Διωκόμενοι Χριστιανοί—«Θέατρον εις τον Κόσμον»
«Νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους έσχατους, ως καταδεδικασμένους εις θάνατον· διότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.»—1 Κορ. 4:9.
1, 2. Τι φοβούνται πολλοί; Τι παρηγοριά μπορούν να λάβουν;
Η ΣΚΕΨΙΣ των παθημάτων που υπέστησαν ο Ιησούς και οι απόστολοι εμβάλλει τρόμο σε πολλούς ανθρώπους. Είναι αλήθεια, ότι όλοι αυτοί γνωρίζουν ότι πολλά οφέλη αποκομίζουν εκείνοι οι οποίοι έχουν μια πνευματική και εξυψωμένη άποψι της ζωής. Αλλά δεν πιστεύουν ότι θα μπορέσουν προσωπικά ν’ ανθέξουν τις ισχυρές επιθέσεις που οραματίζονται πως κάποτε θα γίνουν εναντίον της πίστεώς των.
2 Φοβάστε και σεις το ίδιο; Αν είναι έτσι σκεφθήτε: Δεν ήταν παρηγορητικό που μάθατε στο τελευταίο άρθρο ότι μπορείτε να είσθε ένας πνευματικός άνθρωπος; Ένας ‘συνήθης άνθρωπος’ όπως εσείς—ένας πωλητής, ένας ξυλοκόπος ή μια νοικοκυρά—μπορεί πραγματικά να έχη «τον νουν του Χριστού.» Θα βρήτε εξίσου ενθαρρυντικό να μάθετε ότι μπορείτε και σεις επιτυχώς ν’ ανθέξετε κάτω από οποιαδήποτε δοκιμασία που θα ήρχετο εναντίον σας από οποιοδήποτε μέρος του σαρκικού αυτού κόσμου.
3. Τι είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να περιμένουν οι ακόλουθοί του;
3 Ένας Χριστιανός πρέπει να περιμένη ότι θα τον αντιπαθή ο κόσμος. Ο Ιησούς εξήγησε: «Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν εμού και, του ευαγγελίου, δεν θέλει λάβει εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.» (Μάρκ. 10:29, 30) Αυτά που είπε αποδείχθηκαν αληθινά στην περίπτωσι των αποστόλων. Και θ’ αποδειχθούν εξίσου αληθινά στους γνησίους Χριστιανούς, στους πραγματικά πνευματικούς ανθρώπους σήμερα. Αλλά γιατί, θα μπορούσε κανείς να ρωτήση, να υποστούν ‘διωγμόν’ οι απόστολοι, που ήσαν πνευματικοί άνθρωποι;
4. Γιατί οι πνευματικοί άνθρωποι μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος υπέστησαν διωγμούς;
4 Ο Ιησούς, στην προσευχή που έκαμε στον Ιεχωβά, τον Πατέρα του, απαντά: «Ο κόσμος εμίσησεν αυτούς [τους ακολουθούντας τα ίχνη του], διότι δεν είναι εκ του κόσμου, . . . Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον. . . . ο κόσμος δεν σε εγνώρισεν, . . . ούτοι εγνώρισαν ότι συ με απέστειλας.»—Ιωάν. 17:14, 17, 18, 25.
5. Εξηγήστε πώς ο σαρκικός κόσμος μισούσε τους πρώτους εκείνους Χριστιανούς.
5 Οι απόστολοι, που ήσαν πνευματικοί άνθρωποι εκπαιδευμένοι από τον Ιησού, ‘δεν αποτελούσαν μέρος του κόσμου.’ Γι αυτό ο κόσμος τους μισούσε. Η ζωηρή αντίθεσις μεταξύ των πνευματικών εκείνων ανθρώπων και του σαρκικού κόσμου έγινε φανερή σε όλη την κτίσι. Αφού ο Ιησούς εγκατέλειψε την επίγεια σκηνή, οι απόστολοι κατέβαλαν όλες τις δυνάμεις των για να εκπληρώσουν την αποστολή των να κηρύξουν και να διδάξουν «έως εσχάτου της γης.» (Ματθ. 28:16-20· Πράξ. 1:6-8) Είχαν σφοδρή εναντίωσι στο έργο των ευθύς εξ αρχής. Η πρώτη αντίστασις προήλθε από τους ιδίους τους συμπατριώτας των. (Πράξ. 5:40· 12:1-5) Καθώς το έργο διεκλαδώνετο πέρα από την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, υπήρχαν διαμάχες με οπαδούς Εθνικών θεοτήτων που εφοβούντο ότι τα αντικείμενα της λατρείας των ‘θα ελογίζοντο εις ουδέν.’—Πράξ. 19:23-41· 14:1-7.
«ΘΕΑΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»—ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΝΝΟΙΑ;
6, 7. Τι εννοεί ο απόστολος Παύλος στο εδάφιον 1 Κορινθίους 4:9 όταν λέγη ότι οι απόστολοι έγιναν «θέατρον εις τον κόσμον»;
6 Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:9, περιγράφει εκφραστικά τα παθήματα που υπέστησαν οι Χριστιανοί.
«Νομίζω ότι ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους εσχάτους, ως καταδεδικασμένους εις θάνατον· διότι εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.»
7 Εδώ ο Παύλος δεν λέγει ότι οι απόστολοι ήσαν θέατρον στις συνήθεις απλώς υποθέσεις της ζωής και δεν λέγει ότι όταν οι άλλοι έβλεπαν τους αποστόλους να διάγουν έντιμη, δημιουργική ζωή, επείθοντο για την ορθότητα του Χριστιανικού τρόπου ζωής. Όχι. Ομιλεί για τα παθήματα που υφίσταντο οι απόστολοι, σαν να ήσαν επονείδιστα εκτεθειμένοι σ’ ένα θέατρο ενώπιον θεατών όλου του κόσμου. Το «θέατρον» που παρουσιάζουν οι απόστολοι στην Αγία Γραφή, λέγει το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης, ‘είναι, κατά τους ανθρώπινους κανόνας, όχι κάτι το εξυψωμένο, αλλά κάτι το θλιβερό και αξιοκαταφρόνητο.’
8, 9. (α) Πώς μας βοηθούν οι μεταφράσεις του Τερτυλλιανού και του Τζαίημς Μόφφατ να εννοήσωμε ότι, όταν ο Παύλος είπε ότι οι απόστολοι έγιναν «θέατρον,» μιλούσε για τα παθήματα που υπέστησαν; (β) Ήταν ποτέ ο Παύλος σε μια κατά γράμμα παλαίστρα;
8 Η μετάφρασις του εδαφίου 1 Κορινθίους 4:9, που έγινε από τον Τερτυλλιανό στον τρίτο αιώνα, μας βοηθεί να λάβωμε τη ζωηρή αυτή εικόνα των παθημάτων των Χριστιανών όταν ομιλεί γι’ αυτούς ως ανθρώπους προωρισμένους να παλαίψουν με άγρια θηρία. (Περί Μετριοφροσύνης, κεφάλαιον 14) Αυτοί ήσαν, όπως λέγει η μάλλον ελεύθερη απόδοσις της Βίβλου του εικοστού αιώνος από τον πολυμαθή Τζαίημς Μόφφατ, «σαν καταδικασμένοι μονομάχοι στην παλαίστρα!» Μπορεί λοιπόν να φαντασθή κανείς μια θριαμβευτική πομπή των Ρωμαϊκών χρόνων. Στα μετόπισθεν έρχεται η πιστή ομάς των αποστόλων και των άλλων Χριστιανών που ωδηγούντο σαν καταφρονημένοι εγκληματίαι στην παλαίστρα όπου οι θεαταί θα διασκεδάσουν με τους πόνους και τον θάνατό τους.
