Επιβίωσις από ένα ‘Αχάριστο’ Κόσμο

«Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι.»—2 Τιμ. 3:1, 2.

1. Ποιος προείπε ποια έλλειψι εκτιμήσεως στην εποχή μας;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός προείδε τη θανάσιμη μάστιγα της αχαριστίας να σαρώνη τη γη σ’ αυτές τις κρίσιμες έσχατες ημέρες πριν από τον Αρμαγεδδώνα. Ενέπνευσε τον απόστολο Παύλο να προειδοποιήση γι’ αυτήν πριν από 1.900 χρόνια, για να μπορέσουν να επιζήσουν από ένα κόσμο αχάριστο άνθρωποι που θα εκτιμούσαν την προειδοποίησι αυτή. «Γίνωσκε δε τούτο,» έγραψε ο Παύλος, «ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· και τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:1-5) Η αχαριστία είναι το εντελώς αντίθετο της εκτιμήσεως. Η προφητεία δείχνει ανθρώπους όπως τους βρίσκομε σήμερα, χωρίς εκτίμησι για τον Θεό, για την αγνή λατρεία, για την αληθινή αγάπη και υπακοή στους γονείς και οι οποίοι, αντιθέτως, τονίζουν υπερβολικά την αξία του εαυτού των, των ηδονών και του χρήματος. Με πόση ακρίβεια η εκ των προτέρων αναγραφή ιστορίας στη Βίβλο προείπε τα σημερινά γεγονότα! Οι ειλικρινείς άνθρωποι πρέπει τώρα ν’ απομακρυνθούν από έναν κόσμο αχάριστον για να επιζήσουν από το τέλος του που πλησιάζει.

2. (α) Τι είναι εκτίμησις; (β) Για να την εκδηλώσωμε τι απαιτείται;

² Για ν’ απομακρυνθούμε από έναν κόσμο αχαρίστων, πρέπει να καλλιεργήσωμε εκτίμησι για όλα όσα είναι καλά, δίκαια και ευάρεστα στον Θεό. Η αληθινή εκτίμησις είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλή ευγνωμοσύνη. Η λέξις «εκτιμώ» συγγενεύει με τη λέξι «αποτιμώ», η οποία σημαίνει ορίζω μια τιμή για κάτι. Τα λεξικά αποδίδουν στη λέξι «εκτιμώ» την ακόλουθη σημασία: «Τιμώ μεγάλως, αναγνωρίζω την αξίαν τινός, υπολήπτομαι· αναγνωρίζω ή κρίνω κατ’ αξίαν . . . καθορίζω ή υπολογίζω το τίμημα ή την αξίαν πράγματος τίνος.» (Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, Έκδοσις «Πρωίας») Εκτιμώ σημαίνει αναγνωρίζω πλήρως την αξία ενός πράγματος· αισθάνομαι θερμή ικανοποίησι και επιδοκιμασία γι’ αυτό. Η εκτίμησις περιλαμβάνει το ότι γνωρίζει κανείς ένα πράγμα με την αντίληψι των αισθήσεων. Λεπτότης αντιλήψεων συχνά περιλαμβάνεται στην εκτίμησι. Η έκφρασις «εκτίμησις της μουσικής» ή «εκτίμησις των καλών τεχνών» προσλαμβάνει τώρα μια πληρέστερη έννοια. Νομίζομε επίσης ότι, όταν μια τράπεζα αποστέλλη έναν «εκτιμητήν» για να ορίση την ακριβή αξία μιας κτηματικής περιουσίας, ο εκτιμητής καλείται να καθορίση πόση εκτίμησις από οικονομική άποψι πρέπει ν’ αποδοθή στην περιουσία. Όταν σε μια κτηματική περιουσία σημειώνεται ύψωσις της αξίας, λέμε ότι «ανατιμάται»· όταν η αξία κατέρχεται, λέμε ότι «υποτιμάται». Από αυτά είναι προφανές ότι αν πρόκειται να δείξωμε εκτίμησι για τα ύψιστα πράγματα που περιλαμβάνουν τον Θεό και την αληθινή λατρεία, πρέπει να γίνωμε έμπειροι στο να ορίζωμε αξίες. Πρέπει να έχωμε γνώσι, κατανόησι, πείρα, αλλά, περισσότερο απ’ όλα, υγιά Βιβλική καθοδηγία ως προς το ποιο πράγμα είναι πραγματικά αξιόλογο. Ο αχάριστος κόσμος πεθαίνει λόγω ελλείψεως αληθινής εκτιμήσεως· η νοητική του αντίληψις για όλα όσα είναι θεοσεβή και καλά δεν είναι παρά νεκρή, όπως ακριβώς και αυτός ο ίδιος θα είναι γρήγορα.

