Μια Ειρήνη που θα Συντριφτεί—Κατόπιν η Πραγματική Ειρήνη

ΟΚΤΩ στους δέκα Γερμανούς λένε ότι ένα από τα κυριότερα καθήκοντα των πολιτικών είναι να εξασφαλίζουν την ειρήνη. Εφτά χρόνια πριν σαν πρώτο θέμα στον κατάλογο των καθηκόντων έβαζαν την επίλυση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων. «Εκείνο που βλέπει κανείς είναι μια θεμελιακή αλλαγή σ’ αυτά που θεωρούν σπουδαία οι άνθρωποι,» είπε ένας διάσημος Γερμανός πολιτικός.

Η αλλαγή αυτή σ’ αυτά που θεωρούν οι άνθρωποι πιο σπουδαία για το δημόσιο καλό, η οποία προφανώς είναι διεθνές φαινόμενο, έκανε τους Τάιμς του Λονδίνου να ρωτήσουν: «Τι είναι εκείνο που, σε τελευταία ανάλυση, έχει αλλάξει στον κόσμο μετά το 1979 και το 1980, και το οποίο είναι υπόλογο για το τεράστιο δημόσιο ενδιαφέρον σχετικά με τα πυρηνικά όπλα;» Η εφημερίδα παραδέχεται ότι δεν έχει τελείως ικανοποιητικές απαντήσεις «για την αιτία που η κοινή γνώμη συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο.»

Αλλά ο φόβος του πυρηνικού πολέμου δεν εκπλήσσει καθόλου τους σοβαρούς σπουδαστές της Βίβλου. Αυτοί θυμούνται την προφητεία του Ιησού ότι «οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» (Λουκάς 21:26) Επίσης μαθαίνουν εκεί για το σκοπό του Θεού να «καταπαύσει τους πολέμους έως των περάτων της γης.» Πώς; Μέσω του αφοπλισμού, γιατί το κείμενο συνεχίζει: «Συντρίβει τόξον και κατακόπτει λόγχην καίει αμάξας εν πυρί.» (Ψαλμός 46:9· βλέπε επίσης 72:7.) Μήπως τα εδάφια αυτά δείχνουν, όπως ισχυρίζονται μερικοί κληρικοί, ότι το σημερινό κίνημα ειρήνης είναι ο τρόπος του Θεού για να φέρει την παγκόσμια αυτή ειρήνη;

«Της Ειρήνης Δεν Θέλει Είσθαι Τέλος»

Το Ησαΐας 9:6, 7 υπόσχεται ότι «η βασιλεία» του Χριστού Ιησού, του ‘Άρχοντα της ειρήνης,’ θα φέρει μια ειρήνη στην οποία «δεν θέλει είσθαι τέλος». Αυτό δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά την εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής Βασιλείας του Θεού. Στην υποδειγματική προσευχή που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του, οι Χριστιανοί από αιώνες προσεύχονταν να εκπληρώσει η Βασιλεία αυτή το ειρηνικό «θέλημα» του Θεού εδώ πάνω στη γη.—Ματθαίος 6:9, 10.

Η Βιβλική προφητεία είναι καθαρότατη πάνω στα εξής δύο σημεία: Πρώτο, ο άνθρωπος δεν θα καταστρέψει τον εαυτό του με πυρηνικό ολοκαύτωμα, και δεύτερο, θα καταφέρει να επιτευχθεί κάποιο μέτρο «ειρήνης και ασφάλειας.» Αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι η ειρήνη για την οποία προφήτευσε ο Ησαΐας ότι ‘δεν θα έχει τέλος’. Και γιατί όχι; Γιατί, σύμφωνα με τη Βίβλο, «όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος.» (1 Θεσσαλονικείς 5:3) Ώστε η «ειρήνη και ασφάλεια» του ανθρώπου θα συντριφτεί, θα διακοπεί σύντομα από «αιφνίδιο όλεθρο» στον «πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος . . . καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.» (Αποκάλυψις 16:14, 16) Πώς ακριβώς θα συμβεί αυτό;