9 Φυσικά, είναι δυνατόν, αν όχι πιθανόν, να είχε αντιμετωπίσει ο απόστολος Παύλος, όπως και άλλοι από τους πρώτους Χριστιανούς, άγρια θηρία σε μια παλαίστρα, αν κρίνωμε από τα όσα λέγει στο εδάφιον 1 Κορινθίους 15:32: «Εάν κατ’ άνθρωπον επολέμησα με θηρία εν Εφέσω . . . » Είναι αλήθεια ότι ο Παύλος αντιμετώπισε «θηριώδεις» ανθρώπους στο συμβολικό «θέατρο» της Εφέσου. (Πράξ. 19:29-41) Αλλά σημειώστε ότι αναφέρει στην επιστολή 2 Κορινθίους 1:8-10, «περί της θλίψεως ημών ήτις συνέβη εις ημάς εν τη Ασία [όπου ευρίσκετο η Έφεσος]» και όπου, συνεχίζει ο Παύλος, «ημείς αυτοί εν εαυτοίς ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου, . . . [ο Θεός] ηλευθέρωσεν ημάς.» Αυτό φαίνεται να δίνη την εντύπωσι ότι ο Παύλος σε μια περίπτωσι αντιμετώπισε κατά γράμμα άγρια θηρία στην παλαίστρα της Εφέσου.
10. Παραθέστε τα παθήματα που λέγει ο Παύλος ότι υπέστησαν οι ακόλουθοι του Χριστού.
10 Εν τούτοις, στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:9 ο Παύλος δίνει μια εικόνα. Λέγει ότι ‘άνθρωποι και άγγελοι,’ ένα παγκόσμιο θεατρικό κοινόν, υπήρξαν θεαταί των ατιμώσεων, της εναντιώσεως και του διωγμού στα οποία υπεβλήθησαν αυτός και οι σύντροφοί του ενώ διεξήγαν τη διακονία των. Προχωρεί για να περιγράψη λεπτομερώς τα παθήματα που υπέστησαν:
«Ημείς μωροί διά τον Χριστόν, σεις δε φρόνιμοι, εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, σεις δε ισχυροί· σεις ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Έως της παρούσης ώρας και πεινώμεν, και διψώμεν, και γυμνητεύομεν, και ραπιζόμεθα, και περιπλανώμεθα, και κοπιώμεν εργαζόμενοι με τας ιδίας ημών χείρας· λοιδορούμενοι, ευλογούμεν διωκόμενοι, υποφέρομεν· βλασφημούμενοι, παρακαλούμεν ως περικαθάρματα του κόσμου εγείναμεν, σκύβαλον πάντων έως της σήμερον.»—1 Κορ. 4:10-13. Παράβαλε με Εβραίους 10:32-34.
11. Ποιος επέτρεψε στους αποστόλους να υποβληθούν σε μια τέτοια κατάστασι;
11 Παρά τα παθήματα που υπέφεραν οι απόστολοι, οι άνθρωποι της εποχής εκείνης που είχαν πνευματικό φρόνημα εγνώριζαν ότι Θεός υπεστήριξε τους αποστόλους. Οι εποικοδομητικοί των μόχθοι το απέδειξαν αυτό. Οι άνθρωποι εκείνοι εγνώριζαν, επίσης, όπως είπε ο Παύλος, ότι «ο Θεός απέδειξεν ημάς τους αποστόλους έσχατους, ως καταδεδικασμένους εις θάνατον.» (1 Κορ. 4:9) Ο Θεός επέτρεψε στους αποστόλους να φαίνωνται ως άσημοι κατά τις κοσμικές αντιλήψεις.
12, 13. (α) Ποιοι λοιπόν σήμερα μπορούν ν’ αναμένουν παθήματα; (β) Ποιο ερώτημα εγείρεται;
12 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, διεξάγοντας την παγκόσμια διακονία των, υποφέρουν ομοίως. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός τους απέρριψε. Πραγματικά, στο προηγούμενο άρθρο τονίσθηκε καθαρά ότι για να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος έχει ανάγκη της συγχρόνου εκκλησίας των μαρτυρούν του Ιεχωβά σήμερα. Η αληθεία δεν βρίσκεται σ’ εκείνους που είναι πιο δημοφιλείς στον κόσμο. Ο απόστολος Παύλος μάς υπενθυμίζει: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.»—2 Τιμ. 3:12.