3. Ποιές επίκαιρες ερωτήσεις δημιουργεί η παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια;

³ Ο Ιησούς Χριστός προείπε τους καιρούς μας στο κεφάλαιο 25 του Ματθαίου, όπου περιέγραψε δύο τάξεις ανθρώπων που θα ζούσαν στο τέλος του κόσμου. Στα δεξιά του στέκουν τα γεμάτα εκτίμησι «πρόβατα», που αγαπούν τον Θεό και τον Χριστό τον ανάσσοντα Βασιλέα και που εκτιμούν το υπόλοιπο των αδελφών του Βασιλέως, οι οποίοι παντού κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού. Στα αριστερά του Βασιλέως στέκουν τα καταδικασμένα, μη αποδίδοντα εκτίμησιν «ερίφια», που ισχυρίζονται ότι αγαπούν τον Θεό και τον Χριστό, αλλά στερούνται εντελώς κάποιας θέρμης επιδοκιμασίας και ικανοποιήσεως για το έργο της μαρτυρίας της Βασιλείας που εκτελείται από τους επιγείους αδελφούς του Ιησού. Τα ερίφια αστοχούν ν’ αντιληφθούν ότι ο Βασιλεύς είναι παρών εν τη δυνάμει της Βασιλείας και ότι όλα τα έθνη έρχονται ενώπιον του θρόνου του για κρίσι. Πού στέκεσθε σ’ αυτόν τον αγώνα μεταξύ εκτιμήσεως και αχαριστίας; Ποια αξία αποδίδετε στον λόγον του Θεού; Στο άγγελμα της Βασιλείας που κηρύττεται; Στον χρόνον σας; Στη ζωή σας; Θα σώσετε, πιθανώς, τη ζωή σας, αν εξετάσετε τη Βιβλική ιστορία αυτού του αγώνος και λάβετε απόφασι να σταθήτε ανάμεσα στη μειονότητα εκείνων που έδειξαν εκτίμησι, η οποία εξησφάλισε τη σωτηρία τους.

4. Πώς η εκτίμησις στις ημέρες του Ιησού ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου;

⁴ Στις ημέρες του Ιησού, μια πολύ προνομιούχος γενεά είχε το πλεονέκτημα να δη τον Υιό του Θεού να εκτελή μεγάλα θαύματα εις απόδειξιν του ισχυρισμού του ότι ήταν ο επί πολύν καιρό αναμενόμενος Μεσσίας. Αμβλεία νοητική αντίληψις διέστρεψε την από μέρους των εκτίμησι των πειστηρίων του, μολονότι αυτός εξεπλήρωσε όλες τις προφητείες που εβεβαίωναν τη γνησιότητά του. Η καταδικασμένη εκείνη γενεά, αστοχώντας να εκτιμήση τα προνόμιά της, έδωσε μικρή σημασία στη διακήρυξι της βασιλείας απ’ αυτόν, και αμέλησε να την αναγνωρίση ως άξια εγκάρδιας υποταγής και υποστηρίξεως. Ο Ιησούς εθρήνησε για την έλλειψι διακρίσεως από μέρους των. Σε λιγώτερον καιρό από εκείνον που χρειάσθηκε για να κάμουν οι προπάτορές των τη σαραντάχρονη οδοιπορία τους στην έρημο, η αγνώμων εκείνη γενεά εθέρισε ό,τι είχε σπείρει με τους σπόρους της αχαριστίας. Οι Ρωμαϊκές στρατιές εισώρμησαν στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία το 70 μ.Χ., λούζοντας τη γη στο αίμα, όπως ακριβώς προείπε ο Ιησούς. Η αχαριστία έναντι της παρουσίας του Βασιλέως της βασιλείας του Θεού και των προνομίων των να τον υπηρετούν, ωδήγησε σε βίαιο θάνατο. Για να επαληθεύση η προειδοποίησις του Ιωάννου του Βαπτιστού, του οποίου η εκτίμησις για την αξία του Χριστού τον έκαμε να θεωρή τον εαυτό του ανάξιο να λύση τον ιμάντα των υποδημάτων του, η γενεά εκείνη εβαπτίσθη σε πύρινη καταστροφή. Αλλά άνδρες και γυναίκες γεμάτοι εκτίμησι, οι οποίοι ορθώς εξετίμησαν τον ρόλο του Χριστού, έλαβαν την έκχυσι του αγίου πνεύματος του Θεού με δύναμι και ζωή. (Ματθ. 3:7-12) Εκτίμησις εσήμαινε επιβίωσιν από το τέλος εκείνου του συστήματος πραγμάτων.

