Αποφεύγετε τους Εχθρούς της Ευτυχίας;

ΣΤΗΝ επιθυμία για ευτυχία, μπορεί κανείς εύκολα να εργασθή εναντίον του εαυτού του. Μπορεί κανείς να νομίζη ότι εργάζεται για ευτυχία, αλλά με την πορεία της ενεργείας του μπορεί πραγματικά ν’ απεργάζεται δυστυχία. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι ανάγκη να είμεθα άγρυπνοι ως προς τους εχθρούς της ευτυχίας που μεταμφιέζονται σε συντελεστάς της ευτυχίας.

Ένας ύπουλος εργάτης εναντίον της ευτυχίας είναι η επιθυμία για πράγματα που έχουν οι άλλοι. Ένας μπορεί να νομίζη ότι η ευτυχία θα προέλθη μόνον από το να έχη κανείς εκείνα που έχει κάποιος άλλος, αλλ’ η δυσαρέσκεια που εκτρέφει τούτο καταπνίγει την ευτυχία.

Τι σημαίνει αν ένας δαπανά το χρήμα του με κάποιον τρόπο; Μήπως αυτός θα υπαγορεύση πώς θα δαπανήσετε το δικό σας χρήμα; Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν ωρισμένα υλικά πράγματα χωρίς να επιβαρύνωνται με πρόσθετο χρόνο κι ενέργεια· αλλά είναι πρόκλησις δυστυχίας το να νομίζωμε ότι επειδή κάποιος άλλος μπορεί να έχη κάτι πρέπει κι εμείς να μπορούμε να το έχωμε.

Το Βιβλίον του Θεού, η Αγία Γραφή, μας τηρεί αγρύπνους ως προς την ταυτότητα των εχθρών της ευτυχίας. Ο θεόπνευστος λόγος, συμβουλεύοντάς μας να μην επιθυμούμε πάρα πολύ τους υλικούς τρόπους ευτυχίας, λέγει: «Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμ. 6:7, 8) Μια παρόμοια σκέψις εκφράζεται στην επιστολή προς Εβραίους 13:5: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα· διότι αυτός είπε, “Δεν θέλω σε αφήσει, ουδέ σε εγκαταλείψει”.»

Ο Χριστιανός, λοιπόν, που ‘αρκείται εις τα παρόντα’, δεν ενοχλείται κάθε φορά που ένας γείτονας ή φίλος αποκτά κάτι νέο· ούτε κάνει, σαν τους κοσμικούς, κύριον θέμα της καθημερινής του συνομιλίας τα πράγματα που θα επιθυμούσε ν’ αποκτήση. Οι άνθρωποι μπορεί να μιλούν συνεχώς για ένα νέο αυτοκίνητο, ένα μηχάνημα ή ένα εφόδιον προσφιλούς απασχολήσεως, που θα επιθυμούσαν να έχουν. Γυναίκες μπορεί να μιλούν ακατάπαυτα για καινούργιες αμφιέσεις που θα ήθελαν ν’ αποκτήσουν. Τέτοια συνομιλία δεν είναι συντελεστική της ευτυχίας· εκτρέφει δυσαρέσκεια και θέτει την έμφασι στα υλικά πράγματα, όχι στα πνευματικά.

Ποια είναι αυτή η υπερηφάνεια της αποκτήσεως, που τόσο πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι οδηγεί σε ευτυχία; Είναι η κοσμικότης. Ο Θεόπνευστός απόστολος Ιωάννης λέγει: «Παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:16, 17) Στην εκζήτησι λοιπόν της ευτυχίας μπορεί ένας να συσσωρεύση πολλά αποκτήματα. Μπορεί να τα βλέπη με τα μάτια του και να αισθάνεται την υπερηφάνεια της ιδιοκτησίας· αλλ’ αυτή η υπερηφάνεια της ιδιοκτησίας δεν φέρνει καμμιά πραγματική, διαρκή ικανοποίησι. Θα μπορούσε να μην είναι διαρκής, διότι αυτός ο κόσμος είναι παροδικός· είναι καταδικασμένος από τον λόγον του Θεού σε καταστροφή. (2 Πέτρ. 3:7) Εφόσον δεν πρόκειται να διαρκέση, γιατί να επιδοθούμε στην «αλαζονεία του βίου»;