13 Αλλά εγείρεται ένα ερώτημα: Μήπως δεν υποφέρουν διωγμό σήμερα άνθρωποι που λέγουν ότι είναι Χριστιανοί και που δεν είναι μάρτυρες του Ιεχωβά; Είναι αλήθεια ότι πολλοί που ισχυρίζονται ότι είναι «Χριστιανοί» υποφέρουν σήμερα. Ακόμη και οι μη Χριστιανοί και οι αθεϊσταί διώκονται. Αλλά γιατί υποφέρουν; Οι αληθινά πνευματικοί άνθρωποι πιστεύουν και υποστηρίζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα που επίστευαν και υπεστήριζαν ο Ιησούς και οι απόστολοί του, γι’ αυτό και υποφέρουν εναντίωσι για τους ίδιους λόγους που υπέφεραν κι’ εκείνοι.
ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ «ΘΕΑΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»;
14. Υποφέρουν παθήματα οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου; Γιατί;
14 Αντιπροσωπεύει την αληθινή Χριστιανοσύνη κάποια από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου; Αποτελούνται αυτές οι εκκλησίες από πνευματικούς ανθρώπους και υποφέρουν επομένως αυτοί μίσος και διωγμό για τον ίδιο που υπέφεραν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος; Πολλές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου σήμερα υποφέρουν. Χάνουν μέλη και χρήμα. Η επιρροή των εξασθενεί. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι υποφέρουν χάριν της δικαιοσύνης όπως οι απόστολοί. (Παράβαλε με 1 Πέτρου 2:19-21.) Πώς το γνωρίζομε αυτό; Εξετάστε τα επόμενα:
15. Πώς αντιπαραβάλλονται οι εκκλησίες με τους αποστόλους ως προς την πίστι στο ορθόν ή το εσφαλμένον του φόνου;
15 Οι απόστολοι επίστευαν ότι είναι κακό να φονεύωμε, ακόμη και να μισούμε. (1 Ιωάν. 4:20, 21· Αποκάλ. 21:8) Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν επεδοκίμασαν, και μάλιστα υπεστήριζαν και ενεθάρρυναν τους αθρόους φόνους στα πεδία των μαχών; Το βιβλίο Ο Μαύρος Τζακ Πέρσινγκ υπό Ρίτσαρντ Ο’Κόνορ βοηθεί ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα. Αναφέρει τα εξής σχετικά με την είσοδο της Αμερικής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο:
«Κανείς άλλος εκτός από τους λειτουργούς του Θεού δεν επίεσε πιο έντονα την Αμερική να εισέλθη στον πόλεμο. Η Ομοσπονδία Εκκλησιών της Νέας Υόρκης Κήρυξε την 11η Μαρτίου ‘Κυριακήν Πολέμου.’ Από τη μια ακτή της θαλάσσης ώς την άλλη, μαχητικοί κήρυκες ηρνούντο ότι ο Χριστός ήταν ειρηνιστής, ηρνούντο ότι ο πόλεμος είναι κακό, ότι ο φόνος Γερμανών αποτελούσε παράβασι των θείων εντολών. Ο ευαγγελιστής Μπίλλυ Σάντεϋ, μιλώντας σ’ ένα πλήθος στην Τάιμς Σκουαίαρ, διετύπωνε τις σκέψεις των πιο ζωηρά όταν εκραύγασε, ‘Αν η κόλασις μπορούσε να αναποδογυρισθή, θα βρίσκατε γραμμένο στον πυθμένα της, «Κατασκευάσθηκε στη Γερμανία»!’»
Σε χώρες όπου οι εκκλησίες ή οι ηγέται του Χριστιανικού κόσμου είναι υπό περιορισμόν, αυτό συνήθως οφείλεται στο ότι υπάρχουν στοιχεία ότι αναμιγνύονται στην πολιτική. Έτσι διαβάζομε στην εφημερίδα Τάιμς της Νέας Υόρκης της 21ης Οκτωβρίου 1973 τα εξής: «Οι Χιλιανές στρατιωτικές αρχές διέταξαν σήμερα τον εκτοπισμό τριών ξένων ιερέων. Οι ιερείς αυτοί—δύο Ισπανοί και ένας Γάλλος—είχαν ενασχοληθή σε ‘εξτρεμιστική δράσι,’ σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες.»—Σελίς 9.
