Ποτέ Δεν Αγωνιζόμεθα Παρανόμως Ούτε Εγκαταλείπομε το Παγκόσμιο Κήρυγμα
1. Τι θα κάμωμε και τι δεν θα κάμωμε στον αγώνα για ελευθερία κηρύγματος;
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Ιεχωβά ποτέ δεν προσφεύγουν σε κάποιο παράνομο ή άνομο μέσον στον αγώνα για ελευθερία να κηρύττουν παγκοσμίως. Μήπως εμείς, οι μάρτυρές Του, παίρνομε το νόμο στα δικά μας χέρια; Όχι! Δεν σφετεριζόμεθα τη θέσι των επισήμων της κυβερνήσεως. Δεν εκβιάζουμε το δρόμο μας μέσα από το Σιδηρούν Παραπέτασμα! Δεν προξενούμε βλάβη στους επισήμους, και δεν οπλιζόμεθα για να εναντιωθούμε σ’ αυτούς. Δεν συνηγορούμε για την ανατροπή της κυβερνήσεως με δύναμι ή βία μέσω ανθρώπων ή ομάδων ανθρώπων. Αυτό είναι αληθινό ακόμη και όταν η κυβέρνησις αυτή καταπιέζη το Θεόδοτο έργο μας, το έργο της διακηρύξεως του ευαγγελίου της Βασιλείας. Χρησιμοποιούμε μόνο τα μέσα εκείνα του αγώνος που είναι προσιτά σύμφωνα με το νόμο της χώρας για την οποία πρόκειται. Υποθέστε ότι ο νόμος μιας χώρας δεν έχει κάποια διαδικασία με την οποία να μπορούμε ν’ αγωνισθούμε νομίμως. Δεν αποπειρώμεθα τότε να τροποποιήσωμε την κυβέρνησι ή να την αλλάξωμε ή να επαναστατήσωμε εναντίον της.
2. Ποια πορεία ενεργείας μπορεί ν’ ακολουθηθή σε μερικές χώρες, γιατί, και ποιος καθορίζει την τακτική αυτή;
2 Σε μερικές χώρες οι κυβερνήσεις είναι τόσο ασταθείς, ή η εναντίωσις στην αλήθεια είναι τόσο μεγάλη, ώστε είναι άσοφο το να κηρύττωμε δημοσία ή φανερά. Σε τέτοιες χώρες δεν μπορούμε να προσφύγωμε στα δικαστήρια και οι επίσημοι δεν θα προστατεύσουν τα δικαιώματά μας. Γνωρίζομε ότι οχλαγωγία ή ταραχή εκεί μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα ταχεία απαγόρευσι. Η αιτία είναι ότι υπάρχει Καθολικός έλεγχος ή ολοκληρωτική κυβέρνησις. Σε μερικές χώρες, μόνο με την εύνοια των επισήμων επιτρέπεται να διεξάγεται το έργον από σπίτι σε σπίτι. Το κήρυγμα στους δρόμους απαγορεύεται. Σε μια τέτοια περίπτωσι δεν επιμένομε στο δικαίωμα να κηρύττωμε στους δρόμους. Η Εταιρία το αποφασίζει αυτό. Η τακτική αυτή ποτέ δεν καθορίζεται από τους επιτοπίους αδελφούς. Το να απαιτήσωμε το δικαίωμα να κάνωμε έργο στους δρόμους σε τέτοια μέρη θα εξεβίαζε απλώς την ταχεία επιβολή μιας απαγορεύσεως. Μπορεί να έκανε τους επισήμους να σταματήσουν το από θύρα σε θύρα κήρυγμα των αγαθών νέων. Σε τέτοιες χώρες προσευχόμεθα «υπέρ βασιλέων, και πάντων των όντων εν αξιώμασι, δια να διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.»—1 Τιμ. 2:1, 2.
3, 4. (α) Εκεί που δεν είναι νόμιμο το να πηγαίνωμε από θύρα σε θύρα, πώς διεξάγεται το έργο του κηρύγματος; (β) Ποιοι λόγοι υπάρχουν, και ποια Γραφική υποστήριξις, για ν’ ακολουθούμε μια τέτοια πορεία;
3 Σε μερικές χώρες δεν είναι νόμιμο το να εργαζώμεθα φανερά από θύρα σε θύρα με τα έντυπα της αληθείας. Για ν’ αποφύγωμε αγώνα με τις αρχές και ολική απαγόρευσι, η Εταιρία μπορεί να κατευθύνη να περιορισθή η μαρτυρία σε προφορικό κήρυγμα με τη Γραφή. Καθορίζονται έτσι η σημειώνονται οι άνθρωποι καλής θελήσεως. Αργότερα τους επανεπισκεπτόμεθα και τους δίνομε την ευκαιρία να λάβουν τις δημοσιεύσεις που αποκαλύπτουν τον Λόγον του Θεού. Αυτό γίνεται στον κατάλληλο καιρό. Αυτό γίνεται κατ’ ιδίαν στα σπίτια των και χωρίς να βλέπη ο εχθρός. Δεν είναι πολύ σοφώτερο να αποφεύγεται σε μερικές χώρες η δημοσία διανομή των εντύπων, ιδιαίτερα όταν το να επιμένουμε στη φανερή διανομή σημαίνη γρήγορο τέλος της ελευθερίας να εκτελούμε το έργο; Η υποβολή του ερωτήματος αποδεικνύει κατάλληλη μια καταφατική απάντησι σ’ αυτό!