5. Ποια όμοια κατάστασις υπήρχε στις ημέρες του Νώε;

⁵ Η νόσος της αχαριστίας είναι, φυσικά, παλαιότερη από την εποχή του Ιησού. Στην προς Εβραίους επιστολή 12:16 (ΜΝΚ) ο Παύλος προειδοποίησε τους πρώτους Χριστιανούς να είναι άγρυπνοι για να μην υπάρξη μεταξύ τους κανείς «μη εκτιμών τα ιερά πράγματα, καθώς ο Ησαύ, όστις δια μίαν βρώσιν επώλησε το πρωτοτόκια αυτού.» Αλλ’ ακόμη και πριν από τις ημέρες του αχαρίστου Ησαύ και του Ιακώβ, που είχε την ορθή εκτίμησι των πραγμάτων, υπήρχε ένας ολόκληρος κόσμος που εμαστίζετο από την πληγή της αχαριστίας. Ήταν ο κόσμος της εποχής του Νώε. Ο Νώε και η οικογένειά του που ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά εκτιμούσαν την ανάγκη να υπακούουν στις εντολές του Θεού. Εκήρυτταν και κατεσκεύαζαν την κιβωτό της ασφαλείας μπροστά στα μάτια μιας άλλης γενεάς που εστερείτο εκτιμήσεως. Οι φροντίδες της ζωής και η αγάπη των σαρκικών ηδονών έκλεινε τις διάνοιες του προκατακλυσμιαίου κόσμου στη σοβαρότητα του καιρού των. Τα ογκούμενα ύδατα του κατακλυσμού που επρόκειτο να καλύψουν τις πιο υψηλές κορυφές των ορέων, πιθανόν να έκαμαν αιφνιδίως πλήθη ανθρώπων να αναθεωρήσουν την εκτίμησί τους για την προειδοποίησι του Νώε, αλλά μια και τα πόδια τους εβράχησαν, ήταν πολύ αργά. Οι αχάριστοι δεν έζησαν ποτέ για να διορθώσουν το λάθος τους Η εσφαλμένη τους αποτίμησις πέθανε μαζί τους. Οι αρχαιολόγοι, σκάβοντας ανάμεσα στα προκατακλυσμιαία ερείπια, βρίσκουν αποδείξεις ότι ο Θεός είχε σαρώσει ένα θρησκευτικό κόσμο. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκτιμούν το γιατί: Ήταν η εσφαλμένη θρησκεία. Προφανώς η ψευδής θρησκεία μπορεί να κολοβώση την εκτίμησι και να καταστρέψη τη λεπτή αντίληψι του τι αποτελεί ορθή λατρεία στα όμματα του Θεού.—Γένεσις, κεφάλαια 6-8· Ματθ. 15:3.

