Κάτω από Δικαία Διακυβέρνησι

ΚΑΘΕ κοινωνία πρέπει να υπόκειται σε κάποιο είδος κανόνος. Τα μέλη δεν πρέπει το καθένα ν’ αποτελή ένα νόμο του εαυτού του, διότι αυτό θα εσήμαινε αναρχία και όχι κοινωνία. Πρέπει να υπάρχη κάποιος κώδιξ διαγωγής, στον οποίον όλοι να υπόκεινται, και να υπάρχουν μερικά μέλη, στα οποία ν’ ανατίθεται εξουσία να φροντίζουν ώστε όλοι να κατανοούν τις απαιτήσεις και να συμμορφώνωνται με αυτές. Απ’ αυτή, λοιπόν, την άποψι, κυττάξτε την κοινωνία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.

Μια κεντρική εξουσία, που απαρτίζεται από μια ομάδα πρεσβυτέρων και ωρίμων Χριστιανών ανδρών, οι οποίοι είναι πλήρως αφιερωμένοι στον Θεό και στα συμφέροντα της βασιλείας του επί γης, που έχουν χρισθή με το πνεύμα του, και οι οποίοι μπορεί να αναφέρωνται ως κυβερνών σώμα, παρέχει αναγνώρισι στις εκκλησίες των Μαρτύρων σ’ όλον τον κόσμο. Από τα κεντρικά του γραφεία το κυβερνών σώμα παρέχει σε κάθε εκκλησία ύλη για μια καλά προγραμματισμένη Γραφική μελέτη καθώς και συμβουλή για το πώς να κηρύττεται το άγγελμα της Βασιλείας πιο αποτελεσματικά στον τομέα που παρεχωρήθη στην εκκλησία.​—Ματθ. 24:45-47.

Από κάθε εκκλησία τα ονόματα καταλλήλων και ικανών ανθρώπων υποβάλλονται συνοδευόμενα με συστάσεις στο κυβερνών σώμα. Το κυβερνών σώμα, αφού εξετάση κι εγκρίνη αυτές τις συστάσεις, εξουσιοδοτεί αυτούς που εξελέγησαν να εποπτεύουν και ρυθμίζουν τις ενέργειες της εκκλησίας. Σε όλ’ αυτά δεν υπάρχει ιδιοτελής ανταγωνισμός ή φιλόδοξη συμπεριφορά για θέσεις. Οι Γραφικές απαιτήσεις για τέτοιους ανθρώπους σαφώς κατανοούνται κι ακολουθούνται: «Οι διάκονοι ωσαύτως πρέπει να είναι σεμνοί, ουχί δίγλωσσοι, ουχί δεδομένοι εις οίνον πολύν, ουχί αισχροκερδείς, έχοντες το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως. . . . Οι διάκονοι ας ήναι μιας γυναικός άνδρες, κυβερνώντες καλώς τα τέκνα αυτών και τους οίκους αυτών.» «Άνδρας αξίους, φοβουμένους τον Θεόν, άνδρας φιλαλήθεις, μισούντας την φιλαργυρίαν· και κατάστησον αυτούς επ’ αυτών, χιλιάρχους, εκατοντάρχους, πεντηκοντάρχους, και δεκάρχους· και ας κρίνωσι τον λαόν πάντοτε.» (1 Τιμ. 3:8, 9, 12· Έξοδ. 18:21, 22) Οι εκκλησίες μπορεί να περιλαμβάνουν δέκα, πενήντα, εκατό ή και περισσότερα άτομα, μια δε ομάδα εκκλησιών, που καλείται περιοχή, μπορεί να περιλαμβάνη ένα σύνολο από χιλίους ή και περισσοτέρους Μάρτυρας.

Το λειτούργημα των διωρισμένων αυτών ανθρώπων δεν είναι ν’ αυθεντεύουν ή ν’ ασκούν άτοπη εξουσία πάνω στα μέλη της κοινωνίας, διότι πάντοτε υπάρχει η σκέψις ότι ο καθένας ελεύθερα προσεφέρθη να είναι ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Όχι, μάλλον, το έργον των ως υπηρετών είναι να βρίσκωνται συνεχώς έτοιμοι να βοηθήσουν οποιαδήποτε μέλη που χρειάζονται βοήθεια για να φέρουν εις πέρας την αφιέρωσί των να πράξουν το θέλημα του Θεού. Όταν μέλη ασθενούν, ή είναι σε έσχατη ένδεια, ή υφίστανται σοβαρές δοκιμασίες και διωγμούς λόγω της πίστεώς των, οι υπηρέται αυτοί προσπαθούν να σπεύσουν να τους επισκεφθούν και να τους βοηθήσουν, παρηγορώντας τους κι ενθαρρύνοντάς τους να διακρατήσουν Χριστιανική πιστότητα παρά τις ταλαιπωρίες που υφίστανται. Σαν καλοί ποιμένες, ενδιαφέρονται πραγματικά για το ποίμνιο, χωρίς να το θεωρούν ως δικό τους, αλλ’ ως ποίμνιον του Θεού που έχει ανατεθή μ’ εμπιστοσύνη στη φροντίδα των.​—Πράξ. 20:28· 1 Πέτρ. 5:2, 3.

