση συνωστισμό στον πλανήτη ως το 2000 μ.Χ. με περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπων από όσους οι πόροι του μπορούν να συντηρήσουν. Το πρόβλημα αυτό επιτυχώς το απεκάλεσαν ‘η βόμβα του πληθυσμού’, διότι έχει την εκρηκτική δύναμι να διπλασιάση τον αριθμό των κατοίκων σε χώρες, οι οποίες δεν μπορούν ευπρεπώς να στεγάσουν, διαθρέψουν, απασχολήσουν, κλπ., αυτούς που έχουν. . . . ‘Το να μην αναφέρεται τούτο επειδή εγείρει αμφισβητήσεις και είναι ενοχλητικό αποτελεί πολυτέλεια . . . που δεν μπορούμε να δεχθούμε’.»—Τάιμς Νέας Υόρκης, 2 Οκτωβρίου και 13 Νοεμβρίου 1959.

10. Το να ομιλούμε για μια ‘προσεχή ευωχία για όλους τους λαούς’ είναι, λοιπόν, παράλογο, και ποιο γεγονός επηρεάζει την ορθή απάντησί μας;

¹⁰ Βέβαια, όταν υπάρχουν τέτοιες παγκόσμιες εκδηλώσεις, το να μιλούμε εδώ για μια ‘προσεχή ευωχία για όλους τους λαούς’ φαίνεται παράλογο. Είναι όμως; Φυσικά, αν η περιποίησις όλων των λαών της γης με μια ευωχία εξηρτάτο από τον συνδυασμό των παραγωγών τροφίμων, των πολιτικών, των θρησκευτικών ηγετών, των κοινωνιολόγων και των επιστημόνων, η πρόρρησις για μια τέτοια ευωχία θα εφαίνετο εξεζητημένη. Αλλά δεν εξαρτάται από ανθρώπους, οι οποίοι, από το έτος 1914, έχουν συλληφθή σε μια «στενοχωρία εθνών εν απορία», καθώς προείπε ο Ιησούς Χριστός πριν από δέκα εννέα αιώνες. (Λουκ. 21:25) Εξαρτάται από τον Παντοδύναμο Θεό, τον Δημιουργό μας και Δημιουργό του πλανήτου επάνω στον οποίον ζούμε. Με την αγαθότητά του προς την ανθρωπίνη δημιουργία του ο Παντοδύναμος Θεός υπεσχέθη αυτή την ευωχία από εκλεκτά πράγματα για βρώσι και πόσι. Την υπόσχεσι αυτή την έχει κάμει εγγράφως, ώστε να μπορούμε να την διαβάσωμε με τα ίδια τα μάτια μας. Έχει θέσει το όνομά του σ’ αυτή την υπόσχεσι και προς τιμήν του ονόματος του πρέπει να την επαληθεύση.

11. Ποια ερώτησι είναι, λοιπόν, κατάλληλο να κάμωμε στον εαυτό μας, και γιατί;

¹¹ Ο Θεός ποτέ δεν παρέβη καμμιά από τις υποσχέσεις του, οι οποίες επρόκειτο να εκπληρωθούν πριν από την εποχή μας. Λόγω της αξιοπιστίας του, δεν θα παραβή την υπόσχεσί του να προμηθεύση μια ευωχία για όλους τους λαούς. Επομένως, η ερώτησις που ο καθένας από μας οφείλει να κάμη στον εαυτό του με όλη τη σοβαρότητα είναι, Θα δεχθώ την πρόσκλησι του Θεού σ’ αυτή την ευωχία; Ένας τρόπος, με τον οποίον μπορείτε ν’ αποδείξετε αν θα δεχθήτε την πρόσκλησί του είναι να είσθε πρόθυμος, να επιδείξετε αρκετό ενδιαφέρον, στο να προσέξετε τώρα τα αγαθά νέα σχετικά με αυτήν. Είσθε;

ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ

12, 13. Ποια υπόσχεσι κάνει ο Ιεχωβά στον Ησαΐα 25:6 και ποια ερώτησις εγείρεται όσον αφορά την τοποθεσία;

¹² Ας πάρωμε, λοιπόν, την Αγία Γραφή (ΜΝΚ) και ας ανοίξωμε την προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο εικοστό πέμπτο, εδάφιο έκτο, και ας διαβάσωμε αυτή τη θεόπνευστη υπόσχεσι εν ονόματι του ιδίου του Θεού: «Και επί του όρους τούτου ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.»