Η Θρησκευτική Επιρροή Αποβαίνει σε Βάρος της Θρησκείας

Φαίνεται πιθανό ότι η θρησκεία θα υποστηρίξει ενεργά τους πολιτικούς ηγέτες για να φέρουν αυτή την «ειρήνη και ασφάλεια». Σε ποιο βαθμό θα ασκήσουν ακόμη και πίεση προκειμένου να επιτύχουν το στόχο αυτό, η Βίβλος δεν το λέει. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, η συμμαχία της με τους πολιτικούς θα φέρει ένα υποκατάστατο της ειρήνης το οποίο θα απορρίπτει τη διευθέτηση του Θεού για διαρκή ειρήνη μέσω του ‘άρχοντα της ειρήνης’ του Χριστού Ιησού. Σαν μια ανήθικη γυναίκα που διαπράττει πορνεία, η ψεύτικη θρησκεία θα υπηρετήσει τα συμφέροντα των γήινων ειρηνοποιών μάλλον παρά εκείνα του ουράνιου ‘Άρχοντα της Ειρήνης.’—Βλέπε Αποκάλυψις 17:1-6.

Οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν τους θρησκευτικούς ηγέτες για να εξασφαλίζουν την υποστήριξη στην πολιτική τους, ακόμη και για να κηρύττουν στους ανθρώπους να πηγαίνουν στα πεδία των μαχών για να υπερασπίζονται τις κυβερνήσεις τους. Οι θρησκευτικοί ηγέτες, από την άλλη, έχουν χρησιμοποιήσει την επιρροή τους μαζί με τις κεφαλές του κράτους για να κατευθύνουν τα ζητήματα χάρη του ιδιοτελούς τους συμφέροντος. Συχνά έχουν αναμιχθεί ενεργά στην πολιτική και ακόμη σε επαναστάσεις ενάντια σε κυβερνήσεις. Για τη θρησκευτική ανάμιξη στην πολιτική ο Γερμανός Καγκελάριος Σμιτ είπε το 1981: «Δεν πιστεύω ότι αυτό θα επιτραπεί να γίνεται επ’ αόριστο.» Και όμως η θρησκευτική παρέμβαση συνεχίζεται. Πράγματι, μια ομάδα Γερμανών Προτεσταντών διακόνων παραδέχτηκε πρόσφατα: «Θέλουμε να κηρύττουμε την πολιτική και να αλλάζουμε την πολιτική.»

Για πόσο ακόμη ακριβώς θα επιτραπεί αυτή η παρέμβαση, θα αποφασίσει ο ίδιος ο Θεός. Η προφητεία του προλέγει ότι ορισμένα πολιτικά στοιχεία «θέλουσι μισήσει την πόρνην [την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας] . . . και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί.» Πότε; Στον προκαθορισμένο καιρό του Θεού στη «μια ημέρα» στην οποία θα εκτελεστεί η κρίση του Θεού εναντίον της. (Αποκάλυψις 17:16· 18:8, 20· παράβαλε με Δανιήλ 4:35.) Έτσι, μολονότι η θρησκεία θα έχει ίσως εργαστεί ώμο με ώμο με τους πολιτικούς ηγέτες έτσι ώστε να ακουστεί η φωνή «ειρήνη και ασφάλεια», τα πολιτικά στοιχεία θα στραφούν ξαφνικά και θα ερημώσουν την παγκόσμια θρησκεία. Κατόπιν, με τη σειρά τους, θα υποστούν και αυτά καταστροφή στα χέρια του Θεού στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα που θα ακολουθήσει πολύ σύντομα.

Έτσι, η ανθρωποποίητη «ειρήνη και ασφάλεια» θα ξεσκεπαστεί σαν υποκριτική. Θα εξυπηρετήσει σαν λυδία λίθος για τη θεία κρίση δείχνοντας πόσο σφαλερό είναι να τοποθετεί κανείς την εμπιστοσύνη του σε ανθρωποποίητα συστήματα μάλλον παρά στη Βασιλεία του Θεού που τώρα κυβερνάει στον ουρανό.a Σε ποια έκταση το σημερινό κίνημα ειρήνης, μαζί με τη θρησκευτική του υποστήριξη, θα συμβάλει στην «ειρήνη και ασφάλεια» η οποία θα προηγηθεί αμέσως πριν από την καταστροφή της ψεύτικης θρησκείας, αυτό θα το δείξει το μέλλον.