6. Ποιος ήταν ο πρώτος αχάριστος; Πού ωδήγησε η αχαριστία του;

⁶ Αλλ’ η ιστορία της αχαριστίας είναι παλαιότερη από τον Κατακλυσμό. Χρονολογείται ακόμη από τον κήπο της Εδέμ, όπου η αρχή του ανθρωπίνου γένους βυθίσθηκε στην αμαρτία και στο θάνατο λόγω της ελλείψεως εκτιμήσεως από μέρους του Αδάμ και της Εύας για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού και την ανάγκη πιστότητος. Ο πρώτος αχάριστος δεν ήταν άλλος από τον Σατανά ή Διάβολο, ο οποίος επηρέασε το πρώτο ζεύγος να κάμη κακή εκτίμησι του λόγου και των εντολών του Θεού. Ο Ιησούς απεκάλυψε το θανατηφόρο ελάττωμα που υπήρχε στην εκτίμησι του Σατανά. Ήταν παράλειψις του να εκτιμηθή υψηλά η αλήθεια. «Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος,» είπε ο Ιησούς, «και δεν μένει εν τη αληθεία· διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. Όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί· διότι είναι ψεύστης, και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν. 8:44) Ο Ιεχωβά δεν είχε δημιουργήσει έτσι τον Σατανά, διότι, αν τον είχε έτσι δημιουργήσει, τότε θα ήταν ο Ιεχωβά στην πραγματικότητα ο Πατήρ του ψεύδους και ο ψεύστης, αλλά είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός. Το σφάλμα έγκειται στην από μέρους του Σατανά έλλειψι εκτιμήσεως για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Μεταξύ των πνευματικών υιών του Θεού αυτός ήταν πολύ ευνοημένος. Θα μπορούσε να έχη ακολουθήσει τη σοφή πορεία του μονογενούς Υιού του Θεού, του Λόγου, αλλά ο αυτοδημιούργητος αχάριστος δεν ένοιωθε καμμιά θέρμη ικανοποιήσεως και επιδοκιμασίας για τη φιλάγαθη συμβουλή του Ιεχωβά. Ούτε εκτιμούσε πολύ ο Σατανάς τη συντροφιά των πιστών αγγελικών πνευματικών υιών του Θεού. Ο δρόμος της αχαριστίας ωδήγησε σε προδοσία στον ουρανό και στη γη, και ακόμη και τώρα μόλις πλησιάζομε στο αποκορύφωμα της μακράς αμφισβητήσεως της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά, μιας αμφισβητήσεως που πρόκειται γρήγορα να τακτοποιηθή προς τιμήν του Ιεχωβά και ευλογίαν όλων όσοι εκτιμούν την οδόν του. Εν τω μεταξύ, η έλλειψις εκτιμήσεως επρόκειτο να οδηγήση τον Σατανά στον μεγαλύτερο όλων των εποχών βαθμό αχαριστίας, κορυφωμένον από τον φόνο του Ιησού στον Γολγοθά. Ο Ιεχωβά, εκτιμώντας την ακεραιότητα του Ιησού, τον ανέστησε και τον εξύψωσε στα δεξιά του, όπου τώρα έχει τελικά εγκατασταθή στον ένδοξο θρόνο της Βασιλείας του σ’ αυτή την ημέρα της κρίσεως. Δημιουργεί σοβαρές σκέψεις το να κυττάζωμε το ένταλμα θανάτου του Σατανά και να βλέπωμε ότι βασίζεται στην από μέρους του έλλειψι εκτιμήσεως. Στον Αρμαγεδδώνα ο Ιησούς θα ενεργήση με εκτίμησι για την κυριαρχία του Ιεχωβά και θα καταστρέψη γοργά τον στασιαστικόν ηγεμόνα των αχαρίστων.

7. Μιμούμενοι ποια παραδείγματα μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα επιζήσωμε από το τέλος του κόσμου;

