τας οδούς της δικαιοσύνης, και φυλάττων την οδόν των πιστών αυτού.» (Παροιμ. 2:7, 8, ΜΝΚ) Τι ανταμοιβή, και σήμερα ακόμη, είναι αυτή διότι είμεθα πιστοί στον Ιεχωβά Θεό με καρδιά ενοποιημένη στον φόβον του ονόματός του! Αυτός μας ανταμείβει ακόμη και τώρα επειδή επιθυμεί ν’ απολαύσωμε μια διαρκή ανταμοιβή στον νέο του κόσμο, ο οποίος θα κληρονομηθή και θα κατοικήται από όλους εκείνους που είναι για πάντα πιστοί σ’ αυτόν.

Προφητεύοντας με την Πιστή Οργάνωσι

1. (α) Ποια συγγενεύουσα πιστότης απαιτείται μαζί με την πιστότητά μας στον Θεό; (β) Σε ποιες θρησκευτικές οργανώσεις αποδίδοντας πιστότητα οι άνθρωποι, δεν αποδίδουν πιστότητα στον Θεό;

Η ΠΙΣΤΟΤΗΣ στον Θεό, ο οποίος εδημιούργησε και ωργάνωσε τον ουρανό και τη γη, απαιτεί πιστότητα στην οργάνωσί του. Σήμερα πολλά άτομα νομίζουν ότι με την πιστότητά των σε μια θρησκευτική οργάνωσι είναι πιστά στον Θεό. Αλλά μπορούν να σφάλλουν όσον αφορά αυτό. Ανάμεσα στα πράγματα που προελέχθη ότι θα ενεφανίζοντο στην εποχή μας είναι άνθρωποι και οργανώσεις που περιγράφονται ως «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.» (2 Τιμ. 3:1, 4, 5) Αυτοί προβάλλουν θρησκευτικές αξιώσεις· ισχυρίζονται ότι είναι αφωσιωμένοι στον Θεό· παρακολουθούν ανθρωποποίητες θρησκευτικές τελετουργίες που διευθύνονται από ανθρώπους, οι οποίοι είναι χειροτονημένοι ως ιερείς, επίσκοποι, διάκονοι, αιδεσιμώτατοι και διδάκτορες θεολογίας. Συγχρόνως αποβλέπουν σε υλικά πράγματα, στην ικανοποίησι της σαρκός μάλλον παρά του πνεύματος, και έτσι προδίδουν ότι δεν αποτελούν την αληθινή οργάνωσι του Θεού. Προδίδονται ότι αγαπούν τα ευχάριστα πράγματα και τις ψυχαγωγίες, τον αθλητισμό και τα τυχερά παιγνίδια του κόσμου τούτου, και δεν δείχνουν τη δύναμι της αληθινής ευσεβείας στη ζωή τους. Η διαγωγή των διαψεύδει την ειλικρίνεια της εξωτερικής των θεοσεβούς αφοσιώσεως. Η πιστότης των είναι σε μια ψευδή οργάνωσι, και όχι στον ‘Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού’. (Εφεσ. 1:3) Η πιστότης των είναι σε μια θρησκευτική οργάνωσι που είναι ψευδής ενώπιον του Θεού, μια οργάνωσι, που ο Θεός δεν ομολογεί ως δική του οργάνωσι.

2, 3. (α) Σε ποια οργάνωσι μας διατάσσει ο Θεός να είμεθα πιστοί, και ποια ημέρα πριν από δεκαεννέα αιώνες το καθώρισε αυτό για μας; (β) Πώς την ημέρα εκείνη κατεδείχθη ότι η Χριστιανική εκκλησία ήταν η οργάνωσις στην οποία πρέπει να είμεθα πιστοί;

² Η ορατή οργάνωσις στην οποίαν ο Θεός μάς διατάσσει να είμεθα πιστοί, είναι εκείνη επάνω στην οποία έχει εκχύσει το άγιο πνεύμα του. Πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον, στην ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. η Ιουδαϊκή εκκλησία στην Ιερουσαλήμ ενόμιζε ότι ήταν η ορατή οργάνωσις τού Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο πενήντα δύο ημέρες προηγουμένως οι ιερείς των και οι θρησκευτικοί άρχοντες των είχαν εξαναγκάσει τον Ρωμαίο Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο να προσηλώση τον Ιησού Χριστό σ’ ένα ξύλο για να πεθάνη σαν εγκληματίας δούλος. Αλλά ό,τι συνέβη την ημέρα εκείνη της Πεντηκοστής απέδειξε αν η σκέψις των ήταν ορθή ή εσφαλμένη. Οι μαθηταί του Ιησού Χριστού επιστοποίησαν ότι αυτός είχε αναστηθή εκ νεκρών την τρίτη ημέρα μετά τον θάνατό του και ότι είχε εμφανισθή σ’ αυτούς σε μερικές περιπτώσεις, στη διάρκεια σαράντα ημερών μετά την ανάστασί του, και ότι επίσης αυτοί είχαν παραστή μάρτυρες της ενάρξεως της αναλήψεώς του στον ουρανό.