Επιζώντας για να Δούμε «την Αληθινή Ειρήνη»

Το σημερινό κίνημα ειρήνης ίσως εμποδίσει, αλλά ίσως και δεν εμποδίσει, έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ωστόσο με κανέναν τρόπο δεν θα εμποδίσει τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα. Ίσως πιέσει, αλλά ίσως και δεν πιέσει, τις κυβερνήσεις να αφοπλιστούν. Αλλά με κανέναν τρόπο δεν θα ασκήσει πίεση πάνω στον Χριστό Ιησού εκείνον που «κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη», ώστε να αφοπλιστεί.—Αποκάλυψις 19:11-16.

Εφόσον ο δίκαιος πόλεμος του Αρμαγεδδώνα είναι αναπόφευκτος, γιατί να μην επιτρέψετε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά να σας δείξουν από τον Λόγο του Θεού τις απαιτήσεις για να επιζήσουμε; Μην στηρίζετε τις ελπίδες σας σε μια υποκριτική «ειρήνη και ασφάλεια» που είναι καταδικασμένη σε καταστροφή. Στραφείτε στον ‘Άρχοντα της Ειρήνης’ και υποστηρίξτε ενεργά την «εξουσία» του. Κατόπιν η ειρήνη στην οποία μπορείτε να αποβλέπετε για να απολαύσετε θα είναι «η αληθινή ειρήνη»—η ειρήνη της οποίας «δεν θέλει είσθαι τέλος».—Ησαΐας 9:6, 7.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η αληθινή ειρήνη—όχι απλώς τα πολεμικά κράνη να γίνονται γλάστρες, αλλά τα παιδιά να μη μαθαίνουν πια πόλεμο

Βάζοντας ένα Τέλος στις ‘Αναβολές’

ΜΟΛΙΣ τελειώσατε το βραδινό φαγητό. Λέτε στον εαυτό σας ότι το βράδι αυτό θα φτιάξετε την τουαλέτα σας, ή το γκαράζ, ή το γραφείο σας, ή, τέλος, ότι θα ασχοληθείτε μ’ ένα από αυτά τα σχέδια που θέλετε να κάνετε εδώ και εβδομάδες ή ακόμη εδώ και μήνες.

Αλλά προτού «αρχίσετε, σκέφτεστε, γιατί να μην ξεκουραστείτε για ένα λεπτό; Στο τέλος-τέλος, μόλις τελειώσατε το φαγητό. Έτσι κάθεστε στον καναπέ και ανοίγετε την τηλεόραση—«μόνο για λίγα λεπτά». Προτού ακόμη το καταλάβετε, παρακολουθείτε το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων. Το βράδι έφυγε. Εκείνο που θέλατε να κάνετε πρέπει για άλλη μια φορά να περιμένει.

Αν βλέπετε τον εαυτό σας μέσα στην παραπάνω περιγραφή, μπορείτε τουλάχιστον να παρηγορηθείτε από το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν το ίδιο. Η αναβολή, η αναβλητικότητα, η αργοπορία, ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε αυτό, είναι ασφαλώς μια από τις πιο κοινές ανθρώπινες αδυναμίες. Με δυσκολία θα βρείτε κάποιον που έστω και μια φορά να μην είπε στον εαυτό του, «Ξέρω ότι θα έπρεπε να το είχα κάνει αυτό, αλλά . . .»

«Θα το Κάνω Μια Άλλη Φορά»

Η αναβλητικότητα γίνεται φανερή στη ζωή μας με πολλές προφάσεις, μερικές από τις οποίες είναι τραγικές, και μερικές από τις οποίες δεν είναι και τόσο σοβαρές. Πράγματι, οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη συμπεριφορά πιστεύουν ότι, επειδή πολλές φορές η αναβολή δεν είναι και τόσο σοβαρή, είναι εύκολο ναι μας δημιουργηθεί αυτή η συνήθεια.

Για παράδειγμα, μπορεί να έχετε κάθε καλή πρόθεση να στείλετε ένα ευχαριστήριο σημείωμα σε φίλους που μείνατε σπίτι τους σε κάποιο πρόσφατο ταξίδι. Αλλά ο χρόνος περνάει. Προτού το καταλάβετε ακόμη, έχουν περάσει