Αντιμετώπισις της Απειλής του Βιασμού

«ΒΙΑΣΜΟΣ: Το Γρηγορώτερα Αυξανόμενο Έγκλημα.» Αυτός ήταν ο τίτλος ενός άρθρου που δημοσιεύθηκε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα γυναικεία περιοδικά της Αμερικής το καλοκαίρι του 1973.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για την ακρίβεια αυτού του σχολίου. Η πόλις της Νέας Υόρκης είδε μια αύξησι 40 τοις εκατό περίπου μεταξύ του 1971 και 1972. Το Σηάτλ της Ουάσιγκτων είδε μια αύξησι 400 τοις εκατό από το 1963. Και αυτοί είναι οι αριθμοί, παρά το γεγονός ότι, κατά τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, 75 ως 80 τοις εκατό των βιασμών δεν αναφέρονται στην αστυνομία.

Βιασμός είναι η αθέμιτη σεξουαλική σχέσις χωρίς τη συγκατάθεσι της γυναικός και πραγματοποιείται διά της βίας. Πολλές φορές προκαλεί ένα αφροδίσιο νόσημα, αθέλητη εγκυμοσύνη ή ισόβια σωματική βλάβη. Επί πλέον, έχει λεχθή ότι «ψυχολογικώς, ο βιασμός είναι το περισσότερο τραυματικό έγκλημα εναντίον γυναικών, και για πολλά θύματα, οι έρευνες της αστυνομίας που ακολουθούν είναι ακόμη πιο συντριπτικές»—που αναμφισβήτητα είναι μια αιτία γιατί πολλοί βιασμοί δεν αναφέρονται στην αστυνομία. «Είναι πρώτο στον κατάλογο των εγκλημάτων που μια γυναίκα φοβάται περισσότερο και τελευταίο στον κατάλογο των εγκλημάτων όπου το θύμα θέλει να μιλήση,» λέγει μια έκθεσις, και «ποτέ δεν λησμονείται από τις παθούσες γυναίκες.» Ένας αξιωματικός της Νέας Υόρκης είπε: «Πρέπει να είσαι γυναίκα για να καταλάβης τον συγκλονισμό που δοκιμάζει ένα θύμα βιασμού.»—Τάιμ, 23 Απριλίου 1973.

Τι μπορεί να κάμη μια γυναίκα όταν αντιμετωπίζη ένα βιαστή; Ο Υποδιευθυντής της αστυνομίας της Βοστώνης Τζ. Μ. Τζόρνταν ανέφερε ότι «μια συνεχής δυνατή φωνή» μπορεί να είναι το καλύτερο όπλο της γυναίκας. Ένα άρθρο που έλεγε στις γυναίκες πώς ν’ αντιμετωπίζουν τέτοιες επιθέσεις κατέληγε με μια παρόμοια συμβουλή: «Η τεχνική είναι απλώς να τρομάξετε τον επιτιθέμενο ώστε να μπορέσετε να τρέξετε μακρυά. Προσπαθήστε ν’ αποφύγετε όχι να υποκινήσετε μια πάλη μέχρις εσχάτων. Και φωνάξτε φωνάξτε όσο δυνατώτερα μπορείτε.»—Περιοδικό Μακ Κωλς, Ιούλιος 1973.

Φωνάξτε! Φωνάξτε! Φωνάξτε! Είναι αυτή καλή συμβουλή; Βεβαίως είναι. Ακριβώς πόσο καλή είναι αυτή η συμβουλή, φαίνεται απ’ ό,τι συνέβη στις 12 Νοεμβρίου 1973 σ’ ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία του Μπρούκλυν.

Απειλήθηκε με Βιασμό

Ο βιαστής ήταν ένας καλοντυμένος άνδρας. Είχε παράστημα ενός ποδοσφαιριστού, ήταν ψηλότερος από 1,80 μ. και ζύγιζε περίπου 110 κιλά. Πήρε τον ανελκυστήρα για το 10ο πάτωμα του ξενοδοχείου κι’ εκεί άρχισε να ενοχλή μια μεσόκοπη ένοικο, που κατάφερε να ξεφύγη από το σφίξιμό του φωνάζοντας. Αμέσως η γυναίκα φώναξε την αστυνομία η οποία έφθασε, αλλ’ αδυνατούσε να τον βρη στο κτίριο, διότι αυτός είχε ξεφύγει στα κατώτερα πατώματα.