Εξ άλλου, η επιθυμία για κείνα που έχουν άλλοι μπορεί να καταλήξη σε ζηλοτυπία, φθόνο και μίσος—που είναι όλα εχθροί της ευτυχίας. Όταν ο Κάιν εφθόνησε τον αδελφό του Άβελ, επειδή απέκτησε την εύνοια του Ιεχωβά, δεν εκέρδισε ευτυχία ο Κάιν. Ο φθόνος του ωδήγησε σε μίσος και τελικά σε φόνο. Όταν ο Αχαάβ, βασιλεύς του Ισραήλ, κατελήφθη από φθόνο για τον αμπελώνα του Ναβουθαί, αυτό ωδήγησε στον φόνο του Ναβουθαί και τελικά στον θάνατο του Αχαάβ, εκείνου που ενόμιζε ότι η ευτυχία του δεν θα ήταν πλήρης ώσπου να λάβη την ιδιοκτησία του Ναβουθαί. Ας μη μας εκπλήσση ότι ο Θεόπνευστος λόγος λέγει: «Ο δε φθόνος, [είναι] σαπρία των οστέων». Οι δε Χριστιανοί ειδοποιούνται ν’ αποφεύγουν αυτούς τους εχθρούς της ευτυχίας: «Μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους ερεθίζοντες, αλλήλους φθονούντες».—Παροιμ. 14:30· Γαλ. 5:26· Γεν. 4:2-8· 1 Βασ. 21:1-24· 22:34-38.

Η έλλειψις εγκρατείας είναι άλλος ένας θανάσιμος εχθρός της ευτυχίας. Ένας άνθρωπος, αφήνοντας ελεύθερη την όρεξί του ή τις επιθυμίες του, μπορεί να νομίζη ότι θ’ αποκτήση μεγαλύτερη ευτυχία· αλλ’ η απώλεια της εγκρατείας οδηγεί σε λαιμαργία, μέθη, φυσική ασθένεια, αθλιότητα και θλίψι μάλλον παρά ευτυχία.

Ο λόγος του Θεού, προειδοποιώντας μας να φυλαχθούμε απ’ αυτόν τον εχθρό της ευτυχίας, λέγει: «Ο άφρων εκθέτει όλην αυτού την ψυχήν· ο δε σοφός αναχαιτίζει αυτήν εις τα οπίσω». (Παροιμ. 29:11) Ο άφρων εκθέτει «όλην αυτού την ψυχήν». Δεν πρόκειται για μια εκδήλωσι του πνεύματος του Θεού που οδηγεί σε ευτυχία, αλλά, μάλλον, για το ανήσυχο πνεύμα του ατόμου το οποίον, στην εξημμένη κατάστασί του, θέλει να δώση διέξοδο στην οργή του. Νομίζοντας ότι θ’ ανακουφισθή από όλη τη συγκροτούμενη μέσα του ενέργεια, τα εκβάλλει όλα. Τι ανακούφισι λαμβάνει; Μπορεί να φανή ότι επέρχεται μια στιγμιαία ανακούφισις ή ξέσπασμα, αλλά δεν υπάρχει ανάπαυσις του πνεύματός του, διότι η έλλειψις εγκρατείας επιφέρει βλάβην, θλίψιν και αποξένωσιν από τους άλλους. Εκείνος, που εργάζεται για την ευτυχία είναι εκείνος, που «αναχαιτίζει αυτήν εις τα οπίσω.» Όταν τον προκαλούν, αναγκάζει τον εαυτό του να μείνη ήρεμος. Κατόπιν ασχολείται με το πρόβλημα πάνω σε μια λογική βάσι, όχι σε παράλογη βάσι, κι έτσι αποφεύγει έναν εχθρό της ευτυχίας.

Η έλλειψις εγκρατείας μπορεί, επίσης, να εκδηλωθή σε εξεύρεσι μικροσφαλμάτων, που είναι άλλος ένας εχθρός της ευτυχίας. Ένας χρόνιος φίλερις μπορεί να είναι ένα άτομον του ενός ή του άλλου φύλου και σχεδόν κάθε ηλικίας. Ο φίλερις δεν επιζητεί να εμπνεύση, να εμποτίση μ’ εμπιστοσύνη ή να κατευνάση φόβους, αλλ’ επιζητεί να επηρεάση το θύμα με απειλή περαιτέρω ενοχλήσεως. Ένας ποιητής είπε κάποτε: «Η σύζυγός μου είναι σαν ένα ποτήρι καλό κρασί—με μια σταγόνα πετρέλαιο μέσα σ’ αυτό. Οσοδήποτε καλά κι αν ήσαν τα σταφύλια από τα οποία προήλθε, η φροντίδα της παραγωγής του, τα πολλά χρόνια του, το άρωμά του, ωστόσο η πικρία φθείρει τη γεύσι». Η σύζυγός του ήταν φιλόνεικη. Η έλλειψις εγκρατείας, είτε με βίαια ξεσπάσματα εκδηλώνεται είτε με μικρά παράπονα, είναι ένας εχθρός της ευτυχίας.

Αποφεύγετε τους εχθρούς αυτούς κάνοντας τον λόγον του Θεού Οδηγόν σας στη ζωή σας. Χωρίς αυτόν τον θείον Οδηγό, κανείς δεν μπορεί να εύρη αληθινή ευτυχία. Κατευθύνετε τη στοργή σας στα πνευματικά πράγματα του λόγου του Θεού, στα πράγματα που έχουν αιώνια αξία, διότι «όστις . . . πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα. Τότε θα μείνωμε για πάντα με τον Θεό στον αιώνιό του νέο κόσμο της διαρκούς ευτυχίας.