¹³ Ας σημειωθή, παρακαλούμε, ότι ο Ιεχωβά των δυνάμεων υπεσχέθη να ετοιμάση αυτή την πλουσία ευωχία σ’ έναν τόπο που αποκαλεί ‘το όρος τούτο’. Υπάρχουν πολλά όρη επάνω στη γη, αλλά ποιο απ’ όλα είναι αυτό; Είναι εκείνο, για το οποίον ενδιαφέρεται πολύ ο Ιεχωβά των δυνάμεων.

14. Ποιο όρος μάς γνωστοποιεί το Ησαΐας 24:23 ότι είναι αυτό, και γιατί η σελήνη και ο ήλιος θα εντραπούν, να το πούμε έτσι, για τον εαυτό τους;

¹⁴ Η Εβραϊκή ήταν η γλώσσα, στην οποία ο Ιεχωβά Θεός έκαμε κατά πρώτον την αναγγελία του για μια ευωχία προς όλους τους λαούς, σε διάστημα δε λιγώτερο από δέκα γραμμές πριν από αυτό το εδάφιο (Ησ. 25:6) στο Εβραϊκό κείμενο δίνει το όνομα αυτού του ιδίου του όρους όπου η ευωχία θα γίνη. Εκεί διαβάζομε τα εξής λόγια σχετικά με τη βασιλεία του Θεού: «Τότε η σελήνη θέλει εντραπή, και ο ήλιος θέλει αισχυνθή, όταν ο Ιεχωβά των δυνάμεων βασιλεύση εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ, και δοξασθή ενώπιον των πρεσβυτέρων αυτού.» (Ησ. 24:23, ΜΝΚ) Τόσο ένδοξη θα είναι η βασιλεία του Θεού ώστε η λαμπρή πανσέληνος δεν θα μπορέση να συγκριθή μαζί της σε δόξα, ούτε, επίσης, ο φλογερός ήλιος σε πλήρη μεσημβρία. Θα εντραπούν, ωσάν να έλεγε κανείς, για τον εαυτό τους.

15, 16. Κάνουν καλά οι άνθρωποι να μην αποβλέπουν στο Σιωνισμό ή τη σημερινή επίγεια Ιερουσαλήμ για την υποσχεμένη ευωχία, και γιατί αυτή είναι η ορθή απάντησις;

¹⁵ Με την απλή μνεία του Όρους Σιών, πολλά άτομα θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι αυτό έχει κάποια σχέσι με τον «Σιωνισμό», αλλά σφάλλουν. Αυτό δεν έχει καμμιά σχέσι με τη σύγχρονη κίνησι που καλείται Σιωνισμός, η οποία είχε αρχίσει ως μια πολιτική κίνησις από Ιουδαίους σε όλη τη γη το 1897, στην οποία, όμως, ούτε ακόμη όλοι οι Ιουδαίοι δεν πιστεύουν ούτε την υποστηρίζουν.

¹⁶ Ούτε έχει καμμιά σχέσι αυτό με τη σημερινή Ιερουσαλήμ, διότι η αρχαία περιτειχισμένη πόλις κατέχεται τώρα από Μουσουλμάνους, η δε σύγχρονη πόλις προς δυσμάς, έξω από την περιτειχισμένη πόλι, είναι μια Ιουδαϊκή πόλις, η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ισραήλ. Επίσης, όσον αφορά το αρχικό Όρος Σιών, επί του οποίου υπήρχε η πόλις Δαβίδ, αυτό δεν βρίσκεται εντός των τειχών της σημερινής Μουσουλμανικής πόλεως της Ιερουσαλήμ, αν και ανήκει ακόμη στο Μουσουλμανικό βασίλειο της Ιορδανίας. Ώστε οι άνθρωποι γενικά κάνουν καλά να μην αποβλέπουν στην πολιτική κίνησι των Σιωνιστών ή τη σημερινή Ιερουσαλήμ για ν’ απολαύσουν την από τον Θεό υποσχεμένη ευωχία για όλους τους λαούς.