4 Υπάρχουν βάσιμοι Γραφικοί λόγοι για να μεταβάλωμε τις μεθόδους του έργου σε διάφορες χώρες. Δεν αποστελλόμεθα στον κόσμο για να πάμε στη φυλακή. Δεν προτιμούμε να είμεθα νεκροί μάρτυρες. Ο σκοπός μας είναι να κηρύττωμε το άγγελμα. Για να το κάμωμε αυτό πρέπει να είμεθα ελεύθεροι και να είμεθα ζωντανοί. (Εκκλησ. 9:10) Για να κηρύττεται, λοιπόν, το άγγελμα παγκοσμίως πρέπει να θυμηθούμε πώς ο Ιησούς είπε ότι είμεθα «πρόβατα εν μέσω λύκων». Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να κηρύττωμε στην Ισπανία ή στην Αργεντινή όπως κηρύττομε τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρέπει, επομένως, να εξασκήσωμε εξαιρετική θεοκρατική διακριτικότητα και ν’ αποδειχθούμε «φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί». (Ματθ. 10:16, Κείμενον) Το πνεύμα μιας υγιούς διανοίας υπαγορεύει ότι το να ενεργήσωμε με άλλο τρόπο θα ήταν μωρία. Η παροιμία λέγει: «Ο φρόνιμος προβλέπει το κακόν, και κρύπτεται· αλλ’ ο απλούς συνεχίζει, και υπόφερει δια τούτο.» (Παροιμ. 27:12, ΑΣΜ) Μια κοινή έκφρασις είναι κατάλληλη: «Οι μωροί εισορμούν εκεί που οι άγγελοι φοβούνται να πατήσουν.» Τι καλό θα έκανε το να διεξαγάγωμε μια χαμένη μάχη σε μερικές χώρες για ολοφάνερο κήρυγμα; Υποθέστε ότι, ως αποτέλεσμα της μάχης, δεν επιτρέπεται, ολωσδιόλου έργο μαρτυρίας. Όλα απαγορεύονται. Τότε τι; Αυτό δεν θα επέτρεπε να συνεχισθή το έργο. Δεν θα ήταν καλύτερα να ενεργούμε λιγότερο φανερά στο κήρυγμα του ευαγγελίου σε τέτοια έθνη; (2 Τιμ. 1:7) Μια τέτοια πορεία θα επέτρεπε τη συνέχισι του έργου σ’ αυτές τις χώρες. Αυτό ακριβώς θέλομε, να κρατούμε το έργο ανοιχτό, ώστε οι αδελφοί μας και οι άνθρωποι καλής θελήσεως να μπορούν να εφοδιάζωνται και να τρέφωνται με πνευματική τροφή από τα κεντρικά γραφεία Εταιρίας.
5. Ποια πορεία ακολουθούν οι μάρτυρες του όταν ένα έθνος απαγορεύη τελείως το έργον των;
5 Τι συμβαίνει όταν ένα έθνος απαγορεύη τελείως το έργο μας; Οι γραμμές αμέσου εφοδιασμού πνευματικής τροφής από το επίγειο κέντρον αποκόπτονται! Αλλά—οι μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονται ακόμη στη χώρα. Δεν μπορούν να σταματήσουν το κήρυγμα. (Ιερεμ. 26:14, 15) Η απαγόρευση εμποδίζει απλώς το δημόσιο ή φανερό κήρυγμά των. Δεν μπορούν να συνεχίσουν νομίμως το έργον των απροκάλυπτα. Συνεπώς, ωθούνται από καταπιεστικά διατάγματα να συνεχίσουν το κήρυγμα των συγκεκαλυμμένα. Ακολουθούν την ίδια πορεία που είχαν λάβει οι Χριστιανοί στη Ρώμη. Εκεί αυτοί και το κήρυγμά των είχαν σπρωχθή στις κατακόμβες.
ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΑΦΟΒΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙΩΣΙ
6. Τι δείχνουν τα γεγονότα όσον αφορά το αποτέλεσμα των απαγορεύσεων στο έργο του κηρύγματος, και γιατί συμβαίνει αυτό;
6 Τα γεγονότα της ιεράς ιστορίας αποκαλύπτουν ότι οι απαγορεύσεις δεν σταματούν το κήρυγμα. Μάλλον, δείχνουν ότι, μερικές φορές, το συγκεκαλυμμένο κήρυγμα ανθεί καλύτερα από το απροκάλυπτο. Όσο φλογερώτερος είναι ο διωγμός, τόσο ταχύτερα αναφύονται οι σπόροι της αληθείας εκεί που υπάρχει «καλή γη». Φυτρώνουν γρήγορα και εξαπλώνονται πλατιά σε τέτοια θερμά κλίματα. Είναι τόσο αδύνατο να εμποδισθούν οι άνθρωποι καλής θελήσεως να προβάλουν και να έλθουν στην αλήθεια όπως είναι το να προσπαθήση κανείς να προστάξη αποτελεσματικά ένα φύλλο χλόης να μην αναφυή τη γη. Αυτό δεν μπορεί να γίνη! Οι αδελφοί μας, σε τέτοιες χώρες που υπάρχουν απαγορεύσεις, δεν αποχωρούν ούτε εγκαταλείπουν το έργο όπως έκαμε ο άπιστος προφήτης Ουρίας που έφυγε. (Ιερεμ. 26:21) Είναι όμοιοι με τον Ιερεμία. Αυτός ήταν κάτω από απαγόρευσι και αντιμετώπιζε απειλές θανάτου. (Ιερεμ. 26:8) Αρνήθηκε να φύγη από τη χώρα. Ερρίφθη στη φυλακή. (Ιερεμ. 38:6) Ο Ιεχωβά τον απελευθέρωσε. (Ιερεμ. 38:10-13) Όπως συνέβαινε με τον Ιερεμία, η αλήθεια είναι σαν φωτιά στα οστά των συγχρόνων μαρτύρων σε τέτοιες χώρες. (Ιερεμ. 20:9) Μπορεί να αναχαιτισθή; Όχι! Δεν μπορεί να καταπνιγή! Πρέπει να βγη έξω! Άσχετα με τις συνέπειες μιας απαγορεύσεως, αυτοί δεν μπορούν να παύσουν να κηρύττουν. Είναι διατεταγμένο από τον Ιεχωβά Θεό. Το να κηρύττουν σημαίνει ζωή. Το να σταματήσουν σημαίνει θάνατο.
7. Εν όψει ποίων υποσχέσεων ποιον μόνο πρέπει να φοβούμεθα;
7 Όλοι εμείς έχομε την υπόσχεσι του Ιεχωβά. Θα την τηρήση! Αυτή είναι ότι ο Ιεχωβά θα εξακολουθήση να μας σκεπάζη όλους μας κάτω από την σκιά της χειρός του και των πτερύγων του. (Ησ. 51:16· Ψαλμ. 17:8) Η υπόσχεσις αυτή παραμένει αληθής στις κομμουνιστικές χώρες καθώς και στα δημοκρατικά έθνη. Ο Ιεχωβά θα απελευθερώση όλους όσοι επικαλούνται το όνομά του. (Ιωήλ 2:32· Παροιμ. 18:10) Είναι, λοιπόν, ανάγκη να φοβούμεθα τους κομμουνιστάς δικτάτορας ή τους μεγάλους πολιτικούς ή τους άρχοντας οποιουδήποτε έθνους; Η απάντησις είναι, Όχι! Ποτέ! Φοβείσθε μόνο τον Ιεχωβά τον Παντοδύναμον Θεόν. «Μη είπητε, Συνωμοσία, περί παντός εκείνου περί του οποίου ο λαός ούτος θέλει ειπεί, Συνωμοσία· και τον φόβον αυτού μη φοβηθήτε, μηδέ τρομάξητε. Τον Ιεχωβά των δυνάμεων, αυτόν αγιάσατε και αυτός ας ήναι ο φόβος σας, και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας.» (Ησ. 8:12, 13, ΑΣ) Μπορούμε να επιστηριζώμεθα στην ασφάλεια της υπακοής σ’ αυτή τη διαταγή του Θεού άσχετα αν η κυβέρνησι της χώρας όπου κατοικούμε είναι φιλελεύθερη ή καταπιεστική
8. Ποια είναι η απόφασίς μας λόγω ποιας βεβαιώσεως;
8 Δεν θα εγκαταλείψωμε τον αγώνα μας για ελευθερία να κηρύττωμε, ακόμη και αντιμετωπίζοντας θάνατο. Θα εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά Θεό πάντοτε. Δεν υπάρχει κίνδυνος ή θλίψις πάρα πολύ μεγάλα γι’ αυτόν, ώστε να μη μπορή να μας διαφυλάξη ή να μας απελευθερώση απ’ αυτά. Γνωρίζομε το θείο του υπόμνημα. Ενθυμούμεθα ότι ο Ιεχωβά, ο Παντοδύναμος Θεός, ο Πατήρ μας, λέγει: «Μη φοβού· διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου· εμού είσαι. Όταν διαβαίνης δια των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι· και όταν δια των ποταμών, δεν θέλουσι πλημμυρήσει επί σε· όταν περιπατής δια του πυρός, δεν θέλεις καή, ουδέ θέλει εξαφθή η φλοξ επί σε. Διότι εγώ είμαι Κύριος [Ιεχωβά] ο Θεός σου, ο Άγιος του Ισραήλ, ο Σωτήρ σου· δια αντίλυτρόν σου έδωκα την Αίγυπτον· υπέρ σου, την Αιθιοπίαν και Σεβά. Αφότου εστάθης πολύτιμος εις τους οφθαλμούς μου, εδοξάσθης, και εγώ σε ηγάπησα· και θέλω δώσει ανθρώπους πολλούς υπέρ σου, και λαούς υπέρ της κεφαλής σου. Μη φοβού· διότι εγώ είμαι μετά σου· . . . Σεις δε είσθε μάρτυρες μου, λέγει Κύριος, και εγώ ο Θεός. Και πριν γείνη η ημέρα, εγώ αυτός ήμην· και δεν υπάρχει ο λυτρόνων εκ της χειρός μου· θέλω κάμει, και τις δύναται να εμποδίση αυτό—Ησ. 43:1-5, 12, 13.