⁷ Η ιστορία της Γραφής δεν είναι όλη ένα υπόμνημα αχαριστίας. Λάμπει, επίσης, με παραδείγματα ανθρώπων που με εκτίμησι αγαπούσαν τη δικαιοσύνη. Μολονότι τώρα ένας κόσμος με δύο δισεκατομμύρια και πλέον ψυχές πρόκειται να πεθάνη από έλλειψι εκτιμήσεως, μπορείτε να επιζήσετε από το τέλος του μιμούμενοι τη ζωή πολλών έμπειρων στην τέχνη της εκτιμήσεως των θείων ευνοιών. Ο Άβελ ήταν ένας απ’ αυτούς. Απετίμησε ορθά την εύνοια του Ιεχωβά Θεού και κατενόησε ότι η λατρεία του προς τον αληθινό Θεό έπρεπε να είναι σύμφωνη με τους θείους κανόνες, όχι με τους ανθρωποποίητους τυπικισμούς όπως ήσαν οι προσφορές καρπών της γης από τον Κάιν. (Γέν. 4:2-7) Ο Άβελ θα τύχη ενθυμήσεως στην ανάστασι επειδή εξετίμησε την αξία τού να υπηρετή τον Θεό με τον ορθό τρόπο. Ένας άλλος έμπειρος εκτιμητής ήταν ο Νώε, του οποίου έγινε ήδη μνεία για την εκτίμησι από μέρους του των οδηγιών του Θεού. Ο Αβραάμ και η Σάρρα απετίμησαν ορθά το προνόμιο του να εγκαταλείψουν την κατοικία τους στην Ουρ για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά σε ξένες χώρες, με τυπικό ιεραποστολικό τρόπο. Ο Αβραάμ πάντοτε υπεστήριζε τον τρόπον ζωής τον αρεστόν στον Ιεχωβά και εκέρδισε την εύνοια του Θεού ως ο «πατήρ των πιστών». Στην Ιεριχώ, η γυναίκα Ραάβ εξετίμησε συνετά τη νεοεύρετη σχέσι της με τη θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά ως περισσοτέρας αξίας από οποιουσδήποτε δεσμούς κοινότητος με την καταδικασμένη πόλι. Με εμπειρία εξετίμησε την ανάγκη να ταχθή με το μέρος των νικηφόρων στρατιών του Ιεχωβά και να καταδείξη ενεργώς την υποταγή της. Η εκτίμησίς της και η λεπτή νοητική της αντίληψις την κατέστησαν ικανή, αυτήν και την οικογένειά της, να επιζήσουν από την πτώσι της Ιεριχούς.—Ιησ. Ναυή 6:22-25.

8. (α) Κατονομάστε άλλους άνδρες και γυναίκες πλουσίους σε εκτίμησι. (β) Πώς ο Μωυσής απετίμησε τα προνόμιά του;

⁸ Το βιβλίο των Κριτών, που αποτελεί μέρος της Αγίας Γραφής, είναι ένα μνημειώδες υπόμνημα της ζωής ενός ομίλου ανδρών και γυναικών, που με ζήλο εξετίμησαν την κλήσι του Ιεχωβά να ενεργήσουν προς υπεράσπισιν του εκλεκτού του λαού, ο οποίος συχνά μπήκε σε τρομερές στενοχώριες από έλλειψι εκτιμήσεως για τον μεγάλο αόρατο Βασιλέα τους. Μάρτυρες του Ιεχωβά όπως ο Σαμψών, ο Γεδεών, ο Ιηού, ο Βαράκ, η Δεβόρρα και άλλοι, εθεώρησαν μεγάλο προνόμιο το να πολεμήσουν για το όνομα του Ιεχωβά, για την αληθινή του λατρεία και για τον λαό του. Τόση πεποίθησι είχαν για την ορθότητα της αποτιμήσεως από μέρους των του προνομίου αυτού, ώστε ερριψοκινδύνευσαν τη ζωή τους για να το εξασκήσουν. Οι προφήται του Ιεχωβά δεν εξετίμησαν ολιγώτερο τα προνόμιά των εν σχέσει με τον Θεό. Βασιλείς και αυτοκράτορες συχνά ωργίσθησαν εναντίον τέτοιων ανθρώπων, όπως ο Μωυσής, ο Σαμουήλ, ο Δανιήλ, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ, ο Μιχαίας και πολλοί άλλοι. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που είχαν την ορθή εκτίμησι των πραγμάτων, το προνόμιο του να είναι εκπρόσωποι του Ιεχωβά ήταν ένας θησαυρός που δεν είχε τον όμοιό του. Απέδωσαν την υψίστη αξία στην πρόσκλησι να διακηρύξουν τις προφητείες, τις αλήθειες και τις κρίσεις του Ιεχωβά είτε προς φίλους, είτε προς εχθρούς. Αυτοί οι θεοσεβείς προφήται ήσαν έμπειροι στην εκτίμησι προνομίων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παράδειγμα του Μωυσέως, για τον οποίον ο Παύλος γράφει στην προς Εβραίους επιστολή 11:24-26: «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας· κρίνας [δηλαδή, αποτιμήσας, εκτιμήσας] τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν [ως] μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.» Στη διάνοια και στην καρδιά του Μωυσέως είχε ωριμάσει μια απόφασις, είχε γίνει μια αποτίμησις, η οποία απέδωσε την υψίστη αξία στις υποσχεμένες ευλογίες του Ιεχωβά, η ελπίδα δε αυτή εύκολα αντεστάθμισε κάθε τι που ο Αιγυπτιακός κόσμος θα μπορούσε να προσφέρη προς την κατεύθυνσι των υλιστικών θελγήτρων. Στη διάρκεια της ζωής του η εκτίμησίς του έφερε πολλές ευλογίες και προνόμια σ’ αυτόν ως μεσίτην μεταξύ του Ιεχωβά και του Ισραήλ, έργο που προεικόνιζε τον ρόλο του ιδίου του Ιησού Χριστού. Επί πλέον, στην προς Εβραίους επιστολή, κεφάλαιο 11, ο Μωυσής περιλαμβάνεται στον κατάλογο των πιστών, γεμάτων εκτίμησι μαρτύρων του Ιεχωβά που θα επανέλθουν στην μετά τον Αρμαγεδδώνα ανάστασι. Αν ο Μωυσής είχε άσοφα αποτιμήσει τα προνόμια του, θα μπορούσε να έχη ζήσει μια ζωή προσωρινής απολαύσεως και έπειτα να πεθάνη χωρίς ελπίδα.