17. Γιατί υπάρχει αμφιβολία όσον αφορά την αξία αυτής της υποσχέσεως περί μιας ευωχίας σήμερα, και ποιος μας βοηθεί να εντοπίσωμε τον χρόνο της εφαρμογής της;

¹⁷ Μήπως θα μπορούσε, λοιπόν, να υπάρχη ένα άλλο Όρος Σιών και μια άλλη Ιερουσαλήμ, στην οποία ν’ αποβλέψη κανείς για την εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Θεού όπως κάμη ευωχία για όλους τους λαούς; Έχει περάσει πολύς καιρός αφότου ο Θεός έδωσε την υπόσχεσι. Ο Θεός έδωσε την υπόσχεσι μέσω του προφήτου του Ησαΐα περίπου το έτος 732 πριν από την έναρξι της Κοινής Χρονολογίας μας· που σημαίνει πριν από 2.696 χρόνια περίπου, εφόσον το βιβλίο της προφητείας του Ησαΐα ετελείωσε περίπου τότε. Πώς γνωρίζομε αν αυτή η τόσο παλαιά προφητεία έχη κάποια αξία σήμερα; Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η προφητεία αυτή για μια ευωχία εφαρμόζεται στην εποχή μας ή στο προσεχές μέλλον; Ευτυχώς η φωνή της θεοπνευστίας ή ο κάλαμος της θεοπνευστίας μάς βοηθεί να λάβωμε την ικανοποιητική απάντησι στην ερώτησι. Πώς γίνεται αυτό; Με το ότι ένας από τους θεοπνεύστους συγγραφείς της Βίβλου ήταν ο Χριστιανός απόστολος που ωνομάζετο Παύλος. Αυτός, ιδιαιτέρως, μας δίνει τη θεόπνευστη κλείδα για την ορθή απάντησι.

18. Πώς ο άνθρωπος αυτός συνδέεται με την προφητεία, βοηθώντας μας έτσι να εντοπίσωμε τον χρόνο της εκπληρώσεως της;

¹⁸ Αυτός ο άνθρωπος Παύλος, ο οποίος, έγινε Χριστιανός μετά τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού το έτος 33 μ.Χ., έγραψε μια θεόπνευστη επιστολή στη Χριστιανική εκκλησία στην Κόρινθο, το έτος 55 μ.Χ. περίπου. Σ’ αυτή την επιστολή ανέφερε περικοπή από τον Ησαΐα, κεφάλαιο εικοστό πέμπτο, αμέσως ύστερ’ από το σημείο της προφητείας για την ευωχία. Τώρα, τι λέγει ο Ιεχωβά Θεός αμέσως μετά την αναγγελία του περί της προσεχούς ευωχίας σ’ όλους τους λαούς; Αναφέρεται άλλη μια φορά στο ‘όρος τούτο’ και λέγει τα εξής αξιοσημείωτα λόγια: «Και εν τω όρει τούτω θέλει αφανίσει το πρόσωπον του περικαλύμματος του περικαλύπτοντος πάντας τους λαούς, και το κάλυμμα το καλύπτον επί πάντα τα έθνη. Θέλει καταπίει τον θάνατον εν νίκη· και Κύριος Ιεχωβά θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων· και θέλει εξαλείψει το όνειδος του λαού αυτού από πάσης της γης· διότι ο Ιεχωβά ελάλησε.» (Ησ. 25:7, 8, ΜΝΚ) Είναι βέβαιο, ότι όλα τα έθνη έχουν ανάγκη να επωφεληθούν από την πραγματοποίησι της προφητείας αυτής.