16, 17. Πιστεύουν και ενεργούν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου όπως οι απόστολοι (α) στο ζήτημα της ηθικής; (β) στο ζήτημα του ψεύδους;
16 Οι απόστολοι απεχθάνοντο τη μοιχεία, την πορνεία, και την ομοφυλοφιλία και απεμάκρυναν από την παρουσία των εκείνους που έκαναν τέτοιες πράξεις. Ο Παύλος είπε καθαρά: «Εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.» (1 Κορ. 5:11-13· 6:9-11) Αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε ότι κάποιος απεβλήθη από την εκκλησία σας—ή από οποιαδήποτε εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου—για τέτοιες πράξεις;
17 Ψεύσται δεν επετρέπετο να εισέλθουν στην πρώτη αποστολική εκκλησία. (Πράξ. 5:1-11) Αλλά σε πόσους πολιτικούς ηγέτας και επιχειρηματίας έχετε εμπιστοσύνη ότι ποτέ δεν ψεύδονται; Εν τούτοις αυτοί δεν είναι, κατά μέγα μέρος, μέλη μιας εκκλησίας—ίσως της δικής σας;
18. Γιατί, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν είναι «θέατρον εις τον κόσμον»;
18 Οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα είναι, προφανείς. Οι πολλές οργανώσεις που ανέχονται τέτοιες πράξεις, άσχετα με τις εξωτερικές ομολογίες των ότι είναι Χριστιανικές, δεν είναι «θέατρον εις τον κόσμον.» Μάλλον, αναμιγνύονται με τον κόσμον. Ο Χριστιανικός κόσμος αποδείχθηκε φίλος του κόσμου, και επομένως και εχθρός του Θεού. Ο Θεός καλεί όλες αυτές τις οργανώσεις «μοιχαλίδες.»—Ιακ. 4:4.
19. Τι πρόκειται ν’ αντιμετωπίση ακόμη ο Χριστιανικός κόσμος;
19 Έτσι οι θλίψεις που υφίστανται τώρα οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου δεν οφείλονται στο ότι ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού και των αποστόλων. Θερίζουν εκείνο που έσπειραν· τους αξίζει. Τα σημερινά των παθήματα δεν είναι παρά μια πρόγευσις του τι πρόκειται να επέλθη σε όλον τον κόσμο της αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, που περιγράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως σαν μια πλούσια στολισμένη πόρνη πάνω σ’ ένα θηρίο. Η ψευδής θρησκεία, σαν εκείνη την πόρνη, προσπαθεί να εξουσιάζη τα θηριώδη έθνη. Αλλά το «θηρίον» που αναφέρεται εκεί στην Αποκάλυψι στρέφεται εναντίον της και την καταστρέφει. Ο καιρός του τέλους κάθε ψευδούς θρησκείας είναι πολύ κοντά. Εκείνοι που αποτελούν μέρος αυτής τώρα δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι που υποφέρουν χάριν της δικαιοσύνης. Έχουν εύλογη αιτία ν’ ανησυχούν, και να φοβούνται ακόμη.—Αποκάλ. 16:12-21· 17:15-18· κεφ. 18· παράβαλε με Ιεζεκιήλ κεφάλαιον 24· Ματθαίον 13:42.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ—ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ «ΘΕΑΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ» ΣΕ ΔΙΩΓΜΟ
20-22. Πώς υποφέρουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;
20 Εξ άλλου, οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπέφεραν πάρα πολλά στους συγχρόνους καιρούς. Εμισήθησαν με βιαιότητα στη Ναζιστική Γερμανία. Μια ειδησεολογική εγκύκλιος, που δημοσιεύθηκε για την επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Αρχιεπισκοπής του Χάρτφορντ της πολιτείας Κοννέκτικατ, αναγνωρίζει αυτό το γεγονός, λέγοντας: «Οι, Γερμανοί Ιουδαίοι . . . δεν ήσαν τα μόνα θύματα των Χιτλερικών στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Όλοι οι γνωστοί μάρτυρες [του Ιεχωβά] στη χώρα επίσης φυλακίσθηκαν. Θα τους εδίδετο τότε ελευθερία μόνον αν υπεκλίνοντο και μετανοούσαν. . . . Ούτε αγχόνες, ούτε τουφεκισμοί, ούτε σκληρά σωματικά και διανοητικά βασανιστήρια μπόρεσαν να τους κάμψουν. Η οργή των βασανιστών τους, των Ες-Ες, ήταν διαβολική επειδή οι μάρτυρες δεν ήθελαν να υποκύψουν.»