9. Ποιος είναι ο μέγιστος εκτιμητής της αγαθότητος του Ιεχωβά; Αντιπαραβάλατε την έκβασι της πορείας του μ’ εκείνην του Σατανά

⁹ Από όλους τους πιστούς άνδρες και γυναίκες που εκέρδισαν την εύνοια του Θεού και υπεστήριξαν την κυριαρχία του, ο Ιησούς Χριστός προεξέχει ως ο μέγιστος εκτιμητής των δώρων και προνομίων του ^: Ιεχωβά. Αυτός είναι το τέλειο παράδειγμα εκτιμήσεως. Η ευγνώμων προς τον Ιεχωβά ζωή του, για την αιώνια ζωή και όλες τις ευλογίες της, είναι η άκρα αντίθεσις της αγνώμονος, κακού πεπρωμένου σταδιοδρομίας του Σατανά. Αφότου εδημιουργήθη ο Υιός του Θεού εξετίμησε πολύ την αλήθεια ότι παν ό,τι είναι και έχει αποτελεί δώρον του Πατρός του Ιεχωβά. Ο Ιησούς δεν διενοήθη ποτέ μια αγνώμονα αρπαγή της θέσεως του Θεού. Εξετίμησε το προνόμιο να βρίσκεται ανάμεσα στην παγκόσμια οικογένεια του Θεού και εργάσθηκε πάντοτε με εκτίμησι για την υπεράσπισι του ονόματος του Ιεχωβά «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.» (Φιλιππησ. 2:5-8) Αλλά παρατηρήστε την αντίθετη κατάστασι των δύο αυτών αγγελικών υιών του Θεού, οι οποίοι κάποτε απελάμβαναν συναδελφότητα μαζί στην ουράνια οικογένεια του Ιεχωβά. Ο Σατανάς ο υπεροπτικός αχάριστος διεζεύχθη την οργάνωσι του Ιεχωβά και τώρα ερρίφθη στα γειτονικά μέρη της γης, όπου πολεμά με οργή εναντίον του υπολοίπου των κληρονόμων της Βασιλείας, και γνωρίζει ότι ο καιρός που του απομένει είναι ολίγος. Ο Χριστός Ιησούς, ο ταπεινός εκτιμητής, εξυψώθη σε μια θέσι ανώτερη από εκείνη με την οποία άρχισε. Του εχορηγήθη το δώρο της αθανασίας. Κυττάζει πέρα από τον ερχόμενο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος προς μια αιωνιότητα γεμάτης εκτίμησι υπηρεσίας προς τον Θεό και Πατέρα του. Ποιος νομίζετε ότι έκαμε την ορθή αποτίμησι της αγαθότητας του Ιεχωβά; Ποια βήματα κάνετε για να μιμηθήτε το παράδειγμα του Ιησού;