9. Σε τι θέτομε την εμπιστοσύνη μας, όπως δείχνεται από ποιο προφητικό δράμα;
9 Μήπως έχομε εμείς ως Χριστιανοί, ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, ένα στόλο, ένα στρατό ή ένα απόθεμα ατομικών βομβών; Όχι! Δεν θέλομε τίποτε απ’ αυτά! Δεν χρειαζόμεθα τίποτε απ’ αυτά! Η προστασία μας εκτίθεται από τον Σοφονία, ο οποίος έγραψε: «Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εν μέσω σου, ο δυνατός, θέλει σε σώσει, θέλει ευφρανθή επί σε εν χαρά, θέλει αναπαύεσθαι εις την αγάπην αυτού, θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσμασι.» (Σοφον. 3:17, ΑΣ) Όλο εκείνο που χρειάζεται να πράξωμε για την προστασία μας είναι απλώς να εκφράζωμεθα. Είναι να κάνωμε ο,τι έκαναν οι αρχαίοι Ισραηλίτες σε μερικές από τις μάχες των. Έψαλλαν απλώς τους αίνους του Ιεχωβά. Δεν εχρησιμοποίησαν όπλα πολέμου. Όταν οι ισχυρά ωπλισμένες σύμμαχες δυνάμεις του Μωάβ, του Αμμών και των εκ του Όρους Σηείρ ήλθαν εναντίον του Ιούδα, ο Ιεχωβά διέταξε τον Ιωσαφάτ να θέση ψαλτωδούς εμπρός από το στράτευμα για να αινούν εν αγία παρατάξει. Δεν γνωρίζετε και σεις την έκβασι; Ασφαλώς! Ήταν μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ήττες της ιστορίας! (2 Χρονικών 20) Ο Ιεχωβά επίσης διεξήγαγε τη μάχη υπέρ του Βασιλέως Ασά. Αυτός, και όχι οι Ισραηλίτες, κατέστρεψε τον Αιθιοπικό στρατό από ένα εκατομμύριο άνδρες. (2 Χρον. 14:9-15) Δεν ήταν η υπέρτερη δύναμις του Γεδεών εκείνη που ενίκησε τους Μαδιανίτες. Αυτοί υπερέβαιναν πολλές φορές σε αριθμό την απλή φούχτα των τριακοσίων. Υπό την διεύθυνσι του Ιεχωβά οι τριακόσιοι ενέσπειραν τρόμο στις δυνάμεις του Μαδιάμ. Όλο εκείνο που έκαμαν ήταν να συντρίψουν τις υδρίες των και ν’ αφήσουν το φως των να λάμψη, να σαλπίσουν τις σάλπιγγες των και να κραυγάσουν, ‘υπέρ του Ιεχωβά και του Γεδεών.’—Κριταί 7.
10. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι ο Λόγος του Ιεχωβά είναι ισχυρός;
10 Ψάλλομε το άσμα λέγοντας τους αίνους του Ιεχωβά. Κηρύττοντας ανοίγομε πλατιά την πύλη της ελευθερίας στους ανθρώπους καλής θελήσεως για να εισρεύσουν στις πόλεις του καταφυγίου. (Ιησ. Ναυή 21:13, 21, 32, 38· Ησ. 26:2) Ο λόγος του περιέχει ελπίδα για ελευθερία και απελευθέρωσι για κείνους που τον γνωρίζουν. «Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών, και εν Ιερουσαλήμ, θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Ιεχωβά και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Ιεχωβά θέλει προσκαλέσει.» (Ιωήλ 2:32, ΑΣ) Ο Λόγος του Ιεχωβά που διακηρύττομε είναι ισχυρός. Οικοδομεί εκείνο που πρέπει να οικοδομηθή, αλλά κατακρημνίζει εκείνο που πρέπει να κατακρημνισθή. Ο Παύλος λέγει: «Διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων.» (2 Κορ. 10:4) Θυμηθήτε ότι ο Λόγος του Ιεχωβά είναι εκείνος που επέφερε τον κατακλυσμό στην εποχή του Νώε. Ο ίδιος Λόγος θα επιφέρη την καταστροφή τού παρόντος πονηρού κόσμου στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Ο ίδιος επίσης Λόγος φέρνει σε ύπαρξι τους νέους ουρανούς και τη νέα γη, όπου «δικαιοσύνη κατοικεί». (2 Πέτρ. 3:5-7, 13) Με τον Λόγον του Θεού έγινε το κήρυγμα του Νώε. Όπως ακριβώς ο κατακλυσμός του Αρμαγεδδώνος επέρχεται με τον Λόγον του Θεού, έτσι επίσης και το κήρυγμα που πρέπει να τελειώση πριν αρχίση η μάχη, θα εκτελεσθή με τον Λόγον του Θεού. (2 Πέτρ. 3:9, 10· Ματθ. 24:14) Έτσι, επίσης, με τον Λόγον του Θεού εμείς, οι μάρτυρές του, θα εμμείνωμε πιστά στον διορισμό μας να κηρύξωμε ελευθερία στους αιχμαλώτους.—Ησ. 61:1, 2.
ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
11, 12. Ποια εφαρμογή είχε το Λευιτικόν 25:10 στους αρχαίους χρόνους, στις Ηνωμένες Πολιτείες στο 1776, και ποια στην εποχή μας;
11 Όταν η Αμερική στο 1776 διεκήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Βρεττανική Αυτοκρατορία, ο κώδων στον πύργο του Πολιτειακού Μεγάρου της Φιλαδελφείας στη Βρεττανική αποικία της Πενσυλβανίας ήχησε για ελευθερία. Ο κωδωνισμός του κώδωνος αυτού ακούσθηκε γύρω στη γη μέσω των γεγονότων που επακολούθησαν. Σ’ αυτόν τον κώδωνα ήσαν σφυρηλατημένα τα λόγια: «Διακηρύξατε ελευθερίαν εις όλην την γην, προς πάντας τους κατοίκους αυτής.» Τα ιστορικά αυτά λόγια είχαν παρατεθή από το μέγιστο βιβλίο της ελευθερίας, τον Λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή. Ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε τους λόγους αυτούς στον νόμον του για τον Ισραήλ όταν επρονόησε για το Ιωβιλαίον έτος. Αυτό ήταν το έτος για την επιστροφή κάθε ανθρώπου στην κατοικία του και την ελευθέρωσι του από χρέη. Αυτό ήταν ένα αγιασμένο έτος ελευθερίας. Το έθνος έπρεπε να «διακηρύξη ελευθερίαν εις όλην την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής.»—Λευιτ. 25:10, Μετ. Βασ. Ιακ.
12 Οι ελπίδες που ανάβλυσαν στις καρδιές εκείνων που άκουσαν αυτό το κωδώνισμα της ελευθερίας από τον «Κώδωνα της Ελευθερίας» της Φιλαδελφείας έκαμαν πλήθη να λάβουν θάρρος, να κάμουν μεγάλες θυσίες και να προωθήσουν μια επανάστασι που παρήγαγε ελευθερία και ανεξαρτησία. Έπειτα από ενάμισυ αιώνα και πλέον οι κάτοικοι της «γης της ελευθερίας» βλέπουν την ελευθερία να μειώνεται. Η μέλλουσα ζωή της απειλείται όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε όλο τον κόσμο. Σ’ αυτόν τον καιρό της εκτάκτου ανάγκης ο Ιεχωβά Θεός έχει κρούσει μ’ ένα ισχυρό χτύπημα τον μεγάλον Κώδωνα της ελευθερίας, τον Λόγον του Θεού. Το μέγα άγγελμα της ελευθερίας ηχεί! Εμείς, οι μάρτυρές του, ακούμε τον ήχο. Κάνομε εξαιρετικές θυσίες υπέρ της ελευθερίας. Διακηρύττομε «ελευθερίαν εις όλην την γην». Αυτό δεν γίνεται μόνο σε μια χώρα· αλλά σε όλο τον κόσμο σαλπίζομε τη σάλπιγγα της ελευθερίας. Το άγγελμα είναι ότι η κυβέρνησις του Θεού είναι η μόνη ελπίς του ανθρώπου ή η διαρκής εγγύησις ελευθερίας και ευλογιών αιωνίου ζωής. Εμείς, οι μάρτυρές του, με διαυγείς τόνους σαν σάλπιγγος, κηρύττομε ελευθερία παγκοσμίως. Διακηρύττομε ένα άγγελμα απελευθερώσεως στους δεσμίους, που είναι δεσμευμένοι από τις θρησκευτικές πλάνες αυτού του κόσμου του Σατανά ή Διαβόλου. Εμείς, οι μάρτυρές του, έχομε διακηρύξει ελευθερία σε όλη τη γη.
13. Για να διατηρηθούμε ελεύθεροι από τον Σατανά, ποιο παράδειγμα του Ιησού πρέπει ν’ ακολουθήσωμε;
13 Ψάλλοντας τους αίνους του Ιεχωβά διακηρύττομε τον πραγματικόν Ελευθερωτήν των δεσμίων, τον Ιεχωβά Θεόν. Λέμε στους δεσμίους, «Εξέλθετε.» (Ησ. 49:9) Ο Ιεχωβά εγγυάται ότι αυτοί, δεν θα επιστρέψουν πάλι στην αιχμαλωσία του Διαβόλου, όπου ο Αδάμ έθεσε το ανθρώπινο γένος. (Ιεζ. 39:28, 29) Ο μέγας Ελευθερωτής και Πολεμιστής, Ιησούς Χριστός, έλαβε μια πορεία αντίθετη προς εκείνη που ελήφθη από τον Αδάμ. Δεν διεπραγματεύθη με τον Διάβολο, όπως έκαμε ο Αδάμ. Διεκήρυξε ότι ο Σατανάς «δεν έχει ουδέν εν εμοί». (Ιωάν. 14:30) Με το ν’ ακολουθούμε πιστά ίχνη του Ιησού, ο Σατανάς δεν θα έχη τίποτε να κάμη μ’ εμάς, και ποτέ επίσης δεν θα πάρη με το μέρος του έναν από τους πιστούς ελευθερωμένους δεσμίους ή ανθρώπους καλής θελήσεως.