21 Στα τελευταία χρόνια, κάτω από τις σημερινές κυβερνήσεις, πώς μεταχειρίζονται τους Μάρτυρες; Διαβάζομε από το βιβλίο Απόψεις της Θρησκείας στη Σοβιετική Ένωσι 1917-1967: «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γενικά απαγορευμένοι.» Σε άλλα έθνη, επίσης, οι Μάρτυρες έχουν γίνει θέατρο ιδιαιτέρας προσοχής. Γνωρίζατε, λόγου χάριν, ότι στην Τουρκία αποτελεί «έγκλημα» να λατρεύουν τον Θεό οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Εντελώς ψευδείς κατηγορίες εκτοξεύονται εναντίον τους. Ατομικά οι Μάρτυρες στην Τουρκία αντιμετωπίζουν βαρεία πρόστιμα που ανέρχονται στο μεγαλύτερο μέρος του ετησίου εισοδήματος ενός ατόμου.
22 Στη Μαλάουι της Αφρικανικής ηπείρου, οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρξαν στόχος εντόνου μίσους για πολλά χρόνια. Ξυλοκοπήθηκαν, και μερικοί μάλιστα θανατώθηκαν. Έχασαν τις εργασίες των και έβλεπαν τις γυναίκες των να υφίστανται βιασμούς. Τους έβγαλαν σαν κτήνη όχι μόνον από τα σπίτια τους, αλλά και τη χώρα τους.
23, 24. (α) Υποφέρουν οι Μάρτυρες επειδή αναμίχθηκαν στην πολιτική των εθνών ή επειδή είναι ανήθικοι; (β) Τότε γιατί υποφέρουν;
23 Αλλά γιατί υπέφεραν έτσι; Μήπως επειδή προσπάθησαν ν’ αναλάβουν τις πολιτικές υποθέσεις των διαφόρων εθνών στα οποία έμεναν; Όχι! Μήπως εγκατέλειψαν τις υψηλές αρχές στις οποίες ενέμεναν ο Ιησούς και οι απόστολοί του; Παρατηρήστε τι λέγει ένας από τους έξω, ένας απροκατάληπτος παρατηρητής, για τη διαγωγή των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Μπράυαν Ουίλσον του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης παρατηρεί τα εξής σχετικά με τα παθήματά των στην Αφρική:
«Η απαγόρευσις . . . μπορεί να κοστίζη περισσότερο απ’ όσο φαίνεται. Οι Μάρτυρες . . . υπήρξαν μοναδικά επιτυχείς στο να κάνουν τους ακολούθους των να τηρούν υψηλούς κανόνες ηθικής αυστηρότητας και αυτοκυριαρχίας. Ενσταλλάζουν τις αξίες της ευσυνείδητης εργασίας, της ακριβείας, της νηφαλιότητας και του αυτοσεβασμού. Τα μέλη των φθάνουν σε μια ποιότητα των οικογενειακών σχέσεων που είναι πολύ εξαιρετικές στην Ανατολική Αφρική. Η μέθοδος της διδασκαλίας και της κατηχήσεώς των είναι στο έπακρον αποτελεσματική σε ηθικά καθώς και σε δογματικά θέματα . . . Η κοινή ρητορική των Αφρικανών πολιτικών είναι η καταδίκη του φυλετισμού. Παραδόξως, οι Μάρτυρες είναι ίσως πιο επιτυχείς από κάθε άλλη ομάδα στην ταχύτητα με την οποία εξαφανίζουν τις φυλετικές διακρίσεις μεταξύ των νέων οπαδών τους.»—Νέα Κοινωνία, 12 Ιουλίου 1973, σελίς 75.
Προφανώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αποτελούν απειλή κατά του νόμου και της τάξεως. Είναι πραγματικοί Χριστιανοί. Φθάνουν στις συνθήκες της ζωής που θέλει να έχη κάθε φωτισμένο έθνος μεταξύ των πολιτών του.
24 Οι μάρτυρες του Ιεχωβά πραγματικά εκπροσωπούν τη γνήσια Χριστιανική εκκλησία. Αυτό αποδεικνύεται από το πόσο ευσυνείδητα προσπαθούν να εφαρμόζουν τις Άγιες Γραφές στη ζωή τους. Η σύγχρονη εκκλησία των είναι η ίδια σε διάρθρωσι με την εκκλησία που επέβλεπαν οι απόστολοι και οι προφήται στον πρώτο αιώνα. (Εφεσ. 2:20-22) Ο λαός της διδάσκει τις ίδιες αλήθειες. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν ένα σύγχρονο «θέατρον εις τον κόσμον» υποφέροντας για τα ίδια πράγματα που είχαν υποφέρει ο Ιησούς και οι απόστολοί του. Και ως οργάνωσις, γνωρίζουν ότι θα εξακολουθήσουν ν’ αντιμετωπίζουν θλίψεις έως το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.—2 Θεσσ. 1:6-10.
ΘΑ ΒΑΔΙΣΕΤΕ ΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΡΑ;
25. Τι ερώτημα αντιμετωπίζει κάθε άτομο;
25 Αλλά υπάρχει ένα ερώτημα για κάθε άτομο: «Είμαι εγώ προσωπικά πρόθυμος να υποστώ την ίδια εναντίωσι και ν’ αποτελέσω μέρος του συγχρόνου ‘θεάτρου στον κόσμο’ που παρουσιάζουν οι σύγχρονοι πνευματικοί άνθρωποι;» Μπορείτε, αν θέλετε, να βάλετε στην καρδιά σας τη συμβουλή που είχε δώσει ο Παύλος στον Τιμόθεο: «Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών, μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού· αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού.»—2 Τιμ. 1:8.
26. Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να υπομείνη εναντίωσι σαν ένας πραγματικά πνευματικός άνθρωπος;
26 Και πώς, θα ρωτήσετε, μπορεί ένας άνθρωπος να υπομείνη τέτοια εναντίωσι; Υπάρχει μόνον ένας τρόπος με τον οποίον ένας άνθρωπος μπορεί να παραμείνη σταθερός ως Χριστιανός ενώ ‘κακοπαθεί’: Πρέπει να είναι πνευματικός άνθρωπος, να βλέπη τα πράγματα από τη θεία άποψι. Ένας τέτοιος θα γνωρίζη ότι υποφέρει χάριν της αληθείας. (Ματθ. 5:11) Αλλ’ αν η ζωή του επηρεάζεται από σαρκικό φρόνημα και έχει μια κοσμική άποψι, ακόμη κι’ εκείνος που ισχυρίζεται ότι γνωρίζει την οδόν της αληθείας μπορεί κάτω από πιέσεις να σκεφθή με την ανθρώπινη λογική και να συμβιβασθή. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήση σε αιώνια καταστροφή του. Επομένως, τώρα, ενόσω υπάρχει σχετική γαλήνη στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, είναι καιρός να εργασθούμε σκληρά ν’ αναπτύξωμε τον «νουν του Χριστού» και ν’ αφήσωμε αυτόν να διέπη τη ζωή μας από κάθε άποψι. Εργασθήτε για να γίνετε ένας άνθρωπος του είδους που επιδοκιμάζει πάντοτε ο Θεός.