19. Ποια κατάλληλη παράθεσι περικοπής κάνει ο Παύλος και με ποια συνάφεια;

¹⁹ Τώρα, λοιπόν, στην επιστολή του προς την εκκλησία της Κορίνθου ο απόστολος Παύλος ομιλεί δια μακρών περί της αναστάσεως εκ νεκρών, και, όταν φέρνη το κεφάλαιό του περί αναστάσεως των πνευματικών Χριστιανών σ’ ένα συναρπαστικό κατακόρυφο, ο Παύλος αναφέρει από τον Ησαΐα 25:8 και κάνει την εφαρμογή του. Λέγει τα εξής: «Διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος “Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.” “Πού θάνατε, το κέντρον σου; πού, άδη, η νίκη σου;” Το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία· και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος. Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»

20. Σε ποιόν καιρό εφαρμόζει ο Παύλος την εκπλήρωσι των λόγων που αναφέρει από τον Ησαΐα 25:8, και πώς το γνωρίζομε αυτό;

²⁰ Οι λόγοι αυτοί, πού αναφέρονται εις 1 Κορινθίους 15:52-57, εγράφησαν τον πρώτον αιώνα μ.Χ., αλλά οι λόγοι που παρατίθενται από τον Παύλο, «Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη», εγράφησαν τον όγδοον αιώνα προ Χριστού. Εφαρμόζει, όμως, ο Παύλος τους λόγους της περικοπής αυτής στη δική του εποχή, στον πρώτον αιώνα; Όχι! Εφαρμόζει τους λόγους στην εποχή της ‘εσχάτης σάλπιγγος’, η οποία ηχεί, όταν η βασιλεία του Θεού, που αναφέρεται στο πεντηκοστό εδάφιο, έχη εγκατασταθή. Ο Παύλος εφαρμόζει τους λόγους αυτούς ως να αρχίζη η εκπλήρωσίς των κατά την ανάστασι εκείνων, οι οποίοι θα είναι συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία, η οποία ανάστασις λαμβάνει χώραν μετά την έλευσι του Ιησού Χριστού στη βασιλεία του και τη στροφή της προσοχής του προς αυτή τη γη, όπου ένα υπόλοιπο των πιστών ακολούθων και συγκληρονόμων του παραμένει ακόμη στη ζωή. (1 Θεσ. 4:14-17· Αποκάλ. 12:1-17) Με αυτό τον τρόπο ο απόστολος Παύλος εντοπίζει την εκπλήρωσι αυτών των λόγων μακριά από τη δική του εποχή του πρώτου αιώνος μ.Χ., στο μακρινό μέλλον.

21. Στον καιρό ποίων εφαρμόζει ο Παύλος την εκπλήρωσι της παραπομπής, και πώς το γνωρίζομε αυτό;

²¹ Πραγματικά, ο απόστολος Παύλος εφαρμόζει τον χρόνο της εκπληρώσεως της υποσχέσεως του Θεού να ‘καταπίη τον θάνατον εν νίκη’ στην εποχή μας. Πώς αυτό; Διότι στην εποχή μας από το 1914 μ.Χ. οι παγκόσμιες συνθήκες και γεγονότα μάς αποδεικνύουν ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού έχει γεννηθή στους ουρανούς και ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του ήλθε στη βασιλεία το 1914, όταν εξερράγη ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και όταν άρχισε μια περίοδος βίας η οποία συνεχώς επιδεινούται από το έτος εκείνο.

22. Το έτος 1914 σημειώνει το τέλος ποιας Γραφικώς προλεχθείσης χρονικής περιόδου, και κατά ποιόν τρόπο είναι καιρός ευνοίας αυτός στον οποίο ζούμε;

²² Πραγματικά, ο ίδιος ο χρονολογικός πίναξ της Γραφής συνδέεται με τις χρονολογίες της παγκοσμίου ιστορίας και σημειώνει το έτος 1914 ως τη χρονολογία της γεννήσεως της υποσχεμένης βασιλείας του Θεού στους ουρανούς. Σύμφωνα με την καταμέτρησι του χρονολογικού πίνακος της Γραφής, οι «καιροί των Εθνών» έληξαν το φθινόπωρο του έτους εκείνου και τα πράγματα, που προείπε ο Ιησούς Χριστός πριν από δέκα εννέα αιώνες, άρχισαν να εκπληρώνονται με την τάξι, που είχε προλεχθή. (Λουκ. 21:5-24· Δαν. 4:1-32· 12:1-4) Έτσι εμείς είμεθα εκείνοι, οι οποίοι ζούμε στον ευνοημένο καιρό, που ο θάνατος πρέπει ν’ αρχίση να καταπίνεται, με έναρξι του θαύματος αυτού πρώτα από τους πιστούς νεκρούς ακολούθους του Ιησού Χριστού, στους οποίους είχε δοθή η υπόσχεσις συμμετοχής με αυτόν στην ουράνια βασιλεία του. Η Αποκάλυψις 20:4-6 καλεί την ανάστασί των ‘πρώτη ανάστασι’. Επειδή είναι ανάστασις ζωής μαζί με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία, είναι ανάστασις αόρατη στους οφθαλμούς μας.—1 Κορ. 15:50.

ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΥΩΧΙΑΣ

23. Εφόσον ο Παύλος εντοπίζει τον χρόνο της εκπληρώσεως της υποσχέσεως του Θεού σχετικά με τον θάνατο, τι άλλο αληθεύει κατά συνέπειαν;

²³ Κάτι ακόμη ακολουθεί ως αποτέλεσμα της εφαρμογής από τον απόστολο Παύλο της προφητείας του Ησαΐα σχετικά με τον θάνατο. Τι; Το εξής γεγονός που φαιδρύνει την καρδιά: Αν ο καιρός για την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας σχετικά με την κατάποσι του θανάτου έχη την έναρξί του στην εποχή μας, τότε και η υπόσχεσις του Θεού για μια ευωχία προς πάντας τους λαούς κάνει, επίσης, την έναρξί του στην εποχή μας. Αυτή η υπόσχεσις ευωχίας αποτελεί μέρος της ιδίας προφητείας σχετικά με ό,τι ο Ιεχωβά Θεός θα κάμη επί του «όρους τούτου». Επομένως, μπορούμε ν’ αρχίσωμε να σκεπτώμεθα για την αποδοχή της προσκλήσεως σ’ αυτήν.

24. Αφού η βασιλεία του Θεού είναι στους ουρανούς, πώς συμβαίνει ώστε το Ησαΐας 24:23 να ομιλή για την άσκησι της βασιλείας του στο Όρος Σιών και την Ιερουσαλήμ;

²⁴ Η βασιλεία του Θεού μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού είναι στους ουρανούς. Πώς συμβαίνει, λοιπόν, ώστε η προφητεία του Ησαΐα 24:23 (ΜΝΚ) να προλέγη ότι «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων [θα] βασιλεύση εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ, και [θα] δοξασθή ενώπιον των πρεσβυτέρων αυτού»; Αυτό συμβαίνει διότι το Όρος Σιών και η Ιερουσαλήμ, όπου εκπληρώνονται αυτή και η επομένη προφητεία, δεν είναι η σημερινή Ιερουσαλήμ και το Όρος Σιών στη Μέση Ανατολή, αλλά είναι το ουράνιο Όρος Σιών και η ουράνια Ιερουσαλήμ.

25. Τίνος προφητική εικόνα ήταν η αρχαία Ιερουσαλήμ, όταν ήταν πιστή, και πώς δείχνει ο Παύλος μια διαφορά μεταξύ της Ιερουσαλήμ της παλαιάς εποχής και της Ιερουσαλήμ της εποχής του;

²⁵ Η αρχαία Ιερουσαλήμ επί του Όρους Σιών, όταν ήταν μια πόλις πιστή στον Ιεχωβά Θεό και τη λατρεία του, ήταν μια προφητική εικόνα της πνευματικής Ιερουσαλήμ επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών. Στην Ιερουσαλήμ, την προ χιλίων εννεακοσίων ετών, ο Ιησούς Χριστός είχε καταδικασθή σε θάνατο και παραδοθή στους Ρωμαίους στρατιώτες για να θανατωθή επάνω στο ξύλο, στο οποίον είχε καρφωθή. Ο απόστολος Παύλος παρουσιάζει, λοιπόν, τη διαφορά μεταξύ της επιγείου Ιερουσαλήμ και της ουρανίας Ιερουσαλήμ, όταν γράφη στους συγ-Χριστιανούς του ότι ‘η σημερινή Ιερουσαλήμ είναι εις δουλείαν μετά των τέκνων αυτής· η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών.’ (Γαλ. 4:25, 26) Η Ιερουσαλήμ, η οποία δουλικώς ακολούθησε τους θρησκευτικούς της ηγέτας και παρέστη μάρτυς του φόνου του Ιησού Χριστού, κατεστράφη αργότερα στο έτος 70 μ.Χ.