14. Ποιο διπλό έργο εκτελούμε σύμφωνα με ποιές κρίσεις του Ιεχωβά;
14 Φέρομε αγγελίες ειρήνης σ’ εκείνους που είναι καλής θελήσεως προς τον Θεό. Εκφέρομε άγγελμα θανάτου και καταστροφής σ’ εκείνους που μισούν τον Ιεχωβά. (Ιερεμ. 49:14) Ως πρέσβεις αποστελλόμεθα από τον Ιησούν για να διαχωρίσωμε τους ανθρώπους, όπως διαχωρίζονται τα πρόβατα από τα ερίφια. (Ματθ. 25:31) Ο Ιεχωβά στέκει έτοιμος ν’ ανταμείψη εκείνους που έχουν προβατοειδείς ιδιότητες και να εκτελέση την κρίσι του εναντίον εκείνων που ενεργούν σαν ερίφια. Το πυρ του ζήλου του θα επιτελέση αυτό. (Σοφον. 3:8) Εμείς που ανήκομε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου έχομε τον Ιεχωβά ως Θεό μας. Αληθινά, «Μακάριον το έθνος, του οποίου ο Θεός είναι ο Ιεχωβά· ο λαός τον οποίον έκλεξε δια κληρονομίαν αυτού.» (Ψαλμ. 33:12, ΑΣ) Αλλ’ αυτή είναι η προειδοποίησις: «Το έθνος και η βασιλεία τα οποία δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθή.»—Ησ. 60:12· Ψαλμ. 145:20.
15. Ποια σχέσις υπάρχει μεταξύ της εκτάσεως και φύσεως του πολέμου μας και των οπλών μας και του πολέμου που διεξήγαγαν οι Ιουδαίοι στην εποχή της Εσθήρ;
15 Ας επιστρέψωμε τώρα στην αφήγησι του βιβλίου της Εσθήρ για τον πόλεμο των αιχμαλώτων Ιουδαίων υπό την αρχαία αυτοκρατορία της Περσίας. Η παγκόσμια εκείνη δύναμις είχε την κυριαρχία όλου σχεδόν του τότε γνωστού κόσμου. Αληθινά, οι αρχαίοι εκείνοι δούλοι του Ιεχωβά πολεμούσαν σε όλο τον κόσμο. Όπως συνέβαινε στην εποχή των, έτσι συμβαίνει και στην εποχή μας. Η μάχη, των προφητικώς εξεικόνιζε την παγκόσμια μάχη των μαρτύρων του Ιεχωβά για να κηρύττουν σήμερα. (1 Κορ. 10:11· Ρωμ. 15:4) Η μόνη διαφορά στη μάχη των και στη μάχη μας είναι στα χρησιμοποιούμενα όπλα. Εκείνοι εχρησιμοποιούσαν σαρκικά όπλα. Εμείς δεν πολεμούμε με τέτοια όπλα. Εμείς, ως Χριστιανοί μαχηταί για το δικαίωμα να κηρύττωμε παγκοσμίως, είμεθα ωπλισμένοι μόνο με το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού και την μάχαιραν του πνεύματός του, η οποία είναι ο Λόγος του Θεού. (Εφεσ. 6:17) Επιπρόσθετα ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει μια αμυντική πανοπλία. Ο Παύλος την περιγράφει. Μεταξύ άλλων, είναι (1) ο θώραξ της δικαιοσύνης, (2) η ασπίς της πίστεως και (3) η περικεφαλαία της σωτηρίας. Ο Παύλος μάς προειδοποιεί να είμεθα άγρυπνοι στη χρήσι της. Μας διδάσκει επίσης να κηρύττωμε όπως αυτός «μετά παρρησίας, δια να κάμω γνωστόν το μυστήριον του ευαγγελίου, υπέρ του οποίου είμαι πρέσβυς φορών άλυσιν, δια να λαλήσω περί αυτού μετά παρρησίας, καθώς πρέπει να λαλήσω.»—Εφεσ. 6:14-17, 19, 20.
16, 17. (α) Ποιο ήταν τότε το αποτέλεσμα της μάχης των Ιουδαίων για τη ζωή τους; (β) Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα του αγώνος μας για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως, και με ποια δύναμι επετελέσθη;
16 Οι Ιουδαίοι στην αρχαία Περσία εκέρδισαν μεγάλη νίκη. Τι συνέβη; Αφού το διάταγμα του βασιλέως, ότι οι Ιουδαίοι έπρεπε να πολεμήσουν για να σώσουν τη ζωή τους, εκυκλοφόρησε γοργά μέσω ταχυδρόμων εφίππων σε όλη τη χώρα, συνέβη κάτι παράξενο. Η αφήγησις αναφέρει όσον αφορά τους Ιουδαίους ότι «ουδείς ηδυνήθη να αντισταθή εις αυτούς, διότι ο φόβος αυτών επέπεσεν επί πάντας τους λαούς. Και πάντες οι άρχοντες των επαρχιών, και οι σατράπαι, και οι διοικηταί, και οι οικονόμοι του βασιλέως, εβοήθουν τους Ιουδαίους· διότι ο φόβος του Μαροδοχαίου επέπεσεν επ’ αυτούς. Και εν πάση επαρχία, και εν πάση πόλει, όπου ήλθε του βασιλέως το πρόσταγμα και η διαταγή, έγεινεν εις τους Ιουδαίους χαρά και αγαλλίασις, ευωχία και ημέρα αγαθή. Και πολλοί εκ των λαών της γης έγειναν Ιουδαίοι· διότι ο φόβος των Ιουδαίων επέπεσεν επ’ αυτούς.»—Εσθήρ 9:2, 3· 8:17.