27. Ποια τάσι πρέπει ν’ αποφεύγη ένας πνευματικός άνθρωπος; Μάλλον, ποια πρέπει να είναι η άποψίς του;
27 Δεν είναι φρόνιμο ν’ αναπτύσσωμε και να διατηρούμε σκοτεινούς, νοσηρούς φόβους σχετικά με μελλοντικές δοκιμασίες. Ούτε είναι λογικό να βασανίζωμε τον εαυτό μας με σκέψεις για το τι διεστραμμένα πράγματα θα μπορούσε κάποτε να προξενήση ο εχθρός στον λαό του Θεού. Μάλλον, ένας Χριστιανός θα αποδεικνύη την πιστότητά του στον Θεό από μέρα σε μέρα. Η εναντίωσις την οποία υπέστησαν οι απόστολοι δεν ήταν ένας άμεσος διωγμός βιαίας φύσεως. Μη ξεχνάτε ότι ο Παύλος είπε στην επιστολή 1 Κορινθίους 4:10-13: «Ημείς ασθενείς . . . ημείς άτιμοι . . . και πεινώμεν, και διψώμεν, και γυμνητεύομεν, και ραπιζόμεθα, και περιπλανώμεθα . . . λοιδορούμενοι . . . βλασφημούμενοι.»
28. Με ποιον τρόπο μπορεί να υποφέρουν σήμερα οι αληθινοί Χριστιανοί εκτός από τον άμεσο βίαιο διωγμό από τον εχθρό;
28 Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα πρέπει να υποφέρουν όμοια μεταχείρισι. Αυτή δεν προέρχεται πάντοτε από εχθρούς, αλλά μπορεί να προέρχεται από εκείνους που αγαπούμε, από μέλη της οικογενείας μας (1 Πέτρ. 2:18-3:6), ή από άτομα με τα οποία έχομε μεγαλώσει. Ένας Χριστιανός μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να απολυθή από την εργασία του εξαιτίας των υψηλών αρχών του. Ή μπορεί να αισθάνεται ότι πρέπει να εγκαταλείψη μια εξέχουσα θέσι με υψηλό μισθό επειδή είναι ασυμβίβαστη με την Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησι του· γι’ αυτό μπορεί να υποβληθή σε έντονες πιέσεις και χλευαστική μεταχείρισι. Ή μπορεί να γίνη εμπαιγμός εναντίον ενός νεαρού Χριστιανού από τους συμμαθητάς του επειδή υποστηρίζει ως Χριστιανός εκείνο που γνωρίζει ότι είναι ορθό. Αν οι Χριστιανοί είναι ικανοί ν’ αντιμετωπίζουν κάθε τέτοια μεταχείρισι σήμερα—και το πράττουν κάθε μέρα—γιατί να φοβούνται τόσο πολύ για το μέλλον; Ένας πνευματικός άνθρωπος γνωρίζει ότι μπορεί να δεχθή οτιδήποτε επιτρέπει ο Θεός ακριβώς όπως έκαναν και οι απόστολοι. Επομένως ο πνευματικός άνθρωπος, όπως οι απόστολοι και ο ίδιος ο Ιησούς, κάνει σκοπό του να είναι θαρραλέος και χαρούμενος.—Ιωάν. 16:33· Ρωμ. 12:12· Κολ. 1:24· 1 Πέτρ. 1:6, 7· 3:14· 4:12-16.
29. Ποια προοπτική αντιμετωπίζει κάθε αληθινά πνευματικός άνθρωπος;
29 Προφανώς, το να είναι κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν είναι απλώς μια επένδυσις που κολλάται στην επιφάνεια. Πρέπει ν’ αντανακλάται σε κάθε τι που πράττει. Εξακολουθείτε να κάνετε πιο βαθειά την αφοσίωσί σας στον Ιεχωβά. Αν το πράττετε αυτό, θα μπορήτε ν’ αντιμετωπίζετε όλα τα προβλήματα και τους διωγμούς που είναι μπροστά σας. Εγκαρτερώντας κάτω από διωγμό θα παραμείνετε μέρος του ‘θεάτρου στον κόσμο’ ώς το τέλος του όλου αυτού συστήματος πραγμάτων. Ως πνευματικός άνθρωπος θα επιζήσετε από τη συνδυασμένη επίθεσι του Γωγ εναντίον εκείνων που ‘κατοικούν εν μέσω της γης,’ και θα ζήσετε στο θαυμαστό νέο σύστημα πραγμάτων.—1 Κορ. 4:9· Ιεζ. 38:12· Αποκάλ. 21:1-4.
[Εικόνα στη σελίδα 402]
Οι αληθινοί Χριστιανοί είναι «θέατρον εις τον κόσμον» ως αντικείμενα του μίσους του