Στο δεύτερο πάτωμα είδε δύο κομψές νεαρές καμαριέρες που τον ρώτησαν αν μπορούν να βοηθήσουν. «Ναι, μπορείτε,» είπε, και βγάζοντας ένα πιστόλι τις διέταξε να μπουν σ’ ένα δωμάτιο, και αμέσως διπλοκλείδωσε την πόρτα. Τις βεβαίωσε ότι δεν θα τις πειράξη όσο δεν κάμουν κανένα θόρυβο. Είπε ότι χρειαζόταν να κρυφτή μέχρι που να ηρεμίσουν τα πράγματα κάτω, κι’ ότι θα τις κρατούσε εκεί για μια ώρα.

Αυτές οι δύο νεαρές γυναίκες συνέβη να ήσαν Χριστιανές διάκονοι και άρχισαν μια συζήτησι για να μειώσουν την έντασι. Η μια απ’ αυτές τον ρώτησε αν μπορούν να διαβάσουν καθώς περίμεναν. Αυτός είπε Ναι, κι’ αυτή πήρε ένα βοήθημα μελέτης της Βίβλου που είχε πρόχειρο, έδωσε ένα άλλο στην άλλη γυναίκα και άρχισαν μια Βιβλική συζήτησι με θέμα πόσον καιρό εκήρυττε ο Νώε πριν τον κατακλυσμό, διότι αυτό ήταν το θέμα που είχε εξετασθή την προηγουμένη ημέρα στη Χριστιανική της διακονία. Εσημείωσε ότι θα έπρεπε να ήταν περίπου 40 χρόνια, αλλ’ ο άνδρας νόμιζε ότι ήταν περίπου 200 χρόνια. Από αυτή τη συζήτησι έφτασαν σε θέματα όπως το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, και στη Βασιλεία για την οποία ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται. Επίσης του είπαν ότι ήσαν Χριστιανές Μάρτυρες του Ιεχωβά και για τις υψηλές αρχές διαγωγής που έχουν οι Μάρτυρες. Οι δύο γυναίκες δεν φοβήθηκαν ιδιαίτερα γιατί έμοιαζε πολύ με μια κοινή Βιβλική συζήτησι σαν αυτές που συχνά είχαν αυτές οι κοπέλλες, ειδικά καθώς ο άνδρας συνέχιζε να εκφράζη τις γνώμες του σ’ αυτά τα θέματα.

Αλλά ύστερα από 45 λεπτά, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν μια ανησυχητική τροπή. Κοίταξε το ρολόι του και είπε ότι έπρεπε να τις δέση έτσι, ώστε να έχη καιρό να ξεφύγη. Αν και τον διαβεβαίωσαν ότι αυτό δεν ήταν αναγκαίο, αυτός διέταξε τη μια τους να καθήση στο πάτωμα ενός μικρού δωματίου όπου της έδεσε τα πόδια με μια γραβάτα, και τα χέρια πίσω στην πλάτη της. Έπειτα έσβησε το φως κι’ έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Πρόσταξε την άλλη να πάη στο μπάνιο, αλλά τότε άλλαξε γνώμη και προειδοποιώντας την να μη φωνάξη ή ουρλιάξη έπιασε το φερμουάρ της μπλούζας της. Εκείνη αναφώνησε: «Όχι! Όχι! Όχι αυτό!» και του είπε πως αν την άγγιζε θα φώναζε όσο αυτός δεν θα είχε ποτέ ακούσει κάποιον να φωνάζη και ότι αν επρόκειτο να την πυροβολήση, ας το έκανε, διότι αν δεν φώναζε θα ήταν το ίδιο για κείνην σαν να ήταν πεθαμένη έτσι κι’ αλλιώς.

Του είπε ότι ο γάμος είναι έντιμος προ του Θεού κι’ αυτή ήταν παντρεμένη, αλλ’ αυτό που ζητούσε αυτός να κάμη δεν ήταν έντιμο. Επίσης, ότι αν δεν φώναζε, θα κατέστρεφε τη σχέσι της με τον Ιεχωβά Θεό και τη Χριστιανική εκκλησία· ότι τότε θ’ απεκόπτετο από αυτήν κι’ αυτό θα ήταν χειρότερο από το να σκοτωθή. Φαινόταν σαστισμένος. Δεν καταλάβαινε κι’ έτσι της ζήτησε να επαναλάβη αυτό που είπε, κι’ αυτή το έκαμε, φοβισμένη και τρέμοντας. Αργότερα εξήγησε: «Η κατάστασις με αρρώστησε, και μόνο η σκέψις όλων αυτών ήταν τόσο αηδιαστική ώστε ήξερα τι έπρεπε να κάμω.» Ύστερα απ’ όλα αυτά πάλι προσπάθησε να βάλη τα χέρια του γύρω της, αλλά εκείνη αμέσως απομακρύνθηκε λέγοντας, «Μη μ’ εγγίζης, ούτε να με πλησιάσης.»