10. Πώς ο Ιησούς εκήρυττε και ασκούσε εκτίμησι;

¹⁰ Ότι πρέπει να μιμηθούμε το παράδειγμά του, μας το βεβαιώνει ο Παύλος όταν γράφη: «Ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας [σημειώστε την εκτίμησι του] την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.» (Εβρ. 12:1-3) Παρατηρώντας έντονα την έξοχη εκτίμησι του Ιησού για ό,τι είναι αξιόλογο, μαθαίνομε να αποτιμούμε ορθά τα πράγματα. Μπορούμε επίσης να καταφρονούμε τον ονειδισμό που προέρχεται από συγγενείς, φίλους ή γείτονες, οι οποίοι αντιτίθενται στη Χριστιανική μας πορεία. Η χαρά του να υπηρετήτε τον Ιεχωβά για πάντα θα είναι το πράγμα που έχει αξία στη ζωή σας. Θα μιμηθήτε το παράδειγμα του Ιησού και με χαρά θα παραμερίσετε το ενδιαφέρον σας για οτιδήποτε που θα εμπόδιζε το να κερδίσετε τη Βασιλεία. Ο Ιησούς μάς έδωσε ένα πολύτιμο μάθημα για το πώς να εκτιμούμε τον θησαυρό της υπηρεσίας της Βασιλείας όταν είπε τις ακόλουθες παραβολές: «Ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με θησαυρόν κεκρυμμένον εν τω αγρώ, τον οποίον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει και πωλεί πάντα όσα έχει, και αγοράζει τον αγρόν εκείνον. Πάλιν, ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον έμπορον, ζητούντα καλούς μαργαρίτας· όστις ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην, υπήγε και επώλησε πάντα όσα είχε, και ηγόρασεν αυτόν.» (Ματθ. 13:44-46) Ο Ιησούς το έκαμε αυτό. Είχε την εκτίμησι, την ικανότητα να αναγνωρίση την αληθινή αξία του να υπηρετή τον Ιεχωβά και να πωλήση όλα τα άλλα συμφέροντα, ακόμη και να δώση την επίγεια ζωή του για ν’ αποκτήση τον μεγάλης αξίας μαργαρίτην. Ο Σατανάς εδοκίμασε την εκτίμησι του Ιησού με προσφορές πολιτικού και υλικού κέρδους, αλλά τίποτα μέσα στο σύστημα πραγμάτων του Σατανά δεν μπόρεσε να ελκύση τον Ιησούν και να τον επηρεάση, ώστε ν’ αναθεωρήση τη μεγάλη αξία που απέδωσε στο προνόμιο της υπερασπίσεως του ονόματος του Ιεχωβά. Δεν υπετίμησε με τον καιρό τον θησαυρό του, τον θησαυρό της υπηρεσίας της Βασιλείας· ηύξησε την εκτίμησί του και αναμφιβόλως ακόμη την αυξάνει. Αυτό είναι το παράδειγμα που ο Παύλος μάς προσκαλεί να μιμηθούμε.

11. Πού έστεκαν οι απόστολοι στο ζήτημα της εκτιμήσεως;