17 Λαμβάνομε πείραν εμείς, οι σημερινοί δούλοι του Ιεχωβά, μιας όμοιας ευωχίας και ευοδώσεως στον αγώνα μας για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως; Κυττάξτε την αύξησι των αριθμών μας: 1934:41.000· 1940:90.000· 1944:110.000· 1946:158.000· 1948:230.000· 1950:328.000· 1953:500.000. Δωδεκαπλασιασθήκαμε μέσα σε είκοσι χρόνια! Ιδέτε! Και όλη αυτή η αύξησις εν μέσω παγκοσμίου καταδιώξεως! Δεν αποδεικνύει αυτό ότι ο φόβος του Ιεχωβά επέπεσε επάνω σ’ αυτούς τους ανθρώπους και ο φόβος του ανθρώπου τούς εγκατέλειψε; Αληθινά είναι ακριβώς όπως ο Ζαχαρίας επροφήτευσε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου, λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας· διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.» (Ζαχ. 8:23, ΑΣ) Το κήρυγμα σε όλο τον κόσμο σήμερα είναι ένα μεγάλο έργο. Δεν γίνεται με τη δύναμι ανθρώπου ή ομάδος ανθρώπων. Το πνεύμα του Ιεχωβά και η δύναμις του Λόγου του είναι εκείνα που επετέλεσαν αυτή τη μεγάλη παγκόσμια συγκομιδή κηρύγματος. (1 Κορ. 3:7) Ο Ζαχαρίας έγραψε: «Ουχί δια δυνάμεως, ουδέ δια ισχύος, αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Ζαχ. 4:6, ΑΣ.
Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ ΜΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ
18. Σύμφωνα με το παράδειγμα του Παύλου, ποια είναι η απόφασις του λαού του Ιεχωβά όσον αφορά τον αγώνα να κηρύττη παγκοσμίως;
18 Θα σταματήση ο αγών για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως; Όχι! Πρέπει να συνεχισθή. Είτε είμεθα στις δημοκρατικές χώρες όπου παρέχεται πολλή ελευθερία, είτε είμεθα σε χώρες όπου το κήρυγμα περιορίζεται, είτε ακόμη είμεθα σε χώρες που κυβερνώνται από δικτάτορας οι οποίοι δεν παραχωρούν καμμιά ελευθερία αλλά φυλακίζουν όλους τους μάρτυρας που συλλαμβάνουν, ο αγών για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως πρέπει να συνεχισθή. Ο απόστολος Παύλος μάς έδωσε παράδειγμα για να το ακολουθήσωμε. Εκήρυττε στη φυλακή και συνέχιζε από εκεί τον αγώνα του για ελευθερία κηρύγματος. (Πράξ. 28:30, 31) Έτσι, σήμερα κι εμείς επίσης όταν δεν είμεθα ελεύθεροι να κηρύττωμε από θύρα σε θύρα πρέπει να κηρύττωμε ως δέσμιοι σε δεσμά. Δεν υπάρχει σταμάτημα στις δικτατορικές χώρες. Δεν υπάρχει σιωπή για μας, τους μάρτυράς του, ακόμη και στις Κομμουνιστικές φυλακές ή τις φυλακές άλλων. Θα εξακολουθήσωμε να κηρύττωμε και έξω από τη φυλακή και μέσα στη φυλακή, και αυτό θα το κάνωμε με τόλμη. Θυμηθήτε τι έγραψε ο Παύλος στους Φιλιππησίους. «Κατά την σταθεράν προσδοκίαν και ελπίδα μου, ότι δεν θέλω αισχυνθή εις ουδέν, αλλά μετά πάσης παρρησίας, ως πάντοτε, και τώρα θέλει μεγαλυνθή ο Χριστός εν τω σώματί μου, είτε δια ζωής, είτε δια θανάτου.»—Φιλιππησ. 1:20.
19, 20. (α) Τι θα επακολουθούσε αν ο Ιωσήφ, οι τρεις Εβραίοι και ο Δανιήλ είχαν συμβιβασθή; (β) Και τι θα επακολουθούσε αν είχαν κάμει το ίδιο οι πρώτοι Χριστιανοί και οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα;
19 Υποθέστε ότι εκείνοι οι φυλακισμένοι για πιστότητα είχαν συμβιβασθή και στραφή προς τα οπίσω. Τι θα είχε συμβή; Ο Ιωσήφ στους αρχαίους χρόνους θα είχε χάσει το προνόμιο να χρησιμοποιηθή από τον Ιεχωβά στην Αίγυπτο για να σώση από λιμοκτονία τον πατέρα του, Ιακώβ, μαζί με τη μεγάλη του οικογένεια. Οι τρεις Εβραίοι θα είχαν χάσει τη διάκρισι του να περιπατήση ο άγγελος του Ιεχωβά μαζί τους και να τους προστατεύση στην κάμινο του πυρός. Ο Ιερεμίας θα είχε χάσει την τιμή να διακηρύξη τις κρίσεις του Ιεχωβά εναντίον μιας πονηρής πόλεως. Και ο Δανιήλ δεν θα είχε ποτέ φράξει τα στόματα των λεόντων. Αυτό το πλήθος των μαρτύρων δεν εστράφη προς τα οπίσω. Δεν ήσαν δειλοί. Ο Παύλος μάς περιγράφει την πίστι των και το θάρρος των, στην προς Εβραίους επιστολή του, κεφάλαιο ενδέκατο.