Αυτό υπενθυμίζει ένα σχόλιο της αστυνομίας του Ντάλλας του Τέξας, ότι «η καλύτερη άμυνα μιας γυναίκας» είναι, μεταξύ άλλων, «η εξυπνάδα της» και «μια κραυγή.»

Ναι, αυτή η νέα γυναίκα στο ξενοδοχείο του Μπρούκλυν χρησιμοποίησε την εξυπνάδα της, χρησιμοποιώντας θαρραλέα τη γνώσι της Βίβλου, εκτρέποντας έτσι τον πιθανό βιαστή από την κακή πρόθεσί του. Το αποτέλεσμα, ήταν να μη συνεχίση μ’ αυτές τις δυο γυναίκες αλλά έφυγε αφού πρώτα τις πρόσταξε να μην βγουν από το δωμάτιο επί δεκαπέντε λεπτά.

Αποτυγχάνοντας και δεύτερη φορά, ο βιαστής δεν αποθαρρύνθηκε. Φθάνοντας στο διάδρομο είδε μια άλλη όμορφη νέα και της έπιασε την κουβέντα ρωτώντας την που είναι οι ανελκυστήρες, το σχέδιο των δωματίων του ορόφου κτλ. Ξαφνικά την πλησίασε και άρχισε να την σπρώχνη σ’ ένα δωμάτιο που η πόρτα ήταν ανοιχτή.

Τι μπορούσε αυτή να κάμη; Ήταν τουλάχιστον τριάντα εκατοστά ψηλότερός της και διπλός στο βάρος. Έκαμε εκείνο που η Βίβλος δείχνει ότι πρέπει να κάμη μια νέα γυναίκα: φώναξε τόσο δυνατά που δεν είχε φωνάξει ποτέ προηγουμένως. (Δευτ. 22:23-27) Αυτό δεν το περίμενε καθόλου ο βιαστής. Ξαφνιασμένος κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά στο τέλος του διαδρόμου.

Καθώς οι τρεις νέες γυναίκες έλεγαν την ιστορία τους στο αστυνομικό τμήμα, οι ακροαταί τους που από τρεις έγιναν οκτώ άνδρες και δύο γυναίκες αστυνομικοί, θαύμασαν γι’ αυτά που άκουαν. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς δύο απ’ αυτές τις γυναίκες μίλησαν για τη Βίβλο σ’ ένα μέλλοντα βιαστή. Μια από τις γυναίκες αστυνομικούς ζήτησε περισσότερες πληροφορίες για την πίστι των μαρτύρων του Ιεχωβά και είπε ότι αν περισσότερες γυναίκες έπαιρναν τέτοια αποφασιστική και σταθερή στάσι, θα υπήρχαν λιγώτερα παρόμοια εγκλήματα.

Γιατί η Αύξησις;

Η προαναφερθείσα πείρα σ’ ένα ξενοδοχείο του Μπρούκλυν τον περασμένο Νοέμβριο δεν είναι παρά μια περίπτωσις αυτού του κοινωνικού εγκλήματος που αυξάνεται συνεχώς. Και αυτή η αύξησι είναι πολύ πραγματική. Ο εκδότης του Αμερικανικού Περιοδικού Επιβολής του Πανεπιστημιακού Νόμου είπε γι’ αυτήν την αύξησι: «Δεν είναι απλώς ζήτημα ότι περισσότερες γυναίκες το αναφέρουν. Έχει γίνει αύξησις.»