¹¹ Με την τελεία διδασκαλία του Ιησού, όλοι οι απόστολοι εκτός ενός έγιναν όμοιοι με τον Διδάσκαλό των. (Λουκ. 6:40) Εκείνος που ήταν η εξαίρεσις απετίμησε κακώς την αξία του υλικού κέρδους και αργότερα ωμολόγησε ότι η ανόητη αποτίμησίς του ήταν σφάλμα, με το να ρίξη το χρήμα της προδοσίας στο ναό και ν’ αποσυρθή για να αυτοκτονήση. (Ματθ. 27:3· Ζαχ. 11:12, 13) Οι άλλοι ένδεκα και ο Παύλος, εκείνος που πήρε την κενωθείσα θέσι του Ιούδα, όλοι απεδείχθησαν άνθρωποι εκτιμήσεως με κάθε έννοια της λέξεως. Υπέφεραν πολλά για την αλήθεια και χάριν του ευαγγελίου, αλλά μήπως η θλίψις κατέπνιξε την ευγνωμοσύνη τους προς τον Ιεχωβά; Όταν το Ιουδαϊκό ανώτατο δικαστήριο έδειρε τους αποστόλους και τους απέλυσε με τη διαταγή να παύσουν το κήρυγμά των, μήπως αυτοί έκαμαν νέα αποτίμησι του προνομίου των υποτιμώντας το; Η αφήγησις στις Πράξεις 5:41, 42 δίδει την απάντησι: «Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι απόστολοι είχαν πραγματική εκτίμησι. Δεν υπερτιμούσαν τον εαυτό τους, ούτε το χρήμα, ούτε τις ηδονές. Ένοιωθαν ευγνωμοσύνη για τον Θεό, για τον Χριστό, για την αξία της πραγματικής ευσεβείας, και απεδείχθησαν αληθινοί στη δύναμί της. Σ’ αυτά τα παραδείγματα μπορούμε πάντοτε να στρεφώμεθα με ωφέλεια, ιδιαίτερα όταν ένας σύγχρονος κόσμος χωρίς ευγνωμοσύνη μας προτρέπη να σταματήσωμε την τελική μαρτυρία που δίδεται για τη βασιλεία του Θεού.

12. Ποιο μεγαλειώδες προνόμιο προελέχθη για την εποχή μας, και πώς αυτό επεκτείνεται;

¹² Εξόριστος στη νήσο Πάτμο χάριν του ευαγγελίου, ο απόστολος Ιωάννης ενεπνεύσθη να προείπη ότι σε άνδρες και γυναίκες αυτής της παρούσης ημέρας της κρίσεως θα παρείχετο το προνόμιο ν’ αναλάβουν το έργο της μαρτυρίας της Βασιλείας που ο Ιησούς είπε ότι «θέλει κηρυχθή . . . εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Ο Ιωάννης έγραψε στο εμπνευσμένο του όραμα: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν· και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» (Αποκάλ. 14:6, 7) Όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά κρούουν τη θύρα σας με την ώθησι της ενεργού δυνάμεως του Ιεχωβά Θεού, αυτό το προνόμιο της ενεργού αποδόσεως δόξης στον Θεό με το να είναι κανείς μάρτυς της βασιλείας του επεκτείνεται και σε σας. Άνδρες και γυναίκες με ορθή εκτίμησι των πραγμάτων σε όλα τα έθνη ανταποκρίνονται πρόθυμα κάθε ώρα, βρίσκοντας θέρμη ικανοποιήσεως και επιδοκιμασίας στη συμμετοχή στην τελική μαρτυρία.

13. (α) Τι καθιστά σαφές η ανασκόπησις που εκάμαμε της ιστορίας εκείνων που ήσαν πτωχοί και πλούσιοι σε εκτίμησι; (β) Ποιες, συνεπώς, ερωτήσεις μας ενδιαφέρουν τώρα;

¹³ Με την ανασκόπησι της Βιβλικής ιστορίας εκείνων που ήσαν πλούσιοι σε εκτίμησι, δεν γίνεται προφανές ότι η εκτίμησις είναι κάτι περισσότερο από τη συνήθη ευχαριστία ή απλή ευγνωμοσύνη, μολονότι και αυτής ακόμη ο παρών κόσμος έχει θλιβερή έλλειψι; Ναι, ασφαλώς είναι ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου που περιλαμβάνει την καρδιά σας, τη νοητική σας αντίληψι, την κατανόησί σας, την ψυχή και τη δύναμί σας. Είδατε τι έκαμαν άλλοι· μερικοί συνετά, μερικοί ανόητα. Τώρα ποια θα είναι η πορεία της ενεργείας σας όσον αφορά τη βασιλεία του Ιεχωβά; Θα υποκινήται από εκτίμησι ή αχαριστία; Ο οίκος που οικοδομείτε θα σταθή απέναντι του ανεμοστροβίλου του Αρμαγεδδώνος; Πώς μπορείτε να καλλιεργήσετε περισσότερο την εκτίμησι που θα σας καταστήση ικανούς να επιζήσετε από το τέλος αυτού του αχαρίστου παρόντος κόσμου; Το επόμενο άρθρο παρέχεται για στοχαστική εξέτασι εκ μέρους σας. Διαβάστε το με εκτίμησι.