Οι στοργικοί αυτοί επίσκοποι είναι, επίσης, υπεύθυνοι να λαμβάνουν προφυλακτικά μέτρα εναντίον κάθε διεισδύσεως κακοποιών ανθρώπων ή πονηρών έργων μέσα στην κοινωνία των Χριστιανών. Πρέπει, λοιπόν, κατά καιρούς να επιβάλλεται διόρθωσις, σταθερά, αλλά πάντοτε με αγάπη. Οι υπηρέται αυτοί πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του λόγου του Θεού, ο οποίος λέγει: «Νουθετείτε τους ατάκτους, παρηγορείτε τους ολιγοψύχους, περιθάλπετε τους ασθενείς, μακροθυμείτε προς πάντας. Προσέχετε μη αποδίδη τις εις τινά κακόν αντί κακού· αλλά ζητείτε πάντοτε το αγαθόν και εις αλλήλους και εις πάντας.» (1 Θεσ. 5:14, 15) Όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, πρέπει να είναι, επίσης, έτοιμοι να ‘ελέγχουν τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων, δια να έχωσι φόβον και οι λοιποί’. (1 Τιμ. 5:20) Η Χριστιανική αγνότης πρέπει να διατηρήται.

Λόγω του δικαίου αυτού κανόνος το κλίμα για την καλλιέργεια της καρποφορίας του πνεύματος του Θεού σε κάθε μέλος της κοινωνίας καθίσταται δυνατόν. Ο απόστολος Παύλος λέγει: «Ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22) Όταν αυτές οι ιδιότητες αφθονούν μεταξύ των μελών αυτής της κοινωνίας, προκύπτει ένας βαθμός παραγωγικότητος στο έργον διακηρύξεως της Βασιλείας, που είναι αξιοσημείωτος και θαυμάζεται από τους έξω.

Αυτός ο δίκαιος κι επωφελής κανών της κοινωνίας των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη τη γη δεν πρέπει, ωστόσο, ν’ αποδίδεται σε κάποιον άνθρωπο ή ανθρώπους. Ο Θεός μόνος είναι Εκείνος, που έλαβε πρόνοια γι’ αυτό πριν από πολύν καιρό κι ενήργησε ώστε ο προφήτης του να γράψη γι’ αυτό προς όφελός μας: «Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Και ο άνθρωπος θέλει είσθαι ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.» (Ησ. 32:1, 2) Ποιος είναι αυτός ο βασιλεύς; Είναι ο προκαθωρισμένος που «το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Ησ. 9:6, 7) Δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό δοξασμένο στον ουρανό, τον βασιλέα της εκλογής του Θεού για όλη τη γη.

Η Βιβλική χρονολογία δείχνει ότι το έτος 1914 μ.Χ. εσήμανε τον χρόνο, που ο Χριστός Ιησούς άρχισε να βασιλεύη μ’ εξουσία από τον ουράνιο Πατέρα του. Με αυτόν τον δίκαιο και ισχυρό Άρχοντα, που κατευθύνει την κοινωνία των Χριστιανών μαρτύρων από τον ουράνιο θρόνο του, μπορούμε καλά να κατανοήσωμε γιατί οι άρχοντες, ή αρχηγοί, ή οι διωρισμένοι υπηρέται στην οργάνωσι κατέστησαν προστάται και παρηγορηταί για κάθε μέλος καθώς αγωνίζονται να υπηρετήσουν τον Θεό ανάμεσα σ’ ένα εχθρικό και άγονο σύστημα πραγμάτων. Από χρόνο σε χρόνο εβοηθήθησαν να διακρίνουν σαφέστερα το θέλημα του Θεού για τον λαό του στη γη, η δε κοινωνία αυτή κάτω από δίκαιη διακυβέρνησι ποτέ δεν εδίστασε να προχωρήση και να κάμη τις αλλαγές που θα την έφερναν σε στενώτερη συμμόρφωσι με τους σκοπούς του Θεού. Αποτελούν μια κοινωνία ευτυχισμένη και εργαζομένη με ωρισμένο σκοπό, ευγνώμονα για το ότι ο Ιεχωβά την έθεσε κάτω από τη διεύθυνσι ενός Δικαίου Άρχοντος, που επιβλέπει την οργάνωσι για καλό και της παρέχει θετική κι ευσεβή ηγεσία σε έργον που είναι ικανοποιητικό κι επωφελές.

Πόσο θαυμάσιο είναι το να μπορή κανείς να προσεύχεται μ’ εμπιστοσύνη, όπως έκαμε ο ψαλμωδός: «Ας ήναι η λαμπρότης Ιεχωβά του Θεού ημών εφ’ ημάς· και το έργον των χειρών ημών στερέονε εφ’ ημάς· ναι, το έργον των χειρών ημών, στερέονε αυτό»! (Ψαλμ. 90:17, ΜΝΚ) Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι μέλη της κοινωνίας αυτής κάτω από δικαία διακυβέρνησι παρίστανται στις Γραφές περιχαρή να βοούν: «Εις τον καθήμενον επί του θρόνου [τον Ιεχωβά Θεόν] και εις το Αρνίον [τον Χριστόν Ιησούν] έστω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλ. 5:13) Σ’ αυτούς ηνοίχθη ένας εντελώς νέος δρόμος ζωής.