Αναμφιβόλως μια από τις κύριες αιτίες των βιασμών είναι η άκρα ιδιοτέλεια των ανδρών που αρνούνται να ελέγξουν το γενετικό τους ένστικτο. Ο Δρ. Ραλφ Γκαροφάλο του Κέντρου Διαγνώσεως και θεραπείας των Σεξουαλικώς Επικινδύνων Ατόμων της Μασαχουσέττης είπε: «Οι φυσιολογικοί άνδρες βρίσκουν μια κοινωνικώς αποδεκτή διέξοδο των επιθυμιών του, ο βιαστής τυφλώνεται σε όλα τα ηθικά ή νομικά ζητήματα.» Αλλά γιατί η μεγάλη αύξησις βιασμών στη σημερινή εποχή και στα τελευταία χρόνια;

Συζητώντας τις αιτίες, ένας αξιωματικός της αστυνομίας, υπεύθυνος του τμήματος ερεύνης των σεξουαλικών εγκλημάτων της πόλεως Σηάτλ της Ουάσιγκτων, είπε: «Ολόκληρο το ηθικό μας κλίμα, η στάσις μας απέναντι του σεξ και το ντύσιμο των γυναικών πρέπει να είναι οι αιτίες.» Επίσης είπε ότι η μεγάλη επίδοσις στην πορνογραφία έχει συντείνει στην ύψωσι των αναφερομένων βιασμών.»

Οι γυναίκες έχουν το μέρος τους στη μομφή. Για ν’ αρχίσωμε, έως την ηλικία των 5 ή 6 ετών, την περισσότερη ζωτική περίοδο, η προσωπικότης των μικρών αγοριών διαπλάθεται γενικά από γυναίκες, τις μητέρες τους, και όσο μεγαλώνουν, έχει συνήθως η μητέρα τις περισσότερες ευκαιρίες να εντυπώση στο γυιο της σεβασμό προς τις γυναίκες, με λόγια και με παράδειγμα. Αλλά πάρα πολλές μητέρες απέτυχαν σ’ αυτό το σημείο. Ιδιαίτερα και ειδικά αξιοκατάκριτες είναι εκείνες οι συγγενείς γυναίκες, όπως μια θεία ή ακόμη μια μητέρα, που χρησιμοποίησαν τα αγόρια σαν σεξουαλικά παιχνίδια, βάζοντάς τα έτσι σ’ ένα δρόμο που οδηγεί στο να έχουν επιθετικά αισθήματα προς τις γυναίκες.

Μια νέα ηθοποιός του Αμερικανικού κινηματογράφου, που σκοπεύει να καταλάβη τη θέσι που κατείχε κάποτε το προηγούμενο σύμβολο του σεξ της Αμερικής, κομπάζει για τα χαρίσματά της και την ικανότητά της να ερεθίζη τους άνδρες επιδεικνυομένη στις ταινίες. Αυτές οι ηθοποιοί πρέπει, επίσης, να έχουν μέρος στη μομφή για την αύξησι των βιασμών, διότι μερικοί άνδρες όταν τις δουν στην οθόνη, συχνά βγαίνουν έξω και επιτίθενται σε μια γυναίκα που ίσως είναι πρότυπον ηθικής.

Υπάρχουν, όμως, και άλλες αιτίες εκτός αυτών των παραγόντων. Η αύξησι των βιασμών, όπως και άλλων εγκλημάτων, υπογραμμίζει το γεγονός ότι ζούμε στον καιρό που η Βίβλος ονομάζει ‘έσχατες ημέρες,’ οπότε οι άνθρωποι θα ήσαν «φίλαυτοι, . . . άσπλαγχνοι, . . . ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι.» (2 Τιμ. 3:1-5) Μια αιτία τούτου, όπως δείχνει η Βιβλική προφητεία, είναι ότι Σατανάς ο Διάβολος, μαζί με τους δαίμονές του, επηρεάζει τις διάνοιες των ανθρώπων. Ωργισμένος, επειδή πλησιάζει το τέλος του, είναι αποφασισμένος να διαφθείρη κάθε σάρκα, όπως προσπάθησε να κάμη πριν από τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε.—Γέν. 6:2-12· Ματθ. 24:37-39· Αποκάλ. 12:7-12· 20:1-3.

Η Οδός της Συνέσεως

Εν όψει όλων αυτών των γεγονότων, τι μπορούν να κάμουν οι γυναίκες; Πρωτίστως, χρειάζεται οι γυναίκες να είναι πολύ προσεκτικές όταν βγαίνουν έξω μόνες το βράδυ, ιδίως στις μεγάλες πόλεις. Στις αρχές του 1937 μια νεαρή Χριστιανή γυναίκα αποφάσισε να γυρίση στο σπίτι της μόνη αργά τη νύχτα, κατά τις δέκα, αν και προειδοποιήθηκε να μη το κάμη. Σχεδόν τα κατάφερε, αλλά πηγαίνοντας στην πίσω πόρτα της πολυκατοικίας, ένας άνδρας την άρπαξε και την απείλησε μ’ ένα μαχαίρι. Εκείνη δεν φώναξε και την εβίασε.

Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, στις 26 Νοεμβρίου 1937, έλεγαν για δυο κοπέλλες δεκαπέντε ετών που αναγκάσθηκαν, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, να μπουν σ’ ένα κατάστημα από έναν υπάλληλο του καταστήματος, ο οποίος τις κράτησε τέσσερις ώρες και κατ’ επανάληψιν εβίασε τη μια απ’ αυτές μέχρι που έφθασε η αστυνομία κι’ έσωσε τα κορίτσια συλλαμβάνοντας τον απαγωγέα και βιαστή. Αλλά τι δουλειά είχαν δύο ανήλικα κορίτσια στους δρόμους γύρω στα μεσάνυχτα;

Και ποτέ δεν πρέπει μια μόνη γυναίκα, ή ακόμη και δύο, να ριψοκινδυνεύουν να μπαίνουν σε αυτοκίνητα μ’ έναν άγνωστο άνδρα. Πολλές το έκαμαν αυτό, και όχι μόνο τις εβίασαν, αλλά και τις εσκότωσαν.

Ακόμη, λόγω του τρόπου που πολλοί άνδρες σκέπτονται, κάθε έντιμη γυναίκα πρέπει να προσέχη να ντύνεται σεμνά. Σύμφωνα μ’ έναν αξιωματικό της αστυνομίας του Σηάτλ της Ουάσιγκτων, υπεύθυνο της υπηρεσίας που ασχολείται με τέτοια εγκλήματα, οι γυναίκες που «τα δείχνουν όλα» με τον τρόπο που ντύνονται, γίνονται πιο τρωτές στο βιασμό. «Δεν μπορείτε να διαφημίζετε ένα εμπόρευμα χωρίς να περιμένετε αγοραστές . . . Λίγη σεμνότης,» ισχυρίζεται, θα εμπόδιζε μερικούς βιασμούς.

Αναμφιβόλως, η σύνεσις βοηθεί πολύ να μικρύνη η πιθανότης επιθέσεως σε μια γυναίκα.

Μερικοί φεμινισταί συνιστούν να μάθουν οι γυναίκες καράτε, αλλά είναι αυτή μια καλή συμβουλή; Σχετικά με αυτό, ο Λοχαγός Μάξγουελ της Αστυνομίας του Ντάλλας του Τέξας αναφέρει: «Πολύς λόγος γίνεται για το τζούντο και το καράτε, αλλά συνήθως δεν υπάρχει χρόνος για να χρησιμοποιηθούν.» Και επίσης ανέφερε ότι τέτοιες μέθοδοι πρέπει να εξασκούνται ώστε να είναι χρήσιμες σε καιρό κινδύνου. Επί πλέον, το Μέντικαλ Τρίμπιουν της 21 Νοεμβρίου 1973 υπό τον τίτλο «Δύο Ιατροί της Ατλάντα Τονίζουν τους Κινδύνους των Κτυπημάτων Καράτε,» ανέφερε για γυναίκες με βλάβες στο συκώτι και το πάγκρεας λόγω των μαθημάτων καράτε. Σ’ έναν άρρωστο απεκόπη ο αμφιβληστροειδής του οφθαλμού κι’ ένα δεκαοκτάχρονο αγόρι πέθανε από κλωτσιά στο στήθος καθώς παρακολουθούσε μαθήματα καράτε που είχε οργανώσει ο δήμος.

Αντί να επαφίεται στη σωματική δύναμι, κάθε έντιμη γυναίκα πρέπει να καταβάλλη μεγάλη προσοχή για την αποφυγή κάθε καταστάσεως που θα την εξέθετε στην απειλή του βιασμού. Και πρέπει να ενδυναμώνη το νου της με τη σταθερή απόφασι του τι θα κάμη όταν αντιμετωπίση μια τέτοια κατάστασι. Η Βίβλος και οι εκδόσεις που την εξηγούν, και που διανέμονται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, βοηθούν πολύ σ’ αυτό το θέμα, όπως σχολίασε μια από τις τρεις προαναφερθείσες γυναίκες: «Είμεθα πολύ ευγνώμονες στον Ιεχωβά Θεό για τη βοήθεια και τη δύναμί του. Επίσης εκτιμούμε όσα η ορατή οργάνωσίς του κάνει για να μας διδάξη πώς να χειριζώμεθα τέτοιες καταστάσεις.»