20 Αν ο Πέτρος και ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι είχαν συμβιβασθή και στραφή προς τα οπίσω, θα είχαν χάσει την ευλογία να επεκτείνουν την πρώτη Χριστιανική εκκλησία και να γράψουν τις Ελληνικές Γραφές. Επίσης, οι σημερινοί μάρτυρες, που αδίκως εφυλακίσθησαν σε πολλά έθνη, θα είχαν χάσει το ευλογητό τους προνόμιο να διανοίξουν το έργο και να το ανοικοδομήσουν σε πολλές ολοκληρωτικές χώρες όπου το κήρυγμα είχε απαγορευθή. Δεν θα απελάμβαναν το θέαμα της μεγάλης συγκομιδής τού πολλού όχλου των καλής θελήσεως ανθρώπων σήμερα. «Διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού.» (2 Τιμ. 1:7) Για κείνους που στρέφονται προς τα οπίσω ο Αποκαλυπτής λέγει: «Οι δε δειλοί και άπιστοι . . . θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλ. 21:8) Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά Θεό ότι εκείνοι οι πριν από μας πιστοί και εκείνοι οι πιστοί που είναι μεταξύ μας εδώ τώρα, δεν εγκατέλειψαν, ως δειλοί, το πεδίον του αγώνος για ελευθερία να κηρύττουν παγκοσμίως.
21, 22. (α) Ποιος είναι ο κύριος σκοπός για τον οποίον ο Ιεχωβά επιτρέπει να αγωνιζώμεθα και να υποφέρωμε για ελευθερία κηρύγματος; (β) Ποιος ακόμη σκοπός εξυπηρετείται έτσι σύμφωνα με την προφητεία του Ιεζεκιήλ;
21 Είναι σαφές ότι ο Ιεχωβά επιτρέπει να υποφέρωμε και να αγωνιζώμεθα για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως για πολύ σημαντικούς λόγους. Ο κύριος σκοπός είναι η διεκδίκησις του μεγάλου και αγίου ονόματος του και του Λόγου του. Ένας άλλος σκοπός είναι να εκλέξη το ορθό είδος ανθρώπων, ευπειθών και θαρραλέων ανθρώπων, με τους οποίους θέλει να κατοικίση τη γη και να τους έχη να ζουν στο νέο κόσμο. (Ματθ. 5:5, 10· Αποκάλ. 2:10) Εκεί ο Ιεχωβά θα εξοντώση εκείνους που δεν είναι άξιοι να ζουν στο νέο κόσμο.
22 Ένας άλλος ακόμη σκοπός που εξυπηρετείται από τον αγώνα μας για ελευθερία είναι το να οδηγήσωμε τον εχθρό προς τον Αρμαγεδδώνα. Ο Ιεχωβά, επομένως, χρησιμοποιεί εμάς, τους μάρτυράς του, με τον αγώνα μας για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως, ως δόλωμα για τον Διάβολο, που ονομάζεται Γωγ στο βιβλίο τού Ιεζεκιήλ. Στο προφητικό εκείνο βιβλίο τονίζεται ότι ο Γωγ θα οδηγηθή να επιτεθή σ’ εμάς, τον λαόν του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά δείχνει στην προφητεία εκείνη πώς ο Γωγ, ο Διάβολος, θα κάμη τις δυνάμεις του, ορατές και αόρατες, να κινηθούν εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά από κάθε μέρος της γης. Ο Ιεχωβά διακηρύττει ότι θα περιστρέψη τον Γωγ, τον Διάβολο, και θα θέση άγκιστρα στις σιαγόνες του. Ο Ιεχωβά αποκαλύπτει ότι οι ορατές και αόρατες δυνάμεις του Γωγ θα πέσουν «επί τα όρη του Ισραήλ», δηλαδή της οργανώσεως τού Ιεχωβά. (Ιεζ. 38:4· 39:1, 2) Τότε ο Σατανάς και ολόκληρη η οργάνωσίς του και όλοι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν τον Διάβολο θα καταστραφούν. Τα νεκρά σώματά των θα ριφθούν έξω για να τραφούν μ’ αυτά τα αρπακτικά, όρνεα και τα θηρία. (Ιεζ. 39:4-7) Ο Ιεχωβά τελικά διακηρύττει: «Και θέλω κάμει το όνομά μου το άγιον γνωστόν εν μέσω τού λαού μου Ισραήλ· και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον· και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο Άγιος εν Ισραήλ.» (Ιεζ. 39:7, ΑΣ) Ας μην αποσυρθούμε από τον αγώνα. Είθε ο Ιεχωβά να εξακολουθήση να σας ευλογή καθώς διεξάγετε τον «αγώνα για ελευθερία να κηρύττωμε παγκοσμίως». «Αινείτε τον Ιεχωβά. Μακάριος ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Ιεχωβά· . . . Αινείτε τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 112:1· 113:1, ΑΣ.