26. Σύμφωνα με το εδάφιον Εβραίους 12:22-24, ποια είναι σήμερα η πόλις του ζώντος και αληθινού Θεού;

²⁶ Σ’ αυτό το έτος 1965 η πόλις του ενός ζώντος και αληθινού Θεού δεν είναι κάποια επίγεια Ιερουσαλήμ, της οποίας τα τείχη σήμερα ούτε καν περιβάλλουν το επίγειο Όρος Σιών, αλλά είναι εκείνη που αναφέρεται εις Εβραίους 12:22-24, όπου λέγεται στους εξ Εβραίων Χριστιανούς: «Προσήλθετε εις όρος Σιών, και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, . . . και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, . . . και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν.»

27. Επάνω σε ποιό όρος είναι τοποθετημένη η βασιλεία του Θεού στην Αποκάλυψι 14:1-3;

²⁷ Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, στο οποίον εκτίθεται το όραμα που είδε ο απόστολος Ιωάννης, αναφέρεται ότι ο Ιωάννης είδε αυτό το ουράνιο Όρος Σιών και είδε, επίσης, να στέκη επάνω σ’ αυτό ο άπαξ θυσιασθείς Υιός του Θεού, Ιησούς Χριστός, μαζί με τους πιστούς ακολούθους που γίνονται συγκληρονόμοι με αυτόν στη βασιλεία: «Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. . . . αι εκατόν τεσσαρακοντατέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης.» (Αποκάλ. 14:1-3) Έτσι στο ουράνιο Όρος Σιών και στην ουράνια Ιερουσαλήμ ο Ιεχωβά Θεός βασιλεύει ενδόξως δια του Υιού του.

28, 29. (α) Σε ποιό όρος, επομένως, κάνει ο Ιεχωβά την υποσχεμένη ευωχία, και πού θα την απολαύσουν οι λαοί; (β) Πώς θα καταστή δυνατόν για το ανθρώπινο γένος να την απολαύση εκεί;

²⁸ Ετσι λοιπόν, ‘τούτο το όρος’, επί του οποίου ο Ιεχωβά των δυνάμεων ‘κάνει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων και από οίνων εν τη τρυγία αυτών’, είναι ένα ουράνιον όρος, για να μεταχειρισθούμε μια συμβολική γλώσσα. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι λαοί πρέπει να μεταβούν στους αοράτους, πνευματικούς ουρανούς για ν’ απολαύσουν αυτή την ευωχία; Θα είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν αυτή τη γη; Όχι! Πού, λοιπόν, θα μπορέσουν ν’ απολαύσουν αυτή την ευωχία, στην οποία είναι προσκεκλημένοι; Ακριβώς εδώ επάνω στη γη, όπου σήμερα υπάρχει λιμός, κακή διανομή τροφίμων, πείνα, υποσιτισμός και βραδεία λιμοκτονία ανάμεσα σ’ έναν γοργά πολλαπλασιαζόμενο παγκόσμιο πληθυσμό. Πώς αυτό θα καταστή δυνατόν;

²⁹ Θα καταστή δυνατόν διότι αυτή η γη, η δημιουργία του Θεού, είναι η επικράτεια επάνω στην οποία κυβερνά η ουράνια βασιλεία του. Αυτή η επίγεια επικράτεια της βασιλείας του Θεού δεν θα καταστραφή ποτέ, και το ανθρώπινο γένος δεν θα αναγκασθή να την εγκαταλείψη ποτέ. Ο προφητικός ενενηκοστός έβδομος Ψαλμός, εδάφιο πρώτο (ΜΝΚ), λέγει προς τους κατοίκους της γης: «Ο Ιεχωβά ο ίδιος έγινε βασιλεύς! Ας αγάλλεται η γη· ας ευφραίνεται το πλήθος των νήσων.» Ακόμη και παρά τις παγκόσμιες συνθήκες, που υπάρχουν σήμερα, μπορούμε να ευφραινώμεθα.